1
00:00:00,683 --> 00:00:05,083
เมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 2002

2
00:00:06,208 --> 00:00:08,958
วันแรกที่ฉันรับตำแหน่งครูใหญ่

3
00:00:09,677 --> 00:00:14,469
แต่ไม่ใช่วันแรก
ที่ฉันอยู่ในเขตการศึกษาของฟิลาเดลเฟีย

4
00:00:15,218 --> 00:00:18,176
ฉันเรียนจบจากโรงเรียนรัฐของฟิลาเดลเฟีย

5
00:00:18,625 --> 00:00:22,375
แล้วฉันก็ออกไปสอนวิชา
การศึกษาสำหรับเด็กพิเศษอีก 20 ปี

6
00:00:22,792 --> 00:00:25,792
ในโรงเรียนย่านคนจน ผลการเรียนต่ำ

7
00:00:26,167 --> 00:00:27,783
ในย่านนอร์ธ ฟิลาเดลเฟีย

8
00:00:28,292 --> 00:00:29,875
ซึ่งมีอาชญากรรมชุกชุม

9
00:00:30,333 --> 00:00:33,625
และความยากจนข้นแค้น
อยู่ในกลุ่มสูงที่สุดในประเทศ

10
00:00:34,958 --> 00:00:38,559
ไม่นานหลังจากฉันเดินเข้าไปในโรงเรียนใหม่

11
00:00:38,583 --> 00:00:42,500
เด็กนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่ง
ก็ทะเลาะวิวาทกันใหญ่โต

12
00:00:44,083 --> 00:00:47,025
ไม่นาน หลังจากที่ทุกอย่างสงบลง

13
00:00:47,500 --> 00:00:50,518
ฉันก็เรียกประชุมทันที

14
00:00:50,542 --> 00:00:52,809
ที่หอประชุมของโรงเรียน

15
00:00:52,833 --> 00:00:56,768
เพื่อแนะนำตัวเองว่าฉันเป็นครูใหญ่คนใหม่

16
00:00:56,792 --> 00:00:59,708
(เสียงปรบมือ)

17
00:01:00,458 --> 00:01:02,333
ฉันเดินเข้ามาด้วยความโกรธ

18
00:01:03,154 --> 00:01:04,522
ประหม่าเล็กน้อย

19
00:01:04,546 --> 00:01:05,684
(เสียงหัวเราะ)

20
00:01:05,708 --> 00:01:07,458
แต่ฉันมุ่งมั่น

21
00:01:07,792 --> 00:01:10,292
ที่จะตั้งกติกาให้นักเรียนเข้าใจตรงกัน

22
00:01:11,083 --> 00:01:14,917
ฉันเริ่มกล่าวอย่างหนักแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้

23
00:01:14,958 --> 00:01:17,600
ว่าฉันคาดหวังเกี่ยวกับ
พฤติกรรมของเขาอย่างไร

24
00:01:18,125 --> 00:01:22,083
และคาดหวังว่าเขา
จะได้เรียนรู้อะไรในโรงเรียน

25
00:01:22,625 --> 00:01:24,125
ทันใดนั้น

26
00:01:25,042 --> 00:01:28,042
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังหอประชุม

27
00:01:28,750 --> 00:01:30,042
เธอยืนขึ้น

28
00:01:30,875 --> 00:01:32,625
และพูดว่า "นี่คุณ"

29
00:01:33,625 --> 00:01:34,792
"คุณ"

30
00:01:35,750 --> 00:01:39,500
เมื่อเราประสานสายตากัน เธอพูดต่อว่า

31
00:01:40,250 --> 00:01:43,868
"ทำไมคุณยังเรียกที่นี่ว่าโรงเรียนอีก

32
00:01:44,708 --> 00:01:47,375
นี่มันไม่ใช่โรงเรียนหรอก"

33
00:01:48,625 --> 00:01:50,417
ด้วยเสียงตะโกนก้องครั้งเดียว

34
00:01:51,125 --> 00:01:54,583
แอชลีย์ได้แสดงออกถึงสิ่งที่ฉันรู้สึก

35
00:01:55,167 --> 00:01:57,917
แต่ไม่เคยถูกบรรยายออกมาเป็นคำพูด

36
00:01:58,292 --> 00:02:02,893
นั่นคือประสบการณ์ของฉัน 
เมื่อฉันเรียนอยู่ในโรงเรียนหางแถว

