WEBVTT

00:00:04.294 --> 00:00:07.174
Selam, adım Tony ve bu
"Every Frame A Painting".

00:00:07.174 --> 00:00:08.364
Hadi bir sürüşe çıkalım.

00:00:09.184 --> 00:00:11.839
Bugünün konusu Martin Scorsese
ve sessizliğin sanatı.

00:00:12.227 --> 00:00:15.900
Scorsese'nin müzik kullanımı meşhur olsa
da onun en iyi özelliklerinden biri

00:00:15.900 --> 00:00:18.549
aslında sessizliği kasıtlı ve güçlü
bir şekilde kullanışıdır.

00:00:18.549 --> 00:00:22.650
Röportajlarda Raging Bull'da bunu yapmasına
Frank Warner'ın yardım ettiğini söylemiştir.

00:00:22.650 --> 00:00:26.050
--Bir süre sonra bir sürü ses efektimiz oldu
biz de hep bunları

00:00:26.050 --> 00:00:29.190
kayıttan çıkarmak ve her şeyi
sessiz bırakmak üzerine konuştuk.

00:00:29.190 --> 00:00:32.269
tekrar, bir uyuşturma etkisi gibi,
sanki kulağınıza çok fazla vurmuşlar gibi

00:00:32.659 --> 00:00:37.040
İşte Jake LaMotta'nın kendisini neredeyse
dini bir katliama hazırladığı meşhur bir sahne-

00:00:49.870 --> 00:00:53.789
Eğer Scorsese'nin filmografisine bakarsanız
bu kavramın çok ilginç varyasyonları

00:00:53.789 --> 00:00:57.050
bulunmaktadır. Ve aslında Scorsese'yi
direkt başkalarıyla kıyaslayabilirsiniz.

00:00:57.050 --> 00:00:59.570
Mesela, Infernal Affairs'ın orijinalinde

00:00:59.570 --> 00:01:02.020
bu can alıcı anda
müzik çalmaktadır

00:01:07.850 --> 00:01:09.850
ama yeni versiyonunda -

00:01:15.830 --> 00:01:18.490
Hangi filmi tercih ederseniz edin
eğer bu iki filmi izleyip

00:01:18.490 --> 00:01:20.690
kıyaslama yaparsanız üzerine çalışabileceğiniz
birçok şey bulabilirsiniz.

00:01:21.900 --> 00:01:25.700
Bazen Scorsese filmin tamamını
sesin doruklarına çıkarır

00:01:29.060 --> 00:01:33.160
daha sonra da sessizlik. Bu örnek aslında
biraz uç çünkü

00:01:33.160 --> 00:01:36.990
filmin en gürültülü sahnesi daha sonra
en sessiz sahnesi tarafından takip ediliyor.

00:01:36.990 --> 00:01:41.750
Diğer zamanlarda sessizlik, sahnenin
ana dramatik ritmidir. Meşhur örneği -

00:01:41.750 --> 00:01:45.930
Ben nasıl komiğim lan? Benim neyim komik
amına koyayım? Söylesene.

00:01:45.930 --> 00:01:47.930
Söyle, neyim komik?

00:01:53.130 --> 00:01:58.119
Siktir git burdan, Tommy.
--Eğer kariyerinin elli yılında

00:01:58.119 --> 00:02:01.210
geriye giderseniz, aslında sessizliği
kullanmanın etkileyici yollarını bulabilirsiniz:

00:02:01.210 --> 00:02:05.170
Bir anın öznelliğini arttırmak için,
zaten ürpertici bir sahneyi daha ürpertici yapmak için,

00:02:05.170 --> 00:02:06.649
bize ilk görüşte aşkı
göstermek için

00:02:06.649 --> 00:02:09.269
ve mutluluğumuzu keskin çığlıklı
bir duraksamaya getirmek için.

00:02:13.269 --> 00:02:15.870
Şey, belki de tam bir
duraksama olmayabilir.

00:02:15.870 --> 00:02:17.489
--Hiçbir yere gitmiyorum.

00:02:19.489 --> 00:02:21.840
--Hiçbir yere gitmiyorum
amına koyayım!

00:02:23.830 --> 00:02:28.009
Bence bu ses kullanımının en iyi yanı
karakterlerden türüyor olması.

00:02:28.019 --> 00:02:31.709
Buradaki karakterlerin her biri
daha sonra sonuçları olacak kararlar veriyorlar:

00:02:31.709 --> 00:02:34.820
parayı almayı seçmek,
dövüşte karşılık vermemeyi seçmek,

00:02:34.820 --> 00:02:37.769
duygularını saklamayı seçmek,
birine güvenmemeyi seçmek,

00:02:37.769 --> 00:02:39.650
rahatsızlığın içinde beklemeyi seçmek,

00:02:39.650 --> 00:02:41.080
oyunun içine dönmeyi seçmek,

00:02:41.080 --> 00:02:43.500
istenmediklerini
takmamayı seçmek

00:02:43.500 --> 00:02:46.989
Ve bu anlar her filmde
az miktarda ve kasıtlı kullanıldığından

00:02:46.989 --> 00:02:49.970
sessizlik farklı hislere yol açıyor
ve farklı bir temaya bağlı oluyor.

00:02:49.970 --> 00:02:54.449
Aynı zamanda yönetmenin, sesin kullanımıyla
sinematik bir yapı oluşturmasını sağlıyor.

