1
00:00:00,509 --> 00:00:04,841
ฉันจะขอเล่าเกี่ยวกับคดีทางกฎหมายหนึ่งที่ฉันเคยทำ

2
00:00:04,841 --> 00:00:08,404
เกี่ยวกับชายที่ชื่อว่า สตีฟ ไททัส

3
00:00:08,404 --> 00:00:11,433
ไททัสเป็นผู้จัดการร้านอาหาร

4
00:00:11,433 --> 00:00:15,523
ตอนนั้นเขาอายุ 31 ปี อาศัยอยู่ที่ซีแอตเติ้ล กรุงวอชิงตัน

5
00:00:15,523 --> 00:00:17,418
เขาหมั้นหมายอยู่กับเกรทเช่น

6
00:00:17,418 --> 00:00:20,366
กำลังจะแต่งงานกัน เธอเป็นรักแท้ของเขา

7
00:00:20,366 --> 00:00:22,650
คืนหนึ่ง ทั้งคู่ออกไป

8
00:00:22,650 --> 00:00:25,655
ทานอาหารค่ำโรแมนติคที่ร้านอาหาร

9
00:00:25,655 --> 00:00:27,303
ขณะที่พวกเขากำลังกลับบ้าน

10
00:00:27,303 --> 00:00:30,253
ตำรวจนายหนึ่งสั่งให้พวกเขาจอดรถ

11
00:00:30,253 --> 00:00:33,570
ปรากฎว่า รถของไททัสดูค่อนข้างคล้ายกับรถคันหนึ่ง

12
00:00:33,570 --> 00:00:37,457
ซึ่งคนที่ขับรถคันนี้ในช่วงเย็นวันเดียวกัน

13
00:00:37,457 --> 00:00:40,863
เป็นคนข่มขืนผู้หญิงที่ขอโดยสารรถไปด้วย

14
00:00:40,863 --> 00:00:44,457
และไททัสก็หน้าตาคล้ายๆ กับโจรข่มขืนคนนั้น

15
00:00:44,457 --> 00:00:47,035
ตำรวจจึงนำรูปภาพของไททัส

16
00:00:47,035 --> 00:00:49,802
ไปรวมกับรูปภาพสำหรับการชี้ตัว

17
00:00:49,802 --> 00:00:51,962
และโชว์ให้ผู้เสียหายดูในเวลาต่อมา

18
00:00:51,962 --> 00:00:54,122
เธอชี้ไปที่รูปของไททัส

19
00:00:54,122 --> 00:00:57,743
และบอกว่า "คนนี้ดูเหมือนที่สุด"

20
00:00:57,743 --> 00:01:01,631
ตำรวจและอัยการจึงดำเนินการพิจารณาคดี

21
00:01:01,631 --> 00:01:04,972
ตอนที่สตีฟ ไททัส ถูกนำตัวมาขึ้นศาลในข้อหาข่มขืน

22
00:01:04,972 --> 00:01:07,068
เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายได้ขึ้นมาบนแท่นพยาน

23
00:01:07,068 --> 00:01:11,410
และกล่าวว่า "ฉันมั่นใจอย่างแน่นอนว่าเป็นเขา"

24
00:01:11,410 --> 00:01:14,336
ไททัสจึงถูกตัดสินลงโทษ

25
00:01:14,336 --> 00:01:16,310
เขาป่าวประกาศว่าตัวเองบริสุทธิ์

26
00:01:16,310 --> 00:01:18,892
ครอบครัวของเขากรีดร้องใส่คณะลูกขุน

27
00:01:18,892 --> 00:01:21,763
คู่หมั้นของเขาทรุดตัวลงไปร้องไห้คร่ำครวญอยู่ที่พื้น

28
00:01:21,763 --> 00:01:25,158
และไททัส ก็ถูกนำตัวเข้าห้องขัง

29
00:01:25,158 --> 00:01:28,616
คุณจะทำอย่างไร เมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้

30
00:01:28,616 --> 00:01:30,252
คุณจะทำอย่างไร

31
00:01:30,252 --> 00:01:34,020
ไททัสสูญเสียความเชื่อมั่นในระบบกฎหมายโดยสิ้นเชิง

32
00:01:34,020 --> 00:01:36,052
แต่เขาก็ยังได้ความคิดหนึ่ง

33
00:01:36,052 --> 00:01:38,483
เขาโทรไปหาหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น

34
00:01:38,483 --> 00:01:41,870
เขาได้รับความสนใจจากนักข่าวสืบสวนคนหนึ่ง

35
00:01:41,870 --> 00:01:46,606
และนักข่าวคนนั้นก็เป็นผู้หาโจรข่มขืนตัวจริงจนพบ

36
00:01:46,606 --> 00:01:49,959
คนที่สารภาพในที่สุดว่าเป็นผู้ลงมือข่มขืนครั้งนี้

37
00:01:49,959 --> 00:01:53,251
คนที่ถูกคาดว่าลงมือข่มขืนมาแล้ว 50 ครั้ง

38
00:01:53,251 --> 00:01:54,583
ในพื้นที่นั้น

39
00:01:54,583 --> 00:01:57,757
และเมื่อข้อมูลนี้ถูกส่งไปถึงผู้พิพากษา

40
00:01:57,757 --> 00:02:00,693
ผู้พิพากษาจึงปล่อยไททัสเป็นอิสระ

41
00:02:00,693 --> 00:02:04,724
ว่ากันจริงๆแล้ว เคสนี้ก็น่าจะสิ้นสุดที่ตรงนี้

42
00:02:04,724 --> 00:02:05,847
มันน่าจะจบ

43
00:02:05,847 --> 00:02:08,367
ไททัสน่าจะมองว่ามันช่างเป็นปีที่เลวร้าย

44
00:02:08,367 --> 00:02:12,203
ปีของการถูกกล่าวหาและดำเนินคดี แต่มันก็สิ้นสุดลงแล้ว

