0:00:00.000,0:00:02.000
ดิฉันเป็นนักเล่าเรื่องค่ะ

0:00:02.000,0:00:05.000
และดิฉันอยากจะเล่าเรื่องส่วนตัวให้พวกคุณฟังสักสองสามเรื่อง

0:00:05.000,0:00:10.000
เกี่ยวกับสิ่งที่ดิฉันชอบที่จะเรียกว่า "อันตรายจากเรื่องเล่าเพียงเรื่องเดียว"

0:00:10.000,0:00:14.000
ดิฉันเติบโตขึ้นในวิทยาเขตของมหาวิทยาลัยในประเทศไนจีเรียฝั่งตะวันออก

0:00:14.000,0:00:17.000
แม่ของดิฉันบอกว่าดิฉันเริ่มอ่านหนังสือตั้งแต่อายุสองขวบ

0:00:17.000,0:00:22.000
แต่ดิฉันจะคิดว่า ตอนอายุสี่ขวบน่าจะใกล้ความจริงกว่า

0:00:22.000,0:00:24.000
ดังนั้น ดิฉันเป็นนักอ่านตั้งแต่วัยเยาว์ และสิ่งที่ดิฉันอ่าน

0:00:24.000,0:00:27.000
เป็นหนังสือเด็กของอังกฤษและอเมริกา

0:00:27.000,0:00:30.000
ดิฉันยังเป็นนักเขียนตั้งแต่วัยเยาว์ด้วย

0:00:30.000,0:00:34.000
และเมื่อดิฉันเริ่มต้นเขียนหนังสือ ตอนอายุประมาณเจ็ดขวบ

0:00:34.000,0:00:36.000
เรื่องเล่าต่างๆจากดินสอประกอบกับภาพวาดดินสอสี

0:00:36.000,0:00:39.000
ที่แม่ผู้น่าสงสารของดิฉันมีหน้าที่อ่าน

0:00:39.000,0:00:43.000
ดิฉันเขียนเรื่องราวประเภทเดียวกับสิ่งที่ดิฉันได้อ่านเปี๊ยบ

0:00:43.000,0:00:48.000
ทุกตัวละครของดิฉันเป็นคนขาวและมีนัยน์ตาสีฟ้า

0:00:48.000,0:00:50.000
พวกเขาเล่นกันท่ามกลางหิมะ

0:00:50.000,0:00:52.000
พวกเขากินแอปเปิ้ล

0:00:52.000,0:00:54.000
พวกเขาชอบพูดเรื่องดินฟ้าอากาศ

0:00:54.000,0:00:56.000
ช่างงดงามเสียนี่กะไร

0:00:56.000,0:00:58.000
ที่วันนี้แดดออก

0:00:58.000,0:01:00.000
(เสียงหัวเราะ)

0:01:00.000,0:01:03.000
แม้ความจริงคือ ดิฉันอาศัยอยู่ในประเทศไนจีเรีย

0:01:03.000,0:01:07.000
และไม่เคยออกนอกไนจีเรียเลย

0:01:07.000,0:01:10.000
พวกเราไม่มีหิมะ พวกเรากินมะม่วง

0:01:10.000,0:01:12.000
และพวกเราไม่คุยกันเรื่องดินฟ้าอากาศ

0:01:12.000,0:01:14.000
เพราะมันไม่จำเป็นต้องพูดถึง

0:01:14.000,0:01:17.000
ตัวละครของดิฉันยังดื่มเบียร์ขิงอีกด้วย

0:01:17.000,0:01:19.000
เพราะบรรดาตัวละครที่ดิฉันเคยอ่านเจอในหนังสืออังกฤษ

0:01:19.000,0:01:21.000
ดื่มเบียร์ขิง

0:01:21.000,0:01:24.000
ช่างปะไรที่ดิฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเบียร์ขิงคืออะไร

0:01:24.000,0:01:25.000
(เสียงหัวเราะ)

0:01:25.000,0:01:28.000
และหลายปีหลังจากนั้น ดิฉันมีความปรารถนาอย่างมาก

0:01:28.000,0:01:30.000
ที่จะลิ้มลองเบียร์ขิง

0:01:30.000,0:01:32.000
แต่นั่นมันคนละเรื่องกัน

0:01:32.000,0:01:34.000
ในความคิดของดิฉัน เรื่องนี้แสดงให้เห็นว่า

0:01:34.000,0:01:37.000
พวกเราเปราะบางและถูกชักจูงได้ง่ายแค่ไหน

0:01:37.000,0:01:39.000
ในโฉมหน้าของเรื่องเล่า

0:01:39.000,0:01:41.000
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่เป็นเด็ก

0:01:41.000,0:01:43.000
เพราะสิ่งที่ดิฉันเคยอ่านทั้งหมดเป็นหนังสือ

0:01:43.000,0:01:45.000
ที่มีตัวละครเป็นชาวต่างชาติ

0:01:45.000,0:01:47.000
ดิฉันจึงเชื่อมั่นว่าหนังสือ

0:01:47.000,0:01:50.000
โดยธรรมชาติของพวกมัน จะต้องมีชาวต่างชาติในนั้น

0:01:50.000,0:01:52.000
และต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับสิ่งที่

0:01:52.000,0:01:55.000
ไม่เกี่ยวข้องกับความเป็นตัวตนของดิฉัน

0:01:55.000,0:01:59.000
ทีนี้ สิ่งต่างๆเปลี่ยนแปลงไปเมื่อดิฉันค้นพบหนังสือแอฟริกัน

0:01:59.000,0:02:01.000
มันมีจำนวนไม่มากนักที่หาได้ และมัน

0:02:01.000,0:02:03.000
หาไม่ค่อยง่ายเหมือนกับหนังสือต่างประเทศ

0:02:03.000,0:02:07.000
แต่ด้วยเพราะนักเขียนอย่างเช่น ชินัว อเชเบ และ คาเมรา ไลย์

