[ΚΑΡΑ ΓΟΥΟΚΕΡ: ΤΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ]

[Σικκέμα Τζένκινς & Συνεργάτες, Νέα Υόρκη]

Είναι μάλλον εντάξει....

Μάλλον θα χρειαστώ την σκάλα.

Την μετακινείς λίγο;

και...α...

για να δω..

...εντάξει...

...καλύτερα μάλλον έτσι...

Πρέπει μάλλον να ευχαριστώ τον εαυτό μου

που τότε, στα 24 μου, κινήθηκα αρκετά σωστά.

[Κέντρο Σχεδίου, Νέα Υόρκη]

Όταν άρχισα να παρουσιάζω έργα μου

ζούσα στην Πρόβιντενς του Ρόουντ Άιλαντ.

Ήμουν φοιτήτρια.

Ήμουν εικοσιτεσάρων ετών

και πρωτοεμφανίστηκα με ένα μεγάλο έργο

στο Κέντρο Σχεδίου της Νέας Υόρκης.

...Εδώ θέλει προσοχή γιατί τα κομμάτια συγκρατούνται

μόνο με τις άκρες των δαχτύλων...

...

Αυτός είναι ο Χακ Φινν με το κοστούμι του

και το πόδι του θα πάρει θέση κάπου εδώ!...

Εισέπραττα ενδιαφέρον και περιέργεια.

Δεχόμουν τηλεφωνήματα από πινακοθήκες

που ήθελαν να μάθουν περισσότερα

και καλλιτέχνες με προειδοποιούσαν

για τους κινδύνους της πρώιμης επιτυχίας.

Κι εγώ σκεφτόμουν:

Δεν ξέρω ακόμη ούτε κι εγώ ποια είμαι

κι ούτε κι εκείνοι με ξέρουν,

όμως αν μείνω στην Πρόβιντενς

και αξιοποιώ τις ευκαιρίες όπως έρχονται

θα είναι ικανοποιητικά.

Δεν ένιωθα έτοιμη να ζήσω στη Νέα Υόρκη.

Ήξερα όμως πως οι αλλαγές είναι αναπόφευκτες

και πως θα ήθελα να πάω εκεί όταν θα ήμουν έτοιμη.

Διδάσκω 12 χρόνια περίπου

στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.

Άρχισα όταν ήμουν ουσιαστικά παιδί

στην ηλικία πολλών τελειοφοίτων

και ένιωθα εξαιρετικά άβολα με αυτό.

Όταν πρωτοήρθα στη Νέα Υόρκη

το νεοσχηματιζόμενο εγώ μου,

η αίσθηση του εαυτού μου, κατακερματίστηκε.

Πιστεύω δεν ήθελα το ρόλο

για τον οποίο είχα προσληφθεί,

το ρόλο του "νέου επιτυχημένου καλλιτέχνη"

που διδάσκει την ίδια την επιτυχία του!

Αλλά νομίζω το αποδέχτηκα πια φέτος

κάτι πρέπει να ξέρω...πάνε πια 20 χρόνια!

Δεν ξέρω αυτό το κάτι

αλλά αν συνεχίσω να μιλάω

ίσως να αποκαλυφθεί.

[Φεστιβάλ Τέχνης Frieze, Νέα Υόρκη]

Δεν υπάρχει πτυχίο στον κόσμο

να σε κατοχυρώνει ως καλλιτέχνη

...όπως το να γίνεσαι γιατρός

ή κάτι άλλο συναφές....

Μάλλον αυτοδηλώνεσαι ως καλλιτέχνης

και επεξεργάζεσαι μετά το πως να είσαι καλλιτέχνης.

Η καλλιτεχνική σκηνή διαφέρει τώρα πια.

Μοιάζει μεγαλύτερη.

Υπάρχουν πιο πολλά πράγματα

που σε αποσπούν από την δημιουργική διαδικασία.

Η πίεση του να συμμορφωθείς

με την παράδοση των σχολών είναι προβληματική.

Νομίζω ότι το βιώνουν αυτό πολλά άτομα.

Επίσης είναι γεγονός ότι οι καλλιτέχνες πουλάνε το έργο τους

για να αποπληρώνουν τα τεράστια σπουδαστικά δάνεια MFA.

Έχω πει ήδη στους φοιτητές μου

να αλλάξουν τον κόσμο της τέχνης

και ότι όντως θα τον αλλάξουν

αμέσως μόλις μπουν σε αυτόν!

Ίσως αυτό σημαίνει να δώσουν προτεραιότητα

στο κριτικό διαλεκτικό πεδίο

αντί των προϊόντων ή κάτι ανάλογο.

Λέω στους φοιτητές μου: Αν αυτό θέλετε

τότε πρέπει με κάποιο τρόπο να το κάνετε να συμβεί.

Κι αν είναι δαπανηρό να γίνει εδώ

πραγματοποιήστε το όπου μπορείτε!

Μην το θεωρείτε υποβιβασμό κάτι τέτοιο.

Αν ως φοιτητές μπορείτε να εντοπίζετε τα κακώς κείμενα,

τις συνθήκες που πρέπει να αλλάξουν,

τότε πρέπει να αλλάξετε τα πράγματα!