WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:02.000
ผมเป็นซาวองต์ (Savant) ครับ

00:00:02.000 --> 00:00:04.000
หรือถ้าพูดให้ละเอียดกว่านั้น

00:00:04.000 --> 00:00:06.000
ผมเป็นออทิสติกซาวองต์

00:00:06.000 --> 00:00:08.000
ที่มีศักยภาพสูง

00:00:08.000 --> 00:00:10.000
มันเป็นลักษณะที่พบได้ยาก

00:00:10.000 --> 00:00:13.000
และในกรณีของผม ยิ่งพบได้ยากเข้าไปอีก

00:00:13.000 --> 00:00:15.000
ที่พบรวมกับ

00:00:15.000 --> 00:00:17.000
การตระหนักรู้ตัวตน

00:00:17.000 --> 00:00:20.000
และความรอบรู้ทางภาษา

00:00:20.000 --> 00:00:23.000
บ่อยครั้ง เมื่อผมพบใครสักคน

00:00:23.000 --> 00:00:25.000
และพวกเขารู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ของผม

00:00:25.000 --> 00:00:28.000
มักจะมีความรู้สึกอีดอัดใจเกิดขึ้น

00:00:28.000 --> 00:00:31.000
ผมสามารถมองเห็นสิ่งนั้นในแววตาพวกเขา

00:00:31.000 --> 00:00:34.000
พวกเขาต้องการถามอะไรผมบางอย่าง

00:00:34.000 --> 00:00:36.000
และท้ายที่สุด บ่อยครั้ง

00:00:36.000 --> 00:00:39.000
แรงกระตุ้นก็แข็งแรงกว่าพวกเขา

00:00:39.000 --> 00:00:41.000
และพวกเขาก็ถามโพล่งออกมา

00:00:41.000 --> 00:00:43.000
"ถ้าฉันบอกเลขที่วันเกิดของฉันกับคุณ

00:00:43.000 --> 00:00:45.000
คุณจะสามารถบอกได้ไหมว่าฉันเกิดวันอะไรในสัปดาห์

00:00:45.000 --> 00:00:48.000
เสียงหัวเราะ

00:00:48.000 --> 00:00:51.000
หรือ พวกเขากล่าวถึงรากที่สามของจำนวนจริงต่างๆ

00:00:51.000 --> 00:00:55.000
หรือขอให้ผมท่องจำตัวเลขยาวๆ หรือข้อความยาวๆ

00:00:55.000 --> 00:00:57.000
ผมหวังว่าพวกคุณจะให้อภัยผมนะครับ

00:00:57.000 --> 00:01:00.000
ถ้าหากผมไม่แสดง

00:01:00.000 --> 00:01:04.000
การแสดงเดี่ยวของชาวซาวองต์แก่พวกคุณในวันนี้

00:01:04.000 --> 00:01:07.000
แต่ผมกำลังจะบรรยายแทน

00:01:07.000 --> 00:01:09.000
เกี่ยวกับบางอย่าง

00:01:09.000 --> 00:01:11.000
ที่น่าสนใจมากกว่า

00:01:11.000 --> 00:01:14.000
วันเดือนปีเกิดหรือรากที่สามของจำนวนต่างๆ

00:01:14.000 --> 00:01:16.000
บางอย่างที่ค่อนข้างลึกซึ้งกว่า

00:01:16.000 --> 00:01:19.000
และใกล้ชิดกับจิตใจของผม มากกว่าชิ้นงาน

NOTE Paragraph

00:01:19.000 --> 00:01:21.000
ผมต้องการจะบรรยายแก่พวกคุณอย่างกระชับ

00:01:21.000 --> 00:01:24.000
เกี่ยวกับการรับรู้ครับ

00:01:24.000 --> 00:01:27.000
เมื่อแอนตัน เชคอฟกำลังเขียนบทละครและเรื่องสั้นต่างๆ

