1 00:00:13,078 --> 00:00:24,063 ជីវិត, ចិត្តមានសិរី និងខំស្វែង​រក​សុភមង្គល។ 2 00:00:24,063 --> 00:00:27,008 យើងរស់នៅដោយខិតខំប្រើជីវិតរបស់យើងស្វែងរកសុភមង្គល "គ្មានអ្វីក្រៅពីនេះទេ" 3 00:00:27,008 --> 00:00:30,003 ប្រសិនបើជីវិតមានត្រឹមតែទំនិញនោះ។ 4 00:00:30,003 --> 00:00:39,041 យើងបានក្លាយជាទាសករនៃសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានិងភាពស្រេកឃ្លានរបស់យើងខ្លួនឯង។ 5 00:00:39,041 --> 00:00:41,004 សេចក្ដីសុខ មិនមែនជាអ្វីដែលអាចត្រូវបានគេខិតខំ 6 00:00:41,004 --> 00:00:44,059 ឬទិញបានត្រឹមជាសំលៀកបំពាក់ដ៏ថោកនោះទេ។ 7 00:00:44,059 --> 00:00:45,077 ការធ្វើដូចនេះគឺជាម៉ាយា (Maya) 8 00:00:45,077 --> 00:00:46,629 គឺជាការបំភ័ន្ត 9 00:00:46,629 --> 00:00:51,006 គឺជាទំរង់វិលវល់ដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ 10 00:00:51,006 --> 00:00:53,017 នៅក្នុងប្រពៃណីអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា 11 00:00:53,017 --> 00:00:56,429 សាមសារា (Samsara) ឬវដ្តសង្សារនៃការរងទុក្ខវេទនាវិលវល់ដ៏គ្មានទីបញ្ចប់ 12 00:00:56,429 --> 00:00:58,819 ដែលបន្តដោយភាពស្រេកឃ្លាននូវក្តីសប្បាយ 13 00:00:58,819 --> 00:01:03,012 ហើយការជៀងវាងពីភាពឈឺចាប់។ 14 00:01:03,012 --> 00:01:07,409 លោកហ្វូដ (Freud) បានសំដៅទៅ «គោលការណ៍នៃសេចក្តីសប្បាយ»។ 15 00:01:07,409 --> 00:01:10,229 ជាអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលយើងធ្វើការប៉ុនប៉ង ដើម្បីបង្កើតក្តីសប្បាយ 16 00:01:10,229 --> 00:01:12,229 ដើម្បីទទួលបាននូវអ្វីដែលយើងចង់បាន 17 00:01:12,229 --> 00:01:19,067 ឬដើម្បីរុញឱ្យឆ្ងាយនូវអ្វីៗដែលយើងមិនចង់បាន។ 18 00:01:19,067 --> 00:01:23,063 សូម្បីតែសភាវៈមានជីវិតដ៏សាមញ្ញដូចជាសត្វប៉ារ៉ាមេស៊ីម ក៏ធ្វើបែបនេះដែរ។ 19 00:01:23,063 --> 00:01:25,089 ទង្វើនេះត្រូវបានគេយកមកឆ្លើយតបដើម្បីជាគ្រឿងលើកទឹកចិត្ត។ 20 00:01:25,089 --> 00:01:30,085 ប៉ុន្តែមនុស្សមានជម្រើសច្រើន មិនដូចសត្វប៉ារ៉ាមេស៊ីមនេះទេ។ 21 00:01:30,085 --> 00:01:34,409 យើងមានសេរីភាពក្នុងការគិត ហើយការគិតក៏ជាបេះដូងនៃ បញ្ហាដែរ។ 22 00:01:34,409 --> 00:01:41,579 បញ្ហាគឺជាការគិតអំពីអ្វីដែលយើងចង់បាន ដោយបំភ្លេចនូវអ្វីដែលមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន។ 23 00:02:03,599 --> 00:02:14,007 ទុក្ខលំបាកនៅក្នុងសង្គមសម័យទំនើបសព្វថ្ងៃនេះ គឺយើងខំស្វែងយល់ពីពិភពលោក 24 00:02:14,007 --> 00:02:17,043 មិនស្ថិតក្នុងលក្ខខណ្ឌនៃវិញាណខាងក្នុង(នគរកាយ) ដូចសម័យបូរាណនោះទេ 25 00:02:17,043 --> 00:02:20,006 ប៉ុន្តែអ្វីដែលយើងទទួលជាបរិមាណនិងជាគុណភាព 26 00:02:20,006 --> 00:02:25,249 ពីពិភពខាងក្រៅដោយប្រើការគិតនិងមធ្យោបាយនានាតាមបែបវិទ្យាសាស្រ្ត។ 27 00:02:25,259 --> 00:02:30,319 ការគិតបែបនេះបាននាំទៅរកការគិតកាន់តែច្រើន និងមានចំណោទកាន់តែច្រើនថែមទៀតតែប៉ុណ្ណោះ។ 28 00:02:30,319 --> 00:02:33,065 យើងខំស្វែងយល់អនុភាពដ៏លើសលុបពីខាងក្នុងដែលបង្កើតពិភពលោកនេះ 29 00:02:33,065 --> 00:02:35,067 និងដឹកនាំទីលានរបស់វា។ 30 00:02:35,067 --> 00:02:39,011 ប៉ុន្តែយើងផ្ដើមដោយឲ្យសារៈសំខាន់ទៅអ្វីដែលនៅក្រៅខ្លួនយើងទៅវិញ 31 00:02:39,011 --> 00:02:44,569 មិនមែនជាអ្វីដែលរួមរស់នៅជាមួយយើង ជាធម្មជាតិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង។ 32 00:02:44,569 --> 00:02:47,089 គ្រូវពេទ្យជំនាញខាងវិកលចរិតដ៏ល្បីម្នាក់ លោក ខាលចុង (Carl Jung) បាននិយាយថា 33 00:02:47,089 --> 00:02:56,001 «ម្ខាងស្វែងរកក្តីសុបិន្តពីខាងក្រៅ ម្ខាងទៀតខំស្វែងរកការភ្ញាក់ដឹងពីក្នុងខ្លួន» ។ 34 00:02:56,001 --> 00:03:00,044 មិនខុសទេដើម្បីប្រាថ្នាដើម្បីដាស់វិញាណ, ដើម្បីសេចក្ដីសុខ។ 35 00:03:00,044 --> 00:03:04,019 អ្វីដែលខុសនោះចំពោះការស្វែងរកសេចក្ដីសុខពីខាងក្រៅ 36 00:03:04,019 --> 00:03:11,542 ខណៈដែលសេចក្ដីសុខអាចរកបានតែនៅខាងក្នុងខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ។ 37 00:03:25,402 --> 00:03:30,952 ភាគ៤៖ ហួសពីការគិត 38 00:03:34,262 --> 00:03:39,073 នៅថ្ងៃទី 4 ខែសីហាឆ្នាំ 2010 នៅក្នុងសន្និសីទបច្ចេកវិទ្យានៅ លេកតាហូ(Lake Tahoe) នៃរដ្ឋកាលីហ្វញ៉ា 39 00:03:39,073 --> 00:03:45,819 លោក អេរីច ស្មីត(Eric Schmidt)ជានាយកប្រតិបត្តិរបស់ ក្រុមហ៊ុនហ្គូហ្គោល (Google)បាននិយាយពីស្ថិតិដ៏ស្រឡាំងកាំង។ 40 00:03:45,819 --> 00:03:48,045 សព្វថ្ងៃនេះ រៀងរាល់ពីរថ្ងៃម្តង យើងបានបង្កើតពត៌មានដ៏ច្រើនអនេក 41 00:03:48,045 --> 00:03:51,028 ដែលយើងបានសាបព្រោះអរិយធម៌នេះ រហូតដល់ឆ្នាំ 2003, 42 00:03:51,028 --> 00:03:54,599 នេះបើយោងតាម លោក ស្មីត ។ 43 00:03:54,599 --> 00:04:01,106 នោះហើយជាអ្វីមួយប្រហែល 5 អ៊ិចស្រាបៃ (exabytes) នៃទិន្នន័យ។ 44 00:04:01,106 --> 00:04:05,059 មិនដែរសោះ ដែលប្រវត្តិសាស្រ្តមនុស្សបានគិតច្រើនបែបនេះ 45 00:04:05,059 --> 00:04:08,075 ហើយក៏មិនមានដែរ ដែលភាពចលាចលជាច្រើនបានកើតឡើង នៅលើភពផែនដីនេះ។ 46 00:04:08,075 --> 00:04:15,029 វាអាចថា តើគ្រប់ពេលដែលយើងគិតរក ដំណោះស្រាយចំពោះបញ្ហាមួយ 47 00:04:15,029 --> 00:04:18,459 យើងបានបង្កើតបញ្ហាចំនួនពីរបន្ថែមទៀត ម៉ែនឬ? 48 00:04:18,459 --> 00:04:20,489 តើមានអ្វីល្អទៅចំពោះការគិតទាំងអស់នេះទៅ 49 00:04:20,489 --> 00:04:23,015 ប្រសិនបើការគិតមិនបាននាំមកនូវសេចក្តីសុខដ៏ប្រពៃនោះទេ? 50 00:04:23,015 --> 00:04:26,093 តើយើងកាន់តែមានសេចត្តីសុខ ម៉ែនឬ? 51 00:04:26,093 --> 00:04:26,099 កាន់តែមានភាពស្ងប់សុខ ម៉ែនឬ? 52 00:04:26,099 --> 00:04:30,028 កាន់មានក្តីសប្បាយជាងពីលទ្ធផលនៃការគិតទាំងអស់នេះ ម៉ែនឬ? 53 00:04:30,028 --> 00:04:33,018 ឬក៏ធ្វើឲ្យយើងកាន់តែឯកកោ 54 00:04:33,018 --> 00:04:34,094 ដោយកាត់ផ្តាច់យើងចេញពីបទពិសោធជីវិតកាន់តែស៊ីជម្រៅ 55 00:04:34,094 --> 00:04:39,699 និងបទពិសោធជីវិតកាន់តែមានខ្លឹមសារ? 56 00:04:39,699 --> 00:04:45,031 ការគិត ការប្រតិកម្ម និងការធ្វើសកម្មភាព 57 00:04:45,031 --> 00:04:47,005 ត្រូវតែនាំមកនូវតុល្យភាក្នុងមនុស្សល្អ។ 58 00:04:47,005 --> 00:04:55,204 សរុបមក មនុស្សជាអ្នកអនុវត្តអំពើល្អ មិនមែនជាអ្នកធ្វើការដើម្បីតែក្រពះនោះទេ។ 59 00:05:04,034 --> 00:05:09,055 យើងចង់ផ្លាស់ប្តូរ ហើយយើងចង់មានស្ថិរភាពក្នុងពេលតែមួយ។ 60 00:05:09,055 --> 00:05:13,015 បេះដូងរបស់យើងបានកាត់ផ្តាច់ពីចលនាដូចរាងលេខ១ នៃជីវិត 61 00:05:13,015 --> 00:05:15,005 បានកាត់ផ្តាច់ពីច្បាប់នៃការផ្លាស់ប្តូរ 62 00:05:15,005 --> 00:05:18,039 ដូចជាចិត្ដរបស់យើងដែល គិតជំរុញឱ្យពួកយើងឆ្ពោះទៅរកស្ថិរភាព 63 00:05:18,039 --> 00:05:23,008 ទៅរកសន្តិសុខ និងធ្វើឲ្យមានសន្តិភាពនូវគ្រប់ញណ។ 64 00:05:23,008 --> 00:05:28,012 ទង្វើនេះគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍តក់ស្លុត ដែលយើងឃើញការសម្លាប់រង្គាល 65 00:05:28,012 --> 00:05:34,009 ការរញ្ជួយដី និងសង្គ្រាម។ 66 00:05:34,009 --> 00:05:37,093 យើងតែងតែព្យាយាមដើម្បីឃុំគ្រងចិត្តរបស់យើង ដោយចាក់បញ្ជូលចិត្តនូវពត៌មាន។ 67 00:05:37,093 --> 00:05:41,004 ដូចជាការជ្រៀតជ្រែកកម្មវិធីទូរទស្សន៍តាមគ្រប់ឧបករណ៍ដែលអាចទទួលបាន។ 68 00:05:41,004 --> 00:05:43,006 លេងហ្គេម និងល្បែងផ្គុំរូប។ 69 00:05:43,006 --> 00:05:44,037 ផ្ញើសារអត្ថបទ។ 70 00:05:44,037 --> 00:05:47,085 ហើយដែលអាចធ្វើបានគ្រប់រឿងតូចតាច។ 71 00:05:47,085 --> 00:05:49,569 យើងបានអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនយើងក្លាយទៅជារញ៉េរញ៉ៃ ជាមួយ 72 00:05:49,569 --> 00:05:53,027 ការជ្រៀតជ្រែកគ្មានទីបញ្ចប់នូវរូបភាពថ្មីៗ ពត៌មានថ្មីៗ 73 00:05:53,027 --> 00:06:00,669 អនុញ្ញាតឱ្យមាគ៌ាថ្មីនេះ ដើម្បីធ្វើឲ្យមានចិត្តប្រាថ្នានិងចាក់ឬសគ្រប់ឥន្ទ្រិយ។ 74 00:06:00,669 --> 00:06:04,139 ខណៈពេលដែលការឆ្លុះបញ្ចាំងខាងក្នុងដោយភាពស្ងប់ចិត្ដរបស់យើងបានប្រាប់យើង 75 00:06:04,139 --> 00:06:08,036 ដ៏ច្រើនពីជីវិតដែលរស់នៅជាមួយបច្ចុប្បន្នភាពពិតរបស់យើងថា 76 00:06:08,036 --> 00:06:11,086 យើងកំពង់រស់ក្នុងពិភពជីវិតស្រេកឃ្លាន។ 77 00:06:11,086 --> 00:06:19,486 ក្តីប៉ងប្រាថ្នាមិនឈប់ឈរ និងមិនចេះស្កប់ស្កល់។ 78 00:06:23,526 --> 00:06:25,729 យើងបានសាបព្រោះខ្យល់គួចនៃទិន្នន័យ 79 00:06:25,729 --> 00:06:30,039 ឲ្យហោះហើរនៅជុំវិញភពផែនដី ដើម្បីជួយសម្រួលដល់ការគិតកាន់តែច្រើន 80 00:06:30,039 --> 00:06:33,027 ដើម្បីជួយសម្រួលការបង្កើតគំនិតថ្មីៗ ដើម្បីដោះស្រាយពិភពលោក, 81 00:06:33,027 --> 00:06:38,047 ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាដែលកើតឡើងដោយសារតែចិត្តបានបង្កើតបញ្ហាទាំងនោះ។ 82 00:06:38,047 --> 00:06:45,091 ការគិតបានបង្កើតភាពរញ៉េរញ៉ៃដ៏ធំ ដូចយើងស្ថិតនៅក្នុងពេលនេះអញ្ចឹង។ 