WEBVTT

00:00:01.235 --> 00:00:04.714
ทุกๆสิ่งที่ผมทำนั้น ทั้งในชีวิตส่วนตัวและหน้าที่การงาน

00:00:04.714 --> 00:00:08.699
ชีวิตทั้งชีวิตของผม เป็นผลพวงมาจากประสบการณ์

00:00:08.699 --> 00:00:14.523
ที่ผมได้เรียนรู้จากการทำงานในทวีปแอฟริกาในวัยหนุ่ม

00:00:14.523 --> 00:00:18.044
ตั้งแต่เมื่อปี ค.ศ. 1971 ถึง 1977 (พ.ศ. 2514 ถึง 2520)

00:00:18.044 --> 00:00:21.924
ซึ่งตอนนี้ผมอาจดูหนุ่ม แต่ที่จริงผมอายุมากแล้วนะ
(เสียงหัวเราะ)

00:00:21.924 --> 00:00:26.857
ผมเคยทำงานในประเทศแซมเบีย, เคนยา, ไอวอรีโคสต์, แอลจีเรีย และโซมาเลีย

00:00:26.857 --> 00:00:31.074
ในโครงการความร่วมมือด้านเทคโนโลยีกับประเทศในแอฟริกา

NOTE Paragraph

00:00:31.074 --> 00:00:34.192
โดยตัวผมนั้นสังกัดอยู่กับเอ็นจีโอจากประเทศอิตาลี

00:00:34.192 --> 00:00:40.342
และโครงการทุกๆโครงการที่เราได้จัดตั้งขึ้นนั้น

00:00:40.342 --> 00:00:43.786
ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง

00:00:43.786 --> 00:00:47.930
และนั่นทำให้ผมรู้สึกแย่มาก

00:00:47.930 --> 00:00:52.178
ความคิดของผมซึ่งอายุ 21 ในขณะนั้น 
ผมคิดว่า คนอิตาเลี่ยนเป็นคนดี

00:00:52.178 --> 00:00:55.560
และพวกเรากำลังทำสิ่งดีๆให้กับทวีปแอฟริกา

00:00:55.560 --> 00:01:02.573
แต่ในความเป็นจริง ทุกอย่างที่เราเข้าไปยุ่งนั้นกลับแย่ลงๆ

NOTE Paragraph

00:01:02.573 --> 00:01:07.676
โครงการแรกของเรา ซึ่งเป็นโครงการที่ผลักดันให้ผมเขียนหนังสือเล่มแรกที่มีชื่อว่า

00:01:07.676 --> 00:01:10.564
"Ripples from the Zambezi" 
(ระลอกคลื่นจากแม่น้ำแซมบีซี) นั้น

00:01:10.564 --> 00:01:13.129
เป็นโครงการที่ชาวอิตาเลี่ยนตั้งขึ้นเพื่อที่จะ

00:01:13.129 --> 00:01:19.050
สอนการปลูกพืชผักอาหารให้กับชาวแซมเบียน

00:01:19.050 --> 00:01:23.399
เรานำเมล็ดพืชจากอิตาลี เดินทางไปยังหุบเขาแห่งหนึ่ง

00:01:23.399 --> 00:01:26.879
ที่ตั้งอยู่แนวแม่น้ำแซมเบซี

00:01:26.879 --> 00:01:30.132
ทางตอนใต้ของแซมเบีย

00:01:30.132 --> 00:01:33.760
แล้วเราก็ลงมือสอนชนท้องถิ่นให้ปลูกมะเขือเทศจากอิตาลี

00:01:33.760 --> 00:01:36.551
ปลูกแตงกวาจากอิตาลี และ... (พืชผักอื่นๆจากอิตาลี)

00:01:36.551 --> 00:01:38.746
และแน่นอนว่าชนท้องถิ่นไม่สนใจในโครงการของเราเลย

00:01:38.746 --> 00:01:41.661
ดังนั้นเราจึงต้องให้เงินเพื่อจ้างให้พวกเขามาปลูกพืช

00:01:41.661 --> 00:01:45.796
ถ้าเราโชคดี พวกเขาก็จะโผล่หน้ามาบ้างเป็นครั้งคราว
(เสียงหัวเราะ)

00:01:45.796 --> 00:01:48.523
ที่นั่นสร้างความประหลาดใจให้กับพวกเราอย่างมาก เพราะคนท้องถิ่น

00:01:48.523 --> 00:01:51.610
ในหุบเขาที่แสนจะอุดมสมบูรณ์อย่างนี้ กลับไม่ทำการเกษตรเลย

00:01:51.610 --> 00:01:54.818
แต่แทนที่จะเอ่ยปากถามพวกเขาถึงเหตุผลที่ไม่ปลูกพืชผักอะไรเลย

00:01:54.818 --> 00:01:58.840
พวกเรากลับพูดว่า "ขอบคุณพระเจ้าที่ส่งพวกเรามาที่แห่งนี้"
(เสียงหัวเราะ)

00:01:58.840 --> 00:02:03.508
"ได้ทันเวลาที่จะช่วยเหลือชาวแซมเบียนจากความอดอยากนี้"

NOTE Paragraph

00:02:03.508 --> 00:02:06.968
และแน่นอนว่าการเกษตรในแอฟริกานั้นให้ผลที่น่าพอใจมาก

00:02:06.968 --> 00:02:09.626
เราปลูกได้มะเขือเทศชั้นยอดจำนวนมาก 
ซึ่งในอิตาลีนั้น มะเขือเทศจะมีขนาด

