1
00:00:01,203 --> 00:00:04,040
Όταν οι άνθρωποι με ρωτούν ποια
είναι η κύρια έμπνευσή μου

2
00:00:04,040 --> 00:00:08,204
λέω ότι είναι το αρχαίο ελληνικό δράμα

3
00:00:08,204 --> 00:00:11,616
αν πάρεις ένα έργο όπως η Μήδεια
που γράφτηκε πριν από 2300 χρόνια

4
00:00:11,616 --> 00:00:14,726
πρόκειται για μια γυναίκα που
δολοφονεί τα παιδιά τηςλόγω της

5
00:00:14,726 --> 00:00:16,884
ζήλειας για τον άντρα της

6
00:00:16,884 --> 00:00:20,914
αν δεν είναι αυτό μια ιστορία εγκλήματος, 
δεν ξέρω τί είναι μια ιστορία εγκλήματος

7
00:00:20,914 --> 00:00:23,891
η μόνη διαφορά είναι ότι δεν υπάρχει
αστυνομικός σε αυτήν

8
00:00:23,891 --> 00:00:33,122
αφού στην Ελλάδα εκείνη την εποχή δεν 
υπήρχαν αστυνομικές δυνάμεις

9
00:00:33,122 --> 00:00:35,976
αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω 
αν είχαν αστυνομική δύναμη,

10
00:00:35,976 --> 00:00:37,766
θα είχαν και έναν αστυνομικό στο έργο

11
00:00:37,766 --> 00:00:41,158
αλλά αυτή η ιστορία χρησιμοποιεί το 
έγκλημα ως καθρέφτη για να εξετάσει

12
00:00:41,158 --> 00:00:42,491
τις αντιφάσεις στην κοινωνία

13
00:00:46,703 --> 00:00:49,536
αυτό είναι που με ενδιαφέρει.

14
00:00:49,536 --> 00:00:54,696
Κοίτα τον Μακμπέθ, πάρε τον Μακμπέθ
και βάλε τον Ρίτσαρντ Νίξον εκεί:

15
00:00:54,696 --> 00:00:58,816
έχεις την ίδια ιστορία, κατά κάποιο τρόπο.

16
00:00:58,816 --> 00:01:02,377
Και ύστερα μπορώ να πω ότι, ναι, υπάρχουν 
και καθαρές αστυνομικές ιστορίες

17
00:01:02,377 --> 00:01:05,658
που με εμπνέουν.

18
00:01:05,658 --> 00:01:07,786
Για παράδειγμα ο Σέρλοκ Χολμς.

19
00:01:07,786 --> 00:01:13,120
Για τον λόγο ότι πολλές ιστορίες μιλούν 
για την αγγλική κοινωνία,

20
00:01:13,120 --> 00:01:17,056
για την υποκρισία, για πολλά πράγματα

21
00:01:17,056 --> 00:01:23,258
Έτσι, δεν βλέπω διαφορές γράφοντας
αστυνομική λογοτεχνία ή άλλο μυθιστόρημα

22
00:01:23,258 --> 00:01:27,114
Νομίζω, με κάποια υπεροψία, μπορώ να
πω ότι η αστυνομική λογοτεχνία είναι ένα

23
00:01:27,114 --> 00:01:29,531
από τα παλαιότερα λογοτεχνικά είδη 
που υπάρχουν

24
00:01:32,285 --> 00:01:38,578
δεν εφευρέθηκε από τον Έντγκαρ Άλαν Πόε,
είναι πολύ παλαιότερη.

