1
00:00:01,235 --> 00:00:04,714
ทุกๆสิ่งที่ผมทำนั้น ทั้งในชีวิตส่วนตัวและหน้าที่การงาน

2
00:00:04,714 --> 00:00:08,699
ชีวิตทั้งชีวิตของผม เป็นผลพวงมาจากประสบการณ์

3
00:00:08,699 --> 00:00:14,523
ที่ผมได้เรียนรู้จากการทำงานในทวีปแอฟริกาในวัยหนุ่ม

4
00:00:14,523 --> 00:00:18,044
ตั้งแต่เมื่อปี ค.ศ. 1971 ถึง 1977 (พ.ศ. 2514 ถึง 2520)

5
00:00:18,044 --> 00:00:21,924
ซึ่งตอนนี้ผมอาจดูหนุ่ม แต่ที่จริงผมอายุมากแล้วนะ
(เสียงหัวเราะ)

6
00:00:21,924 --> 00:00:26,857
ผมเคยทำงานในประเทศแซมเบีย, เคนยา, ไอวอรีโคสต์, แอลจีเรีย และโซมาเลีย

7
00:00:26,857 --> 00:00:31,074
ในโครงการความร่วมมือด้านเทคโนโลยีกับประเทศในแอฟริกา

8
00:00:31,074 --> 00:00:34,192
โดยตัวผมนั้นสังกัดอยู่กับเอ็นจีโอจากประเทศอิตาลี

9
00:00:34,192 --> 00:00:40,342
และโครงการทุกๆโครงการที่เราได้จัดตั้งขึ้นนั้น

10
00:00:40,342 --> 00:00:43,786
ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง

11
00:00:43,786 --> 00:00:47,930
และนั่นทำให้ผมรู้สึกแย่มาก

12
00:00:47,930 --> 00:00:52,178
ความคิดของผมซึ่งอายุ 21 ในขณะนั้น 
ผมคิดว่า คนอิตาเลี่ยนเป็นคนดี

13
00:00:52,178 --> 00:00:55,560
และพวกเรากำลังทำสิ่งดีๆให้กับทวีปแอฟริกา

14
00:00:55,560 --> 00:01:02,573
แต่ในความเป็นจริง ทุกอย่างที่เราเข้าไปยุ่งนั้นกลับแย่ลงๆ

15
00:01:02,573 --> 00:01:07,676
โครงการแรกของเรา ซึ่งเป็นโครงการที่ผลักดันให้ผมเขียนหนังสือเล่มแรกที่มีชื่อว่า

16
00:01:07,676 --> 00:01:10,564
"Ripples from the Zambezi" 
(ระลอกคลื่นจากแม่น้ำแซมบีซี) นั้น

17
00:01:10,564 --> 00:01:13,129
เป็นโครงการที่ชาวอิตาเลี่ยนตั้งขึ้นเพื่อที่จะ

18
00:01:13,129 --> 00:01:19,050
สอนการปลูกพืชผักอาหารให้กับชาวแซมเบียน

19
00:01:19,050 --> 00:01:23,399
เรานำเมล็ดพืชจากอิตาลี เดินทางไปยังหุบเขาแห่งหนึ่ง

20
00:01:23,399 --> 00:01:26,879
ที่ตั้งอยู่แนวแม่น้ำแซมเบซี

21
00:01:26,879 --> 00:01:30,132
ทางตอนใต้ของแซมเบีย

22
00:01:30,132 --> 00:01:33,760
แล้วเราก็ลงมือสอนชนท้องถิ่นให้ปลูกมะเขือเทศจากอิตาลี

23
00:01:33,760 --> 00:01:36,551
ปลูกแตงกวาจากอิตาลี และ... (พืชผักอื่นๆจากอิตาลี)

24
00:01:36,551 --> 00:01:38,746
และแน่นอนว่าชนท้องถิ่นไม่สนใจในโครงการของเราเลย

25
00:01:38,746 --> 00:01:41,661
ดังนั้นเราจึงต้องให้เงินเพื่อจ้างให้พวกเขามาปลูกพืช

26
00:01:41,661 --> 00:01:45,796
ถ้าเราโชคดี พวกเขาก็จะโผล่หน้ามาบ้างเป็นครั้งคราว
(เสียงหัวเราะ)

27
00:01:45,796 --> 00:01:48,523
ที่นั่นสร้างความประหลาดใจให้กับพวกเราอย่างมาก เพราะคนท้องถิ่น

28
00:01:48,523 --> 00:01:51,610
ในหุบเขาที่แสนจะอุดมสมบูรณ์อย่างนี้ กลับไม่ทำการเกษตรเลย

29
00:01:51,610 --> 00:01:54,818
แต่แทนที่จะเอ่ยปากถามพวกเขาถึงเหตุผลที่ไม่ปลูกพืชผักอะไรเลย

30
00:01:54,818 --> 00:01:58,840
พวกเรากลับพูดว่า "ขอบคุณพระเจ้าที่ส่งพวกเรามาที่แห่งนี้"
(เสียงหัวเราะ)

31
00:01:58,840 --> 00:02:03,508
"ได้ทันเวลาที่จะช่วยเหลือชาวแซมเบียนจากความอดอยากนี้"

32
00:02:03,508 --> 00:02:06,968
และแน่นอนว่าการเกษตรในแอฟริกานั้นให้ผลที่น่าพอใจมาก

33
00:02:06,968 --> 00:02:09,626
เราปลูกได้มะเขือเทศชั้นยอดจำนวนมาก 
ซึ่งในอิตาลีนั้น มะเขือเทศจะมีขนาด

