«من ۱۴ سال دارم و میخواهم به خانه بروم.»
«من بت هستم، برای کمک به شما اینجا هستم،
بیشتر به من بگو.»
«من قبلاً هم فرار کردم،
ولی هرگز درگیر مشکلی مثل این نشده بودم.
فکر میکنم در مشروب من دارو ریختند.»
« به نظر میآید احساس ناامنی میکنی.
سریعترین راه برای کمک به شما
تماس گرفتن با ۹۱۱ میباشد.»
« خنده شدید، بت.
اگرصدایم را بشنوند،
من را میکشند.
آنها به زودی مرد دیگری را برای
تعارض به من میفرستند،
لطفا عجله کن.»
« باشد، به نظر میآید
شما در خطر هستید.
میتوانم با ۹۱۱ تماس بگیرم و کمک بفرستم.
شما خیلی شجاع هستید.»
« ممنون، بت.
به پلیس بگو مراقب باشد،
این مردها مسلح هستند.»
میتوانم این داستان را با شما مطرح کنم،
چون به طور گسترده در رسانههای
خبری سراسر کشور گزارش شده است.
ما با ۹۱۱ تماس گرفتیم.
پلیس این دختر رو نجات داد،
و همچنین دو دختر دیگر را،
و سه مرد را دستگیر کرد،
همه در متل ۶ در سن خوزه.
اسم من نانسی «بت» لوبلین است.
من بنیانگذار و مدیرعامل خط
پیامگیر در مواقع بحرانی هستم.
خدمات رایگان ۲۴ ساعته
که با پیام و پیامرسان به
افرادی کمک میکند،
که مشکل سلامت روانی و رفتاری دارند.
و زمانی که به عنوان مشاور
بحران به صحنه میروم،
ازنام مستعار«بت»
استفاده میکنم.
اتفاقا من مشاور بحرانی بودم که
آن مکالمه را انجام داد.
این کار پیامگیرمواقع بحرانی است.
این غریبهها به غریبهها در بدترین
لحظههایشان کمک میکنند
تا زنده بمانند، کمتر احساس تنهایی کنند،
و به آنها یادآوری کنند که چقدر قوی هستند.
پیامگیر مواقع بحرانی به دور از
تبلیغات در آگوست ۲۰۱۳
در شیکاگو و ال پاسو فعالیتش را شروع کرد،
و در مدت چهار ماه،
ما در همه ۲۷۴ کدبندی منطقهای
ایالات متحده حضور داشتیم،
چون مردم از خدمات ما استفاده میکردند،
تجربه خوبی داشتند و آن را با
دوستانشان در میان گذاشتند--
این رشد طبیعی است.
و در شش سال و نیم،
ما اکنون حدود ۱۵۰ میلیون
پیام پردازش کردیم.
مردمی که از خدمات ۲۴ ساعته
رایگان ما استفاده میکنند
اغلب جوان هستند،
چون پیام است، اغلب آنها جوان هستند.
۴۵ درصد آنها زیر۱۷ سال هستند.
همچنین فقیر، متنوع از نظر نژادی هستند.
۱۷ درصد به عنوان لاتینتبار
شناسایی میشوند،
و ۴۴ درصد به عنوان همجنسگرا.
پنج مسأله برتر که ما میبینیم روابط،
افسردگی، اضطراب، خودآزاری
و تقریباً در یکی از چهار مکالمه،
افکار خودکشی هستند.
هرکسی که به ما پیام میدهد ناراحت است.
با این حال ما معمولاً حدود ۸۶ درصد
میزان رضایتمندی داریم
از پیام دهندههایمان.
چه باعث شده این قدر خوب باشد؟
تکنولوژی، اطلاعات و مردم.
خب، تکنولوژی.
یک نرم افزار نیست.
چیزی نیست که شما آن را دانلود کنید.
رایگان است،
هیچ چیز پیچیدهای درنحوه استفاده ندارد.