0:02:07.000,0:02:09.000
จึงได้เกิดการเปลี่ยนแปลงความเข้าใจของดิฉัน

0:02:09.000,0:02:11.000
ที่มีต่อวรรณกรรม

0:02:11.000,0:02:13.000
ดิฉันตระหนักว่าคนอย่างดิฉัน

0:02:13.000,0:02:15.000
เด็กผู้หญิงที่มีผิวสีช็อคโกแลต

0:02:15.000,0:02:18.000
ผู้ที่มีผมหยิกจนไม่สามารถรวบผมหางม้าได้

0:02:18.000,0:02:20.000
สามารถมีตัวตนอยู่ในวรรณกรรมได้เช่นกัน

0:02:20.000,0:02:24.000
ดิฉันเริ่มเขียนเกี่ยวกับสิ่งที่ดิฉันรู้จัก

0:02:24.000,0:02:28.000
ตอนนั้นดิฉันรักหนังสืออังกฤษและอเมริกันที่ดิฉันอ่าน

0:02:28.000,0:02:32.000
มันปลุกเร้าจินตนาการของดิฉัน มันเปิดโลกใหม่ให้กับดิฉัน

0:02:32.000,0:02:34.000
แต่ผลกระทบทางอ้อม

0:02:34.000,0:02:36.000
คือการที่ดิฉันไม่รู้ว่าผู้คนอย่างดิฉัน

0:02:36.000,0:02:38.000
สามารถมีตัวตนอยู่ในวรรณกรรมได้

0:02:38.000,0:02:42.000
ดังนั้น สิ่งที่ดิฉันได้จากการค้นพบนักเขียนแอฟริกันคือ

0:02:42.000,0:02:45.000
มันช่วยดิฉันไว้จากการมีเรื่องเล่าเพียงเรื่องเดียว

0:02:45.000,0:02:47.000
เกี่ยวกับสิ่งที่หนังสือเป็น

0:02:47.000,0:02:50.000
ดิฉันมาจากครอบครัวชนชั้นกลางธรรมดาชาวไนจีเรีย

0:02:50.000,0:02:52.000
พ่อของดิฉันเป็นอาจารย์

0:02:52.000,0:02:55.000
แม่ของดิฉันเป็นพนักงานธุรการ

0:02:55.000,0:02:58.000
และพวกเรามีคนรับใช้ซึ่งอาศัยอยู่ด้วย

0:02:58.000,0:03:03.000
คล้ายเป็นบรรทัดฐาน ผู้ซึ่งมักจะมาจากหมู่บ้านชนบทที่ใกล้เคียง

0:03:03.000,0:03:07.000
ในปีที่ดิฉันย่างเข้าแปดขวบ เราได้เด็กผู้ชายรับใช้ในบ้านคนใหม่หนึ่งคน

0:03:07.000,0:03:09.000
ชื่อของเขาคือฟิเด

0:03:09.000,0:03:12.000
สิ่งเดียวที่แม่ของดิฉันบอกเราเกี่ยวกับเขา

0:03:12.000,0:03:15.000
คือครอบครัวของเขานั้นยากจนมาก

0:03:15.000,0:03:17.000
แม่ของดิฉันส่งมันเทศและข้าว

0:03:17.000,0:03:20.000
และพวกเสื้อผ้าเก่าๆของเราให้กับครอบครัวของเขา

0:03:20.000,0:03:22.000
และเมื่อดิฉันทานข้าวเย็นไม่หมด แม่ของดิฉันก็จะบอกว่า

0:03:22.000,0:03:27.000
"กินอาหารให้หมด ไม่รู้หรือว่า ชาวบ้านอย่างครอบครัวฟิเดไม่มีอะไรจะกิน"

0:03:27.000,0:03:31.000
ดังนั้น ดิฉันจึงรู้สึกสงสารครอบครัวฟิเดอย่างเหลือล้น

0:03:31.000,0:03:34.000
มีอยู่วันเสาร์หนึ่ง พวกเราไปเยี่ยมหมู่บ้านของเขา

0:03:34.000,0:03:38.000
และแม่ของเขาโชว์ตะกร้าลวดลายสวยงามให้พวกเราดู

0:03:38.000,0:03:41.000
มันทำจากเส้นใยของต้นปาล์มย้อมสี ซึ่งพี่ชายของเขาเป็นผู้ทำ

0:03:41.000,0:03:43.000
ดิฉันรู้สึกประหลาดใจ

0:03:43.000,0:03:46.000
ดิฉันไม่เคยนึกเลยว่าคนในครอบครัวของเขา

0:03:46.000,0:03:49.000
จะสามารถทำอะไรได้เป็นชิ้นเป็นอัน

0:03:49.000,0:03:52.000
สิ่งที่ดิฉันเคยได้ยินทั้งหมดเกี่ยวกับพวกเขาคือความยากจนของพวกเขา

0:03:52.000,0:03:54.000
ซึ่งนั่นทำให้มันเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับดิฉันที่จะเห็นพวกเขา

0:03:54.000,0:03:57.000
ในฐานะอื่นใดนอกจากคนจน

0:03:57.000,0:04:01.000
ความยากจนเป็นเรื่องเล่าเพียงเรื่องเดียวเกี่ยวกับพวกเขาที่ดิฉันมี

0:04:01.000,0:04:03.000
หลายปีต่อมา ดิฉันนึกถึงเรื่องนี้เมื่อฉันออกจากไนจีเรีย

0:04:03.000,0:04:06.000
เพื่อเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยในสหรัฐอเมริกา

0:04:06.000,0:04:08.000
ดิฉันอายุสิบเก้าในตอนนั้น

0:04:08.000,0:04:12.000
เพื่อนร่วมห้องชาวอเมริกันตกใจในตัวของดิฉันมาก

0:04:12.000,0:04:15.000
เธอถามว่าดิฉันเรียนภาษาอังกฤษจากที่ไหนจึงพูดภาษาอังกฤษได้ดีมาก

0:04:15.000,0:04:17.000
และรู้สึกสับสนเมื่อดิฉันตอบว่า ประเทศไนจีเรีย

0:04:17.000,0:04:22.000
ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการ

0:04:22.000,0:04:26.000
เธอขอฟังเพลงที่เธอเรียกว่า "เพลงชนเผ่า" ของดิฉัน

0:04:26.000,0:04:28.000
และปรากฎว่าต้องผิดหวัง

0:04:28.000,0:04:30.000
เมื่อดิฉันยื่นเทปของมารายห์ แครีให้

0:04:30.000,0:04:33.000
(เสียงหัวเราะ)

0:04:33.000,0:04:35.000
เธอทึกทักเอาเองว่าดิฉัน

0:04:35.000,0:04:38.000
ใช้เตาไม่เป็น

0:04:38.000,0:04:40.000
สิ่งที่ดิฉันคิดว่าน่าสนใจก็คือ เธอรู้สึกสงสารดิฉัน

0:04:40.000,0:04:42.000
ตั้งแต่ก่อนจะเจอดิฉันเสียอีก

0:04:42.000,0:04:46.000
มุมมองที่เธอมีต่อดิฉันโดยปริยาย ในฐานะที่ดิฉันเป็นคนเแอฟริกัน

