1
00:00:00,000 --> 00:00:03,000
ผมมาที่นี่ในวันนี้เพื่อแสดงภาพถ่ายของชาวลาโกตา

2
00:00:04,000 --> 00:00:06,000
หลายท่านในที่นี้อาจเคยได้ยินเรื่องราวของเผ่าลาโกตา

3
00:00:06,000 --> 00:00:08,000
หรืออย่างน้อยก็เรื่องชนเผ่าขนาดใหญ่

4
00:00:08,000 --> 00:00:10,000
ที่ชื่อเผ่าซู

5
00:00:10,000 --> 00:00:13,000
ชาวลาโกตาเป็นหนึ่งในหลายชนเผ่า
ที่ต้องอพยพออกจากแผ่นดินตนเอง

6
00:00:13,000 --> 00:00:15,000
ไปยังค่ายกักกันนักโทษสงคราม

7
00:00:15,000 --> 00:00:17,000
ซึ่งปัจจุบันเรียกว่าเขตสงวน

8
00:00:17,000 --> 00:00:19,000
ชื่อเต็มคือเขตสงวนไพน์ริดจ์

9
00:00:19,000 --> 00:00:21,000
หัวข้อของสไลด์นำเสนอในวันนี้

10
00:00:21,000 --> 00:00:23,000
ตั้งอยู่ห่าง 75 ไมล์ออกไปทางตะวันออกเฉียงใต้

11
00:00:23,000 --> 00:00:25,000
ของเทือกเขาแบล็คฮิลในรัฐเซาท์ดาโกตา

12
00:00:25,000 --> 00:00:27,000
ซึ่งบางครั้งก็ถูกเรียกว่า

13
00:00:27,000 --> 00:00:30,000
ค่ายกักกันนักโทษสงครามหมายเลข 334

14
00:00:30,000 --> 00:00:33,000
และเป็นที่ที่ชาวลาโกตาอาศัยอยู่ในปัจจุบัน

15
00:00:33,000 --> 00:00:35,000
ถ้ามีใครในที่นี้เคยได้ยินชื่อ AIM

16
00:00:35,000 --> 00:00:37,000
ขบวนการอเมริกันอินเดียน

17
00:00:37,000 --> 00:00:39,000
หรือรัสเซลล์ มีนส์

18
00:00:39,000 --> 00:00:41,000
หรือลีโอนาร์ด เพลทิเอร์

19
00:00:41,000 --> 00:00:43,000
หรือการเผชิญหน้ารับศึกที่โอกลาลา

20
00:00:43,000 --> 00:00:46,000
ถ้าอย่างนั้นคุณคงทราบว่าไพน์ริดจ์เป็นจุดเกิดเหตุ

21
00:00:46,000 --> 00:00:49,000
ของเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับชาวอเมริกันพื้นเมือง

22
00:00:49,000 --> 00:00:51,000
วันนี้ผมเลยได้รับเชิญมาพูดอะไรเล็กน้อย

23
00:00:51,000 --> 00:00:53,000
เรื่องความสัมพันธ์ของผมกับชาวลาโกตา

24
00:00:53,000 --> 00:00:55,000
ซึ่งเป็นเรื่องที่ยากมากเรื่องหนึ่ง

25
00:00:55,000 --> 00:00:57,000
เพราะว่า หากคุณได้สังเกตสีผิวของผม

26
00:00:57,000 --> 00:00:59,000
ผมเป็นคนขาว

27
00:00:59,000 --> 00:01:02,000
ซึ่งนับเป็นอุปสรรคชิ้นใหญ่
ซึ่งขวางกั้นเขตสงวนชนพื้นเมืองอยู่

28
00:01:04,000 --> 00:01:06,000
วันนี้ คุณจะได้เห็นผู้คนมากมายในภาพถ่ายของผม

29
00:01:06,000 --> 00:01:09,000
ผมสนิทกับพวกเขามาก
พวกเขาต้อนรับผมดีเหมือนเป็นคนในครอบครัว

30
00:01:09,000 --> 00:01:11,000
พวกเขาเรียกผมว่า "พี่ชาย" หรือว่า "ลุง"

31
00:01:11,000 --> 00:01:13,000
และเชิญผมไปบ้านซ้ำแล้วซ้ำอีกตลอดเวลาห้าปี

32
00:01:13,000 --> 00:01:15,000
แต่ว่าที่ไพน์ริดจ์

33
00:01:15,000 --> 00:01:18,000
ผมยังเป็นคนที่ถูกเรียกว่า "วาชิชู" เสมอ

34
00:01:18,000 --> 00:01:21,000
"วาชิชู" เป็นภาษาลาโกตา

35
00:01:21,000 --> 00:01:23,000
ซึ่งหมายถึง "คนที่ไม่ใช่ชาวอินเดียน"

36
00:01:23,000 --> 00:01:25,000
แต่อีกความหมายหนึ่งของคำนี้

37
00:01:25,000 --> 00:01:29,000
หมายถึง "คนที่เก็บเนื้อส่วนที่ดีที่สุดไว้กับตัว"

38
00:01:29,000 --> 00:01:31,000
ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ผมอยากจะเน้นย้ำ

39
00:01:31,000 --> 00:01:33,000
คนที่เก็บเนื้อส่วนที่ดีที่สุดไว้กับตัว

40
00:01:33,000 --> 00:01:35,000
หมายถึง คนโลภ

41
00:01:36,000 --> 00:01:38,000
ลองมองไปรอบๆห้องบรรยายในวันนี้สิครับ

42
00:01:38,000 --> 00:01:41,000
เราอยู่กันที่โรงเรียนเอกชนทางตะวันตกของสหรัฐอเมริกา

