Jeta, liria dhe kërkimi i lumturisë.

Ne jetojmë duke e kërkuar lumturinë "atje-tutje"

si të ishte ndonjë mall.

Jemi bërë skllevër të dëshirave dhe kërkesave tona.

Lumturia nuk është diçka që mund të ndiqet

ose të blihet si një plaçkë e lirë.

Kjo është Maja,

iluzioni,

loja e pafund e formës.

Në traditën Budiste,

Samsara, ose cikli i pafund i vuajtjes

është i përjetësuar nga kërkimi i kënaqësisë

dhe shmangia e dhimbjes.

Frojdi e ka cilësuar këtë si "principi i kënaqësisë."

Çdo gjë që ne bëjmë, është një përpjekje 
për të krijuar kënaqësi,

për të fituar diçka që dëshirojmë,

ose për të shtyrë tutje diçka që është e padëshirueshme,
që ne nuk e duam.

Madje dhe një organizëm i thjeshtë si parameciumi,
bën të njëjtën gjë.

Kjo quhet përgjigje ndaj ngacmimit.

Ndryshe nga parameciumi, njerëzit 
kanë më shumë zgjedhje.

Ne jemi të lirë të mendojmë, dhe ky është thelbi 
i problemit.

Është mënyra e të menduar se çfarë ne duam ajo që ka dalë jashtë kontrollit.

Dilema e shoqërisë moderne është se ne kërkojmë ta kuptojmë botën,

jo sipas termave të vetëdijes së brëndshme arkaike,

por sipas sasisë dhe kualifikimit të asaj 
që ne e përceptojmë

të jetë bota e jashtme duke përdorur mjete shkencore 
dhe mendim.

Të menduarit ka sjellë më shumë mendime dhe më shumë pyetje.

Ne kërkojmë të njohim forcat më të thella të cilat krijojnë botën

dhe që e udhëheqin atë.

Por ne e përceptojmë këtë esencë sikur të ishte 
jashtë vetes sonë,

jo si diçka që jeton, brënda natyrës sonë.

Ishte psikiatri i famshëm Karl Jung ai që tha;

"kush shikon jashtë ëndërron, kush shikon brënda zgjohet."

Nuk është gabim të dëshirosh të jesh i zgjuar, të jesh i lumtur.

Çfarë është e gabuar, është ta kërkosh lumturinë jashtë

ndërkohë që mund të gjendet vetëm brënda vetes.

Pertej Mendimit pj.4

Më 4 Gusht 2010, në konferencën e Tekonomisë në Lake Tahoe, Kaliforni,

Erik Shmidt-CEO i Google, përmendi një statistikë mbreslënëse.

Çdo dy ditë ne tani krijojmë aq informacion

sa ç'krijonim që nga lindja e qytetërimit deri në vitin 2003,

sipas Shmidtit.

Kjo do të thotë rreth 5 eksabajt të dhënash.

Kurrë në historinë e njerëzimit nuk ka pasur ndonjëherë 
kaq shumë mendime

dhe kurrë nuk ka pasur kaq shumë trazira në planet.

A mund të jetë se sa herë që ne mendojmë për zgjidhjen e një problemi,

ne krijojmë dy probleme më shumë?

Ç'të mirë ka e gjithë kjo e menduar

nëse nuk na sjell lumturi më të madhe?

A jemi më të lumtur?

Më të qetë?

Më të gëzuar si rezultat i gjithë këtij të menduari?

Apo na izolon,

dhe na shkëput nga një përvojë më të thellë

dhe më kuptimplotë të jetës?

Mendimi dhe veprimi,

duhet të sillen në ekuilibër me qënien.

Në fund të fundit, ne jemi qënie njerëzore, 
dhe jo bërje-njerëzore.

Ne duam ndryshim dhe stabilitet në të njëjtën kohë.

Zemrat tona janë shkëputur nga spiralja e jetës,

nga ligji i ndryshimit,

ndërsa mendja llogjike na shtyn drejt stabilitetit,

sigurisë dhe qetësisë se shqisave.

Me një magjepsje të frikshme ne
shikojmë vrasje, cuname,

tërmete dhe luftëra.

Vazhdimisht përpiqemi ta zëmë mendjen, 
ta mbushim me informacion.

Me programe televizive që shfaqen nga çdo 
aparat i mundshëm.

Me lojëra dhe fjalëkryqe.

Me mesazhe.

Dhe me çdo lloj kotësie të mundshme.

