WEBVTT

00:00:00.509 --> 00:00:04.841
ฉันจะขอเล่าเกี่ยวกับคดีทางกฎหมายหนึ่งที่ฉันเคยทำ

00:00:04.841 --> 00:00:08.404
เกี่ยวกับชายที่ชื่อว่า สตีฟ ไททัส

NOTE Paragraph

00:00:08.404 --> 00:00:11.433
ไททัสเป็นผู้จัดการร้านอาหาร

00:00:11.433 --> 00:00:15.523
ตอนนั้นเขาอายุ 31 ปี อาศัยอยู่ที่ซีแอตเติ้ล กรุงวอชิงตัน

00:00:15.523 --> 00:00:17.418
เขาหมั้นหมายอยู่กับเกรทเช่น

00:00:17.418 --> 00:00:20.366
กำลังจะแต่งงานกัน เธอเป็นรักแท้ของเขา

00:00:20.366 --> 00:00:22.650
คืนหนึ่ง ทั้งคู่ออกไป

00:00:22.650 --> 00:00:25.655
ทานอาหารค่ำโรแมนติคที่ร้านอาหาร

00:00:25.655 --> 00:00:27.303
ขณะที่พวกเขากำลังกลับบ้าน

00:00:27.303 --> 00:00:30.253
ตำรวจนายหนึ่งสั่งให้พวกเขาจอดรถ

00:00:30.253 --> 00:00:33.570
ปรากฎว่า รถของไททัสดูค่อนข้างคล้ายกับรถคันหนึ่ง

00:00:33.570 --> 00:00:37.457
ซึ่งคนที่ขับรถคันนี้ในช่วงเย็นวันเดียวกัน

00:00:37.457 --> 00:00:40.863
เป็นคนข่มขืนผู้หญิงที่ขอโดยสารรถไปด้วย

00:00:40.863 --> 00:00:44.457
และไททัสก็หน้าตาคล้ายๆ กับโจรข่มขืนคนนั้น

00:00:44.457 --> 00:00:47.035
ตำรวจจึงนำรูปภาพของไททัส

00:00:47.035 --> 00:00:49.802
ไปรวมกับรูปภาพสำหรับการชี้ตัว

00:00:49.802 --> 00:00:51.962
และโชว์ให้ผู้เสียหายดูในเวลาต่อมา

00:00:51.962 --> 00:00:54.122
เธอชี้ไปที่รูปของไททัส

00:00:54.122 --> 00:00:57.743
และบอกว่า "คนนี้ดูเหมือนที่สุด"

00:00:57.743 --> 00:01:01.631
ตำรวจและอัยการจึงดำเนินการพิจารณาคดี

00:01:01.631 --> 00:01:04.972
ตอนที่สตีฟ ไททัส ถูกนำตัวมาขึ้นศาลในข้อหาข่มขืน

00:01:04.972 --> 00:01:07.068
เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายได้ขึ้นมาบนแท่นพยาน

00:01:07.068 --> 00:01:11.410
และกล่าวว่า "ฉันมั่นใจอย่างแน่นอนว่าเป็นเขา"

00:01:11.410 --> 00:01:14.336
ไททัสจึงถูกตัดสินลงโทษ

00:01:14.336 --> 00:01:16.310
เขาป่าวประกาศว่าตัวเองบริสุทธิ์

00:01:16.310 --> 00:01:18.892
ครอบครัวของเขากรีดร้องใส่คณะลูกขุน

00:01:18.892 --> 00:01:21.763
คู่หมั้นของเขาทรุดตัวลงไปร้องไห้คร่ำครวญอยู่ที่พื้น

00:01:21.763 --> 00:01:25.158
และไททัส ก็ถูกนำตัวเข้าห้องขัง

NOTE Paragraph

00:01:25.158 --> 00:01:28.616
คุณจะทำอย่างไร เมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้

00:01:28.616 --> 00:01:30.252
คุณจะทำอย่างไร

00:01:30.252 --> 00:01:34.020
ไททัสสูญเสียความเชื่อมั่นในระบบกฎหมายโดยสิ้นเชิง

00:01:34.020 --> 00:01:36.052
แต่เขาก็ยังได้ความคิดหนึ่ง

00:01:36.052 --> 00:01:38.483
เขาโทรไปหาหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น

00:01:38.483 --> 00:01:41.870
เขาได้รับความสนใจจากนักข่าวสืบสวนคนหนึ่ง

00:01:41.870 --> 00:01:46.606
และนักข่าวคนนั้นก็เป็นผู้หาโจรข่มขืนตัวจริงจนพบ

00:01:46.606 --> 00:01:49.959
คนที่สารภาพในที่สุดว่าเป็นผู้ลงมือข่มขืนครั้งนี้

00:01:49.959 --> 00:01:53.251
คนที่ถูกคาดว่าลงมือข่มขืนมาแล้ว 50 ครั้ง

00:01:53.251 --> 00:01:54.583
ในพื้นที่นั้น

00:01:54.583 --> 00:01:57.757
และเมื่อข้อมูลนี้ถูกส่งไปถึงผู้พิพากษา

00:01:57.757 --> 00:02:00.693
ผู้พิพากษาจึงปล่อยไททัสเป็นอิสระ

NOTE Paragraph

00:02:00.693 --> 00:02:04.724
ว่ากันจริงๆแล้ว เคสนี้ก็น่าจะสิ้นสุดที่ตรงนี้

00:02:04.724 --> 00:02:05.847
มันน่าจะจบ

00:02:05.847 --> 00:02:08.367
ไททัสน่าจะมองว่ามันช่างเป็นปีที่เลวร้าย

00:02:08.367 --> 00:02:12.203
ปีของการถูกกล่าวหาและดำเนินคดี แต่มันก็สิ้นสุดลงแล้ว