45
00:02:12,203 --> 00:02:14,250
เรื่องมันไม่ได้จบลงแบบนั้น

46
00:02:14,250 --> 00:02:16,928
ไททัสรู้สึกขมขื่นมาก

47
00:02:16,928 --> 00:02:19,508
เขาสูญเสียหน้าที่การงาน เขาเอามันกลับคืนมาไม่ได้

48
00:02:19,508 --> 00:02:21,351
เขาสูญเสียคู่หมั้น

49
00:02:21,351 --> 00:02:24,257
เธอทนอยู่กับอารมณ์โกรธแค้นตลอดเวลาของเขาไม่ได้

50
00:02:24,257 --> 00:02:26,403
เขาสูญเสียเงินเก็บทั้งหมด

51
00:02:26,403 --> 00:02:29,261
เขาก็เลยตัดสินใจยื่นฟ้อง

52
00:02:29,261 --> 00:02:31,542
ฟ้องตำรวจและคนอื่นๆ ที่เขารู้สึกว่า

53
00:02:31,542 --> 00:02:33,861
มีส่วนรับผิดชอบกับความทุกข์ทรมานของเขา

54
00:02:33,861 --> 00:02:38,574
ตอนนั้นเองที่ฉันได้เข้ามาเริ่มทำงานเกี่ยวกับเคสนี้

55
00:02:38,574 --> 00:02:40,535
โดยพยายามหาคำตอบว่า

56
00:02:40,535 --> 00:02:42,609
จากที่ผู้เสียหายเคยพูดว่า

57
00:02:42,609 --> 00:02:44,137
"คนนี้ดูเหมือนที่สุด"

58
00:02:44,137 --> 00:02:48,887
กลายมาเป็น "ฉันมั่นใจอย่างแน่นอนว่าเป็นเขา" ไปได้อย่างไร

59
00:02:48,887 --> 00:02:52,166
ไททัสหมกมุ่นอยู่กับคดีของเขามาก

60
00:02:52,166 --> 00:02:55,200
เขาคิดเกี่ยวกับมันตลอดทุกช่วงเวลาที่ลืมตาตื่น

61
00:02:55,200 --> 00:02:59,351
และก่อนขึ้นศาลเพียงไม่กี่วัน

62
00:02:59,351 --> 00:03:01,570
เขาตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่ง

63
00:03:01,570 --> 00:03:03,378
รู้สึกเจ็บปวดจนตัวงอ

64
00:03:03,378 --> 00:03:06,072
และตายเพราะหัวใจล้มเหลวจากความเครียด

65
00:03:06,072 --> 00:03:09,259
เขาอายุได้ 35 ปี

66
00:03:09,259 --> 00:03:14,069
ดังนั้น ฉันได้รับเชิญเข้ามาทำเคสของไททัส

67
00:03:14,069 --> 00:03:16,584
เพราะฉันเป็นนักวิทยาศาสตร์ทางด้านจิตวิทยา

68
00:03:16,584 --> 00:03:20,411
ฉันศึกษาเกี่ยวกับความจำ 
ฉันได้ค้นคว้าเรื่องความจำมาหลายสิบๆ ปี

69
00:03:20,411 --> 00:03:23,800
และถ้าฉันได้รู้จักใครบนเครื่องบิน

70
00:03:23,800 --> 00:03:25,896
เรื่องนี้เกิดตอนที่กำลังบินไปสก็อตแลนด์

71
00:03:25,896 --> 00:03:27,726
ถ้าฉันได้รู้จักใครบนเครื่องบิน

72
00:03:27,726 --> 00:03:30,771
และถามกันประมาณว่า "คุณทำงงทำงานอะไร"

73
00:03:30,771 --> 00:03:32,222
ฉันก็จะบอกว่า "ฉันศึกษาเกี่ยวกับความจำ"

74
00:03:32,222 --> 00:03:35,602
พวกเขาก็มักจะเล่าให้ฟังว่ามีปัญหาเรื่องจดจำชื่อ

75
00:03:35,602 --> 00:03:38,401
หรือไม่ก็มีญาติที่เป็นอัลไซเมอร์

76
00:03:38,416 --> 00:03:40,481
หรือปัญหาอะไรสักอย่างที่เกี่ยวกับความจำ

77
00:03:40,481 --> 00:03:42,697
แต่ฉันต้องบอกพวกเขาว่า

78
00:03:42,697 --> 00:03:46,202
ฉันไม่ได้ศึกษาเวลาที่ผู้คนหลงลืม

79
00:03:46,202 --> 00:03:49,204
ฉันศึกษาเรื่องที่ตรงกันข้าม เวลาที่พวกเขาจดจำ

80
00:03:49,204 --> 00:03:51,957
เวลาที่พวกเขาจำสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้น

81
00:03:51,957 --> 00:03:53,922
หรือจำสิ่งที่แตกต่าง

82
00:03:53,922 --> 00:03:55,947
จากที่มันเป็นอยู่จริงๆ

83
00:03:55,947 --> 00:04:00,683
ฉันศึกษาเรื่องความทรงจำเท็จ

84
00:04:00,683 --> 00:04:04,990
มันน่าเศร้าที่ สตีฟ ไททัส ไม่ใช่คนเดียว

85
00:04:04,990 --> 00:04:09,295
ที่ถูกตัดสินลงโทษจากความทรงจำเท็จของคนอื่น

86
00:04:09,295 --> 00:04:12,603
ที่สหรัฐอเมริกา มีโครงการหนึ่ง

87
00:04:12,603 --> 00:04:14,855
มีการรวบรวมข้อมูล

88
00:04:14,855 --> 00:04:18,789
จากผู้บริสุทธิ์ 300 คน

89
00:04:18,789 --> 00:04:22,684
จำเลย 300 คนที่ถูกตัดสินลงโทษในอาชญากรรม
ที่พวกเขาไม่ได้ก่อ

