1
00:00:00,000 --> 00:00:04,627
Όταν οι άνθρωποι με ρωτούν ποια
είναι η κύρια έμπνευσή μου

2
00:00:04,627 --> 00:00:07,512
λέω ότι είναι το αρχαίο ελληνικό δράμα

3
00:00:08,204 --> 00:00:14,111
αν πάρεις ένα έργο όπως η Μήδεια
που γράφτηκε πριν από 2300 χρόνια

4
00:00:14,111 --> 00:00:17,350
πρόκειται για μια γυναίκα που
δολοφονεί τα παιδιά της λόγω της

5
00:00:17,350 --> 00:00:19,538
ζήλειας για τον άντρα της

6
00:00:19,538 --> 00:00:24,087
αν δεν είναι αυτό μια ιστορία εγκλήματος, 
δεν ξέρω τί είναι μια ιστορία εγκλήματος

7
00:00:24,087 --> 00:00:29,551
η μόνη διαφορά είναι ότι δεν υπάρχει
αστυνομικός σε αυτήν

8
00:00:29,551 --> 00:00:33,075
αφού στην Ελλάδα εκείνη την εποχή δεν 
υπήρχαν αστυνομικές δυνάμεις

9
00:00:33,122 --> 00:00:36,798
αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω 
αν είχαν αστυνομική δύναμη,

10
00:00:36,798 --> 00:00:38,765
θα είχαν και έναν αστυνομικό στο έργο

11
00:00:39,906 --> 00:00:43,348
αλλά το να χρησιμοποιήσεις τον καθρέφτη 
του έγκληματος

12
00:00:43,348 --> 00:00:46,156
για να εξετάσεις
τις αντιφάσεις στην κοινωνία

13
00:00:46,703 --> 00:00:49,536
αυτό είναι που με ενδιαφέρει.

14
00:00:49,536 --> 00:00:54,696
Κοίτα τον Μακμπέθ, πάρε τον Μακμπέθ
και βάλε τον Ρίτσαρντ Νίξον εκεί:

15
00:00:54,696 --> 00:00:58,816
έχεις την ίδια ιστορία, κατά κάποιο τρόπο.

16
00:00:58,816 --> 00:01:04,208
Και ύστερα μπορώ να πω ότι, ναι, υπάρχουν 
και καθαρές αστυνομικές ιστορίες

17
00:01:04,208 --> 00:01:05,658
που με εμπνέουν.

18
00:01:05,658 --> 00:01:07,786
Για παράδειγμα ο Σέρλοκ Χολμς.

19
00:01:07,786 --> 00:01:13,120
Για τον λόγο ότι πολλές ιστορίες μιλούν 
για την αγγλική κοινωνία,

20
00:01:13,120 --> 00:01:17,056
για την υποκρισία, για πολλά πράγματα

21
00:01:17,056 --> 00:01:23,845
Έτσι, δεν βλέπω διαφορές γράφοντας
αστυνομικό ή άλλο μυθιστόρημα

22
00:01:23,845 --> 00:01:28,652
Νομίζω, με κάποια υπεροψία, μπορώ να
πω ότι το αστυνομικό μυθιστόρημα είναι ένα

23
00:01:28,652 --> 00:01:31,661
από τα παλαιότερα λογοτεχνικά είδη 
που υπάρχουν

24
00:01:33,649 --> 00:01:38,578
δεν εφευρέθηκε από τον Έντγκαρ Άλαν Πόε,
είναι πολύ παλαιότερη.

25
00:01:38,578 --> 00:01:45,658
Όλοι οι πρόγονοί μου ήταν μουσικοί,
έπαιζαν σε εκκλησίες, οργανοπαίχτες και

26
00:01:45,658 --> 00:01:48,548
ο παππούς μου ήταν συνθέτης

27
00:01:48,548 --> 00:01:50,538
και νομίζω πως όταν ήμουν νέος,

28
00:01:50,538 --> 00:01:54,248
σκέφτηκα και τον εαυτό μου ως μουσικό

29
00:01:55,579 --> 00:02:00,957
αλλά συνειδητοποίησα αρκετά γρήγορα
ότι (έπαιζα το βιολί) δεν θα ήμουν ποτέ