83 00:06:45,091 --> 00:06:50,539 យើងបានទទួលប្រាក់ឈ្នួលដើម្បីធ្វើសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងជំងឺ ប្រឆាំងងសត្រូវ និងប្រឆាំងបញ្ហានានា។ 84 00:06:50,539 --> 00:06:55,039 បរមតិបានពោលថា អ្វីៗដែលអ្នកខិតខំរាំងរា មិនឲ្យកើតមាន។ 85 00:06:55,039 --> 00:06:59,016 បើអ្នករាំងរាអ្វីមួយកាន់តែខ្លាំង ដូចអ្នកនឹងបង្កើតវាកាន់តែខ្លាំង។ 86 00:06:59,016 --> 00:07:02,011 ដូចការធ្វើលំហាត់ប្រាណសាច់ដុំដែរ អ្នកកំពុងពង្រឹងសាច់ដុំយ៉ាងប្រាកដ 87 00:07:02,011 --> 00:07:05,509 រាល់អ្វីៗ ដែលអ្នកចង់កំចាត់ចោលចេញខ្លួនអ្នក ។ 88 00:07:05,509 --> 00:07:09,075 បើអញ្ចឹងម៉ែន តើមានអ្វីដែលអាចជំនួសឲ្យការគិតបាន? 89 00:07:09,075 --> 00:07:17,159 តើអ្វីទៅ ជាយន្តការផ្សេងពីនេះដែលមនុស្សអាចប្រើ ដើម្បីចាកចេញពីផែនដីនេះ? 90 00:07:32,239 --> 00:07:35,087 ខណៈពេលដែលវប្បធម៌លោកខាងលិចនៅក្នុងសតវត្សចុងក្រោយនេះ បានផ្តោតលើការរុករក 91 00:07:35,087 --> 00:07:39,669 រូបវ័ន្តដោយប្រើការគិតនិងការវិភាគ 92 00:07:39,669 --> 00:07:42,049 ប៉ុន្តែ វប្បធម៌បុរាណខ្មែរបានបង្កើតបច្ចេកវិទ្យាស្ទង់តុល្យភាពដ៏ឆ្លាតសម្រាប់ការរុករកពិភពខាងក្នុងខ្លួនមនុស្ស។ 93 00:07:42,049 --> 00:07:48,599 បច្ចេកវិទ្យាតុល្យភាពដ៏ឆ្លាតនេះសម្រាប់ការរុករកពិភពខាងក្នុងខ្លួនមនុស្ស។ 94 00:07:48,599 --> 00:07:51,289 វប្បធម៌សព្វថ្ងៃធ្វើឲ្យកាត់ផ្តាច់ការទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយពិភពលោកខាងក្នុងរបស់យើង 95 00:07:51,289 --> 00:07:55,099 ដែលបានបង្កើតឱ្យមានអតុល្យភាពនៅលើភពផែនដីរបស់យើង។ 96 00:07:55,099 --> 00:07:59,669 ភតិកៈបុរាណ "ដឹងថាខ្លួន" ត្រូវបានជំនួស 97 00:07:59,669 --> 00:08:04,379 ដោយក្តីប៉ងប្រាថ្នាដើម្បីពិសោធន៍ពីទម្រង់នៃពិភពលោកខាងក្រៅ។ 98 00:08:04,379 --> 00:08:07,979 ឆ្លើយទៅនឹងសំណួរ " ខ្ញុំជានណា?" គឺមិនងាយស្រួល 99 00:08:07,979 --> 00:08:15,491 ដូចការរៀបរាប់អំពីអ្វីដែលមាននៅលើនាមប័ណ្ណរបស់អ្នកឡើយ។ 100 00:08:15,491 --> 00:08:19,043 ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាតែងប្រដៅថា អ្នកគ្មានន័យទេ បើអ្នកបាត់វិញាញណ។ 101 00:08:19,043 --> 00:08:22,522 អ្នកមិនមែនគ្រាន់តែជាអ្នកប្រមូលផ្ដុំនៃគំនិត ឬយោបល់ទេ 102 00:08:22,522 --> 00:08:35,075 ព្រោះនៅពីក្រោយគំនិតគឺមានម្នាក់ដែលកំពុងចាំចាប់កំហុសពីគំនិតនេះ 103 00:08:35,075 --> 00:08:40,007 ពាក្យថា "ដឹងខ្លួន" គឺជា Zen គាន់ធ្វើជាប្រស្នាមិនអាចឆ្លើយបាន។ 104 00:08:40,007 --> 00:08:45,045 នៅទីបំផុត ចិត្តនេះនឹងក្លាយទៅណឺយណាយក្នុងការព្យាយាមដើម្បីស្វែងរកចម្លើយ។ 105 00:08:45,045 --> 00:08:49,085 ដូចឆ្កែដេញខាំកន្ទុយរបស់វាអញ្ចឹង វាគឺគ្រាន់តែជាអត្តសញ្ញាណរបស់អត្មា(អញគ្រាន់បើ) 106 00:08:49,085 --> 00:08:56,082 ដែលចង់ស្វែងរកចម្លើយ ក៏ដូចគោលបំណងមួយ។ 107 00:08:56,082 --> 00:09:00,096 ការពិតរបស់អ្នកគឺមិនត្រូវការចម្លើយទេ 108 00:09:00,096 --> 00:09:08,026 ដោយសារតែចំណោទទាំងអស់ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយចិត្តរបស់អត្មា(អញ)នេះឯង។ 109 00:09:08,026 --> 00:09:16,042 អ្នកមិនមែនជាចិត្តរបស់អ្នកទេ។ 110 00:09:16,042 --> 00:09:25,007 សេចក្ដីពិតមិនស្ថិតលើចម្លើយច្រើនទេ, ប៉ុន្តែស្ថិតលើសំណួរកាន់តែតិច។ 111 00:09:25,007 --> 00:09:26,073 ដូចលោក យ៉ូសែប ខេមប៊េល បាននិយាយថា៖ 112 00:09:26,073 --> 00:09:30,022 «ខ្ញុំមិនជឿថាមនុស្សកំពុងស្វែងរកអត្ថន័យនៃជីវិត, 113 00:09:30,022 --> 00:09:37,600 ច្រើនដូចជាពួកគេកំពុងស្វែងរកបទពិសោធន៍ដើម្បីក្រពះទេ» 114 00:09:52,650 --> 00:09:57,019 នៅពេលមនុស្សម្នាក់សួរព្រះពុទ្ធថា "អ្នកជាអ្វី?" ព្រះបរមគ្រូគ្រាន់តែបានពុទ្ធដិកាថា៖ 115 00:09:57,019 --> 00:09:59,038 «អាត្មាជាអ្នកភ្ញាក់ដឹងខ្លួន»។ 116 00:09:59,038 --> 00:10:06,526 តើមានន័យយ៉ាងណា ចំពោះការភ្ញាក់ដឹងខ្លួន? 117 00:10:07,366 --> 00:10:10,061 ព្រះពុទ្ធមិនបានមានពុទ្ធដិកាជាក់លាក់ទេ, ដោយសារតែផ្កានៃ 118 00:10:10,061 --> 00:10:13,036 ជីវិតរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ ខុសៗគ្នា។ 119 00:10:13,036 --> 00:10:20,569 ប៉ុន្ដែព្រះអង្គមានពុទ្ធដិកាប្រាប់រឿងតែមួយដូចគ្នា គឺជាទីរំលត់ទុក្ខ។ 120 00:10:20,909 --> 00:10:24,009 គ្រប់ប្រពៃណីសាសនាធំៗ សុទ្ធតែឲ្យឈ្មោះ 121 00:10:24,009 --> 00:10:26,058 