1
00:00:01,000 --> 00:00:03,000
ผมมาที่นี่เมื่อสี่ปีก่อน

2
00:00:03,000 --> 00:00:05,000
และผมก็จำได้ว่า ในช่วงนั้น

3
00:00:05,000 --> 00:00:08,000
ไม่มีการนำการพูดมาไว้ออนไลน์

4
00:00:08,000 --> 00:00:12,000
คิดว่าเค้าแจกให้สมาชิก TED ในกล่อง

5
00:00:12,000 --> 00:00:14,000
ใส่กล่อง DVD เป็นชุด

6
00:00:14,000 --> 00:00:17,000
ซึ่งพวกเขาก็นำไปวางไว้บนชั้นหนังสือ จนกระทั่งถึงตอนนี้

7
00:00:17,000 --> 00:00:19,000
(หัวเราะ)

8
00:00:19,000 --> 00:00:21,000
จริงๆแล้วคริสโทรหาผม

9
00:00:21,000 --> 00:00:23,000
หนึ่งอาทิตย์หลังจากที่ผมพูดไป

10
00:00:23,000 --> 00:00:25,000
เขาบอกว่า เรากำลังจะนำการพูดทั้งหลายไปไว้ออนไลน์

11
00:00:25,000 --> 00:00:28,000
เราจะนำสิ่งที่คุณพูดไปไว้ออนไลน์ด้วยได้ไหม ผมก็บอกว่า ได้เลยครับ

12
00:00:28,000 --> 00:00:30,000
และหลังจากนั้นสี่ปี

13
00:00:30,000 --> 00:00:32,000
ก็มีคนเข้ามาดูสี่...

14
00:00:32,000 --> 00:00:35,000
อืม มีคนโหลดไปประมาณสี่ล้านครั้ง

15
00:00:35,000 --> 00:00:38,000
ซึ่งผมก็คิดว่าถ้าคุณคูณจำนวนนั้นด้วยยี่สิบ

16
00:00:38,000 --> 00:00:40,000
คงได้จำนวนผู้ชมทั้งหมดโดยประมาณ

17
00:00:40,000 --> 00:00:44,000
และก็อย่างที่คริสพูด คือมันมีความหิวโหย

18
00:00:44,000 --> 00:00:46,000
ของวีดีโอผม

19
00:00:46,000 --> 00:00:49,000
(หัวเราะ)

20
00:00:49,000 --> 00:00:52,000
(ปรบมือ)

21
00:00:54,000 --> 00:00:55,000
...คุณก็รู้สึกใช่ไหม

22
00:00:55,000 --> 00:00:58,000
(หัวเราะ)

23
00:01:00,000 --> 00:01:03,000
ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่การเกริ่นนำอย่างอลังการ

24
00:01:03,000 --> 00:01:07,000
ที่จะให้ผมมาพูดอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งก็มาถึงแล้วครับ

25
00:01:07,000 --> 00:01:08,000
(หัวเราะ)

26
00:01:10,000 --> 00:01:12,000
อัล กอร์ได้พูดไว้

27
00:01:12,000 --> 00:01:15,000
ที่การประชุม TED คราวก่อน ที่ผมพูดด้วย

28
00:01:15,000 --> 00:01:17,000
เค้าได้พูดเรื่องวิกฤติของสภาพอากาศ

29
00:01:17,000 --> 00:01:19,000
ซึ่งผมก็ได้อ้างอิงไว้

30
00:01:19,000 --> 00:01:21,000
ตอนท้ายของการพูดของผมคราวที่แล้ว

31
00:01:21,000 --> 00:01:23,000
ผมก็เลยอยากจะพูดต่อจากตรงนั้น

32
00:01:23,000 --> 00:01:26,000
เพราะจริงๆแล้วผมมีเวลาแค่สิบแปดนาที

33
00:01:26,000 --> 00:01:28,000
ก็อย่างที่ผมพูดนั่นแหละ

34
00:01:28,000 --> 00:01:33,000
(หัวเราะ)

35
00:01:36,000 --> 00:01:38,000
ว่าเค้าพูดถูกนะ

36
00:01:38,000 --> 00:01:41,000
ว่าในขณะนี้มันมีวิกฤติของสภาวะอากาศที่ใหญ่หลวงอย่างที่คุณทราบ

37
00:01:41,000 --> 00:01:44,000
ซึ่งผมก็คิดว่าถ้าใครไม่เชื่อ ก็ลองออกไปเดินข้างนอกดูสิครับ

38
00:01:44,000 --> 00:01:47,000
(หัวเราะ)

39
00:01:47,000 --> 00:01:50,000
แต่ผมเชื่อว่ายังมีวิกฤติของสภาวะอากาศอีกอย่างหนึี่ง

40
00:01:51,000 --> 00:01:53,000
ซึ่งรุนแรงไม่แพ้กัน

41
00:01:53,000 --> 00:01:56,000
และมีต้นกำเนิดเหมือนกัน

42
00:01:56,000 --> 00:01:59,000
และเราก็ต้องจัดการกับมันอย่างเร่งด่วนเช่นเดียวกัน

43
00:01:59,000 --> 00:02:01,000
และสิ่งที่ผมหมายถึง

44
00:02:01,000 --> 00:02:03,000
คือ คุณอาจจะบอกว่า "นี่ ผมพอแล้ว

45
00:02:03,000 --> 00:02:05,000
ผมมีวิกฤติของสภาวะอากาศอันนึงแล้ว

46
00:02:05,000 --> 00:02:08,000
ไม่ต้องมีอีกอันก็ได้ครับ"

47
00:02:08,000 --> 00:02:10,000
แต่วิกฤตินี้ไม่ใช่วิกฤติของทรัพยากรธรรมชาติ

48
00:02:10,000 --> 00:02:13,000
ถึงแม้ว่าผมว่าอันนั้นมันก็จริง

49
00:02:13,000 --> 00:02:15,000
แต่เป็นวิกฤติของทรัพยากรมนุษยชาติ

50
00:02:15,000 --> 00:02:17,000
ผมเชื่อมั่นอย่างมาก

51
00:02:17,000 --> 00:02:19,000
อย่างที่วิทยากรหลายท่านได้กล่าวถึงในช่วงสองสามวันมานี้

