Hallo, ik ben Molly Steer, ik ben negen jaar en ik heb ontdekt dat rietjes echt heel stom zijn. Een tijdje geleden zag ik samen met mijn moeder een film: 'A Plastic Ocean'. Ik hoorde toen voor het eerst dat plastic nooit wordt afgebroken en in feite nooit verdwijnt. Er werd verteld dat in de hele wereld oceanen vol raken met onze plastic troep. Dit plastic in de oceanen is gevaarlijk voor de zeedieren. En bovendien, als wij vis en schelpdieren eten, eten we het plastic dat zij hebben gegeten. Vogels eten kleine stukjes plastic en daarna verhongeren ze, omdat de maag zo vol is dat er geen normaal eten meer bij kan. Schildpadden denken dat plastic tasjes kwallen zijn -- hun favoriete eten. En wat denk je van een rietje dat vastzit in de neus van een schildpad? Het is zo gemeen. Toen we na de film naar huis gingen, vroeg ik me af hoe ik zou kunnen helpen. Ik dacht aan die plastic rietjes. Ze zien er onschadelijk uit, toch? Maar wist je dat er elke dag meer dan 500 miljoen rietjes worden gebruikt? Als je er een ketting van zou rijgen, dan zou je die vier keer om de aarde kunnen wikkelen -- elke dag opnieuw! Ik dacht: we gebruiken die rietjes maar een paar minuten en dan gaan ze in de vuilnisbak. Soms krijg je zelfs meerdere rietjes bij je drankje -- belachelijk! Het probleem: die rietjes gaan niet altijd in de vuilnisbak. Ze komen vaak via een putje terecht in de oceaan. En als ze wel in de vuilnisbak worden gegooid, wat denk je dat er dan mee gebeurt? Plastic is niet afbreekbaar, dus het kan in feite nooit verdwijnen. Als mijn moeder zegt dat ik mijn kleren moet opruimen, dan weet ik waar ze horen. Daar is een plek voor, maar plastic kan je niet 'opruimen'. Wist jij dat het allereerste plastic rietje dat je ooit hebt gebruikt, nog steeds ergens op de planeet ligt? Ergens. Het wordt nooit afgebroken en het wordt nooit 'opgeruimd'. Ik wist dat als mijn vrienden van dit plastic afwisten, zij de oceaan ook zouden willen helpen. Wij wonen tenslotte in Cairns en het Groot Barrièrerif is onze achtertuin, onze speeltuin. Ik wou het Groot Barrièrerif helpen en mijn plan was om alle plastic rietjes uit de schoolkantines te krijgen. Ik begon natuurlijk met mijn eigen school. Gelukkig vonden alle leraren mijn idee heel goed en ze wilden graag meehelpen ons milieu te beschermen. Het was de eerste school die meedeed aan het Straw No More ('nee tegen rietjes') project. Ik praatte met andere mensen over mijn idee, zoals de krant, tv en radio. Zo hoorden ook andere scholen in de buurt van Cairns erover en die zeiden dat ze ook mee wilden doen. Al gauw kregen we berichten van mensen uit Zuid-Korea, Nieuw-Zeeland, Engeland, Amerika en andere Australische staten. Zij wilden met hun scholen ook meedoen aan het Straw No More project. Ik weet dat er mensen zijn die hun armen niet kunnen bewegen, mensen in rolstoelen bijvoorbeeld, en ik begrijp dat die mensen volledig afhankelijk zijn van rietjes. Zij hebben rietjes echt nodig, maar de meesten van ons niet. Geen rietjes gebruiken, is eigenlijk heel makkelijk. Je moet gewoon beslissen dat je ermee stopt. Zo simpel is het! En als je toch een rietje wilt, neem dan een herbruikbaar rietje. Rietjes van bamboe, roestvrij staal, glas en papier zijn veel beter dan die van plastic. Maar je kunt natuurlijk ook helemaal 'nee tegen rietjes' zeggen. Als je een drankje koopt in een winkel of een café of, voor volwassenen, in een bar, zeg dan 'zonder plastic rietje' en leg uit waarom. Vraag of ze mee willen doen met het Straw No More project, zodat hun klanten kunnen zien dat ze iets goeds doen voor de planeet. Op dit moment doen er zestien scholen mee aan het Straw No More project, wat inhoudt dat 10.000 kinderen geen plastic rietjes meer gebruiken in hun drankjes op school, elke dag. Als elk van die kinderen vroeger een rietje per dag gebruikte, dan komen er in totaal drie miljoen rietjes minder terecht in ons milieu bij het Groot Barrièrerif per jaar. Maar ik ben nog niet klaar. Ik ga door totdat de plastic rietjes zijn verdwenen van iedere school in Cairns, in Queensland, in Australië en ooit misschien, in de wereld. Ik ben Molly Steer en ik hoop dat jullie ook vinden dat rietjes echt stom zijn! (Applaus)