សម្រាប់សភាវៈនៃការភ្ញាក់ដឹងខ្លួន។ 122 00:10:26,058 --> 00:10:27,081 គឺជាឋានសួគ៌ 123 00:10:27,081 --> 00:10:29,005 ជាព្រះនិពាន្ធ (Nirvana) 124 00:10:29,005 --> 00:10:31,052 ឬ ម៉កស្សា (Moksha)។ 125 00:10:31,052 --> 00:10:37,054 ជាចិត្តស្ងប់គឺជាអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកត្រូវទទួលស្គាល់ធម្មជាតិពិត។ 126 00:10:37,054 --> 00:10:40,078 គ្រប់រឿងនឹងកើតឡើងនៅខណៈដែលចិត្តរបស់អ្នកស្ងប់ស្ងាត់។ 127 00:10:40,078 --> 00:10:44,001 ភាពអត់ធន់(នឹងស្ងៀម)នោះ ធ្វើឲ្យថាមពលខាងក្នុងក្រោកឡើង(ភ្ញាក់ដឹងខ្លួន) 128 00:10:44,001 --> 00:10:48,041 ហើយថាមពលធ្វើការដោយមិនបាច់ការខិតខំពីភាគីអ្នកឡើយ។ 129 00:10:48,041 --> 00:10:56,002 ដូចអ្នកកាន់សាសនាតៅ បាននិយាយថា: «ជីនាំមកនូវវិញាណ»។ 130 00:10:56,002 --> 00:10:58,085 ពេលមនុស្សនៅនឹងស្ងៀមនឹងចាប់ផ្តើមឮសំលេងអារម្មណ៍ញ្ញាណ 131 00:10:58,085 --> 00:11:00,081 នៃគ្រប់រុក្ខជាតិនិងសព្វសត្វ។ 132 00:11:00,081 --> 00:11:05,056 នេះបានខ្សឹបប្រាប់នៅក្នុងក្តីសុបិន្ត, 133 00:11:05,056 --> 00:11:07,053 ហើយវាផ្តល់មេរៀនពីយន្តការពិបាកកត់សម្គាល់តាមដែល 134 00:11:07,053 --> 00:11:11,065 ក្តីសុបិន្តទាំងនោះប្រែក្លាយរូបជាសម្ភារៈ។ 135 00:11:11,065 --> 00:11:16,076 តាមសាសនាតៅ តេជីង ជាប្រភេទនៃការរស់នៅនេះត្រូវបានគេហៅថា "វ៉េ វ៉ូ វ៉េ" 136 00:11:16,076 --> 00:11:22,067 "ព្យាយាម, មិនម៉ែនខំធ្វើទេ"។ 137 00:11:22,067 --> 00:11:25,025 ព្រះពុទ្ធបានមានពុទ្ធដិការពី "ផ្លូវកណ្តាល" ជាផ្លូវត្រូវ 138 00:11:25,025 --> 00:11:28,017 ដែលនាំទៅដល់ពន្លឺរត្រាស់ដឹង។ 139 00:11:28,017 --> 00:11:31,046 លោក អារីស្តូត បានពោលថា មធ្យោបាយមាស ដែលជាផ្លូវកណ្តាល 140 00:11:31,046 --> 00:11:35,058 នៅចន្លោះនៃភាពហួសហេតុពី ដែលជាផ្លូវនៃភាពស្រស់ស្អាត។ 141 00:11:35,058 --> 00:11:38,071 មិនម៉ែនការខិតខំហួសហេតុពេកទេ ប៉ុន្តែក៏មិនតិចពេកដែរ។ 142 00:11:38,071 --> 00:11:45,823 ធាតុយិន (Yin) និងយ៉ាង (Yang) ជាតុល្យភាពល្អឥតខ្ចោះ។ 143 00:11:57,033 --> 00:12:00,039 សញ្ញាណរបស់ជនជាតិម៉ាយ៉ា, ឬបំភាន់ 144 00:12:00,039 --> 00:12:03,004 គឺថាយើងមិនធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ស្ថិតក្នុងបរិយាកាសខ្លួនឯង 145 00:12:03,004 --> 00:12:08,027 ប៉ុន្តែការជំទាស់របស់បរិយាកាសបានបង្កើតឡើងដោយការគិត។ 146 00:12:08,027 --> 00:12:11,001 ជាការពិតណាស់ការគិតរបស់អ្នកអនុញ្ញាតឱ្យអ្នក មានពិសោធន៍នៅលើពិភពរំញ័រ 147 00:12:11,001 --> 00:12:15,082 នៅក្នុងវិធីដ៏ជាក់លាក់នោះទេ ប៉ុន្តែភាពស្រឡះខាងក្នុងរបស់យើង 148 00:12:15,082 --> 00:12:21,056 មិនត្រូវការកើតឡើងពីខាងក្រៅទេ។ 149 00:12:21,056 --> 00:12:26,618 ជំនឿឯករាជ្យពីពិភពខាងក្រៅនៃប្រធានបទដែលយល់ដឹង 150 00:12:26,638 --> 00:12:30,038 តាមមូលដ្ឋានវិទ្យាសាស្រ្ត។ 151 00:12:30,038 --> 00:12:34,002 ប៉ុន្តែឥន្ទ្រិយទាំង៥(ញ្ញាណ)របស់យើងគ្រាន់តែផ្តល់ឱ្យយើងនូវព៌តមានដោយប្រយោល។ 152 00:12:34,002 --> 00:12:37,005 ការគត់សម្គាល់របស់យើងអំពីពិភពនៃរាងកាយបានបង្កើកចិត្តនេះ 153 00:12:37,005 --> 00:12:44,017 តែងតែត្រូវបានត្រងតាមរយៈការយល់ដឹងនេះ ដូច្នេះហើយតែងតែមិនពេញលេញ។ 154 00:12:44,017 --> 00:12:49,002 នេះជាដែនរំញ័រមួយដែលជាមូលដ្ឋានអស់ទាំងឥន្ទ្រិយ។ 155 00:12:49,002 --> 00:12:53,001 មនុស្សដែលស្ថិតក្នុងលក្ខខ័ណ្ឌដែលហៅថា "ស៊ីននេស៊ា(synesthesia)" ដែលពេលខ្លះធ្លាប់មានពិសោធន៍ពី 156 00:12:53,001 --> 00:12:57,026 ដែនរំញ័រនេះស្ថិតក្នុងវិធីផ្សេងៗគ្នា។ 157 00:12:57,026 --> 00:13:01,005 ស៊ីននេស៊ា អាចមើលឃើញសំលេង ជាពណ៍ឬជារូបរាង ឬជាទំនាក់ទំនង 158 00:13:01,005 --> 00:13:05,045 គុណសម្បត្ដិនៃឥន្ទ្រិយមួយជាមួយនឹងឥន្ទ្រិយដ៏ទៃទៀត។ 159 00:13:05,045 --> 00:13:13,002 ស៊ីននេស៊ា(synesthesia) សំដៅទៅលើការសំយោគ ឬទំនាក់ទំនងទៅវិញទៅមកនៃគ្រប់វិញ្ញាណ។ 160 00:13:13,002 --> 00:13:15,098 ចក្រា (Chakras) និងវិញ្ញាណគឺដូចជាអ័ក្ស 161 00:13:15,098 --> 00:13:19,096 ដែលត្រងរំញ័របន្តតៗគ្នា 162 00:13:19,096 --> 00:13:22,071 វត្ថុទាំងអស់នៅក្នុងចក្រវាលមានរំញ័រ 163 00:13:22,071 --> 00:13:27,079 ប៉ុន្តែទៅតាមអត្រានិងប្រេកង់ផ្សេងគ្នា។ 164 00:13:27,079 --> 00:13:31,034 ភ្នែករបស់ហ៊ូរ៉ាស (Horus) នេះត្រូវបានបង្កើតឡើងពីនិមិត្តសញ្ញាទីប្រាំមួយ 165 00:13:31,034 --> 00:13:34,045 ដែលនិមិត្តសញ្ញានិមួយៗ តំណាងឱ្យឥន្ទ្រិយផ្សេងៗគ្នា។ 166 00:13:34,045 --> 00:13:36,089 ដូចប្រព័ន្ធវេទបុរាណ 167 00:13:36,089 --> 00:13:44,041 ការគិតត្រូវបានចាត់ទុកថាជាឥន្ទ្រិយមួយដែរ 168 00:13:44,041 --> 00:13:45,094 ការគិតត្រូវបានទទួលក្នុងពេលដំណាលគ្នា 169 00:13:45,094 --> 00:13:48,091 ដូចជាវេទនារម្មណ៍ដែលធ្លាប់មានបទពិសោធន៍លើរាងកាយ។ 170 00:13:48,091 --> 00:13:54,037 វេទនារម្មណ៍បានកើតឡើងពីប្រភពរំញ័រដូចគ្នា។ 171 00:13:54,037 --> 00:13:56,039 ការគិតគឺគ្រាន់តែជាឧបករណ៍មួយ។ 172 00:13:56,039 --> 00:13:57,077 ឧបករណ៍មួយក្នុងចំណោមឥន្ទ្រិយទាំងប្រាំមួយ ។ 173 00:13:57,077 --> 00:14:01,071 ប៉ុន្តែយើងបានលើកវាឡើងទៅជាស្ថានភាពដ៏ខ្ពស់មួយ 174 00:14:01,071 --> 00:14:07,001 ដោយយើងកំណត់ខ្លួនយើងជាមួយនឹងគំនិតនានា។ 175 00:14:07,001 --> 00:14:10,054 ការពិត យើងមិនបានទទួលស្គាល់ការគិត ជាផ្នែកមួយនៃឥន្ទ្រិយទាំងប្រាំមួយ 176 00:14:10,054 --> 00:14:12,067 ដ៏សំខាន់ខ្លាំងបំផុត។ 177 00:14:12,067 --> 00:14:17,088 យើងត្រូវបានត្រាំនៅក្នុងការគិតដោយការព្យាយាម ពន្យល់ការគិតថា ជាឥន្ទ្រិយ(វិញ្ញាណ)មួយ 178 00:14:17,088 --> 00:14:20,073 ដូចយើងកំពង់ប្រាប់ត្រីឲ្យហែលទឹកអញ្ចឹង។ 179 00:14:20,073 --> 00:14:31,087 ទឹក, អ្វីជាទៅទឹក? 180 00:14:31,087 --> 00:14:34,067 ក្នុងគម្ពីឧបនិស្ស័យ (Upanishads) បាននិយាយថា៖ 181 00:14:34,067 --> 00:14:40,089 គ្មានអ្វីដែលភ្នែកមិនអាចមើលឃើញនោះទេ ប៉ុន្តែថា តើកន្លែងណាដែលភ្នែកអាចមើលឃើញ។ 182 00:14:40,089 --> 00:14:47,006 ដឹងថាព្រះព្រហ្មអស់កល្បហើយ គ្មាន អ្វីដែលមនុស្សនៅទីនេះបូជាទៀតទេ។ 183 00:14:47,006 --> 00:14:54,005 គ្មានអ្វីដែលត្រចៀកមិនអាចស្ដាប់ឮនោះទេ ប៉ុន្តែថា តើកន្លែងណាដែលត្រចៀកអាចស្ដាប់ឮ។ 184 00:14:54,005 --> 00:15:02,653 ដឹងថាព្រះព្រហ្មអស់កល្បហើយ គ្មាន អ្វីដែលមនុស្សនៅទីនេះបូជាទៀតទេ។ 185 00:15:02,753 --> 00:15:09,029 គ្មានការបញ្ចេញមតិណាដែលមិនអាចបំភ្លឺបាននោះទេ ប៉ុន្តែថា តើការបញ្ចេញមតិមួយណាដែលអាចបំភ្លឺបាន។ 186 00:15:09,029 --> 00:15:16,427 ដឹងថា ព្រះព្រហ្មអស់កល្បហើយ គ្មាន អ្វីដែលមនុស្សនៅទីនេះបូជាទៀតទេ។ 187 00:15:22,007 --> 00:15:28,089 គ្មានចិត្តណាដែលមិនអាចគិតបាននោះទេ ប៉ុន្តែថាតើកន្លែងណាដែលចិត្តអាចគិត។ 188 00:15:28,089 --> 00:15:34,729 ដឹងថា ព្រះព្រហ្ម អស់កល្បហើយ គ្មាន អ្វីដែលមនុស្សនៅទីនេះបូជាទៀតទេ។ 189 00:16:04,049 --> 00:16:07,023 ក្នុងទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះមានភាពជឿនលឿនដ៏អស្ចារ្យបានកើតឡើង 190 00:16:07,023 --> 00:16:10,067 នៅក្នុងវិស័យនៃការស្រាវជ្រាវខួរក្បាល។ 191 00:16:10,067 --> 00:16:13,055 ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញ ណឺរ៉ូនផ្លាសស្ទិច (neuroplasticity) ជាបច្ចេកទេសមួយ 192 00:16:13,055 --> 00:16:17,049 ដែលពាំនាំនូវគំនិតដែលកសាងនូវ រូបវន្តនៃផ្លាស់ប្តូរប្រព័ន្ធខួរក្បាលឡើងវិញ 193 00:16:17,049 --> 00:16:21,003 បើយោងទៅតាមចលនានៃការគិតឆ្លងកាត់ខួរក្បាល។ 194 00:16:21,003 --> 00:16:24,004 ដូចដែលជនជាតិកាណាដាលោកដូណាល់ ហេប (Donald Hebb) អ្នកចិត្តសាស្ត្របានដាក់ 195 00:16:24,004 --> 00:16:31,659 "កោសិកាប្រសាទដែលរំញោចរួមគ្នា, តភ្ជាប់គ្នា" ។ 196 00:16:34,099 --> 00:16:41,000 កោសិកាប្រសាទតភ្ជាប់គ្នាច្រើនបំផុតនៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់ ស្ថិតក្នុងសភាវៈនៃការតាំងចិត្តទៀងទាត់។ 197 00:16:41,000 --> 00:16:43,036 មធ្យោបាយនេះគឺអាចធ្វើទៅបានដើម្បីត្រួសត្រាយផ្លូវ 198 00:16:43,036 --> 00:16:45,064 ដើម្បីពាល់នូវបទពិសោធន៍ពីសេចក្តីពិតតាមបំណងរបស់អ្នក។ 199 00:16:45,064 --> 00:16:50,018 ម៉ែនទែនទៅ ប្រសិនបើគំគិតរបស់អ្នក គិតអំពីភាពភ័យខ្លាច, ភាពបារម្ភ, ការធុញថប់ 200 00:16:50,018 --> 00:16:56,039 និងភាពអវិជ្ជមាន ជាបន្តបន្ទាប់មកអ្នកកំពុងកសាងគំនិតទាំងនោះឲ្យលូតលាស់កាន់តែច្រើន។ 201 00:16:56,039 --> 00:16:58,079 ប្រសិនបើអ្នកបានដឹកនាំការគិតរបស់អ្នកទៅជាមនុស្សដែលមាន ក្ដីស្រឡាញ់ 202 00:16:58,079 --> 00:17:01,008 សេចក្ដីមេត្ដា ក្តីដឹងគុណ និងក្ដីរីករាយ 203 00:17:01,008 --> 00:17:05,063 ដោយសារអ្នកបានកសាងប្រព័ន្ធបទពិសោធន៍ទាំងនោះដដែរៗ។ 204 00:17:05,063 --> 00:17:10,049 ប៉ុន្ដែ តើធ្វើដូចម្តេច ប្រសិនបើយើងត្រូវបានហ៊ុំព័ទ្ធដោយអំពើហិង្សានិងវេទនារម្មណ៍? 