00:02:09.626 --> 00:02:13.235
ขนาดประมาณนี้ แต่มะเขือที่เราปลูกในแซมเบียนั้น
มีขนาดเท่านี้เลยทีเดียว

00:02:13.235 --> 00:02:16.056
เราดีใจกับผลที่ได้มาก และเราก็บอกชาวแซมเบียนเหล่านั้น

00:02:16.056 --> 00:02:18.528
ว่า "ดูสิ การเกษตรมันไม่ได้ยากเย็นตรงไหนเลย"

00:02:18.528 --> 00:02:21.539
จนกระทั่งถึงวันที่มะเขือเทศเหล่านั้นเติบโตจนสุกงอมได้ที่

00:02:21.539 --> 00:02:24.967
เพียงชั่วข้ามคืน ฝูงฮิปโปกว่า 200 ตัวก็ได้บุกขึ้นมาจากแม่น้ำ

00:02:24.967 --> 00:02:28.970
แล้วจัดการกินทุกอย่างที่เราปลูกจนราบ
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:02:28.970 --> 00:02:33.554
เรากรีดร้องว่า "พระเจ้า! นั่นมันฮิปโปนี่!"

NOTE Paragraph

00:02:33.554 --> 00:02:39.235
แล้วชาวแซมเบียนเหล่านั้นก็ตอบว่า 
"ใช่ และนั่นคือเหตุผลที่พวกเราไม่ทำการเกษตรที่นี่"
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:02:39.235 --> 00:02:45.487
"แล้วทำไมพวกคุณไม่บอกเรา?" 
"ก็พวกคุณไม่เคยถามนี่"

NOTE Paragraph

00:02:45.487 --> 00:02:50.575
แล้วผมก็คิดว่ามีแต่พวกเราชาวอิตาเลียน
ที่ทำโครงการผิดพลาดอย่างนี้ในแอฟริกา

00:02:50.575 --> 00:02:53.319
จนกระทั่งผมได้ไปเห็นโครงการของชาวอเมริกัน

00:02:53.319 --> 00:02:56.055
โครงการของชาวอังกฤษ ของชาวฝรั่งเศส

00:02:56.055 --> 00:02:58.648
และหลังจากได้เห็นในสิ่งที่พวกเขาทำแล้ว

00:02:58.648 --> 00:03:02.007
ผมก็เกิดความภาคภูมิใจขึ้นมาในโครงการของเราที่แซมเบีย

00:03:02.007 --> 00:03:06.996
เพราะอย่างน้อยเราก็ได้เลี้ยงฝูงฮิปโปฝูงนั้น

NOTE Paragraph

00:03:06.996 --> 00:03:11.243
ผมอยากให้คุณได้ไปเห็นกองขยะ...
(เสียงปรบมือ)

00:03:11.243 --> 00:03:13.737
ผมอยากให้คุณได้ไปเห็นกองขยะอันไร้ค่า ที่พวกเรานำไปกอง

00:03:13.737 --> 00:03:15.537
ทิ้งไว้ให้กับชาวแอฟริกันที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เหล่านั้น

00:03:15.537 --> 00:03:17.113
ถ้าคุณต้องการอ่านหนังสือเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้

00:03:17.113 --> 00:03:22.044
ลองอ่าน "Dead Aid" (การช่วยเหลือที่ไร้ค่า) 
เขียนโดยนักเศรษฐศาสตร์หญิง

00:03:22.044 --> 00:03:25.051
ชาวแซมเบียนที่ชื่อ แดมบีซา โมโย (Dambisa Moyo)

00:03:25.051 --> 00:03:27.421
หนังสือเล่มนี้ถูกตีพิมพ์เมื่อปี 2009 (พ.ศ. 2552)

00:03:27.421 --> 00:03:31.995
พวกเราประเทศตะวันตก ได้บริจาคเงินให้กับทวีปแอฟริกา

00:03:31.995 --> 00:03:36.988
ในช่วง 50 ปีที่ผ่านมา เป็นจำนวนถึง 2 ล้านล้านเหรียญ

00:03:36.988 --> 00:03:40.813
แต่ผมจะไม่บอกคุณว่าเงินจำนวนนั้น
ได้สร้างความเสียหายขนาดไหนแก่แอฟริกา

00:03:40.813 --> 00:03:43.001
ผมขอให้คุณไปหาหนังสือเล่มนี้มาอ่านเองก็แล้วกัน

00:03:43.001 --> 00:03:51.364
ไปอ่านสิ่งที่ผู้หญิงชาวแอฟริกันคนหนึ่งเขียน
เกี่ยวกับความเสียหายที่พวกเราได้ก่อไว้กับพวกเขา

NOTE Paragraph

00:03:51.364 --> 00:03:57.331
พวกเราชาวตะวันตกนั้น เป็นพวกจักรวรรดินิยม 
เป็นพวกล่าอาณานิคม เป็นพวกเผยแพร่ศาสนา

00:03:57.331 --> 00:04:00.645
และเรารู้จักวิธีสร้างสัมพันธ์กับผู้อื่นเพียงแค่สองวิธีเท่านั้น

00:04:00.645 --> 00:04:05.034
นั่นคือเราใช้ระบบอุปถัมป์ หรือไม่เราก็ใช้ระบบพ่อปกครองลูก

00:04:05.034 --> 00:04:08.138
ซึ่งชื่อของระบบทั้งสองนี้ มีรากศัพท์มาจากภาษาละติน "pater"

00:04:08.138 --> 00:04:10.368
คำนี้มีความหมายแปลว่า "พ่อ"

00:04:10.368 --> 00:04:14.221
แต่ว่าทั้งสองระบบนี้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