0:04:46.000,0:04:50.000
เป็นความสงสารที่เต็มไปด้วยความต้องการที่จะอุปการะ และความปรารถนาดี

0:04:50.000,0:04:53.000
เพื่อนร่วมห้องของดิฉันมีเรื่องเล่าเพียงเรื่องเดียวเกี่ยวกับแอฟริกา

0:04:53.000,0:04:56.000
เรื่องเล่าเพียงเรื่องเดียวเกี่ยวกับความหายนะ

0:04:56.000,0:04:58.000
ในเรื่องเล่าเพียงเรื่องเดียวนี้ มันไม่มีความเป็นไปได้

0:04:58.000,0:05:02.000
ที่ชาวแอฟริกันจะคล้ายคลึงกับเธอ ในทางใดก็ตาม

0:05:02.000,0:05:05.000
ไม่มีความเป็นไปได้ของความรู้สึกที่ซับซ้อนไปกว่าความสงสาร

0:05:05.000,0:05:09.000
ไม่มีความเป็นไปได้ของความสัมพันธ์ในฐานะมนุษย์ที่เท่าเทียมกัน

0:05:09.000,0:05:11.000
ก่อนที่ดิฉันจะมาสหรัฐอเมริกา ดิฉันไม่ได้

0:05:11.000,0:05:14.000
มานั่งเรียกตัวเองว่าเป็นชาวแอฟริกัน

0:05:14.000,0:05:17.000
แต่ในอเมริกา เมื่อไหร่ก็ตามที่มีคนพูดเรื่องแอฟริกา คนจะหันมามองดิฉัน

0:05:17.000,0:05:21.000
แม้ว่าดิฉันจะไม่รู้อะไรสักอย่างเกี่ยวกับประเทศอย่างนามิเบีย

0:05:21.000,0:05:23.000
แต่ในที่สุดดิฉันก็ได้ยอมรับอัตลักษณ์ใหม่นี้

0:05:23.000,0:05:26.000
และในหลายๆทาง ดิฉันคิดถึงตัวดิฉันในปัจจุบันว่าเป็นชาวแอฟริกัน

0:05:26.000,0:05:28.000
แม้ว่าดิฉันยังจะรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อ

0:05:28.000,0:05:30.000
แอฟริกาถูกอ้างถึงในฐานะประเทศหนึ่ง

0:05:30.000,0:05:34.000
ตัวอย่างล่าสุดคือเที่ยวบินที่ โดยรวมๆแล้วเป็นเที่ยวบินที่วิเศษ

0:05:34.000,0:05:36.000
จาก ลากอส เมื่อสองวันที่ผ่านมาที่

0:05:36.000,0:05:38.000
มีการประกาศบนเครื่องของสายการบินเวอร์จิ้น

0:05:38.000,0:05:43.000
เกี่ยวกับงานการกุศลใน "อินเดีย แอฟริกา และประเทศอื่นๆ"

0:05:43.000,0:05:44.000
(เสียงหัวเราะ)

0:05:44.000,0:05:48.000
ดังนั้น หลังจากที่ดิฉันใช้เวลาหลายปีในสหรัฐอเมริกา ในฐานะชาวแอฟริกัน

0:05:48.000,0:05:52.000
ดิฉันเริ่มเข้าใจปฏิกิริยาของเพื่อนร่วมห้องที่มีต่อดิฉัน

0:05:52.000,0:05:55.000
ถ้าหากว่าดิฉันไม่ได้เติบโตขึ้นในไนจีเรีย และถ้าทั้งหมดที่ดิฉันรู้เกี่ยวกับแอฟริกา

0:05:55.000,0:05:57.000
มากจากภาพซึ่งเป็นที่นิยมทั้งหลาย

0:05:57.000,0:06:00.000
ดิฉันคงคิดว่าแอฟริกาคือสถานที่ของ

0:06:00.000,0:06:04.000
ภูมิประเทศอันสวยงาม สัตว์ที่สวยงาม

0:06:04.000,0:06:06.000
และผู้คนที่เข้าใจยาก

0:06:06.000,0:06:09.000
ผู้ซึ่งต่อสู้ในสงครามอันไร้เหตุผล และเสียชีวิตจากความยากจนและโรคเอดส์

0:06:09.000,0:06:12.000
ผู้ซึ่งไม่สามารถที่จะแสดงออกเพื่อตัวพวกเขาเอง

0:06:12.000,0:06:14.000
และคอยรอรับความช่วยเหลือ

0:06:14.000,0:06:17.000
จากคนต่างชาติใจดีผิวขาว

0:06:17.000,0:06:19.000
ดิฉันคงมองชาวแอฟริกันในลักษณะเดียวกับที่ดิฉัน

0:06:19.000,0:06:23.000
ตอนเป็นเด็ก มองครอบครัวของฟีเด

0:06:23.000,0:06:27.000
ดิฉันคิดว่า เรื่องเล่าเรื่องเดียวเกี่ยวกับแอฟริกา ในที่สุดแล้ว มาจากวรรณกรรมตะวันตก

0:06:27.000,0:06:29.000
นี่คือคำพูดจาก

0:06:29.000,0:06:32.000
งานเขียนของพ่อค้าชาวลอนดอนชื่อ จอห์น ล็อค

0:06:32.000,0:06:35.000
ผู้ล่องเรือไปยังแอฟริกาตะวันตกในปี ค.ศ. 1561

0:06:35.000,0:06:40.000
และได้เก็บบันทึกเรื่องราวที่น่าสนใจจากการเดินทางของเขา

0:06:40.000,0:06:42.000
หลังจากที่ได้เรียกชาวแอฟริกันผิวดำ

0:06:42.000,0:06:44.000
ว่าเป็น "สัตว์ป่าที่ไม่มีบ้าน"

0:06:44.000,0:06:48.000
เขาเขียนว่า "พวกเขาเป็นพวกคนไม่มีหัว

0:06:48.000,0:06:53.000
มีปากและตาอยู่ที่หน้าอก"

