WEBVTT

00:00:01.000 --> 00:00:03.000
ผมมาที่นี่เมื่อสี่ปีก่อน

00:00:03.000 --> 00:00:05.000
และผมก็จำได้ว่า ในช่วงนั้น

00:00:05.000 --> 00:00:08.000
ไม่มีการนำการพูดมาไว้ออนไลน์

00:00:08.000 --> 00:00:12.000
คิดว่าเค้าแจกให้สมาชิก TED ในกล่อง

00:00:12.000 --> 00:00:14.000
ใส่กล่อง DVD เป็นชุด

00:00:14.000 --> 00:00:17.000
ซึ่งพวกเขาก็นำไปวางไว้บนชั้นหนังสือ จนกระทั่งถึงตอนนี้

NOTE Paragraph

00:00:17.000 --> 00:00:19.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:00:19.000 --> 00:00:21.000
จริงๆแล้วคริสโทรหาผม

00:00:21.000 --> 00:00:23.000
หนึ่งอาทิตย์หลังจากที่ผมพูดไป

00:00:23.000 --> 00:00:25.000
เขาบอกว่า เรากำลังจะนำการพูดทั้งหลายไปไว้ออนไลน์

00:00:25.000 --> 00:00:28.000
เราจะนำสิ่งที่คุณพูดไปไว้ออนไลน์ด้วยได้ไหม ผมก็บอกว่า ได้เลยครับ

NOTE Paragraph

00:00:28.000 --> 00:00:30.000
และหลังจากนั้นสี่ปี

00:00:30.000 --> 00:00:32.000
ก็มีคนเข้ามาดูสี่...

00:00:32.000 --> 00:00:35.000
อืม มีคนโหลดไปประมาณสี่ล้านครั้ง

00:00:35.000 --> 00:00:38.000
ซึ่งผมก็คิดว่าถ้าคุณคูณจำนวนนั้นด้วยยี่สิบ

00:00:38.000 --> 00:00:40.000
คงได้จำนวนผู้ชมทั้งหมดโดยประมาณ

00:00:40.000 --> 00:00:44.000
และก็อย่างที่คริสพูด คือมันมีความหิวโหย

00:00:44.000 --> 00:00:46.000
ของวีดีโอผม

NOTE Paragraph

00:00:46.000 --> 00:00:49.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:00:49.000 --> 00:00:52.000
(ปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:00:54.000 --> 00:00:55.000
...คุณก็รู้สึกใช่ไหม

NOTE Paragraph

00:00:55.000 --> 00:00:58.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:01:00.000 --> 00:01:03.000
ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่การเกริ่นนำอย่างอลังการ

00:01:03.000 --> 00:01:07.000
ที่จะให้ผมมาพูดอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งก็มาถึงแล้วครับ

NOTE Paragraph

00:01:07.000 --> 00:01:08.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:01:10.000 --> 00:01:12.000
อัล กอร์ได้พูดไว้

00:01:12.000 --> 00:01:15.000
ที่การประชุม TED คราวก่อน ที่ผมพูดด้วย

00:01:15.000 --> 00:01:17.000
เค้าได้พูดเรื่องวิกฤติของสภาพอากาศ

00:01:17.000 --> 00:01:19.000
ซึ่งผมก็ได้อ้างอิงไว้

00:01:19.000 --> 00:01:21.000
ตอนท้ายของการพูดของผมคราวที่แล้ว

00:01:21.000 --> 00:01:23.000
ผมก็เลยอยากจะพูดต่อจากตรงนั้น

00:01:23.000 --> 00:01:26.000
เพราะจริงๆแล้วผมมีเวลาแค่สิบแปดนาที

00:01:26.000 --> 00:01:28.000
ก็อย่างที่ผมพูดนั่นแหละ

NOTE Paragraph

00:01:28.000 --> 00:01:33.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:01:36.000 --> 00:01:38.000
ว่าเค้าพูดถูกนะ

00:01:38.000 --> 00:01:41.000
ว่าในขณะนี้มันมีวิกฤติของสภาวะอากาศที่ใหญ่หลวงอย่างที่คุณทราบ

00:01:41.000 --> 00:01:44.000
ซึ่งผมก็คิดว่าถ้าใครไม่เชื่อ ก็ลองออกไปเดินข้างนอกดูสิครับ

00:01:44.000 --> 00:01:47.000
(หัวเราะ)

00:01:47.000 --> 00:01:50.000
แต่ผมเชื่อว่ายังมีวิกฤติของสภาวะอากาศอีกอย่างหนึี่ง

00:01:51.000 --> 00:01:53.000
ซึ่งรุนแรงไม่แพ้กัน

00:01:53.000 --> 00:01:56.000
และมีต้นกำเนิดเหมือนกัน

00:01:56.000 --> 00:01:59.000
และเราก็ต้องจัดการกับมันอย่างเร่งด่วนเช่นเดียวกัน

00:01:59.000 --> 00:02:01.000
และสิ่งที่ผมหมายถึง

00:02:01.000 --> 00:02:03.000
คือ คุณอาจจะบอกว่า "นี่ ผมพอแล้ว

00:02:03.000 --> 00:02:05.000
ผมมีวิกฤติของสภาวะอากาศอันนึงแล้ว

00:02:05.000 --> 00:02:08.000
ไม่ต้องมีอีกอันก็ได้ครับ"

00:02:08.000 --> 00:02:10.000
แต่วิกฤตินี้ไม่ใช่วิกฤติของทรัพยากรธรรมชาติ

00:02:10.000 --> 00:02:13.000
ถึงแม้ว่าผมว่าอันนั้นมันก็จริง

00:02:13.000 --> 00:02:15.000
แต่เป็นวิกฤติของทรัพยากรมนุษยชาติ

NOTE Paragraph

00:02:15.000 --> 00:02:17.000
ผมเชื่อมั่นอย่างมาก

00:02:17.000 --> 00:02:19.000
อย่างที่วิทยากรหลายท่านได้กล่าวถึงในช่วงสองสามวันมานี้