00:04:14.221 --> 00:04:17.582
ระบบพ่อปกครองลูก - ฉันปฏิบัติกับผู้คนต่างวัฒนธรรม

00:04:17.582 --> 00:04:23.385
เสมือนกับว่าพวกเขาเป็นลูกของฉัน "พ่อรักลูกมาก"

00:04:23.385 --> 00:04:27.892
ส่วนระบบอุปถัมป์นั้น - ฉันปฏิบัติกับทุกๆคนที่มีวัฒนธรรมต่างไปจากฉัน

00:04:27.892 --> 00:04:30.290
เสมือนกับว่าพวกเขาเหล่านั้นเป็นลูกน้อง เป็นทาสรับใช้

00:04:30.290 --> 00:04:36.361
และนั่นคือเหตุผลที่คนขาวในแอฟริกาถูกเรียกว่า 
"bwana" ซึ่งหมายความว่า "เจ้านาย"

NOTE Paragraph

00:04:36.361 --> 00:04:39.944
ผมรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าหลังจากที่ได้อ่านหนังสือที่ชื่อ

00:04:39.944 --> 00:04:44.911
"Small is Beautiful" (เล็กนั้นงาม) เขียนโดย 
อี เอฟ ชูมาเกอร์ (E.F. Schumacher) ซึ่งได้กล่าวไว้ว่า

00:04:44.911 --> 00:04:47.869
สิ่งสำคัญที่สุดในการพัฒนาทางเศรษฐกิจใดๆก็ตาม

00:04:47.869 --> 00:04:52.424
หากผู้คนไม่ต้องการความช่วยเหลือ ก็จงอย่าไปยุ่งกับเขาเลย

00:04:52.424 --> 00:04:55.251
ซึ่งนี่ควรจะเป็นหลักสำคัญข้อแรกในการให้ความช่วยเหลือ กับใครก็ตาม

00:04:55.251 --> 00:04:58.937
หลักการข้อแรกของการช่วยเหลือ คือ การเคารพอีกฝ่าย

00:04:58.937 --> 00:05:01.465
เมื่อเช้านี้ สุภาพบุรุษผู้เปิดการสัมมนา

00:05:01.465 --> 00:05:05.266
ได้ตั้งคำถามขึ้นมาว่า

00:05:05.266 --> 00:05:09.524
"พวกคุณนึกภาพของเมือง หรือประเทศ

00:05:09.524 --> 00:05:13.446
ที่ไม่ถูกกดดันทางเศรษฐกิจและการเมือง
จากมหาอำนาจออกไหม?"

NOTE Paragraph

00:05:13.446 --> 00:05:17.599
ผมได้ตัดสินใจตั้งแต่ตอนอายุ 27 แล้วว่า

00:05:17.599 --> 00:05:21.806
ผมจะตอบสนองต่อผู้คนก็ต่อเมื่อพวกเขาร้องขอ

00:05:21.806 --> 00:05:26.230
และผมก็ได้คิดค้นระบบที่เรียกว่า "การส่งเสริมพัฒนาการของผู้ประกอบการ/บริษัท" (Enterprise Facilitation)

00:05:26.230 --> 00:05:29.605
ซึ่งคุณจะไม่เป็นผู้ริเริ่มความคิดใดๆ

00:05:29.605 --> 00:05:33.827
คุณจะไม่พยายามกระตุ้นให้พวกเขาคำตามคุณ 
แต่ในทางกลับกันคุณทำตัวเป็นผู้ช่วย

00:05:33.827 --> 00:05:37.388
ที่ตอบสนองต่อความต้องการของท้องถิ่นนั้นๆ
เป็นผู้ช่วยให้กับชนท้องถิ่น

00:05:37.388 --> 00:05:41.786
ที่มีความฝันว่าพวกเขาจะสามารถพัฒนาเป็นคนที่ดียิ่งขึ้น

00:05:41.786 --> 00:05:46.195
แล้วสิ่งที่คุณทำก็คือ หุบปาก

00:05:46.195 --> 00:05:49.907
คุณไม่เดินเข้าไปในชุมชนด้วยความคิดบรรเจิดต่างๆนานา

00:05:49.907 --> 00:05:54.346
แต่ให้คุณเข้าไปนั่ง ไปใช้ชีวิตร่วมกับคนท้องถิ่นเหล่านั้น

00:05:54.346 --> 00:05:56.538
เราไม่นั่งทำงานและวางแผนภายในห้องในออฟฟิศ

00:05:56.538 --> 00:06:00.504
เรานัดประชุมกันตามคาเฟ่ เราพบปะกันตามผับ

00:06:00.504 --> 00:06:03.819
เราไม่มีโครงสร้างหรือรูปแบบใดๆทั้งสิ้น

00:06:03.819 --> 00:06:07.146
และสิ่งที่เราทำ? 
เราเปลี่ยนสถานะไปเป็นเพื่อนกับผู้คนเหล่านั้น

00:06:07.146 --> 00:06:11.906
แล้วเราก็เรียนรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่เพื่อนของเราต้องการ

NOTE Paragraph

00:06:11.906 --> 00:06:13.764
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือไฟ คือความปรารถนา

00:06:13.764 --> 00:06:16.004
คุณสามารถเสนอความคิด ไอเดียของคุณให้ใครก็ได้

00:06:16.004 --> 00:06:17.626
แต่ถ้าหากคนผู้นั้นไม่ได้คิดจะสานต่อแนวคิดของคุณล่ะ?

00:06:17.626 --> 00:06:21.307
คุณจะทำอย่างไร?

