1
00:00:00,763 --> 00:00:05,737
คุณกำลังมองมาที่ผู้หญิง
ที่ปิดปากเงียบมาเป็นศตวรรษ

2
00:00:06,201 --> 00:00:08,537
แต่เห็นได้ชัด ว่ามันเปลี่ยนไปแล้ว

3
00:00:08,697 --> 00:00:10,381
เมื่อไม่นานมานี้เอง

4
00:00:10,771 --> 00:00:12,479
สองสามเดือนที่แล้ว

5
00:00:12,479 --> 00:00:15,602
ฉันได้กล่าวปาฐกถาสำคัญ
ต่อหน้าสาธารณะเป็นครั้งแรก

6
00:00:15,602 --> 00:00:18,217
ที่การประชุม 30 Under 30 ของนิตยสาร Forbes

7
00:00:18,217 --> 00:00:22,431
ซึ่งรวมหนุ่มสาวผู้เก่งกาจ 1,500 คน
ทุกคนล้วนอายุต่ำกว่า 30

8
00:00:23,101 --> 00:00:25,865
นั่นหมายความว่า ในปีค.ศ. 1998

9
00:00:25,865 --> 00:00:29,452
คนที่อายุมากที่สุดในกลุ่มนี้ 
ตอนนั้นอายุแค่ 14 เท่านั้น

10
00:00:29,452 --> 00:00:32,299
และคนที่เด็กที่สุด 
ตอนนั้นก็อายุแค่ 4 ขวบ

11
00:00:33,039 --> 00:00:36,628
ฉันปล่อยมุขไปว่า 
พวกเขาบางคนอาจเคยได้ยินชื่อฉัน

12
00:00:36,628 --> 00:00:38,580
จากเพลงแร็พ

13
00:00:38,580 --> 00:00:41,727
ใช่ ชื่อฉันอยู่ในเพลงแร็พ

14
00:00:41,727 --> 00:00:45,424
ตั้งเกือบ 40 เพลงเลยนะ (เสียงหัวเราะ)

15
00:00:46,614 --> 00:00:50,109
แต่คืนที่ฉันปล่าวปาฐกถา 
มีสิ่งน่าประหลาดใจอย่างหนึ่งเกิดขึ้น

16
00:00:50,109 --> 00:00:56,355
ฉัน ซึ่งอายุ 41 
มีหนุ่ม 27 เข้ามาจีบ

17
00:00:56,845 --> 00:00:59,331
ฉันรู้ ประหลาดใช่มั้ยล่ะ

18
00:01:00,301 --> 00:01:02,914
เขามีเสน่ห์ และฉันก็รู้สึกปลื้ม

19
00:01:02,914 --> 00:01:04,687
แต่ฉันปฏิเสธเขา

20
00:01:04,947 --> 00:01:08,331
คุณรู้ไหม มุขจีบสาวที่ไม่ได้ผลของเขา
คืออะไร

21
00:01:08,711 --> 00:01:12,461
เขาบอกว่า เขาจะทำให้ฉัน
รู้สึกเหมือนสาวอายุ 22 อีกครั้ง

22
00:01:12,461 --> 00:01:17,407
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

23
00:01:18,637 --> 00:01:23,908
ต่อมาในคืนนั้น ฉันจึงรู้ตัวว่า
ฉันอาจจะเป็นคนอายุเกิน 40 เพียงคนเดียว

24
00:01:23,908 --> 00:01:26,509
ที่ไม่อยากอายุ 22 อีกครั้ง

25
00:01:26,509 --> 00:01:29,109
(เสียงหัวเราะ)

26
00:01:29,109 --> 00:01:32,969
(เสียงปรบมือ)

27
00:01:35,269 --> 00:01:40,294
ตอนอายุ 22 
ฉันตกหลุมรักกับเจ้านายของฉัน

28
00:01:40,294 --> 00:01:43,115
และตอนอายุ 24

29
00:01:43,115 --> 00:01:46,547
ฉันก็ได้เรียนรู้ผลกรรมร้ายแรงที่ตามมา

30
00:01:47,667 --> 00:01:50,848
ฉันขอดูมือหน่อยได้ไหม ว่ามีใครในที่นี้บ้าง

31
00:01:50,848 --> 00:01:55,361
ที่ตอนอายุ 22 ไม่เคยทำอะไรผิด 
หรือไม่เคยทำสิ่งที่ต้องมาเสียใจภายหลัง

32
00:01:57,151 --> 00:01:59,718
ใช่ ฉันว่าแล้ว

33
00:02:00,648 --> 00:02:06,428
ดังนั้น คุณคงเหมือนฉันตอนอายุ 22 
บางคนอาจเลือกเส้นทางที่ผิด

34
00:02:06,428 --> 00:02:09,466
และตกหลุมรักคนที่ไม่ควรรัก

35
00:02:09,466 --> 00:02:11,428
ซึ่งอาจเป็นเจ้านายของคุณเอง

36
00:02:12,038 --> 00:02:14,973
แต่ที่ต่างไปคือ เจ้านายของคุณ

37
00:02:14,973 --> 00:02:19,052
คงไม่ใช่ประธานาธิบดี
ของสหรัฐอเมริกา

38
00:02:19,802 --> 00:02:24,098
แน่นอนล่ะ
ชีวิตเต็มไปด้วยเรื่องน่าประหลาดใจ

39
00:02:24,098 --> 00:02:29,021
นับจากนั้น ไม่มีแม้สักวันเดียว
ที่ฉันไม่ถูกเตือนให้นึกถึงความผิดพลาดนั้น

40
00:02:29,021 --> 00:02:31,294
และฉันเสียใจอย่างสุดซึ้ง
กับความผิดพลาดครั้งนั้น

41
00:02:33,404 --> 00:02:40,026
ในปีค.ศ. 1998 หลังจากล่องลอยไปกับ
ความรักที่ไม่ควรเกิดขึ้น

42
00:02:40,026 --> 00:02:45,488
ฉันก็ถูกเหวี่ยงเข้าสู่พายุการเมือง กฎหมาย 
และสื่อมวลชนที่รุนแรง

43
00:02:45,488 --> 00:02:49,055
อย่างที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน

