1
00:00:17,883 --> 00:00:19,783
ในช่วงศตวรรษที่ 11 และ ศตวรรษที่ 12

2
00:00:19,783 --> 00:00:22,055
ชาวอังกฤษส่วนมากไม่รู้หนังสือ

3
00:00:22,055 --> 00:00:24,077
ทำให้พวกเขาไม่มีหนทาง
ในการเข้าถึงพระคัมภีร์ไบเบิล

4
00:00:24,077 --> 00:00:26,547
นักบวชจึงคิดค้นวิธีแก้ปัญหาดังกล่าว

5
00:00:26,547 --> 00:00:29,127
ด้วยการเล่นละครเพื่อแสดงเรื่องราว
ในคัมภีร์ไบเบิล

6
00:00:29,127 --> 00:00:31,879
เพื่อให้ผู้คนที่อ่านหนังสือไม่ออก 
สามารถรับรู้เรื่องราวเหล่านี้ได้

7
00:00:31,879 --> 00:00:33,271
ละครในยุคแรกนี้เรียกกันว่า 
ละครศาสนา (ละครปริศนา)

8
00:00:33,271 --> 00:00:35,939
เพราะมันช่วยเปิดเผยให้คนรู้จัก
ความลึกล้ำของพระวาจาของพระเจ้า

9
00:00:35,939 --> 00:00:37,186
ในขณะเดียวกัน

10
00:00:37,186 --> 00:00:38,970
นักบวชก็พัฒนาการเล่นละครนี้

11
00:00:38,970 --> 00:00:40,244
ให้เกี่ยวกับนักบุญท่านต่างๆในศาสนา

12
00:00:40,244 --> 00:00:41,904
กลายเป็นละครที่เรียกว่า ละครปาฏิหารย์

13
00:00:41,904 --> 00:00:42,859
ในตอนแรก

14
00:00:42,859 --> 00:00:44,610
นักบวชก็ร่วมกันแสดงเรื่องจากพระคัมภีร์ไบเบิล

15
00:00:44,610 --> 00:00:47,029
บนขั้นบันได บริเวณหน้าโบสถ์

16
00:00:47,029 --> 00:00:48,906
แต่ผู้ชมให้การต้อนรับดีมาก

17
00:00:48,906 --> 00:00:51,026
จนพวกเขาต้องย้ายออกไปแสดงกลางถนน

18
00:00:51,026 --> 00:00:52,573
รอบๆลานกลางเมือง

19
00:00:52,573 --> 00:00:55,099
ด้วยการสร้างรถเลื่อนได้ 
สำหรับเป็นฉากของละครแต่ละเรื่อง

20
00:00:55,099 --> 00:00:56,816
และด้วยการเรียงรถลากเหล่านี้ต่อๆกัน

21
00:00:56,816 --> 00:00:58,828
พวกเขาก็สามารถเล่นเรื่องต่างๆ 
ด้วยการวนรถเวียนออกไป

22
00:00:58,828 --> 00:00:59,997
และสามารถพาผู้ชม

23
00:00:59,997 --> 00:01:00,695
ให้ได้ดูเรื่องราวตั้งแต่บทแรก 
คือบทปฐมกาล (Genesis)

24
00:01:00,695 --> 00:01:02,039
ไปจนถึงบทสุดท้ายคือ คัมภีร์วิวรณ์ (Revelation)

25
00:01:02,039 --> 00:01:03,915
รถลากเหล่านี้ ที่เรียกว่า รถละครเร่

26
00:01:03,915 --> 00:01:06,545
มีลักษณะคล้ายกล่องสี่เหลี่ยมติดล้อ

27
00:01:06,545 --> 00:01:08,379
แต่ละคันแบ่งออกเป็นสองชั้น

28
00:01:08,379 --> 00:01:09,922
ส่วนตอนล่างถูกบังด้วยผ้าม่าน

29
00:01:09,922 --> 00:01:12,925
และใช้สำหรับการเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย 
และเก็บอุปกรณ์

30
00:01:12,925 --> 00:01:16,086
ชั้นบนที่ยกสูงเป็นส่วนที่เป็นเวทีที่ใช้แสดง

31
00:01:16,086 --> 00:01:19,095
ผู้ชมมารวมตัวกันตามจุดต่างๆในเมือง

32
00:01:19,095 --> 00:01:20,911
แล้วรถละครเร่เหล่านี้ก็จะขยับไปเรื่อยๆ 
วนเป็นวงกลม