NOTE Paragraph

00:02:12.203 --> 00:02:14.250
เรื่องมันไม่ได้จบลงแบบนั้น

00:02:14.250 --> 00:02:16.928
ไททัสรู้สึกขมขื่นมาก

00:02:16.928 --> 00:02:19.508
เขาสูญเสียหน้าที่การงาน เขาเอามันกลับคืนมาไม่ได้

00:02:19.508 --> 00:02:21.351
เขาสูญเสียคู่หมั้น

00:02:21.351 --> 00:02:24.257
เธอทนอยู่กับอารมณ์โกรธแค้นตลอดเวลาของเขาไม่ได้

00:02:24.257 --> 00:02:26.403
เขาสูญเสียเงินเก็บทั้งหมด

00:02:26.403 --> 00:02:29.261
เขาก็เลยตัดสินใจยื่นฟ้อง

00:02:29.261 --> 00:02:31.542
ฟ้องตำรวจและคนอื่นๆ ที่เขารู้สึกว่า

00:02:31.542 --> 00:02:33.861
มีส่วนรับผิดชอบกับความทุกข์ทรมานของเขา

NOTE Paragraph

00:02:33.861 --> 00:02:38.574
ตอนนั้นเองที่ฉันได้เข้ามาเริ่มทำงานเกี่ยวกับเคสนี้

00:02:38.574 --> 00:02:40.535
โดยพยายามหาคำตอบว่า

00:02:40.535 --> 00:02:42.609
จากที่ผู้เสียหายเคยพูดว่า

00:02:42.609 --> 00:02:44.137
"คนนี้ดูเหมือนที่สุด"

00:02:44.137 --> 00:02:48.887
กลายมาเป็น "ฉันมั่นใจอย่างแน่นอนว่าเป็นเขา" ไปได้อย่างไร

NOTE Paragraph

00:02:48.887 --> 00:02:52.166
ไททัสหมกมุ่นอยู่กับคดีของเขามาก

00:02:52.166 --> 00:02:55.200
เขาคิดเกี่ยวกับมันตลอดทุกช่วงเวลาที่ลืมตาตื่น

00:02:55.200 --> 00:02:59.351
และก่อนขึ้นศาลเพียงไม่กี่วัน

00:02:59.351 --> 00:03:01.570
เขาตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่ง

00:03:01.570 --> 00:03:03.378
รู้สึกเจ็บปวดจนตัวงอ

00:03:03.378 --> 00:03:06.072
และตายเพราะหัวใจล้มเหลวจากความเครียด

00:03:06.072 --> 00:03:09.259
เขาอายุได้ 35 ปี

NOTE Paragraph

00:03:09.259 --> 00:03:14.069
ดังนั้น ฉันได้รับเชิญเข้ามาทำเคสของไททัส

00:03:14.069 --> 00:03:16.584
เพราะฉันเป็นนักวิทยาศาสตร์ทางด้านจิตวิทยา

00:03:16.584 --> 00:03:20.411
ฉันศึกษาเกี่ยวกับความจำ 
ฉันได้ค้นคว้าเรื่องความจำมาหลายสิบๆ ปี

00:03:20.411 --> 00:03:23.800
และถ้าฉันได้รู้จักใครบนเครื่องบิน

00:03:23.800 --> 00:03:25.896
เรื่องนี้เกิดตอนที่กำลังบินไปสก็อตแลนด์

00:03:25.896 --> 00:03:27.726
ถ้าฉันได้รู้จักใครบนเครื่องบิน

00:03:27.726 --> 00:03:30.771
และถามกันประมาณว่า "คุณทำงงทำงานอะไร"

00:03:30.771 --> 00:03:32.222
ฉันก็จะบอกว่า "ฉันศึกษาเกี่ยวกับความจำ"

00:03:32.222 --> 00:03:35.602
พวกเขาก็มักจะเล่าให้ฟังว่ามีปัญหาเรื่องจดจำชื่อ

00:03:35.602 --> 00:03:38.401
หรือไม่ก็มีญาติที่เป็นอัลไซเมอร์

00:03:38.416 --> 00:03:40.481
หรือปัญหาอะไรสักอย่างที่เกี่ยวกับความจำ

00:03:40.481 --> 00:03:42.697
แต่ฉันต้องบอกพวกเขาว่า

00:03:42.697 --> 00:03:46.202
ฉันไม่ได้ศึกษาเวลาที่ผู้คนหลงลืม

00:03:46.202 --> 00:03:49.204
ฉันศึกษาเรื่องที่ตรงกันข้าม เวลาที่พวกเขาจดจำ

00:03:49.204 --> 00:03:51.957
เวลาที่พวกเขาจำสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้น

00:03:51.957 --> 00:03:53.922
หรือจำสิ่งที่แตกต่าง

00:03:53.922 --> 00:03:55.947
จากที่มันเป็นอยู่จริงๆ

00:03:55.947 --> 00:04:00.683
ฉันศึกษาเรื่องความทรงจำเท็จ

NOTE Paragraph

00:04:00.683 --> 00:04:04.990
มันน่าเศร้าที่ สตีฟ ไททัส ไม่ใช่คนเดียว

00:04:04.990 --> 00:04:09.295
ที่ถูกตัดสินลงโทษจากความทรงจำเท็จของคนอื่น

00:04:09.295 --> 00:04:12.603
ที่สหรัฐอเมริกา มีโครงการหนึ่ง

00:04:12.603 --> 00:04:14.855
มีการรวบรวมข้อมูล

00:04:14.855 --> 00:04:18.789
จากผู้บริสุทธิ์ 300 คน

00:04:18.789 --> 00:04:22.684
จำเลย 300 คนที่ถูกตัดสินลงโทษในอาชญากรรม
ที่พวกเขาไม่ได้ก่อ