205 00:17:10,049 --> 00:17:15,076 តើនេះមិនម៉ែនមកពីសេចក្តីភាន់ច្រលំ ឬការគិតពោពេញដោយក្តីប្រាថ្នា ទេឬ? 206 00:17:15,076 --> 00:17:18,023 ណឺរ៉ូនផ្លាសស្ទិច គឺមិនដូច្នោះទេ គឺជាសញ្ញាណនៃយុគ្គសម័យថ្មី 207 00:17:18,023 --> 00:17:21,839 ដែលអ្នកបានបង្កើតការពិតរបស់អ្នកតាមការគិតបែបវិជ្ជមាន។ 208 00:17:21,839 --> 00:17:25,006 វាគឺជាការពិតជារឿងដដែលដែលថាព្រះពុទ្ធបានបង្រៀន 209 00:17:25,006 --> 00:17:28,068 កាលពី 2500ឆ្នាំ កន្លងទៅ។ 210 00:17:28,068 --> 00:17:33,086 សមាធិវិបស្សនា ឬសមាធិបញ្ញាគួរ 211 00:17:33,086 --> 00:17:39,033 គួត្រូវបានពិពត៌នាថាជា ណឺរ៉ូនផ្លាសស្ទិច ដែលតម្រង់ផ្លូវដោយខ្លួនឯង។ 212 00:17:39,033 --> 00:17:45,082 អ្នកទទួលយកការពិតរបស់អ្នកយ៉ាងពិតប្រាកដតាមដែលវាមាន គឺជាធម្មជាតិពិត។ 213 00:17:45,082 --> 00:17:50,087 ប៉ុន្តែអ្នកក៏ធ្លាប់ជួបបទពិសោធន៍នេះនៅកម្រិតនៃវេទនារម្មណ៍ដ៏ហួសនិស្ស័យ 214 00:17:50,087 --> 00:17:54,064 នៅកម្រិតរំញ័រ ឬទៅតាមថាមពលដែលគ្មានការវិនិច្ច័យ ឬ 215 00:17:54,064 --> 00:17:56,083 នៅកំរិតនៃការទទួលឥទ្ធិពលពីការគិតដ៏ហូសហេតុ។ 216 00:17:56,083 --> 00:18:00,052 ឆ្លងកាត់ការតាំងចិត្តទៀងទាត់នៅកម្រិតទីជម្រៅនៃវិញាណ, 217 00:18:00,052 --> 00:18:07,245 ការបង្កើតគ្រោងសាងនៃប្រព័ន្ធប្រសាទចំពោះទស្សនៈដ៏ខុសគ្នាទាំងស្រុង ពីការពិតដែលបានបង្កើតឡើង។ 218 00:18:18,005 --> 00:18:21,025 យើងបានទទួលការពិតតាមក្រោយ។ 219 00:18:21,025 --> 00:18:27,079 យើងបានអនុញ្ញាតឱ្យគំនិតពីពិភពខាងក្រៅ តាក់តែងលើប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទរបស់យើងម្តងហើយម្តងទៀត, 220 00:18:27,079 --> 00:18:34,077 ប៉ុន្ដែភាពជ្រះថ្លាផ្នែកខាងក្នុងរបស់យើងមិនត្រូវការ ការតាក់តែងពីខាងក្រៅនោះទេ។ 221 00:18:34,077 --> 00:18:37,087 កាលៈទេសៈមិនមែនជាបញ្ហាទេ។ 222 00:18:37,556 --> 00:18:41,966 មានតែសភាវៈនៃវិញាណរបស់ខ្ញុំ ទើបជាបញ្ហា។ 223 00:18:42,016 --> 00:18:45,011 ការធ្វើសមាធិក្នុងភាសាសំស្រ្កឹតមានន័យថា ជាមធ្យោបាយ ដើម្បីរួចរំដោះពីការវាស់វែង។ 224 00:18:45,061 --> 00:18:47,271 រួចរំដោះពីគ្រប់ការប្រៀបធៀប។ 225 00:18:47,341 --> 00:18:49,827 រួចរំដោះពីគ្រប់ការក្លាយខ្លូនទៅជា។ 226 00:18:49,867 --> 00:18:52,455 អ្នកមិនត្រូវព្យាយាម ដើម្បីក្លាយទៅជាអ្វីផ្សេងទៀតទេ។ 227 00:18:52,475 --> 00:18:57,522 តែអ្នកត្រូវយល់ព្រមជាមួយអ្វីដែលអ្នកមាន។ 228 00:18:57,682 --> 00:19:00,964 វិធីដើម្បីយកឈ្នះលើវេទនាក្នុងអាណាចក្រនៃនគរកាយ ដែលលើកឡើងខាងលើ 229 00:19:00,994 --> 00:19:03,523 គឺត្រូវទទួលយកវេទនានោះទាំងស្រុង។ 230 00:19:03,533 --> 00:19:05,442 ត្រូវនិយាយថាព្រមជាមួយវេទនារម្មណ៍នោះ។ 231 00:19:05,462 --> 00:19:08,021 ដូច្នេះវាបានក្លាយទៅជាចំណែកមួយនៅក្នុងអ្នក, 232 00:19:08,021 --> 00:19:15,481 ជាជាងការដែលអ្នកការក្លាយជាអ្វីមួយនៅក្នុងវេទនានោះ។ 233 00:19:20,861 --> 00:19:24,308 តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីឲ្យនរណាម្នាក់រស់នៅតាមរបៀបមួយ ដែលវិញាណ 234 00:19:24,308 --> 00:19:27,508 មិនប៉ះទង្គិចជាមួយនឹងមាតិការបស់វាយូរតទៅទៀត? 235 00:19:27,508 --> 00:19:32,495 តើមនុស្សម្នាក់សម្អាតបេះដូងដែលមានមហិច្ឆតាបន្តិចបន្តួចយ៉ាងដូចម្ដេច? 236 00:19:32,495 --> 00:19:34,991 ជាវិធីត្រូវតែធ្វើបដិវត្តន៍ទាំងមូលជាមួយនឹងវិញាណ។ 237 00:19:35,121 --> 00:19:41,379 ជាការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងធំមួយនៅក្នុងការតំរង់ទិសពីពិភពខាងក្រៅទៅរកពិភពខាងក្នុង។ 238 00:19:41,379 --> 00:19:45,898 វាមិនគ្រាន់តែជាបដិវត្តន៍បាននាំមកនូវដោយឆន្ទៈ ឬដោយការប្រឹងប្រែងតែម្យ៉ាងទេ។ 239 00:19:45,898 --> 00:19:48,895 ប៉ុន្តែដោយការយកឈ្នះចិត្តខ្លួនឯងផងដែរ។ 240 00:19:48,945 --> 00:19:56,172 ដោយទទួលយកការពិតដូចដែលវាមាន។ 241 00:20:00,722 --> 00:20:05,385 រូបភាពនៃការបើកបេះដូងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដោយបង្កប់នូវគំនិតដ៏មានអនុភាព 242 00:20:05,385 --> 00:20:08,342 ដែលមនុស្សម្នាក់ត្រូវតែបើកចិត្តទទួលយកការឈឺចាប់ទាំងអស់។ 243 00:20:08,342 --> 00:20:11,778 អ្នកត្រូវតែទទួលយកនូវអ្វីៗគ្រាប់យ៉ាង ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់នៅតែបើកចំហ 244 00:20:11,778 --> 00:20:14,552 ដើម្បីទទួលយកប្រភពនៃការផ្លាស់ប្តូរដ៏ធំ។ 