WEBVTT

00:00:00.683 --> 00:00:05.083
เมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 2002

00:00:06.208 --> 00:00:08.958
วันแรกที่ฉันรับตำแหน่งครูใหญ่

00:00:09.677 --> 00:00:14.469
แต่ไม่ใช่วันแรก
ที่ฉันอยู่ในเขตการศึกษาของฟิลาเดลเฟีย

NOTE Paragraph

00:00:15.218 --> 00:00:18.176
ฉันเรียนจบจากโรงเรียนรัฐของฟิลาเดลเฟีย

00:00:18.625 --> 00:00:22.375
แล้วฉันก็ออกไปสอนวิชา
การศึกษาสำหรับเด็กพิเศษอีก 20 ปี

00:00:22.792 --> 00:00:25.792
ในโรงเรียนย่านคนจน ผลการเรียนต่ำ

00:00:26.167 --> 00:00:27.783
ในย่านนอร์ธ ฟิลาเดลเฟีย

00:00:28.292 --> 00:00:29.875
ซึ่งมีอาชญากรรมชุกชุม

00:00:30.333 --> 00:00:33.625
และความยากจนข้นแค้น
อยู่ในกลุ่มสูงที่สุดในประเทศ

NOTE Paragraph

00:00:34.958 --> 00:00:38.559
ไม่นานหลังจากฉันเดินเข้าไปในโรงเรียนใหม่

00:00:38.583 --> 00:00:42.500
เด็กนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่ง
ก็ทะเลาะวิวาทกันใหญ่โต

00:00:44.083 --> 00:00:47.025
ไม่นาน หลังจากที่ทุกอย่างสงบลง

00:00:47.500 --> 00:00:50.518
ฉันก็เรียกประชุมทันที

00:00:50.542 --> 00:00:52.809
ที่หอประชุมของโรงเรียน

00:00:52.833 --> 00:00:56.768
เพื่อแนะนำตัวเองว่าฉันเป็นครูใหญ่คนใหม่

00:00:56.792 --> 00:00:59.708
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:01:00.458 --> 00:01:02.333
ฉันเดินเข้ามาด้วยความโกรธ

00:01:03.154 --> 00:01:04.522
ประหม่าเล็กน้อย

00:01:04.546 --> 00:01:05.684
(เสียงหัวเราะ)

00:01:05.708 --> 00:01:07.458
แต่ฉันมุ่งมั่น

00:01:07.792 --> 00:01:10.292
ที่จะตั้งกติกาให้นักเรียนเข้าใจตรงกัน

00:01:11.083 --> 00:01:14.917
ฉันเริ่มกล่าวอย่างหนักแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้

00:01:14.958 --> 00:01:17.600
ว่าฉันคาดหวังเกี่ยวกับ
พฤติกรรมของเขาอย่างไร

00:01:18.125 --> 00:01:22.083
และคาดหวังว่าเขา
จะได้เรียนรู้อะไรในโรงเรียน

00:01:22.625 --> 00:01:24.125
ทันใดนั้น

00:01:25.042 --> 00:01:28.042
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังหอประชุม

00:01:28.750 --> 00:01:30.042
เธอยืนขึ้น

00:01:30.875 --> 00:01:32.625
และพูดว่า "นี่คุณ"

00:01:33.625 --> 00:01:34.792
"คุณ"

00:01:35.750 --> 00:01:39.500
เมื่อเราประสานสายตากัน เธอพูดต่อว่า

00:01:40.250 --> 00:01:43.868
"ทำไมคุณยังเรียกที่นี่ว่าโรงเรียนอีก

00:01:44.708 --> 00:01:47.375
นี่มันไม่ใช่โรงเรียนหรอก"

NOTE Paragraph

00:01:48.625 --> 00:01:50.417
ด้วยเสียงตะโกนก้องครั้งเดียว

00:01:51.125 --> 00:01:54.583
แอชลีย์ได้แสดงออกถึงสิ่งที่ฉันรู้สึก

00:01:55.167 --> 00:01:57.917
แต่ไม่เคยถูกบรรยายออกมาเป็นคำพูด

00:01:58.292 --> 00:02:02.893
นั่นคือประสบการณ์ของฉัน 
เมื่อฉันเรียนอยู่ในโรงเรียนหางแถว