00:02:19.000 --> 00:02:22.000
ว่าพวกเราใช้ประโยชน์

00:02:22.000 --> 00:02:25.000
ของพรสวรรค์ของเราได้แย่มาก

00:02:25.000 --> 00:02:27.000
ผู้คนจำนวนมากที่ใช้ชีวิตทั้งชีวิต

00:02:27.000 --> 00:02:30.000
โดยไม่รู้จริงๆเลยว่าพรสวรรค์ของพวกเขาคืออะไร

00:02:30.000 --> 00:02:32.000
หรือว่าเขามีมันอยู่บ้างไหม

00:02:32.000 --> 00:02:34.000
ผมได้พบปะผู้คนหลายประเภท

00:02:34.000 --> 00:02:37.000
ซึ่งไม่คิดว่าเขาทำอะไรเก่งสักอย่างเดียว

NOTE Paragraph

00:02:38.000 --> 00:02:41.000
จริงๆเดี๋ยวนี้ผมแบ่งโลกนี้ออกเป็นสองกลุ่ม

00:02:41.000 --> 00:02:44.000
เจอร์มี่ เบ็นแธม นักปราชญ์ประโยชน์นิยมผู้ยิ่งใหญ่

00:02:44.000 --> 00:02:46.000
ได้เคยให้ความคิดนี้ไว้

00:02:46.000 --> 00:02:48.000
เขาบอกว่า ในโลกนี้มีผู้คนอยู่สองแบบ

00:02:48.000 --> 00:02:50.000
คือคนที่แบ่งโลกนี้เป็นสองแบบ

00:02:50.000 --> 00:02:52.000
กับคนที่ไม่แบ่ง

00:02:52.000 --> 00:02:55.000
(หัวเราะ)

00:02:57.000 --> 00:02:59.000
อืม ผมแบ่ง

00:02:59.000 --> 00:03:01.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:03:04.000 --> 00:03:06.000
ผมพบผู้คนมากมาย

00:03:06.000 --> 00:03:09.000
ที่ไม่มีความสุขกับสิ่งที่พวกเขาทำเลย

00:03:09.000 --> 00:03:11.000
เขาแค่ใช้ชีวิตไปวันๆ

00:03:11.000 --> 00:03:13.000
อย่างเรื่อยเปื่อย

00:03:13.000 --> 00:03:15.000
ไม่ได้มีความรึ่นรมย์กับสิ่งที่พวกเขาทำ

00:03:15.000 --> 00:03:18.000
เขายอมทนอยู่กับมัน แทนที่จะมีความสุขกับมัน

00:03:18.000 --> 00:03:21.000
แล้วก็รอให้ถึงวันหยุดสุดสัปดาห์

00:03:21.000 --> 00:03:23.000
แต่ผมก็พบคนอืกแบบหนึ่ง

00:03:23.000 --> 00:03:25.000
ซึ่งรักในสิ่งที่เขาทำ

00:03:25.000 --> 00:03:27.000
มากจนเค้านึกไม่ออกว่าจะทำอะไรอย่างอื่นได้อีก

00:03:27.000 --> 00:03:30.000
ถ้าคุณบอกพวกเขาว่า "เลิกทำสิ่งนี้เถอะ" เค้าคงงงว่าคุณพูดอะไร

00:03:30.000 --> 00:03:33.000
เพราะเขาบอกว่าที่เขาทำมันไม่ใช่งาน แต่มันคือชีวิตของเขา

00:03:33.000 --> 00:03:35.000
เพราะนี่คือตัวฉัน

00:03:35.000 --> 00:03:37.000
ถ้าจะให้เลิกทำสิ่งนี้ก็โง่สิ

00:03:37.000 --> 00:03:39.000
เพราะมันคือสิ่งที่สื่อตรงกับตัวตนจริงๆของฉัน

00:03:39.000 --> 00:03:42.000
แต่มันไม่ได้เป็นอย่างนี้กับคนจำนวนมากพอ

00:03:42.000 --> 00:03:44.000
จริงๆค่อนข้างตรงข้ามนะ ผมว่า

00:03:44.000 --> 00:03:46.000
คนที่คิดอย่างนี้ เป็นคนส่วนน้อยเท่านั้น

00:03:46.000 --> 00:03:48.000
และผมก็คิดว่ามันมี

NOTE Paragraph

00:03:48.000 --> 00:03:50.000
คำอธิบายที่เป็นไปได้อยู่หลายอย่าง

00:03:50.000 --> 00:03:52.000
และที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่ง

00:03:52.000 --> 00:03:54.000
คือการศึกษา

00:03:54.000 --> 00:03:56.000
เพราะการศึกษานี่เอง

00:03:56.000 --> 00:03:58.000
ที่เป็นตัวดึงผู้คนจำนวนมาก

00:03:58.000 --> 00:04:00.000
ออกห่างจากพรสวรรค์ของพวกเขา

00:04:00.000 --> 00:04:03.000
และทรัพยากรมนุษย์ก็เหมือนกับทรัพยากรธรรมชาติ

00:04:03.000 --> 00:04:05.000
ซึ่งส่วนใหญ่จะซ่อนอยู่ในที่ลึกๆ

00:04:05.000 --> 00:04:07.000
คุณต้องออกไปค้นหามัน

00:04:07.000 --> 00:04:09.000
มันไม่ได้วางๆอยู่บนพื้นให้เห็นง่ายๆ

00:04:09.000 --> 00:04:12.000
คุณต้องสร้างสภาวะที่ถูกต้องเพื่อให้มันแสดงตัวออกมา

00:04:12.000 --> 00:04:14.000
และคุณก็อาจลองจินตนาการได้ว่า

00:04:14.000 --> 00:04:16.000
การศึกษามันควรเป็นวิธีการให้เกิดสิ่งเหล่านี้

00:04:16.000 --> 00:04:18.000
แต่ว่ามันมักจะไม่เป็นอย่างนั้นสิครับ

00:04:18.000 --> 00:04:20.000
ระบบการศึกษาทุกที่ในโลกนี้

00:04:20.000 --> 00:04:22.000
กำลังอยู่ระหว่างการปฏิรูป

00:04:22.000 --> 00:04:24.000
แต่มันไม่เพียงพอครับ

00:04:24.000 --> 00:04:26.000
การปฏิรูปมันไร้ประโยชน์แล้วครับ

00:04:26.000 --> 00:04:29.000
เพราะมันเพียงแค่ปรับปรุงระบบที่มันพังอยู่แล้ว

00:04:29.000 --> 00:04:31.000
สิ่งที่เราต้องการ

00:04:31.000 --> 00:04:33.000
และเป็นคำที่ใช้กันมากในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้

