WEBVTT 00:00:17.520 --> 00:00:22.020 [Barbara Kruger: Μέρος του διαλόγου] 00:00:26.270 --> 00:00:29.520 Πώς γίνεται οποιοδήποτε κομμάτι καμβά επικαλυμμένο με χρωστική ουσία, 00:00:29.520 --> 00:00:31.210 να αποκαλείται τέχνη; 00:00:32.760 --> 00:00:36.560 Υπάρχουν πολυάριθμοι τρόποι καλλιτεχνικής δημιουργίας, 00:00:36.760 --> 00:00:40.580 ορισμένοι πιο προσιτοί στο ευρύ κοινό από ότι κάποιοι άλλοι. 00:00:42.300 --> 00:00:45.260 Θυμάμαι ότι επισκεπτόμουν πινακοθήκες, κατά τη νεαρή μου ηλικία… 00:00:45.260 --> 00:00:47.380 …βαθιά τρομοκρατημένη. 00:00:47.640 --> 00:00:50.420 Ορισμένα έργα απαιτείται να αποκωδικοποιηθούν. 00:00:51.240 --> 00:00:55.239 Θεωρώ ότι το να είναι το έργο μου προσιτό ήταν σημαντικό για εμένα, 00:00:55.239 --> 00:00:58.670 διότι και εγώ η ίδια υπήρξα θεατής που δεν κατανοούσε, 00:00:58.670 --> 00:01:01.140 που δεν γνώριζε τους κώδικες. 00:01:15.240 --> 00:01:17.140 O φορέας Performa με προσέγγισε 00:01:17.140 --> 00:01:19.729 και, κατά τη συζήτηση, αναφέρθηκε το πάρκο των skaters. 00:01:19.729 --> 00:01:22.200 Αντέδρασα λέγοντας: «Αυτό θα ήταν φανταστικό». 00:01:23.000 --> 00:01:24.499 «Το χρήμα έχει λόγο». 00:01:24.620 --> 00:01:26.480 «Τίνος αξίες;» 00:01:30.180 --> 00:01:32.280 Αυτές είναι ιδέες που πλανώνται στον αέρα 00:01:32.300 --> 00:01:35.990 και ερωτήματα που θέτουμε μερικές φορές, 00:01:37.280 --> 00:01:40.650 καθώς και ερωτήματα που δεν θέτουμε, παρότι θα έπρεπε. 00:01:44.440 --> 00:01:46.409 Μεγάλωσα στο Newark του Νew Jersey. 00:01:46.409 --> 00:01:48.270 Η μητέρα μου και ο πατέρας μου... 00:01:48.270 --> 00:01:50.660 ...κανείς τους δεν έχει πανεπιστημιακά πτυχία. 00:01:51.960 --> 00:01:53.980 Ζούσαμε σε ένα διαμέρισμα τριών δωματίων 00:01:53.980 --> 00:01:55.970 και κοιμόμουν στο καθιστικό. 00:01:57.060 --> 00:02:01.770 Ανέκαθεν είχα πλήρη συνείδηση του πώς ο τόπος γέννησής μας, 00:02:01.770 --> 00:02:04.540 το τι μας δίνεται και το τι μας παρακρατείται, 00:02:04.540 --> 00:02:06.960 καθορίζει τις κοινωνικές μας δυνατότητες. 00:02:08.360 --> 00:02:10.120 Ήρθα στη Νέα Υόρκη. 00:02:10.120 --> 00:02:12.410 Φοίτησα στο Parson’s για ένα χρόνο. 00:02:12.520 --> 00:02:15.410 Ξεκίνησα να εργάζομαι ως λογιστική υπάλληλος 00:02:15.520 --> 00:02:18.440 και στη συνέχεια ως τηλεφωνήτρια. 00:02:19.200 --> 00:02:21.500 Ζώντας στο Nιούαρκ και αργότερα στη Νέα Υόρκη, 00:02:21.519 --> 00:02:24.360 ίσως δεν διάβαζα τις εφημερίδες αλλά τις έβλεπα καθημερινά 00:02:24.360 --> 00:02:27.049 στο μετρό και παντού. 00:02:27.049 --> 00:02:30.260 Ξαφνικά, έμαθα για τις θέσεις εργασίας στην εταιρεία Condé Nast. 00:02:30.260 --> 00:02:31.409 Ήμουν τυχερή. 00:02:31.409 --> 00:02:34.750 Με προσέλαβαν ως γραφίστα. 