0:06:53.000,0:06:55.000
ดิฉันหัวเราะทุกครั้งที่อ่านเรื่องนี้

0:06:55.000,0:06:59.000
และเราต้องยกย่องจินตนาการของจอห์น ล็อค

0:06:59.000,0:07:01.000
แต่สิ่งที่สำคัญเกี่ยวกับงานเขียนของเขาก็คือว่า

0:07:01.000,0:07:03.000
มันแสดงถึงจุดเริ่มต้น

0:07:03.000,0:07:06.000
ของประเพณีการเล่าเรื่องเกี่ยวกับชาวแอฟริกันในโลกตะวันตก

0:07:06.000,0:07:09.000
ประเพณีของกลุ่มประเทศในอนุภูมิภาคซาฮาราในแอฟริกา ในฐานะสถานที่แห่งแง่ลบ

0:07:09.000,0:07:11.000
แห่งความแตกต่าง แห่งความมืดมน

0:07:11.000,0:07:15.000
ของผู้คนผู้ซึ่ง ในคำบรรยายของนักกวีชั้นยอด

0:07:15.000,0:07:17.000
รัดยาร์ด คิปลิง

0:07:17.000,0:07:20.000
เป็น "ครึ่งปิศาจ ครึ่งเด็ก"

0:07:20.000,0:07:23.000
และดังนั้น ดิฉันจึงเริ่มตระหนักว่า ตลอดชีวิตของ

0:07:23.000,0:07:25.000
เพื่อนร่วมห้องชาวอเมริกันของดิฉัน

0:07:25.000,0:07:27.000
เธอต้องได้เห็นและได้ยินเรื่องเล่าเพียงเรื่องเดียวนี้

0:07:27.000,0:07:29.000
อยู่หลายฉบับทีเดียว

0:07:29.000,0:07:31.000
เช่นเดียวกับอาจารย์ท่านหนึ่ง

0:07:31.000,0:07:36.000
ซึ่งครั้งหนึ่งเคยบอกดิฉันว่า นิยายของดิฉันนั้นไม่เป็น "แอฟริกันที่แท้จริง"

0:07:36.000,0:07:38.000
ดิฉันพร้อมที่จะโต้เถียงว่าตัวนวนิยายนั้น

0:07:38.000,0:07:40.000
มีปัญหาหลายอย่าง

0:07:40.000,0:07:44.000
ว่ามันไม่ประสบความสำเร็จในหลายจุด

0:07:44.000,0:07:46.000
แต่ดิฉันก็นึกไม่ถึงว่า

0:07:46.000,0:07:49.000
มันไม่ได้บรรลุสิ่งที่เรียกว่า แอฟริกันที่แท้จริง ได้อย่างไร

0:07:49.000,0:07:51.000
ดิฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่า

0:07:51.000,0:07:54.000
อะไรคือ แอฟริกันที่แท้จริง

0:07:54.000,0:07:56.000
อาจารย์บอกดิฉันว่า ตัวละครของดิฉัน

0:07:56.000,0:07:58.000
เหมือนกับเขามากเกินไป

0:07:58.000,0:08:00.000
คือเป็นผู้ชายชนชั้นกลางที่มีการศึกษา

0:08:00.000,0:08:02.000
ตัวละครของดิฉันขับรถยนต์

0:08:02.000,0:08:05.000
พวกเขาไม่หิวโหย

0:08:05.000,0:08:09.000
ดังนั้น พวกเขาจึงไม่ใช่แอฟริกันที่แท้จริง

0:08:09.000,0:08:12.000
แต่ดิฉันต้องขอเพิ่มเติมอย่างรวดเร็วว่า ดิฉันก็มีความผิดไม่น้อยไปกว่าคนอื่น

0:08:12.000,0:08:15.000
ในคำถามของเรื่องเล่าเพียงเรื่องเดียว

0:08:15.000,0:08:19.000
เมื่อไม่กี่ปีก่อน ดิฉันเดินทางไปประเทศเม็กซิโกจากสหรัฐ

0:08:19.000,0:08:21.000
บรรยากาศการเมืองในอเมริกาตอนนั้นตึงเครียด

0:08:21.000,0:08:25.000
และมันกำลังมีการถกเถียงกันเกี่ยวกับเรื่องการอพยพย้ายถิ่นฐาน

0:08:25.000,0:08:27.000
และ สิ่งที่มักเกิดขึ้นบ่อยครั้งในอเมริกา

0:08:27.000,0:08:30.000
ก็คือ การอพยพกลายเป็นสิ่งที่มีมีความหมายเดียวกับคำว่า ชาวเม็กซิกัน

0:08:30.000,0:08:32.000
มันมีเรื่องเล่าไม่รู้จบเกี่ยวกับชาวเม็กซิกัน

0:08:32.000,0:08:34.000
ในฐานะผู้คนที่

0:08:34.000,0:08:36.000
ปอกลอกระบบรักษาพยาบาล

0:08:36.000,0:08:38.000
ลักลอบข้ามพรมแดน

0:08:38.000,0:08:42.000
ถูกจับที่ชายแดน เป็นต้น

0:08:42.000,0:08:46.000
ดิฉันยังจำวันแรกที่ดิฉันเดินเที่ยวในกวาดาลาฮาราได้

0:08:46.000,0:08:48.000
มองผู้คนเดินทางไปทำงาน

0:08:48.000,0:08:50.000
ม้วนแป้งตอร์ติญ่าในตลาด

0:08:50.000,0:08:53.000
สูบบุหรี่ หัวเราะ

0:08:53.000,0:08:56.000
ดิฉันจำได้ถึงความรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

0:08:56.000,0:08:59.000
และต่อมา ดิฉันก็รู้สึกท่วมท้นไปด้วยความละอาย

0:08:59.000,0:09:02.000
ดิฉันรู้ตัวว่าดิฉันมัวแต่จดจ่อ

0:09:02.000,0:09:04.000
อยู่กับการรายงานข่าวเรื่องชาวเม็กซิกันในสื่อ

0:09:04.000,0:09:06.000
จนกระทั่งคนเหล่านี้ได้กลายมาเป็นสิ่งๆเดียวในความคิดของดิฉัน

0:09:06.000,0:09:09.000
และนั่นก็คือ ผู้อพยพอนาถา

0:09:09.000,0:09:11.000
ดิฉันไปเชื่อเรื่องเล่าเรื่องเดียวเกี่ยวกับชาวเม็กซิกัน

0:09:11.000,0:09:14.000
และไม่สามารถละอายใจต่อตัวเองได้มากไปกว่านี้

0:09:14.000,0:09:16.000
และนั่นคือวิธีสร้างเรื่องเล่าเพียงเรื่องเดียว

0:09:16.000,0:09:19.000
นำเสนอว่าประชาชนกลุ่มหนึ่งเป็นแค่สิ่งๆเดียว

0:09:19.000,0:09:21.000
สิ่งๆเดียวเท่านั้น

0:09:21.000,0:09:23.000
ซ้ำไปซ้ำมา

0:09:23.000,0:09:26.000
และนั่นคือสิ่งที่พวกเขากลายมาเป็น

0:09:26.000,0:09:28.000
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดถึงเรื่องเล่าเพียงเรื่องเดียว