بنابراین واقعاً کاربر پسند است.
شما فقط به ما پیام میدهید.
ما از یادگیری ماشین برای اولویت صف
بر اساس شدت بهره میبریم.
به نوعی مثل اتاق اورژانس بیمارستان که
ترجیح میدهد زخم گلوله را درمان کند
قبل از پیچ خوردگی مچ پای بچه.
ما هم همین کار را میکنیم.
بنابراین ما ابتدا موارد
پرخطر را در نظر میگیریم.
بنابراین شخصی که یک بطری قرص بلعیده است
مقدم است به جای کسی دیگر.
این علم داده برای نجات جان انسانها است.
اما این انسانها هستند که مشاوره میکنند.
ما بیش از ۲۸,۰۰۰ داوطلب
مشاور بحران آموزش دادیم
کسی که آنلاین درخواست میدهد،
ابتدا سوابقش بررسی میشود
و بعد حدود ۳۰ ساعت آموزش میبیند.
و اگر قبول بشوند--
همه قبول نمیشوند،
تنها ۳۳ درصد میزان قبولی وجود دارد--
آنها میتوانند از کاناپهی
خود زندگیها را نجات دهند.
یک کار جدید موقتی اقتصاد برای داوطلبی است،
مانند «اوبر» یا «لیفت» برای داوطلبی.
و همچنین ما کارکنان تمام وقت داریم
با مدرک کارشناسی ارشد در یک رشتهی مرتبط.
آنها سرپرست هستند،
و آنها هر مکالمهای را نظارت میکنند
و اگر نیاز بود دخالت میکنند.
با تشکر از این تکنولوژی و اطلاعات
و مدل کار داوطلبانه ما،
ما توانستیم به مشکلات مردم زیادی برسیم.
مردمی که به منابع دیگر دسترسی ندارند،
مانند پسرهای نوجوان همجنسگرا که
با والدینشان نمیتوانند درمیان بگذارند،
چون آنها مدام به او میگویند
دعا کند همجنسگراها دور شوند.
یا دختری که تا ساعت ۲ نمیتواند بخوابد
چون برای امتحان نهایی اضطراب دارد
و او نمیخواهد افرادی که
دوستش دارند را ناامید کند.
پس به ما پیام میدهند.
و ما به آنها عشق میورزیم.
و آنها را حمایت میکنیم.
و به آنها یادآوری میکنیم
که چقدر قوی هستند.
و با هم دیگر روی یک نقشه
کار میکنیم تا در امان بمانند.
و ما به آنها میگوییم که
اگر احساس خوبی دارند،
با ما درمیان بگذارند--
و ۶۸ درصد افراد میگویند که
آنها چیزی را با ما درمیان گذاشتند که
هرگز با انسان دیگری درمیان نگذاشتهاند،
در این صورت اگر احساس خوبی
میکنید با ما درمیان بگذارید،
شاید یک شخص دیگر در زندگی آینده
شما پیدا شود که با او در میان بگذارید.
و پس از مکالمه ما،
آنها آن نقشه ایمنی را
در جایی به کار میبرند.
و شاید بروند بخوابند.
یا دفترچه خاطرات روزانه بنویسند.
یا به «بنگتن بویز» یا «لیزو» گوش دهند،
یا برای خواهرشان نامه بنویسند
یا به رئیسشان یا به خودشان،
برای خواندن در ۱۲ ماه،
در امان میمانند.
بعضی اوقات، مردم فکر،
نقشه، روش و زمانبندی
برای صدمه زدن به خودشان یا کسی دیگر دارند
و ما نمیتوانیم شدت آن را کاهش دهیم.
مانند مردی در تگزاس،
پنج سال پیش در شب کریسمس،
که به ما گفت فقط وقتی باعث درد شود
احساس لذت میکند
و میخواست زنها را بکشد
و قرار بود همان شب آن کار را بکند.
در آن شرایط خطر حتمی است،
ما با ۹۱۱ تماس گرفتیم.