90
00:04:22,684 --> 00:04:27,984
พวกเขาต้องติดคุกเป็น 10, 20, 30 ปี 
ในข้อหาก่ออาชญากรรมเหล่านี้

91
00:04:27,984 --> 00:04:30,411
และปัจจุบันผลการทดสอบดีเอ็นเอก็พิสูจน์ว่า

92
00:04:30,411 --> 00:04:33,327
จริงๆ แล้วพวกเขาบริสุทธิ์

93
00:04:33,327 --> 00:04:35,848
และเมื่อมีการวิเคราะห์ดคีเหล่านั้น

94
00:04:35,848 --> 00:04:37,989
พบว่าสามในสี่ของผู้บริสุทธิ์

95
00:04:37,989 --> 00:04:43,600
ถูกลงโทษพราะความทรงจำเท็จ 
ความทรงจำที่ผิดของพยานผู้เห็นเหตุการณ์

96
00:04:43,600 --> 00:04:44,863
ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นล่ะ

97
00:04:44,863 --> 00:04:48,314
เช่นเดียวกับคณะลูกขุนที่ตัดสินโทษผู้บริสุทธิ์เหล่านั้น

98
00:04:48,314 --> 00:04:50,598
และคณะลูกขุนที่ตัดสินโทษไททัส

99
00:04:50,598 --> 00:04:52,839
หลายๆ คนเชื่อว่าความจำ

100
00:04:52,839 --> 00:04:54,486
ทำงานเหมือนเป็นเครื่องบันทึก

101
00:04:54,486 --> 00:04:56,743
คุณแค่บันทึกข้อมูล

102
00:04:56,743 --> 00:04:59,390
แล้วก็ค่อยนึกย้อนกลับไปแล้วเล่นใหม่

103
00:04:59,390 --> 00:05:02,817
เวลาที่ต้องตอบคำถาม หรือระบุรูปภาพ

104
00:05:02,817 --> 00:05:04,980
แต่หลายทศวรรษที่ทำงานด้านจิตวิทยามา

105
00:05:04,980 --> 00:05:08,133
ได้แสดงให้เห็นว่ามันไม่เป็นความจริงเลย

106
00:05:08,133 --> 00:05:10,563
ความจำของคนเรามันสร้างต่อเติมได้

107
00:05:10,563 --> 00:05:12,132
มันสร้างขึ้นใหม่ได้

108
00:05:12,132 --> 00:05:15,613
ความจำทำงานเหมือนกับวิกิพีเดียมากกว่า

109
00:05:15,613 --> 00:05:20,726
คุณเข้าไปเปลี่ยนแปลงมันได้ คนอื่นก็ทำได้เหมือนกัน

110
00:05:20,726 --> 00:05:25,975
ฉันเริ่มศึกษาเกี่ยวกับกระบวนการสร้างความจำนี้

111
00:05:25,975 --> 00:05:28,390
ในช่วงปี 1970

112
00:05:28,390 --> 00:05:32,813
ฉันทำการทดลองโดยให้คนได้ดู

113
00:05:32,813 --> 00:05:35,318
เหตุการณ์จำลองของอาชญากรรมและอุบัติเหตุต่างๆ

114
00:05:35,318 --> 00:05:38,836
แล้วก็ตั้งคำถามดูว่าพวกเขาจำอะไรได้บ้าง

115
00:05:38,836 --> 00:05:42,775
มีกรณีหนึ่ง เราให้ดูเหตุการณ์จำลองอุบัติเหตุ

116
00:05:42,775 --> 00:05:44,053
แล้วก็ถามคนดูว่า

117
00:05:44,053 --> 00:05:46,917
รถวิ่งมาด้วยความเร็วขนาดไหนตอนที่ชนกัน

118
00:05:46,917 --> 00:05:48,551
และก็ถามคนอีกกลุ่มว่า

119
00:05:48,551 --> 00:05:52,240
รถวิ่งมาด้วยความเร็วขนาดไหนตอนที่พุ่งชนกันอย่างจัง

120
00:05:52,240 --> 00:05:55,242
ถ้าเราถามนำโดยใช้คำว่า "พุ่งชนกันอย่างจัง"

121
00:05:55,242 --> 00:05:58,527
พยานจะตอบเป็นระดับความเร็วที่สูงกว่า

122
00:05:58,527 --> 00:06:02,524
และยิ่งไปกว่านั้น คำถามนำ "พุ่งชนกันอย่างจัง" นั้น

123
00:06:02,524 --> 00:06:05,384
ทำให้คนมีแนวโน้มที่จะบอกเราว่า

124
00:06:05,384 --> 00:06:08,451
พวกเขาเห็นเศษกระจกแตกในที่เกิดเหตุ

125
00:06:08,451 --> 00:06:12,230
ทั้งๆ ที่มันไม่มีเศษกระจกแตกอยู่เลย

126
00:06:12,230 --> 00:06:15,119
อีกการค้นคว้าหนึ่ง เราให้ดูเหตุการณ์จำลองอุบัติเหตุ

127
00:06:15,119 --> 00:06:18,779
ที่มีรถวิ่งฝ่าสี่แยกที่มีป้ายหยุด

128
00:06:18,779 --> 00:06:23,711
ถ้าเราถามคำถามที่บอกเป็นนัยว่ามันเป็นป้ายให้ทาง

129
00:06:23,711 --> 00:06:27,560
พยานหลายคนก็จะบอกว่า พวกเขาจำได้ว่ามันเป็นป้ายให้ทาง

