1
00:00:17,520 --> 00:00:22,020
[Μπάρμπαρα Κρούγκερ
Συμμετέχοντας στον διάλογο]

2
00:00:26,270 --> 00:00:29,520
Πώς ένας απλός καμβάς
με επίστρωση χρώματος

3
00:00:29,520 --> 00:00:31,740
χαρακτηρίζεται, εν τέλει,
ως έργο τέχνης;

4
00:00:32,760 --> 00:00:36,560
Υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι 
καλλιτεχνικής δημιουργίας...

5
00:00:36,760 --> 00:00:40,580
...ορισμένοι πιο εύληπτοι από το ευρύ κοινό 
από ότι κάποιοι άλλοι...

6
00:00:42,300 --> 00:00:45,260
...Θυμάμαι ότι επισκεπτόμουν πινακοθήκες,
σε νεότερη ηλικία…

7
00:00:45,260 --> 00:00:47,380
…βαθιά τρομοκρατημένη!

8
00:00:47,640 --> 00:00:50,420
Ορισμένα έργα απαιτούν αποκωδικοποίηση.


9
00:00:51,240 --> 00:00:55,239
Θεωρώ ότι η ευληπτότητα του έργου μου 
αποτελούσε καίριο ζήτημα για εμένα,

10
00:00:55,239 --> 00:00:58,670
διότι και εγώ υπήρξα τυπικό παράδειγμα
θεατή ο οποίος δεν κατανοούσε,

11
00:00:58,670 --> 00:01:01,480
ο οποίος αγνοούσε τους κώδικες.

12
00:01:15,240 --> 00:01:17,140
Με προσέγγισαν από τον φορέα Performa

13
00:01:17,140 --> 00:01:19,729
και το πάρκο των σκέιτερς αναφέρθηκε
κατά τη συζήτηση.

14
00:01:19,729 --> 00:01:22,560
Και αμέσως είπα:
«Αυτό θα ήταν καταπληκτικό».

15
00:01:23,000 --> 00:01:24,499
«Το χρήμα έχει λόγο».

16
00:01:24,620 --> 00:01:26,480
«Τίνος αξίες;»

17
00:01:30,180 --> 00:01:32,280
Αυτές είναι ιδέες 
που πλανώνται στον αέρα

18
00:01:32,300 --> 00:01:35,990
και ερωτήματα
που θέτουμε...ορισμένες φορές...

19
00:01:37,280 --> 00:01:41,010
...καθώς και ερωτήματα που δεν θέτουμε, 
παρότι θα έπρεπε...

20
00:01:44,440 --> 00:01:46,409
Μεγάλωσα στην πόλη Νιούαρκ 
της πολιτείας Νιου Τζέρσεϊ.

21
00:01:46,409 --> 00:01:48,270
Η μητέρα μου και ο πατέρας μου...

22
00:01:48,270 --> 00:01:50,860
...κανείς τους δεν έχει 
πανεπιστημιακά πτυχία.

23
00:01:51,960 --> 00:01:53,980
Ζούσαμε σε ένα διαμέρισμα 
τριών δωματίων

24
00:01:53,980 --> 00:01:55,970
και κοιμόμουν στο καθιστικό.

25
00:01:57,060 --> 00:02:01,770
Ανέκαθεν είχα πλήρη συνείδηση 
του πώς ο τόπος καταγωγής μας,

26
00:02:01,770 --> 00:02:04,540
το τι μας δίνεται 
και τι μας παρακρατείται,

27
00:02:04,540 --> 00:02:07,120
καθορίζει τις κοινωνικές μας δυνατότητες.

28
00:02:08,360 --> 00:02:10,120
Ήρθα στη Νέα Υόρκη.

29
00:02:10,120 --> 00:02:12,410
Φοίτησα στη σχολή Parson’s για έναν χρόνο.

30
00:02:12,520 --> 00:02:15,410
Ξεκίνησα να εργάζομαι 
ως λογιστική υπάλληλος

31
00:02:15,520 --> 00:02:18,440
και στη συνέχεια εργάστηκα
ως τηλεφωνήτρια.

32
00:02:19,200 --> 00:02:21,500
Ζώντας στο Nιούαρκ
και αργότερα στη Νέα Υόρκη,

33
00:02:21,519 --> 00:02:24,360
μπορεί να μη διάβαζα ταμπλόιντ
αλλά τα αντίκριζα κάθε μέρα,

34
00:02:24,360 --> 00:02:27,049
στο μετρό και παντού.

35
00:02:27,049 --> 00:02:30,260
Ξαφνικά, έμαθα ότι υπήρχαν θέσεις 
στην εταιρία ΜΜΕ Condé Nast.

36
00:02:30,260 --> 00:02:31,409
Στάθηκα τυχερή.

37
00:02:31,409 --> 00:02:34,750
Με προσέλαβαν 
ως βοηθό γραφίστα.