00:04:22.684 --> 00:04:27.984
พวกเขาต้องติดคุกเป็น 10, 20, 30 ปี 
ในข้อหาก่ออาชญากรรมเหล่านี้

00:04:27.984 --> 00:04:30.411
และปัจจุบันผลการทดสอบดีเอ็นเอก็พิสูจน์ว่า

00:04:30.411 --> 00:04:33.327
จริงๆ แล้วพวกเขาบริสุทธิ์

00:04:33.327 --> 00:04:35.848
และเมื่อมีการวิเคราะห์ดคีเหล่านั้น

00:04:35.848 --> 00:04:37.989
พบว่าสามในสี่ของผู้บริสุทธิ์

00:04:37.989 --> 00:04:43.600
ถูกลงโทษพราะความทรงจำเท็จ 
ความทรงจำที่ผิดของพยานผู้เห็นเหตุการณ์

NOTE Paragraph

00:04:43.600 --> 00:04:44.863
ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นล่ะ

00:04:44.863 --> 00:04:48.314
เช่นเดียวกับคณะลูกขุนที่ตัดสินโทษผู้บริสุทธิ์เหล่านั้น

00:04:48.314 --> 00:04:50.598
และคณะลูกขุนที่ตัดสินโทษไททัส

00:04:50.598 --> 00:04:52.839
หลายๆ คนเชื่อว่าความจำ

00:04:52.839 --> 00:04:54.486
ทำงานเหมือนเป็นเครื่องบันทึก

00:04:54.486 --> 00:04:56.743
คุณแค่บันทึกข้อมูล

00:04:56.743 --> 00:04:59.390
แล้วก็ค่อยนึกย้อนกลับไปแล้วเล่นใหม่

00:04:59.390 --> 00:05:02.817
เวลาที่ต้องตอบคำถาม หรือระบุรูปภาพ

00:05:02.817 --> 00:05:04.980
แต่หลายทศวรรษที่ทำงานด้านจิตวิทยามา

00:05:04.980 --> 00:05:08.133
ได้แสดงให้เห็นว่ามันไม่เป็นความจริงเลย

00:05:08.133 --> 00:05:10.563
ความจำของคนเรามันสร้างต่อเติมได้

00:05:10.563 --> 00:05:12.132
มันสร้างขึ้นใหม่ได้

00:05:12.132 --> 00:05:15.613
ความจำทำงานเหมือนกับวิกิพีเดียมากกว่า

00:05:15.613 --> 00:05:20.726
คุณเข้าไปเปลี่ยนแปลงมันได้ คนอื่นก็ทำได้เหมือนกัน

00:05:20.726 --> 00:05:25.975
ฉันเริ่มศึกษาเกี่ยวกับกระบวนการสร้างความจำนี้

00:05:25.975 --> 00:05:28.390
ในช่วงปี 1970

00:05:28.390 --> 00:05:32.813
ฉันทำการทดลองโดยให้คนได้ดู

00:05:32.813 --> 00:05:35.318
เหตุการณ์จำลองของอาชญากรรมและอุบัติเหตุต่างๆ

00:05:35.318 --> 00:05:38.836
แล้วก็ตั้งคำถามดูว่าพวกเขาจำอะไรได้บ้าง

00:05:38.836 --> 00:05:42.775
มีกรณีหนึ่ง เราให้ดูเหตุการณ์จำลองอุบัติเหตุ

00:05:42.775 --> 00:05:44.053
แล้วก็ถามคนดูว่า

00:05:44.053 --> 00:05:46.917
รถวิ่งมาด้วยความเร็วขนาดไหนตอนที่ชนกัน

00:05:46.917 --> 00:05:48.551
และก็ถามคนอีกกลุ่มว่า

00:05:48.551 --> 00:05:52.240
รถวิ่งมาด้วยความเร็วขนาดไหนตอนที่พุ่งชนกันอย่างจัง

00:05:52.240 --> 00:05:55.242
ถ้าเราถามนำโดยใช้คำว่า "พุ่งชนกันอย่างจัง"

00:05:55.242 --> 00:05:58.527
พยานจะตอบเป็นระดับความเร็วที่สูงกว่า

00:05:58.527 --> 00:06:02.524
และยิ่งไปกว่านั้น คำถามนำ "พุ่งชนกันอย่างจัง" นั้น

00:06:02.524 --> 00:06:05.384
ทำให้คนมีแนวโน้มที่จะบอกเราว่า

00:06:05.384 --> 00:06:08.451
พวกเขาเห็นเศษกระจกแตกในที่เกิดเหตุ

00:06:08.451 --> 00:06:12.230
ทั้งๆ ที่มันไม่มีเศษกระจกแตกอยู่เลย

00:06:12.230 --> 00:06:15.119
อีกการค้นคว้าหนึ่ง เราให้ดูเหตุการณ์จำลองอุบัติเหตุ

00:06:15.119 --> 00:06:18.779
ที่มีรถวิ่งฝ่าสี่แยกที่มีป้ายหยุด

00:06:18.779 --> 00:06:23.711
ถ้าเราถามคำถามที่บอกเป็นนัยว่ามันเป็นป้ายให้ทาง

00:06:23.711 --> 00:06:27.560
พยานหลายคนก็จะบอกว่า พวกเขาจำได้ว่ามันเป็นป้ายให้ทาง

