എനിക്ക് അന്ന് 10 വയസ്സായിരുന്നു

അച്ഛനോടൊപ്പം ഒരു ഉല്ലാസ യാത്ര

അടിരോണ്ടാക് മലനിരകളിലെ, ഒരു വിജന പ്രദേശത്തേക്ക്

ന്യൂ യോർക്ക് സ്റ്റേറ്റ്ന്റെ വടക്കേ ഭാകത്തായിരുന്നു അത്

അന്നൊരു സുന്ദരമായ ദിവസമായിരുന്നു

കാട് മിന്നി തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു

സുര്യൻ ഇലകളെ ചായമടിച്ച ചില്ല് പോലെ ആക്കിയിരുന്നു

ഞങ്ങൾ കടന്നു പോകുന്ന ആ ഒരു വഴി ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ

ഞങ്ങൾക്ക് പറയാമായിരുന്നു ഞങ്ങളാണ്

ആദ്യമായ് അവിടെ കാലുകുത്തിയ മനുഷ്യരെന്ന്.

ഞങ്ങള് ഞങ്ങളുടെ ക്യാമ്പ് സ്ഥലത്ത് എത്തി

അത് ചെങ്കുത്തായ സ്ഥലത്ത് ചെരിച്ചു കെട്ടിയ ഷെഡ് (പോലെ)ആയിരുന്നു

സ്ഫടികം പോലെ സുന്ദരമായ തടാകത്തിനരികെ

ഞാന് നടുക്കുന്ന ഒരു കാഴ്ച കണ്ടു

ആ താഴ്വരയുടെ പിറകു വശം ഒരു ചവര്ക്കൂമ്പാരം ആയിരുന്നു

ഏകദേശം 40 ചതുരശ്ര അടിയോളം വരും അത്

അഴുകിയ ആപ്പിളും

ചുരുട്ടി കൂട്ടിയ അലുമിനിയം ഫോയിലുകളും

പിന്നെ ഒരു ചത്ത സ്നീകരും

ഞാന് ആശ്ചര്യഭരിതനായിരുന്നു

ഞാന് വളരെ ദേഷ്യത്തിലും അതോടൊപ്പം ആശയക്കുഴപ്പത്തിലും ആയിരുന്നു

തവളമടിക്കുന്നവര് അവര് കൊണ്ടുവന്ന സാധനം

തന്നെ എടുത്തു കളയാൻ പോലും മടിയന്മാരായിരുന്നു

അവര്ക്ക് ശേഷം ആരുവന്നു വൃത്തിയാക്കും എന്നാണ് അവര്കരുതുന്നത്?

ആ ചോദ്യം എന്നില് തങ്ങി നിന്നു

അത് കുറച്ചുകൂടെ ലളിതമായി

നമുക്ക് പിന്നാലെ ആരാണ് വൃത്തിയാക്കുന്നത്?

'നാം/നമുക്ക്' അന്നതിനെ നിങ്ങള് എങ്ങനെ ചിത്രീകരിച്ചാലും ...

അല്ലെങ്കില് അത് എവിടെ ആണെങ്കിലും.....

ഇസ്താന്ബുളിലാണെങ്കിലും ആരാണ് വൃത്ത്തിയാകുന്നത്?

റിയോഡിജെനീരോയിലും ആരാണ് വൃത്ത്തിയാകുന്നത്?

പാരിസിലും അല്ലെങ്കില് ലണ്ടനില്?

ഇവിടെ ന്യൂയോര്കിലാണെങ്കിലത് ...

ശുചീകരണ വകുപ്പ് വൃത്തിയാക്കും

11000 ടണ് വരെ മാലിന്യവും

2000 ടണ് വരെ പുതുക്കി ഉപയോഗിക്കാവുന്ന വസ്തുക്കളും

എനിക്ക് അവരെ വ്യക്തിപരമായി അറിയണമായിരുന്നു

ആരാണ് ആ ജോലി ചെയ്യുന്നതെന്നും എനിക്ക് അറിയണമായിരുന്നു

ആ യുണിഫോം ധരിച്ചാൽ എങ്ങനെ ഇരിക്കും

ആ ഭാരം ചുമക്കുന്നത് എങ്ങനെയായിരിക്കും?