44
00:02:49,055 --> 00:02:51,877
จำได้ไหมคะ เมื่อก่อนนี้

45
00:02:51,877 --> 00:02:54,879
เราบริโภคข่าวสารผ่านแค่สามช่องทาง

46
00:02:54,879 --> 00:02:57,551
อ่านหนังสือพิมพ์หรือนิตยสาร

47
00:02:57,551 --> 00:02:59,386
ฟังวิทยุ

48
00:02:59,386 --> 00:03:01,004
หรือดูโทรทัศน์

49
00:03:01,004 --> 00:03:02,304
แค่นั้น

50
00:03:02,304 --> 00:03:06,259
แต่ชะตาชีวิตฉันไม่เป็นอย่างนั้น

51
00:03:06,259 --> 00:03:09,881
ข่าวฉาวนี้ส่งมาถึงคุณ

52
00:03:09,881 --> 00:03:12,281
โดยการปฏิวัติยุคดิจิทัล

53
00:03:12,281 --> 00:03:15,988
นั่นหมายความว่า เราสามารถเข้าถึง
ข้อมูลทั้งหมดที่เราต้องการ

54
00:03:15,988 --> 00:03:20,283
เมื่อเราต้องการ เมื่อไหร่ ที่ไหนก็ได้

55
00:03:20,283 --> 00:03:24,973
และเมื่อเรื่องของฉันถูกเปิดเผย
ในเดือนมกราคม ปีค.ศ. 1998

56
00:03:24,973 --> 00:03:27,759
มันถูกเปิดเผยออนไลน์

57
00:03:27,759 --> 00:03:30,760
เป็นครั้งแรกที่ช่องทางสื่อสารดั้งเดิม

58
00:03:30,760 --> 00:03:35,283
ถูกอินเทอร์เน็ตแซงหน้า
ในการเสนอข่าวสำคัญๆ

59
00:03:35,283 --> 00:03:39,504
เป็นคลิกเดียวที่ส่งผล
สะท้อนสะเทือนไปทั่วโลก

60
00:03:40,484 --> 00:03:42,922
สำหรับตัวฉัน สิ่งนี้มันหมายความว่า

61
00:03:42,922 --> 00:03:48,040
ในชั่วข้ามคืน ฉันเปลี่ยนจาก
คนที่ไม่มีใครรู้จัก มีความเป็นส่วนตัวเต็มที่

62
00:03:48,040 --> 00:03:53,487
เป็นคนที่ถูกเหยียดหยามโดยสาธารณชนทั่วโลก

63
00:03:53,487 --> 00:03:57,782
ฉันเป็นเหมือนคนไข้คนแรก
ของการเสื่อมเสียชื่อเสียงส่วนบุคคล

64
00:03:57,782 --> 00:04:02,338
ในวงกว้างระดับโลกแทบจะฉับพลันทันที

65
00:04:03,118 --> 00:04:05,927
การด่วนตัดสิน 
ที่มีเทคโนโลยีเป็นตัวสนับสนุน

66
00:04:05,927 --> 00:04:10,042
นำไปสู่ฝูงชนผู้ขว้างปาก้อนหินใส่ฉัน
ในโลกเสมือน

67
00:04:10,042 --> 00:04:13,101
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นยุคก่อนโซเชียลมีเดีย

68
00:04:13,101 --> 00:04:16,653
แต่ผู้คนก็สามารถแสดงความเห็นออนไลน์

69
00:04:16,653 --> 00:04:22,881
อีเมล์เรื่องราวหากัน และแน่นอน 
อีเมล์มุขตลกที่โหดร้ายถึงกัน

70
00:04:22,881 --> 00:04:25,970
แหล่งข่าวทั้งหลายลงรูปถ่ายของฉันไปทั่ว

71
00:04:25,970 --> 00:04:29,754
เพื่อขายหนังสือพิมพ์ แถบโฆษณาออนไลน์

72
00:04:29,754 --> 00:04:32,293
และดึงดูดให้คนเปิดดูทีวี

73
00:04:33,913 --> 00:04:37,462
คุณจำภาพของฉันได้ไหมคะ

74
00:04:37,462 --> 00:04:39,924
เช่น ภาพที่ฉันใส่หมวกแบเร่

75
00:04:41,224 --> 00:04:44,219
ตอนนี้ ฉันยอมรับว่าฉันทำผิดพลาดไป

76
00:04:44,219 --> 00:04:47,087
โดยเฉพาะการใส่หมวดแบเร่ใบนั้น

77
00:04:48,267 --> 00:04:52,556
แต่ความสนใจและการตัดสินที่ฉันได้รับ

78
00:04:52,556 --> 00:04:56,920
ผลที่เกิดกับฉัน
มันเป็นสิ่งที่ไม่เคยมีมาก่อน

79
00:04:56,920 --> 00:05:00,079
ฉันถูกตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงมั่วโลกีย์

80
00:05:00,079 --> 00:05:06,627
เป็นอีตัว ผู้หญิงสำส่อน โสเภณี สาวไร้สมอง

81
00:05:06,627 --> 00:05:09,405
และแน่นอน เป็น "นังผู้หญิงคนนั้น"

82
00:05:10,455 --> 00:05:13,220
มีคนเห็นฉันมากมาย

83
00:05:13,220 --> 00:05:16,608
แต่มีคนรู้จักฉันจริงไม่กี่คน

84
00:05:16,608 --> 00:05:20,186
และฉันเข้าใจ มันง่ายที่จะลืมไปว่า

85
00:05:20,186 --> 00:05:22,787
ผู้หญิงคนนั้นมีตัวตน

86
00:05:22,787 --> 00:05:26,755
มีจิตวิญญาณ และเคยเป็นผู้เป็นคน

87
00:05:29,505 --> 00:05:34,404
เมื่อเรื่องนี้เกิดขึ้นกับฉัน 17 ปีก่อน 
มันยังไม่มีชื่อเรียก

88
00:05:34,404 --> 00:05:38,801
เดี๋ยวนี้เราเรียกมันว่าการกลั่นแกล้งในโลกไซเบอร์ 
หรือการล่วงละเมิดออนไลน์

