WEBVTT

00:00:17.883 --> 00:00:19.783
ในช่วงศตวรรษที่ 11 และ ศตวรรษที่ 12

00:00:19.783 --> 00:00:22.055
ชาวอังกฤษส่วนมากไม่รู้หนังสือ

00:00:22.055 --> 00:00:24.077
ทำให้พวกเขาไม่มีหนทาง
ในการเข้าถึงพระคัมภีร์ไบเบิล

00:00:24.077 --> 00:00:26.547
นักบวชจึงคิดค้นวิธีแก้ปัญหาดังกล่าว

00:00:26.547 --> 00:00:29.127
ด้วยการเล่นละครเพื่อแสดงเรื่องราว
ในคัมภีร์ไบเบิล

00:00:29.127 --> 00:00:31.879
เพื่อให้ผู้คนที่อ่านหนังสือไม่ออก 
สามารถรับรู้เรื่องราวเหล่านี้ได้

00:00:31.879 --> 00:00:33.271
ละครในยุคแรกนี้เรียกกันว่า 
ละครศาสนา (ละครปริศนา)

00:00:33.271 --> 00:00:35.939
เพราะมันช่วยเปิดเผยให้คนรู้จัก
ความลึกล้ำของพระวาจาของพระเจ้า

00:00:35.939 --> 00:00:37.186
ในขณะเดียวกัน

00:00:37.186 --> 00:00:38.970
นักบวชก็พัฒนาการเล่นละครนี้

00:00:38.970 --> 00:00:40.244
ให้เกี่ยวกับนักบุญท่านต่างๆในศาสนา

00:00:40.244 --> 00:00:41.904
กลายเป็นละครที่เรียกว่า ละครปาฏิหารย์

00:00:41.904 --> 00:00:42.859
ในตอนแรก

00:00:42.859 --> 00:00:44.610
นักบวชก็ร่วมกันแสดงเรื่องจากพระคัมภีร์ไบเบิล

00:00:44.610 --> 00:00:47.029
บนขั้นบันได บริเวณหน้าโบสถ์

00:00:47.029 --> 00:00:48.906
แต่ผู้ชมให้การต้อนรับดีมาก

00:00:48.906 --> 00:00:51.026
จนพวกเขาต้องย้ายออกไปแสดงกลางถนน

00:00:51.026 --> 00:00:52.573
รอบๆลานกลางเมือง

00:00:52.573 --> 00:00:55.099
ด้วยการสร้างรถเลื่อนได้ 
สำหรับเป็นฉากของละครแต่ละเรื่อง

00:00:55.099 --> 00:00:56.816
และด้วยการเรียงรถลากเหล่านี้ต่อๆกัน

00:00:56.816 --> 00:00:58.828
พวกเขาก็สามารถเล่นเรื่องต่างๆ 
ด้วยการวนรถเวียนออกไป

00:00:58.828 --> 00:00:59.997
และสามารถพาผู้ชม

00:00:59.997 --> 00:01:00.695
ให้ได้ดูเรื่องราวตั้งแต่บทแรก 
คือบทปฐมกาล (Genesis)

00:01:00.695 --> 00:01:02.039
ไปจนถึงบทสุดท้ายคือ คัมภีร์วิวรณ์ (Revelation)

00:01:02.039 --> 00:01:03.915
รถลากเหล่านี้ ที่เรียกว่า รถละครเร่

00:01:03.915 --> 00:01:06.545
มีลักษณะคล้ายกล่องสี่เหลี่ยมติดล้อ

00:01:06.545 --> 00:01:08.379
แต่ละคันแบ่งออกเป็นสองชั้น

00:01:08.379 --> 00:01:09.922
ส่วนตอนล่างถูกบังด้วยผ้าม่าน

00:01:09.922 --> 00:01:12.925
และใช้สำหรับการเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย 
และเก็บอุปกรณ์

00:01:12.925 --> 00:01:16.086
ชั้นบนที่ยกสูงเป็นส่วนที่เป็นเวทีที่ใช้แสดง

00:01:16.086 --> 00:01:19.095
ผู้ชมมารวมตัวกันตามจุดต่างๆในเมือง

00:01:19.095 --> 00:01:20.911
แล้วรถละครเร่เหล่านี้ก็จะขยับไปเรื่อยๆ 
วนเป็นวงกลม

