1
00:00:02,134 --> 00:00:03,293
وقتی بچه بودم،

2
00:00:03,317 --> 00:00:05,825
چیزی بسیار قوی رو تجربه کردم،

3
00:00:05,849 --> 00:00:08,923
که باقی عمرم رو صرف
جستجوی اون کردم،

4
00:00:08,947 --> 00:00:11,179
اون هم در مکانهای کاملا اشتباه.

5
00:00:11,327 --> 00:00:13,920
چیزی که من تجربه کردم
واقعیت مجازی نبود.

6
00:00:14,633 --> 00:00:15,816
موسیقی بود.

7
00:00:16,251 --> 00:00:18,547
و داستان از اینجا شروع میشه.

8
00:00:19,797 --> 00:00:21,167
اون منم،

9
00:00:21,191 --> 00:00:23,137
دارم «آلبوم سفید» گروه
بیتلز گوش میکنم.

10
00:00:23,161 --> 00:00:26,329
و نگاه روی صورتم، حسیه که

11
00:00:26,353 --> 00:00:29,099
از اون موقع به بعد جستجو میکنم.

12
00:00:29,938 --> 00:00:32,524
موسیقی مستقیماً واردِ
شاهرگ احساسات میشه،

13
00:00:32,548 --> 00:00:34,154
وارد جریان خون شما میشه

14
00:00:34,178 --> 00:00:35,509
و درست وارد قلب تون.

15
00:00:36,157 --> 00:00:38,678
به احساسات بیشتر عمق میده.

16
00:00:39,717 --> 00:00:40,883
رفقا؟

17
00:00:41,454 --> 00:00:45,672
(موسیقی)

18
00:00:47,472 --> 00:00:49,624
این «مککنزی استابرتِ» شگفت انگیزه

19
00:00:49,648 --> 00:00:51,527
و «جاشوا رومن».

20
00:00:51,551 --> 00:00:52,714
موسیقی --

21
00:00:52,738 --> 00:00:53,932
(تشویق تماشاگران)

22
00:00:53,956 --> 00:00:55,114
آره.

23
00:00:56,630 --> 00:01:00,455
موسیقی باعث تشدید احساسات
در هر چیزی میشه.

24
00:01:00,699 --> 00:01:03,478
ببینیم در این سخنرانی چطور این کارو میکنه.

25
00:01:03,825 --> 00:01:07,569
یه قطعه موسیقی درست در
زمان درست، در سطح سلولی.

26
00:01:07,593 --> 00:01:08,918
به جان ما مینشیند .

27
00:01:09,382 --> 00:01:11,662
وقتی آن موسیقی خاص رو میشنوم

28
00:01:12,502 --> 00:01:13,805
از اون تابستون

29
00:01:14,488 --> 00:01:15,665
با اون دختر،

30
00:01:16,480 --> 00:01:18,501
فوراً دوباره به اون مکان برگردونده میشم

31
00:01:19,963 --> 00:01:21,130
سلام، استیسی.

32
00:01:22,908 --> 00:01:26,186
گرچه من کمی طمع کارم، ولی
بخشی از داستان، اینجاست.

33
00:01:26,210 --> 00:01:29,808
فکر کردم اگه لایههای بیشتری
به بالای این موسیقی اضافه میکردم،

34
00:01:30,394 --> 00:01:33,646
می تونستم احساساتش رو
باز قدرتمند تر کنم.

35
00:01:33,670 --> 00:01:36,504
پس وارد کارگردانی موزیک ویدیوها شدم.

36
00:01:37,432 --> 00:01:38,906
که به این شکل بودند.

37
00:01:42,429 --> 00:01:43,672
اون برادرم، «جف» هست.

38
00:01:44,799 --> 00:01:46,121
بخاطر این متاسفم، جف.

39
00:01:46,145 --> 00:01:47,232
(خنده حضار)

40
00:01:47,256 --> 00:01:49,203
اینم منم، فقط برای اینکه مساوی بشیم.

41
00:01:50,682 --> 00:01:51,885
حرکتها فوق العاده است.

42
00:01:52,444 --> 00:01:53,785
باید رقاص میشدم.

43
00:01:53,809 --> 00:01:54,931
(خنده حضار)

44
00:01:54,955 --> 00:01:56,267
این تجربهها، رشد کرد،

45
00:01:56,291 --> 00:01:59,075
و به مرور، بیشتر چیزی
شبیه به این شد.

