Αγαπώ τα έντομα --

όχι από παιδί, παρεμπιπτόντως,

αλλά σχετικά αργά.

Όταν έκανα το προπτυχιακό μου

στη ζωολογία στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ,

ερωτεύτηκα τα έντομα.

Και μετά, μέσα στη ζωολογία,

πήρα το μάθημα, ή την ενότητα, της εντομολογίας,

της επιστήμης των εντόμων.

Και τότε, σκέφτηκα πώς μπορώ να είμαι πρακτικός,

ή να βοηθήσω την επιστήμη της εντομολογίας;

Και εισήλθα στον κόσμο της προστασίας φυτών --

της προστασίας φυτών από έντομα,

από κακά έντομα.

Και μέσα στην φυτοπροστασία,

βρήκα τον τομέα

του βιολογικού ελέγχου παρασίτων,

τον οποίο ορίζουμε

ως τη χρήση ζωντανών οργανισμών

για τη μείωση πληθυσμών

επιβλαβών παρασίτων.

Άρα, είναι ένας ολόκληρος τομέας στη φυτοπροστασία

που στοχεύει στη μείωση των χημικών.

Και ο βιολογικός έλεγχος παρασίτων, παρεμπιπτόντως,

ή αυτά τα καλά έντομα για τα οποία μιλάμε,

υπάρχουν στον κόσμο εδώ και χιλιάδες χρόνια,

για πολύ μεγάλο διάστημα.

Αλλά μόλις τα τελευταία 120 χρόνια,

άρχισαν οι άνθρωποι

να μαθαίνουν όλο και περισσότερα για το πώς να εκμεταλλεύονται

αυτό το φαινόμενο βιολογικού ελέγχου,

ή καλύτερα το φαινόμενο φυσικού ελέγχου,

προς όφελός τους.

Επειδή, το φαινόμενο βιολογικού ελέγχου,

μπορείτε να το δείτε στην αυλή σας.

Πάρτε ένα μεγεθυντικό φακό. Βλέπετε τι έχω εδώ;

Αυτός ο φακός μεγεθύνει 10 φορές.

Ναι, 10 φορές.

Ανοίξτε το.

Απλά μετακινείστε λίγα φύλλα και θα δείτε ένα νέο κόσμο

από μικροσκοπικά έντομα,

ή μικρές αράχνες με μήκος ένα, ενάμισι χιλιοστό,

ίσως και δύο,

και μπορείτε να ξεχωρίσετε τα καλά από τα κακά.

Άρα, αυτό το φαινόμενο φυσικού ελέγχου

υπάρχει ουσιαστικά παντού.

Εδώ, μπροστά από το κτίριο που βρισκόμαστε.

Δείτε αυτά τα φυτά.

Άρα είναι παντού

και πρέπει να μάθουμε πώς να το εκμεταλλευόμαστε.

Ας δούμε μαζί

μερικά παραδείγματα.

Τι είναι παράσιτο;

Τι καταστροφές προκαλεί στο φυτό;

Και ποιος είναι ο φυσικός εχθρός,

ο βιολογικός παράγοντας ελέγχου

ή το καλό έντομο, για το οποίο μιλάμε;

Γενικά, θα μιλήσω

για έντομα και αράχνες,

ή ακάρεα, αλλιώς.

Τα έντομα -- αυτοί οι εξάποδοι οργανισμοί

και οι αράχνες ή ακάρεα,

οι οκτάποδοι οργανισμοί.

Ας το δούμε λίγο αυτό.

Να ένα καταστροφικό παράσιτο, ένα αραχνοειδές άκαρι,

επειδή φτιάχνει ιστό όπως η αράχνη.

Βλέπετε τη μητέρα στο μέσο,

και δύο κόρες, δεξιά και αριστερά,

και ένα αυγό στη δεξιά πλευρά.

Και τώρα βλέπετε τη ζημιά που προκαλεί.