52
00:02:19,000 --> 00:02:22,000
ว่าพวกเราใช้ประโยชน์

53
00:02:22,000 --> 00:02:25,000
ของพรสวรรค์ของเราได้แย่มาก

54
00:02:25,000 --> 00:02:27,000
ผู้คนจำนวนมากที่ใช้ชีวิตทั้งชีวิต

55
00:02:27,000 --> 00:02:30,000
โดยไม่รู้จริงๆเลยว่าพรสวรรค์ของพวกเขาคืออะไร

56
00:02:30,000 --> 00:02:32,000
หรือว่าเขามีมันอยู่บ้างไหม

57
00:02:32,000 --> 00:02:34,000
ผมได้พบปะผู้คนหลายประเภท

58
00:02:34,000 --> 00:02:37,000
ซึ่งไม่คิดว่าเขาทำอะไรเก่งสักอย่างเดียว

59
00:02:38,000 --> 00:02:41,000
จริงๆเดี๋ยวนี้ผมแบ่งโลกนี้ออกเป็นสองกลุ่ม

60
00:02:41,000 --> 00:02:44,000
เจอร์มี่ เบ็นแธม นักปราชญ์ประโยชน์นิยมผู้ยิ่งใหญ่

61
00:02:44,000 --> 00:02:46,000
ได้เคยให้ความคิดนี้ไว้

62
00:02:46,000 --> 00:02:48,000
เขาบอกว่า ในโลกนี้มีผู้คนอยู่สองแบบ

63
00:02:48,000 --> 00:02:50,000
คือคนที่แบ่งโลกนี้เป็นสองแบบ

64
00:02:50,000 --> 00:02:52,000
กับคนที่ไม่แบ่ง

65
00:02:52,000 --> 00:02:55,000
(หัวเราะ)

66
00:02:57,000 --> 00:02:59,000
อืม ผมแบ่ง

67
00:02:59,000 --> 00:03:01,000
(หัวเราะ)

68
00:03:04,000 --> 00:03:06,000
ผมพบผู้คนมากมาย

69
00:03:06,000 --> 00:03:09,000
ที่ไม่มีความสุขกับสิ่งที่พวกเขาทำเลย

70
00:03:09,000 --> 00:03:11,000
เขาแค่ใช้ชีวิตไปวันๆ

71
00:03:11,000 --> 00:03:13,000
อย่างเรื่อยเปื่อย

72
00:03:13,000 --> 00:03:15,000
ไม่ได้มีความรึ่นรมย์กับสิ่งที่พวกเขาทำ

73
00:03:15,000 --> 00:03:18,000
เขายอมทนอยู่กับมัน แทนที่จะมีความสุขกับมัน

74
00:03:18,000 --> 00:03:21,000
แล้วก็รอให้ถึงวันหยุดสุดสัปดาห์

75
00:03:21,000 --> 00:03:23,000
แต่ผมก็พบคนอืกแบบหนึ่ง

76
00:03:23,000 --> 00:03:25,000
ซึ่งรักในสิ่งที่เขาทำ

77
00:03:25,000 --> 00:03:27,000
มากจนเค้านึกไม่ออกว่าจะทำอะไรอย่างอื่นได้อีก

78
00:03:27,000 --> 00:03:30,000
ถ้าคุณบอกพวกเขาว่า "เลิกทำสิ่งนี้เถอะ" เค้าคงงงว่าคุณพูดอะไร

79
00:03:30,000 --> 00:03:33,000
เพราะเขาบอกว่าที่เขาทำมันไม่ใช่งาน แต่มันคือชีวิตของเขา

80
00:03:33,000 --> 00:03:35,000
เพราะนี่คือตัวฉัน

81
00:03:35,000 --> 00:03:37,000
ถ้าจะให้เลิกทำสิ่งนี้ก็โง่สิ

82
00:03:37,000 --> 00:03:39,000
เพราะมันคือสิ่งที่สื่อตรงกับตัวตนจริงๆของฉัน

83
00:03:39,000 --> 00:03:42,000
แต่มันไม่ได้เป็นอย่างนี้กับคนจำนวนมากพอ

84
00:03:42,000 --> 00:03:44,000
จริงๆค่อนข้างตรงข้ามนะ ผมว่า

85
00:03:44,000 --> 00:03:46,000
คนที่คิดอย่างนี้ เป็นคนส่วนน้อยเท่านั้น

86
00:03:46,000 --> 00:03:48,000
และผมก็คิดว่ามันมี

87
00:03:48,000 --> 00:03:50,000
คำอธิบายที่เป็นไปได้อยู่หลายอย่าง

88
00:03:50,000 --> 00:03:52,000
และที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่ง

89
00:03:52,000 --> 00:03:54,000
คือการศึกษา

90
00:03:54,000 --> 00:03:56,000
เพราะการศึกษานี่เอง

91
00:03:56,000 --> 00:03:58,000
ที่เป็นตัวดึงผู้คนจำนวนมาก

92
00:03:58,000 --> 00:04:00,000
ออกห่างจากพรสวรรค์ของพวกเขา

93
00:04:00,000 --> 00:04:03,000
และทรัพยากรมนุษย์ก็เหมือนกับทรัพยากรธรรมชาติ

94
00:04:03,000 --> 00:04:05,000
ซึ่งส่วนใหญ่จะซ่อนอยู่ในที่ลึกๆ

95
00:04:05,000 --> 00:04:07,000
คุณต้องออกไปค้นหามัน

96
00:04:07,000 --> 00:04:09,000
มันไม่ได้วางๆอยู่บนพื้นให้เห็นง่ายๆ

97
00:04:09,000 --> 00:04:12,000
คุณต้องสร้างสภาวะที่ถูกต้องเพื่อให้มันแสดงตัวออกมา

98
00:04:12,000 --> 00:04:14,000
และคุณก็อาจลองจินตนาการได้ว่า

99
00:04:14,000 --> 00:04:16,000
การศึกษามันควรเป็นวิธีการให้เกิดสิ่งเหล่านี้

100
00:04:16,000 --> 00:04:18,000
แต่ว่ามันมักจะไม่เป็นอย่างนั้นสิครับ

101
00:04:18,000 --> 00:04:20,000
ระบบการศึกษาทุกที่ในโลกนี้

102
00:04:20,000 --> 00:04:22,000
กำลังอยู่ระหว่างการปฏิรูป

103
00:04:22,000 --> 00:04:24,000
แต่มันไม่เพียงพอครับ

104
00:04:24,000 --> 00:04:26,000
การปฏิรูปมันไร้ประโยชน์แล้วครับ

105
00:04:26,000 --> 00:04:29,000
เพราะมันเพียงแค่ปรับปรุงระบบที่มันพังอยู่แล้ว

106
00:04:29,000 --> 00:04:31,000
สิ่งที่เราต้องการ

107
00:04:31,000 --> 00:04:33,000
และเป็นคำที่ใช้กันมากในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้