00:02:54.949 --> 00:02:58.060
Mesela Raging Bull'da neredeyse
her kavga sahnesinden önce

00:02:58.060 --> 00:03:00.200
daha sessiz, evcimen
bir an geliyor.

00:03:00.200 --> 00:03:04.050
Bu onun bazı şeyler yapmasına
olanak sağlıyor mesela yumruklara
sert sahne geçişleri

00:03:04.050 --> 00:03:06.250
Ama aynı zamanda filmin temasını
da oluşturuyor, o da:

00:03:06.250 --> 00:03:08.910
Ringdeki şiddetin,
evdeki şiddetin yalnızca bir uzantısı olması.

00:03:08.910 --> 00:03:12.109
(Jake) evde kardeşine saldırdığında


00:03:14.880 --> 00:03:16.950
ringdeki seslerin
aynısını duyabilirsiniz.

00:03:17.950 --> 00:03:20.709
Ve bu sinematik yapıyı kullanan
yalnızca Scorsese değil.

00:03:20.709 --> 00:03:24.010
Mesela Saving Private Ryan'da
iki adet uzun savaş vardır.

00:03:24.010 --> 00:03:26.190
Ve her savaşta, bunun gibi
bir an görürüz.

00:03:30.190 --> 00:03:32.470
Filmin başında, bu insanların
kim olduğunu bilmiyoruz,

00:03:32.470 --> 00:03:34.389
filmin sonunda ise
hepsini tanıyoruz.

00:03:34.389 --> 00:03:36.579
Şimdi, benim yorumlamama
katılmayabilirsiniz

00:03:36.579 --> 00:03:40.340
ama ben şuna ikna oldum: bu karakter
öleceğini biliyor, ve iki seferde de

00:03:40.340 --> 00:03:42.760
bunu kabulleniyor ve
savaşmaya devam ediyor.

00:03:42.760 --> 00:03:45.790
Ve bence bu filmin genel sinematik
yapısını oluşturmak için

00:03:45.790 --> 00:03:48.190
sesin kullanımına harika bir örnek

00:03:48.930 --> 00:03:51.859
Şunu belirtmek isterim: Bu şeyler yalnızca
güzel ses yönetmenliği meselesi değil,

00:03:51.859 --> 00:03:54.510
gerçi o da var. Eğer filmde 
arka arkaya diyalog, efekt

00:03:54.510 --> 00:03:57.540
ve müzik kullanırsanız
ses yönetmenleri bunları yapamaz.

00:03:58.190 --> 00:04:02.269
--Filmin birkaç sahnede ya da kısa süreyle
gürültülü olmasına karşı

00:04:02.269 --> 00:04:06.930
bir duruşta değilim.
Bence bu tamamen uygundur.

00:04:06.930 --> 00:04:11.359
Ama eğer 20 ya da 30 dakikalığına
gürültülü bir bölüm varsa

00:04:11.359 --> 00:04:15.040
sessiz olmanın nasıl bir şey
olduğunu unutursunuz

00:04:15.040 --> 00:04:18.540
böylece hiçbir şey gürültülü gelmez
çünkü her şey gürültülüdür.

00:04:18.540 --> 00:04:21.198
Popüler sinemada, yazarlar ve yönetmenler
sessizliğin kullanımından

00:04:21.198 --> 00:04:25.479
ya tamamen uzaklaştılar ya da
ellerinde olan sessizliği yanlış kullanıyorlar

00:04:25.479 --> 00:04:28.110
Ve bu her sene daha da
kötü bir hal alan bir durum.

00:04:28.110 --> 00:04:30.110
Düşünün. 1978.

00:04:37.580 --> 00:04:40.300
Bunu biraz adi bulabilirsiniz
ama en azından bu film,

00:04:40.300 --> 00:04:43.350
karakterin üzüntüsünü bize
hissettirmek için sessizliği kullanmaya

00:04:43.350 --> 00:04:46.600
ve onunla bu sessizlik boyunca
beraber kalmaya razı.

00:04:48.190 --> 00:04:50.380
Bu sırada, 2013'te -

00:04:58.000 --> 00:05:00.460
Bu size sessiz görünebilir ama
her zaman arka planda müzik var.

00:05:00.460 --> 00:05:04.330
Daha da önemlisi "pek de sessiz olmayan
sessizlik"

00:05:04.330 --> 00:05:07.840
karakteri ödüllendirmek için kullanılıyor:
Birini öldürüyor ve ona sarılıyorlar.

00:05:07.840 --> 00:05:11.849
Ama filmin tamamını izlerseniz,
her sessiz sahnede ona sarılıyorlar.

00:05:14.759 --> 00:05:17.229
O yüzden sessizliğinizi düşünün
ve onları kasıtlı yerleştirin.

00:05:17.229 --> 00:05:20.479
Her dramatik sahne için
kullanıp ucuzlaştırmayın.


00:05:20.479 --> 00:05:23.550
Sessizliği karakterlerinizden
ve onların hislerinden türeyecek

00:05:23.550 --> 00:05:27.340
şekilde kullanarak film yaparsanız,
sessizlikten daha da iyisini

00:05:27.340 --> 00:05:29.150
elde edersiniz:
Duygusal bir tepki.

00:05:29.150 --> 00:05:32.220
--Hangisi daha kötü olurdu?

00:05:32.220 --> 00:05:38.220
Bir canavar olarak yaşamak mı
yoksa iyi bir insan olarak ölmek mi?

00:05:46.120 --> 00:05:47.370
--Teddy?

00:05:59.958 --> 00:06:07.838
Çeviri: Hüseyin Aybar