Στα δεξιά σας βλέπετε ένα φύλλο αγγουριού

και στο μέσο, ένα φύλλο βαμβακιού,

και στα αριστερά ένα φύλλο τομάτας με αυτά τα φύλλα

που μπορούν να γίνουν από πράσινα, άσπρα,

εξαιτίας του τρυπήματος

από τα στοματικά μόρια

των ακάρεων αυτών.

Αλλά έρχεται η φύση

και μας παρέχει μία καλή αράχνη.

Αυτό είναι ένα άκαρι θηρευτής -- εξίσου μικρό με το προηγούμενο,

μήκους ενός με δύο χιλιοστών, όχι παραπάνω,

που τρέχει γρήγορα και κυνηγάει

τα αραχνοειδή ακάρεα.

Και εδώ βλέπετε την κυρία αυτή σε δράση

στα αριστερά σας --

απλά διατρυπά και ρουφά

τα σωματικά υγρά του ακάρεος στα αριστερά σας.

Και μετά από πέντε λεπτά, αυτό βλέπετε,

ένα τυπικό πτώμα --

ζαρωμένο και στεγνό,

το πτώμα του αραχνοειδούς ακάρεος,

και δίπλα του, δύο ικανοποιημένα άτομα

θηρευτών,

μία μητέρα στα αριστερά,

μία νεαρή νύμφη στα δεξιά.

Παρεμπιπτόντως, ένα γεύμα που θα τα κρατήσει για 24 ώρες

είναι περίπου πέντε άτομα

από ακάρεα, από τα κακά ακάρεα,

ή 15 με 20 αυγά

των παρασίτων.

Μάλιστα, είναι πάντα πεινασμένα.

(Γέλιο)

Και ένα ακόμη παράδειγμα, τα αφίδια.

Στο Ισραήλ, είναι τώρα άνοιξη

και η θερμοκρασία αυξάνει απότομα.

Βλέπετε αυτά τα κακά, τα αφίδια, πάνω στα φυτά,

στον υβίσκο σας, στη λαντάνα σας,

στα νεαρά φυλλώματα

των λουλουδιών.

Στα αφίδια, υπάρχουν μόνο θηλυκά,

όπως οι Αμαζόνες.

Τα θηλυκά γεννούν θηλυκά, που γεννούν θηλυκά.

Καθόλου αρσενικά.

Η λεγόμενη παρθενογένεση.

Και φαίνεται να είναι χαρούμενα με αυτό.

Εδώ βλέπουμε τη ζημιά.

Τα αφίδια εκκρίνουν

ένα κολλώδες, σακχαρώδες υγρό

που λέγεται μελίτωμα

που καλύπτει

τα άνω στρώματα του φυτού.

Εδώ βλέπετε ένα τυπικό φύλλο αγγουριού

που από πράσινο έγινε μαύρο,

εξαιτίας ενός μαύρου μύκητα,

που το καλύπτει.

Και εδώ έρχεται η διάσωση

μέσω αυτής της παρασιτικής σφήκας.

Αυτή δεν είναι θηρευτής.

Μιλάμε για παράσιτο,

όχι δίποδο παράσιτο,

αλλά εξάποδο παράσιτο, φυσικά.

Αυτή είναι μία παρασιτική σφήκα,

κι αυτή δύο χιλιοστά σε μήκος, λεπτή,

που πετάει γρήγορα

και ευέλικτα.

Εδώ τη βλέπετε σε δράση,

σαν να κάνει ακροβατικά.

Στέκεται τετ α τετ

με το θύμα στα δεξιά,

κυρτώνοντας την κοιλιά της

και τοποθετώντας ένα αυγό,

ένα μόνο αυγό στα σωματικά υγρά

του αφιδίου.

Το αφίδιο προσπαθεί να γλυτώσει.

Δαγκώνει, κλωτσάει

και εκκρίνει διάφορα υγρά,

αλλά τίποτα δεν θα γίνει.

Μόνο το αυγό του παράσιτου

θα μπει στα υγρά του αφιδίου.

Λίγες ημέρες μετά, αναλόγως τη θερμοκρασία,

το αυγό θα εκκολαφθεί

και η προνύμφη του παρασιτοειδούς

θα φάει το αφίδιο από μέσα.