37
00:02:02,917 --> 00:02:06,750
ในย่านเดียวกันนั้น เมื่อหลาย ๆ ปีก่อน

38
00:02:07,500 --> 00:02:11,625
โรงเรียนนั้นก็ไม่ใช่โรงเรียนเลย

39
00:02:13,000 --> 00:02:17,875
ข้ามเวลาไปหนึ่งทศวรรษ 
ตอนปลายปี ค.ศ. 2012

40
00:02:19,083 --> 00:02:23,625
ขณะที่ฉันเดินเข้าโรงเรียนหางแถวแห่งที่สาม 
ในฐานะครูใหญ่

41
00:02:24,667 --> 00:02:29,625
ภายในสี่ปี โรงเรียนสตรอเบอร์รี่ แมนชั่น
เปลี่ยนครูใหญ่มาสี่คน ซึ่งฉันเป็นคนที่สี่

42
00:02:30,750 --> 00:02:35,125
โรงเรียนนี้ถูกเรียกว่า 
"โรงเรียนหางแถวและอันตราย"

43
00:02:35,708 --> 00:02:38,601
เพราะคะแนนสอบที่ตกต่ำ

44
00:02:38,625 --> 00:02:41,351
และเต็มไปด้วยอาวุธ

45
00:02:41,375 --> 00:02:43,917
ยาเสพติด การทำร้ายร่างกาย และการจับกุม

46
00:02:45,833 --> 00:02:49,726
ไม่นานหลังจากเดินมาถึงประตูโรงเรียน

47
00:02:49,750 --> 00:02:51,518
และพยายามจะเข้าไป

48
00:02:51,542 --> 00:02:54,750
แต่พบว่าประตูถูกล็อกด้วยโซ่

49
00:02:55,458 --> 00:02:58,851
ฉันได้ยินเสียงแอชลีย์ดังก้องในหู

50
00:02:58,875 --> 00:03:01,833
ว่า "นี่คุณ คุณ

51
00:03:02,833 --> 00:03:04,958
นี่มันไม่ใช่โรงเรียนหรอก"

52
00:03:05,792 --> 00:03:08,958
ห้องโถงมืดสลัวเพราะแสงไฟไม่เพียงพอ

53
00:03:09,708 --> 00:03:13,018
มีกองเฟอร์นิเจอร์และโต๊ะเก่าที่พังแล้ว

54
00:03:13,042 --> 00:03:15,309
กองทิ้งอยู่มากมายในห้องเรียน

55
00:03:15,333 --> 00:03:19,833
และมีหนังสือและอุปกรณ์การเรียน
นับพันชิ้นที่ไม่ได้ใช้เลย

56
00:03:20,625 --> 00:03:23,042
นี่มันไม่ใช่โรงเรียน

57
00:03:24,292 --> 00:03:26,083
เมื่อเวลาปีแรกผ่านไป

58
00:03:26,750 --> 00:03:31,125
ฉันสังเกตว่าห้องเรียนต่าง ๆ แทบร้าง

59
00:03:31,958 --> 00:03:34,042
พวกนักเรียนล้วนหวาดกลัว

60
00:03:34,750 --> 00:03:38,750
หวาดหวั่นที่จะนั่งในแถว 
เพราะกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น

61
00:03:39,583 --> 00:03:44,333
หวาดหวั่นเพราะถูกล้อในโรงอาหาร
ว่ากินอาหารฟรี

62
00:03:44,792 --> 00:03:49,417
เด็ก ๆ กลัวการต่อสู้ ชกต่อย และการรังแก

63
00:03:49,792 --> 00:03:53,250
นี่มันไม่ใช่โรงเรียน

64
00:03:55,375 --> 00:03:58,101
แล้วก็ยังมีบรรดาครู

65
00:03:58,125 --> 00:04:02,375
ที่ห่วงแต่ความปลอดภัยของตัวเอง
อย่างไม่น่าเชื่อ

66
00:04:02,833 --> 00:04:08,476
พวกเขาตั้งความคาดหวัง 
ทั้งกับนักเรียนและกับตัวเองต่ำ

67
00:04:08,500 --> 00:04:11,809
และไม่ได้ตระหนักเลยว่า พวกเขามีส่วน

68
00:04:11,833 --> 00:04:14,042
ในการทำลายวัฒนธรรมของโรงเรียน

69
00:04:14,500 --> 00:04:17,541
ซึ่งเป็นปัญหาที่รบกวนจิตใจมากที่สุด

70
00:04:18,791 --> 00:04:21,625
คุณเห็นไหม แอชลีย์พูดถูก

71
00:04:22,833 --> 00:04:24,708
และไม่ใช่แค่ที่โรงเรียนของเธอเท่านั้น

72
00:04:25,667 --> 00:04:27,809
แต่อีกหลายต่อหลายโรงเรียนเหลือเกิน

73
00:04:27,833 --> 00:04:29,893
สำหรับเด็ก ๆ ที่ยากจนทั้งหลาย

74
00:04:29,917 --> 00:04:32,750
โรงเรียนของเขาไม่ใช่โรงเรียนเลยจริง ๆ

75
00:04:33,583 --> 00:04:35,292
แต่มันเปลี่ยนแปลงได้

76
00:04:35,958 --> 00:04:40,625
ฉันจะเล่าให้ฟังว่าที่สตรอว์เบอร์รี่แมนชั่น 
เราทำได้อย่างไร