46
00:02:01,852 --> 00:02:04,492
اما، من در هر دو، در
جستجوی چیزی یکسان بودم،

47
00:02:04,516 --> 00:02:07,175
اینکه اون جرقهی زودگذر رو
در بطری حبس کنم.

48
00:02:08,192 --> 00:02:09,865
ولی، خودم حبس نشوم.

49
00:02:09,889 --> 00:02:13,448
آره. اضافه کردن فیلم به موسیقی
بُعد روایتگری بهش داده،

50
00:02:14,261 --> 00:02:16,785
اما اصلاً قدرت برابری رو نداره

51
00:02:16,809 --> 00:02:19,553
که خودِ موسیقی خالی برام داشت.

52
00:02:20,795 --> 00:02:23,949
فهم این موضوع چیز جالبی نیست،
وقتی عمرتون و کار حرفهای تون رو

53
00:02:23,973 --> 00:02:26,812
وقف کرده باشید تا بشین
یه کارگردان موزیکویدیو.

54
00:02:26,836 --> 00:02:29,767
مدام از خودم میپرسیدم،
آیا راه اشتباهی در پیش گرفتم؟

55
00:02:30,353 --> 00:02:34,204
پس به این فکر افتادم: اگه بتونم
شما حضار رو بیشتر درگیر کنم،

56
00:02:34,228 --> 00:02:37,230
شاید بتونم کاری کنم چیز
بیشتری رو حس کنید.

57
00:02:37,901 --> 00:02:41,086
پس من و «آرون کابلین» شروع کردیم به
امتحان فناوریهای نوینی

58
00:02:41,110 --> 00:02:44,248
که بتونه تعداد بیشتری از شما رو
درگیر کار کنه،

59
00:02:44,272 --> 00:02:47,906
مانند خانه کودکی تون در
«آشفتگی در مرکزشهر»،

60
00:02:48,750 --> 00:02:52,510
پرترههای دست کشیده شما در،
«پروژه جانی کش»،

61
00:02:53,581 --> 00:02:54,981
و رؤیاهای متقابل تون

62
00:02:55,791 --> 00:02:57,488
در «۳ رویای سیاه.»

63
00:02:59,469 --> 00:03:01,426
ما از صفحه نمایش فراتر رفتیم،

64
00:03:01,450 --> 00:03:03,431
تا سعی کنیم با قلب و تصورات مردم

65
00:03:03,455 --> 00:03:05,832
پیوند عمیق تری برقرار کنیم.

66
00:03:06,745 --> 00:03:08,091
اما خیلی کافی نبود،

67
00:03:09,258 --> 00:03:14,057
هنوز اون قدرت تجربی و زندهی
موسیقی خالص رو برام نداشت.

68
00:03:15,443 --> 00:03:17,504
پس دنبال فناوری تازهای رو گرفتم

69
00:03:17,528 --> 00:03:20,227
که فقط در داستانهای عملیتخیلی
دربارهاش خونده بودم.

70
00:03:20,826 --> 00:03:23,235
و پس از سالها جستجو،
یک نمونه اولیه پیدا کردم.

71
00:03:23,871 --> 00:03:28,305
یه پروژه بود از «نانی دو لا پنیا» در
آزمایشگاه «مارک بولا» در USC.

72
00:03:29,102 --> 00:03:32,170
و وقتی امتحانش کردم
فهمیدم پیداش کردهم.

73
00:03:33,095 --> 00:03:34,587
می تونستم اون جرقه رو حس کنم.

74
00:03:35,334 --> 00:03:36,984
اسمش واقعیت مجازی بود.

75
00:03:38,047 --> 00:03:40,303
پنج سال پیش که بهش برخوردم
این شکلی بود،

76
00:03:41,530 --> 00:03:43,592
و حالا شده چنین چیزی.

77
00:03:44,846 --> 00:03:48,751
خیلی زود دست به کار ساختن
چیزهایی در این رسانه نو شدم

78
00:03:48,775 --> 00:03:50,992
و حین اون فرآیند،
متوجه چیزی شدیم:

79
00:03:51,664 --> 00:03:55,081
اینکه وی.آر (واقیت مجازی)
به زودی نقشی بسیار مهم در تاریخِ

80
00:03:55,105 --> 00:03:56,820
رسانهها ایفا خواهد کرد.

81
00:03:57,681 --> 00:04:00,398
در واقع، آخرین اونها خواهد بود.