Και αυτό είναι φυσικό. Είναι κάτι φυσικό.

Δεν είναι φαντασία, όχι.

Πάλι, στην αυλή σας,

γίνεται στην αυλή σας.

Αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα:

Μούμιες --

Μ-Ο-Υ-Μ-Ι-Α.

Αυτό είναι το οπτικό αποτέλεσμα ενός νεκρού αφιδίου.

Ας δούμε μέσα του.

Ένα αναπτυσσόμενο παρασιτοειδές

που λίγα λεπτά μετά θα ξεπροβάλλει.

Η γέννα είναι σχεδόν ολοκληρωμένη.

Βλέπετε σε ορισμένες ταινίες κλπ.

Και παίρνει μόνο λίγα λεπτά.

Και αν αυτό είναι θηλυκό, θα ζευγαρώσει αμέσως με αρσενικό,

και θα πετάξει αμέσως, γιατί ο χρόνος είναι ελάχιστος.

Το θηλυκό ζει μόλις τρεις με τέσσερις ημέρες

και πρέπει να γεννήσει

περίπου 400 αυγά.

Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται 400 κακά αφίδια

για να βάλει τα αυγά της

στα υγρά τους.

Και αυτό δεν είναι το τέλος.

Υπάρχει μία πληθώρα από άλλους φυσικούς εχθρούς

και αυτό είναι απλά το τελευταίο παράδειγμα.

Πάλι, ας αρχίσουμε με το παράσιτο:

οι θρίπες.

Όλα αυτά τα περίεργα ονόματα --

δε θα σας κουράσω με τα λατινικά ονόματα των εντόμων αυτών,

μόνο τα κοινά ονόματα.

Αλλά αυτό είναι ένα ωραίο, λεπτό

πολύ κακό παράσιτο.

Εδώ βλέπετε πιπεριές.

Δεν είναι μία εξωτική, διακοσμητική πιπεριά,

είναι μία πιπεριά ακατάλληλη προς βρώση,

επειδή έχει μία ιική ασθένεια

που μεταδόθηκε από θρίπες.

Και να ο φυσικός εχθρός,

το έντομο minute pirate,

minute επειδή είναι σχετικά μικρό.

Εδώ βλέπετε το ενήλικο, μαύρο, και δύο νεαρά.

Και εδώ σε δράση.

Το ενήλικο τρυπάει τους θρίπες,

ρουφώντας τα υγρά σε λίγα λεπτά,

και πηγαίνοντας στο άλλο θύμα,

και συνεχίζοντας.

Αν εξαπλώσουμε αυτά τα έντομα, τα καλά,

για παράδειγμα σε μία σοδειά πιπεριάς,

πηγαίνουν στα άνθη.

Και να, το άνθος γεμίζει

με θηρευτές, με τα καλά έντομα,

αφού καταστρέψουν τα κακά, τους θρίπες.

Άρα αυτή είναι μία πολύ θετική κατάσταση.

Δεν γίνεται ζημιά στον καρπό. Καμία απολύτως.

Όλα είναι εντάξει υπό αυτές τις συνθήκες.

Αλλά και πάλι, το ερώτημα είναι,

εδώ τα είδατε σε μία σχέση ένα προς ένα --

το παράσιτο, ο φυσικός εχθρός.

Αυτό που κάνουμε είναι το εξής.

Στο βορειοανατολικό Ισραήλ,

στο κιμπούτς Sde Eliyahu,

υπάρχει ένα εργοστάσιο

που παράγει μαζικά αυτούς τους φυσικούς εχθρούς.

Με άλλα λόγια, αυτό που κάνουμε είναι

ότι ενισχύουμε,

ενισχύουμε το φυσικό έλεγχο,

ή το φαινόμενο του βιολογικού ελέγχου.

Και σε 35.000 τετραγωνικά μέτρα

θερμοκηπίων τελευταίας τεχνολογίας,

παράγουμε μαζικά αυτούς τους θηρευτές,

αυτά τα έντομα,

τις παρασιτικές σφήκες, κλπ, κλπ.