77
00:04:42,083 --> 00:04:45,375
ใครก็ตามที่เคยทำงานกับฉัน
จะบอกคุณได้ว่า

78
00:04:45,917 --> 00:04:47,958
ฉันชอบมีสโลแกน

79
00:04:48,583 --> 00:04:49,625
(เสียงหัวเราะ)

80
00:04:50,000 --> 00:04:53,530
ดังนั้น วันนี้ ฉันจะใช้สามสโลแกน

81
00:04:53,554 --> 00:04:56,887
ที่สำคัญสูงสุดในความพยายาม
สร้างการเปลี่ยนแปลงของเรา

82
00:04:57,917 --> 00:04:59,667
สโลแกนแรกของฉันคือ

83
00:05:00,458 --> 00:05:02,833
ถ้าคุณจะต้องนำ ก็จงนำ

84
00:05:03,750 --> 00:05:05,870
ฉันเชื่อเสมอว่า

85
00:05:05,894 --> 00:05:09,768
สิ่งที่เกิดขึ้น 
และสิ่งที่ไม่เกิดขึ้นในโรงเรียน

86
00:05:09,792 --> 00:05:11,250
ขึ้นอยู่กับครูใหญ่

87
00:05:11,958 --> 00:05:13,417
ฉันเป็นครูใหญ่

88
00:05:13,833 --> 00:05:17,458
และการอยู่ในตำแหน่งนี้
ทำให้ฉันจำเป็นต้องนำ

89
00:05:18,125 --> 00:05:20,822
ฉันจะไม่นั่งอยู่ในห้องทำงาน

90
00:05:20,846 --> 00:05:23,667
ฉันจะไม่มอบหมายงานให้คนอื่นทำ

91
00:05:23,691 --> 00:05:27,136
และฉันไม่กลัวที่จะจัดการอะไรก็ตาม

92
00:05:27,160 --> 00:05:29,060
ที่ไม่ดีสำหรับเด็กๆ

93
00:05:29,084 --> 00:05:32,058
ไม่ว่าทำแล้วคนจะชื่นชอบฉันหรือไม่

94
00:05:33,228 --> 00:05:34,941
ฉันเป็นผู้นำ

95
00:05:34,965 --> 00:05:38,063
ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถทำอะไรคนเดียวได้

96
00:05:38,788 --> 00:05:41,451
ฉันจึงสร้างสุดยอดทีมผู้นำขึ้นมา

97
00:05:41,475 --> 00:05:44,559
ประกอบด้วยคนที่เชื่อในศักยภาพของเด็กทุกคน

98
00:05:44,583 --> 00:05:48,432
และเราก็ร่วมมือกัน 
จัดการกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ

99
00:05:48,456 --> 00:05:53,059
เช่นตั้งรหัสตู้ล็อกเกอร์ทั้งหมดใหม่ด้วยมือ

100
00:05:53,083 --> 00:05:55,997
เพื่อให้นักเรียนทุกคนมีล็อกเกอร์ที่ปลอดภัย

101
00:05:56,583 --> 00:06:00,015
เราตกแต่งบอร์ดทั้งหมดในตึกนั้น

102
00:06:00,039 --> 00:06:02,892
ด้วยข้อความเชิงบวกที่มีสีสันสดใส

103
00:06:03,428 --> 00:06:06,555
เราตัดโช่ที่ประตูหน้าของโรงเรียนออก

104
00:06:06,579 --> 00:06:08,674
เราเปลี่ยนหลอดไฟที่เสีย

105
00:06:08,698 --> 00:06:11,854
และเราทำความสะอาดทุกห้องเรียน
แบบเจาะลึกถึงแก่น