130
00:06:27,560 --> 00:06:31,017
ที่สี่แยกนั้น ไม่ใช้ป้ายหยุด

131
00:06:31,017 --> 00:06:33,206
คุณอาจจะคิดว่า แหม

132
00:06:33,206 --> 00:06:34,529
นี่มันเป็นเหตุการณ์ที่ถูกถ่ายไว้

133
00:06:34,529 --> 00:06:36,457
มันไม่ได้ทำให้คนรู้สึกเครียดเท่าไหร่

134
00:06:36,457 --> 00:06:39,191
ความผิดพลาดแบบเดียวกันจะเกิดขึ้นไหม

135
00:06:39,191 --> 00:06:42,142
ถ้ามันเป็นสถานการณ์ที่ตึงเครียดจริงๆ

136
00:06:42,142 --> 00:06:45,233
จากการค้นคว้าหนึ่งที่เราเพิ่งเผยแพร่ไปเมื่อสองสามเดือนก่อน

137
00:06:45,233 --> 00:06:47,537
เราได้คำตอบให้กับคำถามนี้

138
00:06:47,537 --> 00:06:50,301
เพราะสิ่งที่ผิดไปจากเดิมเกี่ยวกับการค้นคว้านี้

139
00:06:50,301 --> 00:06:55,933
คือเราจัดให้คนได้อยู่ในสถานการณ์ที่ตึงเครียดมาก

140
00:06:55,933 --> 00:06:58,162
ผู้ที่รับการทดสอบนี้

141
00:06:58,162 --> 00:07:00,672
เป็นกลุ่มทหารกองทัพสหรัฐ

142
00:07:00,672 --> 00:07:05,097
ที่กำลังอยู่ในระหว่างการฝึกที่แสนทรมาน

143
00:07:05,097 --> 00:07:07,879
ที่สอนให้พวกเขารู้ว่ามันจะเป็นอย่างไร

144
00:07:07,879 --> 00:07:11,797
ถ้าพวกเขาโดนจับไปเป็นเชลยสงคราม

145
00:07:11,797 --> 00:07:14,227
และส่วนหนึ่งของการฝึกนี้

146
00:07:14,227 --> 00:07:17,756
พวกทหารจะถูกสอบปากคำด้วยท่าทีก้าวร้าว

147
00:07:17,756 --> 00:07:22,842
จงเกลียดจงชัง และมีการใช้กำลัง เป็นเวลา 30 นาที

148
00:07:22,842 --> 00:07:25,659
หลังจากนั้นพวกเขาต้องพยายามระบุตัว

149
00:07:25,659 --> 00:07:28,682
คนที่เป็นผู้สอบปากคำนั้น

150
00:07:28,682 --> 00:07:32,505
และตอนที่พวกเขาได้รับข้อมูลชี้นำ

151
00:07:32,505 --> 00:07:35,283
ที่บอกใบ้ว่าเป็นคนอื่น

152
00:07:35,283 --> 00:07:39,320
ทหารหลายคนชี้ตัวผู้สอบปากคำผิดคน

153
00:07:39,320 --> 00:07:43,155
มักจะระบุตัวคนที่ไม่แม้แต่จะดูคล้าย

154
00:07:43,155 --> 00:07:46,259
กับตัวผู้สอบปากคำตัวจริง

155
00:07:46,259 --> 00:07:48,560
การศึกษาค้นคว้าเหล่านี้จึงแสดงให้เห็นว่า

156
00:07:48,560 --> 00:07:52,420
เมื่อคุณป้อนข้อมูลที่ผิดๆ ให้กับผู้คน

157
00:07:52,420 --> 00:07:55,800
เกี่ยวกับประสบการณ์บางอย่างที่พวกเขาอาจจะเคยเจอ

158
00:07:55,800 --> 00:08:01,455
คุณสามารถบิดเบือน หรือ เจือปน
หรือเปลี่ยนแปลงความทรงจำของพวกเขาได้

159
00:08:01,455 --> 00:08:03,655
ในโลกแห่งความจริง

160
00:08:03,655 --> 00:08:06,546
การให้ข้อมูลที่ผิดๆ มีอยู่ทุกที่

161
00:08:06,546 --> 00:08:07,906
เราได้รับข้อมูลผิดๆ

162
00:08:07,906 --> 00:08:10,822
ไม่ใช่เพียงแค่ถูกตั้งคำถามชี้นำ

163
00:08:10,822 --> 00:08:13,269
แต่ถ้าเราคุยกับพยานคนอื่นๆ

164
00:08:13,269 --> 00:08:16,302
ที่อาจจะตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจ

165
00:08:16,302 --> 00:08:18,439
ให้ข้อมูลที่ผิดพลาดแก่เรา

166
00:08:18,439 --> 00:08:23,169
หรือถ้าเราได้ดูข่าวเกี่ยวกับบางเหตุการณ์ที่เราอาจจะเคยเจอมาก่อน

167
00:08:23,169 --> 00:08:25,962
สิ่งเหล่านี้ล้วนเปิดโอกาส

168
00:08:25,962 --> 00:08:30,312
ให้ความทรงจำของเราเกิดการปนเปื้อน

169
00:08:30,312 --> 00:08:34,100
ในช่วงปี 1990 เราเริ่มเห็น

170
00:08:34,100 --> 00:08:38,783
ปัญหาเกี่ยวกับความจำที่ยิ่งร้ายแรงกว่า

171
00:08:38,783 --> 00:08:41,879
ผู้ป่วยบางคน เข้ารับการบำบัดเพราะมีปัญหาอย่างหนึ่ง

172
00:08:41,879 --> 00:08:44,793
อาจจะเพราะพวกเขามีอาการหดหู่ มีพฤติกรรมการกินผิดปกติ

173
00:08:44,793 --> 00:08:47,546
แต่พวกเขากลับออกมาจากการบำบัด

174
00:08:47,546 --> 00:08:50,207
ด้วยปัญหาอีกอย่างหนึ่ง

175
00:08:50,207 --> 00:08:53,908
คือการมีความทรงจำที่เลวร้่ายเกี่ยวกับการกระทำทารุณที่น่ากลัว

