1 00:00:17,520 --> 00:00:22,020 [Barbara Kruger Συμμετέχοντας στον διάλογο] 2 00:00:26,270 --> 00:00:29,520 Πώς γίνεται ένας απλός καμβάς επικαλυμμένος με χρώμα, 3 00:00:29,520 --> 00:00:31,740 να φτάσει να αποκαλείται τέχνη; 4 00:00:32,760 --> 00:00:36,560 Υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι καλλιτεχνικής δημιουργίας... 5 00:00:36,760 --> 00:00:40,580 ...ορισμένοι πιο προσιτοί στο ευρύ κοινό από ότι κάποιοι άλλοι... 6 00:00:42,300 --> 00:00:45,260 ...Θυμάμαι ότι επισκεπτόμουν πινακοθήκες, σε νεότερη ηλικία… 7 00:00:45,260 --> 00:00:47,380 …βαθιά τρομοκρατημένη! 8 00:00:47,640 --> 00:00:50,420 Ορισμένα έργα απαιτείται να αποκωδικοποιηθούν. 9 00:00:51,240 --> 00:00:55,239 Θεωρώ οτι η προσβασιμότητα στο έργο μου αποτελούσε πάντα καίριο ζήτημα για εμένα, 10 00:00:55,239 --> 00:00:58,670 διότι και εγώ υπήρξα τυπικό παράδειγμα θεατή ο οποίος δεν κατανοούσε, 11 00:00:58,670 --> 00:01:01,480 ο οποίος αγνοούσε τους κώδικες. 12 00:01:15,240 --> 00:01:17,140 O φορέας Performa με προσέγγισε 13 00:01:17,140 --> 00:01:19,729 και, κατά τη συζήτηση, αναφέρθηκε το πάρκο των skaters. 14 00:01:19,729 --> 00:01:22,560 Αντέδρασα λέγοντας: «Αυτό θα ήταν φανταστικό». 15 00:01:23,000 --> 00:01:24,499 «Το χρήμα έχει λόγο». 16 00:01:24,620 --> 00:01:26,480 «Τίνος αξίες;» 17 00:01:30,180 --> 00:01:32,280 Αυτές είναι ιδέες που πλανώνται στον αέρα 18 00:01:32,300 --> 00:01:35,990 και ερωτήματα που θέτουμε...ορισμένες φορές... 19 00:01:37,280 --> 00:01:41,010 ...καθώς και ερωτήματα που δεν θέτουμε, παρότι θα έπρεπε. 20 00:01:44,440 --> 00:01:46,409 Μεγάλωσα στο Νιούαρκ της πολιτείας Νιου Τζέρσεϊ. 21 00:01:46,409 --> 00:01:48,270 Η μητέρα μου και ο πατέρας μου... 22 00:01:48,270 --> 00:01:50,860 ...κανείς τους δεν έχει πανεπιστημιακά πτυχία. 23 00:01:51,960 --> 00:01:53,980 Ζούσαμε σε ένα διαμέρισμα τριών δωματίων 24 00:01:53,980 --> 00:01:55,970 και κοιμόμουν στο καθιστικό. 25 00:01:57,060 --> 00:02:01,770 Ανέκαθεν είχα πλήρη συνείδηση του πώς ο τόπος καταγωγής μας, 26 00:02:01,770 --> 00:02:04,540 το τι μας δίνεται και τι μας παρακρατείται, 27 00:02:04,540 --> 00:02:06,960 καθορίζει τις κοινωνικές μας δυνατότητες. 28 00:02:08,360 --> 00:02:10,120 Ήρθα στη Νέα Υόρκη. 29 00:02:10,120 --> 00:02:12,410 Φοίτησα στη σχολή Parson’s για έναν χρόνο. 30 00:02:12,520 --> 00:02:15,410 Ξεκίνησα να εργάζομαι ως λογιστική υπάλληλος 31 00:02:15,520 --> 00:02:18,440 και, στη συνέχεια, ως τηλεφωνήτρια. 32 00:02:19,200 --> 00:02:21,500 Ζώντας στο Nιούαρκ και αργότερα στη Νέα Υόρκη, 33 00:02:21,519 --> 00:02:24,360 ίσως δεν διάβαζα τις εφημερίδες αλλά τις έβλεπα καθημερινά, 34 00:02:24,360 --> 00:02:27,049 στο μετρό και παντού. 35 00:02:27,049 --> 00:02:30,260 Ξαφνικά, έμαθα για τις θέσεις εργασίας στην εταιρεία Condé Nast. 36 00:02:30,260 --> 00:02:31,409 Ήμουν τυχερή. 37 00:02:31,409 --> 00:02:34,750 Με προσέλαβαν ως βοηθό γραφίστα. 