00:02:02.917 --> 00:02:06.750
ในย่านเดียวกันนั้น เมื่อหลาย ๆ ปีก่อน

00:02:07.500 --> 00:02:11.625
โรงเรียนนั้นก็ไม่ใช่โรงเรียนเลย

NOTE Paragraph

00:02:13.000 --> 00:02:17.875
ข้ามเวลาไปหนึ่งทศวรรษ 
ตอนปลายปี ค.ศ. 2012

00:02:19.083 --> 00:02:23.625
ขณะที่ฉันเดินเข้าโรงเรียนหางแถวแห่งที่สาม 
ในฐานะครูใหญ่

00:02:24.667 --> 00:02:29.625
ภายในสี่ปี โรงเรียนสตรอเบอร์รี่ แมนชั่น
เปลี่ยนครูใหญ่มาสี่คน ซึ่งฉันเป็นคนที่สี่

00:02:30.750 --> 00:02:35.125
โรงเรียนนี้ถูกเรียกว่า 
"โรงเรียนหางแถวและอันตราย"

00:02:35.708 --> 00:02:38.601
เพราะคะแนนสอบที่ตกต่ำ

00:02:38.625 --> 00:02:41.351
และเต็มไปด้วยอาวุธ

00:02:41.375 --> 00:02:43.917
ยาเสพติด การทำร้ายร่างกาย และการจับกุม

00:02:45.833 --> 00:02:49.726
ไม่นานหลังจากเดินมาถึงประตูโรงเรียน

00:02:49.750 --> 00:02:51.518
และพยายามจะเข้าไป

00:02:51.542 --> 00:02:54.750
แต่พบว่าประตูถูกล็อกด้วยโซ่

00:02:55.458 --> 00:02:58.851
ฉันได้ยินเสียงแอชลีย์ดังก้องในหู

00:02:58.875 --> 00:03:01.833
ว่า "นี่คุณ คุณ

00:03:02.833 --> 00:03:04.958
นี่มันไม่ใช่โรงเรียนหรอก"

00:03:05.792 --> 00:03:08.958
ห้องโถงมืดสลัวเพราะแสงไฟไม่เพียงพอ

00:03:09.708 --> 00:03:13.018
มีกองเฟอร์นิเจอร์และโต๊ะเก่าที่พังแล้ว

00:03:13.042 --> 00:03:15.309
กองทิ้งอยู่มากมายในห้องเรียน

00:03:15.333 --> 00:03:19.833
และมีหนังสือและอุปกรณ์การเรียน
นับพันชิ้นที่ไม่ได้ใช้เลย

00:03:20.625 --> 00:03:23.042
นี่มันไม่ใช่โรงเรียน

00:03:24.292 --> 00:03:26.083
เมื่อเวลาปีแรกผ่านไป

00:03:26.750 --> 00:03:31.125
ฉันสังเกตว่าห้องเรียนต่าง ๆ แทบร้าง

00:03:31.958 --> 00:03:34.042
พวกนักเรียนล้วนหวาดกลัว

00:03:34.750 --> 00:03:38.750
หวาดหวั่นที่จะนั่งในแถว 
เพราะกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น

00:03:39.583 --> 00:03:44.333
หวาดหวั่นเพราะถูกล้อในโรงอาหาร
ว่ากินอาหารฟรี

00:03:44.792 --> 00:03:49.417
เด็ก ๆ กลัวการต่อสู้ ชกต่อย และการรังแก

00:03:49.792 --> 00:03:53.250
นี่มันไม่ใช่โรงเรียน

NOTE Paragraph

00:03:55.375 --> 00:03:58.101
แล้วก็ยังมีบรรดาครู

00:03:58.125 --> 00:04:02.375
ที่ห่วงแต่ความปลอดภัยของตัวเอง
อย่างไม่น่าเชื่อ

00:04:02.833 --> 00:04:08.476
พวกเขาตั้งความคาดหวัง 
ทั้งกับนักเรียนและกับตัวเองต่ำ

00:04:08.500 --> 00:04:11.809
และไม่ได้ตระหนักเลยว่า พวกเขามีส่วน

00:04:11.833 --> 00:04:14.042
ในการทำลายวัฒนธรรมของโรงเรียน

00:04:14.500 --> 00:04:17.541
ซึ่งเป็นปัญหาที่รบกวนจิตใจมากที่สุด

00:04:18.791 --> 00:04:21.625
คุณเห็นไหม แอชลีย์พูดถูก

00:04:22.833 --> 00:04:24.708
และไม่ใช่แค่ที่โรงเรียนของเธอเท่านั้น

00:04:25.667 --> 00:04:27.809
แต่อีกหลายต่อหลายโรงเรียนเหลือเกิน

00:04:27.833 --> 00:04:29.893
สำหรับเด็ก ๆ ที่ยากจนทั้งหลาย

00:04:29.917 --> 00:04:32.750
โรงเรียนของเขาไม่ใช่โรงเรียนเลยจริง ๆ

00:04:33.583 --> 00:04:35.292
แต่มันเปลี่ยนแปลงได้

00:04:35.958 --> 00:04:40.625
ฉันจะเล่าให้ฟังว่าที่สตรอว์เบอร์รี่แมนชั่น 
เราทำได้อย่างไร