89
00:05:40,421 --> 00:05:43,717
วันนี้ ฉันอยากเล่าประสบการณ์บางส่วนของฉัน
ให้คุณฟัง

90
00:05:43,717 --> 00:05:48,351
ว่าประสบการณ์นั้นส่งผลต่อการมอง
และทำความเข้าใจวัฒนธรรมของฉันอย่างไร

91
00:05:48,351 --> 00:05:52,723
และฉันหวังว่าประสบการณ์ในอดีตของฉัน
จะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลง

92
00:05:52,723 --> 00:05:55,641
ที่ทำให้มีคนต้องทุกข์ทรมานน้อยลง

93
00:05:57,611 --> 00:06:03,494
ในปีค.ศ. 1998 
ฉันสูญเสียชื่อเสียงและศักดิ์ศรี

94
00:06:03,494 --> 00:06:06,994
ฉันสูญเสียหมดแทบทุกอย่าง

95
00:06:06,994 --> 00:06:10,105
และเกือบสูญเสียชีวิต

96
00:06:12,905 --> 00:06:15,299
ฉันขอวาดภาพให้คุณเห็นอย่างนี้นะคะ

97
00:06:17,319 --> 00:06:20,866
ในเดือนกันยายน ปีค.ศ. 1998

98
00:06:20,866 --> 00:06:23,552
ฉันนั่งอยู่ในห้องทำงานที่ไม่มีหน้าต่าง

99
00:06:23,552 --> 00:06:26,616
ในสำนักงานอัยการอิสระ

100
00:06:26,616 --> 00:06:31,051
ใต้แสงไฟฟลูออเรสเซนต์
ที่ส่งเสียงฮึมๆ ตลอดเวลา

101
00:06:31,051 --> 00:06:34,882
ฉันฟังเสียงพูดของตัวเอง

102
00:06:34,882 --> 00:06:38,620
เสียงของฉันที่พูดโทรศัพท์กับเพื่อน

103
00:06:38,620 --> 00:06:41,756
คนที่ฉันคิดว่าเป็นเพื่อน
ได้บันทึกไว้เมื่อหนึ่งปีก่อนหน้านั้น

104
00:06:41,756 --> 00:06:45,331
ฉันอยู่ตรงนั้นเพราะฉันได้รับคำสั่งศาล

105
00:06:45,331 --> 00:06:51,194
ให้มารับรองว่าบทสนทนา
ทั้ง 20 ชั่วโมงในเทปนั้นเป็นของจริง

106
00:06:53,194 --> 00:06:57,181
ตลอดแปดเดือนที่ผ่านมา 
เนื้อหาที่ลึกลับในเทปพวกนั้น

107
00:06:57,181 --> 00:07:01,129
แขวนอยู่เหนือหัวฉันเหมือนดาบของเดโมคลีส 
(ในนิยายเทพปกรณัมของกรีก)

108
00:07:01,129 --> 00:07:05,215
คือ ใครจะไปจำสิ่งที่พูดไป
เมื่อหนึ่งปีที่แล้วได้

109
00:07:05,215 --> 00:07:09,303
ฉันฟังเทปนั้น ทั้งกลัวและทั้งอับอาย

110
00:07:11,013 --> 00:07:15,555
ฟังเสียงตัวเองที่บ่นเพ้อเจ้อ
เรื่องไร้สาระในแต่ละวัน

111
00:07:15,555 --> 00:07:19,426
ฟังเสียงตัวเอง สารภาพว่า
หลงรักท่านประธานาธิบดี

112
00:07:19,426 --> 00:07:22,805
และแน่นอน เรื่องที่ฉันอกหัก

113
00:07:22,805 --> 00:07:27,623
ฟังตัวเองที่บางทีก็ร้ายกาจ 
หยาบคาย บางทีก็งี่เง่า

114
00:07:27,623 --> 00:07:32,342
โหดร้าย ไม่รู้จักให้อภัย
และไร้มารยาท

115
00:07:33,262 --> 00:07:36,121
ฟังด้วยความละอายอย่างที่สุด

116
00:07:36,121 --> 00:07:38,805
กับตัวตนภาคที่แย่ที่สุดของฉัน

117
00:07:38,805 --> 00:07:42,317
ตัวตนที่ฉันเองยังจำแทบไม่ได้

118
00:07:44,537 --> 00:07:48,659
ไม่กี่วันต่อมา รายงานการสอบสวนดังกล่าว
ก็ถูกส่งให้รัฐสภา

119
00:07:48,659 --> 00:07:53,770
เทปเสียงและบทถอดเทปทั้งหมด 
ถ้อยคำที่ถูกขโมยไปเหล่านั้นอยู่ในรายงานด้วย

120
00:07:54,790 --> 00:07:58,961
การที่มีคนอ่านบทถอดเทปได้นั้น
มันก็น่ากลัวพอแล้ว

121
00:07:58,961 --> 00:08:01,708
แต่สองสามสัปดาห์ต่อมา

122
00:08:01,708 --> 00:08:05,005
เทปเสียงก็ถูกนำมาออกอากาศทางทีวี

123
00:08:05,005 --> 00:08:08,418
และส่วนใหญ่ยังหาฟังได้ออนไลน์ด้วย

124
00:08:10,331 --> 00:08:15,015
การถูกทำให้อับอายขายหน้าต่อสาธารณะ
มันเจ็บปวดทรมานมาก

125
00:08:15,015 --> 00:08:18,708
แทบทนมีชีวิตต่อไปไม่ไหว

126
00:08:20,938 --> 00:08:26,054
นี่ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นปกติในปีค.ศ. 1998

