WEBVTT

00:00:00.315 --> 00:00:02.572
เมื่อดิฉันอายุราว 10 ขวบ

00:00:02.572 --> 00:00:04.271
ไปเที่ยวตั้งแคมป์กับคุณพ่อ

00:00:04.271 --> 00:00:07.031
บนทิวเขา เอดิรอนแด็ก (Arinondack) ซึ่งเป็นบริเวณป่า

00:00:07.031 --> 00:00:10.026
ทางตอนเหนือของรัฐนิวยอร์ค

00:00:10.026 --> 00:00:11.467
มันเป็นวันที่สวยงามมากค่ะ

00:00:11.467 --> 00:00:13.469
ป่านั้นส่องประกาย

00:00:13.469 --> 00:00:16.993
แสงอาทิตย์ทำให้ใบไม้โชติช่วง เหมือนกับกระจกสี

00:00:16.993 --> 00:00:20.198
และถ้าไม่คำนึงถึงทางที่เรากำลังเดินอยู่นั้น

00:00:20.198 --> 00:00:21.602
เราก็อาจแทบจะอ้างได้เลยว่า เรานั้นเป็น

00:00:21.602 --> 00:00:25.164
มนุษย์พวกแรกที่ได้เดินอยู่บนผืนดินนั้น

NOTE Paragraph

00:00:25.164 --> 00:00:26.815
เราไปถึงที่ตั้งแคมป์

00:00:26.815 --> 00:00:28.782
เป็นทางลาดเอียงบนหน้าผากว้างชัน

00:00:28.782 --> 00:00:31.478
มองลงไปเห็นทะเลสาบสวยใสแจ๋ว

00:00:31.478 --> 00:00:34.174
ตอนนั้นเองที่ดิฉันค้นพบความเลวร้าย

00:00:34.174 --> 00:00:37.272
ด้านหลังทางลาดนั้นเป็นกองขยะ

00:00:37.272 --> 00:00:38.730
กว้างสัก 40 ตารางฟุต

00:00:38.730 --> 00:00:41.043
มีแกนแอปเปิ้ลเน่าๆ

00:00:41.043 --> 00:00:42.790
และกระดาษฟอยล์ที่ขยำเป็นก้อนกลมๆ

00:00:42.790 --> 00:00:44.539
และซากรองเท้าผ้าใบ

00:00:44.539 --> 00:00:47.110
ดิฉันรู้สึกประหลาดใจ

00:00:47.110 --> 00:00:50.542
ฉันโกรธ และรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก

00:00:50.542 --> 00:00:52.124
คนที่ไปเที่ยวตั้งแคมป์ ขี้เกียจเกินกว่า

00:00:52.124 --> 00:00:54.082
ที่จะเอาสิ่งที่พวกเขานำเข้ามากลับออกไป

00:00:54.082 --> 00:00:57.927
พวกเขาคิดว่าใครจะเป็นคนเก็บขยะให้หรือ

NOTE Paragraph

00:00:57.927 --> 00:00:59.836
คำถามนี้อยู่กับดิฉันมาตลอด

00:00:59.836 --> 00:01:01.803
และถ้าทำให้มันง่ายขึ้นอีกเล็กน้อย

00:01:01.803 --> 00:01:03.856
เป็น ใครเก็บขยะให้เรา

00:01:03.856 --> 00:01:05.636
ไม่ว่าคุณจะเรียงคำอย่างไร

00:01:05.636 --> 00:01:07.308
ไม่ว่าคุณจะวางคำว่า "เรา" ไว้ที่ไหน

00:01:07.308 --> 00:01:09.898
เช่น ใครจะเก็บขยะให้เราในกรุงอิสตันบุล

00:01:09.898 --> 00:01:12.154
ใครจะเก็บขยะให้เราในกรุงริโอ

00:01:12.154 --> 00:01:14.683
หรือในปารีส หรือในลอนดอน

00:01:14.683 --> 00:01:16.255
ที่นี่ในนิวยอร์ค

00:01:16.255 --> 00:01:18.847
สำนักงานสุขาภิบาลเก็บขยะให้เรา

00:01:18.847 --> 00:01:21.517
ทุกวันมีขยะถึง 11,000 ตัน

00:01:21.517 --> 00:01:25.879
และขยะรีไซเคิล 2,000 ตัน

00:01:25.879 --> 00:01:28.512
ดิฉันอยากจะรู้จักพวกเขาเป็นการส่วนตัว

00:01:28.512 --> 00:01:31.358
ดิฉันอยากจะเข้าใจคนที่ทำงานนี้

00:01:31.358 --> 00:01:33.877
ว่ารู้สึกอย่างไรที่ได้ใส่เครื่องแบบ

00:01:33.877 --> 00:01:35.531
และแบกรับภาระนั้น

NOTE Paragraph

00:01:35.531 --> 00:01:38.184
ดังนั้น ดิฉันจึงเริ่มทำงานวิจัยกับพวกเขา

00:01:38.184 --> 00:01:40.723
ดิฉันนั่งรถเก็บขยะไปกับพวกเขา

00:01:40.723 --> 00:01:43.132
สัมภาษณ์ผู้คนในสำนักงาน
และองค์กรสาธารณูปโภคต่างๆ

00:01:43.132 --> 00:01:44.639
ไปทั่วทั้งเมือง

00:01:44.639 --> 00:01:46.378
ดิฉันได้เรียนรู้มากมาย

00:01:46.378 --> 00:01:48.727
แต่ก็ยังคงเป็นคนนอกอยู่

00:01:48.727 --> 00:01:50.605
ดิฉันต้องการเข้าไป ให้ลึกกว่านั้น

NOTE Paragraph

00:01:50.605 --> 00:01:53.721
ดิฉันจึงไปรับงานเป็นคนงานกำจัดขยะ

00:01:53.721 --> 00:01:56.368
ดิฉันไม่ได้ทำแค่ไปกับรถขยะเท่านั้น
แต่ยังเป็นคนขับรถขยะเสียเองอีกด้วย

00:01:56.368 --> 00:01:59.513
ดิฉันใช้เครื่องกวาดขยะและเครื่องตักหิมะ

00:01:59.513 --> 00:02:01.412
นี่เป็นสิทธิพิเศษอย่างยิ่ง

00:02:01.412 --> 00:02:04.019
และเป็นการศึกษาที่น่าอัศจรรย์

NOTE Paragraph

00:02:04.019 --> 00:02:06.171
ทุกคนถามเกี่ยวกับเรื่องกลิ่นของมัน

00:02:06.171 --> 00:02:09.231
มันก็มีบ้างแต่ไม่ได้แรงอย่างที่คุณคิด

00:02:09.231 --> 00:02:10.745
และในวันที่แย่จริงๆ

00:02:10.745 --> 00:02:13.421
คุณกลับจะชินกับมันได้อย่างรวดเร็ว

00:02:13.421 --> 00:02:16.618
ตัวน้ำหนักของขยะ 
ต้องใช้เวลานานกว่าจะรู้สึกคุ้นชินกับมัน

00:02:16.618 --> 00:02:18.905
ดิฉันรู้จักผู้คนที่ทำงานนี้มาแล้วหลายปี

00:02:18.905 --> 00:02:21.490
ร่างกายของพวกเขายังคงต้องปรับตัวกับภาระ

00:02:21.490 --> 00:02:23.571
ที่ร่างกายต้องแบกอยู่นี้

00:02:23.571 --> 00:02:26.550
ขยะเป็นตันๆ ทุกๆ สัปดาห์

NOTE Paragraph

00:02:26.550 --> 00:02:28.734
แล้วยังมีอันตรายอีก

00:02:28.734 --> 00:02:31.206
ตามที่สำนักสถิติแรงงานกล่าวไว้

00:02:31.206 --> 00:02:33.408
งานด้านการกำจัดสิ่งปฏิกูล 
ถูกจัดให้อยู่ใน 10 อันดับงานที่อันตรายที่สุด