33
00:01:20,911 --> 00:01:24,144
จนกระทั่งชาวบ้านได้ดูเรื่องครบทุกตอน

34
00:01:24,144 --> 00:01:25,939
ไม่นานนักคณะละครก็ต้องการนักแสดง
เพิ่มมากขึ้น

35
00:01:25,939 --> 00:01:27,648
ซึ่งมากเกินกว่าที่บุคคลากรทางศาสนาจะช่วยได้

36
00:01:27,648 --> 00:01:29,191
ดังนั้น ในศตวรรษที่ 13

37
00:01:29,191 --> 00:01:31,241
สมาคมอาชีพต่างๆ ก็ถูกขอให้ช่วยรับผิดชอบ

38
00:01:31,241 --> 00:01:33,862
ในการแสดงเนื้อเรื่องส่วนต่างๆ ของเรื่องราวทั้งหมด

39
00:01:33,862 --> 00:01:35,447
การแบ่งเนื้อเรื่องส่วนต่างๆ 
ก็ตั้งใจจะให้สะท้อนกับ

40
00:01:35,447 --> 00:01:37,366
ลักษณะอาชีพของแต่ละสมาคม

41
00:01:37,366 --> 00:01:39,651
ยกตัวอย่างเช่น กลุ่มช่างไม้
อาจจะเป็นคนจัดการแสดง

42
00:01:39,651 --> 00:01:41,245
เรื่อง เรือของโนอาห์

43
00:01:41,245 --> 00:01:44,167
และ กลุ่มช่างทำขนมปัง อาจจะเป็นคนจัดแสดง 
เรื่อง อาหารมื้อสุดท้าย

44
00:01:44,167 --> 00:01:46,458
คุณนึกภาพออกไหมว่าจะเป็นอย่างไร

45
00:01:46,458 --> 00:01:49,964
ถ้ากลุ่มพ่อค้าเนื้อเป็นคนจัดการแสดง
เรื่องการตรึงกางเขนพระเยซูคริสต์

46
00:01:49,964 --> 00:01:51,297
ใช่แล้ว เมื่อไม่มีบุคคลากรทางศาสนามาเกี่ยวข้อง

47
00:01:51,297 --> 00:01:53,122
เนื้อหาของละครก็ค่อยๆเปลี่ยนแปลงไป

48
00:01:53,122 --> 00:01:55,217
จากเรื่องดั้งเดิมตามพระคัมภีร์ไบเบิล

49
00:01:55,217 --> 00:01:58,099
พอถึงช่วงปลายศตวรรษที่ 14 
ก็เกิดลักษณะของละครแบบใหม่ขึ้น

50
00:01:58,099 --> 00:02:00,622
ชื่อว่า ละครคุณธรรม

51
00:02:00,622 --> 00:02:01,060
ความเชื่อ

52
00:02:01,060 --> 00:02:01,518
ความจริง

53
00:02:01,518 --> 00:02:02,030
การช่วยเหลือผู้อื่น

54
00:02:02,030 --> 00:02:02,980
และการกระทำดี

55
00:02:02,980 --> 00:02:05,194
กลายเป็นคัวละครที่มาแสดงอยู่บนเวที

56
00:02:05,194 --> 00:02:07,483
ในขณะเดียวกัน ลักษณะที่ตรงกันข้ามเช่น

57
00:02:07,483 --> 00:02:08,274
ความผิด

58
00:02:08,274 --> 00:02:09,110
ความขลาดกลัว

59
00:02:09,110 --> 00:02:10,070
เรื่องโลกีย์

60
00:02:10,070 --> 00:02:10,954
และซาตาน

61
00:02:10,954 --> 00:02:12,951
ก็กลายเป็นตัวร้ายเช่นกัน

62
00:02:12,951 --> 00:02:15,451
ละครคุณธรรมเหล่านี้ก็เป็นเรื่องที่แฝงคติธรรม

63
00:02:15,451 --> 00:02:18,743
ซึ่งตัวละครที่เป็นนามธรรมเหล่านี้
ต่อสู้กันเพื่อยึดครองจิตวิญญานของเรา