00:04:33.000 --> 00:04:35.000
มันไม่ใช่แค่การวิวัฒนาการครับ

00:04:35.000 --> 00:04:38.000
แต่เป็นการปฏิวัติการศึกษา

00:04:38.000 --> 00:04:40.000
สิ่งนี้จะต้องพลิกโฉมหน้า

00:04:40.000 --> 00:04:42.000
ไปเป็นสิ่งใหม่เลยครับ

NOTE Paragraph

00:04:42.000 --> 00:04:47.000
(ปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:04:48.000 --> 00:04:50.000
สิ่งที่ท้าทายที่สุดอย่างหนึ่ง

00:04:50.000 --> 00:04:52.000
คือการสร้างนวัตกรรมพื้นฐาน

00:04:52.000 --> 00:04:54.000
ในด้านการศึกษา

00:04:54.000 --> 00:04:56.000
นวัตกรรมนี่สร้างยากครับ

00:04:56.000 --> 00:04:58.000
เพราะมันคือการทำอะไรอย่างหนึ่ง

00:04:58.000 --> 00:05:00.000
ซึ่งผู้คนมักจะเห็นว่ามันไม่ง่ายเลย

00:05:00.000 --> 00:05:03.000
เพราะมันคือการท้าทายสิ่งที่เราไม่เห็นค่า

00:05:03.000 --> 00:05:06.000
สิ่งที่เราเห็นๆกันอยู่

00:05:06.000 --> 00:05:08.000
ปัญหาใหญ่ที่สุดของการปรับปรุง

00:05:08.000 --> 00:05:10.000
หรือเปลี่ยนแปลง

00:05:10.000 --> 00:05:12.000
คือการครอบงำโดยสามัญสำนึก

00:05:12.000 --> 00:05:14.000
สิ่งที่คนทั่วไปคิดว่า

00:05:14.000 --> 00:05:16.000
"อืม มันก็ต้องเป็นไปอย่างนี้แหละ เพราะนี่คือสิ่งที่ทำกันมาตลอด"

NOTE Paragraph

00:05:16.000 --> 00:05:19.000
เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้เจอกับคำพูดที่ท่าน อับบราฮัม ลินคอล์น เคยพูดว่า

00:05:19.000 --> 00:05:22.000
ซึ่งผมว่าพวกคุณคงดีใจที่มีคนนำมากล่าวอ้างในตอนนี้

00:05:22.000 --> 00:05:24.000
(หัวเราะ)

00:05:24.000 --> 00:05:27.000
ท่านพูดไว้เมื่อเดือนธันวาคม ปี1862

00:05:27.000 --> 00:05:30.000
ในการประชุมรัฐสภาประจำปีครั้งที่สอง

00:05:31.000 --> 00:05:34.000
คือผมต้องขอออกตัวว่าผมไม่ทราบเลยว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงนั้น

00:05:36.000 --> 00:05:38.000
เราไม่สอนประวัติศาสตร์อเมริกันในประเทศอังกฤษหรอก

00:05:38.000 --> 00:05:40.000
(หัวเราะ)

00:05:40.000 --> 00:05:43.000
เราปกปิดมันไว้ อย่างที่คุณๆทราบ มันเป็นนโยบายของเรา

00:05:43.000 --> 00:05:45.000
(หัวเราะ)

00:05:46.000 --> 00:05:48.000
สรุปว่า คงมีอะไรน่าตื่นเต้นเกิดขึ้นแน่ๆในช่วงเดือนธันวาคม ปี 1862

00:05:48.000 --> 00:05:50.000
ซึ่งคนอเมริกันที่อยู่ที่นี่กับเรา

00:05:50.000 --> 00:05:52.000
คงจะทราบ

NOTE Paragraph

00:05:53.000 --> 00:05:55.000
แต่ท่านได้พูดไว้ว่า

00:05:55.000 --> 00:05:57.000
"หลักการที่เรายึดถือ

00:05:57.000 --> 00:05:59.000
ในอตีดที่เงียบสงบ

00:05:59.000 --> 00:06:02.000
ไม่อาจใช้ได้กับปัจจุบันที่ดุเดืือด

00:06:02.000 --> 00:06:04.000
สถานการณ์

00:06:04.000 --> 00:06:06.000
ที่เต็มไปด้วยความยุ่งยาก

00:06:06.000 --> 00:06:09.000
และเราต้องยืนขึ้นไปกับสถานการณ์

00:06:09.000 --> 00:06:11.000
ผมชอบมากครับ

00:06:11.000 --> 00:06:14.000
ไม่ใช่ยืนเพื่อเผชิญกับมันแต่ยืนไปกับมัน

00:06:15.000 --> 00:06:17.000
เพราะสิ่งนี้เป็นสิ่งใหม่

00:06:17.000 --> 00:06:20.000
เราจึงต้องคิดแบบใหม่

00:06:20.000 --> 00:06:23.000
และทำแบบใหม่

00:06:23.000 --> 00:06:26.000
เราต้องปลดแอกตนเองให้เป็นอิสระ

00:06:26.000 --> 00:06:29.000
แล้วเราจึงช่วยชาติของเราได้"

NOTE Paragraph

00:06:29.000 --> 00:06:31.000
ผมชอบมากๆคำนี้ "ปลดแอก"

00:06:31.000 --> 00:06:33.000
คุณทราบไหมมันหมายถึงอะไร

00:06:33.000 --> 00:06:36.000
มันหมายถึงเราทั้งหลายโดนจองจำอยู่กับไอเดียบางอย่าง

00:06:36.000 --> 00:06:38.000
ซึ่งเราเห็นเป็นของธรรมดา

00:06:38.000 --> 00:06:40.000
เป็นครรลองธรรมชาติ เป็นวิถึปกติ

00:06:40.000 --> 00:06:42.000
และไอเดียเหล่านี้ของเรา

00:06:42.000 --> 00:06:45.000
ได้ก่อตัวขึ้น ไม่ใช่เพื่อใช้แก้ปัญหาสถานการณ์ของโลกปัจจุบัน