34
00:02:09,626 --> 00:02:13,235
ขนาดประมาณนี้ แต่มะเขือที่เราปลูกในแซมเบียนั้น
มีขนาดเท่านี้เลยทีเดียว

35
00:02:13,235 --> 00:02:16,056
เราดีใจกับผลที่ได้มาก และเราก็บอกชาวแซมเบียนเหล่านั้น

36
00:02:16,056 --> 00:02:18,528
ว่า "ดูสิ การเกษตรมันไม่ได้ยากเย็นตรงไหนเลย"

37
00:02:18,528 --> 00:02:21,539
จนกระทั่งถึงวันที่มะเขือเทศเหล่านั้นเติบโตจนสุกงอมได้ที่

38
00:02:21,539 --> 00:02:24,967
เพียงชั่วข้ามคืน ฝูงฮิปโปกว่า 200 ตัวก็ได้บุกขึ้นมาจากแม่น้ำ

39
00:02:24,967 --> 00:02:28,970
แล้วจัดการกินทุกอย่างที่เราปลูกจนราบ
(เสียงหัวเราะ)

40
00:02:28,970 --> 00:02:33,554
เรากรีดร้องว่า "พระเจ้า! นั่นมันฮิปโปนี่!"

41
00:02:33,554 --> 00:02:39,235
แล้วชาวแซมเบียนเหล่านั้นก็ตอบว่า 
"ใช่ และนั่นคือเหตุผลที่พวกเราไม่ทำการเกษตรที่นี่"
(เสียงหัวเราะ)

42
00:02:39,235 --> 00:02:45,487
"แล้วทำไมพวกคุณไม่บอกเรา?" 
"ก็พวกคุณไม่เคยถามนี่"

43
00:02:45,487 --> 00:02:50,575
แล้วผมก็คิดว่ามีแต่พวกเราชาวอิตาเลียน
ที่ทำโครงการผิดพลาดอย่างนี้ในแอฟริกา

44
00:02:50,575 --> 00:02:53,319
จนกระทั่งผมได้ไปเห็นโครงการของชาวอเมริกัน

45
00:02:53,319 --> 00:02:56,055
โครงการของชาวอังกฤษ ของชาวฝรั่งเศส

46
00:02:56,055 --> 00:02:58,648
และหลังจากได้เห็นในสิ่งที่พวกเขาทำแล้ว

47
00:02:58,648 --> 00:03:02,007
ผมก็เกิดความภาคภูมิใจขึ้นมาในโครงการของเราที่แซมเบีย

48
00:03:02,007 --> 00:03:06,996
เพราะอย่างน้อยเราก็ได้เลี้ยงฝูงฮิปโปฝูงนั้น

49
00:03:06,996 --> 00:03:11,243
ผมอยากให้คุณได้ไปเห็นกองขยะ...
(เสียงปรบมือ)

50
00:03:11,243 --> 00:03:13,737
ผมอยากให้คุณได้ไปเห็นกองขยะอันไร้ค่า ที่พวกเรานำไปกอง

51
00:03:13,737 --> 00:03:15,537
ทิ้งไว้ให้กับชาวแอฟริกันที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เหล่านั้น

52
00:03:15,537 --> 00:03:17,113
ถ้าคุณต้องการอ่านหนังสือเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้

53
00:03:17,113 --> 00:03:22,044
ลองอ่าน "Dead Aid" (การช่วยเหลือที่ไร้ค่า) 
เขียนโดยนักเศรษฐศาสตร์หญิง

54
00:03:22,044 --> 00:03:25,051
ชาวแซมเบียนที่ชื่อ แดมบีซา โมโย (Dambisa Moyo)

55
00:03:25,051 --> 00:03:27,421
หนังสือเล่มนี้ถูกตีพิมพ์เมื่อปี 2009 (พ.ศ. 2552)

56
00:03:27,421 --> 00:03:31,995
พวกเราประเทศตะวันตก ได้บริจาคเงินให้กับทวีปแอฟริกา

57
00:03:31,995 --> 00:03:36,988
ในช่วง 50 ปีที่ผ่านมา เป็นจำนวนถึง 2 ล้านล้านเหรียญ

58
00:03:36,988 --> 00:03:40,813
แต่ผมจะไม่บอกคุณว่าเงินจำนวนนั้น
ได้สร้างความเสียหายขนาดไหนแก่แอฟริกา

59
00:03:40,813 --> 00:03:43,001
ผมขอให้คุณไปหาหนังสือเล่มนี้มาอ่านเองก็แล้วกัน

60
00:03:43,001 --> 00:03:51,364
ไปอ่านสิ่งที่ผู้หญิงชาวแอฟริกันคนหนึ่งเขียน
เกี่ยวกับความเสียหายที่พวกเราได้ก่อไว้กับพวกเขา

61
00:03:51,364 --> 00:03:57,331
พวกเราชาวตะวันตกนั้น เป็นพวกจักรวรรดินิยม 
เป็นพวกล่าอาณานิคม เป็นพวกเผยแพร่ศาสนา

62
00:03:57,331 --> 00:04:00,645
และเรารู้จักวิธีสร้างสัมพันธ์กับผู้อื่นเพียงแค่สองวิธีเท่านั้น

63
00:04:00,645 --> 00:04:05,034
นั่นคือเราใช้ระบบอุปถัมป์ หรือไม่เราก็ใช้ระบบพ่อปกครองลูก

64
00:04:05,034 --> 00:04:08,138
ซึ่งชื่อของระบบทั้งสองนี้ มีรากศัพท์มาจากภาษาละติน "pater"

65
00:04:08,138 --> 00:04:10,368
คำนี้มีความหมายแปลว่า "พ่อ"

66
00:04:10,368 --> 00:04:14,221
แต่ว่าทั้งสองระบบนี้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