00:04:42.083 --> 00:04:45.375
ใครก็ตามที่เคยทำงานกับฉัน
จะบอกคุณได้ว่า

00:04:45.917 --> 00:04:47.958
ฉันชอบมีสโลแกน

00:04:48.583 --> 00:04:49.625
(เสียงหัวเราะ)

00:04:50.000 --> 00:04:53.530
ดังนั้น วันนี้ ฉันจะใช้สามสโลแกน

00:04:53.554 --> 00:04:56.887
ที่สำคัญสูงสุดในความพยายาม
สร้างการเปลี่ยนแปลงของเรา

NOTE Paragraph

00:04:57.917 --> 00:04:59.667
สโลแกนแรกของฉันคือ

00:05:00.458 --> 00:05:02.833
ถ้าคุณจะต้องนำ ก็จงนำ

00:05:03.750 --> 00:05:05.870
ฉันเชื่อเสมอว่า

00:05:05.894 --> 00:05:09.768
สิ่งที่เกิดขึ้น 
และสิ่งที่ไม่เกิดขึ้นในโรงเรียน

00:05:09.792 --> 00:05:11.250
ขึ้นอยู่กับครูใหญ่

00:05:11.958 --> 00:05:13.417
ฉันเป็นครูใหญ่

00:05:13.833 --> 00:05:17.458
และการอยู่ในตำแหน่งนี้
ทำให้ฉันจำเป็นต้องนำ

00:05:18.125 --> 00:05:20.822
ฉันจะไม่นั่งอยู่ในห้องทำงาน

00:05:20.846 --> 00:05:23.667
ฉันจะไม่มอบหมายงานให้คนอื่นทำ

00:05:23.691 --> 00:05:27.136
และฉันไม่กลัวที่จะจัดการอะไรก็ตาม

00:05:27.160 --> 00:05:29.060
ที่ไม่ดีสำหรับเด็กๆ

00:05:29.084 --> 00:05:32.058
ไม่ว่าทำแล้วคนจะชื่นชอบฉันหรือไม่

00:05:33.228 --> 00:05:34.941
ฉันเป็นผู้นำ

00:05:34.965 --> 00:05:38.063
ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถทำอะไรคนเดียวได้

00:05:38.788 --> 00:05:41.451
ฉันจึงสร้างสุดยอดทีมผู้นำขึ้นมา

00:05:41.475 --> 00:05:44.559
ประกอบด้วยคนที่เชื่อในศักยภาพของเด็กทุกคน

00:05:44.583 --> 00:05:48.432
และเราก็ร่วมมือกัน 
จัดการกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ

00:05:48.456 --> 00:05:53.059
เช่นตั้งรหัสตู้ล็อกเกอร์ทั้งหมดใหม่ด้วยมือ

00:05:53.083 --> 00:05:55.997
เพื่อให้นักเรียนทุกคนมีล็อกเกอร์ที่ปลอดภัย

00:05:56.583 --> 00:06:00.015
เราตกแต่งบอร์ดทั้งหมดในตึกนั้น

00:06:00.039 --> 00:06:02.892
ด้วยข้อความเชิงบวกที่มีสีสันสดใส

00:06:03.428 --> 00:06:06.555
เราตัดโช่ที่ประตูหน้าของโรงเรียนออก

00:06:06.579 --> 00:06:08.674
เราเปลี่ยนหลอดไฟที่เสีย

00:06:08.698 --> 00:06:11.854
และเราทำความสะอาดทุกห้องเรียน
แบบเจาะลึกถึงแก่น

00:06:11.878 --> 00:06:16.353
รีไซเคิลหนังสือเรียนทุกเล่มที่ไม่ใช้แล้ว

00:06:16.377 --> 00:06:20.307
ทิ้งข้าวของและเฟอร์นิเจอร์เก่าเป็นพัน ๆ ชิ้น

00:06:20.692 --> 00:06:23.568
เราใช้ถังขยะใหญ่ขนาดสองคันรถทุกวัน

NOTE Paragraph

00:06:24.875 --> 00:06:27.432
และแน่นอน แน่นอน

00:06:27.456 --> 00:06:29.392
เราจัดการกับเรื่องใหญ่ ๆ ด้วย

00:06:29.857 --> 00:06:33.779
เราปรับงบประมาณของโรงเรียนใหม่ทั้งหมด

00:06:33.803 --> 00:06:38.658
เพื่อจัดสรรงบจ้างครู
และพนักงานสายสนับสนุนเพิ่มขึ้น

00:06:39.733 --> 00:06:45.268
เราออกแบบตารางสอนใหม่ทั้งหมด
โดยเริ่มจากศูนย์

00:06:45.292 --> 00:06:49.171
เพื่อเพิ่มความหลากหลาย
ของเวลาเริ่มและเลิกเรียน

00:06:49.195 --> 00:06:52.347
ชั้นเรียนซ่อมเสริม วิชาขั้นสูง

00:06:52.792 --> 00:06:56.392
กิจกรรมนอกหลักสูตร และบริการให้คำปรึกษา

00:06:56.416 --> 00:06:58.249
ทั้งหมดภายในช่วงเวลาเรียน

00:06:59.717 --> 00:07:01.650
ทั้งหมดภายในช่วงเวลาเรียน

00:07:04.217 --> 00:07:07.208
เราสร้างแผนประจำการ

00:07:08.473 --> 00:07:14.121
ที่ระบุว่าพนักงานสายสนับสนุนและตำรวจ
จะต้องอยู่ที่ไหนบ้าง

00:07:14.145 --> 00:07:15.549
ในทุก ๆ นาทีของแต่ละวัน

00:07:15.573 --> 00:07:19.476
และเราเฝ้าสังเกตการณ์ 
ทุก ๆ วินาทีของแต่ละวัน

00:07:19.500 --> 00:07:22.275
และแผนการจัดการที่ดีที่สุดของเราคือ

00:07:22.299 --> 00:07:25.933
เราสร้างแผนจัดการระเบียบวินัย
ที่บังคับใช้ทั้งโรงเรียน

00:07:25.957 --> 00:07:27.692
ชื่อว่า "ไม่มีการต่อรอง"

00:07:28.137 --> 00:07:29.841
มันเป็นระบบปรับพฤติกรรม

00:07:32.368 --> 00:07:36.775
ที่ออกแบบมาเพื่อส่งเสริม
พฤติกรรมทางบวกตลอดเวลา

NOTE Paragraph

00:07:37.131 --> 00:07:38.317
แล้วผลเป็นอย่างไร

00:07:39.085 --> 00:07:43.213
ชื่อของสตรอเบอร์รี่แมนชั่นหลุดจาก
รวมรายชื่อโรงเรียนอันตราย

00:07:43.237 --> 00:07:45.676
เป็นปีแรกหลังจาก

00:07:45.700 --> 00:07:48.613
(เสียงปรบมือ)

00:07:51.800 --> 00:07:56.215
หลังจากติดอยู่ในรายชื่อโรงเรียนอันตราย
มาห้าปีติดต่อกัน

00:07:56.732 --> 00:08:00.732
ผู้นำทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้

NOTE Paragraph

00:08:01.939 --> 00:08:03.993
นั่นนำไปสู่สโลแกนที่สองของฉัน

00:08:04.865 --> 00:08:07.467
แล้วไง แล้วจะทำอะไรต่อ

00:08:07.491 --> 00:08:08.573
(เสียงหัวเราะ)

00:08:08.597 --> 00:08:12.875
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:08:13.483 --> 00:08:15.317
เมื่อเราดูข้อมูล

00:08:15.718 --> 00:08:17.788
และประชุมกับเจ้าหน้าที่

00:08:17.812 --> 00:08:19.726
มีข้ออ้างเยอะแยะมากมาย

00:08:19.750 --> 00:08:23.683
ว่าทำไมสตรอเบอร์รี่แมนชั่นจึงอยู่หางแถว
และติดอยู่ในรายชื่อโรงเรียนอันตรายมาตลอด

00:08:24.129 --> 00:08:28.996
เขาบอกว่า มีเด็กที่มาโรงเรียนเป็นประจำ
แค่ 68 เปอร์เซ็นต์