127
00:08:26,054 --> 00:08:31,836
หมายถึงการขโมยถ้อยคำ การกระทำ

128
00:08:31,836 --> 00:08:34,459
บทสนทนา หรือรูปภาพของผู้อื่น

129
00:08:34,459 --> 00:08:37,038
แล้วเอาไปเปิดเผยต่อสาธารณะ

130
00:08:37,038 --> 00:08:39,475
โดยไม่ได้รับอนุญาต

131
00:08:39,475 --> 00:08:41,937
โดยไม่มีการบอกบริบท

132
00:08:41,937 --> 00:08:44,531
โดยไร้ซึ่งเมตตา

133
00:08:46,091 --> 00:08:49,181
ข้ามเวลามา 12 ปี ในปีค.ศ. 2010

134
00:08:49,181 --> 00:08:52,338
ซึ่งมีโซเชียลมีเดียเกิดขึ้นแล้ว

135
00:08:53,158 --> 00:08:58,190
น่าเศร้าที่มีกรณีอย่างฉันเกิดขึ้นมากมาย

136
00:08:58,190 --> 00:09:01,208
ไม่ว่าใครบางคนจะได้ทำสิ่งที่ผิดพลาดหรือไม่

137
00:09:01,208 --> 00:09:06,920
ไม่ว่าจะเป็นบุคคลสาธารณะ หรือบุคคลธรรมดา

138
00:09:06,920 --> 00:09:11,849
ผลที่ตามมาในบางกรณีมันเลวร้าย 
เลวร้ายมากๆ

139
00:09:13,799 --> 00:09:16,347
ฉันคุยโทรศัพท์กับแม่

140
00:09:16,347 --> 00:09:19,064
ในเดือนกันยายน ปีค.ศ. 2010

141
00:09:19,064 --> 00:09:20,921
เราคุยกันเกี่ยวกับข่าว

142
00:09:20,921 --> 00:09:23,713
นักศึกษาหนุ่มปีหนึ่ง
ที่มหาวิทยาลัยรัทเกอร์

143
00:09:23,713 --> 00:09:25,866
ชื่อไทเลอร์ คลีเมนทิ

144
00:09:26,656 --> 00:09:29,804
ไทเลอร์ผู้อ่อนหวาน อ่อนโยน
และมีความคิดสร้างสรรค์

145
00:09:29,804 --> 00:09:32,183
ถูกรูมเมทแอบถ่ายเว็บแคม

146
00:09:32,183 --> 00:09:34,956
ขณะอยู่บนเตียงกับผู้ชายอีกคน

147
00:09:36,606 --> 00:09:39,264
เมื่อคนในโลกออนไลน์รู้เรื่องนี้

148
00:09:39,264 --> 00:09:42,399
การล้อเลียนและกลั่นแกล้งในโลกไซเบอร์
ก็เริ่มขึ้น

149
00:09:44,079 --> 00:09:45,998
ไม่กี่วันต่อมา

150
00:09:45,998 --> 00:09:49,714
ไทเลอร์กระโดดจากสะพานจอร์จ วอชิงตัน

151
00:09:49,714 --> 00:09:51,247
สู่ความตาย

152
00:09:51,247 --> 00:09:53,194
เขาอายุ 18 ปี

153
00:09:55,244 --> 00:10:00,347
แม่ของฉันเอาเรื่องที่เกิดขึ้นกับไทเลอร์
และครอบครัวมาเปรียบกับตัวเอง

154
00:10:00,347 --> 00:10:02,902
แม่โกรธและเจ็บปวดมาก

155
00:10:02,902 --> 00:10:06,570
ซึ่งฉันไม่ค่อยเข้าใจนัก

156
00:10:06,570 --> 00:10:08,940
แต่สุดท้ายฉันก็นึกได้ว่า

157
00:10:08,940 --> 00:10:11,921
แม่คงนึกถึงปีค.ศ. 1998

158
00:10:11,921 --> 00:10:15,954
นึกถึงตอนที่ต้องนั่งข้างเตียงฉันทุกคืน

159
00:10:18,824 --> 00:10:24,797
ตอนที่บังคับให้ฉันอาบน้ำ
โดยเปิดประตูห้องน้ำทิ้งไว้

160
00:10:24,797 --> 00:10:28,907
และตอนที่ทั้งพ่อและแม่ของฉันกลัวว่า

161
00:10:28,907 --> 00:10:31,857
ฉันจะถูกล้อเลียนให้อับอายขายหน้าจนตาย

162
00:10:31,857 --> 00:10:34,169
ไม่ได้เล่นคำ คือตายจริงๆ

163
00:10:36,339 --> 00:10:39,286
ทุกวันนี้ มีพ่อแม่มากมาย

164
00:10:39,286 --> 00:10:42,628
ที่ไม่มีโอกาสได้ก้าวเข้ามา
ช่วยเหลือคนที่เขารัก

165
00:10:42,628 --> 00:10:46,809
หลายคนได้รู้เรื่องราวที่ลูกต้องทุกข์ทรมาน
และถูกดูถูกเหยียดหยาม

166
00:10:46,809 --> 00:10:49,374
หลังจากที่มันสายเกินไปแล้ว

167
00:10:49,944 --> 00:10:54,541
ความตายอันน่าเศร้าที่ไม่ควรเกิดขึ้น
ของไทเลอร์ เป็นจุดเปลี่ยนสำหรับฉัน

168
00:10:54,541 --> 00:10:58,582
มันทำให้ฉันเอาประสบการณ์ของตัวเอง
มาพิจารณาในบริบทใหม่

169
00:10:58,582 --> 00:11:02,877
ฉันเริ่มมองโลกของการดูถูกเหยียดหยาม
และการกลั่นแกล้งที่อยู่รอบตัวฉัน

170
00:11:02,877 --> 00:11:06,360
และเห็นบางอย่างที่แตกต่างออกไป

171
00:11:06,360 --> 00:11:11,584
ในปีค.ศ. 1998 เราไม่มีทางรู้เลยว่า
เทคโนโลยีใหม่มาแรง

172
00:11:11,584 --> 00:11:14,254
ที่เรียกว่าอินเทอร์เน็ต 
จะพาเราไปทางไหน

173
00:11:14,254 --> 00:11:18,462
นับแต่นั้นมา มันก็เชื่อมโยงผู้คนเข้าด้วยกัน
อย่างที่เราไม่อาจจินตนาการได้มาก่อน

174
00:11:18,462 --> 00:11:20,379
พาพี่น้องที่พลัดพรากมาพบกัน

175
00:11:20,379 --> 00:11:24,450
ช่วยชีวิตผู้คน ก่อกำเนิดการปฏิวัติ

176
00:11:24,450 --> 00:11:29,300
แต่ด้านมืด การกลั่นแกล้งในโลกไซเบอร์ 
การเหยียดหยามว่าเป็นโสเภณี อย่างที่ฉันเจอ