176
00:08:53,908 --> 00:08:55,891
บางครั้งก็เกิดจากการทำพิธีกรรมที่เกี่ยวกับซาตาน

177
00:08:55,891 --> 00:09:00,588
บางครั้งก็เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบต่างๆ ที่สุดแสนจะแปลกพิสดาร

178
00:09:00,588 --> 00:09:03,142
มีผู้หญิงคนหนึ่งกลับออกมาจากการบำบัดจิต

179
00:09:03,142 --> 00:09:05,570
พร้อมกับเชื่อว่าเธอได้ทนทุกข์เป็นเวลาหลายปี

180
00:09:05,570 --> 00:09:09,472
จากการทารุณที่เป็นพิธีกรรม ซึ่งเธอถูกทำให้ตั้งท้อง

181
00:09:09,472 --> 00:09:12,038
และถูกผ่าท้องเอาเด็กทารกออกไป

182
00:09:12,038 --> 00:09:14,397
แต่ร่างกายเธอไม่มีรอยแผลเป็นให้เห็น

183
00:09:14,397 --> 00:09:16,423
ไม่มีแม้แต่หลักฐานทางร่างกายอื่นๆ

184
00:09:16,423 --> 00:09:19,304
ที่จะสามารถสนับสนุนเรื่องราวของเธอได้

185
00:09:19,304 --> 00:09:22,312
เมื่อฉันเริ่มตรวจสอบดูกรณีเหล่านี้

186
00:09:22,312 --> 00:09:23,762
ฉันสงสัยว่า

187
00:09:23,762 --> 00:09:26,090
ความทรงจำแปลกประหลาดพวกนี้มาจากไหน

188
00:09:26,090 --> 00:09:30,477
และสิ่งที่ฉันค้นพบก็คือ เกือบทั้งหมดของสถานการณ์เหล่านี้

189
00:09:30,477 --> 00:09:35,968
เกี่ยวข้องกับรูปแบบเฉพาะบางอย่างของการบำบัดทางจิต

190
00:09:35,968 --> 00:09:37,567
ฉันจึงตั้งคำถามว่า

191
00:09:37,567 --> 00:09:40,955
ในการบำบัดทางจิต มีสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นหรือไม่

192
00:09:40,955 --> 00:09:43,839
อย่่างเช่น การฝึกให้จินตนาการ

193
00:09:43,839 --> 00:09:45,896
หรือการตีความหมายของความฝัน

194
00:09:45,896 --> 00:09:48,028
หรือการสะกดจิต ในบางกรณี

195
00:09:48,028 --> 00:09:51,846
หรือการเปิดรับข้อมูลที่ผิดๆ ในบางกรณี

196
00:09:51,846 --> 00:09:54,633
สิ่งเหล่านี้ได้ชี้นำให้ผู้ป่วย

197
00:09:54,633 --> 00:09:57,310
สร้างความทรงจำที่แปลกประหลาด

198
00:09:57,310 --> 00:10:00,241
ที่ไม่น่าจะเป็นไปได้เหล่านี้ ใช่หรือไม่

199
00:10:00,241 --> 00:10:02,400
ฉันจึงออกแบบการทดลองบางอย่าง

200
00:10:02,400 --> 00:10:07,425
เพื่อพยายามศึกษาขั้นตอนที่ใช้ในการบำบัดจิต

201
00:10:07,425 --> 00:10:10,498
เพื่อที่ฉันจะได้ค้นคว้าเกี่ยวกับ

202
00:10:10,498 --> 00:10:14,049
การพัฒนาของความทรงจำที่ผิดไปอย่างมากเหล่านี้

203
00:10:14,049 --> 00:10:16,457
หนึ่งในกรณีแรกๆ ที่เราได้ทำการค้นคว้า

204
00:10:16,457 --> 00:10:18,810
เราใช้การชี้นำ

205
00:10:18,810 --> 00:10:22,873
ซึ่งเป็นวิธีที่ได้รับแรงบันดาลใจจากการบำบัดจิต
ที่เราได้เห็นในกรณีต่างๆเหล่านี้

206
00:10:22,873 --> 00:10:24,983
เราใช้การชี้นำแนวนี้

207
00:10:24,983 --> 00:10:26,835
และปลูกฝังความทรงจำเท็จว่า

208
00:10:26,835 --> 00:10:29,912
ตอนที่คุณยังเด็ก อายุประมาณ 5 หรือ 6 ขวบ

209
00:10:29,912 --> 00:10:32,163
คุณหลงทางในห้าง

210
00:10:32,163 --> 00:10:34,663
คุณกลัวมาก ร้องห่มร้องไห้

211
00:10:34,663 --> 00:10:37,177
สุดท้ายก็มีผู้ใหญ่คนหนึ่งมาช่วยคุณไว้

212
00:10:37,177 --> 00:10:39,029
และพาคุณกลับไปหาครอบครัว

213
00:10:39,029 --> 00:10:41,637
เราประสบความสำเร็จในการฝังความทรงจำนี้

214
00:10:41,637 --> 00:10:45,743
ลงในจิตใจของประมาณหนึ่งในสี่ของผู้รับการทดลอง

215
00:10:45,743 --> 00:10:47,748
คุณอาจจะคิดว่า แหม

216
00:10:47,748 --> 00:10:50,094
เหตุการณ์แบบนั้นไม่ได้ทำให้รู้สึกเครียดเท่าไหร่

217
00:10:50,094 --> 00:10:53,463
แต่พวกเรา และผู้ตรวจสอบคนอื่นๆ ก็ได้ฝัง

218
00:10:53,463 --> 00:10:56,221
ความทรงจำที่ผิดไปมากๆ เกี่ยวกับสิ่งที่

219
00:10:56,221 --> 00:10:59,136
ผิดปกติมากกว่าเดิม 
และสร้างความตึงเครียดมากกว่าเดิมมาแล้ว

