WEBVTT

00:00:00.844 --> 00:00:04.388
Znów jesteśmy. Tym razem
nasz program ma obiekt „Winston”,

00:00:05.224 --> 00:00:08.428
ale wyświetla się tylko wiek.

00:00:08.900 --> 00:00:12.469
Bo chcę wam pokazać,
jak zmienić wiek Winstona.

00:00:12.568 --> 00:00:15.325
W końcu Winstonowi przybędzie lat!

00:00:16.421 --> 00:00:19.323
Przypomnijmy sobie, jak było
ze zwykłymi zmiennymi.

00:00:19.423 --> 00:00:22.175
Mamy: „varWinston age = 19”,

00:00:22.275 --> 00:00:23.857
a gdy chcemy to zmienić,

00:00:23.957 --> 00:00:27.074
musimy wpisać: „Winston age = 20”.

00:00:27.174 --> 00:00:29.761
I zmodyfikujemy wartość
przechowywaną w zmiennej.

00:00:29.861 --> 00:00:32.554
Podobnie jest
z właściwościami obiektu.

00:00:32.654 --> 00:00:35.758
Napiszemy:
Winston - kropka - age (wiek)

00:00:35.858 --> 00:00:38.196
równa się 20.

00:00:38.663 --> 00:00:40.817
Tak zmienimy wartość
przechowywaną

00:00:40.917 --> 00:00:44.326
we właściwości „wiek”
w obiekcie „Winston”. Nieźle!

00:00:44.426 --> 00:00:45.882
Sprawdźmy, czy się udało.

00:00:45.982 --> 00:00:47.730
Weźmiemy polecenie „text”,

00:00:47.830 --> 00:00:50.975
umieścimy je poniżej,
zmienimy „y”... Hura!

00:00:51.075 --> 00:00:53.684
Winston stał się starszy.
To takie proste.

00:00:54.411 --> 00:00:57.144
No dobrze. Teraz spróbujmy...

00:00:57.244 --> 00:01:00.678
Dodajemy 1. Zróbmy to
bardziej programistycznie.

00:01:00.778 --> 00:01:03.599
Powiedzmy: „Winston.Age”
równa się...

00:01:04.412 --> 00:01:07.361
„Winston.Age” plus 1.

00:01:07.461 --> 00:01:10.983
Bierzemy poprzednią
wartość jego wieku,

00:01:11.083 --> 00:01:12.244
dodajemy 1

00:01:12.344 --> 00:01:15.139
i przechowujemy to
we właściwości „wiek”.

00:01:16.741 --> 00:01:21.029
Program powinien dodawać 1
do poprzedniej wartości.

00:01:22.825 --> 00:01:25.194
Pokaż... Tak, ma 21 lat!

00:01:25.496 --> 00:01:27.254
Coraz starszy!

00:01:27.354 --> 00:01:31.579
Pamiętacie, że mamy skrót
do zwiększania zmiennych o 1?

00:01:31.679 --> 00:01:33.895
Działa przy właściwościach obiektów.

00:01:33.995 --> 00:01:36.060
Piszemy: „Winston.Age ++”.

00:01:37.593 --> 00:01:39.404
Sprawdźmy, czy się udało.

00:01:41.285 --> 00:01:44.756
Program zrobił to samo,
co ten wiersz.

00:01:44.856 --> 00:01:46.208
To po prostu skrót.

00:01:46.308 --> 00:01:48.228
Nie trzeba dużo pisać.

00:01:48.924 --> 00:01:52.965
Spójrzmy: ta sytuacja
aż się prosi o pętlę!

00:01:53.661 --> 00:01:55.890
Stale używamy tego samego programu,

00:01:55.990 --> 00:01:58.935
a zmienia się tylko wiek, o 1,

00:01:59.035 --> 00:02:02.276
i pozycja „y”, żeby to było
w innej linii.

00:02:02.972 --> 00:02:05.760
Używając pętli,
łatwo pokazalibyśmy,

00:02:05.860 --> 00:02:09.032
że robi się coraz starszy.
Nie musielibyśmy tyle pisać.

00:02:09.133 --> 00:02:13.468
Zróbmy pętlę, która pokaże,
jak Winston dochodzi do 40 lat.

00:02:13.568 --> 00:02:16.461
Starszy już być nie chce,
bo miałby zmarszczki.

00:02:16.561 --> 00:02:19.412
Nazywalibyśmy go
Pomarszczonym Winstonem.