177
00:11:29,300 --> 00:11:31,805
ก็ผุดขึ้นราวดอกเห็ด

178
00:11:32,565 --> 00:11:37,465
ทุกๆ วันในโลกออนไลน์ ผู้คน 
โดยเฉพาะเด็กหนุ่มสาว

179
00:11:37,465 --> 00:11:40,772
ที่มีพัฒนาการที่ยังไม่พร้อม
สำหรับรับมือกับเรื่องพวกนี้

180
00:11:40,772 --> 00:11:43,304
ถูกข่มเหงรังแกและดูถูกเหยียดหยาม

181
00:11:43,304 --> 00:11:45,996
จนไม่อาจจินตนาการว่า
จะมีชีวิตอยู่ถึงพรุ่งนี้ได้อย่างไร

182
00:11:45,996 --> 00:11:49,145
และน่าเศร้าอย่างยิ่ง
ที่บางคนก็อยู่ไม่ถึงพรุ่งนี้จริงๆ

183
00:11:49,145 --> 00:11:51,901
ซึ่งผลนั้นไม่ได้เกิดในโลกเสมือนแล้ว

184
00:11:52,951 --> 00:11:59,628
องค์กร ChildLine ของอังกฤษ
ที่มุ่งช่วยเหลือเด็กที่มีปัญหาด้านต่างๆ

185
00:11:59,628 --> 00:12:03,309
รายงานสถิติที่น่าตกใจเมื่อปีที่แล้ว

186
00:12:03,309 --> 00:12:06,930
ว่าจากปีค.ศ. 2012 ถึง 2013

187
00:12:06,930 --> 00:12:10,204
จำนวนโทรศัพท์และอีเมล์ที่เข้ามา


188
00:12:10,204 --> 00:12:15,080
ปรึกษาเรื่องการถูกกลั่นแกล้งในโลกไซเบอร์ 
เพิ่มขึ้น 87 เปอร์เซ็นต์

189
00:12:15,080 --> 00:12:17,262
การวิเคราะห์รวบรวมงานวิจัย
ในประเทศเนเธอร์แลนด์

190
00:12:17,262 --> 00:12:19,257
แสดงให้เห็นเป็นครั้งแรกว่า

191
00:12:19,257 --> 00:12:24,299
การกลั่นแกล้งในโลกไซเบอร์
นำไปสู่การคิดฆ่าตัวตาย

192
00:12:24,299 --> 00:12:28,199
มากกว่าการกลั่นแกล้งในโลกออฟไลน์

193
00:12:28,199 --> 00:12:31,960
คุณรู้ไหม สิ่งที่ทำให้ฉันตกใจ 
แม้ว่าจริงๆ ฉันไม่ควรตกใจแล้ว

194
00:12:31,960 --> 00:12:35,897
ก็คือ งานวิจัยอีกงานในปีที่แล้ว 
ที่พบว่า การดูถูกเหยียดหยาม

195
00:12:35,897 --> 00:12:38,895
เป็นอารมณ์ที่คนมีความรู้สึกเข้มข้นรุนแรง

196
00:12:38,895 --> 00:12:42,955
กว่าความสุข หรือแม้แต่ความโกรธ

197
00:12:44,305 --> 00:12:47,490
ความโหดร้ายต่อผู้อื่นนั้นไม่ใช่เรื่องใหม่

198
00:12:47,490 --> 00:12:53,870
แต่ในโลกออนไลน์ ความอับอายขายหน้า
ถูกขยายให้รุนแรงขึ้นด้วยเทคโนโลยี

199
00:12:53,870 --> 00:12:59,187
จนไร้ขอบเขต ใครๆ ก็เข้าถึงข้อมูลได้ตลอดไป

200
00:12:59,187 --> 00:13:04,877
เสียงสะท้อนของความอับอายเคยจำกัดวง
อยู่เพียงแค่ในครอบครัว ในหมู่บ้าน

201
00:13:04,877 --> 00:13:07,221
ในโรงเรียน ในชุมชนของคุณ

202
00:13:07,221 --> 00:13:11,099
แต่เดี๋ยวนี้ มันรวมชุมชนออนไลน์ด้วย

203
00:13:11,099 --> 00:13:13,941
คนนับล้านๆ ซึ่งไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ

204
00:13:13,941 --> 00:13:17,934
สามารถทิ่มแทงคุณด้วยคำพูดของเขา
และมันเจ็บปวดแสนสาหัส

205
00:13:17,934 --> 00:13:21,070
และมันไม่มีขอบเขตด้วยว่า
มีคนกี่คน

206
00:13:21,070 --> 00:13:23,158
ที่สามารถมองเห็นคุณได้อย่างเปิดเผย

207
00:13:23,158 --> 00:13:26,577
และจับคุณขังไว้ในคุกสาธารณะ

208
00:13:27,257 --> 00:13:30,186
การดูถูกเหยียดหยามโดยสาธารณชน

209
00:13:30,186 --> 00:13:32,300
มีราคาแสนแพงสำหรับตัวบุคคล

210
00:13:33,130 --> 00:13:38,901
และการเติบโตของอินเทอร์เน็ต
ก็ทำให้ราคานั้นมันพุ่งสูงลิ่ว

211
00:13:39,841 --> 00:13:42,268
เกือบสองทศวรรษมาแล้ว

212
00:13:42,268 --> 00:13:46,386
ที่เราค่อยๆ หว่านเม็ดพันธุ์ของความอับอาย 
และการดูถูกเหยียดหยามโดยสาธารณชน

213
00:13:46,386 --> 00:13:52,207
ในผืนดินแห่งวัฒนธรรมของเรา
ทั้งออนไลน์และออฟไลน์

214
00:13:52,207 --> 00:13:57,105
เว็บไซต์นินทา ปาปารัสซี่ 
รายการเรียลลิตี้โชว์ การเมือง

215
00:13:57,105 --> 00:14:02,941
บรรดาช่องทางเสนอข่าวและแฮกเกอร์
ล้วนลักลอบค้าขายความอับอาย