43
00:01:41,000 --> 00:01:44,000
นั่งบนเก้าอี้กำมะหยี่สีแดง

44
00:01:44,000 --> 00:01:46,000
มีเงินพกอยู่ในกระเป๋า

45
00:01:46,000 --> 00:01:48,000
ถ้าเราลองมองชีวิตตัวเอง

46
00:01:48,000 --> 00:01:50,000
แท้จริงแล้วเราได้ชิงเอา

47
00:01:50,000 --> 00:01:52,000
เนื้อส่วนที่ดีที่สุดมาไว้กับตัว

48
00:01:52,000 --> 00:01:55,000
เพราะอย่างนั้น วันนี้ขอให้มาชมชุดภาพถ่าย

49
00:01:55,000 --> 00:01:57,000
ของผู้คนที่ต้องสูญเสีย

50
00:01:57,000 --> 00:01:59,000
เพื่อให้เราเป็นผู้ได้มา

51
00:01:59,000 --> 00:02:02,000
โปรดระลึกว่าเมื่อคุณมองที่ใบหน้าของผู้คนเหล่านี้

52
00:02:02,000 --> 00:02:05,000
นี่ไม่ใช่เพียงภาพของชาวลาโกตาเท่านั้น

53
00:02:05,000 --> 00:02:08,000
แต่พวกเขายังสะท้อนภาพของชาวพื้นเมืองทั้งหมด

54
00:02:10,000 --> 00:02:12,000
ในกระดาษใบนี้

55
00:02:12,000 --> 00:02:14,000
คือประวัติศาสตร์ในแบบที่ผมได้เรียนรู้

56
00:02:14,000 --> 00:02:17,000
จากเพื่อนและครอบครัวชาวลาโกตา

57
00:02:17,000 --> 00:02:19,000
ต่อไปนี้เป็นประวัติศาสตร์เรียงตามลำดับเวลา

58
00:02:19,000 --> 00:02:22,000
ของการทำสนธิสัญญา การละเมิดสนธิสัญญา

59
00:02:22,000 --> 00:02:24,000
และการสังหารหมู่ที่ถูกฉาบหน้าด้วยภาพของสงคราม

60
00:02:24,000 --> 00:02:26,000
ผมจะเริ่มจากปี ค.ศ. 1824

61
00:02:26,000 --> 00:02:28,000
หน่วยงานที่เป็นที่รู้จักกันในชื่อ
สำนักจัดการด้านชนพื้นเมือง

62
00:02:28,000 --> 00:02:30,000
ได้รับการจัดตั้งขึ้นในกองทัพบก

63
00:02:30,000 --> 00:02:32,000
เป็นจุดเริ่มต้นของบรรยากาศการใช้ความรุนเรง

64
00:02:32,000 --> 00:02:34,000
ในการติดต่อเจรจากับชาวอเมริกันพื้นเมือง

65
00:02:34,000 --> 00:02:36,000
ปี ค.ศ. 1851

66
00:02:36,000 --> 00:02:38,000
สนธิสัญญาค่ายลารามี
ฉบับแรกก็ได้รับการยกร่าง

67
00:02:38,000 --> 00:02:41,000
เป็นการระบุขอบเขตดินแดน
ของชาติลาโกตาอย่างชัดแจ้ง

68
00:02:41,000 --> 00:02:43,000
ข้อความตามสนธิสัญญา

69
00:02:43,000 --> 00:02:45,000
ระบุให้ดินแดนดังกล่าวเป็นรัฐเอกราช

70
00:02:45,000 --> 00:02:47,000
หากข้อตกลงในสนธิสัญญาได้รับการปฏิบัติตาม

71
00:02:47,000 --> 00:02:50,000
และมีกฎหมายรับรองข้อความตามสนธิสัญญา

72
00:02:50,000 --> 00:02:53,000
เช่นนั้น หน้าตาของสหรัฐอเมริกาจะเป็นเช่นนี้ในวันนี้

73
00:02:55,000 --> 00:02:57,000
10 ปีจากนั้น

74
00:02:57,000 --> 00:03:00,000
พระราชบัญญัติโฮมสเตด
ลงนามโดยประธานาธิบดีลินคอล์น

75
00:03:00,000 --> 00:03:03,000
ส่งผลให้คนขาวไหลบ่าเข้าไป
ตั้งรกรากในดินแดนชาวพื้นเมือง

76
00:03:03,000 --> 00:03:05,000
ปี ค.ศ. 1863

77
00:03:05,000 --> 00:03:07,000
การลุกฮือของชนเผ่าซูแถบซานตีในมินนิโซตา

78
00:03:07,000 --> 00:03:10,000
ปิดฉากลงด้วยการแขวนคอชาวซู 38 ราย

79
00:03:10,000 --> 00:03:13,000
เป็นการประหารชีวิตครั้งใหญ่ที่สุด
ในประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกา

80
00:03:14,000 --> 00:03:16,000
การประหารครั้งนั้นได้รับคำสั่งจากประธานาธิบดีลินคอล์น

81
00:03:16,000 --> 00:03:18,000
เหตุการณ์เกิดขึ้นเพียงสองวัน

82
00:03:18,000 --> 00:03:21,000
ถัดจากการลงนามในประกาศเลิกทาส

83
00:03:22,000 --> 00:03:25,000
ปี ค.ศ. 1866 ปีแห่งการเริ่มต้นสร้างทางรถไฟข้ามทวีป

84
00:03:25,000 --> 00:03:27,000
ศักราชใหม่

85
00:03:27,000 --> 00:03:29,000
เราจัดสรรที่ดินเพื่อสร้างทางรถไฟ

86
00:03:29,000 --> 00:03:32,000
โดยการตัดเข้าไปยังใจกลางของชาติลาโกตา

87
00:03:32,000 --> 00:03:34,000
สนธิสัญญาจึงถูกฉีกทิ้ง

88
00:03:34,000 --> 00:03:37,000
เพื่อเป็นการตอบโต้ ชาวพื้นเมืองสามชนเผ่า
นำโดยหัวหน้าเรดคลาวด์