245 00:20:14,552 --> 00:20:17,519 នេះមិនមានន័យថា អ្នកត្រូវក្លាយជាគ្រីស្ទសាសនិកទេ 246 00:20:17,519 --> 00:20:19,255 មិនមានន័យថា អ្នកស្វែងរកការឈឺចាប់ទេ 247 00:20:19,255 --> 00:20:23,596 ប៉ុន្ដែនៅពេលដែលការឈឺចាប់បានមកដល់ក៏ជៀសមិនរួច 248 00:20:23,596 --> 00:20:27,273 អ្នកគ្រាន់តែទទួលយកការពិតដូចដែលវាមាន 249 00:20:27,273 --> 00:20:32,094 ជំនួសឱ្យការស្រេកឃ្លានរកការពិតពីប្រភពផ្សេងទៀត។ 250 00:20:32,184 --> 00:20:34,562 ជនជាតិកោះហាវ៉ៃ បានជឿជាយូរមកហើយថា 251 00:20:34,562 --> 00:20:37,888 តាមរយៈបេះដូងដែលបង្រៀនយើងឲ្យស្គាល់សេចក្ដីពិត។ 252 00:20:37,888 --> 00:20:44,345 បេះដូងមានអង្គបញ្ញាផ្ទាល់ខ្លួនខុសផ្លែកពីខួរក្បាល។ 253 00:20:44,345 --> 00:20:47,755 ជនជាតិអេស៊ីប ជឿថាបេះដូង, មិនម៉ែនខួរក្បាលទេ 254 00:20:47,755 --> 00:20:50,409 ជាប្រភពនៃបញ្ញាញាណរបស់មនុស្ស។ 255 00:20:50,409 --> 00:20:52,538 បេះដូងនេះត្រូវបានគេចាត់ទុកថា ជាចំណុចកណ្តាល 256 00:20:52,538 --> 00:20:54,753 នៃព្រលឹងនិងបុគ្គលិកលក្ខណៈ។ 257 00:20:54,753 --> 00:20:57,803 តាមរយៈបេះដូងដែលគេនិយាយដល់ទេវភាពរបស់ព្រះ(អាទិទេព), 258 00:20:57,803 --> 00:21:04,815 ព្រះ ដែលផ្តល់ឲ្យជនជាតិអេស៊ីបបុរាណនូវចំនេះដឹង នាំផ្លូវទៅរកការពិតរបស់ពួកគេ។ 259 00:21:05,555 --> 00:21:08,944 papyrus នេះបានបង្ហាញថា: «ទម្ងន់របស់បេះដូង»។ 260 00:21:08,944 --> 00:21:11,581 ទេវភាពត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាឧបករណ៍ដ៏ល្អ ដើម្បីបើកទ្វាបេះដូង 261 00:21:11,581 --> 00:21:13,381 ឲ្យមានពន្លឺបន្ទាប់ពីស្លាប់។ 262 00:21:13,381 --> 00:21:19,971 ជាមធ្យបាលដែលធ្វើឲ្យអ្នកនៅតែមានជីវិតប្រសើឡើង។ 263 00:21:21,181 --> 00:21:25,797 ឈុតឆាករបស់សកល ឬ មនុស្សទេវតាដែលមនុស្សពាល់ត្រូវ 264 00:21:25,797 --> 00:21:28,521 នៅក្នុងដំណើរការដាស់មណ្ឌលបេះដូងឲ្យភ្ញាក់ឡើង 265 00:21:28,541 --> 00:21:35,559 គឺជាបទពិសោធន៍នៃថាមពលរបស់នណាម្នាក់ ដូចថាមពលរបស់ចក្រវាឡដែរ។ 266 00:21:44,319 --> 00:21:47,707 នៅពេលដែលអ្នកអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនឯងមានអារម្មណ៍ចំពោះក្ដីស្រឡាញ់នេះ, 267 00:21:47,707 --> 00:21:49,466 ដើម្បីមានសេចក្ដីស្រឡាញ់នេះ 268 00:21:49,466 --> 00:21:53,367 ពេលដែលអ្នកតភ្ជាប់ពិភពខាងក្នុងរបស់អ្នកជាមួយពិភពលោកខាងក្រៅ 269 00:21:53,367 --> 00:21:56,486 បន្ទាប់មក អ្វីៗទាំងអស់រួមគ្នាតែមួយ។ 270 00:21:56,486 --> 00:22:01,008 តើមនុស្សម្នាក់មានបទពិសោធន៍ផ្នែកតន្ត្រីដោយរបៀបណា? 271 00:22:01,008 --> 00:22:06,898 0តើបើកបេះដូងដោយរបៀបណា? 272 00:22:06,898 --> 00:22:09,486 លោក ស្រីរាមាណា មហាស៊ី និយាយថា 273 00:22:09,486 --> 00:22:12,215 "ព្រះសណ្ឋិតនៅក្នុងខ្លួនអ្នក, ជាអ្នក, 274 00:22:12,275 --> 00:22:14,486 ហើយអ្នកមិនបាច់ធ្វើអ្វីទាំងអស់ 275 00:22:14,486 --> 00:22:17,487 ត្រូវតែទទួលស្គាល់អ្នក ឬទទួលស្គាល់ខ្លួនឯង។ 276 00:22:17,487 --> 00:22:20,868 គឺសភាវពិតរបស់អ្នក និងសភាវនៃធម្មជាតិរបស់អ្នកមានរួចទៅហើយ។ 277 00:22:20,868 --> 00:22:23,026 គ្រាន់តែទម្លាក់ការស្វែងរកទាំងអស់, 278 00:22:23,026 --> 00:22:25,553 ដោយបង្វែរចេតនាឆ្ពោះទៅក្នុងខ្លួនអ្នក 279 00:22:25,553 --> 00:22:28,299 និងសង្រួមចិត្តរបស់អ្នកឲ្យមានតែមួយ, 280 00:22:28,299 --> 00:22:31,620 ឲ្យសាយភាយក្នុងបេះដូងពេញរាង្គកាយរបស់អ្នក។ 281 00:22:31,620 --> 00:22:35,009 ដ្បិត នេះជាបទពិសោធរស់នៅជាមួយបច្ចុប្បន្នផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក, 282 00:22:35,009 --> 00:22:42,232 ដោយការសួរខ្លួនឯងគឺជាវិធីដោយផ្ទាល់និងបន្ទាន់មួយ "។ 283 00:22:48,072 --> 00:22:52,313 នៅពេលដែលអ្នកធ្វើសមាធិ និងសង្កេតមើលវេទនារម្មណ៍នៅខាងក្នុងកាយអ្នក 284 00:22:52,313 --> 00:22:58,006 មើលភាវរស់ខាងក្នុងខ្លួនរបស់អ្នក, ការពិត, អ្នកកំពង់សង្កេតមើលសភាវៈប្រែប្រួល។ 285 00:22:58,006 --> 00:23:01,531 សង្កេតកម្លាំងប្រែប្រួលនេះកើតឡើង ហើយក៏រសាត់បាត់ទៅវិញ 286 00:23:01,531 --> 00:23:04,497 ដូចថាមពលផ្លាស់ប្តូរទម្រង់ដែរ។ 287 00:23:04,497 --> 00:23:08,408 តាមកំរិតមនុស្សដែលបានវិវត្ត ឬក្លាយជាបានពន្លឺត្រាស់ដឹង, 288 00:23:08,408 --> 00:23:11,398 គឺទៅតាមកម្រិតមនុស្សដែលបានកើនឡើងនូវសមត្ថភាព 289 00:23:11,398 --> 00:23:13,466 