00:02:34.970 --> 00:02:36.920 Αν δεν προσέλκυα αναγνώστες, 00:02:36.920 --> 00:02:38.190 θα με απέλυαν. 00:02:38.250 --> 00:02:39.260 Περικοπή εικόνων. 00:02:39.260 --> 00:02:40.790 Επιλογή γραμματοσειρών. 00:02:41.400 --> 00:02:44.320 Ξεκινώντας, σκέφτηκα: «Θέλω να γίνω καλλιτεχνική διευθύντρια». 00:02:44.320 --> 00:02:46.410 Όμως ήταν ένας διαφορετικός κόσμος. 00:02:46.540 --> 00:02:50.390 Ένιωθα σαν καπνοδοχοκαθαριστής συγκριτικά με άλλους συναδέλφους μου. 00:02:50.800 --> 00:02:52.140 Πήρα άδεια διαρκείας, 00:02:52.140 --> 00:02:56.750 ώστε να ξεδιαλύνω τι μπορεί να σημαίνει το να αποκαλώ τον εαυτό μου καλλιτέχνιδα. 00:02:57.200 --> 00:02:58.700 Θυμάμαι να ρωτώ τους γύρω μου: 00:02:58.709 --> 00:03:02.829 «Μπορώ να είμαι καλλιτέχνιδα επικολλώντας και χρησιμοποιώντας μαρκαδόρους;» 00:03:02.829 --> 00:03:04.650 «Όχι, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό». 00:03:04.650 --> 00:03:08.080 Συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να χρησιμοποιήσω τη γραφιστική μου ευχέρεια, 00:03:08.080 --> 00:03:10.040 ώστε να παράγω το έργο μου. 00:03:10.510 --> 00:03:13.200 Μου αρέσουν οι λιτές γραμματοσειρές, 00:03:13.200 --> 00:03:17.400 το είδος της σαφήνειας των γραμματοσειρών sans serif. 00:03:19.220 --> 00:03:22.840 Είχα την αίσθηση ότι το κόκκινο αιχμαλωτίζει την προσοχή. 00:03:24.600 --> 00:03:27.820 Κατά κανόνα, δεν διέθετα χρήματα για έγχρωμες εκτυπώσεις εικόνων. 00:03:28.660 --> 00:03:32.380 Πήγαινα στα παλαιοβιβλιοπωλεία, έβρισκα παλιά περιοδικά 00:03:32.380 --> 00:03:34.580 και τα μετέτρεπα σε ασπρόμαυρες εικόνες. 00:03:35.620 --> 00:03:39.300 Στην εποχή μας... το 1981...το 1983... 00:03:39.300 --> 00:03:42.799 ...το να εκθέτεις το έργο σου σε καθιστούσε μέρος του διαλόγου. 00:03:43.160 --> 00:03:47.040 Όταν άρχισε η ομάδα μου να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης 00:03:47.049 --> 00:03:48.650 και να πωλούνται έργα μας, 00:03:48.650 --> 00:03:55.170 σκέφτηκα: «Αν το έργο μου εμπορευματοποιείται, πρέπει απαραιτήτως να βρω λύση». 00:03:59.680 --> 00:04:02.860 Ζητήματα αξίας, εξουσίας... 00:04:02.860 --> 00:04:04.920 ...δυστυχώς, δεν παύουν ποτέ να υφίστανται. 00:04:18.840 --> 00:04:21.230 Η αρχιτεκτονική είναι η πρώτη μου αγάπη. 00:04:21.320 --> 00:04:23.600 Χωροθετώ τις ιδέες. 00:04:29.000 --> 00:04:31.380 Γνωρίζω ποιες περιοχές θα εμπλέξω, 00:04:31.380 --> 00:04:35.480 ώστε να ενεργοποιηθεί ένας χώρος με εικόνες και κείμενο. 00:04:42.340 --> 00:04:43.320 «Σκέψου όπως εμείς». 00:04:43.320 --> 00:04:45.310 «Μίσησε όπως εμείς». «Νιώσε φόβο όπως εμείς». 00:04:45.320 --> 00:04:47.400 Θέλω το έργο μου να εγείρει σχόλια. 00:04:47.400 --> 00:04:49.140 [ΔΙΑΔΗΛΩΤΡΙΑ] «Δικαίωμα στη ζωή, ο τίτλος σου είναι ψέμα». 00:04:49.140 --> 00:04:52.070 «Αδιαφορείς αν οι γυναίκες πεθαίνουν». 