00:06:21.307 --> 00:06:25.853
ความปรารถนา ของผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่ต้องการจะเติบโตก้าวหน้านั้น

00:06:25.853 --> 00:06:27.579
เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดต่างหาก

00:06:27.579 --> 00:06:32.136
ความปรารถนา ของผู้ชายอีกคนหนึ่ง
ต่อความสำเร็จของตัวเขาเอง

00:06:32.136 --> 00:06:33.801
ต่างหากที่สำคัญที่สุด

00:06:33.801 --> 00:06:36.888
แล้วเราก็ช่วยนำพาคนเหล่านั้นไปสู่ภูมิความรู้

00:06:36.888 --> 00:06:42.357
เพราะว่าไม่มีใครในโลกหรอก 
ที่จะสามารถประสบความเร็จได้ด้วยตัวคนเดียว

00:06:42.357 --> 00:06:45.076
คนคนหนึ่งที่มีแนวคิดดีๆ 
อาจจะขาดความรู้สำคัญที่จะใช้สานต่อแนวคิดนั้นๆก็ได้

00:06:45.076 --> 00:06:47.214
แต่ความรู้เหล่านั้น นั้นมีอยู่และรอการถูกนำไปใช้

NOTE Paragraph

00:06:47.214 --> 00:06:51.073
ดังนั้นเมื่อหลายปีก่อน ผมได้เกิดความคิดที่ว่า

00:06:51.073 --> 00:06:55.239
ทำไมเราไม่ลองดูสักครั้ง? ว่าเวลาที่เราจะเดินเข้าไปสู่ชุมชน

00:06:55.239 --> 00:06:59.942
แทนที่จะไปบอกให้พวกเขาทำสิ่งต่างๆนั้น ขอให้ลองดูสักครั้ง

00:06:59.942 --> 00:07:04.767
ที่จะเข้าไปฟังสิ่งที่พวกเขาต้องการบอก 
แต่ไม่ใช่ในรูปแบบของการประชุมระดับชุมชนหรือหมู่บ้าน

NOTE Paragraph

00:07:04.767 --> 00:07:09.681
ขอให้ผมได้บอกความลับให้คุณฟัง

00:07:09.681 --> 00:07:14.026
การะประชุมระดับชุมชนนั้นมีปัญหาใหญ่อยู่ข้อหนึ่ง

00:07:14.026 --> 00:07:17.732
เหล่าผู้ประกอบการนั้นไม่เคยโผล่หน้ามาหรอก

00:07:17.732 --> 00:07:20.904
และต่อให้มา พวกเขาก็จะไม่บอกพวกคุณในที่สาธารณะหรอก

00:07:20.904 --> 00:07:24.520
ว่าพวกเขาวางแผนที่จะลงทุนกันอย่างไร

00:07:24.520 --> 00:07:28.349
หรือพวกเขาเล็งเห็นโอกาสอะไรบ้างในชุมชนนั้นๆ

00:07:28.349 --> 00:07:33.273
ดังนั้นการประชุมวางแผนรูปแบบนี้มีช่องโหว่

00:07:33.273 --> 00:07:37.564
มีคนฉลาดในชุมชนของคุณจำนวนมาก แต่คุณไม่เคยรู้

00:07:37.564 --> 00:07:45.404
เพราะพวกเขาไม่เข้าร่วมการประชุมใดๆที่พวกคุณจัดขึ้นเลย

NOTE Paragraph

00:07:45.404 --> 00:07:49.364
สิ่งที่เราทำ เราทำงานร่วมกับพวกเขาแบบหนึ่งต่อหนึ่ง

00:07:49.364 --> 00:07:51.077
และในการที่จะร่วมงานกันแบบตัวต่อตัวได้นั้น
คุณจะต้องสร้าง

00:07:51.077 --> 00:07:53.752
โครงสร้างทางสังคมแบบใหม่ขึ้นมา

00:07:53.752 --> 00:07:56.324
คุณจะต้องสร้างอาชีพใหม่ขึ้นมา

00:07:56.324 --> 00:08:01.828
ซึ่งอาชีพใหม่นี้จะทำหน้าที่เหมือนกับแพทย์ประจำองค์กร

00:08:01.828 --> 00:08:05.399
เป็นแพทย์ประจำภาคธุรกิจ ซึ่งนั่งคุยกับคุณ

00:08:05.399 --> 00:08:08.524
ไม่ว่าจะเป็นที่บ้าน ในครัว หรือแม้แต่ในคาเฟ่

00:08:08.524 --> 00:08:12.562
และช่วยเหลือคุณในการหาทรัพยากรต่างๆ
ที่จะช่วยเปลี่ยนความปรารถนาของคุณ

00:08:12.562 --> 00:08:14.955
ให้เป็นหนทางในการหาเลี้ยงชีพ

NOTE Paragraph

00:08:14.955 --> 00:08:20.276
ผมได้เริ่มทดลองระบบนี้ในเมืองเอสเปรานซ์ 
ทางตะวันตกของทวีปออสเตรเลีย

00:08:20.276 --> 00:08:22.528
ขณะนั้นผมซึ่งศึกษาอยู่ในระดับปริญญาเอก

00:08:22.528 --> 00:08:26.851
พยายามที่จะหลีกหนีจากความไร้สาระของระบบอุปถัมป์

00:08:26.851 --> 00:08:30.663
ซึ่งเราบุกเข้าไปในชุมชนของคุณ และสั่งคุณว่าจะต้องทำอะไร