00:02:33.408 --> 00:02:35.300
ในบรรดางานทั้งหมดในประเทศ

00:02:35.300 --> 00:02:37.051
และดิฉันก็ได้รู้ว่าเพราะอะไร

00:02:37.051 --> 00:02:38.472
คุณต้องทำงานตามเส้นทางจราจรทั้งวัน

00:02:38.472 --> 00:02:39.433
และมันอยู่รอบๆ ตัวคุณ

00:02:39.433 --> 00:02:41.317
มันก็เพียงต้องการจะผ่านคุณไป บ่อยครั้ง

00:02:41.317 --> 00:02:43.367
ที่ผู้ขับยานพาหนะไม่ได้เอาใจใส่เลย

00:02:43.367 --> 00:02:45.193
นั่นเป็นเรื่องแย่มากๆ สำหรับคนงาน

00:02:45.193 --> 00:02:47.353
แล้วขยะเองก็เต็มไปด้วยอันตราย

00:02:47.353 --> 00:02:49.372
ซึ่งบ่อยๆ ที่มักจะปลิวไปจากท้ายรถขยะ

00:02:49.372 --> 00:02:51.453
และทำอันตรายได้อย่างมหันต์

NOTE Paragraph

00:02:51.453 --> 00:02:54.268
ดิฉันยังได้เรียนรู้เรื่องขยะที่มีกระจัดกระจาย

00:02:54.268 --> 00:02:55.579
เมื่อคุณก้าวออกมาจากของขอบถนน

00:02:55.579 --> 00:02:58.428
และคุณเห็นเมืองจากท้ายรถขยะ

00:02:58.428 --> 00:03:00.214
คุณก็จะเข้าใจได้ว่าขยะนั้น

00:03:00.214 --> 00:03:02.831
เป็นเหมือนกับเรื่องธรรมชาติ

00:03:02.831 --> 00:03:05.287
มันไม่เคยหยุด

00:03:05.287 --> 00:03:08.766
และมันก็ยังเหมือนกับการหายใจ
หรือการหมุนเวียนโลหิตแบบหนึ่งอีกด้วย

00:03:08.766 --> 00:03:11.811
มันต้องเคลื่อนตัวไปอยู่เสมอ

NOTE Paragraph

00:03:11.811 --> 00:03:13.859
แล้วยังมีความอัปยศอดสู

00:03:13.859 --> 00:03:16.775
คุณสวมเครื่องแบบและคุณก็กลายเป็นมนุษย์ล่องหน

00:03:16.775 --> 00:03:19.079
จนกว่าจะมีใครสักคนรู้สึกไม่พอใจคุณ
ไม่ว่าจะเพราะเหตุอะไรก็ตาม

00:03:19.079 --> 00:03:21.394
อย่างเช่น รถขยะของคุณไปขวางการจราจร

00:03:21.394 --> 00:03:24.045
หรือคุณไปพักทานอาหารใกล้ๆ บ้านเขามากไป

00:03:24.045 --> 00:03:27.159
หรือคุณไปดื่มกาแฟในร้านอาหารของพวกเขา

00:03:27.159 --> 00:03:29.569
พวกเขาจะมาหาและดูหมิ่นคุณ

00:03:29.569 --> 00:03:32.831
และบอกคุณว่าไม่ต้องการให้คุณ
มาอยู่ใกล้ๆ พวกเขา

00:03:32.831 --> 00:03:35.263
ดิฉันพบว่าความอดสูใจนี้
เป็นการเหยียดหยันอย่างยิ่ง

00:03:35.263 --> 00:03:38.574
เพราะว่าดิฉันเชื่อเหลือเกินว่า
คนงานกำจัดสิ่งสกปรกนั้น