38 00:02:34,970 --> 00:02:36,920 Αν δεν προσέλκυα αναγνώστες, 39 00:02:36,920 --> 00:02:38,190 θα με απέλυαν. 40 00:02:38,250 --> 00:02:39,260 Περικοπή εικόνων. 41 00:02:39,260 --> 00:02:40,790 Επιλογή γραμματοσειρών. 42 00:02:41,400 --> 00:02:44,320 Ξεκινώντας, σκέφτηκα: «Θέλω να γίνω καλλιτεχνική διευθύντρια». 43 00:02:44,320 --> 00:02:46,410 Όμως ήταν ένας διαφορετικός κόσμος. 44 00:02:46,540 --> 00:02:50,450 Ένιωθα μειονεκτικά, σαν «καπνοδοχοκαθαριστής», συγκριτικά με τους συναδέλφους μου. 45 00:02:50,800 --> 00:02:52,140 Χρειάστηκα άδεια διαρκείας, 46 00:02:52,140 --> 00:02:56,750 ώστε να ξεδιαλύνω τι μπορεί να σημαίνει το να αποκαλώ τον εαυτό μου καλλιτέχνιδα. 47 00:02:57,200 --> 00:02:58,700 Θυμάμαι να ρωτώ τους γύρω μου: 48 00:02:58,709 --> 00:03:02,829 «Μπορώ να είμαι καλλιτέχνιδα, επικολλώντας και χρησιμοποιώντας μαρκαδόρους;» 49 00:03:02,829 --> 00:03:04,650 «Όχι, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό». 50 00:03:04,650 --> 00:03:08,080 Συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να χρησιμοποιήσω τη γραφιστική μου ευχέρεια, 51 00:03:08,080 --> 00:03:10,040 ώστε να παράγω το έργο μου. 52 00:03:10,510 --> 00:03:13,200 Μου αρέσουν οι λιτές γραμματοσειρές, 53 00:03:13,200 --> 00:03:17,400 το είδος της σαφήνειας των γραμματοσειρών sans serif. 54 00:03:19,220 --> 00:03:22,840 Αισθάνθηκα ότι το κόκκινο αιχμαλωτίζει την προσοχή. 55 00:03:24,600 --> 00:03:27,820 Κατά κανόνα, δεν διέθετα χρήματα για έγχρωμες εκτυπώσεις εικόνων. 56 00:03:28,660 --> 00:03:32,380 Πήγαινα στα παλαιοβιβλιοπωλεία, έβρισκα παλιά περιοδικά 57 00:03:32,380 --> 00:03:34,580 και τα μετέτρεπα σε ασπρόμαυρες εικόνες. 58 00:03:35,620 --> 00:03:39,300 Στην εποχή μας... το 1981...το 1983... 59 00:03:39,300 --> 00:03:42,799 ...το να εκθέτεις το έργο σου σε καθιστούσε μέρος του διαλόγου. 60 00:03:43,160 --> 00:03:47,040 Όταν άρχισε η ομάδα μου να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης 61 00:03:47,049 --> 00:03:48,650 και να πωλούνται έργα μας, 62 00:03:48,650 --> 00:03:55,170 σκέφτηκα: «Εφόσον το έργο μου εμπορευματοποιείται, υποχρεούμαι να βρω λύσεις». 63 00:03:59,680 --> 00:04:02,860 Ζητήματα αξίας...εξουσίας... 64 00:04:02,860 --> 00:04:04,920 ...δυστυχώς, δεν παύουν ποτέ να υφίστανται. 65 00:04:18,840 --> 00:04:21,230 Η αρχιτεκτονική είναι η πρώτη μου αγάπη. 66 00:04:21,320 --> 00:04:23,600 Χωροθετώ ιδέες. 67 00:04:29,000 --> 00:04:31,380 Γνωρίζω ποιες περιοχές να εμπλέξω, 68 00:04:31,380 --> 00:04:35,480 ώστε να ενεργοποιήσω έναν χώρο μέσω εικόνων και γραπτού κειμένου. 69 00:04:42,340 --> 00:04:43,320 «Σκέψου όπως εμείς». 70 00:04:43,320 --> 00:04:45,310 «Μίσησε όπως εμείς». «Νιώσε φόβο όπως εμείς». 71 00:04:45,320 --> 00:04:47,400 Θέλω το έργο μου να εγείρει σχόλια. 72 00:04:47,400 --> 00:04:49,140 [ΔΙΑΔΗΛΩΤΡΙΑ] «Δικαίωμα στη ζωή, ο τίτλος σου είναι ψέμα». 