00:06:45.000 --> 00:06:48.000
แต่สำหรับการอยู่รอดในสถานการณ์ของศตวรรษที่ผ่านมา

00:06:48.000 --> 00:06:50.000
แต่สมองเราก็ยังโดนสะกดจิตโดยไอเดียเหล่านี้อยู๋

00:06:50.000 --> 00:06:53.000
และเราก็ต้องปลดแอกจากไอเดียเหล่านี้

00:06:53.000 --> 00:06:56.000
ครับ สิ่งนี้มันพูดง่ายแต่ทำยาก

00:06:56.000 --> 00:06:59.000
มันเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจว่าอะไรคือสิ่งที่คุณเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา

00:06:59.000 --> 00:07:02.000
เพราะคุณเห็นว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา

NOTE Paragraph

00:07:02.000 --> 00:07:05.000
เอาเป็นว่าให้ผมลองถามคุณสักอย่างในเรื่องที่คุณเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา

00:07:05.000 --> 00:07:08.000
ในที่นี้มีใครอายุมากกว่า 25 ปีบ้างครับ

00:07:08.000 --> 00:07:10.000
นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมคิดว่าคุณเห็นเป็นเรื่องธรรมดาหรอก

00:07:10.000 --> 00:07:12.000
เพราะผมว่าคุณคงชินกันหมดแล้ว

00:07:12.000 --> 00:07:15.000
ในที่นี้มีใครอายุน้อยกว่า 25 ปีไหมครับ

00:07:15.000 --> 00:07:18.000
ดีครับ เอาล่ะ คนที่อายุมากกว่า 25

00:07:18.000 --> 00:07:21.000
หากคุณกำลังใส่นาฬิกาข้อมืออยู่ กรุณายกมือครับ

00:07:21.000 --> 00:07:24.000
ครับ มีจำนวนไม่น้อยเลยใช่ไหม

00:07:24.000 --> 00:07:27.000
ลองถามคำถามนี้ในห้องที่เต็มไปด้วยเด็กวัยรุ่นดูครับ

00:07:27.000 --> 00:07:29.000
เด็กวัยรุ่นเค้าไม่ใส่นาฬิกาข้อมือกันครับ

00:07:29.000 --> 00:07:31.000
ผมไม่ได้หมายความว่าเค้าใส่ไม่ได้ หรือไม่ได้รับอนุญาตให้ใส่นะครับ

00:07:31.000 --> 00:07:33.000
แต่เค้าเลือกที่จะไม่ใส่เอง

00:07:33.000 --> 00:07:35.000
เพราะอะไรหรือครับ เพราะว่าพวกเราที่อายุมากกว่า 25

00:07:35.000 --> 00:07:38.000
โดมาในยุคก่อนยุคดิจิตอล

00:07:38.000 --> 00:07:40.000
และสำหรับเรา หากต้องการรู้เวลา

00:07:40.000 --> 00:07:42.000
เราก็ต้องหาอะไรที่บอกเวลาได้มาใส่ไว้

00:07:42.000 --> 00:07:45.000
แต่เด็กๆเดี๋ยวนี้อยู่ในโลกดิจิตอล

00:07:45.000 --> 00:07:47.000
สำหรับพวกเขา เวลา มันมีบอกอยู่ทุกที่

00:07:47.000 --> 00:07:49.000
เขาไม่เห็นความจำเป็นของมัน

00:07:49.000 --> 00:07:51.000
ซึ่งจริงๆแล้ว พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องมีแล้วเหมือนกัน

00:07:51.000 --> 00:07:54.000
แต่ว่าเราก็ใส่มันจนเคยชิน ก็เลยใส่กันต่อไป

00:07:54.000 --> 00:07:57.000
ลูกสาวผมไม่เคยใส่นาฬิกาข้อมือ เคท ลูกสาวอายุยี่สิบของผม

00:07:57.000 --> 00:07:59.000
เธอไม่เห็นว่ามันจำเป็นยังไง

00:07:59.000 --> 00:08:02.000
เธอบอกว่า "มันเป็นอุปกรณ์ที่ทำงานได้แค่อย่างเดียว"

00:08:02.000 --> 00:08:07.000
(หัวเราะ)

00:08:07.000 --> 00:08:10.000
"แบบว่า มันเห่ยอะไรอย่างงี้"

00:08:10.000 --> 00:08:12.000
ผมก็เถียงว่า "ไม่จริงนะ มันบอกวันที่ได้ด้วย"

00:08:12.000 --> 00:08:16.000
(หัวเราะ)

00:08:17.000 --> 00:08:20.000
"มันทำได้มากกว่าหนึ่งอย่างนะ"

NOTE Paragraph

00:08:20.000 --> 00:08:23.000
แต่ว่าคุณเห็นไหมครับ มันมีสิ่งที่จองจำความคิดเราไว้หลายอย่างในด้านการศึกษา

00:08:23.000 --> 00:08:25.000
ขออนุญาตให้ตัวอย่างสักสองตัวอย่างนะครับ

00:08:25.000 --> 00:08:28.000
อย่างแรกคือการเดินตามแนวทาง

00:08:28.000 --> 00:08:31.000
ที่เริ่มจากจุดนี้ แล้วก็เดินตามทางไปเรื่อยๆ

00:08:31.000 --> 00:08:33.000
และถ้าคุณทำได้อย่างถูกต้อง คุณก็จะ

00:08:33.000 --> 00:08:35.000
มีชีวิตที่ลงตัว

00:08:37.000 --> 00:08:39.000
ทุกคนที่มาพูดที่ TED นี่ได้บอกเราโดยนัยๆ

00:08:39.000 --> 00:08:42.000
หรือบางครั้งก็แบบตรงๆ ว่าความจริงมันไม่ใช่

00:08:42.000 --> 00:08:45.000
ชีวิตมันไม่ได้เป็นเส้นตรง มันเป็นสิ่งที่มีชีวิต

00:08:45.000 --> 00:08:47.000
เราเป็นผู้สร้างชีวิตให้อยู่อย่างร่วมกัน

00:08:47.000 --> 00:08:49.000
ในขณะเดียวกันก็สำรวจถึงพรสวรรค์ของตนเอง

00:08:49.000 --> 00:08:52.000
ที่สัมพันธ์กับสถานการณ์ที่เราต้องเผชิญ

00:08:52.000 --> 00:08:54.000
แต่คุณทราบไหมครับ ว่าเรากลายเป็นจับจด

00:08:54.000 --> 00:08:56.000
อยู่กับความคิดแบบเป็นเส้นตรงแบบนี้

00:08:56.000 --> 00:08:58.000
และจุดสุดยอดของการศึกษาปัจจุบัน

00:08:58.000 --> 00:09:00.000
คือการเข้ามหาวิทยาลัย

00:09:00.000 --> 00:09:03.000
ผมว่าเราจับจดกันเกินไปเกี่ยวกับการยัดผู้คนเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย

00:09:03.000 --> 00:09:05.000
มหาวิทยาลัยบางประเภท

00:09:05.000 --> 00:09:07.000
ผมไม่ได้หมายความว่าเราไม่ควรเรียนมหาวิทยาลัยนะครับ แต่บางทีอาจไม่ใช่ทุกคนที่ต้องเรียน

00:09:07.000 --> 00:09:09.000
และไม่ใช่ทุกคนต้องเรียนตอนนี้

00:09:09.000 --> 00:09:11.000
อาจจะไปทีหลังก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเดี๋ยวนี้

NOTE Paragraph

00:09:11.000 --> 00:09:13.000
ผมเพิ่งไปซานฟรานซิสโกเมื่อไม่นานมานี้

00:09:13.000 --> 00:09:15.000
เพื่อไปแจกลายเซ็นต์ในหนังสือ

00:09:15.000 --> 00:09:17.000
ก็มีชายคนหนึ่งมาซื้อหนังสือ เขาอายุประมาณสามสิบเศษๆ

00:09:17.000 --> 00:09:19.000
ผมถามเขาว่า "คุณทำงานอะไรครับ"

00:09:19.000 --> 00:09:22.000
เขาตอบว่า "ผมเป็นพนักงานดับเพลิง"

00:09:22.000 --> 00:09:24.000
ผมถามว่า "คุณเป็นพนักงานดับเพลิงมานานเท่าไหร่แล้ว"

00:09:24.000 --> 00:09:26.000
เขาว่า "ตลอดครับ ผมเป็นพนักงานดับเพลิงมาตลอดชีวิต"

00:09:26.000 --> 00:09:28.000
ผมถามว่า "เหรอ แล้วคุณตัดสินใจตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ"

00:09:28.000 --> 00:09:31.000
เขาตอบว่า "ตั้งแต่เด็กๆครับ" "และจริงๆก็เป็นปัญหาของผมตอนผมอยู่ในโรงเรียน"

00:09:31.000 --> 00:09:34.000
"คือที่โรงเรียนน่ะ ใครๆก็อยากเป็นพนักงานดับเพลิงครับ"

00:09:34.000 --> 00:09:37.000
"แต่ผมอยากเป็นพนักงานดับเพลิงจริงๆ"

00:09:37.000 --> 00:09:40.000
"จนตอนเรียนปีสุดท้าย

00:09:40.000 --> 00:09:43.000
ครูผมไม่คิดจริงจังกับมัน

00:09:43.000 --> 00:09:45.000
มีครูคนหนึ่งเขาไม่จริงจังกับมันเลย

00:09:45.000 --> 00:09:47.000
เขาว่าผมจะมาโยนชีวิตทิ้งไปเปล่าๆ

00:09:47.000 --> 00:09:49.000
ถ้าผมเลือกจะเป็นเพียงแค่นี้

00:09:49.000 --> 00:09:52.000
ว่าผมควรเรียนให้จบมหาวิทยาลัย ผมควรเป็นคนทำงานดีๆ

00:09:52.000 --> 00:09:54.000
ผมน่าจะมีอนาคตไกล

00:09:54.000 --> 00:09:56.000
แล้วทำไมเอาพรสวรรค์มาทิ้งเสีย"

00:09:56.000 --> 00:09:58.000
แล้วก็เล่าต่อว่า "ซึ่งมันเป็นอะไรที่น่าอายมากครับ

00:09:58.000 --> 00:10:00.000
เพราะครูพูดต่อหน้าเพื่อนทั้งห้อง ผมรู้สึกแย่สุดๆ

00:10:00.000 --> 00:10:02.000
แต่มันเป็นสิ่งที่ผมอยากทำนี่ครับ และเมื่อผมเรียนจบ

00:10:02.000 --> 00:10:05.000
ผมก็สมัครเข้าทำงานเป็นพนักงานดับเพลิง และผมก็ได้รับตำแหน่งทันที"

00:10:05.000 --> 00:10:07.000
แล้วชายคนนี้ก็บอกว่า "คุณรู้ไหมครับ ผมเพิ่งนึกถึงครูคนนี้ขึ้นมา

00:10:07.000 --> 00:10:10.000
เมื่อซักครู่นี่เอง ตอนที่คุณถามถึงเรื่องนี้

00:10:10.000 --> 00:10:12.000
เขาว่า เพราะเมื่อประมาณหกเดือนที่แล้ว

00:10:12.000 --> 00:10:14.000
ผมได้ช่วยชีวิตครูคนนั้นไว้ครับ"

00:10:14.000 --> 00:10:16.000
(หัวเราะ)

00:10:16.000 --> 00:10:18.000
เขาว่า "ครูประสบอุบัติเหตุติดอยู่ในรถ

00:10:18.000 --> 00:10:21.000
ผมดึงเขาออกมาก ปั๊มหัวใจให้

00:10:21.000 --> 00:10:24.000
ผมช่วยภรรยาครูไว้ด้วยครับ"

00:10:24.000 --> 00:10:26.000
เขาว่า ตอนนี้ครูคงคิดชื่นชมผมบ้างแล้วครับ

NOTE Paragraph

00:10:26.000 --> 00:10:28.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:10:28.000 --> 00:10:33.000
(ปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:10:34.000 --> 00:10:36.000
คุณทราบไหมครับ ผมว่า