67
00:04:14,221 --> 00:04:17,582
ระบบพ่อปกครองลูก - ฉันปฏิบัติกับผู้คนต่างวัฒนธรรม

68
00:04:17,582 --> 00:04:23,385
เสมือนกับว่าพวกเขาเป็นลูกของฉัน "พ่อรักลูกมาก"

69
00:04:23,385 --> 00:04:27,892
ส่วนระบบอุปถัมป์นั้น - ฉันปฏิบัติกับทุกๆคนที่มีวัฒนธรรมต่างไปจากฉัน

70
00:04:27,892 --> 00:04:30,290
เสมือนกับว่าพวกเขาเหล่านั้นเป็นลูกน้อง เป็นทาสรับใช้

71
00:04:30,290 --> 00:04:36,361
และนั่นคือเหตุผลที่คนขาวในแอฟริกาถูกเรียกว่า 
"bwana" ซึ่งหมายความว่า "เจ้านาย"

72
00:04:36,361 --> 00:04:39,944
ผมรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าหลังจากที่ได้อ่านหนังสือที่ชื่อ

73
00:04:39,944 --> 00:04:44,911
"Small is Beautiful" (เล็กนั้นงาม) เขียนโดย 
อี เอฟ ชูมาเกอร์ (E.F. Schumacher) ซึ่งได้กล่าวไว้ว่า

74
00:04:44,911 --> 00:04:47,869
สิ่งสำคัญที่สุดในการพัฒนาทางเศรษฐกิจใดๆก็ตาม

75
00:04:47,869 --> 00:04:52,424
หากผู้คนไม่ต้องการความช่วยเหลือ ก็จงอย่าไปยุ่งกับเขาเลย

76
00:04:52,424 --> 00:04:55,251
ซึ่งนี่ควรจะเป็นหลักสำคัญข้อแรกในการให้ความช่วยเหลือ กับใครก็ตาม

77
00:04:55,251 --> 00:04:58,937
หลักการข้อแรกของการช่วยเหลือ คือ การเคารพอีกฝ่าย

78
00:04:58,937 --> 00:05:01,465
เมื่อเช้านี้ สุภาพบุรุษผู้เปิดการสัมมนา

79
00:05:01,465 --> 00:05:05,266
ได้ตั้งคำถามขึ้นมาว่า

80
00:05:05,266 --> 00:05:09,524
"พวกคุณนึกภาพของเมือง หรือประเทศ

81
00:05:09,524 --> 00:05:13,446
ที่ไม่ถูกกดดันทางเศรษฐกิจและการเมือง
จากมหาอำนาจออกไหม?"

82
00:05:13,446 --> 00:05:17,599
ผมได้ตัดสินใจตั้งแต่ตอนอายุ 27 แล้วว่า

83
00:05:17,599 --> 00:05:21,806
ผมจะตอบสนองต่อผู้คนก็ต่อเมื่อพวกเขาร้องขอ

84
00:05:21,806 --> 00:05:26,230
และผมก็ได้คิดค้นระบบที่เรียกว่า "การส่งเสริมพัฒนาการของผู้ประกอบการ/บริษัท" (Enterprise Facilitation)

85
00:05:26,230 --> 00:05:29,605
ซึ่งคุณจะไม่เป็นผู้ริเริ่มความคิดใดๆ

86
00:05:29,605 --> 00:05:33,827
คุณจะไม่พยายามกระตุ้นให้พวกเขาคำตามคุณ 
แต่ในทางกลับกันคุณทำตัวเป็นผู้ช่วย

87
00:05:33,827 --> 00:05:37,388
ที่ตอบสนองต่อความต้องการของท้องถิ่นนั้นๆ
เป็นผู้ช่วยให้กับชนท้องถิ่น

88
00:05:37,388 --> 00:05:41,786
ที่มีความฝันว่าพวกเขาจะสามารถพัฒนาเป็นคนที่ดียิ่งขึ้น

89
00:05:41,786 --> 00:05:46,195
แล้วสิ่งที่คุณทำก็คือ หุบปาก

90
00:05:46,195 --> 00:05:49,907
คุณไม่เดินเข้าไปในชุมชนด้วยความคิดบรรเจิดต่างๆนานา

91
00:05:49,907 --> 00:05:54,346
แต่ให้คุณเข้าไปนั่ง ไปใช้ชีวิตร่วมกับคนท้องถิ่นเหล่านั้น

92
00:05:54,346 --> 00:05:56,538
เราไม่นั่งทำงานและวางแผนภายในห้องในออฟฟิศ

93
00:05:56,538 --> 00:06:00,504
เรานัดประชุมกันตามคาเฟ่ เราพบปะกันตามผับ

94
00:06:00,504 --> 00:06:03,819
เราไม่มีโครงสร้างหรือรูปแบบใดๆทั้งสิ้น

95
00:06:03,819 --> 00:06:07,146
และสิ่งที่เราทำ? 
เราเปลี่ยนสถานะไปเป็นเพื่อนกับผู้คนเหล่านั้น

96
00:06:07,146 --> 00:06:11,906
แล้วเราก็เรียนรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่เพื่อนของเราต้องการ

97
00:06:11,906 --> 00:06:13,764
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือไฟ คือความปรารถนา

98
00:06:13,764 --> 00:06:16,004
คุณสามารถเสนอความคิด ไอเดียของคุณให้ใครก็ได้

99
00:06:16,004 --> 00:06:17,626
แต่ถ้าหากคนผู้นั้นไม่ได้คิดจะสานต่อแนวคิดของคุณล่ะ?

100
00:06:17,626 --> 00:06:21,307
คุณจะทำอย่างไร?