106
00:06:11,878 --> 00:06:16,353
รีไซเคิลหนังสือเรียนทุกเล่มที่ไม่ใช้แล้ว

107
00:06:16,377 --> 00:06:20,307
ทิ้งข้าวของและเฟอร์นิเจอร์เก่าเป็นพัน ๆ ชิ้น

108
00:06:20,692 --> 00:06:23,568
เราใช้ถังขยะใหญ่ขนาดสองคันรถทุกวัน

109
00:06:24,875 --> 00:06:27,432
และแน่นอน แน่นอน

110
00:06:27,456 --> 00:06:29,392
เราจัดการกับเรื่องใหญ่ ๆ ด้วย

111
00:06:29,857 --> 00:06:33,779
เราปรับงบประมาณของโรงเรียนใหม่ทั้งหมด

112
00:06:33,803 --> 00:06:38,658
เพื่อจัดสรรงบจ้างครู
และพนักงานสายสนับสนุนเพิ่มขึ้น

113
00:06:39,733 --> 00:06:45,268
เราออกแบบตารางสอนใหม่ทั้งหมด
โดยเริ่มจากศูนย์

114
00:06:45,292 --> 00:06:49,171
เพื่อเพิ่มความหลากหลาย
ของเวลาเริ่มและเลิกเรียน

115
00:06:49,195 --> 00:06:52,347
ชั้นเรียนซ่อมเสริม วิชาขั้นสูง

116
00:06:52,792 --> 00:06:56,392
กิจกรรมนอกหลักสูตร และบริการให้คำปรึกษา

117
00:06:56,416 --> 00:06:58,249
ทั้งหมดภายในช่วงเวลาเรียน

118
00:06:59,717 --> 00:07:01,650
ทั้งหมดภายในช่วงเวลาเรียน

119
00:07:04,217 --> 00:07:07,208
เราสร้างแผนประจำการ

120
00:07:08,473 --> 00:07:14,121
ที่ระบุว่าพนักงานสายสนับสนุนและตำรวจ
จะต้องอยู่ที่ไหนบ้าง

121
00:07:14,145 --> 00:07:15,549
ในทุก ๆ นาทีของแต่ละวัน

122
00:07:15,573 --> 00:07:19,476
และเราเฝ้าสังเกตการณ์ 
ทุก ๆ วินาทีของแต่ละวัน

123
00:07:19,500 --> 00:07:22,275
และแผนการจัดการที่ดีที่สุดของเราคือ

124
00:07:22,299 --> 00:07:25,933
เราสร้างแผนจัดการระเบียบวินัย
ที่บังคับใช้ทั้งโรงเรียน

125
00:07:25,957 --> 00:07:27,692
ชื่อว่า "ไม่มีการต่อรอง"

126
00:07:28,137 --> 00:07:29,841
มันเป็นระบบปรับพฤติกรรม

127
00:07:32,368 --> 00:07:36,775
ที่ออกแบบมาเพื่อส่งเสริม
พฤติกรรมทางบวกตลอดเวลา

128
00:07:37,131 --> 00:07:38,317
แล้วผลเป็นอย่างไร

129
00:07:39,085 --> 00:07:43,213
ชื่อของสตรอเบอร์รี่แมนชั่นหลุดจาก
รวมรายชื่อโรงเรียนอันตราย

130
00:07:43,237 --> 00:07:45,676
เป็นปีแรกหลังจาก

131
00:07:45,700 --> 00:07:48,613
(เสียงปรบมือ)

132
00:07:51,800 --> 00:07:56,215
หลังจากติดอยู่ในรายชื่อโรงเรียนอันตราย
มาห้าปีติดต่อกัน

133
00:07:56,732 --> 00:08:00,732
ผู้นำทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้

134
00:08:01,939 --> 00:08:03,993
นั่นนำไปสู่สโลแกนที่สองของฉัน

135
00:08:04,865 --> 00:08:07,467
แล้วไง แล้วจะทำอะไรต่อ

136
00:08:07,491 --> 00:08:08,573
(เสียงหัวเราะ)

137
00:08:08,597 --> 00:08:12,875
(เสียงปรบมือ)

138
00:08:13,483 --> 00:08:15,317
เมื่อเราดูข้อมูล

139
00:08:15,718 --> 00:08:17,788
และประชุมกับเจ้าหน้าที่

140
00:08:17,812 --> 00:08:19,726
มีข้ออ้างเยอะแยะมากมาย

141
00:08:19,750 --> 00:08:23,683
ว่าทำไมสตรอเบอร์รี่แมนชั่นจึงอยู่หางแถว
และติดอยู่ในรายชื่อโรงเรียนอันตรายมาตลอด

142
00:08:24,129 --> 00:08:28,996
เขาบอกว่า มีเด็กที่มาโรงเรียนเป็นประจำ
แค่ 68 เปอร์เซ็นต์