Πολλά και διαφορετικά.

Το τοπίο είναι υπέροχο.

Βλέπετε τα βουνά της Ιορδανίας από τη μία πλευρά

και την κοιλάδα της Ιορδανίας από την άλλη,

και ένας ήπιος χειμώνας,

και ένα ζεστό καλοκαίρι,

που είναι ιδανικές συνθήκες

για τη μαζική παραγωγή των οργανισμών αυτών.

Η μαζική παραγωγή

δεν είναι γενετική διαχείριση.

Δεν είναι ΓΤΟ,

Γενετικά Τροποποιημένοι Οργανισμοί, όχι.

Τους παίρνουμε από τη φύση,

και το μόνο που κάνουμε είναι

να τους δώσουμε τις ευνοϊκές συνθήκες

στα θερμοκήπια ή στα κλιματικά δωμάτια

για να πολλαπλασιαστούν

και να αναπαραχθούν.

Και αυτό παίρνουμε.

Εδώ βλέπετε σε ένα μικροσκόπιο.

Πάνω αριστερά βλέπετε έναν θηρευτή άκαρι.

Και εδώ βλέπετε πλήθος τους.

Δείτε αυτήν την αμπούλα. Δείτε την.

Αυτό είναι ένα γραμμάριο θηρευτών.

Ένα γραμμάριο είναι 80.000 άτομα,

80.000 άτομα

είναι αρκετά

για να προστατευτεί ένα εκτάριο, 4.000 τετραγωνικά μέτρα

μίας φυτείας φράουλας

ενάντια στα αραχνοειδή ακάρεα για όλη τη σεζόν,

σχεδόν για ένα χρόνο.

Και παράγουμε εδώ, πιστέψτε με,

δεκάδες κιλά

σε ετήσια βάση.

Να τι αποκαλώ

ενίσχυση του φαινομένου.

Και όχι, δεν καταστρέφουμε την ισορροπία.

Αντίθετα,

επειδή τα εισάγουμε σε κάθε καλλιέργεια

που είχε διαταραχθεί

εξαιτίας χημικών,

ερχόμαστε με φυσικούς εχθρούς

για να γυρίσουμε λίγο ανάποδα τον τροχό

και να φέρουμε περισσότερη φυσική ισορροπία

στην καλλιέργεια μειώνοντας τα χημικά αυτά.

Αυτή είναι η ιδέα.

Και τι αντίκτυπο έχει;

Στον πίνακα βλέπετε τον αντίκτυπο

ενός επιτυχημένου βιολογικού ελέγχου

από καλά έντομα.

Για παράδειγμα, στο Ισραήλ,

όπου έχουμε

πάνω από 1.000 εκτάρια --

10.000 ντούναμς με ισραηλινούς όρους --

πιπεριάς ελεγχόμενης βιολογικά

υπό προστασία,

τα παρασιτοκτόνα που χρησιμοποιήθηκαν

μειώθηκαν κατά 75%.

Και στις φράουλες, ακόμη παραπάνω --

80% των παρασιτοκτόνων,

ειδικά αυτών που στόχευαν παράσιτα στις φράουλες.

Άρα, υπάρχει μεγάλος αντίκτυπος.

Και η ερώτηση είναι,

ειδικά αν ρωτήσετε τους καλλιεργητές:

Γιατί βιολογικό έλεγχο;

Γιατί καλά έντομα;

Ο αριθμός των απαντήσεων που θα πάρετε

είναι ίσος με τον αριθμό των ανθρώπων που θα ρωτήσετε.

Αν πάμε για παράδειγμα εδώ,

στο νοτιοανατολικό Ισραήλ,

στην περιοχή Αραβά πάνω από την Μεγάλη Ρηξιγενή Κοιλάδα,

όπου βρίσκεται

και αναπτύσσεται η αφρόκρεμα της

ισραηλινής καλλιέργειας,

ειδικά σε συνθήκες θερμοκηπίου --

αν πάτε στο Εϊλάτ, θα δείτε αυτό

στη μέση της ερήμου.