108
00:04:33,000 --> 00:04:35,000
มันไม่ใช่แค่การวิวัฒนาการครับ

109
00:04:35,000 --> 00:04:38,000
แต่เป็นการปฏิวัติการศึกษา

110
00:04:38,000 --> 00:04:40,000
สิ่งนี้จะต้องพลิกโฉมหน้า

111
00:04:40,000 --> 00:04:42,000
ไปเป็นสิ่งใหม่เลยครับ

112
00:04:42,000 --> 00:04:47,000
(ปรบมือ)

113
00:04:48,000 --> 00:04:50,000
สิ่งที่ท้าทายที่สุดอย่างหนึ่ง

114
00:04:50,000 --> 00:04:52,000
คือการสร้างนวัตกรรมพื้นฐาน

115
00:04:52,000 --> 00:04:54,000
ในด้านการศึกษา

116
00:04:54,000 --> 00:04:56,000
นวัตกรรมนี่สร้างยากครับ

117
00:04:56,000 --> 00:04:58,000
เพราะมันคือการทำอะไรอย่างหนึ่ง

118
00:04:58,000 --> 00:05:00,000
ซึ่งผู้คนมักจะเห็นว่ามันไม่ง่ายเลย

119
00:05:00,000 --> 00:05:03,000
เพราะมันคือการท้าทายสิ่งที่เราไม่เห็นค่า

120
00:05:03,000 --> 00:05:06,000
สิ่งที่เราเห็นๆกันอยู่

121
00:05:06,000 --> 00:05:08,000
ปัญหาใหญ่ที่สุดของการปรับปรุง

122
00:05:08,000 --> 00:05:10,000
หรือเปลี่ยนแปลง

123
00:05:10,000 --> 00:05:12,000
คือการครอบงำโดยสามัญสำนึก

124
00:05:12,000 --> 00:05:14,000
สิ่งที่คนทั่วไปคิดว่า

125
00:05:14,000 --> 00:05:16,000
"อืม มันก็ต้องเป็นไปอย่างนี้แหละ เพราะนี่คือสิ่งที่ทำกันมาตลอด"

126
00:05:16,000 --> 00:05:19,000
เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้เจอกับคำพูดที่ท่าน อับบราฮัม ลินคอล์น เคยพูดว่า

127
00:05:19,000 --> 00:05:22,000
ซึ่งผมว่าพวกคุณคงดีใจที่มีคนนำมากล่าวอ้างในตอนนี้

128
00:05:22,000 --> 00:05:24,000
(หัวเราะ)

129
00:05:24,000 --> 00:05:27,000
ท่านพูดไว้เมื่อเดือนธันวาคม ปี1862

130
00:05:27,000 --> 00:05:30,000
ในการประชุมรัฐสภาประจำปีครั้งที่สอง

131
00:05:31,000 --> 00:05:34,000
คือผมต้องขอออกตัวว่าผมไม่ทราบเลยว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงนั้น

132
00:05:36,000 --> 00:05:38,000
เราไม่สอนประวัติศาสตร์อเมริกันในประเทศอังกฤษหรอก

133
00:05:38,000 --> 00:05:40,000
(หัวเราะ)

134
00:05:40,000 --> 00:05:43,000
เราปกปิดมันไว้ อย่างที่คุณๆทราบ มันเป็นนโยบายของเรา

135
00:05:43,000 --> 00:05:45,000
(หัวเราะ)

136
00:05:46,000 --> 00:05:48,000
สรุปว่า คงมีอะไรน่าตื่นเต้นเกิดขึ้นแน่ๆในช่วงเดือนธันวาคม ปี 1862

137
00:05:48,000 --> 00:05:50,000
ซึ่งคนอเมริกันที่อยู่ที่นี่กับเรา

138
00:05:50,000 --> 00:05:52,000
คงจะทราบ

139
00:05:53,000 --> 00:05:55,000
แต่ท่านได้พูดไว้ว่า

140
00:05:55,000 --> 00:05:57,000
"หลักการที่เรายึดถือ

141
00:05:57,000 --> 00:05:59,000
ในอตีดที่เงียบสงบ

142
00:05:59,000 --> 00:06:02,000
ไม่อาจใช้ได้กับปัจจุบันที่ดุเดืือด

143
00:06:02,000 --> 00:06:04,000
สถานการณ์

144
00:06:04,000 --> 00:06:06,000
ที่เต็มไปด้วยความยุ่งยาก

145
00:06:06,000 --> 00:06:09,000
และเราต้องยืนขึ้นไปกับสถานการณ์

146
00:06:09,000 --> 00:06:11,000
ผมชอบมากครับ

147
00:06:11,000 --> 00:06:14,000
ไม่ใช่ยืนเพื่อเผชิญกับมันแต่ยืนไปกับมัน

148
00:06:15,000 --> 00:06:17,000
เพราะสิ่งนี้เป็นสิ่งใหม่

149
00:06:17,000 --> 00:06:20,000
เราจึงต้องคิดแบบใหม่

150
00:06:20,000 --> 00:06:23,000
และทำแบบใหม่

151
00:06:23,000 --> 00:06:26,000
เราต้องปลดแอกตนเองให้เป็นอิสระ

152
00:06:26,000 --> 00:06:29,000
แล้วเราจึงช่วยชาติของเราได้"

153
00:06:29,000 --> 00:06:31,000
ผมชอบมากๆคำนี้ "ปลดแอก"

154
00:06:31,000 --> 00:06:33,000
คุณทราบไหมมันหมายถึงอะไร

155
00:06:33,000 --> 00:06:36,000
มันหมายถึงเราทั้งหลายโดนจองจำอยู่กับไอเดียบางอย่าง

156
00:06:36,000 --> 00:06:38,000
ซึ่งเราเห็นเป็นของธรรมดา

157
00:06:38,000 --> 00:06:40,000
เป็นครรลองธรรมชาติ เป็นวิถึปกติ

158
00:06:40,000 --> 00:06:42,000
และไอเดียเหล่านี้ของเรา

159
00:06:42,000 --> 00:06:45,000
ได้ก่อตัวขึ้น ไม่ใช่เพื่อใช้แก้ปัญหาสถานการณ์ของโลกปัจจุบัน