ដើម្បីសម្របខ្លួនទៅតាមខណៈនិមួយៗ 290 00:23:13,466 --> 00:23:16,466 ឬ ដែលបានផ្លាស់សភាពប្រែប្រួល ជានិច្ចរបស់មនុស្សតាមលំហូរនៃ 291 00:23:16,466 --> 00:23:19,702 កាលៈទេសៈ, លំហូរនៃការឈឺចាប់និងភាពរីករាយ 292 00:23:19,702 --> 00:23:26,617 ឲ្យទៅជាសេចក្តីសុខ។ 293 00:23:29,077 --> 00:23:33,515 លោក លីអូ ថូស្តយ (Leo Tolstoy) ជាអ្នកនិពន្ធនៃ "សង្គ្រាមនិងសន្តិភាព" បាននិយាយ 294 00:23:33,515 --> 00:23:36,064 "មនុស្សគ្រប់គ្នាគិតតែចង់ផ្លាស់ប្តូរពិភពលោក, 295 00:23:36,064 --> 00:23:43,715 ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់គិតចង់ផ្លាស់ប្តូរខ្លូនឯងទេ។ " 296 00:23:45,775 --> 00:23:48,706 លោកដាវីនបាននិយាយថា បុគ្គលិកលក្ខណៈដ៏សំខាន់បំផុតសម្រាប់ 297 00:23:48,706 --> 00:23:52,746 រស់រានរបស់សព្វសត្វ មិនមែនជាភាពរឹងម៉ាំទេ ឬមិនមែនជាប្រាជ្ញាទេ, 298 00:23:52,746 --> 00:23:59,568 ប៉ុន្តែជាការសម្របខ្លួនដើម្បីផ្លាស់ប្តូរ។ 299 00:24:07,698 --> 00:24:11,862 មនុស្សម្នាក់ត្រូវក្លាយទៅជាអ្នកពូកែសម្របខ្លួន។ 300 00:24:11,912 --> 00:24:15,386 ដូចការបង្រៀនខាងពុទ្ធសាសនាអំពី "អនិច្ចំ" 301 00:24:15,386 --> 00:24:20,141 មានន័យថា អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនឹងកើតឡើងហើយរសាត់បាត់ទៅវិញ, អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនឹងផ្លាស់ប្តូរ។ 302 00:24:20,141 --> 00:24:21,369 ជានិច្ចការផ្លាស់ប្តូរ។ 303 00:24:21,389 --> 00:24:29,031 ទុក្ខវេទនាកើតមានឡើងដោយសារតែយើងបានប្រកាន់មាំទៅ នឹងទម្រង់ជាក់លាក់ណាមួយ។ 304 00:24:31,431 --> 00:24:34,334 នៅពេលដែលអ្នកតភ្ជាប់ផ្នែកផ្សេងៗ ដោយការធ្វើជាសាក្សីខ្លួនឯង, 305 00:24:34,374 --> 00:24:40,716 ជាមួយការស្វែងយល់អំពីអនិច្ចំ, នោះសុខៈនឹងកើតឡើងក្នុងបេះដូង។ 306 00:25:24,016 --> 00:25:26,908 តាមប្រវត្តិសាស្រ្ត, ពួកអ្នកត្រង់, អ្នកប្រាជ្ញ និងអ្នកធ្វើសមាធិបែបយួហ្កា 307 00:25:26,908 --> 00:25:30,957 ពិព៌ណនាជាឯកច្ឆន្ទអំពីកិច្ចពិសិដ្ឋមួយដែលកើតឡើងក្នុងបេះដូង។ 308 00:25:30,957 --> 00:25:34,130 មិនថាការនិពន្ធរបស់ លោកចន អំពីឈើឆ្កាង 309 00:25:34,130 --> 00:25:37,016 កំណាព្យរបស់រ៉ូមមី Rumi 310 00:25:37,016 --> 00:25:39,888 ឬការបង្រៀនបែប Tantric របស់ឥណ្ឌា, 311 00:25:39,888 --> 00:25:41,964 គ្រប់នៃការបង្រៀនខុសៗគ្នាទាំងនេះ ព្យាយាមដើម្បីបើក 312 00:25:41,964 --> 00:25:47,045 ទិចនិកអាថ៌កំបាំងរបស់បេះដូង។ 313 00:25:47,045 --> 00:25:50,538 ក្នុងចិត្តវិញ្ញាណជាការរួបរួមគ្នានៃព្រះសេវៈ និង Shakti ។ 314 00:25:50,538 --> 00:25:54,472 ការជ្រៀតចូលនៃធាតុឈ្មោលទៅក្នុងដូចរង្វង់លេខ១នៃជីវិត 315 00:25:54,472 --> 00:25:58,668 និងការលង់ក្នុងធាតុញីដើម្បីផ្លាស់ប្តូរ។ 316 00:25:58,668 --> 00:26:00,473 ការធ្វើសាក្សី 317 00:26:00,473 --> 00:26:06,625 និងការទទួលយកដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌនូវគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ដែលមាន។ 318 00:26:06,625 --> 00:26:08,933 ក្នុងគោលបំណងដើម្បីបើកបេះដូងរបស់អ្នក, 319 00:26:08,933 --> 00:26:11,464 អ្នកត្រូវតែបើកខ្លួនឯងដើម្បីផ្លាស់ប្តូរ។ 320 00:26:11,464 --> 00:26:14,244 ហាក់ដូច ជាត្រូវរស់នៅក្នុងពិភពលោកវត្ថុរ៉ឹង(សម្ភារៈ) 321 00:26:14,244 --> 00:26:15,577 ត្រូវតែរាំជាមួយវា, 322 00:26:15,577 --> 00:26:17,164 ត្រូវតែចិត្តស្និទ្ធជាមួយវា, 323 00:26:17,164 --> 00:26:18,835 រស់នៅជាមួយវាឱ្យពេញទំហ៊ឹង, 324 00:26:18,835 --> 00:26:20,933 ស្រឡាញ់ឱ្យពេញទំហ៊ឹង, 325 00:26:20,933 --> 00:26:23,919 ប៉ុន្តែត្រូវដឹងថា គ្រប់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែមិនទៀង 326 00:26:23,919 --> 00:26:29,439 ហើយនៅទីបំផុត គ្រប់ទម្រង់ទាំងអស់ត្រូវរំលាយ និងផ្លាស់ប្តូររូបរាង្គ។ 327 00:26:29,439 --> 00:26:33,339 សេចក្តីសុខគឺជាថាមពលដែលឆ្លើយតបទៅភាពអត់ធន់(ភាពនឹងស្ងៀម)។ 328 00:26:33,339 --> 00:26:37,006 ភាពអត់ធន់បានមកពីការធ្វើឲ្យវិញាណរួចរំដោះពី នៃគ្រប់មាតិកាទាំងអស់។ 329 00:26:37,126 --> 00:26:40,514 មាតិកានៃថាមពលសេចក្តីសុខនេះកើតឡើងពីភាពអត់ធន់ មានតែវិញាណទេ។ 330 00:26:40,514 --> 00:26:42,678 គឺជាវិញាណថ្មីមួយរបស់បេះដូង។ 331 00:26:42,678 --> 00:26:49,768 វិញាណថ្មី គឺជាអ្វីដែលត្រូវបានតភ្ជាប់ គ្រប់អ្វីៗទាំងអស់រួមតែមួយ។