00:06:27.560 --> 00:06:31.017
ที่สี่แยกนั้น ไม่ใช้ป้ายหยุด

NOTE Paragraph

00:06:31.017 --> 00:06:33.206
คุณอาจจะคิดว่า แหม

00:06:33.206 --> 00:06:34.529
นี่มันเป็นเหตุการณ์ที่ถูกถ่ายไว้

00:06:34.529 --> 00:06:36.457
มันไม่ได้ทำให้คนรู้สึกเครียดเท่าไหร่

00:06:36.457 --> 00:06:39.191
ความผิดพลาดแบบเดียวกันจะเกิดขึ้นไหม

00:06:39.191 --> 00:06:42.142
ถ้ามันเป็นสถานการณ์ที่ตึงเครียดจริงๆ

00:06:42.142 --> 00:06:45.233
จากการค้นคว้าหนึ่งที่เราเพิ่งเผยแพร่ไปเมื่อสองสามเดือนก่อน

00:06:45.233 --> 00:06:47.537
เราได้คำตอบให้กับคำถามนี้

00:06:47.537 --> 00:06:50.301
เพราะสิ่งที่ผิดไปจากเดิมเกี่ยวกับการค้นคว้านี้

00:06:50.301 --> 00:06:55.933
คือเราจัดให้คนได้อยู่ในสถานการณ์ที่ตึงเครียดมาก

00:06:55.933 --> 00:06:58.162
ผู้ที่รับการทดสอบนี้

00:06:58.162 --> 00:07:00.672
เป็นกลุ่มทหารกองทัพสหรัฐ

00:07:00.672 --> 00:07:05.097
ที่กำลังอยู่ในระหว่างการฝึกที่แสนทรมาน

00:07:05.097 --> 00:07:07.879
ที่สอนให้พวกเขารู้ว่ามันจะเป็นอย่างไร

00:07:07.879 --> 00:07:11.797
ถ้าพวกเขาโดนจับไปเป็นเชลยสงคราม

00:07:11.797 --> 00:07:14.227
และส่วนหนึ่งของการฝึกนี้

00:07:14.227 --> 00:07:17.756
พวกทหารจะถูกสอบปากคำด้วยท่าทีก้าวร้าว

00:07:17.756 --> 00:07:22.842
จงเกลียดจงชัง และมีการใช้กำลัง เป็นเวลา 30 นาที

00:07:22.842 --> 00:07:25.659
หลังจากนั้นพวกเขาต้องพยายามระบุตัว

00:07:25.659 --> 00:07:28.682
คนที่เป็นผู้สอบปากคำนั้น

00:07:28.682 --> 00:07:32.505
และตอนที่พวกเขาได้รับข้อมูลชี้นำ

00:07:32.505 --> 00:07:35.283
ที่บอกใบ้ว่าเป็นคนอื่น

00:07:35.283 --> 00:07:39.320
ทหารหลายคนชี้ตัวผู้สอบปากคำผิดคน

00:07:39.320 --> 00:07:43.155
มักจะระบุตัวคนที่ไม่แม้แต่จะดูคล้าย

00:07:43.155 --> 00:07:46.259
กับตัวผู้สอบปากคำตัวจริง

NOTE Paragraph

00:07:46.259 --> 00:07:48.560
การศึกษาค้นคว้าเหล่านี้จึงแสดงให้เห็นว่า

00:07:48.560 --> 00:07:52.420
เมื่อคุณป้อนข้อมูลที่ผิดๆ ให้กับผู้คน

00:07:52.420 --> 00:07:55.800
เกี่ยวกับประสบการณ์บางอย่างที่พวกเขาอาจจะเคยเจอ

00:07:55.800 --> 00:08:01.455
คุณสามารถบิดเบือน หรือ เจือปน
หรือเปลี่ยนแปลงความทรงจำของพวกเขาได้

NOTE Paragraph

00:08:01.455 --> 00:08:03.655
ในโลกแห่งความจริง

00:08:03.655 --> 00:08:06.546
การให้ข้อมูลที่ผิดๆ มีอยู่ทุกที่

00:08:06.546 --> 00:08:07.906
เราได้รับข้อมูลผิดๆ

00:08:07.906 --> 00:08:10.822
ไม่ใช่เพียงแค่ถูกตั้งคำถามชี้นำ

00:08:10.822 --> 00:08:13.269
แต่ถ้าเราคุยกับพยานคนอื่นๆ

00:08:13.269 --> 00:08:16.302
ที่อาจจะตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจ

00:08:16.302 --> 00:08:18.439
ให้ข้อมูลที่ผิดพลาดแก่เรา

00:08:18.439 --> 00:08:23.169
หรือถ้าเราได้ดูข่าวเกี่ยวกับบางเหตุการณ์ที่เราอาจจะเคยเจอมาก่อน

00:08:23.169 --> 00:08:25.962
สิ่งเหล่านี้ล้วนเปิดโอกาส

00:08:25.962 --> 00:08:30.312
ให้ความทรงจำของเราเกิดการปนเปื้อน

NOTE Paragraph

00:08:30.312 --> 00:08:34.100
ในช่วงปี 1990 เราเริ่มเห็น

00:08:34.100 --> 00:08:38.783
ปัญหาเกี่ยวกับความจำที่ยิ่งร้ายแรงกว่า

00:08:38.783 --> 00:08:41.879
ผู้ป่วยบางคน เข้ารับการบำบัดเพราะมีปัญหาอย่างหนึ่ง

00:08:41.879 --> 00:08:44.793
อาจจะเพราะพวกเขามีอาการหดหู่ มีพฤติกรรมการกินผิดปกติ

00:08:44.793 --> 00:08:47.546
แต่พวกเขากลับออกมาจากการบำบัด

00:08:47.546 --> 00:08:50.207
ด้วยปัญหาอีกอย่างหนึ่ง

00:08:50.207 --> 00:08:53.908
คือการมีความทรงจำที่เลวร้่ายเกี่ยวกับการกระทำทารุณที่น่ากลัว