216
00:14:02,941 --> 00:14:07,159
มันนำไปสู่การชินชาไร้ความรู้สึก
และสิ่งแวดล้อมออนไลน์ที่ยอมให้มันเกิดขึ้น

217
00:14:07,159 --> 00:14:13,221
ซึ่งเอื้อต่อการโพสต์ข้อความโจมตี การรุกล้ำ
ความเป็นส่วนตัว และการกลั่นแกล้งในโลกไซเบอร์

218
00:14:13,221 --> 00:14:17,306
การเปลี่ยนแปลงนี้ได้สร้างสิ่งที่
โปรเฟสเซอร์นิโคลัส มิลส์เรียกว่า

219
00:14:17,306 --> 00:14:21,090
วัฒนธรรมของการดูถูกเหยียดหยาม

220
00:14:21,090 --> 00:14:26,269
ลองคิดถึงตัวอย่างชัดๆ สักสองสามเรื่อง
แค่ในหกเดือนที่ผ่านมา

221
00:14:26,269 --> 00:14:31,353
สแนปแชต ซึ่งเป็นบริการที่
เด็กรุ่นใหม่ส่วนใหญ่ใช้กัน

222
00:14:31,353 --> 00:14:34,048
ได้อ้างว่าข้อความที่ส่งไปมีอายุ

223
00:14:34,048 --> 00:14:35,751
เพียงสองสามวินาที

224
00:14:35,751 --> 00:14:39,161
คุณคงจินตนาการได้ว่า
สองสามวินาทีนั้นจะมีเนื้อหาได้มากแค่ไหน

225
00:14:39,161 --> 00:14:43,294
ปรากฏว่าแอพลิเคชั่นที่สแนปแชต
ใช้เก็บข้อความ

226
00:14:43,294 --> 00:14:45,988
ที่ผู้ใช้ต้องการเก็บไว้ได้ถูกแฮ็ก

227
00:14:45,988 --> 00:14:52,838
บทสนทนา รูปภาพ และวิดีโอส่วนตัว
นับแสนชิ้น รั่วไหลสู่โลกออนไลน์

228
00:14:52,838 --> 00:14:57,095
และต่อไปนี้จะมีอายุเป็นนิรันดร์

229
00:14:57,095 --> 00:15:01,251
เจนนิเฟอร์ ลอว์เรนซ์และนักแสดงคนอื่นๆ
ถูกแฮกบัญชี iCloud

230
00:15:01,251 --> 00:15:05,198
ภาพส่วนตัว ภาพกับคนรัก ภาพเปลือย
ถูกเอาไปเผยแพร่ทั่วอินเทอร์เน็ต

231
00:15:05,198 --> 00:15:07,080
โดยไม่ได้รับอนุญาต

232
00:15:07,080 --> 00:15:11,212
เว็บไซต์นินทาดาราแห่งหนึ่ง
มีคนกดเข้ามาชมมากกว่าห้าล้านครั้ง

233
00:15:11,212 --> 00:15:13,787
ต่อข่าวนินทาดาราหนึ่งเรื่อง

234
00:15:15,027 --> 00:15:18,526
แล้วการแฮกข้อมูลของบริษัท
โซนี่ พิคเจอร์ล่ะ

235
00:15:18,526 --> 00:15:21,523
เอกสารที่ได้รับความสนใจมากที่สุด

236
00:15:21,523 --> 00:15:27,559
ก็คืออีเมล์ส่วนตัวที่มีคุณค่า
ในการสร้างความอับอายต่อสาธารณชนมากที่สุด

237
00:15:27,559 --> 00:15:30,809
แต่ในวัฒนธรรมของการดูถูกเหยียดหยาม

238
00:15:30,809 --> 00:15:34,899
ยังมีป้ายราคาอีกแบบหนึ่ง
ที่ติดอยู่กับการทำให้อับอายต่อหน้าสาธารณชน

239
00:15:35,639 --> 00:15:38,797
ราคาที่ไม่ได้วัดจากต้นทุนของเหยื่อ

240
00:15:38,797 --> 00:15:41,050
เช่นที่ไทเลอร์และคนอื่นๆ อีกมากมาย

241
00:15:41,050 --> 00:15:43,024
ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง ชนกลุ่มน้อย

242
00:15:43,024 --> 00:15:47,202
และชาวรักร่วมเพศต้องจ่ายหรือสูญเสียไป

243
00:15:47,202 --> 00:15:51,758
แต่เป็นราคาที่วัดจากกำไร
ของคนที่ใช้คนพวกนี้เป็นเหยื่อ

244
00:15:52,868 --> 00:15:56,931
การรุกล้ำข้อมูลส่วนตัวของผู้อื่น
ซึ่งเป็นวัตถุดิบ

245
00:15:56,931 --> 00:16:02,921
ถูกรวบรวม จัดบรรจุ และขายเพื่อกำไร
อย่างมีประสิทธิภาพและเลือดเย็น

246
00:16:02,921 --> 00:16:08,703
เกิดตลาดที่มีการดูถูกเหยียดหยาม
ต่อหน้าสาธารณชนเป็นสินค้า

247
00:16:08,703 --> 00:16:12,047
และความอับอายเป็นอุตสาหกรรม

248
00:16:12,047 --> 00:16:15,739
แล้วมันทำเงินได้อย่างไร

249
00:16:15,739 --> 00:16:17,573
การคลิกไงคะ

250
00:16:17,573 --> 00:16:20,104
ยิ่งน่าอับอาย ก็ยิ่งมีคนคลิกเข้าไปดู

251
00:16:20,104 --> 00:16:23,958
ยิ่งมีคนคลิกมาก ก็ยิ่งได้ค่าโฆษณามาก

252
00:16:25,428 --> 00:16:27,633
เราอยู่ในวงจรอันตราย

253
00:16:27,633 --> 00:16:30,558
ยิ่งเราคลิกเข้าไปอ่านข่าวนินทาพวกนี้

254
00:16:30,558 --> 00:16:34,279
เรายิ่งชินชา ไร้ความรู้สึกต่อมนุษย์
ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องราวนั้น