30
00:02:00,957 --> 00:02:04,953
τόσο καλός όσο θα ήθελα

31
00:02:04,953 --> 00:02:09,904
έτσι, κατά κάποιον τρόπο, επέλεξα ένα άλλο
όργανο επειδή πρέπει να καταλάβεις ότι

32
00:02:09,904 --> 00:02:14,586
το γράψιμο είναι ένα είδος οργάνου που 
έχεις στα χέρια σου

33
00:02:14,586 --> 00:02:19,270
Αλλά από την άλλη πλευρά μπορείς να πεις
ότι η μουσική είναι ένα πολύ σημαντικό

34
00:02:19,270 --> 00:02:22,287
κομμάτι του γραψίματος

35
00:02:22,287 --> 00:02:28,234
όπως συμβαίνει στη ζωγραφική, στη
γλυπτική, όπως και σε κάθε άλλο

36
00:02:28,234 --> 00:02:33,121
είδος τέχνης, θα έλεγα

37
00:02:33,121 --> 00:02:38,818
Το σπίτι μου ήταν γεμάτο μουσική, 
αλλά ήταν επίσης γεμάτο βιβλία

38
00:02:38,818 --> 00:02:41,738
και νομίζω ότι μεγάλωσα σε αυτό
που μπορείς να ονομάσεις μια

39
00:02:41,738 --> 00:02:44,659
πραγματικά φιλελεύθερη οικογένεια επειδή

40
00:02:44,659 --> 00:02:51,817
πρώτα απ 'όλα κανείς δεν έλεγε τίποτα 
αν αργούσες το βράδυ διαβάζοντας

41
00:02:51,817 --> 00:02:55,496
και δεύτερον κανείς δεν σε ρωτούσε
τί διάβαζες

42
00:02:55,496 --> 00:02:59,738
και αυτός είναι για μένα ένας καλός 
ορισμός της φιλελεύθερης οικογένειας

43
00:02:59,738 --> 00:03:05,439
Νομίζω ότι το ιδιαίτερο πράγμα στην 
παιδική μου ηλικία ήταν το γεγονός

44
00:03:05,439 --> 00:03:08,844
ότι δεν υπήρχε μητέρα

45
00:03:08,844 --> 00:03:12,279
είχε φύγει από την οικογένεια, οπότε
μεγάλωσα με τον πατέρα μου και ήταν

46
00:03:12,279 --> 00:03:13,579
πολύ απασχολημένος

47
00:03:13,579 --> 00:03:17,378
αλλά μπορώ να θυμηθώ τη νύχτα 
μερικές φορές θα του έλεγα κάτι

48
00:03:17,378 --> 00:03:21,178
για αυτό που είχα διαβάσει

49
00:03:21,178 --> 00:03:25,117
και ήταν αρκετά έξυπνος για να κάτσει
δύο λεπτά να ακούσει

50
00:03:25,117 --> 00:03:29,057
όλα τα ηλίθια πράγματα που έλεγα
για όσα διάβαζα

51
00:03:30,897 --> 00:03:38,287
και νομίζω ότι είναι ένα από τα μαθήματα
που πήρα: πρέπει πάντα να ακούς ένα παιδί

52
00:03:38,287 --> 00:03:43,260
Νομίζω ότι ο πραγματικός καλλιτέχνης είναι
το παιδί

53
00:03:43,260 --> 00:03:48,310
γιατί, αν θυμάσαι όταν ήσουν 
4, 5 ή 6 ετών,

54
00:03:48,310 --> 00:03:53,949
ξέρεις, είχες μια τεράστια πίστη στο 
γεγονός ότι θα μπορούσες να μετατρέψεις

55
00:03:53,949 --> 00:03:55,996
μια πέτρα σε αυτοκίνητο,

56
00:03:55,996 --> 00:03:59,308
ή ένα κομμάτι ξύλο σε οτιδήποτε άλλο

57
00:03:59,308 --> 00:04:03,656
Ύστερα, ξεκινάς το σχολείο και ξέρεις 
τί συμβαίνει