00:03:38.574 --> 00:03:40.254
เป็นกำลังแรงงานที่สำคัญที่สุด

00:03:40.254 --> 00:03:43.278
บนท้องถนนของเมืองใหญ่ ด้วยเหตุผลสามข้อ

00:03:43.278 --> 00:03:46.060
พวกเขาเป็นผู้คุ้มครองด่านแรก 
ของการสาธารณสุข

00:03:46.060 --> 00:03:48.466
ถ้าหากพวกเขาไม่เก็บขยะไป

00:03:48.466 --> 00:03:50.740
อย่างมีประสิทธิภาพ และได้ผล ในทุกๆ วันแล้ว

00:03:50.740 --> 00:03:53.451
ขยะก็จะเริ่มล้นออกมาจากถังเก็บขยะ

00:03:53.451 --> 00:03:57.177
และอันตรายที่อยู่ในขยะก็จะคุกคามเรา

00:03:57.177 --> 00:03:58.351
ในแบบที่แท้จริงอย่างยิ่ง

00:03:58.351 --> 00:04:01.322
เชื้อโรคต่างๆ ที่เราควบคุม
มาได้หลายๆ ทศวรรษมาแล้วนั้น

00:04:01.322 --> 00:04:04.228
ก็จะปะทุออกมาอีกและจะเริ่มเป็นอันตรายกับเรา

00:04:04.228 --> 00:04:05.900
ระบบเศรษฐกิจจำเป็นต้องมีพวกเขา

00:04:05.900 --> 00:04:08.826
ถ้าเราไม่สามารถโยนของเก่าทิ้งไปได้

00:04:08.826 --> 00:04:10.716
เราก็จะไม่มีที่ว่างสำหรับของใหม่

00:04:10.716 --> 00:04:12.785
เช่นเดียวกับกลไกของเศรษฐกิจ

00:04:12.785 --> 00:04:15.714
มันจะเริ่มสะดุดเมื่อการบริโภคลดน้อยลง

00:04:15.714 --> 00:04:19.778
ดิฉันไม่ได้สนับสนุนทุนนิยม ดิฉันเพียงแค่ต้องการ
จะชี้ให้เห็นความสัมพันธ์ของมัน

00:04:19.778 --> 00:04:21.766
และมันมีสิ่งที่ดิฉันเรียกว่า

00:04:21.766 --> 00:04:25.978
ค่าเฉลี่ยของเราหรืออัตราเร็วรายวันที่จำเป็น

00:04:25.978 --> 00:04:27.027
ซึ่งนั่นหมายถึง

00:04:27.027 --> 00:04:29.279
ว่าเราเคยชินได้เร็วแค่ไหน

00:04:29.279 --> 00:04:31.411
ในการเดินเข้าสู่สมัยและยุคปัจจุบัน

00:04:31.411 --> 00:04:36.755
เรามักจะไม่สนใจว่าควรซ่อม ทำความสะอาด

00:04:36.755 --> 00:04:39.392
หรือพกแก้วกาแฟ ถุงใส่ของ

00:04:39.392 --> 00:04:40.877
หรือขวดน้ำไปไหนมาไหน

00:04:40.877 --> 00:04:43.556
เราใช้เสร็จก็โยนมันทิ้งแล้วก็ลืมมันไปเลย

00:04:43.556 --> 00:04:45.336
เพราะเรารู้ว่ายังมีแรงงาน

00:04:45.336 --> 00:04:48.356
อยู่อีกที่หนึ่งที่จะมาเก็บมันไปทิ้ง

NOTE Paragraph

00:04:48.356 --> 00:04:50.803
ดังนั้นในวันนี้ดิฉันจึงอยากจะเสนอ
วิธีคิดสักสองสามอย่าง