00:08:53.908 --> 00:08:55.891
บางครั้งก็เกิดจากการทำพิธีกรรมที่เกี่ยวกับซาตาน

00:08:55.891 --> 00:09:00.588
บางครั้งก็เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบต่างๆ ที่สุดแสนจะแปลกพิสดาร

00:09:00.588 --> 00:09:03.142
มีผู้หญิงคนหนึ่งกลับออกมาจากการบำบัดจิต

00:09:03.142 --> 00:09:05.570
พร้อมกับเชื่อว่าเธอได้ทนทุกข์เป็นเวลาหลายปี

00:09:05.570 --> 00:09:09.472
จากการทารุณที่เป็นพิธีกรรม ซึ่งเธอถูกทำให้ตั้งท้อง

00:09:09.472 --> 00:09:12.038
และถูกผ่าท้องเอาเด็กทารกออกไป

00:09:12.038 --> 00:09:14.397
แต่ร่างกายเธอไม่มีรอยแผลเป็นให้เห็น

00:09:14.397 --> 00:09:16.423
ไม่มีแม้แต่หลักฐานทางร่างกายอื่นๆ

00:09:16.423 --> 00:09:19.304
ที่จะสามารถสนับสนุนเรื่องราวของเธอได้

00:09:19.304 --> 00:09:22.312
เมื่อฉันเริ่มตรวจสอบดูกรณีเหล่านี้

00:09:22.312 --> 00:09:23.762
ฉันสงสัยว่า

00:09:23.762 --> 00:09:26.090
ความทรงจำแปลกประหลาดพวกนี้มาจากไหน

00:09:26.090 --> 00:09:30.477
และสิ่งที่ฉันค้นพบก็คือ เกือบทั้งหมดของสถานการณ์เหล่านี้

00:09:30.477 --> 00:09:35.968
เกี่ยวข้องกับรูปแบบเฉพาะบางอย่างของการบำบัดทางจิต

00:09:35.968 --> 00:09:37.567
ฉันจึงตั้งคำถามว่า

00:09:37.567 --> 00:09:40.955
ในการบำบัดทางจิต มีสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นหรือไม่

00:09:40.955 --> 00:09:43.839
อย่่างเช่น การฝึกให้จินตนาการ

00:09:43.839 --> 00:09:45.896
หรือการตีความหมายของความฝัน

00:09:45.896 --> 00:09:48.028
หรือการสะกดจิต ในบางกรณี

00:09:48.028 --> 00:09:51.846
หรือการเปิดรับข้อมูลที่ผิดๆ ในบางกรณี

00:09:51.846 --> 00:09:54.633
สิ่งเหล่านี้ได้ชี้นำให้ผู้ป่วย

00:09:54.633 --> 00:09:57.310
สร้างความทรงจำที่แปลกประหลาด

00:09:57.310 --> 00:10:00.241
ที่ไม่น่าจะเป็นไปได้เหล่านี้ ใช่หรือไม่

00:10:00.241 --> 00:10:02.400
ฉันจึงออกแบบการทดลองบางอย่าง

00:10:02.400 --> 00:10:07.425
เพื่อพยายามศึกษาขั้นตอนที่ใช้ในการบำบัดจิต

00:10:07.425 --> 00:10:10.498
เพื่อที่ฉันจะได้ค้นคว้าเกี่ยวกับ

00:10:10.498 --> 00:10:14.049
การพัฒนาของความทรงจำที่ผิดไปอย่างมากเหล่านี้

NOTE Paragraph

00:10:14.049 --> 00:10:16.457
หนึ่งในกรณีแรกๆ ที่เราได้ทำการค้นคว้า

00:10:16.457 --> 00:10:18.810
เราใช้การชี้นำ

00:10:18.810 --> 00:10:22.873
ซึ่งเป็นวิธีที่ได้รับแรงบันดาลใจจากการบำบัดจิต
ที่เราได้เห็นในกรณีต่างๆเหล่านี้

00:10:22.873 --> 00:10:24.983
เราใช้การชี้นำแนวนี้

00:10:24.983 --> 00:10:26.835
และปลูกฝังความทรงจำเท็จว่า

00:10:26.835 --> 00:10:29.912
ตอนที่คุณยังเด็ก อายุประมาณ 5 หรือ 6 ขวบ

00:10:29.912 --> 00:10:32.163
คุณหลงทางในห้าง

00:10:32.163 --> 00:10:34.663
คุณกลัวมาก ร้องห่มร้องไห้

00:10:34.663 --> 00:10:37.177
สุดท้ายก็มีผู้ใหญ่คนหนึ่งมาช่วยคุณไว้

00:10:37.177 --> 00:10:39.029
และพาคุณกลับไปหาครอบครัว

00:10:39.029 --> 00:10:41.637
เราประสบความสำเร็จในการฝังความทรงจำนี้

00:10:41.637 --> 00:10:45.743
ลงในจิตใจของประมาณหนึ่งในสี่ของผู้รับการทดลอง

00:10:45.743 --> 00:10:47.748
คุณอาจจะคิดว่า แหม

00:10:47.748 --> 00:10:50.094
เหตุการณ์แบบนั้นไม่ได้ทำให้รู้สึกเครียดเท่าไหร่

00:10:50.094 --> 00:10:53.463
แต่พวกเรา และผู้ตรวจสอบคนอื่นๆ ก็ได้ฝัง

00:10:53.463 --> 00:10:56.221
ความทรงจำที่ผิดไปมากๆ เกี่ยวกับสิ่งที่

00:10:56.221 --> 00:10:59.136
ผิดปกติมากกว่าเดิม 
และสร้างความตึงเครียดมากกว่าเดิมมาแล้ว