00:08:30.663 --> 00:08:35.243
ดังนั้นสิ่งที่ผมทำที่เอสเปรานซ์ในช่วงปีแรก

00:08:35.243 --> 00:08:39.869
ก็คือการลงไปเดินตามถนน 
และเพียงแค่สามวันหลังจากที่ผมเริ่มทำเช่นนั้น

00:08:39.869 --> 00:08:42.763
ผมก็ได้ลูกค้า (ผู้รับความช่วยเหลือ) รายแรก
ที่ผมได้ลงมือช่วยเหลือ

00:08:42.763 --> 00:08:47.308
เขาเป็นชาวเมารี ที่มีอาชีพผลิตปลารมควันจากในโรงจอดรถ

00:08:47.308 --> 00:08:50.613
ผมได้ช่วยเขาหาช่องทางในการส่งปลารมควันของเขา
ให้กับร้านอาหารในเมืองเพิร์ธ

00:08:50.613 --> 00:08:53.743
ช่วยให้เขาวางระบบการทำงานให้ดีขึ้น
หลังจากนั้นมีชาวประมงกลุ่มหนึ่ง มาหาผมแล้วกล่าวว่า

00:08:53.743 --> 00:08:56.729
"คุณคือคนที่ช่วยชายเมารีคนนั้นใช่ไหม?
ถ้าอย่างนั้น คุณมาช่วยพวกเราหน่อยได้ไหม?"

00:08:56.729 --> 00:08:59.893
แล้วผมก็ลงไปช่วยชาวประมงห้าคนนี้ ให้ทำงานร่วมกัน

00:08:59.893 --> 00:09:04.029
และนำปลาทูน่าที่พวกเขาจับได้ไปขาย 
ซึ่งเราไม่ได้ขายให้กับโรงงานทูน่ากระป๋องในอัลแบนี

00:09:04.029 --> 00:09:07.862
ที่ให้ราคาเพียง 60 เซนต์ต่อกิโล แต่เราพบช่องทาง

00:09:07.862 --> 00:09:13.213
ที่จะส่งออกทูน่าเหล่านั้นไปยังญี่ปุ่น ซึ่งให้ราคา
ถึง 15 เหรียญต่อกิโลเลยทีเดียว

00:09:13.213 --> 00:09:14.735
หลังจากนั้นก็มีชาวนามาหาผมแล้วถามแบบเดียวกันอีก

00:09:14.735 --> 00:09:17.024
"คุณช่วยพวกเขาสำเร็จ คุณมาช่วยเราหน่อยได้ไหม?"

00:09:17.024 --> 00:09:19.950
ภายในปีเดียว ผมมีโครงการถึง 27 โครงการด้วยกัน

00:09:19.950 --> 00:09:22.102
แล้วรัฐบาลก็ส่งคนมาหาผม เพื่อที่จะถามว่า

00:09:22.102 --> 00:09:24.489
"คุณทำมันได้อย่างไร?

00:09:24.489 --> 00:09:27.815
แล้วผมก็ตอบว่า "ผมทำสิ่งที่ยาก ยาก ยากมากๆ"

00:09:27.815 --> 00:09:33.468
"ผมหุบปาก แล้วก็ฟังพวกเขาพูด"
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:09:33.468 --> 00:09:41.690
ซึ่ง... (เสียงปรบมือ)

00:09:41.690 --> 00:09:46.295
ซึ่งเจ้าหน้าที่รัฐก็ได้บอกผมว่า "คุณทำมันอีกสิ"
(เสียงหัวเราะ)

00:09:46.295 --> 00:09:49.453
เราได้ใช้วิธีดังกล่าวในกว่า 300 ชุมชนทั่วโลก

00:09:49.453 --> 00:09:52.988
เราได้ช่วยสร้างธุรกิจกว่า 40,000 เจ้า

00:09:52.988 --> 00:09:54.660
ขณะนี้มีผู้ประกอบการรุ่นใหม่

00:09:54.660 --> 00:09:57.189
ที่ไม่มีโอกาสเติบโต เพราะถูกมองข้ามไป

NOTE Paragraph

00:09:57.189 --> 00:10:03.348
Peter Drucker, ที่ปรึกษาเรื่องการจัดการที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
ท่านหนึ่งในประวัตืศาสตร์

00:10:03.348 --> 00:10:07.900
ได้เสียชีวิตเมื่อไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ไปด้วยวัย 96 ปี

00:10:07.900 --> 00:10:09.680
Peter Drucker เคยเป็นศาสตราจารย์วิชาปรัชญา

00:10:09.680 --> 00:10:11.644
ก่อนที่จะมีบทบาทสำคัญในด้านธุรกิจ

00:10:11.644 --> 00:10:14.521
และนี่คือสิ่งที่ท่านเคยกล่าวไว้

00:10:14.521 --> 00:10:20.185
"การวางแผนนั้น ที่แท้จริงแล้วเข้ากันไม่ได้เลย

00:10:20.185 --> 00:10:24.434
กับสังคมและเศรษฐกิจแบบผู้ประกอบการ"

00:10:24.434 --> 00:10:30.677
การวางแผน เปรียบเสมือนจูบแห่งความตาย สำหรับผู้ประกอบการ

NOTE Paragraph

00:10:30.677 --> 00:10:33.372
และตอนนี้พวกคุณก็กำลังบูรณะเมืองไครสต์เชิร์ช 
(จากแผ่นดินไหว ในปี พ.ศ. 2554)

00:10:33.372 --> 00:10:36.853
โดยที่คุณไม่ได้เรียนรู้เลยว่าเหล่าผู้คนที่ฉลาด
และมีความสามารถในไครสต์เชิร์ชนั้น