143
00:08:29,020 --> 00:08:32,049
เด็กทั้งหมด 100 เปอร์เซ็นต์ยากจน

144
00:08:32,587 --> 00:08:35,506
ผู้ปกครองให้ความร่วมมือกับโรงเรียน
แค่ 1 เปอร์เซ็นต์

145
00:08:36,173 --> 00:08:37,804
เด็กจำนวนมาก

146
00:08:37,828 --> 00:08:41,376
มาจากบ้านที่พ่อหรือแม่ติดคุก 
และเหลือผู้ปกครองคนเดียว

147
00:08:41,400 --> 00:08:45,704
นักเรียน 39 เปอร์เซ็นต์มีความต้องการพิเศษ

148
00:08:45,728 --> 00:08:48,140
และข้อมูลผลสอบจากรัฐเผยว่า

149
00:08:48,695 --> 00:08:52,993
นักเรียนของเราที่เชี่ยวชาญพีชคณิต
มีเพียง 6 เปอร์เซ็นต์

150
00:08:53,017 --> 00:08:55,993
และที่เชี่ยวชาญวรรณกรรม
มีเพียง 10 เปอร์เซ็นต์

151
00:08:58,817 --> 00:09:02,743
หลังจากเขาเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เราฟัง

152
00:09:02,767 --> 00:09:06,726
ว่าเด็กๆ และสถานการณ์มันเลวร้ายแค่ไหน

153
00:09:06,750 --> 00:09:08,442
ฉันมองหน้าพวกเขา

154
00:09:09,162 --> 00:09:12,520
และพูดว่า "แล้วไง แล้วจะทำอะไรต่อ

155
00:09:13,088 --> 00:09:14,891
เราจะทำอะไรกับเรื่องนี้กันต่อ"

156
00:09:14,915 --> 00:09:17,874
(เสียงปรบมือ)

157
00:09:20,654 --> 00:09:25,908
ความรับผิดชอบหลักของฉันคือ
ขจัดข้ออ้างพวกนี้ในทุกจังหวะการเปลี่ยนแปลง

158
00:09:26,552 --> 00:09:29,614
เราจัดการกับข้ออ้างพวกนี้ทุกข้อ

159
00:09:29,614 --> 00:09:32,194
ผ่านโครงการพัฒนาวิชาชีพภาคบังคับ

160
00:09:32,194 --> 00:09:37,150
ที่ปูทางสู่การมุ่งเน้นอย่างเข้มข้น
ไปที่การสอนและการเรียนรู้

161
00:09:38,037 --> 00:09:40,156
หลังจากสังเกตการสอนมามากมาย

162
00:09:40,180 --> 00:09:44,875
ฉันพบว่าสิ่งที่เรากำหนดคือ
ครูต้องรู้ว่าต้องสอนเนื้อหาอะไร

163
00:09:45,462 --> 00:09:48,226
แต่เขาไม่รู้ว่าจะสอนยังไง

164
00:09:48,250 --> 00:09:51,217
เมื่อมีเด็กจำนวนมาก
ที่มีความสามารถหลากหลายมาก

165
00:09:51,798 --> 00:09:56,872
ดังนั้น เราจึงพัฒนารูปแบบการสอน

166
00:09:56,896 --> 00:10:00,636
ที่เน้นการสอนแบบกลุ่มย่อย

167
00:10:00,660 --> 00:10:05,454
ทำให้ตอบสนองความต้องการ
ของนักเรียนแต่ละคนได้

168
00:10:05,478 --> 00:10:06,779
ในห้องเรียน

169
00:10:07,170 --> 00:10:08,383
ผลเป็นอย่างไร

170
00:10:09,149 --> 00:10:13,802
ผ่านไปหนึ่งปี ข้อมูลผลสอบของรัฐเผยว่า

171
00:10:13,826 --> 00:10:18,137
คะแนนสอบพีชคณิตของโรงเรียนเรา
เพิ่มขึ้น 171 เปอร์เซ็นต์

172
00:10:18,161 --> 00:10:20,782
และคะแนนสอบวรรณกรรม
เพิ่มขึ้น 107 เปอร์เซ็นต์

173
00:10:20,806 --> 00:10:23,767
(เสียงปรบมือ)

174
00:10:25,300 --> 00:10:27,582
เรามีเส้นทางข้างหน้าที่ต้องเดินอีกยาวไกล

175
00:10:28,049 --> 00:10:29,983
เส้นทางอีกยาวไกล

176
00:10:30,625 --> 00:10:36,991
แต่ทุกวันนี้ เราเผชิญหน้าทุกอุปสรรค
ด้วยทัศนคติแบบ "แล้วไง แล้วจะทำอะไรต่อ"