00:10:59.136 --> 00:11:01.675
มีการค้นคว้าหนึ่งในรัฐเทนเนสซี

00:11:01.675 --> 00:11:04.091
นักวิจัยได้ฝังความจำเท็จ ว่า

00:11:04.091 --> 00:11:06.665
ตอนคุณเป็นเด็ก คุณเกือบจมน้ำ

00:11:06.665 --> 00:11:09.172
และมีเจ้าหน้ากู้ชีพที่มาช่วยไว้

00:11:09.172 --> 00:11:11.475
และอีกการค้นคว้าหนึ่งในแคนาดา

00:11:11.475 --> 00:11:13.999
นักวิจัยฝังความทรงจำเท็จไว้ว่า

00:11:13.999 --> 00:11:15.227
ตอนคุณยังเด็ก

00:11:15.227 --> 00:11:18.957
อะไรบางอย่างที่เลวร้าย เช่น การถูกสัตว์ที่ดุร้ายทำร้ายเอา

00:11:18.957 --> 00:11:20.339
ได้เกิดขึ้นกับคุณ

00:11:20.339 --> 00:11:23.761
ประมาณครึ่งหนึ่งของผู้รับการทดสอบถูกฝังความจำได้สำเร็จ

00:11:23.761 --> 00:11:26.113
และมีการค้นคว้าหนึ่งในอิตาลี

00:11:26.113 --> 00:11:28.771
นักวิจัยฝังความจำเท็จไว้ว่า

00:11:28.771 --> 00:11:33.983
ตอนที่คุณยังเด็ก คุณได้เห็นการถูกปีศาจเข้าสิง

NOTE Paragraph

00:11:33.983 --> 00:11:36.190
ฉันอยากจะขอเสริมว่า มันอาจจะดูเหมือนว่า

00:11:36.190 --> 00:11:39.929
พวกเรากำลังสร้างความบอบช้ำทางจิตใจ
ให้กับผู้เข้ารับการทดลองเหล่านี้

00:11:39.929 --> 00:11:41.529
เพื่อเห็นแก่วิทยาศาสตร์

00:11:41.529 --> 00:11:46.167
แต่การศึกษาของเราได้ผ่านการประเมินอย่างถี่ถ้วน

00:11:46.167 --> 00:11:48.142
จากคณะกรรมการจริยธรรมการวิจัย

00:11:48.142 --> 00:11:50.484
ที่ได้ตัดสินใจว่า

00:11:50.484 --> 00:11:53.557
ความลำบากใจชั่วคราวที่

00:11:53.557 --> 00:11:56.641
เหล่าผู้รับการทดลองต้องเผชิญในการค้นคว้าทั้งหลายนี้

00:11:56.641 --> 00:12:00.541
เทียบได้น้อยกว่าความสำคัญของปัญหา

00:12:00.541 --> 00:12:03.648
เพื่อที่เราจะได้เข้าใจกระบวนการของความทรงจำ

00:12:03.648 --> 00:12:06.994
และการใช้ความทรงจำในทางที่ผิด ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่

00:12:06.994 --> 00:12:10.287
ในหลายๆ แห่งบนโลกนี้

NOTE Paragraph

00:12:10.287 --> 00:12:13.325
ฉันต้องประหลาดใจ

00:12:13.325 --> 00:12:16.754
เมื่อฉันได้เผยแพร่งานชิ้นนี้ และเริ่มออกไปพูด

00:12:16.754 --> 00:12:20.649
ต่อต้านการบำบัดจิตแนวเฉพาะนี้

00:12:20.649 --> 00:12:24.629
มันได้ก่อปัญหาที่ค่อนข้างร้ายแรงให้ฉันพอสมควร

00:12:24.629 --> 00:12:29.530
คือการถูกปองร้าย 
โดยเริ่มจากพวกนักบำบัดจิตแนวเก็บกดความทรงจำ

00:12:29.530 --> 00:12:31.206
ที่รู้สึกเหมือนถูกโจมตี

00:12:31.206 --> 00:12:34.734
และก็จากผู้ป่วยที่ถูกควบคุมจิตใจโดยนักบำบัดเหล่านั้น

00:12:34.734 --> 00:12:37.671
บางครั้งฉันถึงกับต้องมีคนคอยคุ้มกันพร้อมอาวุธตามงานบรรยาย

00:12:37.671 --> 00:12:39.576
ที่ฉันได้รับเชิญให้ไปพูด

00:12:39.576 --> 00:12:43.793
มีคนพยายามปลุกปั่นรณรงค์
เขียนเป็นจดหมายให้ฉันโดนไล่ออก

00:12:43.793 --> 00:12:45.774
แต่ที่น่าจะแย่ที่สุดคือ

00:12:45.774 --> 00:12:48.541
ตอนนั้นฉันสงสัยว่าผู้หญิงคนหนึ่ง

00:12:48.541 --> 00:12:50.965
เป็นผู้บริสุทธิ์จากการถูกกล่าวหาว่าล่วงละเมิด

00:12:50.965 --> 00:12:53.801
โดยลูกที่โตเป็นสาวแล้วของเธอ

00:12:53.801 --> 00:12:57.218
เธอกล่าวหาว่าแม่ของเธอล่วงละเมิดทางเพศ

00:12:57.218 --> 00:12:59.077
โดยกล่าวหาจากความทรงจำที่ถูกเก็บกดไว้

00:12:59.077 --> 00:13:01.960
และลูกสาวที่ฟ้องร้องแม่ตัวเองนี้ ก็อนุญาติให้มีการบันทึก