25
00:01:38,578 --> 00:01:45,658
Όλοι οι πρόγονοί μου ήταν μουσικοί,
έπαιζαν σε εκκλησίες, όργανα και

26
00:01:45,658 --> 00:01:48,988
ο παππούς μου ήταν συνθέτης και 
νομίζω ότι, όταν ήμουν νέος, σκέφτηκα

27
00:01:48,988 --> 00:01:50,618
και τον εαυτό μου ως μουσικό

28
00:01:55,579 --> 00:02:00,266
αλλά συνειδητοποίησα αρκετά γρήγορα
ότι (έπαιζα το βιολί) δεν θα ήμουν ποτέ

29
00:02:00,266 --> 00:02:04,953
τόσο καλός όσο θα ήθελα

30
00:02:04,953 --> 00:02:09,904
έτσι, κατά κάποιον τρόπο, επέλεξα ένα άλλο
όργανο επειδή πρέπει να καταλάβεις ότι

31
00:02:09,904 --> 00:02:14,856
το γράψιμο είναι ένα είδος οργάνου που 
έχεις στα χέρια σου

32
00:02:14,856 --> 00:02:18,651
Αλλά από την άλλη πλευρά μπορείς να πεις
ότι η μουσική είναι ένα πολύ σημαντικό

33
00:02:18,651 --> 00:02:22,287
κομμάτι του γραψίματος

34
00:02:22,287 --> 00:02:27,704
όπως συμβαίνει στη ζωγραφική, στη
γλυπτική, όπως και σε κάθε άλλο

35
00:02:27,704 --> 00:02:33,121
είδος τέχνης, θα έλεγα

36
00:02:33,121 --> 00:02:38,818
Το σπίτι μου ήταν γεμάτο μουσική, 
αλλά ήταν επίσης γεμάτο βιβλία

37
00:02:38,818 --> 00:02:41,738
και νομίζω ότι μεγάλωσα σε αυτό
που μπορείς να ονομάσεις μια

38
00:02:41,738 --> 00:02:44,659
πραγματικά φιλελεύθερη οικογένεια επειδή

39
00:02:44,659 --> 00:02:51,817
πρώτα απ 'όλα κανείς δεν έλεγε τίποτα 
αν αργούσες το βράδυ διαβάζοντας

40
00:02:51,817 --> 00:02:55,496
και δεύτερον κανείς δεν σε ρωτούσε
τί διάβαζες

41
00:02:55,496 --> 00:02:59,738
και αυτός είναι για μένα ένας καλός 
ορισμός της φιλελεύθερης οικογένειας

42
00:02:59,738 --> 00:03:03,738
Νομίζω ότι το ιδιαίτερο πράγμα στην 
παιδική μου ηλικία ήταν το γεγονός

43
00:03:03,738 --> 00:03:07,738
ότι δεν υπήρχε μητέρα

44
00:03:07,738 --> 00:03:11,188
είχε φύγει από την οικογένεια, οπότε
μεγάλωσα με τον πατέρα μου και ήταν

45
00:03:11,188 --> 00:03:13,579
πολύ απασχολημένος

46
00:03:13,579 --> 00:03:17,378
αλλά μπορώ να θυμηθώ τη νύχτα 
μερικές φορές θα του έλεγα κάτι

47
00:03:17,378 --> 00:03:21,178
για αυτό που είχα διαβάσει

48
00:03:21,178 --> 00:03:25,117
και ήταν αρκετά έξυπνος για να κάτσει
δύο λεπτά να ακούσει όλα τα ηλίθια

49
00:03:25,117 --> 00:03:29,057
πράγματα που έλεγα

50
00:03:29,057 --> 00:03:31,537
και για ό, τι διάβασα

51
00:03:31,537 --> 00:03:38,287
και νομίζω ότι είναι ένα από τα μαθήματα
που πήρα: πρέπει πάντα να ακούς ένα παιδί

52
00:03:38,287 --> 00:03:42,870
Νομίζω ότι ο πραγματικός καλλιτέχνης είναι
το παιδί γιατί, αν θυμάσαι όταν ήσουν

53
00:03:42,870 --> 00:03:47,453
4, 5 ή 6 ετών,

54
00:03:47,453 --> 00:03:51,869
ξέρεις, είχες μια τεράστια πίστη στο 
γεγονός ότι θα μπορούσες να μετατρέψεις

55
00:03:51,869 --> 00:03:56,286
μια πέτρα σε αυτοκίνητο,

56
00:03:56,286 --> 00:03:59,818
ή ένα κομμάτι ξύλου σε οτιδήποτε άλλο

57
00:03:59,818 --> 00:04:03,656
Ύστερα, ξεκινάς το σχολείο και ξέρεις 
τί συμβαίνει