160
00:06:45,000 --> 00:06:48,000
แต่สำหรับการอยู่รอดในสถานการณ์ของศตวรรษที่ผ่านมา

161
00:06:48,000 --> 00:06:50,000
แต่สมองเราก็ยังโดนสะกดจิตโดยไอเดียเหล่านี้อยู๋

162
00:06:50,000 --> 00:06:53,000
และเราก็ต้องปลดแอกจากไอเดียเหล่านี้

163
00:06:53,000 --> 00:06:56,000
ครับ สิ่งนี้มันพูดง่ายแต่ทำยาก

164
00:06:56,000 --> 00:06:59,000
มันเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจว่าอะไรคือสิ่งที่คุณเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา

165
00:06:59,000 --> 00:07:02,000
เพราะคุณเห็นว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา

166
00:07:02,000 --> 00:07:05,000
เอาเป็นว่าให้ผมลองถามคุณสักอย่างในเรื่องที่คุณเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา

167
00:07:05,000 --> 00:07:08,000
ในที่นี้มีใครอายุมากกว่า 25 ปีบ้างครับ

168
00:07:08,000 --> 00:07:10,000
นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมคิดว่าคุณเห็นเป็นเรื่องธรรมดาหรอก

169
00:07:10,000 --> 00:07:12,000
เพราะผมว่าคุณคงชินกันหมดแล้ว

170
00:07:12,000 --> 00:07:15,000
ในที่นี้มีใครอายุน้อยกว่า 25 ปีไหมครับ

171
00:07:15,000 --> 00:07:18,000
ดีครับ เอาล่ะ คนที่อายุมากกว่า 25

172
00:07:18,000 --> 00:07:21,000
หากคุณกำลังใส่นาฬิกาข้อมืออยู่ กรุณายกมือครับ

173
00:07:21,000 --> 00:07:24,000
ครับ มีจำนวนไม่น้อยเลยใช่ไหม

174
00:07:24,000 --> 00:07:27,000
ลองถามคำถามนี้ในห้องที่เต็มไปด้วยเด็กวัยรุ่นดูครับ

175
00:07:27,000 --> 00:07:29,000
เด็กวัยรุ่นเค้าไม่ใส่นาฬิกาข้อมือกันครับ

176
00:07:29,000 --> 00:07:31,000
ผมไม่ได้หมายความว่าเค้าใส่ไม่ได้ หรือไม่ได้รับอนุญาตให้ใส่นะครับ

177
00:07:31,000 --> 00:07:33,000
แต่เค้าเลือกที่จะไม่ใส่เอง

178
00:07:33,000 --> 00:07:35,000
เพราะอะไรหรือครับ เพราะว่าพวกเราที่อายุมากกว่า 25

179
00:07:35,000 --> 00:07:38,000
โดมาในยุคก่อนยุคดิจิตอล

180
00:07:38,000 --> 00:07:40,000
และสำหรับเรา หากต้องการรู้เวลา

181
00:07:40,000 --> 00:07:42,000
เราก็ต้องหาอะไรที่บอกเวลาได้มาใส่ไว้

182
00:07:42,000 --> 00:07:45,000
แต่เด็กๆเดี๋ยวนี้อยู่ในโลกดิจิตอล

183
00:07:45,000 --> 00:07:47,000
สำหรับพวกเขา เวลา มันมีบอกอยู่ทุกที่

184
00:07:47,000 --> 00:07:49,000
เขาไม่เห็นความจำเป็นของมัน

185
00:07:49,000 --> 00:07:51,000
ซึ่งจริงๆแล้ว พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องมีแล้วเหมือนกัน

186
00:07:51,000 --> 00:07:54,000
แต่ว่าเราก็ใส่มันจนเคยชิน ก็เลยใส่กันต่อไป

187
00:07:54,000 --> 00:07:57,000
ลูกสาวผมไม่เคยใส่นาฬิกาข้อมือ เคท ลูกสาวอายุยี่สิบของผม

188
00:07:57,000 --> 00:07:59,000
เธอไม่เห็นว่ามันจำเป็นยังไง

189
00:07:59,000 --> 00:08:02,000
เธอบอกว่า "มันเป็นอุปกรณ์ที่ทำงานได้แค่อย่างเดียว"

190
00:08:02,000 --> 00:08:07,000
(หัวเราะ)

191
00:08:07,000 --> 00:08:10,000
"แบบว่า มันเห่ยอะไรอย่างงี้"

192
00:08:10,000 --> 00:08:12,000
ผมก็เถียงว่า "ไม่จริงนะ มันบอกวันที่ได้ด้วย"

193
00:08:12,000 --> 00:08:16,000
(หัวเราะ)

194
00:08:17,000 --> 00:08:20,000
"มันทำได้มากกว่าหนึ่งอย่างนะ"

195
00:08:20,000 --> 00:08:23,000
แต่ว่าคุณเห็นไหมครับ มันมีสิ่งที่จองจำความคิดเราไว้หลายอย่างในด้านการศึกษา

196
00:08:23,000 --> 00:08:25,000
ขออนุญาตให้ตัวอย่างสักสองตัวอย่างนะครับ

197
00:08:25,000 --> 00:08:28,000
อย่างแรกคือการเดินตามแนวทาง

198
00:08:28,000 --> 00:08:31,000
ที่เริ่มจากจุดนี้ แล้วก็เดินตามทางไปเรื่อยๆ

199
00:08:31,000 --> 00:08:33,000
และถ้าคุณทำได้อย่างถูกต้อง คุณก็จะ

200
00:08:33,000 --> 00:08:35,000
มีชีวิตที่ลงตัว

201
00:08:37,000 --> 00:08:39,000
ทุกคนที่มาพูดที่ TED นี่ได้บอกเราโดยนัยๆ

202
00:08:39,000 --> 00:08:42,000
หรือบางครั้งก็แบบตรงๆ ว่าความจริงมันไม่ใช่

203
00:08:42,000 --> 00:08:45,000
ชีวิตมันไม่ได้เป็นเส้นตรง มันเป็นสิ่งที่มีชีวิต