00:10:36.853 --> 00:10:41.511
ต้องการที่จะลงทุนและลงแรงอย่างไรบ้าง
ในการฟื้นฟูเมืองของพวกเขาเลย

00:10:41.511 --> 00:10:44.709
คุณจะต้องเรียนรู้วิธีที่จะทำให้คนเหล่านี้

00:10:44.709 --> 00:10:47.706
ออกมาแสดงความคิดเห็นและพูดคุยกับคุณ

00:10:47.706 --> 00:10:52.534
คุณจะต้องให้ความมั่นใจในเรื่องความเป็นส่วนตัว 
และการรักษาความลับในข้อมูลหลายๆประเภท

00:10:52.534 --> 00:10:56.318
คุณต้องแสดงให้พวกเขาเห็นถึงความพยายาม
ในการช่วยเหลือของพวกคุณ

00:10:56.318 --> 00:11:00.312
แล้วพวกเขาจะออกมาหาคุณ 
และจะออกมาเป็นกองทัพเลยด้วย

00:11:00.312 --> 00:11:03.207
ในชุมชนที่มีประชากร 10,000 คน เรามีลูกค้า 200 ราย

00:11:03.207 --> 00:11:05.779
คุณจินตนาการออกไหมว่าในชุมชนขนาด 400,000 คน

00:11:05.779 --> 00:11:08.021
คุณจะพบกับผู้ประกอบการ 
ที่มีแนวคิดและมีไฟจำนวนมากขนาดไหน?

00:11:08.021 --> 00:11:11.552
การนำเสนอแบบไหนที่พวกคุณปรบมือชื่นชมดังสนั่นที่สุด
ในการสัมมนาวันนี้

00:11:11.552 --> 00:11:17.512
คนธรรมดาๆ ที่มีไฟ มีความปรารถนาที่จะพัฒนาขึ้นไป 
คนเหล่านั้นแหล่ะคือคนที่คุณชื่นชม

NOTE Paragraph

00:11:17.512 --> 00:11:22.783
สิ่งที่ผมอยากจะพูดก็คือ

00:11:22.783 --> 00:11:25.250
การมีความเป็นผู้ประกอบการนั้นเป็นสิ่งที่จำเป็น

00:11:25.250 --> 00:11:28.396
เรามาถึงช่วงท้ายของการปฏิวัติอุตสาหกรรมเก่า

00:11:28.396 --> 00:11:31.709
การใช้เชื้อเพลิงฟอสซิล การผลิตต่างๆนานา

00:11:31.709 --> 00:11:36.166
แล้วเราก็เพิ่งจะรู้ตัวว่า 
ระบบที่เราใช้กันมานานนั้นไม่มีความยั่งยืน

00:11:36.166 --> 00:11:38.813
เครื่องยนต์สันดาปภายใน ที่เราใช้กันอยู่นั้นไม่ยั่งยืน

00:11:38.813 --> 00:11:42.134
การใช้สารจำพวกฟรีออน (Freon) 
ของเรานั้นก่อให้เกิดความไม่ยั่งยืน

00:11:42.134 --> 00:11:45.222
สิ่งที่เราต้องให้ความสนใจในขณะนี้ คือ 
วิธีการที่เราจะทำอย่างไรเพื่อให้

00:11:45.222 --> 00:11:51.240
การใช้ชีวิตในแต่ละวัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหาร เวชภัณฑ์ 
การศึกษา การขนส่ง การสื่อสาร ฯลฯ

00:11:51.240 --> 00:11:54.791
สำหรับผู้คนจำนวนเจ็ดล้านล้านคนบนโลกนั้น 
เป็นไปอย่างยั่งยืน

00:11:54.791 --> 00:11:58.685
ขณะนี้เราไม่มีเทคโนโลยีที่จะทำเช่นนั้นได้

00:11:58.685 --> 00:12:02.053
ใครที่จะเป็นผู้คิดค้นเทคโนโลยีใหม่ๆ

00:12:02.053 --> 00:12:08.551
สำหรับการปฏิวัติเขียว? มหาวิทยาลัยหรือ? ลืมมันไปได้เลย!

00:12:08.551 --> 00:12:11.444
รัฐบาลหรือ? อย่าคาดหวังเลย!

00:12:11.444 --> 00:12:16.698
ผู้คิดค้นใหม่ๆก็มาจากผู้ประกอบการทั้งหลายนั่นเอง
และพวกเขาก็กำลังดำเนินการทางความคิดใหม่ๆกันแล้ว

NOTE Paragraph

00:12:16.698 --> 00:12:19.593
ผมได้อ่านเรื่องราวดีๆเรื่องหนึ่งจากนิตยาสาร Futurist

00:12:19.593 --> 00:12:21.266
เมื่อหลายปีมาแล้ว

00:12:21.266 --> 00:12:23.486
มีผู้ชำนาญการกลุ่มหนึ่ง ได้รับคำเชิญ

00:12:23.486 --> 00:12:28.114
ให้ไปร่วมสนทนาเกี่ยวกับอนาคตของนครนิวยอร์ก 
ในปี ค.ศ. 1860 (พ.ศ. 2403)

00:12:28.114 --> 00:12:30.604
และพวกเขาได้มารวมตัวกัน

00:12:30.604 --> 00:12:33.551
แล้วก็เริ่มคาดการณ์ถึงอนาคตที่จะเกิดขึ้น

00:12:33.551 --> 00:12:35.405
กับนิวยอร์กในอีก 100 ปีข้างหน้า

00:12:35.405 --> 00:12:36.881
บทสรุปที่ได้นั้นเป็นเอกฉันท์

00:12:36.881 --> 00:12:40.822
นครนิวยอร์กนั้นจะไม่มีอยู่อีกแล้วในอีก 100 ปีข้างหน้า