101
00:06:21,307 --> 00:06:25,853
ความปรารถนา ของผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่ต้องการจะเติบโตก้าวหน้านั้น

102
00:06:25,853 --> 00:06:27,579
เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดต่างหาก

103
00:06:27,579 --> 00:06:32,136
ความปรารถนา ของผู้ชายอีกคนหนึ่ง
ต่อความสำเร็จของตัวเขาเอง

104
00:06:32,136 --> 00:06:33,801
ต่างหากที่สำคัญที่สุด

105
00:06:33,801 --> 00:06:36,888
แล้วเราก็ช่วยนำพาคนเหล่านั้นไปสู่ภูมิความรู้

106
00:06:36,888 --> 00:06:42,357
เพราะว่าไม่มีใครในโลกหรอก 
ที่จะสามารถประสบความเร็จได้ด้วยตัวคนเดียว

107
00:06:42,357 --> 00:06:45,076
คนคนหนึ่งที่มีแนวคิดดีๆ 
อาจจะขาดความรู้สำคัญที่จะใช้สานต่อแนวคิดนั้นๆก็ได้

108
00:06:45,076 --> 00:06:47,214
แต่ความรู้เหล่านั้น นั้นมีอยู่และรอการถูกนำไปใช้

109
00:06:47,214 --> 00:06:51,073
ดังนั้นเมื่อหลายปีก่อน ผมได้เกิดความคิดที่ว่า

110
00:06:51,073 --> 00:06:55,239
ทำไมเราไม่ลองดูสักครั้ง? ว่าเวลาที่เราจะเดินเข้าไปสู่ชุมชน

111
00:06:55,239 --> 00:06:59,942
แทนที่จะไปบอกให้พวกเขาทำสิ่งต่างๆนั้น ขอให้ลองดูสักครั้ง

112
00:06:59,942 --> 00:07:04,767
ที่จะเข้าไปฟังสิ่งที่พวกเขาต้องการบอก 
แต่ไม่ใช่ในรูปแบบของการประชุมระดับชุมชนหรือหมู่บ้าน

113
00:07:04,767 --> 00:07:09,681
ขอให้ผมได้บอกความลับให้คุณฟัง

114
00:07:09,681 --> 00:07:14,026
การะประชุมระดับชุมชนนั้นมีปัญหาใหญ่อยู่ข้อหนึ่ง

115
00:07:14,026 --> 00:07:17,732
เหล่าผู้ประกอบการนั้นไม่เคยโผล่หน้ามาหรอก

116
00:07:17,732 --> 00:07:20,904
และต่อให้มา พวกเขาก็จะไม่บอกพวกคุณในที่สาธารณะหรอก

117
00:07:20,904 --> 00:07:24,520
ว่าพวกเขาวางแผนที่จะลงทุนกันอย่างไร

118
00:07:24,520 --> 00:07:28,349
หรือพวกเขาเล็งเห็นโอกาสอะไรบ้างในชุมชนนั้นๆ

119
00:07:28,349 --> 00:07:33,273
ดังนั้นการประชุมวางแผนรูปแบบนี้มีช่องโหว่

120
00:07:33,273 --> 00:07:37,564
มีคนฉลาดในชุมชนของคุณจำนวนมาก แต่คุณไม่เคยรู้

121
00:07:37,564 --> 00:07:45,404
เพราะพวกเขาไม่เข้าร่วมการประชุมใดๆที่พวกคุณจัดขึ้นเลย

122
00:07:45,404 --> 00:07:49,364
สิ่งที่เราทำ เราทำงานร่วมกับพวกเขาแบบหนึ่งต่อหนึ่ง

123
00:07:49,364 --> 00:07:51,077
และในการที่จะร่วมงานกันแบบตัวต่อตัวได้นั้น
คุณจะต้องสร้าง

124
00:07:51,077 --> 00:07:53,752
โครงสร้างทางสังคมแบบใหม่ขึ้นมา

125
00:07:53,752 --> 00:07:56,324
คุณจะต้องสร้างอาชีพใหม่ขึ้นมา

126
00:07:56,324 --> 00:08:01,828
ซึ่งอาชีพใหม่นี้จะทำหน้าที่เหมือนกับแพทย์ประจำองค์กร

127
00:08:01,828 --> 00:08:05,399
เป็นแพทย์ประจำภาคธุรกิจ ซึ่งนั่งคุยกับคุณ

128
00:08:05,399 --> 00:08:08,524
ไม่ว่าจะเป็นที่บ้าน ในครัว หรือแม้แต่ในคาเฟ่

129
00:08:08,524 --> 00:08:12,562
และช่วยเหลือคุณในการหาทรัพยากรต่างๆ
ที่จะช่วยเปลี่ยนความปรารถนาของคุณ

130
00:08:12,562 --> 00:08:14,955
ให้เป็นหนทางในการหาเลี้ยงชีพ

131
00:08:14,955 --> 00:08:20,276
ผมได้เริ่มทดลองระบบนี้ในเมืองเอสเปรานซ์ 
ทางตะวันตกของทวีปออสเตรเลีย

132
00:08:20,276 --> 00:08:22,528
ขณะนั้นผมซึ่งศึกษาอยู่ในระดับปริญญาเอก

133
00:08:22,528 --> 00:08:26,851
พยายามที่จะหลีกหนีจากความไร้สาระของระบบอุปถัมป์

134
00:08:26,851 --> 00:08:30,663
ซึ่งเราบุกเข้าไปในชุมชนของคุณ และสั่งคุณว่าจะต้องทำอะไร