00:10:36.000 --> 00:10:38.000
สังคมมนุษย์นั้นต้องพึ่งพา

00:10:38.000 --> 00:10:40.000
พรสวรรค์ที่หลากหลาย

00:10:40.000 --> 00:10:43.000
ไม่ใช่ความสามารถที่เราคิดเองเพียงอย่างใดอย่างหนึ่ง

00:10:43.000 --> 00:10:45.000
และนี่คือสิ่งที่เป็นสุดยอดของความท้าทาย

00:10:45.000 --> 00:10:47.000
(ปรบมือ)

00:10:47.000 --> 00:10:49.000
สิ่งที่เป็นสุดยอดของความท้าทายของเรา

00:10:49.000 --> 00:10:51.000
คือการพยายามตระหนักถึงความสามารถ

00:10:51.000 --> 00:10:53.000
รวมถึงความฉลาดปราดเปรื่องที่ซ่อนอยู่ในตัวเรา

00:10:53.000 --> 00:10:55.000
การคิดอะไรแบบเป็นเส้นตรงเป็นปัญหาครับ

NOTE Paragraph

00:10:55.000 --> 00:10:57.000
ตอนที่ผมเพิ่งมาที่แอลเอ

00:10:57.000 --> 00:10:59.000
เมื่อเก้าปีก่อน

00:10:59.000 --> 00:11:02.000
ผมเห็นคำขวัญประโยคหนึ่ง

00:11:02.000 --> 00:11:04.000
ซึ่งมาจากความตั้งใจดี

00:11:04.000 --> 00:11:07.000
ที่บอกว่า "มหาวิทยาลัยเริ่มตั้งแต่อนุบาล"

00:11:09.000 --> 00:11:11.000
ไม่จริงมั้งครับ

00:11:11.000 --> 00:11:14.000
(หัวเราะ)

00:11:14.000 --> 00:11:16.000
ไม่จริง

00:11:16.000 --> 00:11:19.000
ถ้าเรามีเวลา ผมอยากพูดเรื่องนี้ต่อ แต่เราไม่มี

00:11:19.000 --> 00:11:21.000
(หัวเราะ)

00:11:21.000 --> 00:11:23.000
อนุบาล เริ่มต้้งแต่อนุบาลครับ

00:11:23.000 --> 00:11:25.000
(หัวเราะ)

00:11:25.000 --> 00:11:27.000
เพื่อนผมเคยพูดไว้ว่า

00:11:27.000 --> 00:11:30.000
"รู้ไหม เด็กสามขวบไม่ใช่ครึ่งหนึ่งของเด็กหกขวบ"

00:11:30.000 --> 00:11:32.000
(หัวเราะ)

00:11:32.000 --> 00:11:37.000
(ปรบมือ)

00:11:37.000 --> 00:11:39.000
เขาอายุสามขวบ

NOTE Paragraph

00:11:39.000 --> 00:11:41.000
แต่เท่าที่เราได้ยินมาในช่วงที่ผ่านมา

00:11:41.000 --> 00:11:44.000
เดี๋ยวนี้มีการแข่งขันที่สูงมากเพื่อเข้าเรียนชั้นอนุบาล

00:11:44.000 --> 00:11:46.000
เพื่อเข้าเรียนในโรงเรียนอนุบาลที่ดีที่สุด

00:11:46.000 --> 00:11:49.000
คนเราโดนสัมภาษณ์ตอนอายุสามขวบนะครับ

00:11:51.000 --> 00:11:53.000
เด็กเล็กๆนั่งต่อหน้ากรรมการที่ไม่ประทับใจเลย

00:11:53.000 --> 00:11:55.000
คุณครับ ผลงานของพวกเขา

00:11:55.000 --> 00:11:58.000
(หัวเราะ)

00:11:58.000 --> 00:12:00.000
เปิดผ่านๆดู "แค่นี้เองเหรอ"

00:12:00.000 --> 00:12:02.000
(หัวเราะ)

00:12:02.000 --> 00:12:05.000
(ปรบมือ)

00:12:05.000 --> 00:12:08.000
"คุณอยู่มาตั้ง 36 เดือน ทำได้แค่นี้เองเหรอ"

00:12:08.000 --> 00:12:15.000
(หัวเราะ)

00:12:15.000 --> 00:12:18.000
"มันไม่ค่อยได้เรื่องเลย

00:12:18.000 --> 00:12:21.000
เท่าที่ทราบคุณใช้เวลาหกเดือนแรกไปกับการดูดนม"

00:12:21.000 --> 00:12:24.000
(หัวเราะ)

00:12:26.000 --> 00:12:29.000
เห็นไหมครับ มันเป็นไอเดียที่บ้ามากๆ แต่มันน่าหลงไหล

NOTE Paragraph

00:12:29.000 --> 00:12:31.000
ปัญหาอีกอย่างคือการทำอะไรตามกัน

00:12:31.000 --> 00:12:33.000
เราได้สร้างระบบการศึกษา

00:12:33.000 --> 00:12:35.000
โดยทำเหมือนอาหารแบบจานด่วน

00:12:35.000 --> 00:12:38.000
นี่คือสิ่งที่เจมี่ โอลิเวอร์พูดถึงเมื่อวันก่อน

00:12:38.000 --> 00:12:40.000
คุณทราบไหมว่า ในการทำอาหารมีระบบประกันคุณภาพสองแบบ

00:12:40.000 --> 00:12:42.000
แบบแรกคือแบบจานด่วน

00:12:42.000 --> 00:12:44.000
คือทุกอย่างออกมาเหมือนกันหมด

00:12:44.000 --> 00:12:46.000
กับอีกแบบคือแบบร้านอาหาร (ที่ได้รับการยกย่องจากซากัด และมิชิลลิน)

00:12:46.000 --> 00:12:48.000
ซึ่งไม่ใช่ทุกอย่างเหมือนกัน

00:12:48.000 --> 00:12:50.000
แต่ทำความต้องการของลูกค้าในสภาวะแวดล้อมที่ตั้งอยู่

00:12:50.000 --> 00:12:53.000
และพวกเราก็ซื้อระบบการทำอาหารแบบจานต่วนมาใช้กับการศึกษา