220
00:10:59,136 --> 00:11:01,675
มีการค้นคว้าหนึ่งในรัฐเทนเนสซี

221
00:11:01,675 --> 00:11:04,091
นักวิจัยได้ฝังความจำเท็จ ว่า

222
00:11:04,091 --> 00:11:06,665
ตอนคุณเป็นเด็ก คุณเกือบจมน้ำ

223
00:11:06,665 --> 00:11:09,172
และมีเจ้าหน้ากู้ชีพที่มาช่วยไว้

224
00:11:09,172 --> 00:11:11,475
และอีกการค้นคว้าหนึ่งในแคนาดา

225
00:11:11,475 --> 00:11:13,999
นักวิจัยฝังความทรงจำเท็จไว้ว่า

226
00:11:13,999 --> 00:11:15,227
ตอนคุณยังเด็ก

227
00:11:15,227 --> 00:11:18,957
อะไรบางอย่างที่เลวร้าย เช่น การถูกสัตว์ที่ดุร้ายทำร้ายเอา

228
00:11:18,957 --> 00:11:20,339
ได้เกิดขึ้นกับคุณ

229
00:11:20,339 --> 00:11:23,761
ประมาณครึ่งหนึ่งของผู้รับการทดสอบถูกฝังความจำได้สำเร็จ

230
00:11:23,761 --> 00:11:26,113
และมีการค้นคว้าหนึ่งในอิตาลี

231
00:11:26,113 --> 00:11:28,771
นักวิจัยฝังความจำเท็จไว้ว่า

232
00:11:28,771 --> 00:11:33,983
ตอนที่คุณยังเด็ก คุณได้เห็นการถูกปีศาจเข้าสิง

233
00:11:33,983 --> 00:11:36,190
ฉันอยากจะขอเสริมว่า มันอาจจะดูเหมือนว่า

234
00:11:36,190 --> 00:11:39,929
พวกเรากำลังสร้างความบอบช้ำทางจิตใจ
ให้กับผู้เข้ารับการทดลองเหล่านี้

235
00:11:39,929 --> 00:11:41,529
เพื่อเห็นแก่วิทยาศาสตร์

236
00:11:41,529 --> 00:11:46,167
แต่การศึกษาของเราได้ผ่านการประเมินอย่างถี่ถ้วน

237
00:11:46,167 --> 00:11:48,142
จากคณะกรรมการจริยธรรมการวิจัย

238
00:11:48,142 --> 00:11:50,484
ที่ได้ตัดสินใจว่า

239
00:11:50,484 --> 00:11:53,557
ความลำบากใจชั่วคราวที่

240
00:11:53,557 --> 00:11:56,641
เหล่าผู้รับการทดลองต้องเผชิญในการค้นคว้าทั้งหลายนี้

241
00:11:56,641 --> 00:12:00,541
เทียบได้น้อยกว่าความสำคัญของปัญหา

242
00:12:00,541 --> 00:12:03,648
เพื่อที่เราจะได้เข้าใจกระบวนการของความทรงจำ

243
00:12:03,648 --> 00:12:06,994
และการใช้ความทรงจำในทางที่ผิด ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่

244
00:12:06,994 --> 00:12:10,287
ในหลายๆ แห่งบนโลกนี้

245
00:12:10,287 --> 00:12:13,325
ฉันต้องประหลาดใจ

246
00:12:13,325 --> 00:12:16,754
เมื่อฉันได้เผยแพร่งานชิ้นนี้ และเริ่มออกไปพูด

247
00:12:16,754 --> 00:12:20,649
ต่อต้านการบำบัดจิตแนวเฉพาะนี้

248
00:12:20,649 --> 00:12:24,629
มันได้ก่อปัญหาที่ค่อนข้างร้ายแรงให้ฉันพอสมควร

249
00:12:24,629 --> 00:12:29,530
คือการถูกปองร้าย 
โดยเริ่มจากพวกนักบำบัดจิตแนวเก็บกดความทรงจำ

250
00:12:29,530 --> 00:12:31,206
ที่รู้สึกเหมือนถูกโจมตี

251
00:12:31,206 --> 00:12:34,734
และก็จากผู้ป่วยที่ถูกควบคุมจิตใจโดยนักบำบัดเหล่านั้น

252
00:12:34,734 --> 00:12:37,671
บางครั้งฉันถึงกับต้องมีคนคอยคุ้มกันพร้อมอาวุธตามงานบรรยาย

253
00:12:37,671 --> 00:12:39,576
ที่ฉันได้รับเชิญให้ไปพูด

254
00:12:39,576 --> 00:12:43,793
มีคนพยายามปลุกปั่นรณรงค์
เขียนเป็นจดหมายให้ฉันโดนไล่ออก

255
00:12:43,793 --> 00:12:45,774
แต่ที่น่าจะแย่ที่สุดคือ

256
00:12:45,774 --> 00:12:48,541
ตอนนั้นฉันสงสัยว่าผู้หญิงคนหนึ่ง

257
00:12:48,541 --> 00:12:50,965
เป็นผู้บริสุทธิ์จากการถูกกล่าวหาว่าล่วงละเมิด

258
00:12:50,965 --> 00:12:53,801
โดยลูกที่โตเป็นสาวแล้วของเธอ

259
00:12:53,801 --> 00:12:57,218
เธอกล่าวหาว่าแม่ของเธอล่วงละเมิดทางเพศ

260
00:12:57,218 --> 00:12:59,077
โดยกล่าวหาจากความทรงจำที่ถูกเก็บกดไว้

261
00:12:59,077 --> 00:13:01,960
และลูกสาวที่ฟ้องร้องแม่ตัวเองนี้ ก็อนุญาติให้มีการบันทึก