00:12:40.822 --> 00:12:43.083
ทำไมน่ะหรือ? พวกเขาดูข้อมูลกราฟประชากรแล้วกล่าวว่า

00:12:43.083 --> 00:12:46.049
ถ้าประชากรยังคงเพิ่มขึ้นด้วยอัตราเช่นนี้แล้วล่ะก็

00:12:46.049 --> 00:12:50.185
ในการที่ประชาชนจะคมนาคม เดินทางไปมานั้น

00:12:50.185 --> 00:12:53.050
พวกเขาจะต้องใช้ม้าถึง 6 ล้านตัว

00:12:53.050 --> 00:12:56.405
และมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะจัดการกับ

00:12:56.405 --> 00:12:58.784
ปริมาณมูลสัตว์ที่เกิดจากม้าจำนวน 6 ล้านตัวนั่นเอง

00:12:58.784 --> 00:13:04.414
พวกเขาคงต้องจมกองอุจจาระม้าตายอย่างแน่นอน
(เสียงหัวเราะ)

00:13:04.414 --> 00:13:09.463
ดังนั้น ในปี 1860 นั่นเอง พวกเขาก็ได้มองเห็นข้อเสีย
ของเทคโนโลยีที่มีอยู่

00:13:09.463 --> 00:13:14.281
ที่จะส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของชาวนิวยอร์กในระยะยาว

NOTE Paragraph

00:13:14.281 --> 00:13:19.410
แล้วเกิดอะไรขึ้นต่อ? ภายใน 40 ปีหลังจากนั้น
ซึ่งก็คือปี ค.ศ. 1900 (พ.ศ. 2443)

00:13:19.410 --> 00:13:24.013
ในสหรัฐอเมริกา มีบริษัทผลิตรถยนต์

00:13:24.013 --> 00:13:30.393
รวมกันถึง 1001 รายด้วยกัน

00:13:30.393 --> 00:13:33.999
แนวความคิดที่จะมองหา หรือคิดค้นเทคโนโลยีใหม่ๆนั้น

00:13:33.999 --> 00:13:36.361
ได้ถูกผู้ประกอบการนำไปสานต่ออย่างจริงจัง

00:13:36.361 --> 00:13:41.277
รวมไปถึงเจ้าของโรงงานเล็กๆในเมืองเดียร์บอน รัฐมิชิแกน

00:13:41.277 --> 00:13:46.909
เฮนรี่ ฟอร์ด

NOTE Paragraph

00:13:46.909 --> 00:13:51.280
อย่างไรก็ตาม ผมมีเคล็ดลับในการร่วมงาน
กับผู้ประกอบการจะมาบอก

00:13:51.280 --> 00:13:54.674
เริ่มแรกนั้น คุณจะต้องให้ความมั่นใจเรื่อง
การเก็บความลับกับพวกเขา

00:13:54.674 --> 00:13:57.012
ไม่เช่นนั้น พวกเขาก็จะไม่แสดงตัวออกมาพูดคุยกับคุณ

00:13:57.012 --> 00:14:01.322
จากนั้นคุณก็ต้องแสดงให้เห็นถึงความตั้งใจอันแรงกล้า

00:14:01.322 --> 00:14:04.774
และความปรารถนาที่จะช่วยเหลืออย่างจริงใจของคุณ

00:14:04.774 --> 00:14:08.421
หลังจากนั้นคุณจะต้องบอกพวกเขาเกี่ยวกับความจริง
ของการเป็นผู้ประกอบการ

00:14:08.421 --> 00:14:11.192
ไม่ว่าจะเป็นบริษัทเล็ก หรือบริษัทยักษ์ใหญ่ก็ตาม

00:14:11.192 --> 00:14:14.582
จะต้องมีความสามารถในการปฏิบัติ 3 สิ่งนี้อย่างไม่มีที่ติ

00:14:14.582 --> 00:14:18.833
หนึ่ง ผลิตภัณฑ์หรือสินค้าของคุณจะต้องมีคุณภาพดีเยี่ยม

00:14:18.833 --> 00:14:22.657
สอง คุณจะต้องมีการตลาดที่มีประสิทธิภาพ

00:14:22.657 --> 00:14:26.026
และสาม คุณจะต้องมีการจัดการด้านการเงินที่รัดกุมและ
ได้รับการปฏิบัติอย่างเคร่งครัด

00:14:26.026 --> 00:14:28.614
แล้วคุณเชื่อไหม?

00:14:28.614 --> 00:14:31.028
เราไม่สามารถหามนุษย์คนใดคนหนึ่งในโลกนี้

00:14:31.028 --> 00:14:36.675
ที่มีความสามารถในการผลิต ในการตลาด 
อีกทั้งยังสามารถดูแลการเงินได้หมดภายในคนคนเดียว

00:14:36.675 --> 00:14:39.506
คนคนนั้นไม่มีอยู่จริง

00:14:39.506 --> 00:14:42.256
หรือต่อให้มี เขาคนนั้นก็คงยังไม่เกิด

00:14:42.256 --> 00:14:44.748
เราได้ทำการวิจัย และเราก็ได้สำรวจ

00:14:44.748 --> 00:14:48.699
องค์กรชั้นนำของโลกเป็นจำนวน 100 แห่ง

00:14:48.699 --> 00:14:53.280
ไม่ว่าจะเป็นคาร์เนกี, เวสติงเฮาส์, เอดิสัน, ฟอร์ด

00:14:53.280 --> 00:14:55.883
หรือแม้แต่องค์กรชั้นนำยุคใหม่อย่างกูเกิ้ล หรือยาฮู

00:14:55.883 --> 00:14:58.559
มีอยู่ปัจจัยเดียวที่องค์กรที่ประสบความสำเร็จทั้งหลายเหล่านี้