00:01:27.000 --> 00:01:29.000
ซึ่งกำลังจะสร้างชื่อให้เขาอยู่นั้น

00:01:29.000 --> 00:01:32.000
เขาเก็บรักษาสมุดเล่มหนึ่ง

00:01:32.000 --> 00:01:34.000
ซึ่งเขาใช้จดบันทึก

00:01:34.000 --> 00:01:36.000
ข้อสังเกต

00:01:36.000 --> 00:01:38.000
เกี่ยวกับโลกรอบตัวเขา

00:01:38.000 --> 00:01:40.000
ค่อนข้างลงรายละเอียด

00:01:40.000 --> 00:01:43.000
ในเรื่องที่ผู้คนทั่วไปเหมือนจะมองข้าม

00:01:43.000 --> 00:01:46.000
ทุกๆครั้งที่ผมอ่านงานของเชคอฟ

00:01:46.000 --> 00:01:50.000
และทรรศนะอันเป็นเอกลักษณ์ของเขาที่มีต่อชีวิตมนุษย์

00:01:50.000 --> 00:01:52.000
ผมนึกถึงสาเหตุ

00:01:52.000 --> 00:01:54.000
ที่ทำให้ผมเป็นนักเขียนเหมือนกับเขา

00:01:54.000 --> 00:01:56.000
ในหนังสือหลายเล่มของผม

00:01:56.000 --> 00:01:58.000
ผมสำรวจธรรมชาติของการรับรู้

00:01:58.000 --> 00:02:01.000
และสำรวจว่า การรับรู้ในรูปแบบต่างๆ

00:02:01.000 --> 00:02:03.000
สร้างการรู้

00:02:03.000 --> 00:02:06.000
และความเข้าใจในรูปแบบต่างๆอย่างไร

NOTE Paragraph

00:02:08.000 --> 00:02:10.000
นี่คือคำถามสามข้อ

00:02:10.000 --> 00:02:12.000
ที่ดึงมาจากผลงานของผม

00:02:12.000 --> 00:02:14.000
แทนที่จะพยายามหาคำตอบ

00:02:14.000 --> 00:02:17.000
ผมกำลังจะขอให้พวกคุณพิจารณาสักครู่

00:02:17.000 --> 00:02:19.000
ถึงการรู้โดยสัญชาตญาณ

00:02:19.000 --> 00:02:21.000
และสัญชาตญาณทางอารมณ์

00:02:21.000 --> 00:02:23.000
ซึ่งไหลผ่านหัวของคุณและหัวใจของคุณ

00:02:23.000 --> 00:02:26.000
อย่างที่คุณเข้าใจ

00:02:26.000 --> 00:02:29.000
ยกตัวอย่างเช่น การคำนวณ

00:02:29.000 --> 00:02:31.000
คุณสามารถประมาณได้ไหมว่าตรงไหนบนเส้นจำนวน

00:02:31.000 --> 00:02:34.000
ที่คำตอบจะปรากฎอยู่?

00:02:34.000 --> 00:02:37.000
หรือมองคำศัพท์ภาษาต่างประเทศและเสียงของคำ

00:02:37.000 --> 00:02:39.000
คุณสามารถเดาทิศทาง

00:02:39.000 --> 00:02:42.000
ของความหมายของคำได้หรือไม่

00:02:42.000 --> 00:02:45.000
และในแง่ของบทกวี

00:02:45.000 --> 00:02:47.000
ทำไมกวีถึงใช้คำว่า "hare" (กระต่ายป่า)

00:02:47.000 --> 00:02:50.000
แทนที่จะใช้คำว่า "rabbit" (กระต่าย)

00:02:51.000 --> 00:02:53.000
ผมขอให้พวกคุณทำสิ่งนี้ครับ

00:02:53.000 --> 00:02:57.000
เพราะผมเชื่อว่าการรับรู้ส่วนบุคคลของเรานั้น, เห็นไหมครับ,

00:02:57.000 --> 00:02:59.000
อยู่ที่หัวใจ

00:02:59.000 --> 00:03:01.000
ของวิธีการที่เราได้รับความรู้

00:03:01.000 --> 00:03:03.000
การตัดสินเชิงสุนทรียศาสตร์

00:03:03.000 --> 00:03:06.000
แทนการใช้เหตุผลเชิงนามธรรม

00:03:06.000 --> 00:03:08.000
ชี้นำและสร้างรูปแบบกระบวนการ

00:03:08.000 --> 00:03:11.000
ด้วยสิ่งที่พวกเราทุกคนมาเพื่อจะรู้

00:03:11.000 --> 00:03:13.000
สิ่งที่พวกเรารู้อยู่แล้ว

00:03:13.000 --> 00:03:16.000
ผมเป็นตัวอย่างที่สุดโต่งของกรณีนี้

NOTE Paragraph

00:03:16.000 --> 00:03:19.000
โลกของคำและตัวเลขของผม

00:03:19.000 --> 00:03:21.000
เต็มไปด้วยสีสัน, อารมณ์

00:03:21.000 --> 00:03:23.000
และบุคคลิกลักษณะ

00:03:23.000 --> 00:03:25.000
อย่างที่ฮวนกล่าวไว้

00:03:25.000 --> 00:03:28.000
มันคือเงื่อนไขที่นักวิทยาศาสตร์เรียกว่าซินเนสเตเซีย (synesthesia)