135
00:08:30,663 --> 00:08:35,243
ดังนั้นสิ่งที่ผมทำที่เอสเปรานซ์ในช่วงปีแรก

136
00:08:35,243 --> 00:08:39,869
ก็คือการลงไปเดินตามถนน 
และเพียงแค่สามวันหลังจากที่ผมเริ่มทำเช่นนั้น

137
00:08:39,869 --> 00:08:42,763
ผมก็ได้ลูกค้า (ผู้รับความช่วยเหลือ) รายแรก
ที่ผมได้ลงมือช่วยเหลือ

138
00:08:42,763 --> 00:08:47,308
เขาเป็นชาวเมารี ที่มีอาชีพผลิตปลารมควันจากในโรงจอดรถ

139
00:08:47,308 --> 00:08:50,613
ผมได้ช่วยเขาหาช่องทางในการส่งปลารมควันของเขา
ให้กับร้านอาหารในเมืองเพิร์ธ

140
00:08:50,613 --> 00:08:53,743
ช่วยให้เขาวางระบบการทำงานให้ดีขึ้น
หลังจากนั้นมีชาวประมงกลุ่มหนึ่ง มาหาผมแล้วกล่าวว่า

141
00:08:53,743 --> 00:08:56,729
"คุณคือคนที่ช่วยชายเมารีคนนั้นใช่ไหม?
ถ้าอย่างนั้น คุณมาช่วยพวกเราหน่อยได้ไหม?"

142
00:08:56,729 --> 00:08:59,893
แล้วผมก็ลงไปช่วยชาวประมงห้าคนนี้ ให้ทำงานร่วมกัน

143
00:08:59,893 --> 00:09:04,029
และนำปลาทูน่าที่พวกเขาจับได้ไปขาย 
ซึ่งเราไม่ได้ขายให้กับโรงงานทูน่ากระป๋องในอัลแบนี

144
00:09:04,029 --> 00:09:07,862
ที่ให้ราคาเพียง 60 เซนต์ต่อกิโล แต่เราพบช่องทาง

145
00:09:07,862 --> 00:09:13,213
ที่จะส่งออกทูน่าเหล่านั้นไปยังญี่ปุ่น ซึ่งให้ราคา
ถึง 15 เหรียญต่อกิโลเลยทีเดียว

146
00:09:13,213 --> 00:09:14,735
หลังจากนั้นก็มีชาวนามาหาผมแล้วถามแบบเดียวกันอีก

147
00:09:14,735 --> 00:09:17,024
"คุณช่วยพวกเขาสำเร็จ คุณมาช่วยเราหน่อยได้ไหม?"

148
00:09:17,024 --> 00:09:19,950
ภายในปีเดียว ผมมีโครงการถึง 27 โครงการด้วยกัน

149
00:09:19,950 --> 00:09:22,102
แล้วรัฐบาลก็ส่งคนมาหาผม เพื่อที่จะถามว่า

150
00:09:22,102 --> 00:09:24,489
"คุณทำมันได้อย่างไร?

151
00:09:24,489 --> 00:09:27,815
แล้วผมก็ตอบว่า "ผมทำสิ่งที่ยาก ยาก ยากมากๆ"

152
00:09:27,815 --> 00:09:33,468
"ผมหุบปาก แล้วก็ฟังพวกเขาพูด"
(เสียงหัวเราะ)

153
00:09:33,468 --> 00:09:41,690
ซึ่ง... (เสียงปรบมือ)

154
00:09:41,690 --> 00:09:46,295
ซึ่งเจ้าหน้าที่รัฐก็ได้บอกผมว่า "คุณทำมันอีกสิ"
(เสียงหัวเราะ)

155
00:09:46,295 --> 00:09:49,453
เราได้ใช้วิธีดังกล่าวในกว่า 300 ชุมชนทั่วโลก

156
00:09:49,453 --> 00:09:52,988
เราได้ช่วยสร้างธุรกิจกว่า 40,000 เจ้า

157
00:09:52,988 --> 00:09:54,660
ขณะนี้มีผู้ประกอบการรุ่นใหม่

158
00:09:54,660 --> 00:09:57,189
ที่ไม่มีโอกาสเติบโต เพราะถูกมองข้ามไป

159
00:09:57,189 --> 00:10:03,348
Peter Drucker, ที่ปรึกษาเรื่องการจัดการที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
ท่านหนึ่งในประวัตืศาสตร์

160
00:10:03,348 --> 00:10:07,900
ได้เสียชีวิตเมื่อไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ไปด้วยวัย 96 ปี

161
00:10:07,900 --> 00:10:09,680
Peter Drucker เคยเป็นศาสตราจารย์วิชาปรัชญา

162
00:10:09,680 --> 00:10:11,644
ก่อนที่จะมีบทบาทสำคัญในด้านธุรกิจ

163
00:10:11,644 --> 00:10:14,521
และนี่คือสิ่งที่ท่านเคยกล่าวไว้

164
00:10:14,521 --> 00:10:20,185
"การวางแผนนั้น ที่แท้จริงแล้วเข้ากันไม่ได้เลย

165
00:10:20,185 --> 00:10:24,434
กับสังคมและเศรษฐกิจแบบผู้ประกอบการ"

166
00:10:24,434 --> 00:10:30,677
การวางแผน เปรียบเสมือนจูบแห่งความตาย สำหรับผู้ประกอบการ

167
00:10:30,677 --> 00:10:33,372
และตอนนี้พวกคุณก็กำลังบูรณะเมืองไครสต์เชิร์ช 
(จากแผ่นดินไหว ในปี พ.ศ. 2554)

168
00:10:33,372 --> 00:10:36,853
โดยที่คุณไม่ได้เรียนรู้เลยว่าเหล่าผู้คนที่ฉลาด
และมีความสามารถในไครสต์เชิร์ชนั้น