82
00:04:01,390 --> 00:04:05,005
اینو میگم چون اولین رسانه ای
هست که باعث جهشی

83
00:04:05,029 --> 00:04:08,317
از باطنی بودن بیانِ یک نویسنده

84
00:04:08,341 --> 00:04:10,011
از یک تجربه،

85
00:04:10,035 --> 00:04:12,687
به درک مستقیم اون میشه.

86
00:04:13,691 --> 00:04:15,855
انگار گیج شدید.
نگران نشین. توضیح میدم.

87
00:04:15,879 --> 00:04:17,273
(خنده حضار)

88
00:04:17,829 --> 00:04:21,019
اگر به آغاز پیدایش رسانهها برگردیم،

89
00:04:21,043 --> 00:04:22,408
با بهترین حدسیات،

90
00:04:22,432 --> 00:04:25,398
به دور یه آتیش،
با یه قصه خوب شروع میشه.

91
00:04:25,986 --> 00:04:27,701
پیشوای قبیله مون داره قصه ای میگه

92
00:04:27,701 --> 00:04:31,104
از اینکه چطور اون روز در تندرا
یک ماموت پشمالو شکار کرده.

93
00:04:32,069 --> 00:04:33,408
ما حرفهاش رو میشنویم

94
00:04:34,090 --> 00:04:37,363
و اونها رو به حقایق درونی
خودمون، برگردان میکنیم.

95
00:04:38,839 --> 00:04:40,004
اتفاق مشابهی میفته،

96
00:04:40,028 --> 00:04:42,900
وقتی که به نسخه نقاشی شده
اون داستان در غار نگاه میکنیم

97
00:04:44,241 --> 00:04:45,824
یا به کتابی در مورد شکار ماموت،

98
00:04:46,472 --> 00:04:47,706
بازیاش،

99
00:04:48,109 --> 00:04:49,295
برنامه رادیوییاش،

100
00:04:49,749 --> 00:04:50,914
نمایش تلویزیونیاش

101
00:04:51,582 --> 00:04:52,737
یا فیلم اون.

102
00:04:53,532 --> 00:04:57,264
همه این رسانهها چیزی رو نیاز دارن
به نام «تعلیق سرگشتگی»،

103
00:04:57,288 --> 00:05:01,346
چون یک شکاف ترجمه کردن
وجود داره بین واقعیت داستان

104
00:05:01,370 --> 00:05:04,046
و هوشیاری ما که به
ترجمهی شفاهی داستان

105
00:05:04,046 --> 00:05:06,084
به واقعیت خودمون میپردازیم.

106
00:05:07,081 --> 00:05:11,157
من از کلمه «هوشیاری» به عنوان
احساس واقعیتی که بوسیله حواس مون

107
00:05:11,181 --> 00:05:14,517
از جهان اطراف دریافت میکنیم
استفاده میکنم.

108
00:05:16,580 --> 00:05:19,377
واقعیت مجازی
فاصله این شکاف رو پر میکنه.

109
00:05:19,985 --> 00:05:24,198
حالا، شما با رییس قبیله
در تندرا مشغول شکارین.

110
00:05:24,222 --> 00:05:26,576
یا خودتون پیشوای قبیله هستین.

111
00:05:26,600 --> 00:05:29,302
یا حتی شاید ماموت پشمالو هستین.

112
00:05:29,326 --> 00:05:30,961
(خنده حضار)

113
00:05:34,218 --> 00:05:35,830
پس خصوصیت وی.آر اینجاست.

114
00:05:36,726 --> 00:05:38,305
در بقیه رسانهها،

115
00:05:38,329 --> 00:05:40,599
هوشیاری شما رسانه رو
تفسیر و ترجمه میکنه.

116
00:05:41,044 --> 00:05:45,214
در وی.آر هوشیاری شما همان رسانه است.

117
00:05:46,399 --> 00:05:48,833
پس ظرفیت وی.آر بسیار زیاده.

118
00:05:48,857 --> 00:05:50,531
اما الان کجاییم؟

119
00:05:50,555 --> 00:05:53,141
این هنر الان در چه وضعیتی هست؟

120
00:05:54,318 --> 00:05:55,468
خوب،

121
00:05:56,746 --> 00:05:57,935
ما اینجا هستیم.

122
00:05:58,724 --> 00:06:01,872
معادل اولین
سال سینماییم.

123
00:06:01,896 --> 00:06:03,522
این فیلم «برادران لومیر» است

124
00:06:03,546 --> 00:06:06,905
که ظاهراً یک سینما پر از بیننده رو
برای نجات جان شون فراری داده

125
00:06:06,929 --> 00:06:09,222
چون فکر کردن که یک قطار
داره میاد سمت شون.