അതിനു ഞാൻ അവരോടൊപ്പം ഒരു ഗവേഷണപദ്ധതി ആരംഭിച്ചു

ഞാൻ ട്രക്കിൽ യാത്ര ചെയ്യുകയും ആ വഴികളിലൂടെ നടക്കുകയും

ആളുകളെ അവരുടെ ഓഫിസിലും വീടുകളിലും കൂടിക്കാഴ്ച നടത്തി

നഗരത്തിൽ എല്ലായിടത്തും

ഒരുപാട് മനസ്സിലാക്കി

പക്ഷെ അപ്പഴും ഞാൻ പുറമേ നിന്നുള്ള ഒരാളായിരുന്നു

എനിക്ക് ഗഹനമായി പഠിക്കണമായിരുന്നു

അതിനാൽ ഞാൻ ശുചീകരണ തൊഴിലാളിയായി ജോലി ഏറ്റെടുത്തു

ഇപ്പോൾ ഞാൻ ട്രക്കിൽ യാത്ര ചെയ്യുകയല്ല, അതോടിക്കുകയാണ്

യന്ത്രം ഉപയോഗിച്ചുള്ള ചൂലുകൾ പ്രവര്തിപിച്ചു, മഞ്ഞ് ഉഴുതു മാറ്റി

അതൊരു ശ്രദ്ധേയമായ കാര്യമായിരുന്നു

ഒരു ആശ്ചര്യജനകമായ പഠനവും

എല്ലാരും ചോതിച്ചത് ആ ദുര്ഗന്ധത്തെ കുറിച്ചായിരുന്നു

ഉണ്ടായിരുന്നു..പക്ഷെ നിങ്ങൾ വിജാരിക്കുന്ന അത്ര മോശമായിരുന്നില്ല

ചില ദിവസങ്ങളിൽ അത് മോശമായിരുന്നു

നിങ്ങൾ പെട്ടെന്ന് തന്നെ അതുമായി പൊരുത്തപെടും

ഭാരവുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ കൂടുതൽ സമയം എടുക്കും

കുറെ വര്ഷമായി ഈ ജോലി ചെയ്യുന്ന ആളുകളെ എനിക്കറിയാമായിരുന്നു

എന്നിട്ടും അവരുടെ ശരീരം പൊരുതപെട്ടിരുന്നില്ല

ശരീരത്തിന്മേൽ ഭാരം ചുമക്കുന്നതിന്റെ ബുദ്ധിമുട്ട്

ടണ് കണക്കിന് ചവറ് ഓരോ ആഴ്ചയും

എന്നാൽ അതിൽ അപകടം ഉണ്ട്

തൊഴിൽ കാര്യാലയതിന്റെ കണക്കുപ്രകാരം

ശുചീകരണ ജോലി അപകടകരമായ 10 ജോലികളിൽ ഒന്നാണ്

രാജ്യത്തിലെ തൊഴിലുകളിൽ വെച്ച്

അത് എന്തുകൊണ്ടെന്നു ഞാൻ പഠിച്ചു

മുഴുവൻ ദിവസവും നിങ്ങൾ ഗതാഗത നടുക്കായിരിക്കും

അത് നിങ്ങളുടെ ചുറ്റിലും വളര്ന്നു കൊണ്ടിരിക്കും

അതിനു നിങ്ങളെ മറികടന്നു പോകണo

വാഹന യാത്രക്കാർ പലപ്പോഴും അവരെ ശ്രദ്ധിക്കാറില്ല

അത് ജോലിക്കാർക്ക് വളരെ ദോഷം ചെയ്യും

കൂടാതെ ചവറിൽ തന്നെ ധാരാളം അപകടങ്ങളുണ്ട്

ചിലപ്പോൾ അത് ട്രക്കിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്കു തെറിച്ചു വീഴും