58
00:04:03,656 --> 00:04:07,977
ο ορθολογισμός αναλαμβάνει...
ίσως είναι απαραίτητο

59
00:04:07,977 --> 00:04:14,657
αλλά αργότερα όταν ίσως θα ήθελες
τελικά να γίνεις καλλιτέχνης,

60
00:04:14,657 --> 00:04:20,498
τότε πρέπει να ανακτήσεις αυτό 
που είχες ως παιδί

61
00:04:20,498 --> 00:04:27,736
Νομίζω ότι αυτή η σύνδεση έχει να κάνει 
με το θάρρος που είχες ως παιδί

62
00:04:27,736 --> 00:04:32,058
να θέσεις τις πραγματικά δύσκολες 
ερωτήσεις

63
00:04:32,058 --> 00:04:39,120
Μερικές φορές ρωτάω τους ανθρώπους 
όταν είμαι έξω και μιλάω:

64
00:04:39,120 --> 00:04:44,786
ποιος νομίζετε ότι είναι το μεγαλύτερο 
είδωλό μου; ή το πρότυπό μου;

65
00:04:44,786 --> 00:04:47,817
και οι άνθρωποι μαντεύουν το ένα και 
το άλλο, και λέω

66
00:04:47,817 --> 00:04:52,258
όχι, έχω φωτογραφία, μια μικρή φωτογραφία 
στον τοίχο μου

67
00:04:52,258 --> 00:04:57,738
και το μεγαλύτερο είδωλό μου είναι ο
εαυτός μου των 12 ετών

68
00:04:57,738 --> 00:05:02,285
και όταν βλέπω αυτόν τον τύπο, αυτό το 
αγόρι, εμένα στα 12 μου χρόνια,

69
00:05:02,285 --> 00:05:08,120
Νομίζω ότι τότε ήμουν στα καλύτερά μου. 
Δεν έβλεπα κανένα όριο στη ζωή.

70
00:05:08,120 --> 00:05:13,098
Πίστευα στη φαντασία και στην
πραγματικότητα

71
00:05:13,098 --> 00:05:18,337
Νόμιζα ότι κάθε βουνό μπορούσες να
το ανέβεις, κάθε έρημο μπορούσες

72
00:05:18,337 --> 00:05:23,577
να την διασχίσεις

73
00:05:23,577 --> 00:05:27,137
έτσι βλέπω αυτό το αγόρι και προσπαθώ
να το μιμηθώ, προσπαθώ να είμαι τόσο

74
00:05:27,137 --> 00:05:30,498
γενναίος και τόσο καλός όσο ήταν κι αυτό.

75
00:05:30,498 --> 00:05:34,809
Η αίσθηση ότι μπορείς να βάζεις μια λέξη 
μετά την άλλη λέξη φτιάχνοντας μια πρόταση

76
00:05:34,809 --> 00:05:39,120
και μετά να κάνεις μια άλλη πρόταση,

77
00:05:39,120 --> 00:05:44,454
και έπειτα να έχεις μια ιστορία… αυτό
είναι για μένα ένα θαύμα.

78
00:05:44,454 --> 00:05:47,286
Και πρόκειται για την κατανόηση 
μέσω της ανάγνωσης

79
00:05:47,286 --> 00:05:50,671
και μετά προφανώς έρχεται το επόμενο
θαύμα: που συνειδητοποιείς ότι θα

80
00:05:50,671 --> 00:05:53,576
μπορούσες να το κάνεις αυτό μόνος σου.

81
00:05:53,576 --> 00:05:56,578
Ήταν το επόμενο θαύμα.