00:13:01.960 --> 00:13:05.394
เรื่องราวของตัวเธอเอง และเผยแพร่ในที่สาธารณะ

00:13:05.394 --> 00:13:07.903
ฉันรู้สึกไม่ชอบมาพากลกับเรื่องนี้

00:13:07.903 --> 00:13:10.203
จึงเริ่มสืบดู

00:13:10.203 --> 00:13:14.686
และในที่สุดก็พบข้อมูลที่ทำให้ฉันเชื่อว่า

00:13:14.686 --> 00:13:16.975
แม่คนนี้เป็นผู้บริสุทธิ์

00:13:16.975 --> 00:13:19.936
ฉันได้ตีพิมพ์เปิดเผยเรื่องราวของเคสนี้

00:13:19.936 --> 00:13:23.380
และไม่นานหลังจากนั้น ลูกสาวที่ฟ้องร้องแม่ตัวเอง

00:13:23.380 --> 00:13:24.901
ก็ยื่นฟ้องศาล

00:13:24.901 --> 00:13:27.256
ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เคยเอ่ยชื่อของเธอเลย

00:13:27.256 --> 00:13:31.618
เธอก็ฟ้องร้องฉันด้วยข้อหาหมิ่นประมาท 
และบุกรุกความเป็นส่วนตัว

00:13:31.618 --> 00:13:34.341
ฉันต้องใช้เวลาเกือบ 5 ปี

00:13:34.341 --> 00:13:40.893
ในการต่อสู้คดีที่แสนวุ่นวายและไม่มีอะไรน่าพอใจเลย

00:13:40.893 --> 00:13:44.567
แต่ในที่สุด ในที่สุดมันก็จบลง และฉันก็สามารถ

00:13:44.567 --> 00:13:46.991
กลับไปทำงานต่อได้จริงๆ เสียที

00:13:46.991 --> 00:13:49.476
อย่างไรก็ตาม ในช่วงนั้น ฉันได้กลายเป็นส่วนหนึ่ง

00:13:49.476 --> 00:13:52.130
ของเทรนด์หนึ่งที่น่าหวั่นใจในอเมริกา

00:13:52.130 --> 00:13:54.237
คือการที่เหล่านักวิทยาศาสตร์ต่างถูกฟ้องร้อง

00:13:54.237 --> 00:13:58.836
เพียงเพราะการพูดเปิดเผย
เกี่ยวกับเรื่องที่เป็นประเด็นขัดแย้งสาธารณะ

NOTE Paragraph

00:13:58.836 --> 00:14:02.194
เมื่อฉันได้กลับไปทำงาน ฉันก็ตั้งคำถามว่า

00:14:02.194 --> 00:14:04.592
ถ้าฉันฝังความทรงจำเท็จลงในจิตใจของคุณ

00:14:04.592 --> 00:14:06.436
มันจะมีผลสะท้อนที่ตามมาหรือไม่

00:14:06.436 --> 00:14:08.395
มันจะมีผลกระทบกับความคิดของคุณ

00:14:08.395 --> 00:14:10.496
หรือพฤติกรรมของคุณในเวลาต่อมาหรือไม่

00:14:10.496 --> 00:14:12.523
การค้นคว้าแรกที่เราได้ฝังความจำเท็จไว้ว่า

00:14:12.523 --> 00:14:15.849
ตอนที่คุณเป็นเด็ก คุณไม่สบายจากการกินอาหารบางอย่าง

00:14:15.849 --> 00:14:18.848
เช่น ไข่ต้ม ผักดอง ไอศครีมรสสตอเบอร์รี่

00:14:18.848 --> 00:14:22.038
เราได้พบว่า เมื่อเราฝังความทรงจำเท็จแบบนี้ไปแล้ว

00:14:22.038 --> 00:14:24.489
มันทำให้ผู้คนลดความอยากอาหารลง

00:14:24.489 --> 00:14:26.749
เวลาไปปิคนิคข้างนอก

00:14:26.749 --> 00:14:30.622
ความทรงจำเท็จ ไม่จำเป็นต้องเลวร้าย 
หรือไม่น่าพอใจเสมอไป

00:14:30.622 --> 00:14:32.980
ถ้าเราฝังความทรงจำที่อบอุ่น

00:14:32.980 --> 00:14:36.001
เกี่ยวกับอาหารที่ดีต่อสุขภาพอย่างหน่อไม้ฝรั่ง

00:14:36.001 --> 00:14:39.476
เราก็ทำให้คนอยากกินหน่อไม้ฝรั่งมากขึ้น

00:14:39.476 --> 00:14:41.850
ดังนั้น การค้นคว้าเหล่านี้ก็ได้แสดงให้เห็นว่า

00:14:41.850 --> 00:14:43.965
คุณสามารถฝังความทรงจำเท็จ

00:14:43.965 --> 00:14:45.378
และมันก็จะมีผลสะท้อน

00:14:45.378 --> 00:14:50.463
ที่ส่งผลกระทบต่อพฤติกรรม เนิ่นนานหลังจากที่ความทรงจำคงอยู่

NOTE Paragraph

00:14:50.463 --> 00:14:52.887
แต่ที่มาพร้อมกับความสามารถในการ

00:14:52.887 --> 00:14:55.810
ฝังความทรงจำ และการควบคุมพฤติกรรม

00:14:55.810 --> 00:14:59.991
ที่เห็นได้ชัดก็คือประเด็นเรื่องจริยธรรมบางประเด็นที่สำคัญ

00:14:59.991 --> 00:15:03.050
เช่น เราควรจะใช้เทคโนโลยีทางด้านจิตใจนี้ได้เมื่อไหร่