0:09:28.000,0:09:31.000
โดยไม่พูดถึงเรื่องอำนาจ

0:09:31.000,0:09:33.000
มีคำพูดหนึ่งในภาษาอิกโบ

0:09:33.000,0:09:35.000
ซึ่งดิฉันนึกถึงทุกครั้งที่ดิฉันนึกถึงเรื่อง

0:09:35.000,0:09:38.000
พลังของโครงสร้างของโลก คำนั้นคือ "นคาลี"

0:09:38.000,0:09:40.000
มันเป็นคำนามซึ่งแปลอย่างหลวมๆว่า

0:09:40.000,0:09:43.000
"แข็งแกร่งเหนืออีกสิ่งหนึ่ง"

0:09:43.000,0:09:46.000
เช่นเดียวกับโลกศรษฐกิจและการเมืองของเรา

0:09:46.000,0:09:48.000
เรื่องเล่าต่างๆนั้นถูกนิยาม

0:09:48.000,0:09:51.000
ด้วยหลักการของ นคาลี

0:09:51.000,0:09:53.000
มันถูกเล่าอย่างไร ใครเป็นคนเล่า

0:09:53.000,0:09:56.000
มันถูกเล่าเมื่อไหร่ จำนวนเรื่องที่ถูกถ่ายทอด

0:09:56.000,0:10:00.000
ล้วนขึ้นอยู่กับอำนาจ

0:10:00.000,0:10:03.000
อำนาจไม่ใช่เพียงแค่ความสามารถที่จะบอกเล่าเรื่องราวของบุคคลอื่นเท่านั้น

0:10:03.000,0:10:07.000
แต่ยังเป็นความสามารถที่จะทำให้เรื่องราวนั้นๆเป็นบทสรุปของบุคคลนั้น

0:10:07.000,0:10:09.000
กวีชาวปาเลสไตน์ ชื่อ มุรีด บาร์กุธี เขียนไว้ว่า

0:10:09.000,0:10:12.000
ถ้าคุณต้องการที่จะถอดถอนประชาชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง

0:10:12.000,0:10:15.000
วิธีที่ง่ายที่สุดคือ บอกเล่าเรื่องราวของพวกเขา

0:10:15.000,0:10:18.000
และเริ่มด้วย "อย่างที่สอง"

0:10:18.000,0:10:22.000
เริ่มต้นเรื่องด้วยลูกศรของชนเผ่าอเมริกัน

0:10:22.000,0:10:25.000
และไม่ใช่การมาของชาวอังกฤษ

0:10:25.000,0:10:28.000
แล้วคุณจะได้เรื่องราวที่แตกต่างโดยสิ้นเชิง

0:10:28.000,0:10:30.000
เริ่มต้นเรื่องด้วย

0:10:30.000,0:10:32.000
ความล้มเหลวของรัฐแอฟริกา

0:10:32.000,0:10:36.000
และไม่ใช่ด้วยรัฐแอฟริกาในจินตนาการอาณานิคม

0:10:36.000,0:10:40.000
แล้วคุณก็จะได้เรื่องราวที่แตกต่างโดยสิ้นเชิง

0:10:40.000,0:10:42.000
เมื่อไม่นานมานี้ ดิฉันเพิ่งไปบรรยายที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งซึ่ง

0:10:42.000,0:10:44.000
มีนักเรียนคนนึงบอกดิฉันว่า

0:10:44.000,0:10:46.000
มันน่าเสียดายเหลือเกิน

0:10:46.000,0:10:49.000
ที่ผู้ชายขาวไนจีเรียเป็นพวกที่ทำร้ายร่างกายผู้อื่น

0:10:49.000,0:10:52.000
เช่นด้วยกับตัวละครพ่อในนิยายของดิฉัน

0:10:52.000,0:10:54.000
ดิฉันบอกเขาว่า ดิฉันเพิ่งจะอ่านนิยายเรื่องหนึ่ง

0:10:54.000,0:10:56.000
ชื่อ "อเมริกันไซโค" (คนบ้าชาวอเมริกัน)

0:10:56.000,0:10:58.000
(เสียงหัวเราะ)

0:10:58.000,0:11:00.000
และก็น่าเสียดายเหลือเกิน

0:11:00.000,0:11:03.000
ที่เด็กวัยรุ่นอเมริกันเป็นฆาตกรต่อเนื่อง

0:11:03.000,0:11:07.000
(เสียงหัวเราะ)

0:11:07.000,0:11:13.000
(เสียงปรบมือ)

0:11:13.000,0:11:16.000
แน่นอน ดิฉันพูดตอบโต้ไปด้วยอารมณ์รำคาญนิดๆ

0:11:16.000,0:11:18.000
(เสียงหัวเราะ)

0:11:18.000,0:11:20.000
แต่ดิฉันก็ไม่เคยคิดที่จะมองว่า

0:11:20.000,0:11:22.000
เพียงแค่เพราะดิฉันได้อ่านนิยายเรื่องหนึ่ง

0:11:22.000,0:11:24.000
ที่มีตัวละครเป็นฆาตรกรต่อเนื่อง

0:11:24.000,0:11:26.000
แล้ว ตัวละครนั้นจะเป็นตัวแทน

0:11:26.000,0:11:28.000
ของชาวอเมริกันทั้งหมด

0:11:28.000,0:11:31.000
มันไม่ใช่เพราะว่าดิฉันเป็นคนที่ดีกว่าเด็กนักเรียนคนนั้น

0:11:31.000,0:11:34.000
แต่เป็นเพราะอำนาจทางวัฒนธรรมและเศรษฐกิจของอเมริกา

0:11:34.000,0:11:36.000
ทำให้ดิฉันมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับอเมริกาหลายเรื่อง

0:11:36.000,0:11:40.000
ดิฉันได้อ่านงานของ ไทเลอร์ และ อัพไดค์ และ สไตน์เบ็ค และ เกทสกิล

0:11:40.000,0:11:43.000
ดิฉันไม่ได้มีเรื่องเล่าเรื่องเดียวเกี่ยวกับอเมริกา

0:11:43.000,0:11:46.000
เมื่อหลายปีก่อน เมื่อดิฉันได้เรียนรู้ว่า นักเขียนได้ถูกคาดหวัังว่า