82
00:05:56,578 --> 00:06:01,837
Θυμάμαι ακόμα ότι το πρώτο πράγμα που 
έγραψα ποτέ ήταν μια γραμμή για τον

83
00:06:01,837 --> 00:06:07,096
Ροβινσώνα Κρούσο σε μία σελίδα

84
00:06:07,096 --> 00:06:10,205
Και τί δεν θα έδινα για να έχω αυτό
το χαρτί ακόμα

85
00:06:10,205 --> 00:06:14,632
αλλά δεν το έχω, έχει χαθεί φυσικά… 
Μάλλον ήμουν 6 ετών όταν το έγραψα

86
00:06:14,632 --> 00:06:19,059
κι εγώ, παρεμπιπτόντως,

87
00:06:19,059 --> 00:06:21,880
ακόμα πιστεύω ότι ο Ροβινσώνας 
Κρούσος είναι το καλύτερο

88
00:06:21,880 --> 00:06:23,272
μυθιστόρημα που γράφτηκε ποτέ

89
00:06:25,786 --> 00:06:29,721
για έναν πολύ απλό λόγο: επειδή ο 
Ροβινσώνας δεν είναι μόνος στο νησί

90
00:06:29,721 --> 00:06:33,657
πριν από την Παρασκευή,

91
00:06:33,657 --> 00:06:39,619
είναι μόνος στο νησί με τον αναγνώστη
και αυτό είναι σημαντικό

92
00:06:39,619 --> 00:06:44,621
είσαι σε αυτό το νησί, με τον 
Ροβινσώνα... τον βοηθάς

93
00:06:44,621 --> 00:06:48,828
αυτός είναι ένας ιδιοφυής τρόπος 
να αφηγηθείς μια ιστορία. Δεν θα μπορούσα

94
00:06:48,828 --> 00:06:53,036
ποτέ να σκεφτώ μια πλοκή καλύτερη
από αυτήν

95
00:06:53,036 --> 00:06:58,338
Θα μπορούσες να βγάλεις κάποιους 
χαρακτήρες από συγκεκριμένα βιβλία,

96
00:06:58,338 --> 00:07:02,880
βγάλε τους από τα βιβλία και 
πάρε τους μαζί σου ως φίλους.

97
00:07:03,370 --> 00:07:06,904
Νομίζω ότι ένα από τα πιο σημαντικά
πράγματα με την τέχνη είναι ότι έχεις

98
00:07:07,618 --> 00:07:11,078
φίλους εκεί που κάπου θα μπορούσες
να έχεις έναν πίνακα ζωγραφικής οπότε

99
00:07:11,078 --> 00:07:14,677
όταν βλέπεις κάποιον σε έναν πίνακα
θα μπορούσες να βγάλεις το πρόσωπο αυτό

100
00:07:14,677 --> 00:07:17,666
από τον πίνακα και να το κάνεις φίλο 
που σε ακολουθεί στη ζωή.

101
00:07:18,336 --> 00:07:24,061
Η τέχνη για μένα είναι απαραίτητη για
να δεις πώς φαίνεται ο κόσμος, για να

102
00:07:24,061 --> 00:07:29,787
κατανοήσεις τον κόσμο βλέποντας 
πώς τον δείχνουν οι άλλοι

103
00:07:29,787 --> 00:07:35,336
Θα μπορούσε να είναι ο Φράνσις Μπέικον ή
ο Γκόγια ή ο Κεν Χολτς

104
00:07:35,336 --> 00:07:38,977
μερικές φορές το καταταλαβαίνω αμέσως

105
00:07:38,977 --> 00:07:41,939
μερικές φορές δεν καταλαβαίνω καθόλου

106
00:07:41,939 --> 00:07:45,957
μερικές φορές δεν θέλω να καταλάβω.
Θέλω απλώς αυτό το συναίσθημα να

107
00:07:45,957 --> 00:07:49,976
απορροφηθεί από το σύμπαν μου 
και να μείνει εκεί

108
00:07:49,976 --> 00:07:53,676
Νομίζω ότι η πραγματική τέχνη, είτε 
πρόκειται για ζωγραφική είτε για μουσική,

109
00:07:53,676 --> 00:07:54,716
ή οτιδήποτε άλλο,

110
00:07:54,716 --> 00:07:58,536
σου προσφέρει πάντα μια συγκεκριμένη
έκπληξη

111
00:07:58,536 --> 00:08:03,936
αν δεν υπάρχει έκπληξη, νομίζω ότι 
καταρρέει.

