É unha vista fermosa e marabillosa
contemplar o corpo da Lúa...

GALILEO GALILEI, 1610
Primeiras vistas da Lúa por telescopio

Unha noite estaba aburrido
no meu apartamento

e decidín levar
o meu telescopio á rúa.

A Lúa xa saíra e pensei,
"Por que non?"

En poucos minutos a xente
comezou a ficar curiosa

e a preguntar que era aquilo.

-Que é iso, meu?

-É un telescopio

-Oh!

-Queres ver a Lúa?

-Queres botarlle un ollo á Lúa?

-É a Lúa!

-Onde se supón que debo mirar?

-Suponse que tes que mirar por aquí.

-Ah, claro!

Así foi como empezou todo
e así continou logo.

-Vou a mirar a Lúa ao vivo.

-Oh, meu Deus!

-Ohhhh, meu Deus!

-Oh, meu Deus!

-Oh, meu Deus! Non podo crelo!

-Oh! Oh… meu Deus!

-Oh meu Deus! Non pode ser!

-Non pode ser…

-Non pode ser... iso é a Lúa?

-Non pode ser! 
-Si pode ser.

-Até se ven os cráteres!
Moito me presta!

-Uaaa!

-Que?

-Que? Mira o borde, quero…
ver… máis diso!

-Cago en D**s!

-Nunca vira isto antes…

-Non vira nunca esta merda tío.

-Guauuuuu!!! Isto si que
é intenso, neno! Uuu!

-Meu, parece que estea
xusto ao fondo da rúa!

-Neno, que tes aquí! Parece
que estea xusto na rúa.

-É a imaxe real da Lúa?
É unha imaxe en directo?

Poder vela así de próxima,

e sentir que case a podes alcanzar e

tocala, é o que a fai real para nós.

-Tío, é incríbel!

-É como se aterrara na Lúa.

Fai que te decates de que

estamos nun planeta
moi pequeno,

e que todos reaccionamos igual
ante o universo en que vivimos.

Creo que hai algo especial niso,

algo… que une.

É un gran recordatorio de que debemos
mirar arriba máis a miúdo.

Subtítulos: Martin Pawley | Agrupación Ío