00:04:50.803 --> 00:04:55.317
เกี่ยวกับสิ่งปฏิกูลซึ่งบางทีอาจจะ

00:04:55.317 --> 00:04:57.791
ช่วยเยียวยาความรังเกียจเดียดฉันท์นี้ได้

00:04:57.791 --> 00:05:00.022
และนำมันมาสู่การสนทนากันต่อไปว่า

00:05:00.022 --> 00:05:05.612
จะมีวิธีจะปั้นแต่งเมืองใหญ่ที่มีทั้งความยั่งยืนและมนุษยธรรมได้อย่างไร

00:05:05.612 --> 00:05:09.773
งานของพวกเขานั้นดิฉันคิดว่าเป็นพิธีกรรมแบบหนึ่ง

00:05:09.773 --> 00:05:12.234
พวกเขาอยู่บนท้องถนนทุกวันอย่างเป็นจังหวะ

00:05:12.234 --> 00:05:14.295
ในหลายๆ เมืองพวกเขาใส่เครื่องแบบ

00:05:14.295 --> 00:05:16.164
คุณรู้ว่าจะเห็นพวกเขาได้เมื่อใด

00:05:16.164 --> 00:05:20.087
และงานของพวกเขาทำให้เราทำงานของพวกเราได้

00:05:20.087 --> 00:05:22.878
พวกเขาเกือบจะเป็นการประกันรูปแบบหนึ่ง

00:05:22.878 --> 00:05:24.615
กระแสที่พวกเขายังคงดำเนินอยู่

00:05:24.615 --> 00:05:26.605
ทำให้เราปลอดภัยจากตัวของเราเอง

00:05:26.605 --> 00:05:29.242
จากขยะของเสียของเรา สิ่งของที่เราทิ้งไป

00:05:29.242 --> 00:05:32.500
และกระแสนั้นจะต้องดำรงไว้ตลอดไป

00:05:32.500 --> 00:05:34.133
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม

NOTE Paragraph

00:05:34.133 --> 00:05:37.857
หลังจากวันที่ 11 กันยายน ปี 2001

00:05:37.857 --> 00:05:41.144
ดิฉันได้ยินเสียงคำราม ของรถขนขยะบนถนน

00:05:41.144 --> 00:05:43.456
ดิฉันรีบอุ้มลูกชายวัยทารกของดิฉันวิ่งลงมาชั้นล่าง

00:05:43.456 --> 00:05:46.298
มีชายคนหนึ่งกำลังทำงานตามเส้นทางของ
การรีไซเคิลกระดาษของเขา

00:05:46.298 --> 00:05:48.480
เหมือนอย่างเช่นที่เขาทำอยู่ทุกๆ วันพุธ

00:05:48.480 --> 00:05:50.900
ดิฉันพยายามที่จะขอบคุณที่เขาทำงานของเขา

00:05:50.900 --> 00:05:53.025
ในวันนั้น ทั้งวัน

00:05:53.025 --> 00:05:55.626
แต่ดิฉันก็เริ่มร้องไห้

00:05:55.626 --> 00:05:57.310
เขามองมาที่ดิฉัน

00:05:57.310 --> 00:06:00.734
เขาแค่พยักหน้าและพูดว่า

00:06:00.734 --> 00:06:03.612
"เราจะไม่เป็นอะไรไปหรอกครับ

00:06:03.612 --> 00:06:06.253
เราจะไม่เป็นอะไรหรอก"

00:06:06.253 --> 00:06:07.606
หลังจากนั้นเล็กน้อยดิฉันก็เริ่มต้น

00:06:07.606 --> 00:06:08.986
การศึกษาวิจัยเกี่ยวกับการกำจัดสิ่งสกปรก

00:06:08.986 --> 00:06:10.400
และเมื่อดิฉันพบชายคนนั้นอีกครั้ง

00:06:10.400 --> 00:06:13.317
เขาชื่อ พอลลี่ และเราได้ทำงานร่วมกันหลายครั้ง

00:06:13.317 --> 00:06:15.140
เรากลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