112
00:08:03,936 --> 00:08:07,444
Πηγαίνω στο μουσείο Prado στη Μαδρίτη
μία φορά το χρόνο, είναι ένα είδος

113
00:08:07,444 --> 00:08:10,952
προσκυνήματος που κάνω,

114
00:08:10,952 --> 00:08:13,177
περνάω δύο μέρες εκεί.

115
00:08:13,177 --> 00:08:17,648
Και ξέρεις το να περπατάς σε δωμάτια 
γεμάτα από πίνακες του Βελασκέζ και μετά

116
00:08:17,648 --> 00:08:22,120
να μπαίνεις στον Γκόγια, για παράδειγμα,

117
00:08:22,120 --> 00:08:26,369
ε δεν είναι το ίδιο μουσείο. Δεν είναι
το ίδιο... είναι σαν να είναι δύο

118
00:08:26,369 --> 00:08:30,619
διαφορετικοί κόσμοι

119
00:08:30,619 --> 00:08:34,388
θα μπορούσες να πείς ότι είναι και οι δύο
ζωγράφοι, αλλά υπάρχει κάτι στο οποίο

120
00:08:34,388 --> 00:08:35,447
διαφέρουν περισσότερο,

121
00:08:35,447 --> 00:08:40,417
μου λένε διαφορετικές ιστορίες για την 
ανθρώπινη κατάσταση,

122
00:08:40,417 --> 00:08:43,927
νομίζω ότι δεν μπορείς να πλησιάσεις 
περισσότερο από αυτό στον ορισμό

123
00:08:43,927 --> 00:08:46,957
της τέχνης: ένας καλός καλλιτέχνης σου
λέει μια ιστορία ζωής

124
00:08:49,737 --> 00:08:53,667
Ένας άλλος καλλιτέχνης σου λέει μια άλλη
ιστορία, ένας κακός καλλιτέχνης δεν σου

125
00:08:53,667 --> 00:08:56,537
λέει τίποτα.

126
00:08:56,537 --> 00:09:00,077
Δεν φοβάμαι να μιλήσω για καλή ή κακή
τέχνη. Νομίζω ότι ζούμε σε μια εποχή

127
00:09:00,477 --> 00:09:04,418
όπου οι άνθρωποι φοβούνται να μιλήσουν
γι' αυτό

128
00:09:04,418 --> 00:09:08,131
και δεν νομίζω ότι είναι καλό, επειδή 
πρέπει να είμαστε σε θέση να πούμε ότι

129
00:09:08,131 --> 00:09:10,474
κάποιο έργο τέχνης είναι πιο καλό
από κάποιο άλλο

130
00:09:10,474 --> 00:09:14,298
μετά μπορούμε να συζητήσουμε πάνω
σε αυτό: τί εννοείς με αυτό; Δεν συμφωνώ

131
00:09:14,298 --> 00:09:18,122
μαζί σου... αλλά μπορούμε να συζητήσουμε.

132
00:09:18,122 --> 00:09:21,540
Σήμερα νομίζω πως οι κριτικές είναι
πολύ... τους λείπει το κουράγιο

133
00:09:21,540 --> 00:09:23,498
κατά κάποιον τρόπο.

134
00:09:23,498 --> 00:09:29,559
Νομίζω πως αν κοιτάξεις μέσα στην ιστορία,
τα περισσότερα έργα τέχνης, στα πιο

135
00:09:29,559 --> 00:09:35,620
σημαντικά είδη τέχνης είτε είναι γλυπτική,
βιβλία ή οτιδήποτε άλλο,

136
00:09:35,620 --> 00:09:41,058
υπάρχει μια ονειρική διάσταση, μιας 
καλύτερης κοινωνίας

137
00:09:41,058 --> 00:09:45,277
και είναι προφανές σε μένα και στους
πιο πολλούς ανθρώπους ότι σήμερα

138
00:09:45,277 --> 00:09:49,497
ζούμε σε έναν τρομερό κόσμο

139
00:09:49,497 --> 00:09:53,391
και το πιο τρομερό πράγμα στον κόσμο
σήμερα, δημιουργεί τόσα πολλά προβλήματα,