126
00:06:10,136 --> 00:06:13,412
مشابه این مرحله اولیه
از این رسانه (سینما)،

127
00:06:13,436 --> 00:06:16,977
ما نیز در وی.آر باید از
منظره روبرو عبور کنیم

128
00:06:17,001 --> 00:06:18,887
و وارد داستان سرایی بشیم.

129
00:06:18,911 --> 00:06:20,658
برای این رسانه دههها وقت لازمه

130
00:06:20,682 --> 00:06:23,340
تا زبانِ ارجح قصه گوییاش رو
در قالب یک

131
00:06:23,364 --> 00:06:25,140
فیلم سینمایی پیدا کنه.

132
00:06:25,164 --> 00:06:28,518
امروزه در وی.آر، بیشتر داریم
دستور زبان رو یاد میگیریم

133
00:06:28,542 --> 00:06:29,833
تا نوشتناش رو.

134
00:06:30,880 --> 00:06:34,431
ما سال گذشته در شرکت مون، Vrse،
15 فیلم ساختیم

135
00:06:34,455 --> 00:06:36,072
و چند چیز رو یاد گرفتهایم.

136
00:06:36,801 --> 00:06:40,116
فهمیدیم که راهی منحصر به فرد
و مستقیم به درون حواس شما داریم،

137
00:06:40,140 --> 00:06:42,949
به احساسات شما، حتی به بدن شما.

138
00:06:43,317 --> 00:06:44,992
پس بذارین
چیزهایی نشون تون بدم.

139
00:06:45,096 --> 00:06:46,994
به منظور این نسخهی نمایشی، ما

140
00:06:47,018 --> 00:06:50,083
میخوایم هر جهت ممکنی که رو
می تونید نگاه کنید در نظر بگیریم،

141
00:06:50,107 --> 00:06:52,320
و اون رو به این مستطیل بزرگ
منتقل کنیم.

142
00:06:53,083 --> 00:06:55,383
خیلی خوب، شروع میکنیم.

143
00:06:57,642 --> 00:07:01,687
پس، اول: حرکت دوربین
در وی.آر خیلی مهمه.

144
00:07:01,687 --> 00:07:04,389
اگه اشتباه انجام بشه، در واقع
بدحال تون میکنه.

145
00:07:04,930 --> 00:07:09,429
ولی فهمیدیم اگه دوربین رو با سرعتی
ثابت در یک خط صاف حرکت بدین،

146
00:07:09,453 --> 00:07:11,670
در واقع می تونید از
حرکت اشتباه، اجتناب کنین

147
00:07:11,694 --> 00:07:13,421
اولین روز در مدرسه فیلم،

148
00:07:13,445 --> 00:07:16,032
بهم گفتن قبل از اینکه قانونی
رو بشکنی،

149
00:07:16,056 --> 00:07:17,814
باید تک تکِ اونها رو یاد بگیری

150
00:07:17,838 --> 00:07:20,012
ما تک تک قوانین رو یاد نگرفتیم.

151
00:07:20,036 --> 00:07:21,564
تقریباً هیچی هنوز یاد نگرفتیم،

152
00:07:21,588 --> 00:07:23,405
ولی حالا سعی داریم بشکونیم شون

153
00:07:23,429 --> 00:07:25,958
تا ببینیم چه جور کارهای
خلاقانه ای میتونیم انجام بدیم.

154
00:07:25,982 --> 00:07:29,694
در این فیلمبرداری، جایی که داریم از
زمین بلند میشیم، من بهش شتاب دادم.

155
00:07:29,718 --> 00:07:32,551
این کارو کردم چون میخواستم
به شما یک احساس فیزیکی از

156
00:07:32,575 --> 00:07:33,958
اوج گرفتن رو منتقل کنم.

157
00:07:33,982 --> 00:07:36,475
در وی.آر من میتونم
این حس رو بهتون بدم.

158
00:07:37,797 --> 00:07:41,871
(موسیقی)

159
00:07:43,882 --> 00:07:47,429
جای تعجب نیست که موسیقی هم
در این رسانه، اهمیت زیادی داره.

160
00:07:47,842 --> 00:07:49,716
هدایت مون میکنه چه احساسی کنیم.