58
00:04:03,656 --> 00:04:07,977
ο ορθολογισμός αναλαμβάνει...
ίσως είναι απαραίτητο

59
00:04:07,977 --> 00:04:14,611
αλλά αργότερα όταν ίσως θα ήθελες
τελικά να γίνεις καλλιτέχνης,

60
00:04:14,611 --> 00:04:20,498
τότε πρέπει να ανακτήσεις αυτό 
που είχες ως παιδί

61
00:04:20,498 --> 00:04:27,056
Νομίζω ότι αυτή η σύνδεση έχει να κάνει 
με το θάρρος που είχες ως παιδί

62
00:04:27,056 --> 00:04:34,239
να θέσεις τις πραγματικά δύσκολες 
ερωτήσεις

63
00:04:34,239 --> 00:04:39,660
Μερικές φορές ρωτάω τους ανθρώπους 
όταν είμαι έξω και μιλάω:

64
00:04:39,660 --> 00:04:44,786
ποιος νομίζετε ότι είναι το μεγαλύτερο 
είδωλό μου; ή το πρότυπό μου;

65
00:04:44,786 --> 00:04:47,817
και οι άνθρωποι μαντεύουν το ένα και 
το άλλο, και λέω

66
00:04:47,817 --> 00:04:52,258
όχι, έχω φωτογραφία, μια μικρή φωτογραφία 
στον τοίχο μου

67
00:04:52,258 --> 00:04:57,738
και το μεγαλύτερο είδωλό μου είναι ο
εαυτός μου των 12 ετών

68
00:04:57,738 --> 00:05:02,285
και όταν βλέπω αυτόν τον τύπο, αυτό το 
αγόρι, εμένα στα 12 μου χρόνια,

69
00:05:02,285 --> 00:05:08,120
Νομίζω ότι τότε ήμουν στα καλύτερά μου. 
Δεν έβλεπα κανένα όριο στη ζωή.

70
00:05:08,120 --> 00:05:13,098
Πίστευα στη φαντασία και στην
πραγματικότητα

71
00:05:13,098 --> 00:05:18,682
Νόμιζα ότι κάθε βουνό μπορούσες να
το ανέβεις,

72
00:05:18,682 --> 00:05:23,327
κάθε έρημο μπορούσες 
να την διασχίσεις

73
00:05:23,327 --> 00:05:27,202
έτσι βλέπω αυτό το αγόρι και προσπαθώ
να το μιμηθώ,

74
00:05:27,202 --> 00:05:30,358
προσπαθώ να είμαι τόσο γενναίος
και τόσο καλός όσο ήταν κι αυτό.

75
00:05:30,358 --> 00:05:35,179
Η αίσθηση ότι μπορείς να βάζεις μια λέξη 
μετά την άλλη λέξη

76
00:05:35,179 --> 00:05:38,120
φτιάχνοντας μια πρόταση
και μετά να κάνεις μια άλλη πρόταση,

77
00:05:38,120 --> 00:05:44,454
και έπειτα να έχεις μια ιστορία… αυτό
είναι για μένα ένα θαύμα.

78
00:05:44,454 --> 00:05:47,286
Και αυτό είναι η κατανόηση 
μέσω της ανάγνωσης

79
00:05:47,286 --> 00:05:50,671
και μετά προφανώς έρχεται το επόμενο
θαύμα: που συνειδητοποιείς ότι

80
00:05:50,671 --> 00:05:53,576
μπορούσες να το κάνεις αυτό μόνος σου.

81
00:05:53,576 --> 00:05:56,578
Ήταν το επόμενο θαύμα.

