Hallo, ik ben Molly Steer,
ik ben negen jaar
en ik heb ontdekt dat rietjes
echt heel stom zijn.
Een tijdje geleden zag ik
samen met mijn moeder een film:
'A Plastic Ocean'.
Ik hoorde toen voor het eerst
dat plastic nooit wordt afgebroken
en in feite nooit verdwijnt.
Er werd verteld dat in de hele wereld
oceanen vol raken met onze plastic troep.
Dit plastic in de oceanen
is gevaarlijk voor de zeedieren.
En bovendien,
als wij vis en schelpdieren eten,
eten we het plastic
dat zij hebben gegeten.
Vogels eten kleine stukjes plastic
en daarna verhongeren ze,
omdat de maag zo vol is dat er
geen normaal eten meer bij kan.
Schildpadden denken dat plastic tasjes
kwallen zijn -- hun favoriete eten.
En wat denk je van een rietje dat vastzit
in de neus van een schildpad?
Het is zo gemeen.
Toen we na de film naar huis gingen,
vroeg ik me af hoe ik zou kunnen helpen.
Ik dacht aan die plastic rietjes.
Ze zien er onschadelijk uit, toch?
Maar wist je dat er elke dag
meer dan 500 miljoen
rietjes worden gebruikt?
Als je er een ketting van zou rijgen,
dan zou je die vier keer
om de aarde kunnen wikkelen --
elke dag opnieuw!
Ik dacht: we gebruiken die rietjes
maar een paar minuten
en dan gaan ze in de vuilnisbak.
Soms krijg je zelfs meerdere rietjes
bij je drankje -- belachelijk!
Het probleem: die rietjes gaan
niet altijd in de vuilnisbak.
Ze komen vaak via een putje
terecht in de oceaan.
En als ze wel in de vuilnisbak
worden gegooid,
wat denk je dat er dan mee gebeurt?
Plastic is niet afbreekbaar,
dus het kan in feite nooit verdwijnen.
Als mijn moeder zegt
dat ik mijn kleren moet opruimen,
dan weet ik waar ze horen.
Daar is een plek voor,
maar plastic kan je niet 'opruimen'.
Wist jij dat het allereerste plastic
rietje dat je ooit hebt gebruikt,
nog steeds ergens op de planeet ligt?
Ergens.
Het wordt nooit afgebroken
en het wordt nooit 'opgeruimd'.
Ik wist dat als mijn vrienden
van dit plastic afwisten,
zij de oceaan ook zouden willen helpen.
Wij wonen tenslotte in Cairns
en het Groot Barrièrerif
is onze achtertuin, onze speeltuin.
Ik wou het Groot Barrièrerif helpen
en mijn plan was om alle plastic rietjes
uit de schoolkantines te krijgen.
Ik begon natuurlijk met mijn eigen school.
Gelukkig vonden alle leraren
mijn idee heel goed
en ze wilden graag meehelpen
ons milieu te beschermen.
Het was de eerste school die meedeed
aan het Straw No More
('nee tegen rietjes') project.
Ik praatte met andere
mensen over mijn idee,
zoals de krant, tv en radio.
Zo hoorden ook andere scholen
in de buurt van Cairns erover
en die zeiden dat ze ook mee wilden doen.
Al gauw kregen we berichten
van mensen uit Zuid-Korea,
Nieuw-Zeeland, Engeland, Amerika
en andere Australische staten.
Zij wilden met hun scholen ook
meedoen aan het Straw No More project.
Ik weet dat er mensen zijn
die hun armen niet kunnen bewegen,
mensen in rolstoelen bijvoorbeeld,
en ik begrijp dat die mensen
volledig afhankelijk zijn van rietjes.
Zij hebben rietjes echt nodig,
maar de meesten van ons niet.
Geen rietjes gebruiken,
is eigenlijk heel makkelijk.
Je moet gewoon beslissen
dat je ermee stopt.
Zo simpel is het!
En als je toch een rietje wilt,
neem dan een herbruikbaar rietje.
Rietjes van bamboe,
roestvrij staal, glas en papier
zijn veel beter dan die van plastic.
Maar je kunt natuurlijk ook helemaal
'nee tegen rietjes' zeggen.
Als je een drankje koopt
in een winkel of een café
of, voor volwassenen, in een bar,
zeg dan 'zonder plastic rietje'
en leg uit waarom.
Vraag of ze mee willen doen
met het Straw No More project,
zodat hun klanten kunnen zien
dat ze iets goeds doen voor de planeet.
Op dit moment doen er zestien scholen
mee aan het Straw No More project,
wat inhoudt dat 10.000 kinderen
geen plastic rietjes meer gebruiken
in hun drankjes op school, elke dag.
Als elk van die kinderen
vroeger een rietje per dag gebruikte,
dan komen er in totaal
drie miljoen rietjes minder
terecht in ons milieu
bij het Groot Barrièrerif
per jaar.
Maar ik ben nog niet klaar.
Ik ga door totdat de plastic rietjes
zijn verdwenen van iedere school
in Cairns,
in Queensland,
in Australië
en ooit misschien, in de wereld.
Ik ben Molly Steer en ik hoop dat jullie
ook vinden dat rietjes echt stom zijn!
(Applaus)