169
00:10:36,853 --> 00:10:41,511
ต้องการที่จะลงทุนและลงแรงอย่างไรบ้าง
ในการฟื้นฟูเมืองของพวกเขาเลย

170
00:10:41,511 --> 00:10:44,709
คุณจะต้องเรียนรู้วิธีที่จะทำให้คนเหล่านี้

171
00:10:44,709 --> 00:10:47,706
ออกมาแสดงความคิดเห็นและพูดคุยกับคุณ

172
00:10:47,706 --> 00:10:52,534
คุณจะต้องให้ความมั่นใจในเรื่องความเป็นส่วนตัว 
และการรักษาความลับในข้อมูลหลายๆประเภท

173
00:10:52,534 --> 00:10:56,318
คุณต้องแสดงให้พวกเขาเห็นถึงความพยายาม
ในการช่วยเหลือของพวกคุณ

174
00:10:56,318 --> 00:11:00,312
แล้วพวกเขาจะออกมาหาคุณ 
และจะออกมาเป็นกองทัพเลยด้วย

175
00:11:00,312 --> 00:11:03,207
ในชุมชนที่มีประชากร 10,000 คน เรามีลูกค้า 200 ราย

176
00:11:03,207 --> 00:11:05,779
คุณจินตนาการออกไหมว่าในชุมชนขนาด 400,000 คน

177
00:11:05,779 --> 00:11:08,021
คุณจะพบกับผู้ประกอบการ 
ที่มีแนวคิดและมีไฟจำนวนมากขนาดไหน?

178
00:11:08,021 --> 00:11:11,552
การนำเสนอแบบไหนที่พวกคุณปรบมือชื่นชมดังสนั่นที่สุด
ในการสัมมนาวันนี้

179
00:11:11,552 --> 00:11:17,512
คนธรรมดาๆ ที่มีไฟ มีความปรารถนาที่จะพัฒนาขึ้นไป 
คนเหล่านั้นแหล่ะคือคนที่คุณชื่นชม

180
00:11:17,512 --> 00:11:22,783
สิ่งที่ผมอยากจะพูดก็คือ

181
00:11:22,783 --> 00:11:25,250
การมีความเป็นผู้ประกอบการนั้นเป็นสิ่งที่จำเป็น

182
00:11:25,250 --> 00:11:28,396
เรามาถึงช่วงท้ายของการปฏิวัติอุตสาหกรรมเก่า

183
00:11:28,396 --> 00:11:31,709
การใช้เชื้อเพลิงฟอสซิล การผลิตต่างๆนานา

184
00:11:31,709 --> 00:11:36,166
แล้วเราก็เพิ่งจะรู้ตัวว่า 
ระบบที่เราใช้กันมานานนั้นไม่มีความยั่งยืน

185
00:11:36,166 --> 00:11:38,813
เครื่องยนต์สันดาปภายใน ที่เราใช้กันอยู่นั้นไม่ยั่งยืน

186
00:11:38,813 --> 00:11:42,134
การใช้สารจำพวกฟรีออน (Freon) 
ของเรานั้นก่อให้เกิดความไม่ยั่งยืน

187
00:11:42,134 --> 00:11:45,222
สิ่งที่เราต้องให้ความสนใจในขณะนี้ คือ 
วิธีการที่เราจะทำอย่างไรเพื่อให้

188
00:11:45,222 --> 00:11:51,240
การใช้ชีวิตในแต่ละวัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหาร เวชภัณฑ์ 
การศึกษา การขนส่ง การสื่อสาร ฯลฯ

189
00:11:51,240 --> 00:11:54,791
สำหรับผู้คนจำนวนเจ็ดล้านล้านคนบนโลกนั้น 
เป็นไปอย่างยั่งยืน

190
00:11:54,791 --> 00:11:58,685
ขณะนี้เราไม่มีเทคโนโลยีที่จะทำเช่นนั้นได้

191
00:11:58,685 --> 00:12:02,053
ใครที่จะเป็นผู้คิดค้นเทคโนโลยีใหม่ๆ

192
00:12:02,053 --> 00:12:08,551
สำหรับการปฏิวัติเขียว? มหาวิทยาลัยหรือ? ลืมมันไปได้เลย!

193
00:12:08,551 --> 00:12:11,444
รัฐบาลหรือ? อย่าคาดหวังเลย!

194
00:12:11,444 --> 00:12:16,698
ผู้คิดค้นใหม่ๆก็มาจากผู้ประกอบการทั้งหลายนั่นเอง
และพวกเขาก็กำลังดำเนินการทางความคิดใหม่ๆกันแล้ว

195
00:12:16,698 --> 00:12:19,593
ผมได้อ่านเรื่องราวดีๆเรื่องหนึ่งจากนิตยาสาร Futurist

196
00:12:19,593 --> 00:12:21,266
เมื่อหลายปีมาแล้ว

197
00:12:21,266 --> 00:12:23,486
มีผู้ชำนาญการกลุ่มหนึ่ง ได้รับคำเชิญ

198
00:12:23,486 --> 00:12:28,114
ให้ไปร่วมสนทนาเกี่ยวกับอนาคตของนครนิวยอร์ก 
ในปี ค.ศ. 1860 (พ.ศ. 2403)

199
00:12:28,114 --> 00:12:30,604
และพวกเขาได้มารวมตัวกัน

200
00:12:30,604 --> 00:12:33,551
แล้วก็เริ่มคาดการณ์ถึงอนาคตที่จะเกิดขึ้น

201
00:12:33,551 --> 00:12:35,405
กับนิวยอร์กในอีก 100 ปีข้างหน้า

202
00:12:35,405 --> 00:12:36,881
บทสรุปที่ได้นั้นเป็นเอกฉันท์

203
00:12:36,881 --> 00:12:40,822
นครนิวยอร์กนั้นจะไม่มีอยู่อีกแล้วในอีก 100 ปีข้างหน้า