0:11:46.000,0:11:50.000
ต้องมีวัยเด็กที่ไม่มีความสุข

0:11:50.000,0:11:52.000
จึงจะประสบความสำเร็จ

0:11:52.000,0:11:54.000
ดิฉันเริ่มที่จะคิดถึงวิธีที่ดิฉันจะสามารถสร้าง

0:11:54.000,0:11:56.000
สิ่งที่เลวร้ายที่พ่อแม่ของดิฉันได้ทำกับดิฉัน

0:11:56.000,0:11:58.000
(เสียงหัวเราะ)

0:11:58.000,0:12:02.000
แต่ในความเป็นจริงแล้ว ดิฉันมีชีวิตวัยเด็กที่มีความสุขมาก

0:12:02.000,0:12:05.000
เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความรัก ในครอบครัวที่สนิทสนมอบอุ่น

0:12:05.000,0:12:09.000
แต่ดิฉันก็มีคุณปู่และคุณตาที่ตายในค่ายผู้ลี้ภัยเช่นกัน

0:12:09.000,0:12:13.000
ลูกพี่ลูกน้องของดิฉันที่ชื่อ พอลลี เสียชีวิต เพราะว่าเขาไม่สามารถได้รับการรักษาพยาบาลที่เพียงพอ

0:12:13.000,0:12:16.000
เพื่อนสนิทที่สุดของดิฉันคนหนึ่งชื่อ โอโคโลมา เสียชีวิตในเหตุการณ์เครื่องบินตก

0:12:16.000,0:12:19.000
เพราะรถดับเพลิงของพวกเราไม่มีน้ำ

0:12:19.000,0:12:22.000
ดิฉันโตขึ้นภายใต้รัฐบาลทหารที่กดขี่

0:12:22.000,0:12:24.000
ที่ลดคุณค่าของการศึกษา

0:12:24.000,0:12:27.000
ซึ่งบางครั้งทำให้พ่อแม่ของดิฉันไม่ได้รับเงินเดือน

0:12:27.000,0:12:31.000
ดังนั้น ตอนที่ดิฉันเป็นเด็ก ดิฉันจึงได้เห็นแยมหายไปจากโต๊ะทานอาหารเช้า

0:12:31.000,0:12:33.000
ต่อมาเนยเทียมมาร์จารีนก็หายไป

0:12:33.000,0:12:36.000
ต่อมาขนมปังก็แพงเกินกว่าที่จะซื้อได้

0:12:36.000,0:12:39.000
ต่อมานมก็มาถูกปันส่วน

0:12:39.000,0:12:42.000
และที่ยิ่งไปกว่านั้น ความกลัวทางการเมืองที่ถูกทำให้เป็นเรื่องปกติ

0:12:42.000,0:12:46.000
ก็รุกรานเข้ามาชีวิตของพวกเรา

0:12:46.000,0:12:48.000
เรื่องราวต่างๆเหล่านี้สร้างให้ดิฉันเป็นคนที่ดิฉันเป็นอยู่

0:12:48.000,0:12:52.000
แต่การยืนหยัดอยู่กับแต่เฉพาะเรื่องราวเชิงลบเหล่านี้

0:12:52.000,0:12:55.000
เป็นการลดทอนให้ประสบการณ์ของดิฉันมันแบนราบ

0:12:55.000,0:12:57.000
และเป็นการมองข้ามเรื่องราวอื่นๆอีกหลายๆเรื่อง

0:12:57.000,0:12:59.000
ซึ่งหล่อหลอมตัวตนของดิฉัน

0:12:59.000,0:13:02.000
เรื่องเล่าเพียงเรื่องเดียวสร้างแบบฉบับของกลุ่มคน

0:13:02.000,0:13:05.000
และปัญหาของแบบฉบับนั้น

0:13:05.000,0:13:07.000
ไม่ใช่ว่ามันไม่จริง

0:13:07.000,0:13:09.000
แต่คือมันไม่สมบูรณ์

0:13:09.000,0:13:13.000
มันทำให้เรื่องเล่าหนึ่งเรื่องกลายมาเป็นเรื่องเล่าเพียงเรื่องเดียว

0:13:13.000,0:13:15.000
แน่นอน แอฟริกาคือทวีปที่เต็มไปด้วยความหายนะ

0:13:15.000,0:13:19.000
มันมีความหายนะที่ใหญ่หลวง เช่น การข่มขืนอันน่าสะพรึงกลัวในคองโก

0:13:19.000,0:13:21.000
และความหายนะที่น่าสลดหดหู่ เช่น ความจริงที่ว่า

0:13:21.000,0:13:26.000
ประชาชนห้าพันคนสมัครงานเพื่อแย่งชิงตำแหน่งๆเดียวในไนจีเรีย

0:13:26.000,0:13:29.000
แต่มันมีเรื่องราวอื่นๆที่ไม่เกี่ยวกับความหายนะ

0:13:29.000,0:13:33.000
และมันสำคัญมาก สำคัญพอๆกัน ที่จะพูดถึงเรื่องราวเหล่านี้

0:13:33.000,0:13:35.000
ดิฉันรู้สึกอยู่เสมอว่ามันเป็นไปไม่ได้

0:13:35.000,0:13:38.000
ที่จะมีส่วนร่วมกับสถานที่หนึ่งหรือบุคคลหนึ่งอย่างแท้จริง

0:13:38.000,0:13:42.000
โดยปราศจากการเข้าไปมีส่วนร่วมกับเรื่องราวทั้งหมดของสถานที่นั้น หรือบุคคลนั้น

0:13:42.000,0:13:45.000
ผลที่ตามมาจากเรื่องเล่าเพียงเรื่องเดียว

0:13:45.000,0:13:48.000
คือสิ่งนี้ : มันปล้นศักดิ์ศรีของผู้คน

0:13:48.000,0:13:52.000
มันทำให้การยอมรับบความเท่าเทียมของมนุษยชาติเป็นเรื่องยาก

0:13:52.000,0:13:55.000
มันตอกย้ำว่าพวกเราแตกต่างกันอย่างไร

0:13:55.000,0:13:57.000
มากกว่าจะย้ำว่าเราคล้ายคลึงกันอย่างไร

0:13:57.000,0:13:59.000
ดังนั้น ถ้าหากก่อนการเดินทางไปเม็กซิโกของดิฉัน

0:13:59.000,0:14:03.000
ดิฉันติดตามการอภิปรายเรื่องการอพยพจากทั้งสองฝ่าย

0:14:03.000,0:14:05.000
ทั้งฝ่ายอเมริกันและแม็กซิกันล่ะ?