140
00:09:53,391 --> 00:09:57,286
είναι εντελώς περιττό

141
00:09:57,286 --> 00:10:02,286
να σου δώσω ένα μόνο παράδειγμα: 
εγώ ως συγγραφέας

142
00:10:02,286 --> 00:10:07,744
το 2012 εκατομμύρια παιδιά βγαίνουν
έξω στον κόσμο αναλφάβητα, δεν μπορούν

143
00:10:07,744 --> 00:10:13,203
να διαβάσουν, δεν μπορούν να γράψουν

144
00:10:13,203 --> 00:10:17,036
και αυτό είναι εντελώς περιττό. Θα 
μπορούσαμε να έχουμε εξαλείψει τον

145
00:10:17,036 --> 00:10:20,869
αναλφαβητισμό πολύ καιρό πριν

146
00:10:20,869 --> 00:10:25,120
αν είχαμε θελήσει πραγματικά να το
κάνουμε. Όμως δεν το κάνουμε,

147
00:10:25,120 --> 00:10:29,621
κι έτσι αυτοί οι άνθρωποι πάνε χαμένοι,
αφού η ανάγνωση και η γραφή και τα βασικά

148
00:10:29,621 --> 00:10:34,122
μαθηματικά παραμένουν τα πιο σημαντικά
εργαλεία που έχεις στη ζωή

149
00:10:34,122 --> 00:10:37,747
και το βρίσκω αυτό τρομερά αηδιαστικό,
τέτοια ντροπή, που προφανώς πρέπει να

150
00:10:37,747 --> 00:10:40,453
μιλήσω γι' αυτό

151
00:10:40,453 --> 00:10:44,281
όταν με ρωτούν: "μπορούν οι άνθρωποι 
στην Μοζαμβίκη να αγοράσουν τα βιβλία σου,

152
00:10:44,281 --> 00:10:45,370
τα μυθιστορήματά σου;"

153
00:10:45,370 --> 00:10:52,577
λέω, "γιατί;". έδω υπάρχει μόνο ένα 
σημαντικό βιβλίο και είναι το αλφαβητάριο

154
00:10:52,577 --> 00:10:56,499
αν είναι κάποιο πρόγραμμα στον υπολογιστή 
ή κάποιο βιβλίο, δεν με νοιάζει

155
00:10:56,499 --> 00:11:02,286
όμως εξάλειψε τον αναλφαβητισμό προτού 
μιλήσεις για κάτι άλλο

156
00:11:02,286 --> 00:11:06,328
και μετά μπορούμε να συνεχίσουμε για πολύ,
κοιτώντας τον λόγο και τα περισσότερα

157
00:11:06,328 --> 00:11:10,371
προβλήματα που σκοτώνουν τους 
ανθρώπους είναι περιττά

158
00:11:10,371 --> 00:11:14,214
και δεν θα καταλάβαινα πως θα μπορούσα
να χρησιμοποιήσω το όργανό μου χωρίς

159
00:11:14,214 --> 00:11:18,057
να μιλήσω με τον έναν ή τον άλλον τρόπο
γι' αυτό

160
00:11:18,057 --> 00:11:21,871
δεν θα μπορούσα να καταλάβω τον εαυτό μου

161
00:11:21,871 --> 00:11:25,995
Ως συγγραφέας είμαι διανοούμενος και 
ως διανοούμενος, η ευθύνη μου είναι

162
00:11:25,995 --> 00:11:30,120
να αντιδρώ με κάποιον τρόπο

163
00:11:30,120 --> 00:11:32,786
σε ό,τι βλέπω στην κοινωνία

164
00:11:32,786 --> 00:11:35,036
αυτός είναι ο ρόλος του διανοούμενου

165
00:11:35,036 --> 00:11:39,536
τουλάχιστον αν έχεις την ιδέα ότι είσαι
ριζοσπαστικός διανοούμενος

166
00:11:39,536 --> 00:11:48,576
για εμένα ανάγεται πίσω στην εποχή του 
Διαφωτισμού του Ντιντερό και του Βολταίρου