82
00:05:56,578 --> 00:06:01,837
Θυμάμαι ακόμα ότι το πρώτο πράγμα που 
έγραψα ποτέ

83
00:06:01,837 --> 00:06:07,096
ήταν μια γραμμή για τον Ροβινσώνα
Κρούσο σε μία σελίδα

84
00:06:07,096 --> 00:06:10,205
Και τί δεν θα έδινα για να έχω αυτό
το χαρτί ακόμα

85
00:06:10,205 --> 00:06:14,632
αλλά δεν το έχω, έχει χαθεί φυσικά… 
Μάλλον ήμουν 6 ετών όταν το έγραψα

86
00:06:14,632 --> 00:06:19,079
κι εγώ, παρεμπιπτόντως,

87
00:06:19,079 --> 00:06:21,880
ακόμα πιστεύω ότι ο Ροβινσώνας 
Κρούσος είναι το καλύτερο

88
00:06:21,880 --> 00:06:25,470
μυθιστόρημα που γράφτηκε ποτέ

89
00:06:25,470 --> 00:06:29,721
για έναν πολύ απλό λόγο: ο 
Ροβινσώνας

90
00:06:29,721 --> 00:06:33,657
δεν είναι μόνος στο νησί 
μέχρι την Παρασκευή,

91
00:06:33,657 --> 00:06:39,619
είναι μόνος στο νησί με τον αναγνώστη
και αυτό είναι σημαντικό

92
00:06:39,619 --> 00:06:44,621
είσαι σε αυτό το νησί, με τον 
Ροβινσώνα... τον βοηθάς

93
00:06:44,621 --> 00:06:48,828
αυτός είναι ένας ιδιοφυής τρόπος 
να αφηγηθείς μια ιστορία. Δεν θα μπορούσα

94
00:06:48,828 --> 00:06:53,586
ποτέ να σκεφτώ μια πλοκή καλύτερη
από αυτήν

95
00:06:53,586 --> 00:06:58,338
Θα μπορούσες να βγάλεις συγκεκριμένους 
χαρακτήρες από συγκεκριμένα βιβλία,

96
00:06:58,338 --> 00:07:02,900
να τους βγάλεις από τα βιβλία και 
να τους πάρεις μαζί σου ως φίλους.

97
00:07:02,900 --> 00:07:05,932
Νομίζω ότι ένα από τα πιο σημαντικά
πράγματα με την τέχνη είναι

98
00:07:05,932 --> 00:07:07,518
ότι βρίσκεις φίλους εκεί

99
00:07:07,518 --> 00:07:09,998
θα μπορούσες να έχεις έναν
πίνακα ζωγραφικής κάπου

100
00:07:09,998 --> 00:07:13,527
όταν βλέπεις κάποιον σε έναν πίνακα
θα μπορούσες να βγάλεις το πρόσωπο αυτό

101
00:07:13,527 --> 00:07:18,316
από τον πίνακα και να το κάνεις φίλο 
που σε ακολουθεί στη ζωή.

102
00:07:18,316 --> 00:07:26,241
Η τέχνη για μένα είναι απαραίτητη για
να δεις πώς φαίνεται ο κόσμος,

103
00:07:26,241 --> 00:07:29,787
για να κατανοήσεις τον κόσμο βλέποντας 
πώς οι άλλοι τον δείχνουν

104
00:07:29,787 --> 00:07:35,336
Θα μπορούσε να είναι ο Φράνσις Μπέικον ή
ο Γκόγια ή ο Κεν Χολτς

105
00:07:35,336 --> 00:07:38,977
μερικές φορές το καταταλαβαίνω αμέσως

106
00:07:38,977 --> 00:07:41,939
μερικές φορές δεν το καταλαβαίνω καθόλου

107
00:07:41,939 --> 00:07:45,957
μερικές φορές δεν θέλω να το καταλάβω.
Θέλω απλώς αυτό το συναίσθημα να

108
00:07:45,957 --> 00:07:50,213
απορροφηθεί από το σύμπαν μου 
και να μείνει εκεί

109
00:07:50,213 --> 00:07:53,926
Νομίζω ότι η πραγματική τέχνη, είτε 
πρόκειται για ζωγραφική είτε για μουσική,

110
00:07:53,926 --> 00:07:54,936
ή οτιδήποτε άλλο,

111
00:07:54,936 --> 00:07:58,882
σου προσφέρει πάντα μια συγκεκριμένη
έκπληξη

112
00:07:58,882 --> 00:08:03,936
αν δεν υπάρχει έκπληξη, νομίζω ότι 
καταρρέει.