177
00:10:38,377 --> 00:10:42,462
และนั่นนำฉันมาถึงสโลแกนที่สาม
ซึ่งเป็นข้อสุดท้าย

178
00:10:42,486 --> 00:10:44,136
(เสียงหัวเราะ)

179
00:10:44,160 --> 00:10:47,989
ถ้าวันนี้ไม่มีใครบอกเธอว่าเขารักเธอ

180
00:10:48,678 --> 00:10:52,285
จำไว้ว่าครูรักเธอ และครูจะรักเธอเสมอ

181
00:10:53,079 --> 00:10:54,875
นักเรียนของฉันมีปัญหา

182
00:10:55,875 --> 00:11:00,424
ทั้งด้านสังคม อารมณ์ และเศรษฐกิจ

183
00:11:00,448 --> 00:11:02,140
อย่างที่คุณไม่มีทางจินตนาการออก

184
00:11:03,056 --> 00:11:05,394
เด็กบางคนกลายเป็นพ่อแม่คนแล้ว

185
00:11:05,418 --> 00:11:08,240
บางคนอยู่ตัวคนเดียวจริงๆ

186
00:11:09,375 --> 00:11:12,893
ถ้าใครสักคนถามฉันว่าเคล็ดลับของฉัน

187
00:11:12,917 --> 00:11:16,843
ในการนำสตรอเบอร์รี่แมนชั่น
ให้ยังคงเดินหน้าต่อไปคืออะไร

188
00:11:17,405 --> 00:11:20,538
ฉันจะตอบว่า เพราะฉันรักนักเรียนของฉัน

189
00:11:20,935 --> 00:11:23,403
และฉันเชื่อในสิ่งที่เป็นไปได้ในตัวเขา

190
00:11:23,427 --> 00:11:24,953
โดยไม่มีเงื่อนไข

191
00:11:26,000 --> 00:11:27,637
เมื่อฉันมองนักเรียนของฉัน

192
00:11:28,235 --> 00:11:31,007
ฉันมองเห็นแต่สิ่งที่เขาจะเป็นได้ในอนาคต

193
00:11:31,869 --> 00:11:35,564
เพราะฉันเองก็เคยเป็นหนึ่งในนักเรียนพวกนั้น

194
00:11:36,542 --> 00:11:39,392
ฉันเติบโตมาอย่างยากจน
ในย่านนอร์ธฟิลาเดลเฟียเช่นกัน

195
00:11:40,261 --> 00:11:45,378
ฉันรู้ว่ามันรู้สึกอย่างไร 
ที่ต้องไปโรงเรียนที่ไม่ใช่โรงเรียน

196
00:11:46,184 --> 00:11:49,434
ฉันรู้ว่ามันรู้สึกยังไง เวลานึกสงสัยว่า

197
00:11:49,458 --> 00:11:53,108
จะมีวันที่เราจะมีทางออกจากความยากจนไหมนะ

198
00:11:54,092 --> 00:11:56,946
แต่เพราะแม่ที่ยอดเยี่ยมของฉัน

199
00:11:58,496 --> 00:12:01,562
ทำให้ฉันมีความสามารถที่จะฝัน

200
00:12:01,586 --> 00:12:04,168
แม้จะอยู่ท่ามกลางความยากจน

201
00:12:05,161 --> 00:12:06,359
ดังนั้น

202
00:12:06,383 --> 00:12:08,831
(เสียงปรบมือ)

203
00:12:08,855 --> 00:12:13,948
ถ้าฉันจะผลักดันนักเรียนของฉัน

204
00:12:13,972 --> 00:12:16,745
ให้ไปถึงความฝันและเป้าหมายในชีวิตของเขา

205
00:12:16,769 --> 00:12:19,377
ฉันต้องรู้จักเขา ว่าเขาเป็นใคร

206
00:12:20,042 --> 00:12:22,894
ฉันจึงต้องใช้เวลากับนักเรียน

207
00:12:22,918 --> 00:12:25,318
ฉันเป็นคนจัดการห้องอาหารกลางวันทุกวัน

208
00:12:25,342 --> 00:12:26,631
(เสียงหัวเราะ)

209
00:12:26,655 --> 00:12:28,167
และเมื่อฉันอยู่ที่นั่น

210
00:12:28,896 --> 00:12:32,914
ฉันพูดคุยกับเด็กๆ 
เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวลึกๆ ของเขา