167
00:11:48,576 --> 00:11:51,818
ο ρόλος του διανοούμενου

168
00:11:51,818 --> 00:11:56,286
και πιστεύω πως αυτό είναι σωστό και
γι' αυτό δρω με τον τρόπο που δρω

169
00:11:56,286 --> 00:12:03,036
γράφω πολλά και διάφορα πράγματα όμως
μιλώ επίσης αν είναι απαραίτητο

170
00:12:03,036 --> 00:12:11,057
θα έλεγα πως είναι η σχέση μου με το
ιδανικό του Διαφωτισμού

171
00:12:11,057 --> 00:12:14,204
και συμφωνώ με αυτό, με το γεγονός
πως θα έπρεπε να μιλάς

172
00:12:14,204 --> 00:12:19,536
συμφωνώ ζούμε σε μια πολύ περίεργη
κατάσταση:

173
00:12:19,536 --> 00:12:23,417
ποτέ δεν έχουμε ξαναδεί μια τέτοια ροή
πληροφορίας

174
00:12:23,417 --> 00:12:26,536
και ποτέ οι άνθρωποι δεν γνώριζαν
τόσα λίγα

175
00:12:26,536 --> 00:12:32,338
αφού όλα έχουν μετατραπεί σε θραύσματα

176
00:12:32,338 --> 00:12:38,954
αρκεί να δεις τις ειδήσεις στην Δανία και 
την Σουηδία, σύντομες ειδήσεις,

177
00:12:38,954 --> 00:12:42,625
η χειρότερη περίπτωση είναι προφανώς 
στις ΗΠΑ, όπου δεν καταλαβαίνεις τίποτα

178
00:12:42,625 --> 00:12:45,817
από τις ειδήσεις

179
00:12:45,817 --> 00:12:50,427
κι έστι ο κίνδυνος είναι προφανής και 
συμφωνώ επίσης ότι σήμερα γίνεται πολύ

180
00:12:50,427 --> 00:12:55,037
κακή χρήση των λέξεων

181
00:12:55,037 --> 00:12:59,203
ιδιαίτερα σήμερα

182
00:12:59,203 --> 00:13:03,810
όμως νομίζω ότι ο λόγος που εγώ κι εσύ 
χρησιμοποιούμε θα είναι πάντα

183
00:13:03,810 --> 00:13:08,418
το πιο σημαντικό στην επικοινωνία

184
00:13:08,418 --> 00:13:18,120
έτσι νομίζω πάντα θα υπάρχει 
ένας τρόπος να καθαρίσεις το χάος

185
00:13:18,120 --> 00:13:23,068
αλλά αυτό που για μένα είναι πολύ δύσκολο
σήμερα είναι όταν διαβάζω τα τουίτερ

186
00:13:23,068 --> 00:13:28,016
και τα μπλογκ

187
00:13:28,016 --> 00:13:31,537
και είναι ένας τρόπος για να πεις ότι
η απλοποίηση των πραγμάτων είναι

188
00:13:31,537 --> 00:13:35,058
το καλύτερο πράγμα

189
00:13:35,058 --> 00:13:38,642
κι εγώ λέω, όχι, να περιπλέκεις τα
πράγματα... επειδή η αλήθεια είναι πάντα

190
00:13:38,642 --> 00:13:41,287
περίπλοκη κατά κάποιον τρόπο

191
00:13:41,287 --> 00:13:44,532
κι έτσι συμφωνώ πως κάτι συμβαίνει 
με τη γλώσσα αλλά δεν φοβάμαι ότι

192
00:13:44,532 --> 00:13:46,577
θα την χάσουμε

193
00:13:46,577 --> 00:13:50,787
διότι αν την χάσουμε θα χάσουμε την 
ανθρώπινη φύση μας

194
00:13:50,787 --> 00:13:52,620
όχι, δεν θα το κάνουμε αυτό

195
00:13:52,620 --> 00:13:57,452
νομίζω επίσης πως υπάρχει ανάγκη, μεταξύ 
πολλών αναγνωστών, να έχουν μεγάλες