113
00:08:03,936 --> 00:08:07,907
Πηγαίνω στο μουσείο Πράδο στη Μαδρίτη
μία φορά το χρόνο,

114
00:08:07,907 --> 00:08:10,952
είναι ένα είδος προσκυνήματος 
που κάνω,

115
00:08:10,952 --> 00:08:13,177
περνάω δύο μέρες εκεί.

116
00:08:13,177 --> 00:08:19,016
Και ξέρεις το να περπατάς σε δωμάτια 
γεμάτα από πίνακες του Βελασκέζ

117
00:08:19,016 --> 00:08:22,504
και μετά να μπαίνεις στον Γκόγια, 
για παράδειγμα,

118
00:08:22,504 --> 00:08:28,111
ε δεν είναι το ίδιο μουσείο. Δεν είναι
το ίδιο...

119
00:08:28,111 --> 00:08:30,249
είναι σαν να είναι δύο
διαφορετικοί κόσμοι

120
00:08:30,249 --> 00:08:34,127
θα μπορούσες να πείς ότι είναι και οι δύο
ζωγράφοι, αλλά υπάρχει κάτι στο οποίο

121
00:08:34,127 --> 00:08:35,383
διαφέρουν περισσότερο,

122
00:08:35,383 --> 00:08:40,267
μου λένε διαφορετικές ιστορίες για την 
ανθρώπινη κατάσταση,

123
00:08:40,267 --> 00:08:44,654
νομίζω ότι δεν μπορείς να πλησιάσεις 
περισσότερο από αυτό στον ορισμό

124
00:08:44,654 --> 00:08:49,751
της τέχνης: ένας καλός καλλιτέχνης σου
λέει μια ιστορία ζωής

125
00:08:49,751 --> 00:08:54,487
Ένας άλλος καλλιτέχνης σου λέει μια άλλη
ιστορία, ένας κακός καλλιτέχνης δεν σου

126
00:08:54,487 --> 00:08:56,356
λέει τίποτα.

127
00:08:56,356 --> 00:09:00,968
Δεν φοβάμαι να μιλήσω για καλή τέχνη ή
κακή τέχνη. Νομίζω ότι ζούμε σε μια εποχή

128
00:09:00,968 --> 00:09:04,418
όπου οι άνθρωποι φοβούνται να μιλήσουν
γι' αυτό

129
00:09:04,418 --> 00:09:08,131
και δεν νομίζω ότι είναι καλό, επειδή 
πρέπει να είμαστε σε θέση να πούμε ότι

130
00:09:08,131 --> 00:09:10,474
κάποιο έργο τέχνης είναι πιο καλό
από κάποιο άλλο

131
00:09:10,474 --> 00:09:14,298
μετά μπορούμε να συζητήσουμε πάνω
σε αυτό: τί εννοείς με αυτό; Δεν συμφωνώ

132
00:09:14,298 --> 00:09:18,122
μαζί σου... αλλά μπορούμε να συζητήσουμε.

133
00:09:18,122 --> 00:09:21,540
Σήμερα νομίζω πως οι κριτικές είναι
πολύ... τους λείπει το κουράγιο

134
00:09:21,540 --> 00:09:23,498
κατά κάποιον τρόπο.

135
00:09:23,498 --> 00:09:29,689
Νομίζω πως αν κοιτάξεις μέσα στην ιστορία,
τα περισσότερα έργα τέχνης, στα πιο

136
00:09:29,689 --> 00:09:35,620
σημαντικά είδη τέχνης είτε είναι γλυπτά,
βιβλία ή οτιδήποτε άλλο,

137
00:09:35,620 --> 00:09:42,178
υπάρχει μια διάσταση ονείρου για μια 
καλύτερη κοινωνία

138
00:09:42,178 --> 00:09:45,277
και είναι προφανές σε μένα και στους
πιο πολλούς ανθρώπους

139
00:09:45,277 --> 00:09:49,497
ότι ζούμε σε έναν τρομερό κόσμο σήμερα

140
00:09:49,497 --> 00:09:52,801
και το πιο τρομερό πράγμα με τον κόσμο
σήμερα,

141
00:09:52,801 --> 00:09:57,686
δημιουργεί τόσα πολλά προβλήματα,
που είναι εντελώς περιττά

142
00:09:57,686 --> 00:10:02,483
να σου δώσω ένα μόνο παράδειγμα: 
εγώ ως συγγραφέας

143
00:10:02,483 --> 00:10:10,917
το 2012 εκατομμύρια παιδιά βγαίνουν
έξω στον κόσμο αναλφάβητα,

144
00:10:10,917 --> 00:10:13,203
δεν μπορούν να διαβάσουν, 
δεν μπορούν να γράψουν

145
00:10:13,203 --> 00:10:17,036
και αυτό είναι εντελώς περιττό.