211
00:12:33,830 --> 00:12:35,913
และเมื่อถึงวันเกิดของเขา

212
00:12:35,937 --> 00:12:37,866
ฉันร้องเพลง "แฮปปี้ เบิร์ธเดย์"

213
00:12:37,890 --> 00:12:40,036
ทั้งๆ ที่ฉันร้องเพลงไม่ได้เรื่องเลย

214
00:12:40,060 --> 00:12:42,092
(เสียงหัวเราะ)

215
00:12:42,116 --> 00:12:43,840
ฉันมักจะถามเขาว่า

216
00:12:43,864 --> 00:12:47,797
"ทำไมพวกเธออยากให้ครูร้องเพลง
ทั้งที่ครูร้องไม่ได้เรื่องเลย"

217
00:12:47,821 --> 00:12:49,659
(เสียงหัวเราะ)

218
00:12:49,683 --> 00:12:51,867
พวกเด็กๆ ตอบว่า

219
00:12:52,284 --> 00:12:54,660
"เพราะเราชอบที่ได้รู้สึกว่าเราเป็นคนพิเศษ"

220
00:12:56,259 --> 00:12:59,062
เราจัดประชุมทั้งโรงเรียนทุกเดือน

221
00:12:59,611 --> 00:13:02,541
เพื่อฟังความเห็นความกังวลของเด็กๆ

222
00:13:02,565 --> 00:13:06,326
เพื่อค้นหาว่าพวกเขาคิดอะไรอยู่

223
00:13:06,784 --> 00:13:11,817
เด็กๆ ถามคำถาม เช่น
"ทำไมเราต้องทำตามกฎด้วย?"

224
00:13:12,255 --> 00:13:14,850
"ทำไมต้องมีบทลงโทษเยอะแยะ?"

225
00:13:15,168 --> 00:13:18,135
"ทำไมปล่อยให้เราทำอะไรที่เราอยากทำไม่ได้?"

226
00:13:18,159 --> 00:13:20,390
(เสียงหัวเราะ)

227
00:13:20,414 --> 00:13:24,175
พวกเด็กๆ ถาม และฉันตอบทุกคำถามอย่างจริงใจ

228
00:13:24,932 --> 00:13:30,907
และการฟังซื่งกันและกัน
ช่วยแก้ไขความเข้าใจผิดต่างๆ

229
00:13:31,860 --> 00:13:35,392
ทุกๆ วินาทีเป็นโอกาสในการสอนทั้งสิ้น

230
00:13:36,965 --> 00:13:38,175
รางวัลของฉัน

231
00:13:39,359 --> 00:13:40,525
รางวัลของฉัน

232
00:13:42,759 --> 00:13:47,258
สำหรับการเคร่งครัดกับกฎและบทลงโทษ
โดยไม่มีการต่อรอง

233
00:13:47,839 --> 00:13:49,746
คือการได้รับความเคารพจากเด็กๆ

234
00:13:50,564 --> 00:13:51,967
ฉันยืนยันในกติกาเหล่านี้

235
00:13:52,878 --> 00:13:57,064
และเพราะสิ่งนี้ 
เราจึงประสบความสำเร็จด้วยกัน

236
00:13:57,952 --> 00:14:01,567
เด็กๆ เข้าใจชัดเจนว่าฉันคาดหวังอะไรจากเขา

237
00:14:02,000 --> 00:14:07,153
และฉันพูดถึงความคาดหวังนี้ซ้ำๆ 
ทุกวันผ่านระบบขยายเสียงของโรงเรียน

238
00:14:07,656 --> 00:14:09,269
ฉันย้ำเตือนพวกเขา

239
00:14:09,293 --> 00:14:11,509
(เสียงหัวเราะ)

240
00:14:11,533 --> 00:14:15,166
ฉันย้ำเตือนพวกเขาถึงค่านิยมหลัก

241
00:14:15,190 --> 00:14:19,818
คือการมุ่งมั่นทุ่มเท 
ธรรมเนียมปฏิบัติที่ดี ความเป็นเลิศ

242
00:14:20,172 --> 00:14:23,109
ความซื่อตรง และเพียรพยายาม

243
00:14:23,133 --> 00:14:25,631
และฉันย้ำเตือนเขาทุกวัน

244
00:14:25,655 --> 00:14:29,447
ว่าการศึกษาสามารถ
เปลี่ยนแปลงชีวิตพวกเขาได้จริงๆ