00:02:19.512 --> 00:02:23.011
No dobrze. Robimy pętlę
warunkową. PIszemy: „While...

00:02:23.111 --> 00:02:27.075
Winston.Age mniejsze lub równe 40...

00:02:27.175 --> 00:02:32.044
A tutaj pokażemy jego wiek.

00:02:32.144 --> 00:02:35.875
I za każdym razem będziemy
dodawać 1 do wieku.

00:02:37.444 --> 00:02:40.705
Dobrze, tylko słowa wyświetlają się
jedne na drugich.

00:02:40.805 --> 00:02:42.802
Zawsze trzeba zmienić pozycję „y”.

00:02:42.902 --> 00:02:47.322
Piszemy: „Winston.Age razy 20”...

00:02:49.412 --> 00:02:51.363
minus 200...

00:02:51.463 --> 00:02:53.662
minus 300... Dobrze!

00:02:54.583 --> 00:02:58.213
I jeszcze minus 350.

00:02:58.975 --> 00:03:02.601
Dobrze to wygląda. Skasujmy
stary program.

00:03:03.437 --> 00:03:06.920
I widzimy, jak Winstonowi
przybywa lat.

00:03:07.020 --> 00:03:10.310
Ale nie będzie
Pomarszczonym Winstonem!

00:03:10.410 --> 00:03:13.863
W porządku. Już wiemy,
jak zmieniać wiek.

00:03:13.963 --> 00:03:17.416
Możemy dodać więcej
informacji do obiektu „Winston”,

00:03:17.516 --> 00:03:20.899
w miarę, jak przybywa mu lat.
Gdy stuknie mu trzydziestka.

00:03:20.999 --> 00:03:24.800
Pozna programistkę Winnefer
i ożeni się z nią.

00:03:24.900 --> 00:03:28.770
Nie tylko dla jej pięknego imienia.

00:03:28.870 --> 00:03:31.324
Możemy dodać właściwość,

00:03:31.424 --> 00:03:35.922
pisząc po prostu: Winston - kropka,
i nowy klucz, „wife” (żona),

00:03:36.022 --> 00:03:38.389
równa się „Winnefer”.

00:03:39.190 --> 00:03:41.943
Świetnie, ale niech się ożeni

00:03:42.043 --> 00:03:47.207
w odpowiednim wieku,
więc piszemy: równa się 30.

00:03:47.307 --> 00:03:49.831
I przesuniemy...

00:03:50.434 --> 00:03:52.617
Przesuniemy to tu.

00:03:53.046 --> 00:03:54.962
Super. Ma już żonę,

00:03:55.062 --> 00:03:59.076
są szczęśliwi i parę lat później
rodzą im się dzieci.

00:03:59.176 --> 00:04:00.581
Może kiedy skończą...

00:04:00.681 --> 00:04:02.021
32 lata...

00:04:02.625 --> 00:04:05.620
dodamy dzieci do obiektu.

00:04:05.720 --> 00:04:08.360
Oczywiście mają bliźnięta.
Bo są produktywni!

00:04:08.460 --> 00:04:11.634
Bliźnięta Winstona
będą mieć na imię

00:04:11.734 --> 00:04:13.910
Winston Junior...

00:04:14.110 --> 00:04:16.812
i Winstonia.

00:04:16.911 --> 00:04:20.365
Pięknie! Wspaniała rodzina!
Świetny zestaw imion.

00:04:21.974 --> 00:04:24.272
Widzieliście: można
dodawać właściwości,

00:04:24.372 --> 00:04:28.329
ciągi znaków, tablice, wszystko,
co mieści się w obiekcie.

00:04:28.429 --> 00:04:30.489
Gdy pętla się skończy,

00:04:30.589 --> 00:04:32.997
„Winston.Age” wyniesie 40,

00:04:33.097 --> 00:04:36.688
a Winston będzie miał żonę,
Winnefer, i bliźnięta.

00:04:36.788 --> 00:04:39.684
To jest tablica dwóch imion.

00:04:41.286 --> 00:04:42.863
Świetna pętla!

00:04:42.963 --> 00:04:46.000
A jeśli nie podoba się wam
koniec historii o Winstonie,

00:04:46.100 --> 00:04:48.020
zawsze możecie skasować program

00:04:48.120 --> 00:04:50.202
i opowiedzieć własną wersję.

00:04:50.178 --> 00:04:53.407
Bo umiecie już zmieniać
właściwości obiektu.