89
00:03:37,000 --> 00:03:40,000
ได้โจมตีและเอาชนะกองทัพสหรัฐฯได้หลายครั้ง

90
00:03:40,000 --> 00:03:42,000
ผมอยากย้ำอีกครั้ง

91
00:03:42,000 --> 00:03:45,000
ชาวลาโกตาเอาชนะกองทัพสหรัฐฯได้

92
00:03:45,000 --> 00:03:48,000
ปี ค.ศ. 1868 สนธิสัญญาค่ายลารามีฉบับที่สอง

93
00:03:48,000 --> 00:03:51,000
ระบุชัดแจ้งถึงอำนาจอธิปไตยของชาติชนเผ่าซู

94
00:03:51,000 --> 00:03:54,000
และความเป็นเจ้าของเทือกเขา
แบล็คฮิลศักดิ์สิทธิ์ของชาวลาโกตา

95
00:03:54,000 --> 00:03:56,000
รัฐบาลยังรับรองกรรมสิทธิ์ในที่ดิน
และสิทธิในการล่าสัตว์

96
00:03:56,000 --> 00:03:58,000
บริเวณรัฐแวดล้อมด้วย

97
00:03:58,000 --> 00:04:00,000
เราสัญญาว่าบริเวณลุ่มน้ำพาวเดอร์

98
00:04:00,000 --> 00:04:03,000
จะปราศจากคนขาวนับจากวันที่ประกาศ

99
00:04:03,000 --> 00:04:05,000
สนธิสัญญานั้นเป็นชัยชนะที่สวยงามหมดจด

100
00:04:05,000 --> 00:04:07,000
สำหรับเรดคลาวด์และชาวซู

101
00:04:07,000 --> 00:04:10,000
ที่จริง สงครามดังกล่าวเป็นครั้งเดียวในประวัติศาสตร์

102
00:04:10,000 --> 00:04:13,000
ที่รัฐบาลขอเจรจาสงบศึก

103
00:04:13,000 --> 00:04:16,000
โดยยอมรับข้อเสนอทุกอย่างจากฝ่ายตรงข้าม

104
00:04:18,000 --> 00:04:20,000
ปี ค.ศ. 1869

105
00:04:20,000 --> 00:04:22,000
การสร้างทางรถไฟข้ามทวีปเสร็จสมบูรณ์

106
00:04:22,000 --> 00:04:25,000
และสิ่งหนึ่งที่มาพร้อมกับทางรถไฟ
คือกลุ่มคนล่าสัตว์กลุ่มใหญ่

107
00:04:25,000 --> 00:04:28,000
ผู้ออกล่าควายป่าครั้งใหญ่

108
00:04:28,000 --> 00:04:31,000
ทำลายแหล่งอาหาร เครื่องนุ่งห่ม
และที่อยู่อาศัยของชาวซู

109
00:04:31,000 --> 00:04:33,000
ปี ค.ศ. 1871

110
00:04:33,000 --> 00:04:35,000
พระราชบัญญัติอินเดียนแอพโพรพริเอชัน

111
00:04:35,000 --> 00:04:38,000
ทำให้ชาวอเมริกันอินเดียนทุกคน
อยู่ใต้ความคุ้มครองของรัฐบาลกลาง

112
00:04:38,000 --> 00:04:41,000
นอกจากนี้ กองทัพยังออกคำสั่ง

113
00:04:41,000 --> 00:04:44,000
ไม่ให้ชาวอเมริกันอินเดียนแถบตะวันตกออกจากเขตสงวน

114
00:04:44,000 --> 00:04:46,000
ชาวอเมริกันอินเดียนทุกคนในแถบตะวันตก ณ ตอนนั้น

115
00:04:46,000 --> 00:04:48,000
ได้กลายเป็นนักโทษสงคราม

116
00:04:48,000 --> 00:04:50,000
ในปี ค.ศ. 1871 เช่นเดียวกัน

117
00:04:50,000 --> 00:04:52,000
เป็นช่วงเวลาสิ้นสุดการทำสนธิสัญญา

118
00:04:52,000 --> 00:04:55,000
ปัญหาของสนธิสัญญาคือ ได้มอบสถานะ
ให้ชนเผ่าต่างๆมีฐานะเทียบเท่ารัฐเอกราช

119
00:04:55,000 --> 00:04:57,000
ซึ่งเรายอมไม่ได้

120
00:04:57,000 --> 00:04:59,000
เรามีแผนการ

121
00:04:59,000 --> 00:05:01,000
ปี ค.ศ. 1874

122
00:05:01,000 --> 00:05:04,000
นายพลจอร์จ คัสเตอร์ประกาศถึง
การขุดพบทองคำในดินแดนลาโกตา

123
00:05:04,000 --> 00:05:06,000
โดยเฉพาะแทบเทือกเขาแบล็กฮิล

124
00:05:06,000 --> 00:05:08,000
ข่าวเรื่องทองคำส่งผลให้คนขาวจำนวนมาก
อพยพเข้าไปตั้งรกราก