146
00:10:17,036 --> 00:10:20,412
Θα μπορούσαμε να έχουμε εξαλείψει 
τον αναλφαβητισμό πολύ καιρό πριν

147
00:10:20,412 --> 00:10:25,120
αν είχαμε θελήσει πραγματικά να το
κάνουμε. Όμως δεν το κάνουμε,

148
00:10:25,120 --> 00:10:29,621
κι έτσι αυτοί οι άνθρωποι είναι χαμένοι,
αφού η ανάγνωση και η γραφή και λίγα

149
00:10:29,621 --> 00:10:34,122
μαθηματικά παραμένουν τα πιο σημαντικά
εργαλεία που έχεις στη ζωή

150
00:10:34,122 --> 00:10:37,747
και το βρίσκω αυτό τρομερά αηδιαστικό,
τέτοια ντροπή, που προφανώς

151
00:10:37,747 --> 00:10:40,707
πρέπει να μιλήσω γι' αυτό

152
00:10:40,707 --> 00:10:43,970
όταν οι άνθρωποι με ρωτούν:
"μπορεί κάποιος να αγοράσει

153
00:10:43,970 --> 00:10:49,583
τα βιβλία σου στη Μοζαμβίκη;" λέω,
"γιατί;". έδω υπάρχει μόνο ένα

154
00:10:49,583 --> 00:10:52,577
σημαντικό βιβλίο και είναι
το αλφαβητάριο

155
00:10:52,577 --> 00:10:56,499
αν είναι κάποιο πρόγραμμα στον υπολογιστή 
ή κάποιο βιβλίο, δεν με νοιάζει

156
00:10:56,499 --> 00:11:02,286
όμως εξάλειψε τον αναλφαβητισμό προτού 
μιλήσεις για κάτι άλλο

157
00:11:02,286 --> 00:11:06,328
και μετά μπορούμε να συνεχίσουμε,
κοιτώντας τον κόσμο και τα περισσότερα

158
00:11:06,328 --> 00:11:10,371
προβλήματα που σκοτώνουν τους 
ανθρώπους είναι περιττά

159
00:11:10,371 --> 00:11:14,214
και δεν θα καταλάβαινα πως θα μπορούσα
να χρησιμοποιήσω το όργανό μου χωρίς

160
00:11:14,214 --> 00:11:18,057
με τον έναν ή τον άλλον τρόπο
να μιλήσω γι' αυτό

161
00:11:18,057 --> 00:11:22,261
δεν θα μπορούσα να καταλάβω τον εαυτό μου

162
00:11:22,261 --> 00:11:26,765
Ως συγγραφέας είμαι διανοούμενος και 
ως διανοούμενος,

163
00:11:26,765 --> 00:11:30,120
η ευθύνη μου είναι να αντιδρώ 
με κάποιον τρόπο

164
00:11:30,120 --> 00:11:32,786
σε ό,τι βλέπω στην κοινωνία

165
00:11:32,786 --> 00:11:35,036
αυτός είναι ο ρόλος του διανοούμενου

166
00:11:35,036 --> 00:11:39,536
τουλάχιστον αν έχεις την ιδέα ότι είσαι
ριζοσπαστικός διανοούμενος

167
00:11:39,536 --> 00:11:49,336
για εμένα ανάγεται στην εποχή του 
Διαφωτισμού του Ντιντερό και του Βολταίρου

168
00:11:49,336 --> 00:11:51,818
ο ρόλος του διανοούμενου

169
00:11:51,818 --> 00:11:57,188
και πιστεύω πως αυτό είναι σωστό και
γι' αυτό δρω με τον τρόπο που δρω