38
00:02:34,970 --> 00:02:36,920
Αν δεν προσέλκυα αναγνώστες


39
00:02:36,920 --> 00:02:38,190
θα με απέλυαν.

40
00:02:38,250 --> 00:02:39,260
Αποκοπή εικόνων.

41
00:02:39,260 --> 00:02:40,790
Επιλογή γραμματοσειρών.

42
00:02:41,400 --> 00:02:44,320
Ξεκινώντας, σκέφτηκα:
«Θέλω να γίνω καλλιτεχνική διευθύντρια».

43
00:02:44,320 --> 00:02:46,410
Όμως ήταν ένας διαφορετικός κόσμος.

44
00:02:46,540 --> 00:02:50,450
Ένιωθα μειονεκτικά, σαν «καπνοδοχοκαθαριστής»,
συγκριτικά με τους συναδέλφους μου.

45
00:02:50,800 --> 00:02:52,140
Χρειάστηκα άδεια διαρκείας,

46
00:02:52,140 --> 00:02:56,750
ώστε να ξεδιαλύνω τι μπορεί να σημαίνει 
το να αποκαλώ τον εαυτό μου καλλιτέχνιδα.

47
00:02:57,200 --> 00:02:58,700
Θυμάμαι να ρωτώ τους γύρω μου:


48
00:02:58,709 --> 00:03:02,829
«Μπορώ να είμαι καλλιτέχνις, επικολλώντας 
και χρησιμοποιώντας μαρκαδόρους;»

49
00:03:02,829 --> 00:03:04,650
«Όχι, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό».

50
00:03:04,650 --> 00:03:08,080
Συνειδητοποίησα ότι μπορούσα 
να χρησιμοποιήσω τη γραφιστική μου ευχέρεια,

51
00:03:08,080 --> 00:03:10,040
ώστε να δημιουργήσω τα έργα μου.

52
00:03:10,510 --> 00:03:13,200
Μου αρέσουν 
οι λιτές γραμματοσειρές,

53
00:03:13,200 --> 00:03:17,400
το είδος της σαφήνειας
των γραμματοσειρών sans serif.

54
00:03:19,220 --> 00:03:22,840
Αισθάνθηκα ότι το κόκκινο
αιχμαλωτίζει την προσοχή.

55
00:03:24,600 --> 00:03:27,820
Κατά κανόνα, δεν διέθετα χρήματα 
για έγχρωμες εκτυπώσεις εικόνων.

56
00:03:28,660 --> 00:03:32,380
Πήγαινα στα παλαιοβιβλιοπωλεία,
έβρισκα παλιά περιοδικά

57
00:03:32,380 --> 00:03:34,580
και τα μετέτρεπα 
σε ασπρόμαυρες εικόνες.

58
00:03:35,620 --> 00:03:39,300
Στην εποχή μας...
το 1981...το 1983...

59
00:03:39,300 --> 00:03:42,799
...το να εκθέτεις το έργο σου 
σε καθιστούσε μέρος του διαλόγου.

60
00:03:43,160 --> 00:03:47,040
Όταν άρχισε η ομάδα μου
να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης

61
00:03:47,049 --> 00:03:48,650
και να πωλούνται έργα μας,

62
00:03:48,650 --> 00:03:54,910
σκέφτηκα: «Εφόσον το έργο μου εμπορευματοποιείται,
υποχρεούμαι να βρω λύσεις».

63
00:03:59,680 --> 00:04:02,860
Ζητήματα εξουσίας...αξίας...

64
00:04:02,860 --> 00:04:04,920
...δυστυχώς,
δεν παύουν ποτέ να υφίστανται.

65
00:04:18,840 --> 00:04:21,230
Η αρχιτεκτονική είναι η πρώτη μου αγάπη.

66
00:04:21,320 --> 00:04:23,600
Χωροθετώ ιδέες.

67
00:04:29,000 --> 00:04:31,380
Γνωρίζω ποιες περιοχές να εμπλέξω,

68
00:04:31,380 --> 00:04:35,880
ώστε να ενεργοποιήσω έναν χώρο
μέσω εικόνων και γραπτού κειμένου.

69
00:04:42,340 --> 00:04:43,320
«Σκέψου όπως εμείς».

70
00:04:43,320 --> 00:04:45,310
«Μίσησε όπως εμείς».
«Νιώσε φόβο όπως εμείς».

71
00:04:45,320 --> 00:04:47,400
Θέλω το έργο μου να εγείρει σχόλια.

72
00:04:47,400 --> 00:04:49,140
[ΔΙΑΔΗΛΩΤΡΙΑ] «Δικαίωμα στη ζωή,
μόνο κατ' επίφαση».

73
00:04:49,140 --> 00:04:52,070
«Αδιαφορείς 
αν οι γυναίκες πεθαίνουν».