ഭയങ്കരമായ അപകടം വരുത്തുകയും ചെയ്യും

ചവറിന്റെ ശമനമില്ലായ്മയും ഞാൻ പഠിച്ചു

നിങ്ങൾ അതിന്റെ നിയന്ത്രത്തിൽ നിന്നും ഒന്ന് മാറിനിന്നാൽ

ട്രക്കിന്റെ പിറകിൽ നിന്നും നഗരത്തിലേക്കൊന്നു നോക്കിയാൽ

നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാകും ചവറു എന്നത്

പ്രകൃതിയുടെ അതിലേക്കു തന്നെയുള്ള ഒരു തള്ളലാണെന്ന്

അതിന്റെ വരവ് ഒരിക്കലും അവസാനിക്കുന്നില്ല

ശ്വസനം അല്ലെങ്കിൽ ചുറ്റിത്തിരിച്ചില് പോലെയാണ്

അതെപ്പോഴും ചലിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും

അവിടെത്തന്നെയാണ് അതിൻറെ കളങ്കം

യുനിഫോമിട്ടു കഴിഞ്ഞ് പിന്നെ നിങ്ങളെ ആരും ശ്രദ്ധിക്കില്ല

ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും കാര്യത്തിന് നിങ്ങളോട് പരിഭവിക്കുന്നത് വരെ

അതായത് നിങ്ങളുടെ ട്രക്ക് ഗതാഗതം ബ്ലോക്ക് ചെയ്ത പോലെ

അല്ലെങ്കില് അവരുടെ വീടിനടുത്ത് വിശ്രമിക്കുകയോ

അവര് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നിടത്ത് നിങ്ങള് കാപ്പി കുടിക്കുകയോ

അപ്പോള് അവര് വന്നു നിങ്ങളെ പുച്ച്ചിക്കും

എന്നിട്ട് പറയും ആ ഭാഗത്തൊന്നും നിങ്ങളെ കണ്ടുപൊകരുതെന്ന്

ഈ അപമാനം എനിക്ക് വിപരീതാര്ത്ഥകമായി തോന്നി

കാരണം ഞാന് വിശ്വസിക്കുന്നത് വൃത്തിയാക്കുന്ന ജോലിക്കാരാണ്

പ്രധാനപ്പെട്ട അധ്വാന ശക്തി

തെരുവുകളില്, അതിനു 3 കാരണം ഉണ്ട്

അവരാണ് പൊതു ആരോഗ്യത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ കവല്കാര്

അവര് ചവറു നീക്കം ചെയ്തില്ലെങ്കില്

ദിവസവും ഫലപ്രദമായും കാര്യശേഷിയോടും കൂടി

അത് പുറത്തു പരക്കും

അതില് അടങ്ങിയ അപകടങ്ങള് ഭീഷണി പെടുത്തും

വളരെ യാഥാര്ത്ഥ്യമായി തന്നെ

നൂറ്റാണ്ട്കളോളം നമ്മുടെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന മഹാമാരികള് തിര്ച്ചുവരും

അതെ നമ്മെ ഉപദ്രവിക്കും

സമ്പദ്ഘടനയ്ക്ക് അവരെ വേണം

നമുക്ക് പഴയ സാധനം ഒഴിവാക്കാൻ പറ്റിലെങ്കിൽ

പുതിയ സാധനം വെക്കാന് സ്ഥലം ഉണ്ടാകില്ല

അപ്പോള് സമ്പദ്ഘടനയുടെ യന്ത്രം തുള്ളിക്കളിക്കും

ഉപഭോഗത്തിന്റെ കാര്യത്തില് നാം വീട്ടുവീഴ്ച ചെയതാല്

ഞാന് മുതലാളിത്തവ്യവസ്ഥിതിക്ക് വേണ്ടി വാദിക്കുകയല്ല, അവ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം പറഞ്ഞു എന്നു മാത്രം

അതിനെ ഞാന് വിളിക്കും

നമ്മുടെ ശരാശരി, അത്യാവശ്യ നിത്യേന സംഭവിക്കുന്നതിന്റെ ഗതിവിഗതി

അത് കൊണ്ട് ഞാന് ഉദ്ദേശിച്ചത്

എത്ര പെട്ടെന്നാണ് നാം സമരസപ്പെട്ടത്...