170
00:11:57,188 --> 00:12:03,036
γράφω πολλά και διάφορα πράγματα όμως
μιλώ επίσης αν είναι απαραίτητο

171
00:12:03,036 --> 00:12:11,057
θα έλεγα λοιπόν πως είναι η σχέση μου με 
το ιδανικό του Διαφωτισμού βασικά

172
00:12:11,067 --> 00:12:14,936
και συμφωνώ με αυτό, με το γεγονός
πως θα έπρεπε να μιλάς

173
00:12:14,936 --> 00:12:19,536
συμφωνώ ζούμε σε μια πολύ περίεργη
κατάσταση:

174
00:12:19,536 --> 00:12:23,417
ποτέ δεν έχουμε ξαναδεί μια τέτοια ροή
πληροφορίας

175
00:12:23,417 --> 00:12:27,386
και ποτέ οι άνθρωποι δεν γνώριζαν
τόσα λίγα όσο σήμερα

176
00:12:27,386 --> 00:12:32,338
αφού όλα έχουν μετατραπεί σε θραύσματα

177
00:12:32,338 --> 00:12:39,274
αρκεί να δεις τις ειδήσεις στην Δανία και 
την Σουηδία, σύντομες ειδήσεις,

178
00:12:39,274 --> 00:12:43,655
η χειρότερη περίπτωση είναι προφανώς 
στις ΗΠΑ, όπου δεν καταλαβαίνεις τίποτα

179
00:12:43,655 --> 00:12:45,817
από τις ειδήσεις

180
00:12:45,817 --> 00:12:50,487
κι αυτό είναι προφανώς επικίνδυνο

181
00:12:50,487 --> 00:12:52,008
και συμφωνώ επίσης ότι γίνεται

182
00:12:52,008 --> 00:12:56,470
πολύ κακή χρήση των λέξεων σήμερα

183
00:12:59,393 --> 00:13:05,073
όμως νομίζω ότι ο λόγος που εγώ κι εσύ 
χρησιμοποιούμε

184
00:13:05,073 --> 00:13:08,418
θα είναι πάντα το πιο σημαντικό 
πράγμα στην επικοινωνία

185
00:13:08,418 --> 00:13:18,120
έτσι νομίζω πάντα θα υπάρχει 
ένας τρόπος να καθαρίσεις το χάος

186
00:13:18,120 --> 00:13:23,452
αλλά αυτό που για μένα είναι πολύ δύσκολο
σήμερα

187
00:13:23,452 --> 00:13:29,580
διαβάζω μερικές φορές αυτά τα τουίτερ
και μπλογκς και

188
00:13:29,580 --> 00:13:31,787
είναι ένας τρόπος για να πεις

189
00:13:31,787 --> 00:13:35,058
ότι η απλοποίηση των πραγμάτων 
είναι το καλύτερο πράγμα

190
00:13:35,058 --> 00:13:38,642
κι εγώ λέω, όχι, να περιπλέκεις τα
πράγματα... επειδή η αλήθεια είναι πάντα

191
00:13:38,642 --> 00:13:41,007
περίπλοκη κατά κάποιον τρόπο

192
00:13:41,007 --> 00:13:44,532
κι έτσι συμφωνώ πως κάτι συμβαίνει 
με τη γλώσσα αλλά δεν φοβάμαι ότι

193
00:13:44,532 --> 00:13:46,577
θα την χάσουμε

194
00:13:46,577 --> 00:13:50,006
διότι αν την χάσουμε θα χάσουμε την 
ανθρώπινη υπόστασή μας

195
00:13:50,006 --> 00:13:52,310
όχι, δεν θα το κάνουμε αυτό

196
00:13:52,310 --> 00:13:55,332
νομίζω επίσης πως υπάρχει ανάγκη,

197
00:13:55,332 --> 00:13:58,324
μπορώ να το νιώσω,
υπάρχει μια ανάγκη

198
00:13:58,324 --> 00:14:02,285
μεταξύ πολλών αναγνωστών, 
να παίρνουν μεγάλες ιστορίες