204
00:08:45,000 --> 00:08:47,000
เราเป็นผู้สร้างชีวิตให้อยู่อย่างร่วมกัน

205
00:08:47,000 --> 00:08:49,000
ในขณะเดียวกันก็สำรวจถึงพรสวรรค์ของตนเอง

206
00:08:49,000 --> 00:08:52,000
ที่สัมพันธ์กับสถานการณ์ที่เราต้องเผชิญ

207
00:08:52,000 --> 00:08:54,000
แต่คุณทราบไหมครับ ว่าเรากลายเป็นจับจด

208
00:08:54,000 --> 00:08:56,000
อยู่กับความคิดแบบเป็นเส้นตรงแบบนี้

209
00:08:56,000 --> 00:08:58,000
และจุดสุดยอดของการศึกษาปัจจุบัน

210
00:08:58,000 --> 00:09:00,000
คือการเข้ามหาวิทยาลัย

211
00:09:00,000 --> 00:09:03,000
ผมว่าเราจับจดกันเกินไปเกี่ยวกับการยัดผู้คนเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย

212
00:09:03,000 --> 00:09:05,000
มหาวิทยาลัยบางประเภท

213
00:09:05,000 --> 00:09:07,000
ผมไม่ได้หมายความว่าเราไม่ควรเรียนมหาวิทยาลัยนะครับ แต่บางทีอาจไม่ใช่ทุกคนที่ต้องเรียน

214
00:09:07,000 --> 00:09:09,000
และไม่ใช่ทุกคนต้องเรียนตอนนี้

215
00:09:09,000 --> 00:09:11,000
อาจจะไปทีหลังก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเดี๋ยวนี้

216
00:09:11,000 --> 00:09:13,000
ผมเพิ่งไปซานฟรานซิสโกเมื่อไม่นานมานี้

217
00:09:13,000 --> 00:09:15,000
เพื่อไปแจกลายเซ็นต์ในหนังสือ

218
00:09:15,000 --> 00:09:17,000
ก็มีชายคนหนึ่งมาซื้อหนังสือ เขาอายุประมาณสามสิบเศษๆ

219
00:09:17,000 --> 00:09:19,000
ผมถามเขาว่า "คุณทำงานอะไรครับ"

220
00:09:19,000 --> 00:09:22,000
เขาตอบว่า "ผมเป็นพนักงานดับเพลิง"

221
00:09:22,000 --> 00:09:24,000
ผมถามว่า "คุณเป็นพนักงานดับเพลิงมานานเท่าไหร่แล้ว"

222
00:09:24,000 --> 00:09:26,000
เขาว่า "ตลอดครับ ผมเป็นพนักงานดับเพลิงมาตลอดชีวิต"

223
00:09:26,000 --> 00:09:28,000
ผมถามว่า "เหรอ แล้วคุณตัดสินใจตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ"

224
00:09:28,000 --> 00:09:31,000
เขาตอบว่า "ตั้งแต่เด็กๆครับ" "และจริงๆก็เป็นปัญหาของผมตอนผมอยู่ในโรงเรียน"

225
00:09:31,000 --> 00:09:34,000
"คือที่โรงเรียนน่ะ ใครๆก็อยากเป็นพนักงานดับเพลิงครับ"

226
00:09:34,000 --> 00:09:37,000
"แต่ผมอยากเป็นพนักงานดับเพลิงจริงๆ"

227
00:09:37,000 --> 00:09:40,000
"จนตอนเรียนปีสุดท้าย

228
00:09:40,000 --> 00:09:43,000
ครูผมไม่คิดจริงจังกับมัน

229
00:09:43,000 --> 00:09:45,000
มีครูคนหนึ่งเขาไม่จริงจังกับมันเลย

230
00:09:45,000 --> 00:09:47,000
เขาว่าผมจะมาโยนชีวิตทิ้งไปเปล่าๆ

231
00:09:47,000 --> 00:09:49,000
ถ้าผมเลือกจะเป็นเพียงแค่นี้

232
00:09:49,000 --> 00:09:52,000
ว่าผมควรเรียนให้จบมหาวิทยาลัย ผมควรเป็นคนทำงานดีๆ

233
00:09:52,000 --> 00:09:54,000
ผมน่าจะมีอนาคตไกล

234
00:09:54,000 --> 00:09:56,000
แล้วทำไมเอาพรสวรรค์มาทิ้งเสีย"

235
00:09:56,000 --> 00:09:58,000
แล้วก็เล่าต่อว่า "ซึ่งมันเป็นอะไรที่น่าอายมากครับ

236
00:09:58,000 --> 00:10:00,000
เพราะครูพูดต่อหน้าเพื่อนทั้งห้อง ผมรู้สึกแย่สุดๆ

237
00:10:00,000 --> 00:10:02,000
แต่มันเป็นสิ่งที่ผมอยากทำนี่ครับ และเมื่อผมเรียนจบ

238
00:10:02,000 --> 00:10:05,000
ผมก็สมัครเข้าทำงานเป็นพนักงานดับเพลิง และผมก็ได้รับตำแหน่งทันที"

239
00:10:05,000 --> 00:10:07,000
แล้วชายคนนี้ก็บอกว่า "คุณรู้ไหมครับ ผมเพิ่งนึกถึงครูคนนี้ขึ้นมา

240
00:10:07,000 --> 00:10:10,000
เมื่อซักครู่นี่เอง ตอนที่คุณถามถึงเรื่องนี้

241
00:10:10,000 --> 00:10:12,000
เขาว่า เพราะเมื่อประมาณหกเดือนที่แล้ว

242
00:10:12,000 --> 00:10:14,000
ผมได้ช่วยชีวิตครูคนนั้นไว้ครับ"

243
00:10:14,000 --> 00:10:16,000
(หัวเราะ)

244
00:10:16,000 --> 00:10:18,000
เขาว่า "ครูประสบอุบัติเหตุติดอยู่ในรถ

245
00:10:18,000 --> 00:10:21,000
ผมดึงเขาออกมาก ปั๊มหัวใจให้

246
00:10:21,000 --> 00:10:24,000
ผมช่วยภรรยาครูไว้ด้วยครับ"

247
00:10:24,000 --> 00:10:26,000
เขาว่า ตอนนี้ครูคงคิดชื่นชมผมบ้างแล้วครับ

248
00:10:26,000 --> 00:10:28,000
(หัวเราะ)

249
00:10:28,000 --> 00:10:33,000
(ปรบมือ)

250
00:10:34,000 --> 00:10:36,000
คุณทราบไหมครับ ผมว่า

251
00:10:36,000 --> 00:10:38,000
สังคมมนุษย์นั้นต้องพึ่งพา

252
00:10:38,000 --> 00:10:40,000
พรสวรรค์ที่หลากหลาย

253
00:10:40,000 --> 00:10:43,000
ไม่ใช่ความสามารถที่เราคิดเองเพียงอย่างใดอย่างหนึ่ง