00:08:29.020 --> 00:08:32.049
เด็กทั้งหมด 100 เปอร์เซ็นต์ยากจน

00:08:32.587 --> 00:08:35.506
ผู้ปกครองให้ความร่วมมือกับโรงเรียน
แค่ 1 เปอร์เซ็นต์

00:08:36.173 --> 00:08:37.804
เด็กจำนวนมาก

00:08:37.828 --> 00:08:41.376
มาจากบ้านที่พ่อหรือแม่ติดคุก 
และเหลือผู้ปกครองคนเดียว

00:08:41.400 --> 00:08:45.704
นักเรียน 39 เปอร์เซ็นต์มีความต้องการพิเศษ

00:08:45.728 --> 00:08:48.140
และข้อมูลผลสอบจากรัฐเผยว่า

00:08:48.695 --> 00:08:52.993
นักเรียนของเราที่เชี่ยวชาญพีชคณิต
มีเพียง 6 เปอร์เซ็นต์

00:08:53.017 --> 00:08:55.993
และที่เชี่ยวชาญวรรณกรรม
มีเพียง 10 เปอร์เซ็นต์

NOTE Paragraph

00:08:58.817 --> 00:09:02.743
หลังจากเขาเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เราฟัง

00:09:02.767 --> 00:09:06.726
ว่าเด็กๆ และสถานการณ์มันเลวร้ายแค่ไหน

00:09:06.750 --> 00:09:08.442
ฉันมองหน้าพวกเขา

00:09:09.162 --> 00:09:12.520
และพูดว่า "แล้วไง แล้วจะทำอะไรต่อ

00:09:13.088 --> 00:09:14.891
เราจะทำอะไรกับเรื่องนี้กันต่อ"

00:09:14.915 --> 00:09:17.874
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:09:20.654 --> 00:09:25.908
ความรับผิดชอบหลักของฉันคือ
ขจัดข้ออ้างพวกนี้ในทุกจังหวะการเปลี่ยนแปลง

00:09:26.552 --> 00:09:29.614
เราจัดการกับข้ออ้างพวกนี้ทุกข้อ

00:09:29.614 --> 00:09:32.194
ผ่านโครงการพัฒนาวิชาชีพภาคบังคับ

00:09:32.194 --> 00:09:37.150
ที่ปูทางสู่การมุ่งเน้นอย่างเข้มข้น
ไปที่การสอนและการเรียนรู้

00:09:38.037 --> 00:09:40.156
หลังจากสังเกตการสอนมามากมาย

00:09:40.180 --> 00:09:44.875
ฉันพบว่าสิ่งที่เรากำหนดคือ
ครูต้องรู้ว่าต้องสอนเนื้อหาอะไร

00:09:45.462 --> 00:09:48.226
แต่เขาไม่รู้ว่าจะสอนยังไง

00:09:48.250 --> 00:09:51.217
เมื่อมีเด็กจำนวนมาก
ที่มีความสามารถหลากหลายมาก

00:09:51.798 --> 00:09:56.872
ดังนั้น เราจึงพัฒนารูปแบบการสอน

00:09:56.896 --> 00:10:00.636
ที่เน้นการสอนแบบกลุ่มย่อย

00:10:00.660 --> 00:10:05.454
ทำให้ตอบสนองความต้องการ
ของนักเรียนแต่ละคนได้

00:10:05.478 --> 00:10:06.779
ในห้องเรียน

NOTE Paragraph

00:10:07.170 --> 00:10:08.383
ผลเป็นอย่างไร

00:10:09.149 --> 00:10:13.802
ผ่านไปหนึ่งปี ข้อมูลผลสอบของรัฐเผยว่า

00:10:13.826 --> 00:10:18.137
คะแนนสอบพีชคณิตของโรงเรียนเรา
เพิ่มขึ้น 171 เปอร์เซ็นต์

00:10:18.161 --> 00:10:20.782
และคะแนนสอบวรรณกรรม
เพิ่มขึ้น 107 เปอร์เซ็นต์

00:10:20.806 --> 00:10:23.767
(เสียงปรบมือ)

00:10:25.300 --> 00:10:27.582
เรามีเส้นทางข้างหน้าที่ต้องเดินอีกยาวไกล

00:10:28.049 --> 00:10:29.983
เส้นทางอีกยาวไกล

00:10:30.625 --> 00:10:36.991
แต่ทุกวันนี้ เราเผชิญหน้าทุกอุปสรรค
ด้วยทัศนคติแบบ "แล้วไง แล้วจะทำอะไรต่อ"