00:15:03.050 --> 00:15:06.730
และ มันควรจะแม้แต่ถูกนำมาใช้หรือไม่

00:15:06.730 --> 00:15:09.513
ตามจริยธรรม นักบำบัดไม่ควรฝังความจำเท็จ

00:15:09.513 --> 00:15:11.100
ลงในจิตใจของคนไข้

00:15:11.100 --> 00:15:13.664
ถึงแม้ว่ามันจะช่วยในการรักษา

00:15:13.664 --> 00:15:15.286
แต่มันไม่ควรจะมีอะไรมาหยุดยั้งคนที่เป็นพ่อแม่ที่จะลองทำดู

00:15:15.286 --> 00:15:19.735
กับลูกของพวกเขาที่อยู่ในช่วงวัยรุ่นที่น้ำหนักเกิน
หรือเป็นโรคอ้วน

00:15:19.735 --> 00:15:22.340
และเมื่อฉันแนะนำอย่างนี้ออกไป

00:15:22.340 --> 00:15:25.686
ก็เกิดการโวยวายคัดค้านขึ้นมาอีก

00:15:25.686 --> 00:15:29.719
"เอาอีกแล้วไง เธอสนับสนุนให้พ่อแม่โกหกลูก"

NOTE Paragraph

00:15:29.719 --> 00:15:31.964
สวัสดีค่ะ ซานตาคลอส (เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:15:31.964 --> 00:15:41.461
ฉันหมายถึงว่า เรามองมันได้อีกแง่หนึ่ง

00:15:41.461 --> 00:15:43.494
คุณจะเลือกอะไรระหว่าง

00:15:43.494 --> 00:15:46.523
ลูกที่เป็นโรคอ้วน โรคเบาหวาน อายุสั้น

00:15:46.523 --> 00:15:48.055
และอะไรต่อมิอะไรที่ตามมา

00:15:48.055 --> 00:15:51.071
หรือลูกที่มีความทรงจำเท็จนิดหน่อย

00:15:51.071 --> 00:15:54.462
ฉันรู้ว่าจะเลือกอะไรเพื่อลูกของฉันเอง

NOTE Paragraph

00:15:54.462 --> 00:15:58.439
แต่อาจจะเป็นเพราะงานของฉัน
ทำให้ฉันแตกต่างจากคนส่วนใหญ่

00:15:58.439 --> 00:16:00.518
คนส่วนใหญ่มักจะทะนุถนอนความทรงจำของตัวเอง

00:16:00.518 --> 00:16:02.672
รู้ดีว่ามันแสดงถึงตัวตนของพวกเขา

00:16:02.672 --> 00:16:04.697
ว่าเป็นใคร มาจากไหน

00:16:04.697 --> 00:16:07.555
และฉันก็เข้าใจถึงคุณค่าในสิ่งนั้น ฉันก็รู้สึกอย่างเดียวกัน

00:16:07.555 --> 00:16:09.760
แต่ฉันได้เรียนรู้จากงานของฉันว่า

00:16:09.760 --> 00:16:14.241
ในความทรงจำมันมีเรื่องที่แต่งขึ้นอยู่มากมายเท่าไหร่

00:16:14.241 --> 00:16:16.973
ถ้าฉันจะได้เรียนรู้อะไรจากหลายสิบปี

00:16:16.973 --> 00:16:19.383
ของการพยายามแก้ปัญหาเหล่านี้ก็คือ

00:16:19.383 --> 00:16:21.594
เพียงแค่มีใครบางคนบอกอะไรบางอย่างกับคุณ

00:16:21.594 --> 00:16:23.169
และเชาพูดด้วยความมั่นใจ

00:16:23.169 --> 00:16:25.849
เพียงเพราะเขาบอกรายละเอียดได้เยอะ

00:16:25.849 --> 00:16:28.608
เพียงเพราะเขาแสดงอารมณ์ตอนที่พูดออกมา

00:16:28.608 --> 00:16:31.810
ไม่ได้หมายความว่ามันเกิดขึ้นตามนั้นจริงๆ

00:16:31.810 --> 00:16:35.675
เราไม่สามารถบอกความแตกต่างระหว่างความทรงจำที่แท้จริง 
กับความทรงจำเท็จ อย่างน่าเชื่อถือได้

00:16:35.675 --> 00:16:39.223
เราจำเป็นต้องมีการหาพยานหลักฐานสนับสนุน
ที่ไม่มีส่วนได้ส่วนเสีย

00:16:39.223 --> 00:16:42.313
การค้นพบดังกล่าว ทำให้ฉันเกิดความอดทน

00:16:42.313 --> 00:16:44.452
ต่อความผิดพลาดของความจำที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน

00:16:44.452 --> 00:16:47.366
ที่เกิดขึ้นโดยเพื่อนๆ และครอบครัวของฉัน

00:16:47.366 --> 00:16:51.900
การค้นพบดังกล่าวอาจจะช่วยสตีฟ ไททัสไว้ได้

00:16:51.900 --> 00:16:55.476
ชายคนที่อนาคตทั้งหมดของเขาถูกกระชากไป

00:16:55.476 --> 00:16:57.714
โดยความทรงจำเท็จ

NOTE Paragraph

00:16:57.714 --> 00:17:00.530
แต่ในขณะเดียวกัน เราก็ควรจำให้ขึ้นใจว่า

00:17:00.530 --> 00:17:02.166
มันจะดีกว่าสำหรับเรา

00:17:02.166 --> 00:17:06.037
ว่าความทรงจำ เช่นเดียวกับอิสรภาพ

00:17:06.037 --> 00:17:09.731
เป็นสิ่งที่เปราะบาง

00:17:09.731 --> 00:17:12.669
ขอบคุณค่ะ ขอบคุณค่ะ

00:17:12.669 --> 00:17:15.397
ขอบคุณค่ะ (เสียงปรบมือ)

00:17:15.397 --> 00:17:19.116
ขอบคุณมากค่ะ (เสียงปรบมือ)