0:14:05.000,0:14:09.000
ถ้าหากแม่ของดิฉันบอกพวกเราว่าครอบครัวของฟิเดนั้นยากจน

0:14:09.000,0:14:11.000
และขยันขันแข็งล่ะ?

0:14:11.000,0:14:13.000
ถ้าหากเรามีเครื่อข่ายโทรทัศน์ของแอฟริกา

0:14:13.000,0:14:17.000
ซึ่งถ่ายทอดเรื่องราวหลากหลายของชาวแอฟริกันไปทั่วโลกล่ะ?

0:14:17.000,0:14:19.000
สิ่งที่ ชินัว อเชเบ นักเขียนชาวไนจีเรีย เรียกว่า

0:14:19.000,0:14:22.000
"ความสมดุลของเรื่องราวต่างๆ"

0:14:22.000,0:14:25.000
ถ้าหากเพื่อนร่วมห้องของดิฉันรู้เรื่องผู้จัดพิมพ์ชาวไนจีเรียของดิฉัน

0:14:25.000,0:14:27.000
มุขตา บาคาเร

0:14:27.000,0:14:29.000
ผู้ชายที่ไม่ธรรมดา ผู้ซึ่งทิ้งงานของเขาในธนาคาร

0:14:29.000,0:14:32.000
เพื่อเดินตามความฝันของเขาและก่อตั้งสำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง

0:14:32.000,0:14:36.000
ความคิดเห็นที่เป็นที่ยอมรับ คือ ชาวไนจีเรียนไม่อ่านวรรณกรรม

0:14:36.000,0:14:38.000
เขาไม่เห็นด้วย เขารู้สึก

0:14:38.000,0:14:40.000
ว่าคนที่สามารถอ่านได้ จะอ่าน

0:14:40.000,0:14:44.000
ถ้าคุณทำให้วรรณกรรมมีแพร่หลายอยู่ทั่วไปในราคาย่อมเยา

0:14:44.000,0:14:47.000
ไม่นานหลังจากเขาตีพิมพ์นิยายเล่มแรกของดิฉัน

0:14:47.000,0:14:50.000
ดิฉันไปสถานีโทรทัศน์ในลากอส เพื่อให้สัมภาษณ์

0:14:50.000,0:14:53.000
และผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำงานเป็นพนักงานส่งเอกสารเดินมาหาดิฉันพร้อมกล่าวว่า

0:14:53.000,0:14:56.000
"ฉันชอบนิยายของคุณมาก ฉันไม่ชอบตอนจบ

0:14:56.000,0:14:59.000
ดังนั้น คุณต้องเขียนตอนต่อไป และเรื่องมันจะเป็นอย่างนี้..."

0:14:59.000,0:15:02.000
(เสียงหัวเราะ)

0:15:02.000,0:15:05.000
และเธอยังเดินหน้าบอกดิฉันต่อไปถึงสิ่งที่ควรเขียนในตอนที่สองของหนังสือ

0:15:05.000,0:15:08.000
ดิฉันไม่เพียงแต่เอ็นดูเธอ แต่ดิฉันซาบซึ้งมาก

0:15:08.000,0:15:11.000
นี่คือผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เป็นส่วนหนึ่งของมวลชนชาวไนจีเรียธรรมดา

0:15:11.000,0:15:14.000
ผู้ซึ่งไม่น่าจะเป็นผู้อ่าน

0:15:14.000,0:15:16.000
เธอไม่เพียงแค่อ่านหนังสือเล่มนั้น แต่เธอยังแสดงความเป็นเจ้้าของของหนังสือเล่มนั้น

0:15:16.000,0:15:19.000
และรู้สึกว่าเธอมีสิทธิ์ที่จะบอกดิฉัน

0:15:19.000,0:15:21.000
ว่าควรเขียนอะไรในตอนต่อไป

0:15:21.000,0:15:25.000
แล้วถ้าหากเพื่อนร่วมห้องของดิฉันรู้เรื่องเพื่อนของดิฉัน ฟูมิ ออนดา

0:15:25.000,0:15:28.000
ผู้หญิงที่ปราศจากความหวั่นเกรง ผู้ซึ่งจัดรายการทีวีใน ลากอส

0:15:28.000,0:15:31.000
และมีความมุ่งมั่นที่จะบอกเรื่องราวต่างๆที่พวกเราอยากลืม

0:15:31.000,0:15:35.000
ถ้าหากเพื่อนร่วมห้องของดิฉันได้รู้เรื่องเกี่ยวกับการผ่าตัดหัวใจ

0:15:35.000,0:15:38.000
ในโรงพยาบาลที่ลากอส เมื่ออาทิตย์ที่แล้วล่ะ?

0:15:38.000,0:15:42.000
ถ้าหากเพื่อนร่วมห้องของดิฉันได้รู้เรื่องดนตรีไนจีเรียนร่วมสมัย

0:15:42.000,0:15:45.000
รู้เรื่องผู้คนที่มีความสามารถในการร้องเพลงในภาษาอังกฤษและภาษาผสม

0:15:45.000,0:15:47.000
และภาษาอิกโบ และโยรูบา และอิโจ

0:15:47.000,0:15:51.000
ผสมผสานอิทธิพลทั้งจาก เจซี (Jay-Z) ถึง เฟลา

0:15:51.000,0:15:54.000
ไปจนถึง บ๊อบ มาร์ลี และบรรพบุรุษของพวกเขา

0:15:54.000,0:15:56.000
ถ้าหากเพื่อนร่วมห้องของดิฉันได้รู้เรื่องนักกฎหมายหญิง

0:15:56.000,0:15:58.000
ผู้ซึ่งเร็วๆนี้ไปที่ศาลที่ไนจีเรีย

0:15:58.000,0:16:00.000
เพื่อท้าทายกฎหมายที่น่าขัน

0:16:00.000,0:16:03.000
ซึ่งกำหนดว่าผู้หญิงต้องได้รับความยินยอมจากสามี

0:16:03.000,0:16:06.000
ก่อนที่จะต่ออายุหนังสือเดินทางของพวกเธอ

0:16:06.000,0:16:09.000
ถ้าหากเพื่อนร่วมห้องของดิฉันได้รู้เกี่ยวกับนอลลีวู้ด

0:16:09.000,0:16:13.000
ซึ่งเต็มไปด้วยคนช่างประดิษฐ์คิดค้น ผู้ซึ่งผลิตหนัง ท่ามกลางอุปสรรคทางเทคนิคมากมาย

