SARAH SZE: ΡΑΒΔΟΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ

[Επεξηγηματικός σχολιασμός στην ταινία] Αρχίζουμε με ένα πλάνο 100cm,

το οποίο λαμβάνουμε από απόσταση μόλις ενός μέτρου.

Κάθε 10 δευτερόλεπτα λαμβάνουμε το ίδιο πλάνο από δεκαπλάσια απόσταση,

ενώ το οπτικό μας πεδίο διευρύνεται κατά 10 φορές.

[Sarah Sze] Στη δεκαετία του 1970 η ταινία των Charles kai Ray Eames "Powers of ten"

ήταν κλασσική στο είδος της

όσον αφορά τη μέτρηση του χρόνου και του χώρου.

Ήθελα πάντα να έχω την ευκαιρία να διευρευνήσω προσωπικά αυτές τις έννοιες.

Σκέφτηκα λοιπόν να κατασκευάσω ένα έργο

με επίκεντρο την μέτρηση του χρόνου και του χώρου μέσω της κινούμενης εικόνας.

Κάθε πτυχή του έργου αυτού

λειτουργεί ως ένα είδος μιας ράβδου μέτρησης

και μας αποκαλύπτει πως προσανατολιζόμαστε στον χρόνο και στον τόπο.

Επεξεργαζόμουν το έργο αυτό σε μορφή ταινίας

αλλά δεν είχα πειραματιστεί με το δυναμικό του ως γλυπτό.

Συνειδητοποίησα ότι για να λειτουργήσει αποτελεσματικά ως γλυπτό,

χρειαζόταν να λάβει τη μορφή μιας εφήμερης εικόνας,

έπρεπε να γίνει πιο διαφανές,

έπρεπε να γίνει πιο αποσπασματικό,

έπρεπε να γίνει πολύ πιο ελαφρύ,

και να αψηφά με κάποιον τρόπο τους νόμους της βαρύτητας.

Έτσι οι οθόνες αντικαταστάθηκαν με κομμάτια χαρτιού.

Επίσης, μετέτρεψα την επιφάνεια του γραφείου σε καθρέφτη.

Αυτό το γραφείο ουσιαστικά αποτελεί

ένα είδος αντιγράφου μιας επιφάνειας εργασίας.

Στον νου μου είχα την ιδέα κάποιων επιστημόνων-κινηματογραφιστών.

Η εικόνα του γατόπαρδου στο έργο μου. αποτελεί αναφορά στον φωτογράφο Eadweard Muybridge

Επίσης σκεφτόμουν τον Edgerton,

ο οποίος εφηύρε τον στρόμβο.

Θεωρούμε πια δεδομένο

ότι πρόκειται για επιστημονικά πειράματα με βάση τις εικόνες.

Αν αφιερώσεις αρκετό χρόνο μελετώντας το έργο,

συνειδητοποιείς πως δεν είναι απλώς ένα βίντεο.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για δεδομένα σε πραγματικό χρόνο που λαμβάνονται από την ιστοσελίδα της NASA.

Βλέπεις την απόσταση ως το διαστημόπλοιο Voyager,

δηλαδή την πιο μακρινή μετρήσιμη απόσταση

που έχουμε ποτέ καταφέρει να μετρήσουμε.

Καθένα από τα αντικείμενα πάνω στην επιφάνεια εργασίας

έχει μεγεθυνθεί.

Η επιφάνεια της εργασίας λειτουργεί ως πειραματικό εργαστήριο.

Επεξεργάζομαι την ιδέα ενός, κατ` ουσίαν, επιστημονικού μοντέλου

το οποίο προσπαθεί να μετρήσει τις παραμέτρους μιας συμπεριφοράς.

Αυτό προσπαθώ να κατορθώσω μέσω αυτού του γλυπτού.

Να εστιάσω εμπειρικά σε αυτές τις δραματικές αυξομειώσεις μεγεθών,

βιώνοντάς τες από πολύ κοντινή απόσταση.

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον μας.

Προσπαθώ να το καταδείξω αυτό στο έργο μου με έναν συστηματικό τρόπο.

Το εγχείρημά μου προσφέρει μια αίσθηση έντονης ευμεταβλητότητας,

μια αίσθηση ότι τα αντικείμενα ταλαντεύονται

και την αίσθηση μιας διαρκώς εύθραυστης ισορροπίας.