199
00:14:02,285 --> 00:14:06,338
είναι τόσο κουρασμένοι με αυτά τα μικρά
θραύσματα

200
00:14:06,338 --> 00:14:11,258
οπότε θέλουν μια μεγάλη ιστορία. Θέλουν
κατά κάποιον τρόπο Ντίκενς

201
00:14:11,258 --> 00:14:15,447
πράγμα που κι εγώ κάνω: αν βρω ένα καλό 
μυθιστόρημα, που έχει 400 σελίδες,

202
00:14:15,447 --> 00:14:17,577
είμαι χαρούμενος

203
00:14:17,577 --> 00:14:22,418
αν είναι κακό, δεν έχει σημασία αν είναι 
100 ή 400 σελίδες

204
00:14:22,418 --> 00:14:28,878
οπότε δεν φοβάμαι, ακόμα και
το έπος θα επιβιώσει

205
00:14:28,878 --> 00:14:33,657
ξέρω φυσικά ότι δεν θα είμαι σε θέση
να κάνω όλα όσα θέλω

206
00:14:33,657 --> 00:14:40,786
ο θάνατος πάντα έρχεται να σε ενοχλήσει,
πότε δε ξέρεις πότε έρχεται

207
00:14:40,786 --> 00:14:46,426
και σε κάποιες ελάχιστες στιγμές
αισθάνομαι ένα είδος απελπισίας,

208
00:14:46,426 --> 00:14:49,996
ακόμα κι ένα είδος κατάθλιψης 
γι΄αυτόν τον φόβο

209
00:14:49,996 --> 00:14:52,031
αλλά έτσι είναι η ζωή.

210
00:14:52,031 --> 00:14:53,134
Αν ακούσεις

211
00:14:53,134 --> 00:14:57,385
για παράδειγμα τα κουαρτέτα 
εγχόρδων

212
00:14:57,385 --> 00:15:01,763
που έγραψε ο Μπετόβεν
όταν ήταν ηλικιωμένος,

213
00:15:01,763 --> 00:15:06,458
σου παρουσιάζουν κάτι εντελώς
νέο στην μουσική του

214
00:15:06,458 --> 00:15:10,418
ήταν σαν να είχε... όταν άρχιζε να
μεγαλώνει,

215
00:15:10,418 --> 00:15:14,379
δεν του καιγόταν καρφί
για τίποτα

216
00:15:14,379 --> 00:15:19,512
δεν είχε τίποτα να χάσει οπότε άρχισε
να γράφει μια νέα μουσική που ο κόσμος

217
00:15:19,512 --> 00:15:22,346
δεν είχε ποτέ ξαναακούσει

218
00:15:22,346 --> 00:15:26,057
είναι τα τελευταία του κουαρτέτα εγχόρδων

219
00:15:26,057 --> 00:15:30,298
οπότε, ίσως γίνονται πράγματα όταν
μεγαλώνεις,

220
00:15:30,298 --> 00:15:34,539
τα οποία σου δίνουν ένα είδος 
νέας ελευθερίας,

221
00:15:34,539 --> 00:15:38,457
δεν το ξέρεις κιόλας, αυτό είναι 
που ελπίζω

222
00:15:38,457 --> 00:15:45,955
για μένα, προφανώς, η ζωή έχει νόημα
όταν μπορώ να κάτσω

223
00:15:45,955 --> 00:15:48,514
να προσπαθήσω 
να διατυπώσω κάτι

224
00:15:48,514 --> 00:15:52,040
αφού ό,τι κι αν κάνεις, προσπαθείς, 
προσπαθείς... ποτέ δεν ξέρεις πότε

225
00:15:52,040 --> 00:15:54,766
θα έχεις επιτυχία ή όχι,

226
00:15:54,955 --> 00:15:57,649
αλλά προσπαθείς να κάνεις κάτι

227
00:15:57,649 --> 00:16:05,121
αυτό πλησιάζει περισσότερο για μένα 
το νόημα της ζωής στην δημιουργικότητα

228
00:16:05,121 --> 00:16:11,405
δεν νομίζω πως έχω μια πιο έξυπνη
απάντηση από αυτή.