254
00:10:43,000 --> 00:10:45,000
และนี่คือสิ่งที่เป็นสุดยอดของความท้าทาย

255
00:10:45,000 --> 00:10:47,000
(ปรบมือ)

256
00:10:47,000 --> 00:10:49,000
สิ่งที่เป็นสุดยอดของความท้าทายของเรา

257
00:10:49,000 --> 00:10:51,000
คือการพยายามตระหนักถึงความสามารถ

258
00:10:51,000 --> 00:10:53,000
รวมถึงความฉลาดปราดเปรื่องที่ซ่อนอยู่ในตัวเรา

259
00:10:53,000 --> 00:10:55,000
การคิดอะไรแบบเป็นเส้นตรงเป็นปัญหาครับ

260
00:10:55,000 --> 00:10:57,000
ตอนที่ผมเพิ่งมาที่แอลเอ

261
00:10:57,000 --> 00:10:59,000
เมื่อเก้าปีก่อน

262
00:10:59,000 --> 00:11:02,000
ผมเห็นคำขวัญประโยคหนึ่ง

263
00:11:02,000 --> 00:11:04,000
ซึ่งมาจากความตั้งใจดี

264
00:11:04,000 --> 00:11:07,000
ที่บอกว่า "มหาวิทยาลัยเริ่มตั้งแต่อนุบาล"

265
00:11:09,000 --> 00:11:11,000
ไม่จริงมั้งครับ

266
00:11:11,000 --> 00:11:14,000
(หัวเราะ)

267
00:11:14,000 --> 00:11:16,000
ไม่จริง

268
00:11:16,000 --> 00:11:19,000
ถ้าเรามีเวลา ผมอยากพูดเรื่องนี้ต่อ แต่เราไม่มี

269
00:11:19,000 --> 00:11:21,000
(หัวเราะ)

270
00:11:21,000 --> 00:11:23,000
อนุบาล เริ่มต้้งแต่อนุบาลครับ

271
00:11:23,000 --> 00:11:25,000
(หัวเราะ)

272
00:11:25,000 --> 00:11:27,000
เพื่อนผมเคยพูดไว้ว่า

273
00:11:27,000 --> 00:11:30,000
"รู้ไหม เด็กสามขวบไม่ใช่ครึ่งหนึ่งของเด็กหกขวบ"

274
00:11:30,000 --> 00:11:32,000
(หัวเราะ)

275
00:11:32,000 --> 00:11:37,000
(ปรบมือ)

276
00:11:37,000 --> 00:11:39,000
เขาอายุสามขวบ

277
00:11:39,000 --> 00:11:41,000
แต่เท่าที่เราได้ยินมาในช่วงที่ผ่านมา

278
00:11:41,000 --> 00:11:44,000
เดี๋ยวนี้มีการแข่งขันที่สูงมากเพื่อเข้าเรียนชั้นอนุบาล

279
00:11:44,000 --> 00:11:46,000
เพื่อเข้าเรียนในโรงเรียนอนุบาลที่ดีที่สุด

280
00:11:46,000 --> 00:11:49,000
คนเราโดนสัมภาษณ์ตอนอายุสามขวบนะครับ

281
00:11:51,000 --> 00:11:53,000
เด็กเล็กๆนั่งต่อหน้ากรรมการที่ไม่ประทับใจเลย

282
00:11:53,000 --> 00:11:55,000
คุณครับ ผลงานของพวกเขา

283
00:11:55,000 --> 00:11:58,000
(หัวเราะ)

284
00:11:58,000 --> 00:12:00,000
เปิดผ่านๆดู "แค่นี้เองเหรอ"

285
00:12:00,000 --> 00:12:02,000
(หัวเราะ)

286
00:12:02,000 --> 00:12:05,000
(ปรบมือ)

287
00:12:05,000 --> 00:12:08,000
"คุณอยู่มาตั้ง 36 เดือน ทำได้แค่นี้เองเหรอ"

288
00:12:08,000 --> 00:12:15,000
(หัวเราะ)

289
00:12:15,000 --> 00:12:18,000
"มันไม่ค่อยได้เรื่องเลย

290
00:12:18,000 --> 00:12:21,000
เท่าที่ทราบคุณใช้เวลาหกเดือนแรกไปกับการดูดนม"

291
00:12:21,000 --> 00:12:24,000
(หัวเราะ)

292
00:12:26,000 --> 00:12:29,000
เห็นไหมครับ มันเป็นไอเดียที่บ้ามากๆ แต่มันน่าหลงไหล

293
00:12:29,000 --> 00:12:31,000
ปัญหาอีกอย่างคือการทำอะไรตามกัน

294
00:12:31,000 --> 00:12:33,000
เราได้สร้างระบบการศึกษา

295
00:12:33,000 --> 00:12:35,000
โดยทำเหมือนอาหารแบบจานด่วน

296
00:12:35,000 --> 00:12:38,000
นี่คือสิ่งที่เจมี่ โอลิเวอร์พูดถึงเมื่อวันก่อน

297
00:12:38,000 --> 00:12:40,000
คุณทราบไหมว่า ในการทำอาหารมีระบบประกันคุณภาพสองแบบ

298
00:12:40,000 --> 00:12:42,000
แบบแรกคือแบบจานด่วน

299
00:12:42,000 --> 00:12:44,000
คือทุกอย่างออกมาเหมือนกันหมด

300
00:12:44,000 --> 00:12:46,000
กับอีกแบบคือแบบร้านอาหาร (ที่ได้รับการยกย่องจากซากัด และมิชิลลิน)

301
00:12:46,000 --> 00:12:48,000
ซึ่งไม่ใช่ทุกอย่างเหมือนกัน

302
00:12:48,000 --> 00:12:50,000
แต่ทำความต้องการของลูกค้าในสภาวะแวดล้อมที่ตั้งอยู่

303
00:12:50,000 --> 00:12:53,000
และพวกเราก็ซื้อระบบการทำอาหารแบบจานต่วนมาใช้กับการศึกษา

304
00:12:53,000 --> 00:12:56,000
และมันก็ทำให้สปิริตและพลังงานของเราหร่อยหรอ

305
00:12:56,000 --> 00:12:59,000
เช่นเดียวกับที่อาหารจานด่วนทำให้ร่างกายเราอ่อนแอ

