SARAH SZE: ΡΑΒΔΟΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ

[Επεξηγηματικός σχολιασμός στην ταινία] 
Αρχίζουμε με ένα πλάνο 100 εκατοστών,

το οποίο λαμβάνουμε
από απόσταση μόλις ενός μέτρου.

Κάθε 10'' λαμβάνουμε το ίδιο πλάνο
από δεκαπλάσια απόσταση,

ενώ το οπτικό μας πεδίο
διευρύνεται κατά 10 φορές.

[S. Sze] Στη δεκαετία του 1970 η ταινία 
"Powers of ten" των Charles και Ray Eames

ήταν κλασσική στο είδος της

όσον αφορά τη μέτρηση 
του χρόνου και του χώρου.

Ήθελα πάντα να έχω την ευκαιρία
να διευρευνήσω αυτές τις έννοιες.

Σκέφτηκα λοιπόν να κατασκευάσω ένα έργο

με επίκεντρο την μέτρηση του χρόνου 
και του χώρου μέσω της κινούμενης εικόνας.

Κάθε πτυχή του έργου αυτού

λειτουργεί ως μια ράβδος μέτρησης

και μας αποκαλύπτει 
πως προσανατολιζόμαστε χωροχρονικά.

Επεξεργαζόμουν το έργο αυτό 
σε μορφή ταινίας

αλλά δεν είχα πειραματιστεί 
με το δυναμικό του ως γλυπτό.

Συνειδητοποίησα ότι για να λειτουργήσει
αποτελεσματικά ως γλυπτό,

χρειαζόταν να λάβει τη μορφή
μιας εφήμερης εικόνας,

έπρεπε να γίνει πιο διαφανές,

έπρεπε να γίνει πιο αποσπασματικό,

έπρεπε να γίνει πολύ πιο ελαφρύ,

και να αψηφά, με κάποιον τρόπο,
τους νόμους της βαρύτητας.

Έτσι οι οθόνες αντικαταστάθηκαν
με κομμάτια χαρτιού.

Επίσης, μετέτρεψα την επιφάνεια 
του γραφείου σε καθρέφτη.

Αυτό το γραφείο ουσιαστικά αποτελεί

ένα είδος αντιγράφου 
μιας επιφάνειας εργασίας.

Στον νου μου είχα την ιδέα 
κάποιων επιστημόνων-κινηματογραφιστών.

Η εικόνα του γατόπαρδου στο έργο μου. 
αποτελεί αναφορά στον φωτογράφο Muybridge

Επίσης σκεφτόμουν τον Edgerton,

ο οποίος εφηύρε 
τη στροβοσκοπική φωτογραφία.

Θεωρούμε πια δεδομένο

ότι επρόκειτο για επιστημονικά πειράματα 
με βάση τις εικόνες.

Αν αφιερώσεις αρκετό χρόνο 
εστιάζοντας στο έργο,

συνειδητοποιείς 
ότι δεν είναι απλώς ένα βίντεο.

Πρόκειται για επικαιροποιημένα δεδομένα 
από τον ιστότοπο της NASA.

Βλέπεις την απόσταση 
ως το διαστημόπλοιο Voyager,

δηλαδή την πιο μακρινή μετρήσιμη απόσταση

που έχουμε ποτέ καταφέρει να μετρήσουμε.

Καθένα από τα αντικείμενα 
πάνω στην επιφάνεια εργασίας

έχει μεγεθυνθεί.

Η επιφάνεια της εργασίας 
λειτουργεί ως πειραματικό εργαστήριο.

Επεξεργάζομαι την ιδέα 
ενός, κατ` ουσίαν, επιστημονικού μοντέλου

το οποίο προσπαθεί να μετρήσει 
τις παραμέτρους μιας συμπεριφοράς.

Θεωρώ ότι αυτό προσπαθώ να κατορθώσω 
μέσω αυτού του γλυπτού.

Προσπαθώ να εστιάσω εμπειρικά 
στις δραματικές αυξομειώσεις μεγεθών,

βιώνοντάς τες από πολύ κοντινή απόσταση.

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον 
αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον μας.

Προσπαθώ να το καταδείξω αυτό στο έργο μου
με έναν συστηματικό τρόπο.

Το εγχείρημά μου δημιουργεί 
μια έντονη αίσθηση ευμεταβλητότητας,

μια αίσθηση ταλάντευσης των αντικειμένων

και την αίσθηση
μιας διαρκώς εύθραυστης ισορροπίας.