NOTE Paragraph

00:10:38.377 --> 00:10:42.462
และนั่นนำฉันมาถึงสโลแกนที่สาม
ซึ่งเป็นข้อสุดท้าย

00:10:42.486 --> 00:10:44.136
(เสียงหัวเราะ)

00:10:44.160 --> 00:10:47.989
ถ้าวันนี้ไม่มีใครบอกเธอว่าเขารักเธอ

00:10:48.678 --> 00:10:52.285
จำไว้ว่าครูรักเธอ และครูจะรักเธอเสมอ

NOTE Paragraph

00:10:53.079 --> 00:10:54.875
นักเรียนของฉันมีปัญหา

00:10:55.875 --> 00:11:00.424
ทั้งด้านสังคม อารมณ์ และเศรษฐกิจ

00:11:00.448 --> 00:11:02.140
อย่างที่คุณไม่มีทางจินตนาการออก

00:11:03.056 --> 00:11:05.394
เด็กบางคนกลายเป็นพ่อแม่คนแล้ว

00:11:05.418 --> 00:11:08.240
บางคนอยู่ตัวคนเดียวจริงๆ

00:11:09.375 --> 00:11:12.893
ถ้าใครสักคนถามฉันว่าเคล็ดลับของฉัน

00:11:12.917 --> 00:11:16.843
ในการนำสตรอเบอร์รี่แมนชั่น
ให้ยังคงเดินหน้าต่อไปคืออะไร

00:11:17.405 --> 00:11:20.538
ฉันจะตอบว่า เพราะฉันรักนักเรียนของฉัน

00:11:20.935 --> 00:11:23.403
และฉันเชื่อในสิ่งที่เป็นไปได้ในตัวเขา

00:11:23.427 --> 00:11:24.953
โดยไม่มีเงื่อนไข

00:11:26.000 --> 00:11:27.637
เมื่อฉันมองนักเรียนของฉัน

00:11:28.235 --> 00:11:31.007
ฉันมองเห็นแต่สิ่งที่เขาจะเป็นได้ในอนาคต

00:11:31.869 --> 00:11:35.564
เพราะฉันเองก็เคยเป็นหนึ่งในนักเรียนพวกนั้น

00:11:36.542 --> 00:11:39.392
ฉันเติบโตมาอย่างยากจน
ในย่านนอร์ธฟิลาเดลเฟียเช่นกัน

00:11:40.261 --> 00:11:45.378
ฉันรู้ว่ามันรู้สึกอย่างไร 
ที่ต้องไปโรงเรียนที่ไม่ใช่โรงเรียน

00:11:46.184 --> 00:11:49.434
ฉันรู้ว่ามันรู้สึกยังไง เวลานึกสงสัยว่า

00:11:49.458 --> 00:11:53.108
จะมีวันที่เราจะมีทางออกจากความยากจนไหมนะ

00:11:54.092 --> 00:11:56.946
แต่เพราะแม่ที่ยอดเยี่ยมของฉัน

00:11:58.496 --> 00:12:01.562
ทำให้ฉันมีความสามารถที่จะฝัน

00:12:01.586 --> 00:12:04.168
แม้จะอยู่ท่ามกลางความยากจน

NOTE Paragraph

00:12:05.161 --> 00:12:06.359
ดังนั้น

00:12:06.383 --> 00:12:08.831
(เสียงปรบมือ)

00:12:08.855 --> 00:12:13.948
ถ้าฉันจะผลักดันนักเรียนของฉัน

00:12:13.972 --> 00:12:16.745
ให้ไปถึงความฝันและเป้าหมายในชีวิตของเขา

00:12:16.769 --> 00:12:19.377
ฉันต้องรู้จักเขา ว่าเขาเป็นใคร

00:12:20.042 --> 00:12:22.894
ฉันจึงต้องใช้เวลากับนักเรียน

00:12:22.918 --> 00:12:25.318
ฉันเป็นคนจัดการห้องอาหารกลางวันทุกวัน

00:12:25.342 --> 00:12:26.631
(เสียงหัวเราะ)

00:12:26.655 --> 00:12:28.167
และเมื่อฉันอยู่ที่นั่น

00:12:28.896 --> 00:12:32.914
ฉันพูดคุยกับเด็กๆ 
เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวลึกๆ ของเขา