00:12:53.000 --> 00:12:56.000
และมันก็ทำให้สปิริตและพลังงานของเราหร่อยหรอ

00:12:56.000 --> 00:12:59.000
เช่นเดียวกับที่อาหารจานด่วนทำให้ร่างกายเราอ่อนแอ

NOTE Paragraph

00:12:59.000 --> 00:13:04.000
(ปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:13:05.000 --> 00:13:07.000
ผมคิดว่าเราต้องตระหนักถึงสิ่งสำคัญบางอย่าง

00:13:07.000 --> 00:13:10.000
อย่างแรก คือ พรสวรรค์ของมนุษย์นั้นหลากหลายเหลือเกิน

00:13:10.000 --> 00:13:12.000
คนเรามีความถนัดที่ต่างกัน

00:13:12.000 --> 00:13:14.000
ผมเพิ่งคิดได้ไม่นานมานี้

00:13:14.000 --> 00:13:16.000
ว่าผมได้รับกีต้าร์ตอนเป็นเด็ก

00:13:16.000 --> 00:13:19.000
ในช่วงเวลาพอๆกับที่ อีริก แคลพตัน (นักร้องชื่อดัง) ได้กีต้าร์ตัวแรกของเขา

00:13:20.000 --> 00:13:23.000
ผมจะพูดแค่ว่า สำหรับอีริก มันเยี่ยมมากเลย

00:13:23.000 --> 00:13:25.000
(หัวเราะ)

00:13:25.000 --> 00:13:27.000
สำหรับผม มันไม่ค่อยจะได้ผล

00:13:27.000 --> 00:13:30.000
ผมไม่สามารถทำให้มันเป็นเพลงได้เลย

00:13:30.000 --> 00:13:32.000
ไม่ว่าจะเป่ามันบ่อยหรือแรงแค่ไหน

00:13:32.000 --> 00:13:34.000
มันก็ไม่ยอมออกมาเป็นเพลงเลย

NOTE Paragraph

00:13:37.000 --> 00:13:39.000
แต่มันไม่ใช่แค่นั้นครับ

00:13:39.000 --> 00:13:41.000
มันเกี่ยวกับความกระหายใคร่รู้ด้วย

00:13:41.000 --> 00:13:43.000
ส่วนใหญ่แล้ว คนเราจะเก่งในเรื่องที่เราไม่ค่อยจะสนใจ

00:13:43.000 --> 00:13:45.000
มันต้องมีความอยากรู้

00:13:45.000 --> 00:13:48.000
และสิ่งที่กระตุ้นสปิริตและพลังงานของเรา

00:13:48.000 --> 00:13:51.000
ถ้าคุณได้ทำสิ่งที่คุณรักที่จะทำ และทำได้ดี

00:13:51.000 --> 00:13:54.000
เวลาของคุณจะเปลี่ยนไปทันที

00:13:54.000 --> 00:13:57.000
ภรรยาผมเพิ่งเขียนนิยายเสร็จเรื่องหนึ่ง

00:13:57.000 --> 00:13:59.000
และผมคิดว่ามันเป็นหนังสือที่ดี

00:13:59.000 --> 00:14:02.000
แต่เธอจะหายไปทีละเป็นชั่วโมงๆ

00:14:02.000 --> 00:14:04.000
คุณจะเข้าใจ ถ้าคุณทำอะไรสักอย่างที่คุณรัก

00:14:04.000 --> 00:14:07.000
หนึ่งชั่วโมงมันเหมือนไม่กี่นาที

00:14:07.000 --> 00:14:09.000
ถ้าคุณทำอะไรที่มันไม่สอดคล้องกับสปิริตของคุณ

00:14:09.000 --> 00:14:11.000
ห้านาทีก็รู้สึกเหมือนหนึ่งชั่วโมง

00:14:11.000 --> 00:14:14.000
และสาเหตุที่ผู้คนหนึห่างจากการศึกษา

00:14:14.000 --> 00:14:16.000
ก็เป็นเพราะว่ามันไม่ได้หล่อเลี้ยงสปิริตเขา

00:14:16.000 --> 00:14:19.000
มันไม่เสริมสร้างให้เกิดพลัง หรือความอยากรู้

NOTE Paragraph

00:14:19.000 --> 00:14:22.000
ผมจึงคิดว่าเราควรเปลี่ยนแบบแผน

00:14:22.000 --> 00:14:25.000
เราต้องเปลี่ยนจากการจัดการศึกษาระบบอุตสาหกรรม

00:14:25.000 --> 00:14:27.000
ระบบโรงงาน

00:14:27.000 --> 00:14:29.000
ซึ่งอาศัยการทำงานแบบเป็นเส้นตรง

00:14:29.000 --> 00:14:32.000
และการสร้างผู้คนให้ออกมาเหมือนๆกัน

00:14:32.000 --> 00:14:34.000
เราต้องสร้างโมเดลใหม่

00:14:34.000 --> 00:14:37.000
ที่เหมือนกับการทำการเกษตร

00:14:37.000 --> 00:14:40.000
เราต้องเข้าใจว่าการเติบโตของมนุษย์นั้น

00:14:40.000 --> 00:14:42.000
ไม่ใช่กระบวนการแบบเครื่องจักร

00:14:42.000 --> 00:14:44.000
มันเป็นแบบชีวภาพ

00:14:44.000 --> 00:14:47.000
และคุณไม่สามารถคาดเดาผลลัพธ์ของการพัฒนาของมนุษย์ได้

00:14:47.000 --> 00:14:49.000
คุณทำได้เหมือนกับเกษตรกร คือเพียงแค่

00:14:49.000 --> 00:14:51.000
สร้างสภาพแวดล้อมที่ดี

00:14:51.000 --> 00:14:53.000
ที่ให้พวกเขาเจริญเติบโตได้

NOTE Paragraph

00:14:53.000 --> 00:14:56.000
ดังนั้นการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษา

00:14:56.000 --> 00:14:59.000
มันจึงไม่เหมือนกับการลอกระบบกันมา

00:14:59.000 --> 00:15:01.000
มันมีบางอันที่ดี อย่างเช่น KIPPs

00:15:01.000 --> 00:15:03.000
มีต้นแบบดีๆให้ดูมากมาย

00:15:03.000 --> 00:15:06.000
แต่เราต้องปรับให้เหมาะกับสถานการณ์

00:15:06.000 --> 00:15:08.000
และให้สอดคล้องและเหมาะสม

00:15:08.000 --> 00:15:10.000
กับผู้ที่ได้รับการศึกษาจากคุณจริงๆ

00:15:10.000 --> 00:15:12.000
และผมคิดว่าการทำอย่างนี้

00:15:12.000 --> 00:15:14.000
คือคำตอบสำหรับอนาคต

00:15:14.000 --> 00:15:17.000
เพราะเราไม่เพียงแค่หาทางแก้ใหม่

00:15:17.000 --> 00:15:19.000
แต่เป็นการผลักดันให้เกิดการขับเคลื่อนของระบบการศึกษา