0:16:13.000,0:16:15.000
ภาพยนต์ที่เป็นที่นิยมซะจนกระทั่ง

0:16:15.000,0:16:17.000
มันทำให้พวกเขาเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดจริงๆ

0:16:17.000,0:16:20.000
ของขาวไนจีเรียที่เสพสิ่งที่พวกเขาสร้าง

0:16:20.000,0:16:23.000
ถ้าหากเพื่อนร่วมห้องของดิฉันได้รู้เรื่องของคนถักเปียที่แสนทะเยอทะยานของดิฉัน

0:16:23.000,0:16:27.000
ผู้ซึ่งเพิ่งจะเริ่มต้นธุรกิจขายอุปกรณ์ต่อผมของเธอเอง

0:16:27.000,0:16:29.000
หรือเกี่ยวกับชาวไนจีเรียนับล้าน

0:16:29.000,0:16:31.000
ผู้ซึ่งเริ่มต้นธุรกิจและบางทีล้มเหลว

0:16:31.000,0:16:35.000
แต่ยังคงทำต่อเพื่อหล่อเลี้ยงความฝัน

0:16:35.000,0:16:37.000
ทุกๆครั้งที่ดิฉันอยู่ที่ประเทศดิฉัน ดิฉันต้องเผชิญกับ

0:16:37.000,0:16:40.000
สิ่งที่สร้้างความระคายเคืองสำหรับชาวไนจีเรียทั่วๆไป

0:16:40.000,0:16:43.000
โครงสร้างพื้นฐานที่ล้มเหลวของพวกเรา รัฐบาลที่ล้มเหลวของพวกเรา

0:16:43.000,0:16:46.000
แต่ดิฉันก็ได้เผชิิญกับความแข็งแกร่งอันน่าทึ่งของประชาชนผู้ซึ่ง

0:16:46.000,0:16:49.000
เจริญงอกงาม ทั้งๆที่รัฐบาลเป็นแบบนี้

0:16:49.000,0:16:51.000
ไม่ใช่เพราะรัฐบาลเป็นแบบนี้

0:16:51.000,0:16:54.000
ดิฉันสอนเวิร์คชอปการเขียนในลากอสทุกๆฤดูร้อน

0:16:54.000,0:16:57.000
และมันน่าตื่นตาตื่นใจสำหรับดิฉัน เวลาที่ได้เห็นจำนวนคนสมัคร

0:16:57.000,0:17:00.000
จำนวนคนที่กระตือรือร้นอยากจะเขียน

0:17:00.000,0:17:02.000
อยากจะเล่าเรื่องราวต่างๆ

0:17:02.000,0:17:05.000
ผู้จัดพิมพ์หนังสือชาวไนจีเรียนของดิฉันและตัวดิฉันได้ก่อตั้งองค์กรที่ไม่หวังผลกำไร

0:17:05.000,0:17:07.000
ชื่อ ฟาราฟินา ทรัสท์

0:17:07.000,0:17:10.000
และเรามีความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่จะสร้างห้องสมุด

0:17:10.000,0:17:12.000
และปรับปรุงห้องสมุดหลายแห่งที่มีอยู่แล้ว

0:17:12.000,0:17:15.000
และให้หนังสือแก่โรงเรียนรัฐ

0:17:15.000,0:17:17.000
ซึ่งไม่มีอะไรเลยในห้องสมุดของพวกเขา

0:17:17.000,0:17:19.000
และเราก็มีความฝันที่จะจัดเวิร์คชอปมากมาย

0:17:19.000,0:17:21.000
เกี่ยวกับการอ่านและการเขียน

0:17:21.000,0:17:24.000
สำหรับคนทุกๆคนที่มีความกระหาย ที่จะเล่าเรื่องราวอันมากมายของพวกเรา

0:17:24.000,0:17:26.000
เรื่องเล่าสำคัญ

0:17:26.000,0:17:28.000
เรื่องเล่าจำนวนหลายๆเรื่องสำคัญ

0:17:28.000,0:17:32.000
เรื่องเล่าถูกใช้เพื่อขับไล่และใส่ร้าย

0:17:32.000,0:17:36.000
แต่เรื่องเล่ายังสามารถถูกนำมาสร้างพลัง และสร้างความเป็นมนุษย์

0:17:36.000,0:17:39.000
เรื่องเล่าสามารถทำลายศักดิ์ศรีของมนุษย์

0:17:39.000,0:17:44.000
แต่เรื่องเล่าก็สามารถซ่อมแซมศักดิ์ศรีที่แตกหักนั้นได้เช่นกัน

0:17:44.000,0:17:46.000
นักเขียนชาวอเมริกัน อลิซ วอล์คเกอร์ ได้เขียนสิ่งนี้ไว้

0:17:46.000,0:17:48.000
เกี่ยวกับญาติชาวใต้ของเธอ

0:17:48.000,0:17:50.000
ผู้ซึ่งย้ายมาทางเหนือ

0:17:50.000,0:17:52.000
เธอแนะนำหนังสือเล่มหนึ่งแก่พวกเขา

0:17:52.000,0:17:55.000
เป็นหนังสือเกี่ยวกับชีวิตชาวใต้ที่พวกเขาจากมา

0:17:55.000,0:17:59.000
"พวกเขานั่งล้อมวง อ่านหนังสือด้วยตัวพวกเขาเอง

0:17:59.000,0:18:05.000
ฟังฉันอ่านหนังสือ และสวรรค์แบบหนึ่งก็ได้หวนคืนมา"

0:18:05.000,0:18:08.000
ดิฉันอยากจะทิ้งท้ายด้วยความคิดนี้

0:18:08.000,0:18:11.000
เมื่อเราปฎิเสธเรื่องเล่าเพียงเรื่องเดียว

0:18:11.000,0:18:14.000
เมื่อเราตระหนักว่ามันไม่มีเรื่องเล่าเพียงเรื่องเดียว

0:18:14.000,0:18:16.000
เกี่ยวกับสถานที่ใดๆ

0:18:16.000,0:18:18.000
เราจะได้สวรรค์อย่างหนึ่งคืนมา

0:18:18.000,0:18:20.000
ขอบคุณค่ะ

0:18:20.000,0:18:28.000
(เสียงปรบมือ)