204
00:12:40,822 --> 00:12:43,083
ทำไมน่ะหรือ? พวกเขาดูข้อมูลกราฟประชากรแล้วกล่าวว่า

205
00:12:43,083 --> 00:12:46,049
ถ้าประชากรยังคงเพิ่มขึ้นด้วยอัตราเช่นนี้แล้วล่ะก็

206
00:12:46,049 --> 00:12:50,185
ในการที่ประชาชนจะคมนาคม เดินทางไปมานั้น

207
00:12:50,185 --> 00:12:53,050
พวกเขาจะต้องใช้ม้าถึง 6 ล้านตัว

208
00:12:53,050 --> 00:12:56,405
และมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะจัดการกับ

209
00:12:56,405 --> 00:12:58,784
ปริมาณมูลสัตว์ที่เกิดจากม้าจำนวน 6 ล้านตัวนั่นเอง

210
00:12:58,784 --> 00:13:04,414
พวกเขาคงต้องจมกองอุจจาระม้าตายอย่างแน่นอน
(เสียงหัวเราะ)

211
00:13:04,414 --> 00:13:09,463
ดังนั้น ในปี 1860 นั่นเอง พวกเขาก็ได้มองเห็นข้อเสีย
ของเทคโนโลยีที่มีอยู่

212
00:13:09,463 --> 00:13:14,281
ที่จะส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของชาวนิวยอร์กในระยะยาว

213
00:13:14,281 --> 00:13:19,410
แล้วเกิดอะไรขึ้นต่อ? ภายใน 40 ปีหลังจากนั้น
ซึ่งก็คือปี ค.ศ. 1900 (พ.ศ. 2443)

214
00:13:19,410 --> 00:13:24,013
ในสหรัฐอเมริกา มีบริษัทผลิตรถยนต์

215
00:13:24,013 --> 00:13:30,393
รวมกันถึง 1001 รายด้วยกัน

216
00:13:30,393 --> 00:13:33,999
แนวความคิดที่จะมองหา หรือคิดค้นเทคโนโลยีใหม่ๆนั้น

217
00:13:33,999 --> 00:13:36,361
ได้ถูกผู้ประกอบการนำไปสานต่ออย่างจริงจัง

218
00:13:36,361 --> 00:13:41,277
รวมไปถึงเจ้าของโรงงานเล็กๆในเมืองเดียร์บอน รัฐมิชิแกน

219
00:13:41,277 --> 00:13:46,909
เฮนรี่ ฟอร์ด

220
00:13:46,909 --> 00:13:51,280
อย่างไรก็ตาม ผมมีเคล็ดลับในการร่วมงาน
กับผู้ประกอบการจะมาบอก

221
00:13:51,280 --> 00:13:54,674
เริ่มแรกนั้น คุณจะต้องให้ความมั่นใจเรื่อง
การเก็บความลับกับพวกเขา

222
00:13:54,674 --> 00:13:57,012
ไม่เช่นนั้น พวกเขาก็จะไม่แสดงตัวออกมาพูดคุยกับคุณ

223
00:13:57,012 --> 00:14:01,322
จากนั้นคุณก็ต้องแสดงให้เห็นถึงความตั้งใจอันแรงกล้า

224
00:14:01,322 --> 00:14:04,774
และความปรารถนาที่จะช่วยเหลืออย่างจริงใจของคุณ

225
00:14:04,774 --> 00:14:08,421
หลังจากนั้นคุณจะต้องบอกพวกเขาเกี่ยวกับความจริง
ของการเป็นผู้ประกอบการ

226
00:14:08,421 --> 00:14:11,192
ไม่ว่าจะเป็นบริษัทเล็ก หรือบริษัทยักษ์ใหญ่ก็ตาม

227
00:14:11,192 --> 00:14:14,582
จะต้องมีความสามารถในการปฏิบัติ 3 สิ่งนี้อย่างไม่มีที่ติ

228
00:14:14,582 --> 00:14:18,833
หนึ่ง ผลิตภัณฑ์หรือสินค้าของคุณจะต้องมีคุณภาพดีเยี่ยม

229
00:14:18,833 --> 00:14:22,657
สอง คุณจะต้องมีการตลาดที่มีประสิทธิภาพ

230
00:14:22,657 --> 00:14:26,026
และสาม คุณจะต้องมีการจัดการด้านการเงินที่รัดกุมและ
ได้รับการปฏิบัติอย่างเคร่งครัด

231
00:14:26,026 --> 00:14:28,614
แล้วคุณเชื่อไหม?

232
00:14:28,614 --> 00:14:31,028
เราไม่สามารถหามนุษย์คนใดคนหนึ่งในโลกนี้

233
00:14:31,028 --> 00:14:36,675
ที่มีความสามารถในการผลิต ในการตลาด 
อีกทั้งยังสามารถดูแลการเงินได้หมดภายในคนคนเดียว

234
00:14:36,675 --> 00:14:39,506
คนคนนั้นไม่มีอยู่จริง

235
00:14:39,506 --> 00:14:42,256
หรือต่อให้มี เขาคนนั้นก็คงยังไม่เกิด

236
00:14:42,256 --> 00:14:44,748
เราได้ทำการวิจัย และเราก็ได้สำรวจ

237
00:14:44,748 --> 00:14:48,699
องค์กรชั้นนำของโลกเป็นจำนวน 100 แห่ง

238
00:14:48,699 --> 00:14:53,280
ไม่ว่าจะเป็นคาร์เนกี, เวสติงเฮาส์, เอดิสัน, ฟอร์ด