NOTE Paragraph

00:06:15.140 --> 00:06:17.967
ดิฉันอยากจะเชื่อว่า พอลลี่ถูกต้องแล้ว

00:06:17.967 --> 00:06:20.169
เราจะไม่เป็นอะไรหรอก

00:06:20.169 --> 00:06:22.146
แต่ในความพยายามของเราที่จะปรับแต่งอีกครั้งว่า

00:06:22.146 --> 00:06:25.187
ในฐานะที่เป็นสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์หนึ่ง
ที่มีอยู่ในโลกใบนี้

00:06:25.187 --> 00:06:28.482
เราต้องรวมและพิจารณาต้นทุนทั้งหมด

00:06:28.482 --> 00:06:32.275
รวมทั้งต้นทุนด้านมนุษย์ที่แท้จริง

00:06:32.275 --> 00:06:33.779
เรื่องแรงงานด้วย

00:06:33.779 --> 00:06:36.580
และเรายังจะมีความรู้เป็นอย่างดี

00:06:36.580 --> 00:06:38.798
ที่จะเข้าไปหาผู้คนที่ทำงานนั้นอีกด้วย

00:06:38.798 --> 00:06:40.643
และรับความเชี่ยวชาญงานของพวกเขาไว้

00:06:40.643 --> 00:06:42.396
ว่าเราคิดอย่างไรเกี่ยวกับ

00:06:42.396 --> 00:06:45.646
ทำอย่างไรเราจะสร้างระบบที่ยั่งยืน

00:06:45.646 --> 00:06:49.125
ที่อาจจะพาเราไปจากการรีไซเคิลริมขอบถนน

00:06:49.125 --> 00:06:51.710
ซึ่งเป็นความสำเร็จที่น่าทึ่งมาตลอด 40 ปี

00:06:51.710 --> 00:06:54.948
ตลอดทั่วสหรัฐและประเทศต่างๆ รอบโลก

00:06:54.948 --> 00:06:57.750
และยกเราขึ้นมาถึงขอบฟ้าที่กว้างขึ้น

00:06:57.750 --> 00:07:00.636
ที่ๆเรากำลังมองเห็นรูปแบบอื่นๆ ของขยะ

00:07:00.636 --> 00:07:02.121
ที่สามารถทำให้น้อยลงไปได้

00:07:02.121 --> 00:07:04.854
จากแหล่งผลิตและแหล่งอุตสาหกรรม

00:07:04.854 --> 00:07:08.859
ขยะเทศบาลซึ่งเป็นสิ่งที่เราคิดถึงเมื่อเราพูดถึงขยะ

00:07:08.859 --> 00:07:12.857
ซึ่งเป็นสามเปอร์เซ็นต์ของกระแสขยะของเสียของชาติ

00:07:12.857 --> 00:07:15.244
เป็นสถิติที่น่าทึ่ง

NOTE Paragraph

00:07:15.244 --> 00:07:17.722
ดังนั้นในกระแสของวันของคุณ

00:07:17.722 --> 00:07:19.248
ในกระแสของชีวิตของคุณ

00:07:19.248 --> 00:07:22.276
ครั้งต่อไปเมื่อคุณเห็นคนบางคนซึ่งงานของเขาคือ

00:07:22.276 --> 00:07:25.419
ทำความสะอาดเก็บขยะให้คุณ

00:07:25.419 --> 00:07:27.908
ใช้เวลาสักประเดี๋ยวหนึ่งเพื่อเห็นคุณค่าของพวกเขา

00:07:27.908 --> 00:07:32.500
ใช้เวลาสักประเดี๋ยวเดียวเพื่อกล่าวขอบคุณ

NOTE Paragraph

00:07:32.500 --> 00:07:35.854
(เสียงปรบมือ)