സമകാലികമായ ദിവസവും കാലവും കട്ന്നുപോകുന്നതിനോട്

സാധാരണയായി നാം ശ്രദ്ധ കാണിക്കാറില്ല, നന്നാക്കുന്നതിലോ, വൃത്തിയാക്കുന്നതിലോ

കാപ്പി കുധിച്ച കപ്പും ഷോപിംഗ് ബാഗും എടുത്ത് കളയാനോ

..ഒരു വെള്ള കുപ്പിയൊ

നാം ഉപയോഗിക്കുന്നു പുറത്തേക്ക് എറിയുന്നു പിന്നെ അതിനെ കുറിച്ച് മറന്നു

കാരണം നമുക്ക് അറിയാം അതിനു ആളുണ്ട്

അതെല്ലാം എടുത്തു ദുരെ കളയാനായി ആളുണ്ട്.

അതിനാല് ഇന്ന് എനിക്ക് ചില നിര്ദ്ദേശങ്ങളുണ്ട്

പൊതുശുചിത്വനിലവാരത്തെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാനായി ..ചിലപ്പോള് അത്

കളങ്കം മെച്ചപ്പെടുത്താനും സഹായിക്കും

എന്നിട്ട് അവരെ ഈ സംബാഷന്നത്തിന്റെ ബാഗാമാക്കാനും

മനുഷ്യഗുണമുള്ളതും ഉറപ്പുള്ളതും ഒരു നഗരത്തെ എങ്ങനെ നിര്മിക്കാം

അവരുടെ ജോലി എനിക്ക് തോന്നുന്നത് ഒരു പ്രാര്ത്ഥനാക്രമം പോലെയാണ്

അവര് എന്നും തെരുവിലുണ്ട് .. താളാത്മകമായി ,

മിക്ക ഇടങ്ങളിലും അവര്ക്ക് യൂണിഫോറം ഉണ്ട്

എപ്പോഴാണ് അവരെ പ്രതീക്ഷിക്കെണ്ടെതെന്നു നിങ്ങള്ക്ക് അറിയാം

കൂടാതെ അവരുടെ ജോലി കൊണ്ട് നമുക്ക് നമ്മുടെ ജോലി ചെയ്യാനും സാധിക്കുന്നു

അവര് സ്ഥിരപ്രത്യാശയുടെ ഒരു രൂപം ആണ്

അവര് നിലനിര്ത്തുന്ന ആ ഒഴുക്ക്

നമ്മെ നമ്മില് നിന്ന് തന്നെ രക്ഷിക്കുന്നു

നമ്മുടെ തന്നെ അഴുക്കില് നിന്നും നമ്മുടെ വലിചെരിയലുകളിൽനിന്നും

ആ ഒഴുക്ക് നിലനിര്ത്തണം എപ്പോഴും ...