00:12:33.830 --> 00:12:35.913
และเมื่อถึงวันเกิดของเขา

00:12:35.937 --> 00:12:37.866
ฉันร้องเพลง "แฮปปี้ เบิร์ธเดย์"

00:12:37.890 --> 00:12:40.036
ทั้งๆ ที่ฉันร้องเพลงไม่ได้เรื่องเลย

00:12:40.060 --> 00:12:42.092
(เสียงหัวเราะ)

00:12:42.116 --> 00:12:43.840
ฉันมักจะถามเขาว่า

00:12:43.864 --> 00:12:47.797
"ทำไมพวกเธออยากให้ครูร้องเพลง
ทั้งที่ครูร้องไม่ได้เรื่องเลย"

00:12:47.821 --> 00:12:49.659
(เสียงหัวเราะ)

00:12:49.683 --> 00:12:51.867
พวกเด็กๆ ตอบว่า

00:12:52.284 --> 00:12:54.660
"เพราะเราชอบที่ได้รู้สึกว่าเราเป็นคนพิเศษ"

NOTE Paragraph

00:12:56.259 --> 00:12:59.062
เราจัดประชุมทั้งโรงเรียนทุกเดือน

00:12:59.611 --> 00:13:02.541
เพื่อฟังความเห็นความกังวลของเด็กๆ

00:13:02.565 --> 00:13:06.326
เพื่อค้นหาว่าพวกเขาคิดอะไรอยู่

00:13:06.784 --> 00:13:11.817
เด็กๆ ถามคำถาม เช่น
"ทำไมเราต้องทำตามกฎด้วย?"

00:13:12.255 --> 00:13:14.850
"ทำไมต้องมีบทลงโทษเยอะแยะ?"

00:13:15.168 --> 00:13:18.135
"ทำไมปล่อยให้เราทำอะไรที่เราอยากทำไม่ได้?"

00:13:18.159 --> 00:13:20.390
(เสียงหัวเราะ)

00:13:20.414 --> 00:13:24.175
พวกเด็กๆ ถาม และฉันตอบทุกคำถามอย่างจริงใจ

00:13:24.932 --> 00:13:30.907
และการฟังซื่งกันและกัน
ช่วยแก้ไขความเข้าใจผิดต่างๆ

00:13:31.860 --> 00:13:35.392
ทุกๆ วินาทีเป็นโอกาสในการสอนทั้งสิ้น

NOTE Paragraph

00:13:36.965 --> 00:13:38.175
รางวัลของฉัน

00:13:39.359 --> 00:13:40.525
รางวัลของฉัน

00:13:42.759 --> 00:13:47.258
สำหรับการเคร่งครัดกับกฎและบทลงโทษ
โดยไม่มีการต่อรอง

00:13:47.839 --> 00:13:49.746
คือการได้รับความเคารพจากเด็กๆ

00:13:50.564 --> 00:13:51.967
ฉันยืนยันในกติกาเหล่านี้

00:13:52.878 --> 00:13:57.064
และเพราะสิ่งนี้ 
เราจึงประสบความสำเร็จด้วยกัน

00:13:57.952 --> 00:14:01.567
เด็กๆ เข้าใจชัดเจนว่าฉันคาดหวังอะไรจากเขา

00:14:02.000 --> 00:14:07.153
และฉันพูดถึงความคาดหวังนี้ซ้ำๆ 
ทุกวันผ่านระบบขยายเสียงของโรงเรียน

00:14:07.656 --> 00:14:09.269
ฉันย้ำเตือนพวกเขา

00:14:09.293 --> 00:14:11.509
(เสียงหัวเราะ)

00:14:11.533 --> 00:14:15.166
ฉันย้ำเตือนพวกเขาถึงค่านิยมหลัก

00:14:15.190 --> 00:14:19.818
คือการมุ่งมั่นทุ่มเท 
ธรรมเนียมปฏิบัติที่ดี ความเป็นเลิศ

00:14:20.172 --> 00:14:23.109
ความซื่อตรง และเพียรพยายาม

00:14:23.133 --> 00:14:25.631
และฉันย้ำเตือนเขาทุกวัน

00:14:25.655 --> 00:14:29.447
ว่าการศึกษาสามารถ
เปลี่ยนแปลงชีวิตพวกเขาได้จริงๆ

00:14:30.216 --> 00:14:33.054
และฉันตบท้ายประกาศของฉัน
เหมือนกันทุกครั้งว่า

00:14:33.414 --> 00:14:37.267
"ถ้าวันนี้ไม่มีใครบอกเธอว่าเขารักเธอ

00:14:37.291 --> 00:14:39.032
จำไว้ว่าครูรักเธอ

00:14:39.056 --> 00:14:41.026
และจะรักเธอเสมอ"