255
00:16:34,279 --> 00:16:39,735
และยิ่งเราชินชา เราก็ยิ่งคลิกเข้าไปดู

256
00:16:39,735 --> 00:16:42,658
ตลอดเวลาเหล่านั้น 
ก็มีใครบางคนทำเงิน

257
00:16:42,658 --> 00:16:45,541
จากความทุกข์ทรมานของคนอื่น

258
00:16:46,871 --> 00:16:49,674
ทุกๆ ครั้งที่เราคลิก เราได้ตัดสินใจเลือก

259
00:16:49,674 --> 00:16:53,086
ยิ่งเราทำให้วัฒนธรรมของเราเต็มไปด้วย
การทำให้อับอายต่อหน้าสาธารณชน

260
00:16:53,086 --> 00:16:54,945
มันก็ยิ่งเป็นที่ยอมรับมากขึ้น

261
00:16:54,945 --> 00:16:58,148
เราก็จะยิ่งเห็นพฤติกรรม
การกลั่นแกล้งในโลกไซเบอร์

262
00:16:58,148 --> 00:17:00,795
การโพสต์โจมตี ส่อเสียด การแฮกข้อมูลต่างๆ

263
00:17:00,795 --> 00:17:03,721
และการล่วงละเมิดออนไลน์

264
00:17:03,721 --> 00:17:11,429
ทำไมน่ะหรือ เพราะมันมีการดูถูดเหยียดหยาม
เป็นแกนกลางเหมือนกัน

265
00:17:11,429 --> 00:17:15,725
พฤติกรรมเหล่านี้เป็นอาการของ
วัฒนธรรมที่เราสร้างขึ้นมา

266
00:17:15,725 --> 00:17:18,032
ลองคิดดูสิคะ

267
00:17:19,232 --> 00:17:22,644
การเปลี่ยนพฤติกรรม
เริ่มจากการเปลี่ยนความเชื่อ

268
00:17:22,644 --> 00:17:26,150
เราเห็นหลักฐานมาแล้วจากประเด็น
การเหยียดเชื้อชาติและคนรักร่วมเพศ

269
00:17:26,150 --> 00:17:30,100
และอคติอื่นๆ อีกมากมาย
ทั้งในวันนี้และในอดีต

270
00:17:30,910 --> 00:17:34,068
เมื่อเราเปลี่ยนความเชื่อเกี่ยวกับ
การแต่งงานของคนเพศเดียวกัน

271
00:17:34,068 --> 00:17:38,020
คนจำนวนมากขึ้นได้รับเสรีภาพที่เท่าเทียม

272
00:17:38,020 --> 00:17:40,733
เมื่อเราเริ่มให้คุณค่ากับความยั่งยืน

273
00:17:40,733 --> 00:17:43,681
ก็มีคนเริ่มรีไซเคิลมากขึ้น

274
00:17:43,681 --> 00:17:46,956
สำหรับวัฒนธรรมการดูถูกเหยียดหยาม

275
00:17:46,956 --> 00:17:50,601
สิ่งที่เราต้องการคือการปฏิวัติวัฒนธรรม

276
00:17:50,601 --> 00:17:54,524
การทำให้อับอายต่อหน้าสาธารณชน
ในฐานะกีฬาที่โหดร้ายต้องยุติลง

277
00:17:54,524 --> 00:17:59,401
ถึงเวลาแล้วที่ต้องทำอะไรสักอย่าง
เพื่อเปลี่ยนโลกอินเทอร์เน็ตและวัฒนธรรม

278
00:17:59,401 --> 00:18:03,077
การเปลี่ยนแปลงเริ่มจากอะไรบางอย่าง
ที่เรียบง่าย แต่ทำได้ไม่ง่าย

279
00:18:04,137 --> 00:18:10,772
เราต้องย้อนกลับไปสู่ค่านิยมเรื่อง
ความเมตตา และการเห็นอกเห็นใจผู้อื่น

280
00:18:10,772 --> 00:18:13,959
ในโลกออนไลน์ เราขาดแคลนเมตตา

281
00:18:13,959 --> 00:18:16,021
และเกิดวิกฤตความเห็นอกเห็นใจ

282
00:18:17,091 --> 00:18:20,995
นักวิจัยชื่อเบรเน่ บราวน์กล่าวไว้ว่า

283
00:18:20,995 --> 00:18:24,571
"ความอับอายไม่อาจรอดพ้น
ความเห็นอกเห็นใจไปได้"

284
00:18:24,571 --> 00:18:29,015
ความอับอายไม่อาจรอดพ้น
ความเห็นอกเห็นใจไปได้

285
00:18:30,515 --> 00:18:34,136
ฉันเคยเจอวันที่มืดมนสุดๆ ในชีวิต

286
00:18:34,136 --> 00:18:40,197
แต่ความเมตตาและเห็นอกเห็นใจจากครอบครัว
เพื่อน มืออาชีพที่ให้คำปรึกษาฉัน

287
00:18:40,197 --> 00:18:44,273
และบางที แม้แต่คนแปลกหน้า
ได้ช่วยฉันไว้

288
00:18:45,583 --> 00:18:49,128
ความเห็นอกเห็นใจ แม้จากคนเพียงคนเดียว
ก็สร้างความแตกต่างได้

289
00:18:50,318 --> 00:18:52,991
ทฤษฎีอิทธิพลของเสียงส่วนน้อย

290
00:18:52,991 --> 00:18:56,195
เสนอโดยนักจิตวิทยาสังคม 
ชื่อเซอร์เก้ มอสโควิชี

291
00:18:56,195 --> 00:18:58,981
กล่าวว่า แม้จะมีจำนวนน้อย

292
00:18:58,981 --> 00:19:01,233
แต่ถ้ายืนหยัดคงเส้นคงวาอย่างต่อเนื่อง

293
00:19:01,233 --> 00:19:03,834
ความเปลี่ยนแปลงย่อมเกิดขึ้นได้

294
00:19:03,834 --> 00:19:07,061
ในโลกออนไลน์ 
เราช่วยบ่มเพาะอิทธิพลของเสียงส่วนน้อย