74
00:04:52,840 --> 00:04:56,700
[KRUGER] Το έργο μου με τίτλο «Το σώμα σου είναι πεδίο μάχης» στόχευε στη μαζική κινητοποίηση υπέρ της διαδήλωσης.

75
00:04:56,700 --> 00:04:59,630
Αφορούσε τα αναπαραγωγικά 
δικαιώματα των γυναικών.

76
00:04:59,700 --> 00:05:03,960
Καλούσα τότε την Ομοσπονδία Οικογενειακού 
Προγραμματισμού, για να προσφέρω υπηρεσίες

77
00:05:03,960 --> 00:05:06,440
και δεν είχαν ιδέα
ποια, στο καλό, ήμουν.

78
00:05:06,520 --> 00:05:09,380
Έλεγαν ότι είχαν ήδη συνεργασία 
με διαφημιστικό πρακτορείο.

79
00:05:09,380 --> 00:05:11,440
«Α, εντάξει, λοιπόν».

80
00:05:11,640 --> 00:05:15,240
Χρησιμοποίησα έναν εκτυπωτή
ο οποίος ονομαζόταν Quirky.

81
00:05:15,500 --> 00:05:18,590
Εκεί εκτύπωνα τότε όλες τις αφίσες.

82
00:05:19,600 --> 00:05:22,260
Έπειτα έβγαινα έξω 
στη μία ή στις δύο το πρωί

83
00:05:22,260 --> 00:05:25,490
και αναρτούσα τις αφίσες
σε όλη την πόλη.

84
00:05:29,800 --> 00:05:32,220
Φυσικά, είμαι φεμινίστρια.

85
00:05:32,340 --> 00:05:38,440
'Όμως δεν διανοήθηκα ποτέ την έμφυλη ταυτότητα 
ή τη σεξουαλικότητα ως ανεξάρτητες από την κοινωνική τάξη.

86
00:05:38,440 --> 00:05:42,080
Ούτε ποτέ διανοήθηκα την τάξη 
ως ανεξάρτητη από τη φυλετική ταυτότητα.

87
00:05:42,180 --> 00:05:44,560
Κάτι που αξίζει πραγματικά
να εξετάσουμε

88
00:05:44,560 --> 00:05:48,390
είναι το τι καθορίζει την ταυτότητά μας 
στον κόσμο που ζούμε

89
00:05:48,390 --> 00:05:51,950
και το πώς το πολιτισμικό μας πλαίσιο 
μας διαμορφώνει και μας εμπεριέχει.

90
00:05:52,240 --> 00:05:54,960
Υπάρχουν στερεότυπα... 
...που αφορούν τον καλλιτέχνη...

91
00:05:54,960 --> 00:05:57,040
...ή τον μουσικό.

92
00:05:57,560 --> 00:06:00,190
Αυτά είναι τα ηπιότερα στερεότυπα.

93
00:06:04,600 --> 00:06:07,620
Πολλοί με ρωτούν αν μπορούν 
να έρθουν στο ατελιέ μου.

94
00:06:07,620 --> 00:06:10,140
Και απαντώ: «Περιμένετε από εμένα
να φορέσω και μπερέ

95
00:06:10,140 --> 00:06:12,000
και να φωτογραφηθώ 
με ένα μεγάλο κάδρο;»

96
00:06:12,000 --> 00:06:13,380
Αρνούμαι.

97
00:06:13,380 --> 00:06:15,880
Επ' ουδενί δεν θέλω
να είμαι ένα τέτοιο πρόσωπο.

98
00:06:20,920 --> 00:06:24,000
Υπάρχει αρκετό καταχωρημένο οπτικό υλικό 
που αφορά εμένα.

99
00:06:24,040 --> 00:06:26,470
Δεν χρειάζονται εκατομμύρια εικόνες.

100
00:06:27,500 --> 00:06:30,420
Τι σημαίνει να στρέφεις την κάμερα 
προς ένα άλλο πρόσωπο;

101
00:06:30,420 --> 00:06:33,250
Θεωρώ ότι αυτή η πράξη 
ενέχει βαρβαρότητα.

102
00:06:45,020 --> 00:06:46,090
«Εσύ.».

103
00:06:47,660 --> 00:06:50,960
«Εσύ γνωρίζεις ότι οι γυναίκες 
έχουν λειτουργήσει για αιώνες

104
00:06:50,960 --> 00:06:54,940
ως κάτοπτρα τα οποία κατέχουν 
τη μαγική και εξαίσια δύναμη

105
00:06:54,940 --> 00:06:59,650
να αντανακλούν την αντρική φιγούρα
ως διπλάσια του φυσικού της μεγέθους».

106
00:07:00,200 --> 00:07:02,170
Αυτή είναι μία ρήση της Βιρτζίνια Γουλφ.

107
00:07:04,620 --> 00:07:07,110
Αισθάνθηκα την ανάγκη 
να επικαλεστώ αυτήν τη ρήση.