എന്ത് വിലകൊടുത്തും

2001 ലെ September 11 -ന് ശേഷം ഒരു ദിവസം

വൃത്തിയാക്കുന്ന ട്രകിന്റെ മുരള്ച്ച ഞാന് കേട്ട്

എന്റെ ചെറിയ കുട്ടിയെ എടുത്തു ഞാന് താഴോട്ട് ഓടി

അവിടെ ഒരു മനുഷ്യന് പേപ്പറിന്റെ പുനരുത്പാദനം നടത്തുന്നു

എല്ലാ ബുധനാഴ്ചയും ചെയ്യുന്ന പോലെ

അയാളുടെ ആ ജോലിക്ക് ഞാന് നന്ദി പറഞ്ഞു

ആ ദിവസം മുഴുവനും

പക്ഷെ ഞാന് കരയാന് തുടങ്ങി

അയാള് എന്നെ നോക്കി

എന്നിട്ട് തല കുലുക്കി അയാള് പറഞ്ഞു

നമ്മള് നന്നായിരിക്കാന് പോകുന്നു

നമ്മള് നന്നായിരിക്കാന് പോകുന്നു

അതിനു ശേഷമാണു ഞാന് തുടങ്ങിയതു

എന്റെ വൃതിയക്കുന്നതിനോട്പ്പമുള്ള ഗവേഷണം

ഞാന് അയാളെ പിന്നയും കണ്ടു

അയാളുടെ പേര് പൗലീ.. പലപ്പോഴും ഞങ്ങള് ഒരുമിച്ചു ജോലി ചെയ്തു

ഞങ്ങള് സുഹൃത്തുക്കളായി

പൗലീ ശരിയായിരുന്നു എന്നു വിശ്വസിക്കണമായിരുന്നു എനിക്ക്

നമ്മള് നന്നായിരിക്കാന് പോകുന്നു

പക്ഷെ രണ്ടാമത് സജ്ജീകരിക്കാനുള്ള നമ്മുടെ ശ്രമം

എങ്ങനെയാണോ നമ്മള് ഒരു വംശം ആയി ഈ ഗ്രഹത്തില് നിലനിന്നത്

നമ്മള് ഉള്പെടുതുകയും കണക്കിലെടുക്കുകയും വേണം

എല്ലാ ചിലവുകളും, ശരിയായ മാനുഷികമായ

ജോലിയുടെ ചിലവും ഉള്പെടെ

നമ്മള് അറിഞ്ഞിരിക്കുകയും വേണം

ആ ജോലി ചെയ്യുന്നവരിലേക്ക് എത്താനും

അവരുടെ പ്രാഗത്ഭ്യം ലഭിക്കാനും

അങ്ങിനെ നമുക്ക് ചിന്തിക്കാന് പറ്റും

ഉറപ്പുവരുത്താനുള്ള വ്യവസ്ഥിതി എങ്ങനെ ഉണ്ടാക്കും

ഒരു പക്ഷെ തെരുവോരത്തില് നിന്നുള്ള പുനരുല്പാതനിത്തില് നിന്നും നമ്മെ ഒഴുവാക്കിയെക്കാം

40 വര്ഷത്തോളം അത് ശ്രദ്ധേയമായ വിജയമായിരുന്നു

USA മുഴുവനായും ലോകത്തെമ്പാടും

നമ്മെ വിശാലമായ ഒരു ചക്രവാളത്തിലേക്ക് ഉയര്താനും

അവിടെ നമ്മള് മറ്റു തരത്തിലുള്ള ചവര്കള് തിരയും

അത് കുറവായിരിക്കും

ഉല്പാദനത്തിൽ നിന്നും വ്യവസായത്തില് നിന്നും ഉള്ളത്

മുനിസിപ്പൽ ചവര് എന്നു നാം പറയുന്നതു

രാജ്യതിന്റെ മൊത്തത്തിലൂള്ളതിന്റെ 3 ശതമാനമേ വരൂ

അത് ശ്രദ്ധേയമായ ഒരു കണക്കാണ്

അതുകൊണ്ട് നിങ്ങളുടെ ദിവസത്തിന്റെ ഒഴുക്കില്

നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഒഴുക്കില്

അടുത്ത തവണ വൃത്തിയാക്കുന്ന

ഒരാളെ കണ്ടാല്

ഒരു നിമിഷം എടുത്ത് അവരെ പരികനിക്കുക

ഒരു നിമിഷം എടുത്ത് നന്ദി പറയുക

കയ്യടി