125
00:05:08,000 --> 00:05:10,000
ในชาติลาโกตา

126
00:05:10,000 --> 00:05:12,000
นายพลคัสเตอร์เสนอให้รัฐสภาหาหนทาง

127
00:05:12,000 --> 00:05:14,000
ยุติสนธิสัญญากับชาวลาโกตา

128
00:05:14,000 --> 00:05:16,000
ให้เร็วที่สุด

129
00:05:16,000 --> 00:05:19,000
ปี ค.ศ. 1875 สงครามลาโกตาเริ่มต้นขึ้น

130
00:05:19,000 --> 00:05:22,000
เนื่องจากการละเมิดข้อตกลงในสนธิสัญญาค่ายลารามี

131
00:05:22,000 --> 00:05:24,000
ปี ค.ศ. 1876

132
00:05:24,000 --> 00:05:26,000
วันที่ 26 กรกฎาคม

133
00:05:26,000 --> 00:05:28,000
ระหว่างการเดินทางไปโจมตีหมู่บ้านลาโกตา

134
00:05:28,000 --> 00:05:30,000
กองทหารม้าที่ 7 ของคัสเตอร์โดนถล่มราบคาบ

135
00:05:30,000 --> 00:05:32,000
ที่สมรภูมิลิตเติลบิ๊กฮอร์น

136
00:05:32,000 --> 00:05:34,000
ปี ค.ศ. 1877

137
00:05:34,000 --> 00:05:37,000
นักรบชาวลาโกตาและหัวหน้าเครซีฮอร์ส

138
00:05:37,000 --> 00:05:39,000
ยอมจำนนที่ค่ายโรบินสัน

139
00:05:39,000 --> 00:05:42,000
เวลาต่อมา เขาถูกสังหารระหว่างที่ถูกคุมขัง

140
00:05:45,000 --> 00:05:48,000
ปี ค.ศ. 1877 ยังเป็นปีที่เราพบวิธี

141
00:05:48,000 --> 00:05:50,000
การหลีกเลี่ยงไม่ปฏิบัติตามสนธิสัญญาค่ายลารามี

142
00:05:50,000 --> 00:05:53,000
มีการเสนอข้อตกลงใหม่ต่อหัวหน้าเผ่าซูและผู้นำอื่นๆ

143
00:05:53,000 --> 00:05:56,000
ภายใต้แคมเปญว่า "ยอมขายหรืออดตาย"

144
00:05:56,000 --> 00:05:59,000
จงลงนามในสัญญา ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีอาหารให้คนในเผ่า

145
00:05:59,000 --> 00:06:02,000
ประชากรชายเพียงร้อยละ 10 ลงนามในสัญญา

146
00:06:02,000 --> 00:06:04,000
สนธิสัญญาค่ายลารามี

147
00:06:04,000 --> 00:06:06,000
ระบุให้ต้องมีสมาชิกในเผ่าจำนวนสามในสี่ลงนาม

148
00:06:06,000 --> 00:06:08,000
จึงจะถือเป็นการโอนกรรมสิทธิ์ในที่ดิน

149
00:06:08,000 --> 00:06:10,000
ข้อตกลงในสนธิสัญญาจึงถูกละเลย

150
00:06:10,000 --> 00:06:13,000
ปี ค.ศ. 1887 พระราชบัญญัติดอส์

151
00:06:13,000 --> 00:06:16,000
การถือกรรมสิทธิ์ร่วมกันบนพื้นที่เขตสงวนสิ้นสุดลง

152
00:06:16,000 --> 00:06:19,000
เขตสงวนถูกตัดแบ่งเป็นผืนขนาด 0.65 ตร.กม.

153
00:06:19,000 --> 00:06:21,000
แต่ละผืนแจกจ่ายให้ชาวพื้นเมืองแต่ละคน

154
00:06:21,000 --> 00:06:23,000
ส่วนที่เหลือจากการจัดสรรก็ตกเป็นของรัฐ

155
00:06:23,000 --> 00:06:26,000
เผ่าสูญเสียที่ดินหลายแสนตารางกิโลเมตร

156
00:06:26,000 --> 00:06:28,000
ความฝันแบบอเมริกัน
ในการเป็นเจ้าของที่ดินส่วนตัว

157
00:06:28,000 --> 00:06:30,000
กลายเป็นวิธีการอันชาญฉลาด

158
00:06:30,000 --> 00:06:33,000
ในการแบ่งพื้นที่เขตสงวน
จนไม่หลงเหลืออะไรไว้

159
00:06:33,000 --> 00:06:35,000
การเปลี่ยนแปลงครั้งดังกล่าวทำลายเขตสงวนลง

160
00:06:35,000 --> 00:06:38,000
ทำให้การแบ่งพื้นที่เพื่อนำไปขายทำได้ง่ายขึ้น

161
00:06:38,000 --> 00:06:41,000
เมื่อผ่านไปแต่ละรุ่น

162
00:06:41,000 --> 00:06:43,000
พื้นที่ส่วนใหญ่ที่เหลือจากการจัดสรร

163
00:06:43,000 --> 00:06:45,000
และที่ดินที่แบ่งแล้วในพื้นที่เขตสงวนหลายแปลง

164
00:06:45,000 --> 00:06:48,000
ปัจจุบันนี้ตกเป็นของ
เจ้าของฟาร์มปศุสัตว์ซึ่งเป็นคนขาว

165
00:06:48,000 --> 00:06:51,000
อีกครั้งหนึ่ง ที่ดินผืนใหญ่ที่อุดมสมบูรณ์
ตกเป็นของวาชิชู

166
00:06:52,000 --> 00:06:54,000
ปี ค.ศ. 1890 วันที่ผมเชื่อว่าเป็น

167
00:06:54,000 --> 00:06:57,000
วันที่สำคัญที่สุดในสไลด์โชว์นี้

168
00:06:57,000 --> 00:06:59,000
นี่คือปีที่มีการสังหารหมู่ที่วูนเด็ดนี

169
00:06:59,000 --> 00:07:01,000
วันที่ 29 ธันวาคม

170
00:07:01,000 --> 00:07:04,000
กองกำลังสหรัฐฯล้อมค่ายของชาวซูไว้
ที่บริเวณวูนเด็ดนีครีก