196
00:13:57,452 --> 00:14:02,285
ιστορίες

197
00:14:02,285 --> 00:14:06,338
είναι τόσο κουρασμένοι με αυτά τα μικρά
θραύσματα

198
00:14:06,338 --> 00:14:11,258
οπότε θέλουν μια μεγάλη ιστορία. Θέλουν
κατά κάποιον τρόπο Ντίκενς

199
00:14:11,258 --> 00:14:14,917
πράγμα που κι εγώ κάνω: αν βρω ένα καλό 
μυθιστόρημα, που έχει 400 σελίδες,

200
00:14:14,917 --> 00:14:17,577
είμαι χαρούμενος

201
00:14:17,577 --> 00:14:22,418
αν είναι κακό, δεν έχει σημασία αν είναι 
100 ή 400 σελίδες

202
00:14:22,418 --> 00:14:28,878
οπότε δεν φοβάμαι ακόμα και
το έπος θα επιβιώσει

203
00:14:28,878 --> 00:14:33,657
ξέρω φυσικά ότι δεν θα είμαι σε θέση
να κάνω όλα όσα θέλω

204
00:14:33,657 --> 00:14:40,936
ο θάνατος πάντα έρχεται να σε ενοχλήσει,
πότε δε ξέρεις πότε έρχεται

205
00:14:40,936 --> 00:14:45,466
και σε κάποιες ελάχιστες στιγμές
αισθάνομαι ένα είδος απελπισίας,

206
00:14:45,466 --> 00:14:49,996
ακόμα κι ένα είδος κατάθλιψης 
γι΄αυτόν τον φόβο

207
00:14:49,996 --> 00:14:53,467
αλλά έτσι είναι η ζωή. Αν ακούσεις
για παράδειγμα τα κουαρτέτα εγχόρδων

208
00:14:53,467 --> 00:14:55,879
που έγραψε ο Μπετόβεν

209
00:14:55,879 --> 00:15:01,763
όταν ήταν ηλικιωμένος,

210
00:15:01,763 --> 00:15:06,458
σου παρουσιάζουν κάτι εντελώς
νέο στην μουσική του

211
00:15:06,458 --> 00:15:10,418
ήταν σαν να είχε... όταν άρχιζε να
μεγαλώνει, δεν του καιγόταν καρφί

212
00:15:10,418 --> 00:15:14,379
για τίποτα

213
00:15:14,379 --> 00:15:18,362
δεν είχε τίποτα να χάσει οπότε άρχισε
να γράφει μια νέα μουσική που ο κόσμος

214
00:15:18,362 --> 00:15:22,346
δεν είχε ποτέ ξαναακούσει

215
00:15:22,346 --> 00:15:26,057
είναι τα τελευταία του κουαρτέτα εγχόρδων

216
00:15:26,057 --> 00:15:30,298
οπότε, ίσως γίνονται πράγματα όταν
μεγαλώνεις, τα οποία σου δίνουν ένα

217
00:15:30,298 --> 00:15:34,539
είδος νέας ελευθερίας,

218
00:15:34,539 --> 00:15:38,457
δεν το ξέρεις κιόλας, αυτό είναι 
που ελπίζω

219
00:15:38,457 --> 00:15:43,485
για μένα, προφανώς, η ζωή έχει νόημα
όταν μπορώ να κάτσω και να προσπαθήσω

220
00:15:43,485 --> 00:15:48,514
να διατυπώσω κάτι

221
00:15:48,514 --> 00:15:52,040
αφού ό,τι κι αν κάνεις, προσπαθείς, 
προσπαθείς... ποτέ δεν ξέρεις πότε θα

222
00:15:52,040 --> 00:15:54,766
επιτύχεις ή όχι,

223
00:15:54,955 --> 00:15:57,649
αλλά προσπαθείς να κάνεις κάτι

224
00:15:57,649 --> 00:16:05,121
αυτό πλησιάζει περισσότερο για μένα 
το νόημα της ζωής στην δημιουργικότητα

225
00:16:05,121 --> 00:16:11,405
δεν νομίζω πως έχω μια πιο έξυπνη
απάντηση από αυτή.