262
00:13:01,960 --> 00:13:05,394
เรื่องราวของตัวเธอเอง และเผยแพร่ในที่สาธารณะ

263
00:13:05,394 --> 00:13:07,903
ฉันรู้สึกไม่ชอบมาพากลกับเรื่องนี้

264
00:13:07,903 --> 00:13:10,203
จึงเริ่มสืบดู

265
00:13:10,203 --> 00:13:14,686
และในที่สุดก็พบข้อมูลที่ทำให้ฉันเชื่อว่า

266
00:13:14,686 --> 00:13:16,975
แม่คนนี้เป็นผู้บริสุทธิ์

267
00:13:16,975 --> 00:13:19,936
ฉันได้ตีพิมพ์เปิดเผยเรื่องราวของเคสนี้

268
00:13:19,936 --> 00:13:23,380
และไม่นานหลังจากนั้น ลูกสาวที่ฟ้องร้องแม่ตัวเอง

269
00:13:23,380 --> 00:13:24,901
ก็ยื่นฟ้องศาล

270
00:13:24,901 --> 00:13:27,256
ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เคยเอ่ยชื่อของเธอเลย

271
00:13:27,256 --> 00:13:31,618
เธอก็ฟ้องร้องฉันด้วยข้อหาหมิ่นประมาท 
และบุกรุกความเป็นส่วนตัว

272
00:13:31,618 --> 00:13:34,341
ฉันต้องใช้เวลาเกือบ 5 ปี

273
00:13:34,341 --> 00:13:40,893
ในการต่อสู้คดีที่แสนวุ่นวายและไม่มีอะไรน่าพอใจเลย

274
00:13:40,893 --> 00:13:44,567
แต่ในที่สุด ในที่สุดมันก็จบลง และฉันก็สามารถ

275
00:13:44,567 --> 00:13:46,991
กลับไปทำงานต่อได้จริงๆ เสียที

276
00:13:46,991 --> 00:13:49,476
อย่างไรก็ตาม ในช่วงนั้น ฉันได้กลายเป็นส่วนหนึ่ง

277
00:13:49,476 --> 00:13:52,130
ของเทรนด์หนึ่งที่น่าหวั่นใจในอเมริกา

278
00:13:52,130 --> 00:13:54,237
คือการที่เหล่านักวิทยาศาสตร์ต่างถูกฟ้องร้อง

279
00:13:54,237 --> 00:13:58,836
เพียงเพราะการพูดเปิดเผย
เกี่ยวกับเรื่องที่เป็นประเด็นขัดแย้งสาธารณะ

280
00:13:58,836 --> 00:14:02,194
เมื่อฉันได้กลับไปทำงาน ฉันก็ตั้งคำถามว่า

281
00:14:02,194 --> 00:14:04,592
ถ้าฉันฝังความทรงจำเท็จลงในจิตใจของคุณ

282
00:14:04,592 --> 00:14:06,436
มันจะมีผลสะท้อนที่ตามมาหรือไม่

283
00:14:06,436 --> 00:14:08,395
มันจะมีผลกระทบกับความคิดของคุณ

284
00:14:08,395 --> 00:14:10,496
หรือพฤติกรรมของคุณในเวลาต่อมาหรือไม่

285
00:14:10,496 --> 00:14:12,523
การค้นคว้าแรกที่เราได้ฝังความจำเท็จไว้ว่า

286
00:14:12,523 --> 00:14:15,849
ตอนที่คุณเป็นเด็ก คุณไม่สบายจากการกินอาหารบางอย่าง

287
00:14:15,849 --> 00:14:18,848
เช่น ไข่ต้ม ผักดอง ไอศครีมรสสตอเบอร์รี่

288
00:14:18,848 --> 00:14:22,038
เราได้พบว่า เมื่อเราฝังความทรงจำเท็จแบบนี้ไปแล้ว

289
00:14:22,038 --> 00:14:24,489
มันทำให้ผู้คนลดความอยากอาหารลง

290
00:14:24,489 --> 00:14:26,749
เวลาไปปิคนิคข้างนอก

291
00:14:26,749 --> 00:14:30,622
ความทรงจำเท็จ ไม่จำเป็นต้องเลวร้าย 
หรือไม่น่าพอใจเสมอไป

292
00:14:30,622 --> 00:14:32,980
ถ้าเราฝังความทรงจำที่อบอุ่น

293
00:14:32,980 --> 00:14:36,001
เกี่ยวกับอาหารที่ดีต่อสุขภาพอย่างหน่อไม้ฝรั่ง

294
00:14:36,001 --> 00:14:39,476
เราก็ทำให้คนอยากกินหน่อไม้ฝรั่งมากขึ้น

295
00:14:39,476 --> 00:14:41,850
ดังนั้น การค้นคว้าเหล่านี้ก็ได้แสดงให้เห็นว่า

296
00:14:41,850 --> 00:14:43,965
คุณสามารถฝังความทรงจำเท็จ

297
00:14:43,965 --> 00:14:45,378
และมันก็จะมีผลสะท้อน

298
00:14:45,378 --> 00:14:50,463
ที่ส่งผลกระทบต่อพฤติกรรม เนิ่นนานหลังจากที่ความทรงจำคงอยู่

299
00:14:50,463 --> 00:14:52,887
แต่ที่มาพร้อมกับความสามารถในการ

300
00:14:52,887 --> 00:14:55,810
ฝังความทรงจำ และการควบคุมพฤติกรรม

301
00:14:55,810 --> 00:14:59,991
ที่เห็นได้ชัดก็คือประเด็นเรื่องจริยธรรมบางประเด็นที่สำคัญ

302
00:14:59,991 --> 00:15:03,050
เช่น เราควรจะใช้เทคโนโลยีทางด้านจิตใจนี้ได้เมื่อไหร่