NOTE Paragraph

00:14:42.076 --> 00:14:44.017
ถ้อยคำของแอชลีย์

00:14:44.893 --> 00:14:47.763
ที่ว่า "นี่คุณ คุณ

00:14:48.224 --> 00:14:50.740
นี่มันไม่ใช่โรงเรียนหรอก"

00:14:51.064 --> 00:14:53.646
ถูกสลักอยู่ในใจฉันตลอดไป

00:14:54.354 --> 00:14:59.782
ถ้าเราอยากจะสร้างความก้าวหน้าที่แท้จริง

00:14:59.806 --> 00:15:01.774
ในการแก้ไขปัญหาความยากจน

00:15:01.798 --> 00:15:03.942
เราต้องแน่ใจว่า

00:15:04.442 --> 00:15:08.631
โรงเรียนทุกโรงเรียน
ที่ดูแลเด็ก ๆ ที่ยากจน

00:15:08.655 --> 00:15:11.260
ต้องเป็นโรงเรียนที่แท้จริง

00:15:11.284 --> 00:15:13.539
โรงเรียนที่

00:15:13.563 --> 00:15:16.517
(เสียงปรบมือ)

00:15:17.458 --> 00:15:21.240
โรงเรียนที่ให้ทั้งความรู้

00:15:21.264 --> 00:15:25.392
และการฝึกฝนจิตใจ เพื่อให้เขาใช้ชีวิต
ในโลกที่อยู่รายล้อมตัวเขาโดยไม่หลงทาง

NOTE Paragraph

00:15:26.112 --> 00:15:28.758
ฉันไม่ได้รู้คำตอบทุกอย่าง

00:15:29.458 --> 00:15:35.075
แต่ฉันรู้ว่า สำหรับพวกเราที่ได้รับโอกาส

00:15:35.500 --> 00:15:41.018
และมีความรับผิดชอบ
เป็นผู้นำโรงเรียนที่ดูแลเด็กยากจน

00:15:41.042 --> 00:15:43.268
เราต้องนำอย่างแท้จริง

00:15:43.292 --> 00:15:46.917
และเมื่อเผชิญกับความท้าทายที่ยากเหลือเชื่อ

00:15:46.941 --> 00:15:52.726
เราต้องหยุดและถามตัวเองว่า 
"แล้วไง แล้วจะทำอะไรต่อ"

00:15:52.750 --> 00:15:55.406
เราจะทำอะไรกับเรื่องนี้กันต่อ"

00:15:56.060 --> 00:15:57.549
และในขณะที่เรานำ

00:15:58.063 --> 00:15:59.968
เราต้องไม่ลืม

00:16:00.677 --> 00:16:03.893
ว่านักเรียนของเราแต่ละคน

00:16:03.917 --> 00:16:05.520
ยังเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง

00:16:05.990 --> 00:16:10.942
หวาดกลัวกับสิ่งที่โลกบอกว่าเขาควรจะเป็น

00:16:11.797 --> 00:16:17.782
และไม่ว่าโลกทั้งโลกจะบอกเขาว่า
เขาควรจะเป็นอะไร

00:16:18.139 --> 00:16:21.414
เราต้องให้ความหวังแก่เขาเสมอ

00:16:21.438 --> 00:16:23.984
ต้องให้ความใส่ใจอย่างแน่วแน่

00:16:24.656 --> 00:16:27.782
เชื่ออย่างไม่สั่นคลอนในศักยภาพของเขา

00:16:27.806 --> 00:16:29.997
ความคาดหวังที่มั่นคงสม่ำเสมอ

00:16:30.303 --> 00:16:32.739
และเราต้องบอกพวกเขาบ่อย ๆ ว่า

00:16:33.117 --> 00:16:36.693
ถ้าวันนี้ไม่มีใครบอกว่ารักพวกเขาเลย

00:16:36.717 --> 00:16:39.538
จำไว้ว่าพวกเรารักเขา และเราจะรักเขาเสมอ

NOTE Paragraph

00:16:39.844 --> 00:16:41.057
ขอบคุณค่ะ

NOTE Paragraph

00:16:41.081 --> 00:16:44.164
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:16:52.058 --> 00:16:53.408
ขอบคุณค่ะ