00:14:58.559 --> 00:15:02.047
ทุกองค์กรมีเหมือนกัน ร่วมกันเพียงแค่ปัจจัยเดียว

00:15:02.047 --> 00:15:06.582
นั่นก็คือ พวกมันไม่ได้ถูกสร้างมาด้วยคนคนเดียว

00:15:06.582 --> 00:15:11.084
เราได้สอนเรื่องความเป็นผู้ประกอบการให้กับเด็กอายุ 16 ปี
(เทียบเท่ามัธยม 4)

00:15:11.084 --> 00:15:14.625
ในนอร์ทธัมเบอร์แลนด์ และเราเริ่มต้นวิชาดังกล่าว

00:15:14.625 --> 00:15:19.049
โดยการให้พวกเขาอ่านสองหน้าแรกของอัตชีวประวัติของ
ริชาร์ด แบรนสัน (Richard Branson ผู้ก่อตั้งบริษัทเวอร์จิ้น)

00:15:19.049 --> 00:15:22.886
และมอบหมายให้เด็กเหล่านั้นขีดเส้นใต้

00:15:22.886 --> 00:15:26.514
บนสองหน้าแรกของอัตชีวประวัติที่อ่านไปดูว่า

00:15:26.514 --> 00:15:29.669
ริชาร์ดใช้คำว่า "ฉัน" เป็นจำนวนกี่หน

00:15:29.669 --> 00:15:32.378
และมีจำนวนกี่หนที่เขาใช้คำว่า "เรา"

00:15:32.378 --> 00:15:37.118
ผลคือ ไม่มีการใช้คำว่า "ฉัน" เลยแม่แต่หนเดียว
และเขาใช้คำว่า "เรา" ถึง 32 หนด้วยกัน

00:15:37.118 --> 00:15:40.371
เพราะเขาไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวตอนที่ริเริ่มก่อตั้งบริษัทขึ้นมา

00:15:40.371 --> 00:15:45.415
ไม่มีใครในโลกที่ก่อตั้งบริษัท
หรือองค์กรขึ้นมาได้ด้วยตัวคนเดียว

00:15:45.415 --> 00:15:48.521
เราสามารถที่จะสร้างชุมชน

00:15:48.521 --> 00:15:51.947
ที่จะมีผู้ช่วยเหลือประสานงานที่มีประสบการณ์
มาจากภาคธุรกิจ

00:15:51.947 --> 00:15:59.444
ซึ่งคุณสามารถหาพวกเขาได้ตามคาเฟ่ ตามบาร์ 
และพวกเขาจะเป็นเพื่อนใหม่ของคุณ

00:15:59.444 --> 00:16:03.116
ผู้ซึ่งจะมาช่วยเหลือคุณ อย่างที่พวกเขาได้ช่วยเหลือ

00:16:03.116 --> 00:16:06.357
สุภาพบุรุษท่านนี้ที่ได้มาเล่าถึงประสบการณ์ของเขา

00:16:06.357 --> 00:16:08.612
ผู้ซึ่งจะถามคุณว่า "คุณต้องการให้ช่วยอะไร?"

00:16:08.612 --> 00:16:10.551
คุณทำอะไรได้บ้างล่ะ? คุณทำอย่างนี้ได้ไหม?

00:16:10.551 --> 00:16:12.801
คุณมีประสบการณ์ขายไหม? คุณดูแลการเงินของฉันได้ไหม?

00:16:12.801 --> 00:16:16.555
"โอ้ เราไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้" 
"คุณต้องการให้เราหาคนที่จะมาช่วยคุณได้ไหมล่ะ?"

00:16:16.555 --> 00:16:18.643
เรากระตุ้นให้ผู้คนในชุมชนเคลื่อนไหวด้วยความตั้งใจ
ของพวกเขาเอง

00:16:18.643 --> 00:16:22.687
เรามีกลุ่มอาสาสมัครที่จะคอยสนับสนุน
เหล่าผู้ส่งเสริมพัฒนาการของผู้ประกอบการ/บริษัท เหล่านี้

00:16:22.687 --> 00:16:25.810
ในการช่วยคุณเฟ้นหาทรัพยากรและบุคคลากรที่จำเป็น

00:16:25.810 --> 00:16:28.799
และเราก็ได้ค้นพบความมหัศจรรย์

00:16:28.799 --> 00:16:31.303
ของปัญญาและแนวคิดที่เกิดขึ้นในชุมชนท้องถิ่น

00:16:31.303 --> 00:16:35.010
ที่จะสามารถเปลี่ยนแปลงและพัฒนาวัฒนธรรม
และเศรษฐกิจของแต่ละท้องถิ่น

00:16:35.010 --> 00:16:39.191
ให้ก้าวไปข้างหน้าได้ เพียงแค่คุณจุดไฟให้กับความปรารถนา

00:16:39.191 --> 00:16:42.828
ให้กับพลังสร้างสรรค์และจิตนาการ
ของคนในชุมชนของคุณเท่านั้นเอง

NOTE Paragraph

00:16:42.828 --> 00:16:47.521
ขอบคุณครับ
(เสียงปรบมือ)