00:03:28.000 --> 00:03:30.000
การสื่อสารสอดแทรกที่ผิดปกติ

00:03:30.000 --> 00:03:33.000
ระหว่างประสาทสัมผัสทั้งหลาย

00:03:36.000 --> 00:03:38.000
นี่คือตัวเลขตั้งแต่หนึ่งถึงสิบสอง

00:03:38.000 --> 00:03:40.000
สิ่งที่ผมมองเห็นคือ

00:03:40.000 --> 00:03:44.000
ทุกๆตัวเลขมีรูปร่างและอุปนิสัยของตัวเอง

00:03:44.000 --> 00:03:46.000
เลขหนึ่ง เป็นแสงสว่างสีขาว

00:03:46.000 --> 00:03:51.000
เลขหกนั้นเล็กและเป็นหลุมสีดำมืิด

00:03:51.000 --> 00:03:54.000
ภาพร่างเหล่านี้เป็นสีขาวดำในที่นี้

00:03:54.000 --> 00:03:56.000
แต่ในความคิดของผมพวกมันมีสีสัน

00:03:56.000 --> 00:03:58.000
เลขสามเป็นสีเขียว

00:03:58.000 --> 00:04:00.000
เลขสี่เป็นสีฟ้า

00:04:00.000 --> 00:04:03.000
เลขห้าเป็นสีเหลือง

NOTE Paragraph

00:04:05.000 --> 00:04:07.000
ผมวาดรูปด้วย

00:04:07.000 --> 00:04:10.000
และนี่คือผลงานภาพวาดชิ้นหนึ่งของผม

00:04:10.000 --> 00:04:14.000
มันเป็นผลคูณของจำนวนเฉพาะสองตัว

00:04:14.000 --> 00:04:16.000
รูปร่างแบบสามมิติ

00:04:16.000 --> 00:04:19.000
และพื้นที่ตรงกลางที่เลขทั้งสองสร้างขึ้น

00:04:19.000 --> 00:04:21.000
สร้างรูปร่างใหม่หนึ่งชิ้น

00:04:21.000 --> 00:04:24.000
ซึ่งก็คือคำตอบของผลลัพธ์

00:04:24.000 --> 00:04:26.000
แล้วตัวเลขที่ใหญ่กว่านี้หล่ะ?

00:04:26.000 --> 00:04:30.000
เอาหล่ะ คุณไม่สามารถได้อะไรที่ใหญ่ไปกว่าพาย (Pi)

00:04:30.000 --> 00:04:32.000
ซึ่งเป็นค่าคงที่ทางคณิตศาสตร์

00:04:32.000 --> 00:04:34.000
มันเป็นจำนวนอนันต์

00:04:34.000 --> 00:04:36.000
ที่ไม่สิ้นสุด ตามทฤษฎี

00:04:36.000 --> 00:04:38.000
ภาพนี้ ผมวาดจาก

00:04:38.000 --> 00:04:42.000
ตัวเลขทศนิยมยี่สิบหน่วยแรกของค่าพาย

00:04:42.000 --> 00:04:44.000
ผมใช้หลากหลายสี

00:04:44.000 --> 00:04:47.000
และหลากหลายอารมณ์ รวมถึงพื้นผิวหลายๆแบบ

00:04:47.000 --> 00:04:49.000
และผมดึงทั้งหมดมารวมกัน

00:04:49.000 --> 00:04:54.000
ในรูปแบบของภาพทิวทัศน์เกี่ยวกับตัวเลขแบบเป็นลูกคลื่น (rolling numerical landscape)

NOTE Paragraph

00:04:54.000 --> 00:04:57.000
ไม่ใช่แค่ตัวเลขเท่านั้นที่ผมมองเห็นสีของมัน

00:04:57.000 --> 00:04:59.000
แต่รวมถึงคำต่างๆด้วย สำหรับผม

00:04:59.000 --> 00:05:01.000
คำต่างๆมีสีสัน อารมณ์

00:05:01.000 --> 00:05:03.000
และพื้นผิว

00:05:03.000 --> 00:05:05.000
และนี่ก็คือวลีเปิด

00:05:05.000 --> 00:05:07.000
จากนวนิยายเรื่อง "โลลิต้า" (Lolita)