161
00:07:50,354 --> 00:07:53,499
در این پروژه که با «زاک ریکتر» از
روزنامه نیویورک تایمز

162
00:07:53,499 --> 00:07:55,454
و دوست مون، «JR» ساختیم،

163
00:07:55,478 --> 00:07:57,363
شما رو درون یک هلیکوپتر بالا میبریم،

164
00:07:57,387 --> 00:08:01,325
و با وجود اینکه در حال پرواز
در ۷۰۰ متری منهتن هستین،

165
00:08:01,349 --> 00:08:02,937
احساس ترسی نمی کنین.

166
00:08:02,961 --> 00:08:05,851
برای شخصیت جالب جِی.آر احساس
پیروزی میکنین.

167
00:08:06,912 --> 00:08:08,641
موسیقی شما رو اونجا می بره.

168
00:08:08,641 --> 00:08:10,525
(موسیقی)

169
00:08:17,364 --> 00:08:18,971
بر خلاف باور عموم،

170
00:08:18,995 --> 00:08:21,661
در واقعیت مجازی «ترکیب بندی» هم هست،

171
00:08:21,685 --> 00:08:23,876
اما کاملاً با چیزی که در
فیلمها هست فرق داره،

172
00:08:23,876 --> 00:08:25,495
اونجا شما یک قاب مستطیل دارین.

173
00:08:25,519 --> 00:08:28,471
اما حالا «ترکیب بندی» جایی است
که هوشیاری و شعور شما هست

174
00:08:28,471 --> 00:08:30,542
و شیوه ای که جهان اطراف تون
حرکت میکنه.

175
00:08:30,927 --> 00:08:34,291
در این فیلم، «موج بخشش»،
که یک همکاری بود بین «Vrse»،

176
00:08:34,315 --> 00:08:37,224
سازمان ملل متحد، گابو آرورا،
و عمران اسماعیل،

177
00:08:37,248 --> 00:08:40,490
ما همچنین شاهد تغییر نقشِ «نمای بسته»
در واقعیت مجازی هستیم.

178
00:08:41,139 --> 00:08:45,352
نمای بسته در وی.آر یعنی شما
واقعاً به یک نفر نزدیک هستین.

179
00:08:45,954 --> 00:08:48,597
این کار، شخصیت رو به درون
فضای شخصی شما میاره،

180
00:08:48,621 --> 00:08:52,466
فضایی که معمولاً نگهش داشتیم
برای کسانی که دوستشون داریم،

181
00:08:52,490 --> 00:08:55,660
و به دلیل احساس نزدیک بودنِ
فیزیکی که بهش دارین،

182
00:08:55,684 --> 00:08:58,392
احساس نزدیکی عاطفی هم
به اون شخصیت میکنین.

183
00:09:04,639 --> 00:09:08,978
کارگردانی در وی.آر مثل
کارگردانی برای صفحات مستطیل نیست.

184
00:09:09,002 --> 00:09:12,086
کارگردانی وی.آر، بیشتر
طراحی یک رقص از توجه بینندهها است.

185
00:09:12,864 --> 00:09:15,382
یک ابزاری که می تونیم باهاش
توجه شما رو هدایت کنیم،

186
00:09:15,382 --> 00:09:17,085
اسمش هست «صدای فضایی »
(سه بعدی)

187
00:09:17,085 --> 00:09:19,907
که میتونه یک صدا رو هرجایی
جلو، چپ یا راست شما قرار بده،

188
00:09:19,931 --> 00:09:21,310
حتی پشت سرتون،

189
00:09:21,334 --> 00:09:24,330
و وقتی سر خودتون رو می چرخونید،
صدا بر طبق شما خواهد چرخید.

190
00:09:24,354 --> 00:09:28,016
پس من میتونم ازش برای جلب توجه شما
به جایی که می خوام ببینید استفاده کنم.

191
00:09:28,308 --> 00:09:30,810
دفعه بعد که صدای کسی رو
از پشت شانه خودتون میشنوید،

192
00:09:30,810 --> 00:09:32,341
ممکنه بونو (خواننده راک) باشه.

193
00:09:32,341 --> 00:09:33,402
(خنده حضار)

194
00:09:38,539 --> 00:09:41,294
وی.آر به ما احساسِ بخشی از
چیزی بودن رو میده.

195
00:09:42,459 --> 00:09:45,968
در بیشتر تاریخ بشریت،
ما در واحدهای کوچک خانواده زندگی کردیم

196
00:09:45,992 --> 00:09:47,503
از درون غارها شروع کردیم،

197
00:09:47,527 --> 00:09:50,960
بعد وارد طوایف و قبایل شدیم،
بعدش روستاها و شهرها،

198
00:09:50,984 --> 00:09:53,676
و حالا همه مون، شهروندانی جهانی هستیم.