295
00:19:07,061 --> 00:19:09,488
และเป็นผู้ที่ลุกยืนขึ้นสู้

296
00:19:09,488 --> 00:19:13,214
การเป็นผู้ลุกยืนขึ้นสู้ คือ
แทนที่จะยืนมองดูอย่างไม่รู้สึกรู้สม

297
00:19:13,214 --> 00:19:18,452
เราสามารถโพสต์ความเห็นเชิงบวกให้ใครสักคน
หรือรายงานเมื่อพบการกลั่นแกล้งในโลกไซเบอร์

298
00:19:18,452 --> 00:19:22,605
เชื่อฉันเถอะค่ะ ความเห็นที่มีเมตตา
ช่วยลดภาวะทางลบได้

299
00:19:23,385 --> 00:19:27,193
เรายังสามารถต่อต้านวัฒนธรรมนี้ได้
โดยสนับสนุนองค์กร

300
00:19:27,193 --> 00:19:29,469
ที่ช่วยจัดการกับปัญหาพวกนี้

301
00:19:29,469 --> 00:19:32,277
เช่น มูลนิธิไทเลอร์ คลีเมนทิ 
ในสหรัฐอเมริกา

302
00:19:32,277 --> 00:19:35,088
ในอังกฤษก็มีองค์กร Anti-Bullying Pro

303
00:19:35,088 --> 00:19:38,680
และในออสเตรเลียก็มี Project Rockit

304
00:19:40,350 --> 00:19:46,157
เราพูดกันมามากแล้ว
เรื่องสิทธิเสรีภาพในการแสดงออก

305
00:19:46,157 --> 00:19:48,182
เราควรจะต้องพูดกันมากขึ้น

306
00:19:48,182 --> 00:19:51,736
เรื่องความรับผิดชอบที่เรามี
ต่อเสรีภาพในการแสดงออก

307
00:19:51,736 --> 00:19:54,475
เราล้วนต้องการให้คนอื่นฟังเรา

308
00:19:54,475 --> 00:19:59,258
แต่เรามาแยกแยะระหว่าง
การพูดที่มีเจตนาดี

309
00:19:59,258 --> 00:20:02,374
กับการพูดเพื่อเรียกร้องความสนใจกันเถอะค่ะ

310
00:20:03,684 --> 00:20:07,222
อินเทอร์เน็ตนั้นเป็นทางด่วนของอัตตา

311
00:20:07,222 --> 00:20:10,380
แต่ในโลกออนไลน์
การแสดงความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น

312
00:20:10,380 --> 00:20:15,930
มีประโยชน์ต่อพวกเราทุกคน 
และช่วยสร้างโลกที่ดีและปลอดภัยกว่า

313
00:20:15,930 --> 00:20:19,134
เราต้องสื่อสารกันในโลกออนไลน์ด้วยเมตตา

314
00:20:19,134 --> 00:20:21,595
บริโภคข่าวสารด้วยเมตตา

315
00:20:21,595 --> 00:20:24,289
และคลิกไปยังเว็บต่างๆ ด้วยเมตตา

316
00:20:24,289 --> 00:20:28,923
ลองจินตนาการว่าข่าวนั้นเป็นเรื่องของคุณ
แล้วคุณต้องเดินออกไปไหนสักหนึ่งไมล์

317
00:20:31,476 --> 00:20:34,461
ฉันอยากปิดท้ายด้วยความเห็นส่วนตัวข้อหนึ่ง

318
00:20:35,561 --> 00:20:37,651
ในเก้าเดือนที่ผ่านมา

319
00:20:37,651 --> 00:20:41,175
คำถามที่มีคนถามฉันมากที่สุดคือ ทำไม

320
00:20:41,175 --> 00:20:45,193
ทำไมออกมาพูดตอนนี้ 
ทำไมจึงโผล่หัวออกมาเหนือกำแพง

321
00:20:45,193 --> 00:20:47,710
คุณคงฟังออกว่าคำถามนี้มีความหมายแฝงยังไง

322
00:20:47,710 --> 00:20:51,559
แต่คำตอบของฉันไม่มีอะไรเกี่ยวกับการเมือง

323
00:20:51,559 --> 00:20:57,166
คำตอบของฉันคือ มันถึงเวลาแล้ว

324
00:20:57,166 --> 00:20:59,873
ถึงเวลาที่จะหยุดหลบเลี่ยงอดีตของตัวเอง

325
00:20:59,873 --> 00:21:03,115
ถึงเวลาที่จะหยุดใช้ชีวิต
อย่างคนที่เต็มไปด้วยความอัปยศ

326
00:21:03,115 --> 00:21:06,349
ถึงเวลาที่จะกู้เรื่องราวชีวิตของฉันกลับคืนมา

327
00:21:06,349 --> 00:21:11,194
มันไม่ใช่แค่เพื่อปกป้องตัวฉันเอง

328
00:21:11,194 --> 00:21:14,607
ใครก็ตามที่กำลังทุกข์ทรมานจากความอับอาย
และการดูถูกเหยียดหยามต่อหน้าสาธารณชน

329
00:21:14,607 --> 00:21:17,394
ขอให้รู้ไว้อย่างหนึ่งว่า

330
00:21:17,394 --> 00:21:20,111
คุณผ่านมันไปได้

331
00:21:20,111 --> 00:21:22,504
ฉันรู้ว่ามันยาก

332
00:21:22,504 --> 00:21:26,145
มันคงไม่ไร้ซึ่งความเจ็บปวด 
รวดเร็ว หรือง่ายดาย

333
00:21:26,145 --> 00:21:30,811
แต่คุณยืนยันที่จะเขียนตอนจบ
ของเรื่องราวชีวิตตัวเองได้

334
00:21:30,811 --> 00:21:34,548
ขอให้มีเมตตาต่อตัวเอง

335
00:21:34,548 --> 00:21:37,636
เราทุกคนคู่ควรที่จะได้รับเมตตา

336
00:21:37,636 --> 00:21:43,835
และใช้ชีวิตทั้งออนไลน์และออฟไลน์
ในโลกที่มีเมตตามากขึ้น

337
00:21:43,835 --> 00:21:46,435
ขอบคุณที่รับฟังค่ะ

338
00:21:46,435 --> 00:21:56,815
(เสียงปรบมือ)