171
00:07:04,000 --> 00:07:06,000
และสังหารหัวหน้าบิ๊กฟุต

172
00:07:06,000 --> 00:07:08,000
พร้อมนักโทษสงคราม 300 ราย

173
00:07:08,000 --> 00:07:10,000
โดยใช้อาวุธปืนยิงรัว

174
00:07:10,000 --> 00:07:12,000
ยิงกระสุนระเบิด

175
00:07:12,000 --> 00:07:14,000
จากปืนที่เรียกว่าปืนใหญ่ฮ็อชคิส

176
00:07:14,000 --> 00:07:16,000
ฉากที่เรียกกันว่า "สงคราม" นี้

177
00:07:16,000 --> 00:07:19,000
มีการมอบเหรียญกล้าหาญจากรัฐสภา 20 เหรียญ

178
00:07:19,000 --> 00:07:22,000
ให้กองทหารม้าที่ 7

179
00:07:22,000 --> 00:07:24,000
จวบจนทุกวันนี้

180
00:07:24,000 --> 00:07:27,000
ครั้งนั้นนับเป็นเหรียญกล้าหาญที่มากที่สุด

181
00:07:27,000 --> 00:07:30,000
ที่ได้มอบให้ในสงครามๆเดียว

182
00:07:30,000 --> 00:07:32,000
มีการมอบเหรียญกล้าหาญมากมาย

183
00:07:32,000 --> 00:07:34,000
ให้กับการสังหารผู้หญิงและเด็กอย่างไม่เลือกปฏิบัติ

184
00:07:34,000 --> 00:07:36,000
มากกว่าที่พบในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง

185
00:07:36,000 --> 00:07:38,000
สงครามโลกครั้งที่สอง

186
00:07:38,000 --> 00:07:40,000
สงครามเกาหลี สงครามเวียดนาม

187
00:07:40,000 --> 00:07:43,000
อิรักหรืออัฟกานิสถาน

188
00:07:44,000 --> 00:07:46,000
การสังหารหมู่ที่วูนเด็ดนี

189
00:07:46,000 --> 00:07:49,000
นับเป็นการสิ้นสุดของสงครามกับชนพื้นเมือง

190
00:07:49,000 --> 00:07:51,000
เมื่อไรก็ตามที่ผมไปยังจุด

191
00:07:51,000 --> 00:07:53,000
ที่เป็นสุสานหมู่แห่งวูนเด็ดนี

192
00:07:53,000 --> 00:07:55,000
ผมมองเห็นไม่ใช่แค่หลุมศพ

193
00:07:55,000 --> 00:07:57,000
สำหรับชาวลาโกตาหรือชาวซู

194
00:07:57,000 --> 00:08:00,000
แต่เป็นหลุมศพของชาวพื้นเมืองทั้งหมด

195
00:08:03,000 --> 00:08:05,000
แบล็คเอลค์ บุคคลศักดิ์สิทธิ์กล่าวไว้ว่า

196
00:08:05,000 --> 00:08:07,000
"ณ ตอนนั้น ข้าไม่รู้

197
00:08:07,000 --> 00:08:09,000
ว่าชีวิตถูกพรากไปเท่าใด

198
00:08:09,000 --> 00:08:11,000
แต่เมื่อมองย้อนกลับไป

199
00:08:11,000 --> 00:08:13,000
จากยอดเขาสูงแห่งวัยชรา

200
00:08:13,000 --> 00:08:15,000
ข้ายังเห็นชีวิตสตรีและเด็กที่ถูกคร่า

201
00:08:15,000 --> 00:08:17,000
ทั้งกองสูงและกระจัดกระจาย

202
00:08:17,000 --> 00:08:20,000
ตลอดสายธารที่คดเคี้ยวนั้น

203
00:08:23,000 --> 00:08:25,000
ภาพนั้นยังประจักษ์ชัดดุจเดียวกับ

204
00:08:25,000 --> 00:08:28,000
ภาพที่มองด้วยสายตาในวัยหนุ่ม

205
00:08:31,000 --> 00:08:34,000
และข้าเห็นว่ามีบางสิ่งสูญสิ้นไปกับธุลีที่เปื้อนโลหิต

206
00:08:35,000 --> 00:08:38,000
ถูกกลบอยู่ใต้พายุหิมะ

207
00:08:39,000 --> 00:08:42,000
ความฝันของชนชาติได้สูญสิ้นไป ณ ที่นั้น

208
00:08:42,000 --> 00:08:45,000
ซึ่งฝันนั้นเป็นฝันอันงดงาม"

209
00:08:46,000 --> 00:08:48,000
เหตุการณ์ดังกล่าว

210
00:08:48,000 --> 00:08:51,000
ก่อให้เกิดศักราชใหม่ในประวัติศาสตร์ชนพื้นเมือง

211
00:08:52,000 --> 00:08:54,000
ทุกอย่างถูกวัดค่าตีราคาได้

212
00:08:54,000 --> 00:08:57,000
ทั้งก่อนเหตุการณ์วูนเด็ดนีและหลังจากนั้น

213
00:08:57,000 --> 00:08:59,000
เพราะว่าเป็นชั่วขณะนั้นเอง

214
00:08:59,000 --> 00:09:02,000
ที่นิ้วจ่ออยู่ที่ไกของปืนฮ็อชคิส

215
00:09:02,000 --> 00:09:06,000
ที่รัฐบาลสหรัฐฯประกาศ
สิทธิของชนพื้นเมืองอย่างชัดแจ้ง