00:05:07.000 --> 00:05:11.000
ซึ่งตัวนาโบคอฟเอง (ผู้แต่ง) มีอาการซินเนสเตเซีย

00:05:11.000 --> 00:05:13.000
และพวกคุณสามารถมองเห็นที่นี่

00:05:13.000 --> 00:05:16.000
ว่าการรับรู้เสียงแอลของผม

00:05:16.000 --> 00:05:18.000
ช่วยให้การสัมผัสอักษร

00:05:18.000 --> 00:05:21.000
โดดเด่นออกมาได้อย่างไร

00:05:21.000 --> 00:05:23.000
อีกหนึ่งตัวอย่าง

00:05:23.000 --> 00:05:25.000
ค่อนข้างเป็นเชิงคณิตศาสตร์มาก

00:05:25.000 --> 00:05:27.000
และผมสงสัยว่าจะมีพวกคุณสักคนไหมที่สังเกตเห็น

00:05:27.000 --> 00:05:29.000
โครงสร้างของประโยค

00:05:29.000 --> 00:05:32.000
จาก "The Great Gasby"

00:05:33.000 --> 00:05:36.000
มันมีขบวนการของพยางค์

00:05:36.000 --> 00:05:38.000
wheat (ข้าวสาลี) หนึ่งพยางค์

00:05:38.000 --> 00:05:40.000
prairies (ทุ่งหญ้า) สองพยางค์

00:05:40.000 --> 00:05:43.000
lost Swede towns (เมืองสวีเดนที่สูญหาย) สามพยางค์

00:05:43.000 --> 00:05:45.000
หนึ่ง สอง สาม

00:05:45.000 --> 00:05:49.000
และผลที่ได้คือความพึงพอใจของจิตใจ

00:05:49.000 --> 00:05:51.000
และมันช่วยให้ประโยค

00:05:51.000 --> 00:05:54.000
รู้สึก ถูกต้อง

NOTE Paragraph

00:05:54.000 --> 00:05:56.000
เอาหล่ะ กลับมาที่คำถามกันครับ

00:05:56.000 --> 00:05:59.000
ผมทิ้งไว้ให้พวกคุณคิดเมื่อชั่วครู่ที่ผ่านมา

00:05:59.000 --> 00:06:02.000
หกสิบสี่คูณกับเจ็ดสิบห้า

00:06:02.000 --> 00:06:05.000
ถ้าพวกคุณบางคนเล่นหมากรุก

00:06:05.000 --> 00:06:07.000
คุณจะรู้ว่าตัวเลขหกสิบสี่

00:06:07.000 --> 00:06:10.000
เป็นจำนวนยกกำลังสอง

00:06:10.000 --> 00:06:12.000
และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมกระดานหมากรุก

00:06:12.000 --> 00:06:14.000
แปดคูณแปด

00:06:14.000 --> 00:06:17.000
มีสี่เหลี่ยมจัตุรัสหกสิบสี่อัน

00:06:17.000 --> 00:06:19.000
นั่นมอบรูปแบบแก่เรา

00:06:19.000 --> 00:06:22.000
ซึ่งเราสามารถวาดภาพได้ เราสามารถรับรู้ได้

00:06:22.000 --> 00:06:25.000
แล้วเจ็ดสิบห้าหล่ะ

00:06:25.000 --> 00:06:27.000
เอาหล่ะ ถ้าหนึ่งร้อย

00:06:27.000 --> 00:06:30.000
ถ้าเราคิดถึงเลขหนึ่งร้อยในลักษณะที่เป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส

00:06:30.000 --> 00:06:33.000
เจ็ดสิบห้าจะดูเหมือนแบบนี้

00:06:33.000 --> 00:06:35.000
ดังนั้น สิ่งที่เราต้องทำตอนนี้

00:06:35.000 --> 00:06:37.000
คือเอาภาพทั้งสองภาพ

00:06:37.000 --> 00:06:39.000
รวมกันในใจของเรา

00:06:39.000 --> 00:06:42.000
แบบนี้

00:06:42.000 --> 00:06:46.000
หกสิบสี่กลายเป็นหกพันสี่ร้อย

00:06:46.000 --> 00:06:50.000
และที่มุมขวามือ

00:06:50.000 --> 00:06:52.000
คุณไม่จำเป็นต้องคำนวณอะไร

00:06:52.000 --> 00:06:54.000
สี่แนวขวาง สี่บนและล่าง

00:06:54.000 --> 00:06:57.000
มันคือสิบหก

00:06:57.000 --> 00:06:59.000
ดังนั้น ผลลัพธ์จริงๆคือ

00:06:59.000 --> 00:07:01.000
คือสิบหก

00:07:01.000 --> 00:07:04.000
สิบหก สิบหก

00:07:04.000 --> 00:07:06.000
นั่นง่ายกว่า

00:07:06.000 --> 00:07:09.000
วิธีที่โรงเรียนสอนให้คุณคำนวณมากๆ ผมมั่นใจ

00:07:09.000 --> 00:07:11.000
มันคือ สิบหก สิบหก สิบหก สี่สิบแปด

00:07:11.000 --> 00:07:13.000
สี่พันแปดร้อย

00:07:13.000 --> 00:07:15.000
สี่พัน

00:07:15.000 --> 00:07:18.000
คำตอบของผลลัพธ์

00:07:18.000 --> 00:07:20.000
ง่าย เมื่อคุณรู้วิธีทำ

NOTE Paragraph

00:07:20.000 --> 00:07:23.000
เสียงหัวเราะ

NOTE Paragraph

00:07:23.000 --> 00:07:26.000
คำถามที่สองเป็นคำในภาษาไอซ์แลนด์

00:07:26.000 --> 00:07:29.000
ผมคะเนว่า ในที่นี้มีคนจำนวนไม่มาก

00:07:29.000 --> 00:07:31.000
ที่พูดภาษาไอซ์แลนด์

00:07:31.000 --> 00:07:34.000
ดังนั้น ผมจะลดตัวเลือกลงให้เหลือแค่สองตัวเลือกนะครับ