73 00:04:49,140 --> 00:04:52,070 «Αδιαφορείς αν οι γυναίκες πεθαίνουν». 74 00:04:52,840 --> 00:04:56,700 [KRUGER] Το έργο μου με τίτλο «Το σώμα σου είναι πεδίο μάχης» έγινε με σκοπό την κινητοποίηση υπέρ της διαδήλωσης. 75 00:04:56,700 --> 00:04:59,630 Αφορούσε τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών. 76 00:04:59,700 --> 00:05:03,960 Καλούσα για να προσφέρω υπηρεσίες στον Οικογενειακό Προγραμματισμό 77 00:05:03,960 --> 00:05:06,440 και δεν είχαν ιδέα ποια, στο καλό, ήμουν. 78 00:05:06,520 --> 00:05:09,380 Έλεγαν ότι είχαν ήδη συνεργασία με διαφημιστικό πρακτορείο. 79 00:05:09,380 --> 00:05:11,440 «Α, εντάξει, λοιπόν». 80 00:05:11,640 --> 00:05:15,240 Χρησιμοποιούσα τον εκτυπωτή Quirky. 81 00:05:15,500 --> 00:05:18,590 Εκεί εκτύπωνα τότε όλες τις αφίσες. 82 00:05:19,600 --> 00:05:22,260 Έπειτα έβγαινα έξω στη μια ή στις δύο το πρωί 83 00:05:22,260 --> 00:05:25,490 και αναρτούσα τις αφίσες σε όλη την πόλη. 84 00:05:29,800 --> 00:05:32,220 Φυσικά, είμαι φεμινίστρια. 85 00:05:32,340 --> 00:05:38,440 'Όμως δεν διανοήθηκα ποτέ την έμφυλη ταυτότητα ή τη σεξουαλικότητα ως ανεξάρτητες από την κοινωνική τάξη. 86 00:05:38,440 --> 00:05:42,080 Ούτε ποτέ διανοήθηκα την τάξη ως ανεξάρτητη από τη φυλετική ταυτότητα. 87 00:05:42,180 --> 00:05:44,560 Κάτι που αξίζει πραγματικά να εξετάσουμε 88 00:05:44,560 --> 00:05:48,390 είναι το τι καθορίζει την ταυτότητά μας στον κόσμο που ζούμε 89 00:05:48,390 --> 00:05:51,950 και το πώς το πολιτισμικό μας πλαίσιο μας πλάθει και μας εμπεριέχει. 90 00:05:52,240 --> 00:05:54,960 Υπάρχουν στερεότυπα... ...που αφορούν τον καλλιτέχνη... 91 00:05:54,960 --> 00:05:57,040 ...ή τον μουσικό. 92 00:05:57,560 --> 00:06:00,190 Αυτά είναι τα ηπιότερα στερεότυπα. 93 00:06:04,600 --> 00:06:07,620 Συνήθως με ρωτούν αν μπορούν να έρθουν στο στούντιό μου. 94 00:06:07,620 --> 00:06:10,140 Και απαντώ: «Θέλετε να βάλω και έναν μπερέ 95 00:06:10,140 --> 00:06:12,000 και να φωτογραφηθώ στο μεγάλο τραπέζι;» 96 00:06:12,000 --> 00:06:13,380 Αρνούμαι. 97 00:06:13,380 --> 00:06:15,880 Επ' ουδενί δεν θέλω να είμαι αυτό το πρόσωπο. 98 00:06:20,920 --> 00:06:24,000 Υπάρχει αρκετό οπτικό υλικό που αφορά εμένα. 99 00:06:24,040 --> 00:06:26,470 Δεν χρειάζονται εκατομμύρια εικόνες. 100 00:06:27,500 --> 00:06:30,420 Τι σημαίνει να στρέφεις την κάμερα προς ένα άλλο πρόσωπο; 101 00:06:30,420 --> 00:06:33,250 Θεωρώ ότι αυτή η πράξη ενέχει βαρβαρότητα. 102 00:06:45,020 --> 00:06:46,090 «Εσύ.». 103 00:06:47,660 --> 00:06:50,960 «Εσύ γνωρίζεις ότι οι γυναίκες έχουν λειτουργήσει για αιώνες 104 00:06:50,960 --> 00:06:54,940 ως κάτοπτρα που κατέχουν τη μαγική και εξαίσια δύναμη 105 00:06:54,940 --> 00:06:59,650 να αντανακλούν την αντρική φιγούρα ως διπλάσια του φυσικού της μεγέθους». 106 00:07:00,200 --> 00:07:02,170 Αυτή είναι μια ρήση της Virginia Woolf. 107 00:07:04,620 --> 00:07:07,110 Αισθάνθηκα την ανάγκη να επικαλεστώ αυτή τη ρήση.