216
00:09:06,000 --> 00:09:08,000
พวกเขารู้สึกเหนื่อยกับสนธิสัญญา

217
00:09:08,000 --> 00:09:10,000
พวกเขาเหนื่อยกับเทือกเขาศักดิ์สิทธิ์

218
00:09:10,000 --> 00:09:13,000
เหนื่อยกับพิธีกรรมการร่ายรำ

219
00:09:13,000 --> 00:09:16,000
และยังเหนื่อยกับความยุ่งยากต่างๆที่เกิดกับชาวซู

220
00:09:16,000 --> 00:09:19,000
พวกเขาเลยขนปืนใหญ่มา

221
00:09:20,000 --> 00:09:23,000
"ยังอยากเป็นชาวพื้นเมืองอยู่ไหม" พวกเขาถาม

222
00:09:23,000 --> 00:09:25,000
มือเหนี่ยวไกปืน

223
00:09:30,000 --> 00:09:32,000
ปี ค.ศ. 1900

224
00:09:32,000 --> 00:09:35,000
ประชากรชาวอเมริกันอินเดียนมีจำนวนลดลง

225
00:09:36,000 --> 00:09:38,000
เหลือ 250,000 คน

226
00:09:38,000 --> 00:09:40,000
เทียบกับจำนวนประชากรราวแปดล้าน

227
00:09:40,000 --> 00:09:42,000
ในปี ค.ศ. 1492

228
00:09:44,000 --> 00:09:46,000
กรอเทปไปข้างหน้า

229
00:09:46,000 --> 00:09:48,000
ปี ค.ศ. 1980

230
00:09:48,000 --> 00:09:50,000
คดีที่ยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกา

231
00:09:50,000 --> 00:09:53,000
ระหว่างชนพื้นเมืองเผ่าซู โจทก์
และสหรัฐอเมริกา จำเลย

232
00:09:53,000 --> 00:09:56,000
ได้รับการพิจารณาโดยศาลสูงสหรัฐฯ

233
00:09:57,000 --> 00:10:00,000
ศาลวินิจฉัยว่า เมื่อชาวซูกลับเข้าไป
ตั้งรกรากในเขตสงวนอีกครั้ง

234
00:10:00,000 --> 00:10:03,000
และที่ดินของชาวซูราวสามหมื่นตารางกิโลเมตร

235
00:10:03,000 --> 00:10:06,000
ก็เปิดให้คนเข้าไปสำรวจและตั้งรกราก

236
00:10:06,000 --> 00:10:08,000
ในการนี้ ข้อตกลงในสนธิสัญญาค่ายลารามีฉบับที่สอง

237
00:10:08,000 --> 00:10:10,000
ถูกละเมิด

238
00:10:10,000 --> 00:10:12,000
ศาลระบุว่า

239
00:10:12,000 --> 00:10:14,000
เทือกเขาแบล็คฮิลถูกแย่งชิงไปโดยผิดกฎหมาย

240
00:10:14,000 --> 00:10:16,000
และราคาตั้งต้นของที่ดินรวมกับอัตราดอกเบี้ย

241
00:10:16,000 --> 00:10:18,000
ให้จ่ายให้กับชาวพื้นเมืองเผ่าซู

242
00:10:18,000 --> 00:10:20,000
เพื่อเป็นการจ่ายเงินชดเชยให้ชาวซู

243
00:10:20,000 --> 00:10:23,000
ศาลสั่งให้จ่ายเงินจำนวนเพียง 106 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ

244
00:10:23,000 --> 00:10:25,000
แก่ประชาชนชาวซู

245
00:10:25,000 --> 00:10:28,000
ชาวซูปฏิเสธเงินและเริ่มรณรงค์ในแคมเปญ

246
00:10:28,000 --> 00:10:31,000
"เทือกเขาแบล็คฮิลไม่ได้มีไว้จำหน่าย"

247
00:10:31,000 --> 00:10:33,000
ปี ค.ศ. 2010

248
00:10:33,000 --> 00:10:36,000
สถิติเกี่ยวกับชาวพื้นเมืองในวันนี้

249
00:10:36,000 --> 00:10:39,000
ผ่านไปกว่าหนึ่งศตวรรษหลังจาก
เหตุการณ์สังหารหมู่ที่วูนเด็ดนี

250
00:10:39,000 --> 00:10:41,000
แสดงให้เห็นถึงมรดกที่ตกทอดมาจากการยึดครอง

251
00:10:41,000 --> 00:10:43,000
การบังคับให้อพยพย้ายถิ่น

252
00:10:43,000 --> 00:10:45,000
และการละเมิดข้อตกลงในสนธิสัญญา

253
00:10:45,000 --> 00:10:48,000
อัตราการว่างงานในเขตสงวนไพน์ริดจ์

254
00:10:48,000 --> 00:10:51,000
แปรไปมาระหว่างร้อยละ 85 ถึง 90

255
00:10:51,000 --> 00:10:54,000
สำนักพัฒนาที่อยู่อาศัยไม่สามารถก่อสร้างอะไรเพิ่มเติมได้

256
00:10:54,000 --> 00:10:56,000
ส่วนสิ่งก่อสร้างที่มีอยู่ก็ค่อยๆพังทลายลง

257
00:10:56,000 --> 00:10:58,000
หลายคนกลายเป็นคนไร้บ้าน

258
00:10:58,000 --> 00:11:00,000
ส่วนผู้ที่มีบ้านก็แออัดยัดเยียด
อยู่ในอาคารที่ส่งกลิ่นเหม็น