00:07:36.000 --> 00:07:38.000
Hnugginn

00:07:38.000 --> 00:07:40.000
คำนี้เป็นคำที่มีความสุข

00:07:40.000 --> 00:07:42.000
หรือเป็นคำที่เศร้าครับ

00:07:42.000 --> 00:07:44.000
คิดว่าเป็นคำประเภทไหนครับ

00:07:45.000 --> 00:07:47.000
เอาหล่ะ

00:07:47.000 --> 00:07:49.000
บางคนบอกว่ามันคือคำที่มีความสุข

00:07:49.000 --> 00:07:51.000
หลายคน, คนส่วนใหญ่,

00:07:51.000 --> 00:07:53.000
บอกว่าเศร้า

00:07:53.000 --> 00:07:57.000
และจริงๆแล้วมันแปลว่าเศร้าครับ

00:07:57.000 --> 00:08:00.000
เสียงหัวเราะ

00:08:00.000 --> 00:08:03.000
ทำไม ,ตามสถิติ,

00:08:03.000 --> 00:08:05.000
คนส่วนใหญ่

00:08:05.000 --> 00:08:07.000
บอกว่าคำนั้นคือเศร้า, ในกรณีนี้

00:08:07.000 --> 00:08:10.000
หรือหนัก ในกรนีอื่นๆ

00:08:10.000 --> 00:08:13.000
ตามทฤษฎีของผม ภาษาเกิดจากการที่

00:08:13.000 --> 00:08:15.000
เสียง

00:08:15.000 --> 00:08:18.000
สื่อสารโต้ตอบกันกับสิ่งทีี่อยู่ภายในจิตใจ

00:08:18.000 --> 00:08:20.000
เข้าคู่กับประสบการณ์เชิงสัญชาตญาณ

00:08:20.000 --> 00:08:22.000
ส่วนบุคคล

00:08:22.000 --> 00:08:24.000
ของผู้ฟัง

NOTE Paragraph

00:08:25.000 --> 00:08:28.000
มาดูคำถามที่สามกันครับ

00:08:29.000 --> 00:08:32.000
มันเป็นข้อความจากบทกวีของจอห์น คีธ

00:08:32.000 --> 00:08:35.000
คำต่างๆ เช่นเดียวกับตัวเลขต่างๆ

00:08:35.000 --> 00:08:38.000
แสดงถึงความสัมพันธ์เชิงพื้นฐาน

00:08:38.000 --> 00:08:40.000
ระหว่างวัตถุ

00:08:40.000 --> 00:08:42.000
กับเหตุการณ์ และพลัง

00:08:42.000 --> 00:08:44.000
ซึ่งสถาปนาโลกของเรา

00:08:44.000 --> 00:08:47.000
มันแสดงถึงเหตุผลที่พวกเราที่ยังมีชีวิตบนโลกใบนี้

00:08:47.000 --> 00:08:49.000
ควรดำเนินชีวิต

00:08:49.000 --> 00:08:52.000
และดูดซับความสัมพันธ์เหล่านั้นด้วยสัญชาตญาณ

00:08:52.000 --> 00:08:55.000
และนักกวี เช่นเดียวกับศิลปินอื่นๆ

00:08:55.000 --> 00:08:58.000
เล่นกับความเข้าใจด้วยสัญชาตญาณเหล่านั้น

00:08:58.000 --> 00:09:01.000
ในกรณีของ hare (กระต่ายป่า)

00:09:01.000 --> 00:09:03.000
มันเป็นความคลุมเคลือของเสียงในภาษาอังกฤษ

00:09:03.000 --> 00:09:06.000
มันสามารถหมายถึงเส้นใยที่เติบโตบนศีรษะ (เส้นผม)

00:09:06.000 --> 00:09:08.000
และถ้าเราคิดถึงสิ่งนั้น

00:09:08.000 --> 00:09:10.000
ผมขออนุญาตอธิบายด้วยรูปภาพ

00:09:10.000 --> 00:09:13.000
เส้นใยเหล่านั้น แสดงถึงความเปราะบาง

00:09:14.000 --> 00:09:17.000
มันบ่งบอกถึงการเครลื่อนไหวที่เล็กน้อยมากที่สุด

00:09:17.000 --> 00:09:20.000
หรือการเคลื่อนที่ หรืออารมณ์

00:09:20.000 --> 00:09:24.000
ดังนั้น สิ่งที่พวกคุณมีคือบรรยากาศ

00:09:24.000 --> 00:09:26.000
ของความเปราะบาง และการยึด

00:09:26.000 --> 00:09:28.000
กระต่ายป่าเอง สัตว์

00:09:28.000 --> 00:09:31.000
ไม่ใช่แมว ไม่มีสุนัข แต่เป็นกระต่ายป่า

00:09:31.000 --> 00:09:33.000
ทำไมต้องเป็นกระต่ายป่า?

00:09:33.000 --> 00:09:35.000
ให้คิดถึงรูปภาพครับ

00:09:35.000 --> 00:09:37.000
ไม่ใช่คำ นึกภาพครับ

00:09:37.000 --> 00:09:39.000
หูที่ยาวเกินไป

00:09:39.000 --> 00:09:41.000
เท้าที่ใหญ่เกินไป

00:09:41.000 --> 00:09:44.000
ช่วยให้เราจินตนาการ และช่วยให้รู้สึกโดยสัญชาตญาณ

00:09:44.000 --> 00:09:47.000
ถึงสิ่งที่ดำเนินไปอย่างเชื่องช้า

00:09:47.000 --> 00:09:50.000
และสื่งที่เป็นทุกข์

NOTE Paragraph

00:09:50.000 --> 00:09:52.000
ดังนั้น ในเวลาไม่กี่นาทีนี้

00:09:52.000 --> 00:09:54.000
ผมหวังว่าผมจะสามารถแบ่งปัน

00:09:54.000 --> 00:09:57.000
เสี้ยวเล็กๆของทรรศนะเกี่ยวกับสิ่งต่างๆของผม

00:09:57.000 --> 00:10:00.000
และแสดงแก่พวกคุณ

00:10:00.000 --> 00:10:03.000
ว่าคำต่างๆสามารถมีสีสันและอารมณ์

00:10:03.000 --> 00:10:06.000
ตัวเลข รูปร่าง และบุคลิกลักษณะต่างๆ

00:10:06.000 --> 00:10:08.000
โลกนั้นอุดมสมบูรณ์มากกว่า

00:10:08.000 --> 00:10:10.000
กว้างขวางกว่า

00:10:10.000 --> 00:10:13.000
ที่มันดูเหมือนจะเป็นอยู่บ่อยๆ

00:10:13.000 --> 00:10:16.000
ผมหวังว่าผมได้มอบความปรารถนา

00:10:16.000 --> 00:10:19.000
ในการเรียนรู้ที่จะมองโลกด้วยสายตาใหม่ๆแก่พวกคุณ

NOTE Paragraph

00:10:19.000 --> 00:10:21.000
ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:10:21.000 --> 00:10:32.000
(เสียงปรบมือ)