64
00:02:18,743 --> 00:02:21,249
ผู้ชมชื่นขอบตัวละครที่ไร้คุณธรรม

65
00:02:21,249 --> 00:02:23,097
และผู้ชมยังได้รับการสนับสนุน

66
00:02:23,097 --> 00:02:24,998
ให้โต้ตอบกับนักแสดง

67
00:02:24,998 --> 00:02:26,461
เช่น การโยนผลไม้เน่า

68
00:02:26,461 --> 00:02:29,132
หรือแม้แต่การถกเถียงกับผู้ชมคนอื่นๆ

69
00:02:29,132 --> 00:02:30,672
กลายเป็นเรื่องปกติธรรมดาในการชมละคร

70
00:02:30,672 --> 00:02:32,376
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวละครซาตาน

71
00:02:32,376 --> 00:02:33,801
มักจะเดินเข้าไปในกลุ่มผู้ชม

72
00:02:33,801 --> 00:02:35,671
และดึงเอาคนที่กำลังไม่ได้ระวังตัว

73
00:02:35,671 --> 00:02:38,943
เข้ามาอยู่ในฉากนรก ซึ่งจำลอง
เป็นปากของมังกร

74
00:02:38,943 --> 00:02:41,302
ละครที่เคยเป็นกระบวนการเล่าเรื่องราวในพระคัมภีร์ไบเบิลที่ศักดิ์สิทธ์
ได้วิวัฒนาการกลายเป็น

75
00:02:41,302 --> 00:02:43,969
เรื่องหยาบโลน และเรื่องขำขัน

76
00:02:43,969 --> 00:02:47,014
จากละครที่กลุ่มศาสนาอยากจะใช้สอนศีลธรรม

77
00:02:47,014 --> 00:02:49,590
แต่เป็นเรื่องตลกร้ายที่สุดท้ายแล้ว ละครคุณธรรม

78
00:02:49,590 --> 00:02:54,104
ก็กลับกลายเป็นละครที่ได้รับความนิยม
จากเนื้อหาที่ไม่ได้สื่อถึงคุณธรรม

79
00:02:54,104 --> 00:02:55,707
พอถึงช่วงกลางศตวรรษที่ 15

80
00:02:55,707 --> 00:02:58,287
โบสถ์ก็แบนการจัดการแสดงละครประเภทนี้

81
00:02:58,287 --> 00:03:00,284
เทศบาลเมืองออกข้อกำหนดให้โรงละคร

82
00:03:00,284 --> 00:03:02,613
ต้องถูกสร้างขึ้นนอกเขตกำแพงเมือง

83
00:03:02,613 --> 00:03:03,874
และหนึ่งในโรงละครแห่งแรกๆ

84
00:03:03,874 --> 00:03:06,359
ก็ถูกสร้างขึ้นในรูปของแท่นที่ใช้ในงานฉลอง

85
00:03:06,359 --> 00:03:08,074
มีที่นั่งที่ลดหลั่นกัน

86
00:03:08,074 --> 00:03:11,128
ซึ่งล้อมรอบบริเวณที่เป็นพื้นหญ้าเล็กๆที่อยู่หน้าเวที

87
00:03:11,128 --> 00:03:12,341
ฟังดูคุ้นๆไหม?

88
00:03:12,341 --> 00:03:13,568
ตอนที่เขายังเด็ก วิลเลียม เชคสเปียร์ 
(William Shakespeare)

89
00:03:13,568 --> 00:03:16,205
ก็ฝึกฝนฝีมือของเขาที่โรงละครแห่งนี้

90
00:03:16,205 --> 00:03:18,565
โรงละครซึ่งในตอนท้ายถูกตั้งชื่อใหม่ว่า
เดอะโกลบ (The Globe)

91
00:03:18,565 --> 00:03:21,566
สิ่งที่พัฒนาจากละครเรื่องศีลธรรมในยุคกลาง 
ก็คือบทละครยุคฟื้นฟูศิลปวัฒนธรรมที่โด่งดัง

92
00:03:21,566 --> 00:03:23,456
ละครซึ่งได้แรงบันดาลใจมาจากแรงผลักดันภายในจิตใจ

93
00:03:23,456 --> 00:03:25,237
และจิตสำนึกของมนุษย์

94
00:03:25,237 --> 00:03:27,657
และนี่แหละคือบทสรุปต้นกำเนิดของการละคร

95
00:03:27,657 --> 00:03:30,207
ในฐานะที่เป็นศิลปะ และวรรณกรรม