و خدا را شکر برای ۹۱۱،
چون در آن حادثه تگزاس،
همانطور که در اخبار گزارش شد،
آنها کمک فرستادند،
پلیس را به خانهاش فرستادند،
و او را با انباری
پر از اسلحه پیدا کردند
و آنها ضبط شد به عنوان
مالکیت در راه خدمت به انسان.
درحال حاضر، نجاتهای فعال
کمتر از یک درصد میباشد
از مکالمههای ما.
ولی هنوز، آن حدود ۲۶ روز است.
و شش روز از هفته برای قتل است.
معمولاً تیراندازان در مدرسه.
ما تا کنون بیش از ۳۲,۰۰۰
نجات فعالانه داشتیم.
اطلاعات خودمان و مطالعات خارجی
نشان میدهد که ما در
نجات زندگیها خیلی خوب هستیم،
و در تغییر زندگیها.
ما از اطلاعات استفاده میکنیم تا
بتوانیم سیستم را تغییر دهیم.
پس به عنوان مثال،
ما بهترین راه را یاد گرفتیم،
بهترین طرز حرف زدن برای تشخیص خطر
پیرامون افکار خودکشی
که از این کلمات استفاده نمیکنیم،
«آیا به ارتکاب خودکشی فکر میکنید؟»
به جای آن، از چنین کلماتی استفاده میشود،
«آیا به مرگ یا مردن فکر میکنید؟»
یا «آیا به کشتن خود فکر میکنید؟»
و حالا، ما این طرز حرف زدن را با
خبرنگاران درمیان گذاشتیم تا یاد بگیرند.
ما این زبان را با فعالان درمیان گذاشتیم.
ما انجمن شماره اضطراری ملی
را مشاوره میدهیم،
انجمن ۹۱۱،
بهترین تمرینها برای اولین
پاسخ دهندگان در خودکشی.
و ما با ادارهی امور
سربازان پیشین کار میکنیم
تا افکار خودکشی و قصد آن در
سربازان پیشین را شناسایی کنیم.
(آه کشیدن)
درد یک تجربه آمریکایی نیست.
یک تجربه انسانی است.
بنابراین ما رشد کردهایم.
تا کنون، ما هر بار
یک کشور را توسعه دادهایم:
ایرلند، بریتانیا، کانادا-- که ما به دو
زبان فرانسوی و انگلیسی انجام دادیم.
و ما توانستیم هربار در یک کشور
به رشد کردن ادامه دهیم،
اما این دههها طول کشید
تا حتی فقط به یک سوم مردم در جهان برسد.
و این فقط قابل قبول نیست.
ما پیش از این هم دیدهایم،
از شروع کرونا در اوایل مارس
۴۰ درصد افزایش در ظرفیت ما.
۷۸ درصد از مکالمههای ما
شامل کلماتی مثل «شوکه شدن»،
«ترسیدن»، «وحشت» است.
مردم دربارهی ویروس کووید نگران هستند،
همچنین آنها درباره علائم نگران هستند
و آنها نگران خانوادشان
در خطهای مقدم هستند.
ما همچنین اثر مخرب قرنطینه
کردن خودشان را میبینیم.
مردم از کارهای روزمرهشان دور شدند،
شاید آنها با افراد سواستفاده گر
قرنطینه شده باشند.
بنابراین ما ۴۸ درصد افزایش
در سواستفاده جنسی دیدهایم،
و ۷۴ درصد افزایش در خشونت خانگی.
یکی از بزرگترین تاثیراتی که ما
از ویروس و قرنطینه دیدهایم
استرس مالی است.
ما میبینیم بیشتر مردم با ترس از
ورشکستگی دست و پنجه نرم میکنند،
ترس از بی خانمانی و دیگر نابودی مالی.
و همین حالا،
۳۲ درصد از پیام دهندههای ما
که شناسایی شدهاند درآمد خانوار آنها
کمتر از ۲۰,۰۰۰ دلار میباشد.