245
00:14:30,216 --> 00:14:33,054
และฉันตบท้ายประกาศของฉัน
เหมือนกันทุกครั้งว่า

246
00:14:33,414 --> 00:14:37,267
"ถ้าวันนี้ไม่มีใครบอกเธอว่าเขารักเธอ

247
00:14:37,291 --> 00:14:39,032
จำไว้ว่าครูรักเธอ

248
00:14:39,056 --> 00:14:41,026
และจะรักเธอเสมอ"

249
00:14:42,076 --> 00:14:44,017
ถ้อยคำของแอชลีย์

250
00:14:44,893 --> 00:14:47,763
ที่ว่า "นี่คุณ คุณ

251
00:14:48,224 --> 00:14:50,740
นี่มันไม่ใช่โรงเรียนหรอก"

252
00:14:51,064 --> 00:14:53,646
ถูกสลักอยู่ในใจฉันตลอดไป

253
00:14:54,354 --> 00:14:59,782
ถ้าเราอยากจะสร้างความก้าวหน้าที่แท้จริง

254
00:14:59,806 --> 00:15:01,774
ในการแก้ไขปัญหาความยากจน

255
00:15:01,798 --> 00:15:03,942
เราต้องแน่ใจว่า

256
00:15:04,442 --> 00:15:08,631
โรงเรียนทุกโรงเรียน
ที่ดูแลเด็ก ๆ ที่ยากจน

257
00:15:08,655 --> 00:15:11,260
ต้องเป็นโรงเรียนที่แท้จริง

258
00:15:11,284 --> 00:15:13,539
โรงเรียนที่

259
00:15:13,563 --> 00:15:16,517
(เสียงปรบมือ)

260
00:15:17,458 --> 00:15:21,240
โรงเรียนที่ให้ทั้งความรู้

261
00:15:21,264 --> 00:15:25,392
และการฝึกฝนจิตใจ เพื่อให้เขาใช้ชีวิต
ในโลกที่อยู่รายล้อมตัวเขาโดยไม่หลงทาง

262
00:15:26,112 --> 00:15:28,758
ฉันไม่ได้รู้คำตอบทุกอย่าง

263
00:15:29,458 --> 00:15:35,075
แต่ฉันรู้ว่า สำหรับพวกเราที่ได้รับโอกาส

264
00:15:35,500 --> 00:15:41,018
และมีความรับผิดชอบ
เป็นผู้นำโรงเรียนที่ดูแลเด็กยากจน

265
00:15:41,042 --> 00:15:43,268
เราต้องนำอย่างแท้จริง

266
00:15:43,292 --> 00:15:46,917
และเมื่อเผชิญกับความท้าทายที่ยากเหลือเชื่อ

267
00:15:46,941 --> 00:15:52,726
เราต้องหยุดและถามตัวเองว่า 
"แล้วไง แล้วจะทำอะไรต่อ"

268
00:15:52,750 --> 00:15:55,406
เราจะทำอะไรกับเรื่องนี้กันต่อ"

269
00:15:56,060 --> 00:15:57,549
และในขณะที่เรานำ

270
00:15:58,063 --> 00:15:59,968
เราต้องไม่ลืม

271
00:16:00,677 --> 00:16:03,893
ว่านักเรียนของเราแต่ละคน

272
00:16:03,917 --> 00:16:05,520
ยังเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง

273
00:16:05,990 --> 00:16:10,942
หวาดกลัวกับสิ่งที่โลกบอกว่าเขาควรจะเป็น

274
00:16:11,797 --> 00:16:17,782
และไม่ว่าโลกทั้งโลกจะบอกเขาว่า
เขาควรจะเป็นอะไร

275
00:16:18,139 --> 00:16:21,414
เราต้องให้ความหวังแก่เขาเสมอ

276
00:16:21,438 --> 00:16:23,984
ต้องให้ความใส่ใจอย่างแน่วแน่

277
00:16:24,656 --> 00:16:27,782
เชื่ออย่างไม่สั่นคลอนในศักยภาพของเขา

278
00:16:27,806 --> 00:16:29,997
ความคาดหวังที่มั่นคงสม่ำเสมอ

279
00:16:30,303 --> 00:16:32,739
และเราต้องบอกพวกเขาบ่อย ๆ ว่า

280
00:16:33,117 --> 00:16:36,693
ถ้าวันนี้ไม่มีใครบอกว่ารักพวกเขาเลย

281
00:16:36,717 --> 00:16:39,538
จำไว้ว่าพวกเรารักเขา และเราจะรักเขาเสมอ

282
00:16:39,844 --> 00:16:41,057
ขอบคุณค่ะ

283
00:16:41,081 --> 00:16:44,164
(เสียงปรบมือ)

284
00:16:52,058 --> 00:16:53,408
ขอบคุณค่ะ