259
00:11:00,000 --> 00:11:02,000
บ้างอยู่รวมกันถึงห้าครอบครัว

260
00:11:02,000 --> 00:11:04,000
บ้านในเขตไพน์ริดจ์ถึงร้อยละ 39

261
00:11:04,000 --> 00:11:06,000
ไม่มีไฟฟ้าใช้

262
00:11:06,000 --> 00:11:09,000
และบ้านในเขตไพน์ริดจ์อย่างน้อยร้อยละ 60

263
00:11:09,000 --> 00:11:11,000
ก็ถูกรบกวนจากเชื้อราดำ

264
00:11:11,000 --> 00:11:13,000
ประชากรกว่าร้อยละ 90

265
00:11:13,000 --> 00:11:16,000
มีชีวิตอยู่ใต้เส้นแบ่งระดับความยากจนที่รัฐระบุไว้

266
00:11:16,000 --> 00:11:19,000
อัตราของผู้ป่วยวัณโรคในเขตไพน์ริดจ์

267
00:11:19,000 --> 00:11:22,000
สูงกว่าค่าเฉลี่ยที่สหรัฐฯระบุไว้ประมาณแปดเท่า

268
00:11:22,000 --> 00:11:24,000
อัตราตายของทารก

269
00:11:24,000 --> 00:11:26,000
สูงที่สุดในทวีปนี้

270
00:11:26,000 --> 00:11:29,000
และสูงกว่าค่าเฉลี่ยที่สหรัฐฯระบุไว้ประมาณสามเท่า

271
00:11:29,000 --> 00:11:31,000
อัตราการเป็นมะเร็งปากมดลูกสูงเป็นห้าเท่า

272
00:11:31,000 --> 00:11:33,000
ของค่าเฉลี่ยที่สหรัฐฯระบุไว้

273
00:11:33,000 --> 00:11:36,000
อัตราการออกจากโรงเรียนสูงถึงร้อยละ 70

274
00:11:36,000 --> 00:11:38,000
อัตราการลาออกของครู

275
00:11:38,000 --> 00:11:41,000
สูงกว่าค่าเฉลี่ยที่รัฐระบุไว้แปดเท่า

276
00:11:41,000 --> 00:11:44,000
บ่อยครั้ง ที่พบว่าปู่ย่าตายายเป็นผู้เลี้ยงดูหลานๆ

277
00:11:44,000 --> 00:11:47,000
เพราะว่าพ่อแม่ เนื่องจากการติดสุรา

278
00:11:47,000 --> 00:11:49,000
การใช้ความรุนแรงในครอบครัว
และความไม่เอาใจใส่

279
00:11:49,000 --> 00:11:51,000
ทำให้พวกเขาเลี้ยงดูลูกไม่ได้

280
00:11:52,000 --> 00:11:55,000
ประชากรอายุกว่า 40 ปีจำนวนร้อยละ 50

281
00:11:55,000 --> 00:11:57,000
ทุกข์ทรมานจากโรคเบาหวาน

282
00:11:57,000 --> 00:11:59,000
อายุคาดเฉลี่ยของชาย

283
00:11:59,000 --> 00:12:01,000
อยู่ระหว่าง 46 ปี

284
00:12:01,000 --> 00:12:04,000
ถึง 48 ปี

285
00:12:04,000 --> 00:12:06,000
ซึ่งเท่ากับ

286
00:12:06,000 --> 00:12:09,000
ค่าเฉลี่ยในประเทศอัฟกานิสถานและโซมาเลีย

287
00:12:10,000 --> 00:12:13,000
บทส่งท้ายของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่ประสบความสำเร็จ

288
00:12:13,000 --> 00:12:15,000
คือการที่ผู้กดขี่

289
00:12:15,000 --> 00:12:18,000
สามารถถอนมือออกมาและพูดได้ว่า

290
00:12:18,000 --> 00:12:21,000
"ให้ตายสิ ดูว่าคนพวกนี้ทำอะไรกับตัวเอง

291
00:12:21,000 --> 00:12:23,000
พวกเขาฆ่ากันเอง

292
00:12:23,000 --> 00:12:25,000
พวกเขาฆ่าคนชาติเดียวกันเอง

293
00:12:25,000 --> 00:12:28,000
ในขณะที่เรามองพวกเขาค่อยๆตาย"

294
00:12:28,000 --> 00:12:31,000
นี่เป็นวิธีที่เราจับจองสหรัฐอเมริกาเป็นเจ้าของ

295
00:12:31,000 --> 00:12:33,000
นี่เป็นมรดก

296
00:12:33,000 --> 00:12:35,000
ของปรัชญาเทพลิขิต

297
00:12:35,000 --> 00:12:37,000
นักโทษยังคงถือกำเนิด

298
00:12:37,000 --> 00:12:39,000
ในค่ายของนักโทษสงคราม

299
00:12:39,000 --> 00:12:42,000
เกิดขึ้นต่อเนื่องยาวนานแม้จะไม่มีผู้คุมแล้ว

300
00:12:44,000 --> 00:12:46,000
นี่คือกระดูกที่เหลือ

301
00:12:46,000 --> 00:12:49,000
หลังจากเนื้อส่วนที่ดีที่สุดถูกชิงไป

302
00:12:51,000 --> 00:12:53,000
นานมาแล้ว

303
00:12:53,000 --> 00:12:55,000
เหตุการณ์เหล่านี้ได้เกิดขึ้นต่อเนื่องกัน

304
00:12:55,000 --> 00:12:58,000
โดยมีที่มาจากคนที่ดูเหมือนผม โดยวาชิชู

305
00:12:58,000 --> 00:13:00,000
ผู้กระหายอยากได้ที่ดิน น้ำ

306
00:13:00,000 --> 00:13:03,000
และทองคำในหุบเขา

307
00:13:03,000 --> 00:13:05,000
เหตุการณ์เหล่านั้นก่อให้เกิดผลกระทบแบบโดมิโน

308
00:13:05,000 --> 00:13:07,000
ที่สืบเนื่องยาวนานและยังไม่จบสิ้น

309
00:13:07,000 --> 00:13:11,000
ความเป็นชาติมหาอำนาจของเรา
อาจทำให้เรารู้สึกไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง

310
00:13:12,000 --> 00:13:15,000
กับการสังหารหมู่ในปี ค.ศ. 1890

311
00:13:15,000 --> 00:13:18,000
หรือการละเมิดข้อตกลงในสนธิสัญญาหลายคราว
เมื่อ 150 ปีก่อน

312
00:13:19,000 --> 00:13:21,000
ผมยังต้องตั้งคำถามคุณ

313
00:13:21,000 --> 00:13:24,000
ว่าคุณรู้สึกอย่างไรกับค่าสถิติทุกวันนี้

314
00:13:25,000 --> 00:13:27,000
อะไรคือความเชื่อมโยง

315
00:13:27,000 --> 00:13:29,000
ระหว่างภาพความทุกข์ทรมานเหล่านี้

316
00:13:29,000 --> 00:13:31,000
กับประวัติศาสตร์ที่ผมเพิ่งอ่านให้คุณฟัง

317
00:13:31,000 --> 00:13:33,000
และประวัติศาสตร์เหล่านี้จำนวนมากน้อยแค่ไหน

318
00:13:33,000 --> 00:13:35,000
ที่คุณรู้สึกว่าตนเป็นเจ้าของ

319
00:13:35,000 --> 00:13:38,000
มีสิ่งใดไหมที่คุณคิดว่าเป็น
ความรับผิดชอบของคุณในปัจจุบัน

320
00:13:39,000 --> 00:13:42,000
ผมได้รับการบอกเล่าว่า ต้องมีอะไรบ้างที่เราทำได้

321
00:13:42,000 --> 00:13:45,000
น่าจะมีการกระตุ้นเตือนให้คนรู้สึกมีส่วนร่วม

322
00:13:45,000 --> 00:13:48,000
เนื่องจากผมยืนอยู่ขอบสนามมายาวนานแล้ว

323
00:13:48,000 --> 00:13:50,000
พอใจกับการเป็นผู้เฝ้าดู

324
00:13:50,000 --> 00:13:53,000
ทำเพียงแค่ถ่ายภาพ

325
00:13:53,000 --> 00:13:56,000
เนื่องจากหนทางแก้ไขดูจะอยู่ไกลไปในอดีต

326
00:13:56,000 --> 00:13:58,000
ผมไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าเครื่องย้อนเวลา

327
00:13:58,000 --> 00:14:00,000
เพื่อให้กลับไปแก้ไขได้

328
00:14:00,000 --> 00:14:02,000
ความทุกข์ทรมานของชนพื้นเมือง

329
00:14:02,000 --> 00:14:05,000
ไม่ใช่เรื่องที่จะแก้ไขได้ง่าย

330
00:14:06,000 --> 00:14:08,000
ไม่ใช่เรื่องที่ทุกคนจะช่วยเหลือได้

331
00:14:08,000 --> 00:14:10,000
ด้วยวิธีการที่เราช่วยเหลือประเทศไฮติ

332
00:14:10,000 --> 00:14:13,000
หรือหยุดโรคเอดส์ หรือต่อสู้กับความยากจน

333
00:14:13,000 --> 00:14:15,000
คำว่า "การแก้ไข" ที่เราใช้นี้

334
00:14:15,000 --> 00:14:18,000
อาจเป็นเรื่องยากสำหรับชาติมหาอำนาจ

335
00:14:18,000 --> 00:14:20,000
มากกว่าแค่การจ่ายเช็ค 50 ดอลลาร์สหรัฐฯ

336
00:14:20,000 --> 00:14:22,000
หรือการเดินทางเพื่อการกุศล

337
00:14:22,000 --> 00:14:24,000
ไปทาสีบ้านที่เปื้อนสีสเปรย์

338
00:14:24,000 --> 00:14:26,000
หรือครอบครัวที่อาศัยย่านชานเมือง

339
00:14:26,000 --> 00:14:29,000
บริจาคเสื้อผ้าที่พวกเขาไม่ต้องการแล้วกล่องหนึ่ง

340
00:14:29,000 --> 00:14:31,000
อย่างนั้นเราจะทำอะไรได้

341
00:14:31,000 --> 00:14:34,000
แค่ยักไหล่อยู่ในความมืดอย่างนั้นหรือ

342
00:14:34,000 --> 00:14:36,000
สหรัฐอเมริกา

343
00:14:36,000 --> 00:14:38,000
ยังคงดำเนินการอย่างต่อเนื่อง

344
00:14:38,000 --> 00:14:40,000
ที่จะละเมิดข้อตกลง

345
00:14:40,000 --> 00:14:42,000
ที่ทำขึ้นในปี ค.ศ. 1851 และปี ค.ศ. 1868

346
00:14:42,000 --> 00:14:45,000
ในสนธิสัญญาค่ายลารามีที่ทำขึ้นกับชาวลาโกตา

347
00:14:45,000 --> 00:14:47,000
การกระตุ้นเตือนที่ผมอยากนำเสนอในวันนี้

348
00:14:47,000 --> 00:14:50,000
ความประสงค์จาก TED คือสิ่งนี้

349
00:14:51,000 --> 00:14:53,000
เคารพสนธิสัญญา

350
00:14:53,000 --> 00:14:55,000
คืนแบล็คฮิลกลับไป

351
00:14:55,000 --> 00:14:58,000
ไม่ใช่เรื่องของเราว่าเขาจะเอาไปทำอะไร

352
00:15:00,000 --> 00:15:06,000
(เสียงปรบมือ)