00:04:52.840 --> 00:04:56.700 [KRUGER] Το έργο μου με τίτλο «Το σώμα σου είναι πεδίο μάχης» έγινε με σκοπό την κινητοποίηση υπέρ της διαδήλωσης. 00:04:56.700 --> 00:04:59.630 Αφορούσε τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών. 00:04:59.700 --> 00:05:03.960 Καλούσα για να προσφέρω υπηρεσίες στον Οικογενειακό Προγραμματισμό 00:05:03.960 --> 00:05:06.440 και δεν είχαν ιδέα ποια, στο καλό, ήμουν. 00:05:06.520 --> 00:05:09.380 Έλεγαν ότι είχαν ήδη συνεργασία με διαφημιστικό πρακτορείο. 00:05:09.380 --> 00:05:11.090 «Α, εντάξει, λοιπόν». 00:05:11.640 --> 00:05:15.240 Χρησιμοποιούσα τον εκτυπωτή Quirky. 00:05:15.500 --> 00:05:18.590 Εκεί εκτύπωνα τότε όλες τις αφίσες. 00:05:19.600 --> 00:05:22.260 Έπειτα έβγαινα έξω στη μια ή στις δύο το πρωί 00:05:22.260 --> 00:05:25.490 και αναρτούσα τις αφίσες σε όλη την πόλη. 00:05:29.800 --> 00:05:32.220 Φυσικά, είμαι φεμινίστρια. 00:05:32.340 --> 00:05:38.440 'Όμως δεν διανοήθηκα ποτέ την έμφυλη ταυτότητα ή τη σεξουαλικότητα ως ανεξάρτητες από την κοινωνική τάξη. 00:05:38.440 --> 00:05:42.080 Ούτε ποτέ διανοήθηκα την τάξη ως ανεξάρτητη από τη φυλετική ταυτότητα. 00:05:42.180 --> 00:05:44.560 Κάτι που αξίζει πραγματικά να εξετάσουμε σε βάθος 00:05:44.560 --> 00:05:48.390 είναι το τι καθορίζει την ταυτότητά μας στον κόσμο που ζούμε 00:05:48.390 --> 00:05:51.950 και το πως το πολιτισμικό μας πλαίσιο μας πλάθει και μας εμπεριέχει. 00:05:52.240 --> 00:05:54.960 Υπάρχουν στερεότυπα... ...που αφορούν τον καλλιτέχνη... 00:05:54.960 --> 00:05:57.040 ...ή τον μουσικό. 00:05:57.560 --> 00:06:00.190 Αυτά είναι τα ηπιότερα στερεότυπα. 00:06:04.600 --> 00:06:07.620 Συνήθως με ρωτούν αν μπορούν να έρθουν στο στούντιό μου. 00:06:07.620 --> 00:06:10.140 Και απαντώ: «Θέλετε να βάλω και έναν μπερέ 00:06:10.140 --> 00:06:12.000 και να φωτογραφηθώ στο μεγάλο τραπέζι;» 00:06:12.000 --> 00:06:13.380 Αρνούμαι. 00:06:13.380 --> 00:06:15.880 Επ' ουδενί δεν θέλω να είμαι αυτό το πρόσωπο. 00:06:20.920 --> 00:06:24.000 Υπάρχει αρκετό οπτικό υλικό που αφορά εμένα. 00:06:24.040 --> 00:06:26.470 Δεν χρειάζονται εκατομμύρια εικόνες. 00:06:27.500 --> 00:06:30.420 Τι σημαίνει να στρέφεις την κάμερα προς ένα άλλο πρόσωπο; 00:06:30.420 --> 00:06:33.250 Θεωρώ ότι αυτή η πράξη ενέχει βαρβαρότητα. 00:06:45.020 --> 00:06:46.090 «Εσύ.». 00:06:47.660 --> 00:06:50.960 «Εσύ γνωρίζεις ότι οι γυναίκες έχουν λειτουργήσει για αιώνες 00:06:50.960 --> 00:06:54.940 ως κάτοπτρα που κατέχουν τη μαγική και υπέροχη δύναμη 00:06:54.940 --> 00:06:59.650 να αντανακλούν την αντρική φιγούρα ως διπλάσια του φυσικού της μεγέθους». 00:07:00.200 --> 00:07:02.170 Αυτή είναι μια ρήση της Virginia Woolf. 00:07:04.620 --> 00:07:07.110 Αισθάνθηκα την ανάγκη να επικαλεστώ αυτή τη ρήση.