E lëmë veten të hipnotizohemi me vërshimin e pafund

të imazheve të reja, me informacion të ri

me mënyra të reja që torturojnë dhe qetësojnë shqisat tona.

Në çastet e reflektimit të qetë të brendshëm, 
zemra mund të na thotë

se jeta është më e madhe se realiteti ynë i tanishëm,

se ne jetojm në një botë fantazmash të uritura.

Gjithmonë duke kërkuar e kurrë të kënaqur.

Kemi krijuar një vorbull të dhënash

duke fluturuar përreth planetit për të lehtësuar mendimin,

më shumë ide se si të rregullojmë botën,

për të rregulluar problemet që ekzistojnë vetëm 
se i ka krijuar mendja.

Të menduarit ka krijuar gjithë rrëmujë 
në të cilën ne gjendemi tani.

Ne luftojmë kundër sëmundjeve, armiqve 
dhe problemeve.

Paradoksi është se atë që lufton ajo vazhdon.

Sa më shumë e lufton diçka, aq më e fortë ajo bëhet.

si nje ushtrim fizik per te forcuar muskujt,
ti ne te vertete po e perforcon ate

pikerisht gjene te cilen duhet ta largojme.

Atehere., cila eshte alternativa e te menduarit?

Cilat jane mekanizmat e tjere qe njerezimi mund 
te perdore ne kete planet?

Nderkohe qe kultura Perindimore
eshte fokusuar ne eksplorimin

e fizikes duke perdorur mendime 
dhe analiza,

kultura të tjera të lashta kanë zhvilluar
teknollogji te sofistikuar

ne eksplorimin e hapesires se brendshme.

Humbja e nderlidhjes sone me 
boterat e brendeshme

ka krijuar pabarazi në planetin tonë.

citati i lashte "njih vetveten" 
tashme eshte zevendesuar

nga deshira per te perjetuar
boten e jashtme te formes.

Pyetjes, Kush jam Une?
nuk eshte thjeshte

te pershkruash se cfare permban 
kartevizita jote.

ne Budizem, ti nuk je
permbajtja e vetedijes tende

nuk je vetem nje koleksion
mendimesh apo idesh

sepse pas mendimeve eshte ai 
qe vezhgon mendimet.

"njih vetveten"eshte nje shprehje Zen,
nje gjeze pa pergjigje

Si perfundim mendja do te rraskapitet
per te gjetur pergjigjen.

Si qeni qe vertitet rreth bishtit te tij,
eshte vetem indetiteti i egos

qe kërkon te gjejë një përgjigje,një qëllim.

E vërteta se kush jeni nuk ka 
nevojë për një përgjigje

sepse të gjitha pyetjet janë te 
krijuara nga mendja egoike.

Ju nuk jeni mendja juaj.

E vërteta nuk qëndron në më shumë përgjigje,
por në pak pyetje.

ashtu si Joseph Cambell ka thenë

"Unë nuk besoj se njerëzit janë në kërkim të 
kuptimit të jetës

aq shumë sa kerkimi i përvojes 
për të qënë i gjallë"

Kur Budën e pyeten"çfarë jeni ju"
ai thjesht u pergjigj

"Unë jam i zgjuar."

çfare do të thotë, 
të jesh i Zgjuar?

Buda nuk e thotë me saktesi
sepse lulëzimi i

çdo personi në jetë 
është i ndryshëm.

Por ai thotë një gjë;
është fundi i vuajtjes.

Çdo traditë fetare e madhe ka një emër

për gjendjen e të qenit zgjuar.

Qiell,parajsa

Nirvana " çlirim shpirteror"

ose Moksha
"shpetim nga vuajtja karmike"

Një mendje të qetë është e gjitha që ju duhet 
për të realizuar rrymen e natyrës

Gjithçka tjeter do të ndodhë kur mendja është e qetë.

Në këtë heshtje, 
energjitë e brendshme zgjohen

dhe punojnë pa mundim 
perkrahë jush.

Taoistët thonë ,"Chi ndjek vetëdijen"

duke ndenjur në heshtje
personi fillon te dëgjojë urtësinë

e bimëve dhe te kafshëve.

Heshtja përshpërit në ëndërr,

dhe mëson mekanizmin delikat me të cilen

këto ëndrra materializohen.

Në Tao te Ching, kjo mënyrë jetese
quhet "wei wu wei"

"Të bësh, te mos besh"

Buda ka folur për "Rrugën e mesme"
si shtegu

që të çon drejt ndriçimit.

Aristoteli e përshkruajti Mesin e Arte