239
00:14:53,280 --> 00:14:55,883
หรือแม้แต่องค์กรชั้นนำยุคใหม่อย่างกูเกิ้ล หรือยาฮู

240
00:14:55,883 --> 00:14:58,559
มีอยู่ปัจจัยเดียวที่องค์กรที่ประสบความสำเร็จทั้งหลายเหล่านี้

241
00:14:58,559 --> 00:15:02,047
ทุกองค์กรมีเหมือนกัน ร่วมกันเพียงแค่ปัจจัยเดียว

242
00:15:02,047 --> 00:15:06,582
นั่นก็คือ พวกมันไม่ได้ถูกสร้างมาด้วยคนคนเดียว

243
00:15:06,582 --> 00:15:11,084
เราได้สอนเรื่องความเป็นผู้ประกอบการให้กับเด็กอายุ 16 ปี
(เทียบเท่ามัธยม 4)

244
00:15:11,084 --> 00:15:14,625
ในนอร์ทธัมเบอร์แลนด์ และเราเริ่มต้นวิชาดังกล่าว

245
00:15:14,625 --> 00:15:19,049
โดยการให้พวกเขาอ่านสองหน้าแรกของอัตชีวประวัติของ
ริชาร์ด แบรนสัน (Richard Branson ผู้ก่อตั้งบริษัทเวอร์จิ้น)

246
00:15:19,049 --> 00:15:22,886
และมอบหมายให้เด็กเหล่านั้นขีดเส้นใต้

247
00:15:22,886 --> 00:15:26,514
บนสองหน้าแรกของอัตชีวประวัติที่อ่านไปดูว่า

248
00:15:26,514 --> 00:15:29,669
ริชาร์ดใช้คำว่า "ฉัน" เป็นจำนวนกี่หน

249
00:15:29,669 --> 00:15:32,378
และมีจำนวนกี่หนที่เขาใช้คำว่า "เรา"

250
00:15:32,378 --> 00:15:37,118
ผลคือ ไม่มีการใช้คำว่า "ฉัน" เลยแม่แต่หนเดียว
และเขาใช้คำว่า "เรา" ถึง 32 หนด้วยกัน

251
00:15:37,118 --> 00:15:40,371
เพราะเขาไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวตอนที่ริเริ่มก่อตั้งบริษัทขึ้นมา

252
00:15:40,371 --> 00:15:45,415
ไม่มีใครในโลกที่ก่อตั้งบริษัท
หรือองค์กรขึ้นมาได้ด้วยตัวคนเดียว

253
00:15:45,415 --> 00:15:48,521
เราสามารถที่จะสร้างชุมชน

254
00:15:48,521 --> 00:15:51,947
ที่จะมีผู้ช่วยเหลือประสานงานที่มีประสบการณ์
มาจากภาคธุรกิจ

255
00:15:51,947 --> 00:15:59,444
ซึ่งคุณสามารถหาพวกเขาได้ตามคาเฟ่ ตามบาร์ 
และพวกเขาจะเป็นเพื่อนใหม่ของคุณ

256
00:15:59,444 --> 00:16:03,116
ผู้ซึ่งจะมาช่วยเหลือคุณ อย่างที่พวกเขาได้ช่วยเหลือ

257
00:16:03,116 --> 00:16:06,357
สุภาพบุรุษท่านนี้ที่ได้มาเล่าถึงประสบการณ์ของเขา

258
00:16:06,357 --> 00:16:08,612
ผู้ซึ่งจะถามคุณว่า "คุณต้องการให้ช่วยอะไร?"

259
00:16:08,612 --> 00:16:10,551
คุณทำอะไรได้บ้างล่ะ? คุณทำอย่างนี้ได้ไหม?

260
00:16:10,551 --> 00:16:12,801
คุณมีประสบการณ์ขายไหม? คุณดูแลการเงินของฉันได้ไหม?

261
00:16:12,801 --> 00:16:16,555
"โอ้ เราไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้" 
"คุณต้องการให้เราหาคนที่จะมาช่วยคุณได้ไหมล่ะ?"

262
00:16:16,555 --> 00:16:18,643
เรากระตุ้นให้ผู้คนในชุมชนเคลื่อนไหวด้วยความตั้งใจ
ของพวกเขาเอง

263
00:16:18,643 --> 00:16:22,687
เรามีกลุ่มอาสาสมัครที่จะคอยสนับสนุน
เหล่าผู้ส่งเสริมพัฒนาการของผู้ประกอบการ/บริษัท เหล่านี้

264
00:16:22,687 --> 00:16:25,810
ในการช่วยคุณเฟ้นหาทรัพยากรและบุคคลากรที่จำเป็น

265
00:16:25,810 --> 00:16:28,799
และเราก็ได้ค้นพบความมหัศจรรย์

266
00:16:28,799 --> 00:16:31,303
ของปัญญาและแนวคิดที่เกิดขึ้นในชุมชนท้องถิ่น

267
00:16:31,303 --> 00:16:35,010
ที่จะสามารถเปลี่ยนแปลงและพัฒนาวัฒนธรรม
และเศรษฐกิจของแต่ละท้องถิ่น

268
00:16:35,010 --> 00:16:39,191
ให้ก้าวไปข้างหน้าได้ เพียงแค่คุณจุดไฟให้กับความปรารถนา

269
00:16:39,191 --> 00:16:42,828
ให้กับพลังสร้างสรรค์และจิตนาการ
ของคนในชุมชนของคุณเท่านั้นเอง

270
00:16:42,828 --> 00:16:47,521
ขอบคุณครับ
(เสียงปรบมือ)