که این ۱۹ درصد پایینتر
از کمترین درآمد است.
پس ما نیاز داریم رشد کنیم.
به سرعت.
ماهها بود که برنامه ریزی میکردیم که
اعلام کنیم میخواهیم زبان را گسترش دهیم:
پنج زبان در پنج سال آینده،
۳۲ درصد از جهان را پوشش میدهد.
و سپس، کووید اتفاق افتاد.
همه چیز تغییر کرد.
و حالا پنج سال مثل نعمت است.
پس امروز، همین حالا،
ما متعهد هستیم تا آن را
در نصف مدت انجام دهیم.
پنج زبان در دو و نیم سال.
میخواهیم اسپانیایی را
در همه جا فعال کنیم،
انگلیسی در همه جا، پرتغالی در همه جا،
فرانسوی در همه جا،
و زبان پنجم؟
عربی.
بنابراین ما قصد داریم خدمات خود را
به کشورها و مردمی بیاوریم
که محدودیت خدمات سلامت روانی دارند
و تقریباً هیچ اطلاعاتی که
چه اتفاقی میافتد نیست.
این شامل جمعیت مهاجران--
آنهایی که تلفن دارند.
و جوانها، که اغلب در
مطالعات شمرده نمیشوند،
اما آنها تلفن دارند.
پس ما میخواهیم زبان را تغییر بدهیم،
که تکنولوژی را آسانتر میکند،
چون علاوه بر پیام دادن،
ما میخواهیم از واتس آپ
و پیامرسان استفاده کنیم.
و توسعه جهانی به ما با
ظرفیت نیمه شب کمک میکند،
چون ما پوشش منطقه زمانی خواهیم داشت.
پس به آن فکر کنید،
اینطور خواهد شد که غریبهها به غریبهها
در سراسر جهان کمک میکنند.
مثل یک دستگاه عظیم جهانی عشق.
و این حقیقت که انجمن TED
رویای جسورانه ما را حمایت میکند
فقط عمیقاً، عمیقاً،
برای من و هر کس در تیم ما معنادار است.
و بهترین روش برای ما که
قدرشناسی خود را نشان دهیم
این است که اعلام کنیم
ما آماده و مشتاق هستیم.
و قرار است از این حمایت استفاده کنیم
تا روی میلیون ها زندگی در
سراسر جهان تأثیر بگذاریم.
لحظهها سخت است.
و گیج کننده و ناراحت کننده است،
و بعضی اوقات، همه ما احساس
تنهایی میکنیم، مخصوصاً در خلوت خود.
اما مهم نیست در چه سنی هستید،
در چه موقعیتی هستید، یا کجا زندگی میکنید،
ما در نوک انگشتانتان،
در جیبتان خواهیم بود.
من در این چند هفته اخیر خیلی فکر میکردم
دربارهی آن دختر قاچاق شده
که من با او حرف زدم.
و امیدوارم درجایی در امان باشد.
نمیدانم...
نمیدانم چطوری قرنطینه شده است
یا با چه کسی است،
اما امیدوارم که در امان باشد.
و نمیدانم، پارسال، چطور شماره ما را داشت،
یا حتی چطور به تلفن دسترسی
داشت تا از ما کمک بگیرد.
من هیچوقت از او نپرسیدم.
چون اهمیتی نداشت.
چیزی که مهم بود این بود که
او توانسته بود با ما تماس بگیرد،
که توانسته بود،
و ما سریعا به او کمک کردیم.
و این هدف است،
این کار را آسانتر میکند
برای مردم که کمک بگیرند
به جای پرهیز از کمک گرفتن،
که در لحظات سختی،
خطر، از فاصله فیزیکی،
که هیچ کس تنها نیست.
که با تشکر از پیامگیر مواقع بحرانی،
هیچ کدام از ما درواقع تنها نیستیم.
[این جنبش را در AudaciousProject.org
حمایت کنید]