303
00:15:03,050 --> 00:15:06,730
และ มันควรจะแม้แต่ถูกนำมาใช้หรือไม่

304
00:15:06,730 --> 00:15:09,513
ตามจริยธรรม นักบำบัดไม่ควรฝังความจำเท็จ

305
00:15:09,513 --> 00:15:11,100
ลงในจิตใจของคนไข้

306
00:15:11,100 --> 00:15:13,664
ถึงแม้ว่ามันจะช่วยในการรักษา

307
00:15:13,664 --> 00:15:15,286
แต่มันไม่ควรจะมีอะไรมาหยุดยั้งคนที่เป็นพ่อแม่ที่จะลองทำดู

308
00:15:15,286 --> 00:15:19,735
กับลูกของพวกเขาที่อยู่ในช่วงวัยรุ่นที่น้ำหนักเกิน
หรือเป็นโรคอ้วน

309
00:15:19,735 --> 00:15:22,340
และเมื่อฉันแนะนำอย่างนี้ออกไป

310
00:15:22,340 --> 00:15:25,686
ก็เกิดการโวยวายคัดค้านขึ้นมาอีก

311
00:15:25,686 --> 00:15:29,719
"เอาอีกแล้วไง เธอสนับสนุนให้พ่อแม่โกหกลูก"

312
00:15:29,719 --> 00:15:31,964
สวัสดีค่ะ ซานตาคลอส (เสียงหัวเราะ)

313
00:15:31,964 --> 00:15:41,461
ฉันหมายถึงว่า เรามองมันได้อีกแง่หนึ่ง

314
00:15:41,461 --> 00:15:43,494
คุณจะเลือกอะไรระหว่าง

315
00:15:43,494 --> 00:15:46,523
ลูกที่เป็นโรคอ้วน โรคเบาหวาน อายุสั้น

316
00:15:46,523 --> 00:15:48,055
และอะไรต่อมิอะไรที่ตามมา

317
00:15:48,055 --> 00:15:51,071
หรือลูกที่มีความทรงจำเท็จนิดหน่อย

318
00:15:51,071 --> 00:15:54,462
ฉันรู้ว่าจะเลือกอะไรเพื่อลูกของฉันเอง

319
00:15:54,462 --> 00:15:58,439
แต่อาจจะเป็นเพราะงานของฉัน
ทำให้ฉันแตกต่างจากคนส่วนใหญ่

320
00:15:58,439 --> 00:16:00,518
คนส่วนใหญ่มักจะทะนุถนอนความทรงจำของตัวเอง

321
00:16:00,518 --> 00:16:02,672
รู้ดีว่ามันแสดงถึงตัวตนของพวกเขา

322
00:16:02,672 --> 00:16:04,697
ว่าเป็นใคร มาจากไหน

323
00:16:04,697 --> 00:16:07,555
และฉันก็เข้าใจถึงคุณค่าในสิ่งนั้น ฉันก็รู้สึกอย่างเดียวกัน

324
00:16:07,555 --> 00:16:09,760
แต่ฉันได้เรียนรู้จากงานของฉันว่า

325
00:16:09,760 --> 00:16:14,241
ในความทรงจำมันมีเรื่องที่แต่งขึ้นอยู่มากมายเท่าไหร่

326
00:16:14,241 --> 00:16:16,973
ถ้าฉันจะได้เรียนรู้อะไรจากหลายสิบปี

327
00:16:16,973 --> 00:16:19,383
ของการพยายามแก้ปัญหาเหล่านี้ก็คือ

328
00:16:19,383 --> 00:16:21,594
เพียงแค่มีใครบางคนบอกอะไรบางอย่างกับคุณ

329
00:16:21,594 --> 00:16:23,169
และเชาพูดด้วยความมั่นใจ

330
00:16:23,169 --> 00:16:25,849
เพียงเพราะเขาบอกรายละเอียดได้เยอะ

331
00:16:25,849 --> 00:16:28,608
เพียงเพราะเขาแสดงอารมณ์ตอนที่พูดออกมา

332
00:16:28,608 --> 00:16:31,810
ไม่ได้หมายความว่ามันเกิดขึ้นตามนั้นจริงๆ

333
00:16:31,810 --> 00:16:35,675
เราไม่สามารถบอกความแตกต่างระหว่างความทรงจำที่แท้จริง 
กับความทรงจำเท็จ อย่างน่าเชื่อถือได้

334
00:16:35,675 --> 00:16:39,223
เราจำเป็นต้องมีการหาพยานหลักฐานสนับสนุน
ที่ไม่มีส่วนได้ส่วนเสีย

335
00:16:39,223 --> 00:16:42,313
การค้นพบดังกล่าว ทำให้ฉันเกิดความอดทน

336
00:16:42,313 --> 00:16:44,452
ต่อความผิดพลาดของความจำที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน

337
00:16:44,452 --> 00:16:47,366
ที่เกิดขึ้นโดยเพื่อนๆ และครอบครัวของฉัน

338
00:16:47,366 --> 00:16:51,900
การค้นพบดังกล่าวอาจจะช่วยสตีฟ ไททัสไว้ได้

339
00:16:51,900 --> 00:16:55,476
ชายคนที่อนาคตทั้งหมดของเขาถูกกระชากไป

340
00:16:55,476 --> 00:16:57,714
โดยความทรงจำเท็จ

341
00:16:57,714 --> 00:17:00,530
แต่ในขณะเดียวกัน เราก็ควรจำให้ขึ้นใจว่า

342
00:17:00,530 --> 00:17:02,166
มันจะดีกว่าสำหรับเรา

343
00:17:02,166 --> 00:17:06,037
ว่าความทรงจำ เช่นเดียวกับอิสรภาพ

344
00:17:06,037 --> 00:17:09,731
เป็นสิ่งที่เปราะบาง

345
00:17:09,731 --> 00:17:12,669
ขอบคุณค่ะ ขอบคุณค่ะ

346
00:17:12,669 --> 00:17:15,397
ขอบคุณค่ะ (เสียงปรบมือ)

347
00:17:15,397 --> 00:17:19,116
ขอบคุณมากค่ะ (เสียงปรบมือ)