00:01:20.911 --> 00:01:24.144
จนกระทั่งชาวบ้านได้ดูเรื่องครบทุกตอน

00:01:24.144 --> 00:01:25.939
ไม่นานนักคณะละครก็ต้องการนักแสดง
เพิ่มมากขึ้น

00:01:25.939 --> 00:01:27.648
ซึ่งมากเกินกว่าที่บุคคลากรทางศาสนาจะช่วยได้

00:01:27.648 --> 00:01:29.191
ดังนั้น ในศตวรรษที่ 13

00:01:29.191 --> 00:01:31.241
สมาคมอาชีพต่างๆ ก็ถูกขอให้ช่วยรับผิดชอบ

00:01:31.241 --> 00:01:33.862
ในการแสดงเนื้อเรื่องส่วนต่างๆ ของเรื่องราวทั้งหมด

00:01:33.862 --> 00:01:35.447
การแบ่งเนื้อเรื่องส่วนต่างๆ 
ก็ตั้งใจจะให้สะท้อนกับ

00:01:35.447 --> 00:01:37.366
ลักษณะอาชีพของแต่ละสมาคม

00:01:37.366 --> 00:01:39.651
ยกตัวอย่างเช่น กลุ่มช่างไม้
อาจจะเป็นคนจัดการแสดง

00:01:39.651 --> 00:01:41.245
เรื่อง เรือของโนอาห์

00:01:41.245 --> 00:01:44.167
และ กลุ่มช่างทำขนมปัง อาจจะเป็นคนจัดแสดง 
เรื่อง อาหารมื้อสุดท้าย

00:01:44.167 --> 00:01:46.458
คุณนึกภาพออกไหมว่าจะเป็นอย่างไร

00:01:46.458 --> 00:01:49.964
ถ้ากลุ่มพ่อค้าเนื้อเป็นคนจัดการแสดง
เรื่องการตรึงกางเขนพระเยซูคริสต์

00:01:49.964 --> 00:01:51.297
ใช่แล้ว เมื่อไม่มีบุคคลากรทางศาสนามาเกี่ยวข้อง

00:01:51.297 --> 00:01:53.122
เนื้อหาของละครก็ค่อยๆเปลี่ยนแปลงไป

00:01:53.122 --> 00:01:55.217
จากเรื่องดั้งเดิมตามพระคัมภีร์ไบเบิล

00:01:55.217 --> 00:01:58.099
พอถึงช่วงปลายศตวรรษที่ 14 
ก็เกิดลักษณะของละครแบบใหม่ขึ้น

00:01:58.099 --> 00:02:00.622
ชื่อว่า ละครคุณธรรม

00:02:00.622 --> 00:02:01.060
ความเชื่อ

00:02:01.060 --> 00:02:01.518
ความจริง

00:02:01.518 --> 00:02:02.030
การช่วยเหลือผู้อื่น

00:02:02.030 --> 00:02:02.980
และการกระทำดี

00:02:02.980 --> 00:02:05.194
กลายเป็นคัวละครที่มาแสดงอยู่บนเวที

00:02:05.194 --> 00:02:07.483
ในขณะเดียวกัน ลักษณะที่ตรงกันข้ามเช่น

00:02:07.483 --> 00:02:08.274
ความผิด

00:02:08.274 --> 00:02:09.110
ความขลาดกลัว

00:02:09.110 --> 00:02:10.070
เรื่องโลกีย์

00:02:10.070 --> 00:02:10.954
และซาตาน

00:02:10.954 --> 00:02:12.951
ก็กลายเป็นตัวร้ายเช่นกัน

00:02:12.951 --> 00:02:15.451
ละครคุณธรรมเหล่านี้ก็เป็นเรื่องที่แฝงคติธรรม

00:02:15.451 --> 00:02:18.743
ซึ่งตัวละครที่เป็นนามธรรมเหล่านี้
ต่อสู้กันเพื่อยึดครองจิตวิญญานของเรา

