U.þ.b. 365 milljónir manns hafa ensku sem móðurmál Yfir tveir milljarðar til viðbótar læra og tala ensku sem annað eða þriðja mál. Ef þú talar ensku geturðu gert þig skiljanlegan gagnvart næstum því 2,5 milljarði manns. Hví ættirðu þá að læra nokkurt annað erlent tungumál? Er það ekki bara fáránleg tímaeyðsla? Nelson Mandela var harðlega gagnrýndur af svörtum Suður-Afríkumönnum fyrir að tala afríkönsku. Hann svaraði: "Þegar þú talar við mann á máli sem hann skilur talarðu við höfuð hans. Þegar þú talar við hann á hans eigin tungumáli talarðu til hjarta hans." Þannig að: Ef þú vilt vinna einhvern á þitt band þarftu að tala til hjarta viðkomandi. Páfar vita þetta. Páll páfi II. talaði um tíu mál reiprennandi og tylft annarra á byrjandastigi. Hvert sem hann fór heilsaði hann fólkinu með a.m.k. nokkrum setningum á móðurmáli þess og það var mikilvægur lykill að vinsældum hans. Fólk með erlendar tengdamæður eða verðandi tengdamæður veit þetta líka. Menn geta talað ensku við kærustur sínar en þegar þeir vilja koma sér í mjúkinn hjá mæðrum stúlknanna eru þeir reiðubúnir til að læra hin skrýtnustu mál, meira að segja hollensku. (hlátur) Og það virkar yfirleitt. Hvers vegna? Nú, móðurmál okkar er algjörlega samtvinnað persónuleika okkar og sjálfsmynd. Öll ævisaga okkar er rótgróin og gegnsósa af móðurmáli okkar. Svo margar minningar og tilfinningar tengjast orðum, orðatiltækjum, jafnvel málfræði sem við ólumst upp við. Þannig að ef þú lærir mál annarrar manneskju, sýnirðu einlægan áhuga á lífi þeirra. Persónuleika þeirra. Hvaða tengdamóðir yrði ekki upp með sér? Þegar þú heyrir málið þitt finnurðu fyrir tengslum. Þegar þú ferðast og þú hefur verið að tala erlent mál dögum eða vikum saman og þú stígur um borð í flugvél þar sem áhöfnin heilsar þér á þínu eigin máli, þá veistu að þú ert á heimleið. Ef móðurmál hefðu ilm, held ég að þau myndu anga af smákökum og huggandi kjúklingasúpu og ilmvatni ömmu - jafnvel örlítið af mölkúlum. Þetta kann að vera ástæðan fyrir því að tilbúin tungumál, t.d. Esperanto, hafa aldrei náð þeirri útbreiðslu sem vænta mátti. Hversu vel sem þau voru hönnuð og hversu einfalt eða auðvelt er að læra þau þá hefur ekkert land gert gervimál að sínu opinbera máli. Né heldur sem erlent mál sem sé kennt skipulega á stórum skala og á löngu tímabili, þótt slíkt hafi verið reynt. Einhvern veginn, þrátt fyrir erfiðleika með náttúruleg tungumál - svo sem pirrandi óreglugegheit, misræmi milli stafsetningar og framburðar, oft á tíðum fáránlega flókin málfræði - en þrátt fyrir þetta allt, kjósum við frekar að læra mál sem hafa þróast með fólki á lífrænan hátt. Tilbúin mál tala til höfuðsins. Náttúruleg mál anga af smákökum. Fyrir Nelson Mandela snerist það að læra afríkönsku um að "þekkja óvin sinn". Hann sagði: "þú þarft að kunna mál þeirra, skilja ástríður þeirra, vonir og ótta, ef þú vilt sigrast á þeim". Hann gerði það. Það virkaði. En þetta snýst ekki alltaf allt um óvini, er það? Þetta á við um allar tegundir mannlegra samskipta. Og ég vil allra síst halda því fram að tengdamæður séu óvinir -- samkvæmt skilgreiningunni. Fyrir um það bil sjö eða átta árum var ég að keyra í gegnum Pólland með fjölskyldu minni. Og búðirnar voru að fara að loka og við þurftum að kaupa mat. Við sáum loks kjörbúð hinum meginn við götuna. Eina leiðin til að komast þangað í tæka tíð var með því að taka u-beygju. Þannig að ég gerði það. Það var sennilega hættulegt. Og örugglega ólöglegt. Á bílastæðinu, áður en ég hafði einu sinni náð að drepa á vélinni - heyrði ég bank-bank. Svo ég renndi niður rúðunni og tvenn augu birtust. Hver augu um sig tilheyrðu lögreglumanni. Nú get ég ekki státað af því að kunna pólsku reiprennandi þegar best lætur, en ég var fær um að halda uppi einföldum samræðum. En við þessar aðstæður, með sektarkennd, augliti til auglitis við tvo laganna verði í einkenningsbúningum, gufaði upp úr mér hvert skynsamlegt orð í pólsku sem ég kunni. Samt datt mér ekki í hug eitt augnablik að reyna að leysa úr þessu á ensku. Enska hefði sennilega sett mig í betri málfræðilega aðstöðu, en það hefði getað verið óþægilegt fyrir lögreglumennina. Svo að ég var ákveðin í að halda mig við pólskuna. En hvernig? Litla pólskuhornið í heilanum á mér var rétt í þessu galtómt, fyrir utan eitt. Það var eitt sem ég hafði endurtekið svo oft að ég hefði getað farið með það í svefni. Það var barnaljóð, um veikan frosk. (hlátur) Það var allt og sumt. Ég vissi að það var stórfurðulegt, en ég lét vaða: (á pólsku): "Froski einum leið illa svo hún fór til læknis og sagðist vera lasinn. Læknirinn setti upp gleraugun því hann var frekar gamall." Ég leit á lögreglumennina. Og þeir störðu á mig. (hlátur) Mér finnst sem ég muni að einn þeirra hafi klórað sér í kollinum. Og síðan brostu þeir. Þeir brostu. Og það róaði mig niður, nóg til þess að nokkur meira viðeigandi orð gátu oltið inn í hausinn á mér. Ég gat stautað nokkrum setningum, eins og: "Þykir leitt, þurfti mat, geri þetta aldrei aftur." Þeir leyfðu mér að fara. Og sem ég hljóp inn í búðina kölluðu þeir: (pólska) “Szczęśliwej podróży!" "Góða ferð!" Það er ekki ætlun mín að fá ykkur til að læra tungumál svo að þið getið ferðast um heiminn, brotið lög og komist upp með það. En þetta litla atvik sýnir hvernig nokkur orð, hversu einföld eða kjánaleg, bara fáein orð, geta borist beint til hjartans og brætt það. Vel á minnst, þá var annar valkostur en visa um veikan frosk. Það var eitt sem ég kunni alveg eins vel: drykkjusöngur. (hlátur) Það hefði kannski ekki kallað fram bros heldur heimsókn á nærliggjandi lögreglustöð í blóðprufu. Þú þarft ekki að læra mörg tungumál og þú þarft ekki að læra þau vel. Smá kunnátta getur fleytt þér langa leið. Tíu orð til hjartans get haft meiri áhrif en þúsund orð til höfuðsins. Þú getur alltaf valið að nota ensku og mætast á miðri leið. En þú getur líka valið að vera sá eða sú sem stígur yfir miðlínuna og hittir nýjan kunningja, eða andstæðing, hvort heldur sem er, á hans heimavelli. Það að tala mál annars gerir þig ekki veikan, heldur sannar það styrk þinn. Það er manneskjan sem hefur hugrekkið og leggur á sig að stíga yfir línurnar, sem sigrar að lokum. Ekki vera hrædd við að gera mistök. Mistök gera þig mennskan. og í þessu tilfelli, er smá bónus: Ef þú gerir mistök þarna úti, gefur þú öðrum tækifæri til að hjálpa þér, til að koma og hitta þig og á þennan hátt verður tengingin, sem þú ert ný búin að hefja, sterkari. Svo, viltu gera sjálfan þig skiljanlegan eða viltu mynda tengsl? Höldum öll áfram að læra og nota ensku. Svo við getum talað við mismunandi áheyrendur, eins og við gerum hjá TEDx. Enska er öflugt tæki til að deila þekkingu, fyrir alþjóðlegar ráðstefnur um alþjóðleg vandamál. Umfram allt, er enskan hraðbraut að 365 milljón hjörtum. Fyrir 365 milljón manns, ilmar enska tungumálið af smákökum. En afhverju að hætta þar? Afhverju ekki að leggja aðeins meira á sig og læra að minnsta kosti eitt annað framandi tungumál? Það eru mörg mismunandi brögð af smákökum þarna úti. Förum og smökkum nýtt. Takk fyrir. (Klapp)