306
00:12:59,000 --> 00:13:04,000
(ปรบมือ)

307
00:13:05,000 --> 00:13:07,000
ผมคิดว่าเราต้องตระหนักถึงสิ่งสำคัญบางอย่าง

308
00:13:07,000 --> 00:13:10,000
อย่างแรก คือ พรสวรรค์ของมนุษย์นั้นหลากหลายเหลือเกิน

309
00:13:10,000 --> 00:13:12,000
คนเรามีความถนัดที่ต่างกัน

310
00:13:12,000 --> 00:13:14,000
ผมเพิ่งคิดได้ไม่นานมานี้

311
00:13:14,000 --> 00:13:16,000
ว่าผมได้รับกีต้าร์ตอนเป็นเด็ก

312
00:13:16,000 --> 00:13:19,000
ในช่วงเวลาพอๆกับที่ อีริก แคลพตัน (นักร้องชื่อดัง) ได้กีต้าร์ตัวแรกของเขา

313
00:13:20,000 --> 00:13:23,000
ผมจะพูดแค่ว่า สำหรับอีริก มันเยี่ยมมากเลย

314
00:13:23,000 --> 00:13:25,000
(หัวเราะ)

315
00:13:25,000 --> 00:13:27,000
สำหรับผม มันไม่ค่อยจะได้ผล

316
00:13:27,000 --> 00:13:30,000
ผมไม่สามารถทำให้มันเป็นเพลงได้เลย

317
00:13:30,000 --> 00:13:32,000
ไม่ว่าจะเป่ามันบ่อยหรือแรงแค่ไหน

318
00:13:32,000 --> 00:13:34,000
มันก็ไม่ยอมออกมาเป็นเพลงเลย

319
00:13:37,000 --> 00:13:39,000
แต่มันไม่ใช่แค่นั้นครับ

320
00:13:39,000 --> 00:13:41,000
มันเกี่ยวกับความกระหายใคร่รู้ด้วย

321
00:13:41,000 --> 00:13:43,000
ส่วนใหญ่แล้ว คนเราจะเก่งในเรื่องที่เราไม่ค่อยจะสนใจ

322
00:13:43,000 --> 00:13:45,000
มันต้องมีความอยากรู้

323
00:13:45,000 --> 00:13:48,000
และสิ่งที่กระตุ้นสปิริตและพลังงานของเรา

324
00:13:48,000 --> 00:13:51,000
ถ้าคุณได้ทำสิ่งที่คุณรักที่จะทำ และทำได้ดี

325
00:13:51,000 --> 00:13:54,000
เวลาของคุณจะเปลี่ยนไปทันที

326
00:13:54,000 --> 00:13:57,000
ภรรยาผมเพิ่งเขียนนิยายเสร็จเรื่องหนึ่ง

327
00:13:57,000 --> 00:13:59,000
และผมคิดว่ามันเป็นหนังสือที่ดี

328
00:13:59,000 --> 00:14:02,000
แต่เธอจะหายไปทีละเป็นชั่วโมงๆ

329
00:14:02,000 --> 00:14:04,000
คุณจะเข้าใจ ถ้าคุณทำอะไรสักอย่างที่คุณรัก

330
00:14:04,000 --> 00:14:07,000
หนึ่งชั่วโมงมันเหมือนไม่กี่นาที

331
00:14:07,000 --> 00:14:09,000
ถ้าคุณทำอะไรที่มันไม่สอดคล้องกับสปิริตของคุณ

332
00:14:09,000 --> 00:14:11,000
ห้านาทีก็รู้สึกเหมือนหนึ่งชั่วโมง

333
00:14:11,000 --> 00:14:14,000
และสาเหตุที่ผู้คนหนึห่างจากการศึกษา

334
00:14:14,000 --> 00:14:16,000
ก็เป็นเพราะว่ามันไม่ได้หล่อเลี้ยงสปิริตเขา

335
00:14:16,000 --> 00:14:19,000
มันไม่เสริมสร้างให้เกิดพลัง หรือความอยากรู้

336
00:14:19,000 --> 00:14:22,000
ผมจึงคิดว่าเราควรเปลี่ยนแบบแผน

337
00:14:22,000 --> 00:14:25,000
เราต้องเปลี่ยนจากการจัดการศึกษาระบบอุตสาหกรรม

338
00:14:25,000 --> 00:14:27,000
ระบบโรงงาน

339
00:14:27,000 --> 00:14:29,000
ซึ่งอาศัยการทำงานแบบเป็นเส้นตรง

340
00:14:29,000 --> 00:14:32,000
และการสร้างผู้คนให้ออกมาเหมือนๆกัน

341
00:14:32,000 --> 00:14:34,000
เราต้องสร้างโมเดลใหม่

342
00:14:34,000 --> 00:14:37,000
ที่เหมือนกับการทำการเกษตร

343
00:14:37,000 --> 00:14:40,000
เราต้องเข้าใจว่าการเติบโตของมนุษย์นั้น

344
00:14:40,000 --> 00:14:42,000
ไม่ใช่กระบวนการแบบเครื่องจักร

345
00:14:42,000 --> 00:14:44,000
มันเป็นแบบชีวภาพ

346
00:14:44,000 --> 00:14:47,000
และคุณไม่สามารถคาดเดาผลลัพธ์ของการพัฒนาของมนุษย์ได้

347
00:14:47,000 --> 00:14:49,000
คุณทำได้เหมือนกับเกษตรกร คือเพียงแค่

348
00:14:49,000 --> 00:14:51,000
สร้างสภาพแวดล้อมที่ดี

349
00:14:51,000 --> 00:14:53,000
ที่ให้พวกเขาเจริญเติบโตได้

350
00:14:53,000 --> 00:14:56,000
ดังนั้นการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษา

351
00:14:56,000 --> 00:14:59,000
มันจึงไม่เหมือนกับการลอกระบบกันมา

352
00:14:59,000 --> 00:15:01,000
มันมีบางอันที่ดี อย่างเช่น KIPPs

353
00:15:01,000 --> 00:15:03,000
มีต้นแบบดีๆให้ดูมากมาย

354
00:15:03,000 --> 00:15:06,000
แต่เราต้องปรับให้เหมาะกับสถานการณ์

355
00:15:06,000 --> 00:15:08,000
และให้สอดคล้องและเหมาะสม

356
00:15:08,000 --> 00:15:10,000
กับผู้ที่ได้รับการศึกษาจากคุณจริงๆ

357
00:15:10,000 --> 00:15:12,000
และผมคิดว่าการทำอย่างนี้

358
00:15:12,000 --> 00:15:14,000
คือคำตอบสำหรับอนาคต

359
00:15:14,000 --> 00:15:17,000
เพราะเราไม่เพียงแค่หาทางแก้ใหม่

360
00:15:17,000 --> 00:15:19,000
แต่เป็นการผลักดันให้เกิดการขับเคลื่อนของระบบการศึกษา