00:02:18.743 --> 00:02:21.249
ผู้ชมชื่นขอบตัวละครที่ไร้คุณธรรม

00:02:21.249 --> 00:02:23.097
และผู้ชมยังได้รับการสนับสนุน

00:02:23.097 --> 00:02:24.998
ให้โต้ตอบกับนักแสดง

00:02:24.998 --> 00:02:26.461
เช่น การโยนผลไม้เน่า

00:02:26.461 --> 00:02:29.132
หรือแม้แต่การถกเถียงกับผู้ชมคนอื่นๆ

00:02:29.132 --> 00:02:30.672
กลายเป็นเรื่องปกติธรรมดาในการชมละคร

00:02:30.672 --> 00:02:32.376
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวละครซาตาน

00:02:32.376 --> 00:02:33.801
มักจะเดินเข้าไปในกลุ่มผู้ชม

00:02:33.801 --> 00:02:35.671
และดึงเอาคนที่กำลังไม่ได้ระวังตัว

00:02:35.671 --> 00:02:38.943
เข้ามาอยู่ในฉากนรก ซึ่งจำลอง
เป็นปากของมังกร

00:02:38.943 --> 00:02:41.302
ละครที่เคยเป็นกระบวนการเล่าเรื่องราวในพระคัมภีร์ไบเบิลที่ศักดิ์สิทธ์
ได้วิวัฒนาการกลายเป็น

00:02:41.302 --> 00:02:43.969
เรื่องหยาบโลน และเรื่องขำขัน

00:02:43.969 --> 00:02:47.014
จากละครที่กลุ่มศาสนาอยากจะใช้สอนศีลธรรม

00:02:47.014 --> 00:02:49.590
แต่เป็นเรื่องตลกร้ายที่สุดท้ายแล้ว ละครคุณธรรม

00:02:49.590 --> 00:02:54.104
ก็กลับกลายเป็นละครที่ได้รับความนิยม
จากเนื้อหาที่ไม่ได้สื่อถึงคุณธรรม

00:02:54.104 --> 00:02:55.707
พอถึงช่วงกลางศตวรรษที่ 15

00:02:55.707 --> 00:02:58.287
โบสถ์ก็แบนการจัดการแสดงละครประเภทนี้

00:02:58.287 --> 00:03:00.284
เทศบาลเมืองออกข้อกำหนดให้โรงละคร

00:03:00.284 --> 00:03:02.613
ต้องถูกสร้างขึ้นนอกเขตกำแพงเมือง

00:03:02.613 --> 00:03:03.874
และหนึ่งในโรงละครแห่งแรกๆ

00:03:03.874 --> 00:03:06.359
ก็ถูกสร้างขึ้นในรูปของแท่นที่ใช้ในงานฉลอง

00:03:06.359 --> 00:03:08.074
มีที่นั่งที่ลดหลั่นกัน

00:03:08.074 --> 00:03:11.128
ซึ่งล้อมรอบบริเวณที่เป็นพื้นหญ้าเล็กๆที่อยู่หน้าเวที

00:03:11.128 --> 00:03:12.341
ฟังดูคุ้นๆไหม?

00:03:12.341 --> 00:03:13.568
ตอนที่เขายังเด็ก วิลเลียม เชคสเปียร์ 
(William Shakespeare)

00:03:13.568 --> 00:03:16.205
ก็ฝึกฝนฝีมือของเขาที่โรงละครแห่งนี้

00:03:16.205 --> 00:03:18.565
โรงละครซึ่งในตอนท้ายถูกตั้งชื่อใหม่ว่า
เดอะโกลบ (The Globe)

00:03:18.565 --> 00:03:21.566
สิ่งที่พัฒนาจากละครเรื่องศีลธรรมในยุคกลาง 
ก็คือบทละครยุคฟื้นฟูศิลปวัฒนธรรมที่โด่งดัง

00:03:21.566 --> 00:03:23.456
ละครซึ่งได้แรงบันดาลใจมาจากแรงผลักดันภายในจิตใจ

00:03:23.456 --> 00:03:25.237
และจิตสำนึกของมนุษย์

00:03:25.237 --> 00:03:27.657
และนี่แหละคือบทสรุปต้นกำเนิดของการละคร

00:03:27.657 --> 00:03:30.207
ในฐานะที่เป็นศิลปะ และวรรณกรรม