Και αν δείτε προσεκτικά,

θα παρατηρήσετε αυτήν την εικόνα,

παππούδες με τα εγγόνια τους,

να εξαπλώνουν τους φυσικούς εχθρούς, τα καλά έντομα,

αντί να φορούν ειδικά ρούχα

και μάσκες αερίου ρίχνοντας χημικά.

Άρα ασφάλεια, με σεβασμό στην εφαρμογή,

αυτή είναι η πρώτη απάντηση που παίρνουμε από τους καλλιεργητές,

να γιατί βιολογικός έλεγχος.

Δεύτερον, πολλοί καλλιεργητές

τρέμουν

την ιδέα της ανθεκτικότητας,

ότι τα παράσιτα θα γίνουν ανθεκτικά

στα χημικά,

όπως και η διφθερίτιδα

γίνεται ανθεκτική σε αντιβιοτικά.

Είναι το ίδιο, και μπορεί να γίνει πολύ γρήγορα.

Ευτυχώς, είτε στο βιολογικό

είτε στο φυσικό έλεγχο,

η ανθεκτικότητα είναι πολύ σπάνια.

Ουσιαστικά δεν γίνεται.

Επειδή αυτό είναι εξέλιξη,

είναι η φυσική αναλογία,

σε αντίθεση με την ανθεκτικότητα,

που συμβαίνει λόγω χημικών.

Και τρίτον, ζήτηση από το λαό.

Απαίτηση -- όσο περισσότερο ο λαός

απαιτεί τη μείωση των χημικών,

τόσο περισσότεροι καλλιεργητές αναγνωρίζουν

το γεγονός, όπου μπορούν και όπου είναι εφικτό,

αντικαθιστώντας το χημικό έλεγχο

με βιολογικό έλεγχο.

Ακόμη κι εδώ, είναι ένας άλλος καλλιεργητής,

βλέπετε, που ενδιαφέρεται για τα έντομα,

τα καλά και τα κακά,

φορώντας αυτό το φακό στο κεφάλι της,

περπατώντας προσεκτικά

στη σοδειά της.

Τέλος, θέλω να μιλήσω για το όραμά μου,

ή μάλλον το όνειρό μου.

Επειδή αυτή είναι η πραγματικότητα.

Δείτε το κενό.

Αν πάρουμε τον κύκλο εργασιών

της βιομηχανίας βιοελέγχου παγκοσμίως,

είναι 250 εκατομμύρια δολλάρια.

Δείτε για τη βιομηχανία παρασιτοκτόνων

σε όλες τις σοδειές παγκοσμίως.

Νομίζω είναι 100 φορές παραπάνω.

25 δισεκατομμύρια.

Άρα πρέπει να γεφυρωθεί ένα τεράστιο χάσμα.

Πώς θα το κάνουμε;

Πώς θα γεφυρώσουμε ή θα μειώσουμε το χάσμα

με το πέρασμα των ετών;

Πρώτα απ'όλα, πρέπει να βρούμε πιο γερές,

καλές και αξιόπιστες βιολογικές λύσεις,

πιο πολλά καλά έντομα,

που είτε να παράγουμε μαζικά,

είτε να διατηρούμε στα χωράφια.

Δεύτερον, να δημιουργήσουμε περισσότερη

έντονη και αυστηρή ζήτηση από το κοινό

για μείωση χημικών

στα προϊόντα των καλλιεργειών.

Και τρίτον, να αυξήσουμε την πληροφόρηση των καλλιεργητών

ως προς τις ικανότητες της βιομηχανίας αυτής.

Και αυτό το χάσμα μικραίνει.

Βήμα βήμα, μικραίνει.

Η τελευταία μου εικόνα είναι:

αυτό που λέμε, μπορούμε να το τραγουδήσουμε,

δώστε στη φύση μία ευκαιρία.

Αυτό που λέω εκ μέρους όλων των υπέρμαχων

του βιολογικού ελέγχου,

στο Ισραήλ και στο εξωτερικό,

δώστε πραγματικά στη φύση μία ευκαιρία.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)