00:15:19.000 --> 00:15:22.000
ในแบบที่ผู้คนต้องพัฒนาหาคำตอบด้วยตัวเอง

00:15:22.000 --> 00:15:25.000
แต่จะได้รับการสนับสนุนจากภายนอก ตามแผนการสอนที่จัดมาเฉพาะบุคคล

NOTE Paragraph

00:15:25.000 --> 00:15:27.000
ในที่นี้

00:15:27.000 --> 00:15:29.000
มีผู้คนที่เป็นตัวแทน

00:15:29.000 --> 00:15:31.000
ของแหล่งทรัพยากรที่ยอดเยี่ยม ทั้งในด้านเศรษฐกิจ

00:15:31.000 --> 00:15:33.000
ด้านสื่อต่างๆ อินเทอร์เน็ต

00:15:33.000 --> 00:15:35.000
เทคโนโลยีเหล่านี้

00:15:35.000 --> 00:15:38.000
ผสมผสานกับความสามารถอันยอดเยี่ยมของครู

00:15:38.000 --> 00:15:41.000
เป็นโอกาสอันยอดเยี่ยมที่จะปฏิวัติการศึกษา

00:15:41.000 --> 00:15:43.000
และผมสนับสนุนให้ทุกคนเข้ามาร่วมกัน

00:15:43.000 --> 00:15:45.000
เพราะมันมีความสำคัญอย่างยิ่งยวด ไม่เพียงแค่สำหรับพวกเรา

00:15:45.000 --> 00:15:47.000
แต่สำหรับอนาคตของลูกหลานเรา

00:15:47.000 --> 00:15:49.000
แต่เราต้องเปลี่ยนจากระบบอุตสาหกรรม

00:15:49.000 --> 00:15:51.000
มาเป็นระบบแบบเกษตรกรรม

00:15:51.000 --> 00:15:54.000
ที่โรงเรียนแต่ละแห่งสามารถเจริญเติบโตได้

00:15:54.000 --> 00:15:56.000
เป็นที่ที่เด็กๆจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับชีวิต

00:15:56.000 --> 00:15:58.000
หรืออาจเป็นที่บ้าน ถ้าพวกเขาเลือกจะเรียนที่นั่น

00:15:58.000 --> 00:16:00.000
กับครอบครัว หรือกับเพื่อนๆ

NOTE Paragraph

00:16:00.000 --> 00:16:02.000
มีการพูดคุยถึงเรื่องความฝันหลายครั้ง

00:16:02.000 --> 00:16:05.000
ในช่วงเวลาสองสามวันนี้

00:16:05.000 --> 00:16:07.000
และผมก็อยากที่จะ

00:16:07.000 --> 00:16:10.000
เมื่อคืนนี้ผมฟังเพลงของ Natalie Merchant

00:16:10.000 --> 00:16:12.000
เกี่ยวกับบทกวีเก่าๆ

00:16:12.000 --> 00:16:14.000
ผมจึงอยากอ่านบทกวีสั้นๆให้คุณฟัง

00:16:14.000 --> 00:16:17.000
เป็นบทกวีจาก W.B. Yeats ซึ่งบางคนอาจรู้จัก

00:16:17.000 --> 00:16:19.000
เขาเขียนให้คนที่เขารัก

00:16:19.000 --> 00:16:21.000
Maud Gonne

00:16:21.000 --> 00:16:24.000
และเขากำลังคร่ำครวญว่า

00:16:24.000 --> 00:16:27.000
เขาไม่สามารถที่จะให้สิ่งที่เขาคิดว่าเธออยากได้จากเขา

00:16:27.000 --> 00:16:30.000
และเขาบอกว่า "ผมมีอย่างอื่นที่อยากให้คุณ แต่มันอาจไม่ใช่สำหรับคุณ"

NOTE Paragraph

00:16:30.000 --> 00:16:32.000
เขาบอกว่า

00:16:32.000 --> 00:16:35.000
"หากฉันมีผืนผ้างดงามจากสวรรค์

00:16:35.000 --> 00:16:37.000
ถักทอด้วยทองคำ

00:16:37.000 --> 00:16:39.000
และแสงเงินเงา

00:16:39.000 --> 00:16:41.000
สีครามและสีหม่น

00:16:41.000 --> 00:16:43.000
และสีมืดของผืนผ้า

00:16:43.000 --> 00:16:46.000
แห่งกลางคืน และแสงสว่าง และแสงสลัว

00:16:46.000 --> 00:16:49.000
ฉันจะนำมาแผ่ไว้ใต้ฝ่าเท้าของเธอ

00:16:49.000 --> 00:16:52.000
แต่ฉันเพียงแค่ยาจก

00:16:52.000 --> 00:16:55.000
ที่มีเพียงแค่ความฝัน

00:16:55.000 --> 00:16:58.000
ฉันขอเอาความฝันลงแผ่ใต้ฝ่าเท้าของเธอ

00:16:58.000 --> 00:17:00.000
จงก้าวย่างอย่างแผ่วเบา

00:17:00.000 --> 00:17:03.000
เพราะเธอกำลังก้าวอยู่บนความฝันของฉัน"

00:17:03.000 --> 00:17:06.000
และทุกๆวัน ในทุกๆที่

00:17:06.000 --> 00:17:09.000
เด็กๆของเราก็กำลังแผ่ความฝันของพวกเขาใต้ฝ่าเท้าเรา

00:17:09.000 --> 00:17:12.000
เราต้องก้าวย่างอย่างระมัดระวัง

NOTE Paragraph

00:17:12.000 --> 00:17:14.000
ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:17:14.000 --> 00:17:31.000
(ปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:17:31.000 --> 00:17:33.000
ขอบคุณครับ