361
00:15:19,000 --> 00:15:22,000
ในแบบที่ผู้คนต้องพัฒนาหาคำตอบด้วยตัวเอง

362
00:15:22,000 --> 00:15:25,000
แต่จะได้รับการสนับสนุนจากภายนอก ตามแผนการสอนที่จัดมาเฉพาะบุคคล

363
00:15:25,000 --> 00:15:27,000
ในที่นี้

364
00:15:27,000 --> 00:15:29,000
มีผู้คนที่เป็นตัวแทน

365
00:15:29,000 --> 00:15:31,000
ของแหล่งทรัพยากรที่ยอดเยี่ยม ทั้งในด้านเศรษฐกิจ

366
00:15:31,000 --> 00:15:33,000
ด้านสื่อต่างๆ อินเทอร์เน็ต

367
00:15:33,000 --> 00:15:35,000
เทคโนโลยีเหล่านี้

368
00:15:35,000 --> 00:15:38,000
ผสมผสานกับความสามารถอันยอดเยี่ยมของครู

369
00:15:38,000 --> 00:15:41,000
เป็นโอกาสอันยอดเยี่ยมที่จะปฏิวัติการศึกษา

370
00:15:41,000 --> 00:15:43,000
และผมสนับสนุนให้ทุกคนเข้ามาร่วมกัน

371
00:15:43,000 --> 00:15:45,000
เพราะมันมีความสำคัญอย่างยิ่งยวด ไม่เพียงแค่สำหรับพวกเรา

372
00:15:45,000 --> 00:15:47,000
แต่สำหรับอนาคตของลูกหลานเรา

373
00:15:47,000 --> 00:15:49,000
แต่เราต้องเปลี่ยนจากระบบอุตสาหกรรม

374
00:15:49,000 --> 00:15:51,000
มาเป็นระบบแบบเกษตรกรรม

375
00:15:51,000 --> 00:15:54,000
ที่โรงเรียนแต่ละแห่งสามารถเจริญเติบโตได้

376
00:15:54,000 --> 00:15:56,000
เป็นที่ที่เด็กๆจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับชีวิต

377
00:15:56,000 --> 00:15:58,000
หรืออาจเป็นที่บ้าน ถ้าพวกเขาเลือกจะเรียนที่นั่น

378
00:15:58,000 --> 00:16:00,000
กับครอบครัว หรือกับเพื่อนๆ

379
00:16:00,000 --> 00:16:02,000
มีการพูดคุยถึงเรื่องความฝันหลายครั้ง

380
00:16:02,000 --> 00:16:05,000
ในช่วงเวลาสองสามวันนี้

381
00:16:05,000 --> 00:16:07,000
และผมก็อยากที่จะ

382
00:16:07,000 --> 00:16:10,000
เมื่อคืนนี้ผมฟังเพลงของ Natalie Merchant

383
00:16:10,000 --> 00:16:12,000
เกี่ยวกับบทกวีเก่าๆ

384
00:16:12,000 --> 00:16:14,000
ผมจึงอยากอ่านบทกวีสั้นๆให้คุณฟัง

385
00:16:14,000 --> 00:16:17,000
เป็นบทกวีจาก W.B. Yeats ซึ่งบางคนอาจรู้จัก

386
00:16:17,000 --> 00:16:19,000
เขาเขียนให้คนที่เขารัก

387
00:16:19,000 --> 00:16:21,000
Maud Gonne

388
00:16:21,000 --> 00:16:24,000
และเขากำลังคร่ำครวญว่า

389
00:16:24,000 --> 00:16:27,000
เขาไม่สามารถที่จะให้สิ่งที่เขาคิดว่าเธออยากได้จากเขา

390
00:16:27,000 --> 00:16:30,000
และเขาบอกว่า "ผมมีอย่างอื่นที่อยากให้คุณ แต่มันอาจไม่ใช่สำหรับคุณ"

391
00:16:30,000 --> 00:16:32,000
เขาบอกว่า

392
00:16:32,000 --> 00:16:35,000
"หากฉันมีผืนผ้างดงามจากสวรรค์

393
00:16:35,000 --> 00:16:37,000
ถักทอด้วยทองคำ

394
00:16:37,000 --> 00:16:39,000
และแสงเงินเงา

395
00:16:39,000 --> 00:16:41,000
สีครามและสีหม่น

396
00:16:41,000 --> 00:16:43,000
และสีมืดของผืนผ้า

397
00:16:43,000 --> 00:16:46,000
แห่งกลางคืน และแสงสว่าง และแสงสลัว

398
00:16:46,000 --> 00:16:49,000
ฉันจะนำมาแผ่ไว้ใต้ฝ่าเท้าของเธอ

399
00:16:49,000 --> 00:16:52,000
แต่ฉันเพียงแค่ยาจก

400
00:16:52,000 --> 00:16:55,000
ที่มีเพียงแค่ความฝัน

401
00:16:55,000 --> 00:16:58,000
ฉันขอเอาความฝันลงแผ่ใต้ฝ่าเท้าของเธอ

402
00:16:58,000 --> 00:17:00,000
จงก้าวย่างอย่างแผ่วเบา

403
00:17:00,000 --> 00:17:03,000
เพราะเธอกำลังก้าวอยู่บนความฝันของฉัน"

404
00:17:03,000 --> 00:17:06,000
และทุกๆวัน ในทุกๆที่

405
00:17:06,000 --> 00:17:09,000
เด็กๆของเราก็กำลังแผ่ความฝันของพวกเขาใต้ฝ่าเท้าเรา

406
00:17:09,000 --> 00:17:12,000
เราต้องก้าวย่างอย่างระมัดระวัง

407
00:17:12,000 --> 00:17:14,000
ขอบคุณครับ

408
00:17:14,000 --> 00:17:31,000
(ปรบมือ)

409
00:17:31,000 --> 00:17:33,000
ขอบคุณครับ