199
00:09:54,211 --> 00:09:57,855
ولی من معتقدم که هنوز درمورد
چیزهایی که برامون آشنا هستن.

200
00:09:57,855 --> 00:10:00,532
به مراقبت خیلی زیادی نیاز داریم.

201
00:10:01,325 --> 00:10:06,283
و وی.آر از هرجا و هرکسی
بهتون احساس آشنا بودن میده.

202
00:10:06,307 --> 00:10:08,815
برای همینه که مثل
یک ماشین همدلی کار میکنه.

203
00:10:08,839 --> 00:10:12,443
فیلم ما "ابرها بالای سیدرا"
شما رو به یک اردوگاه پناهندگان سوری میبره،

204
00:10:12,443 --> 00:10:16,638
و به جای تماشای یک داستان
در مورد افراد اونجا،

205
00:10:16,662 --> 00:10:20,485
حالا، این داستانی است درباره
خودمون. درست همینجا.

206
00:10:22,336 --> 00:10:24,246
ولی از اینجا کجا بریم؟

207
00:10:24,432 --> 00:10:26,623
نکته مهم اینه که
همراه تمام رسانههای قبلی،

208
00:10:26,623 --> 00:10:29,613
قالب بندی به شکل زمان تولدش ثابت مونده.

209
00:10:30,142 --> 00:10:31,965
فیلم دارای دنباله ای از مستطیلها است،

210
00:10:31,965 --> 00:10:34,934
از «مویبریج» و اسبهایش تا به حال.
(اولین فیلمبردار)

211
00:10:35,377 --> 00:10:36,927
قالب بندی هیچ تغییری نکرده.

212
00:10:37,654 --> 00:10:41,101
اما وی.آر به عنوان یک قالب بندی، یک رسانه،

213
00:10:42,370 --> 00:10:43,619
هنوز تکمیل نشده.

214
00:10:44,767 --> 00:10:47,966
وی.آر از سلولئید فیزیکی یا کاغذ
یا امواج تلویزیونی استفاده نمیکنه.

215
00:10:47,990 --> 00:10:52,109
در واقع چیزی رو به کار میگیره
که ما برای درک جهان استفاده میکنیم.

216
00:10:52,642 --> 00:10:56,545
ما از حواس شما به عنوان رنگهای
روی بوم نقاشی استفاده میکنیم،

217
00:10:56,569 --> 00:10:58,061
اما فعلاً فقط ازدوتا حس.

218
00:10:59,653 --> 00:11:03,493
در نهایت، شاید شاهد به کار گیری
تمام حواس انسانی مون باشیم،

219
00:11:03,517 --> 00:11:07,912
و واسطه ای خواهیم داشت تا داستان رو
از هر مسیری که دلمون خواست زندگی کنیم.

220
00:11:08,575 --> 00:11:10,985
و در حال حاضر بهش میگیم واقعیت مجازی،

221
00:11:10,985 --> 00:11:14,379
ولی چه اتفاقی میفته وقتی وارد
شبه واقعیتهایی از گذشته بشیم؟

222
00:11:15,345 --> 00:11:16,775
اون وقت بهش چی باید بگیم؟

223
00:11:17,413 --> 00:11:20,599
چی میشه اگه به جای اینکه یک
رؤیا رو شفاهاً براتون تعریف کنم،

224
00:11:20,599 --> 00:11:23,137
بذارم توی اون رؤیا زندگی کنین؟

225
00:11:23,860 --> 00:11:27,487
چی میشه اگه به جای اینکه فقط
واقعیتهای روی زمین رو ببینید و درک کنین،

226
00:11:27,511 --> 00:11:31,937
بتونید روی امواج گرانشی در
لبه یک سیاه چاله حرکت کنین،

227
00:11:31,961 --> 00:11:34,737
یا کهکشانها رو از اول خلق کنید،

228
00:11:34,761 --> 00:11:37,845
یا بدون استفاده از کلمات
و فقط با استفاده از افکار خالص مون

229
00:11:37,869 --> 00:11:39,962
با هم ارتباط برقرار کنیم؟

230
00:11:41,254 --> 00:11:43,485
این دیگه یک واقعیت مجازی نیست.

231
00:11:43,952 --> 00:11:46,528
و راستش خودم هم نمیدونم
اسمش چی هست.

232
00:11:46,884 --> 00:11:49,466
اما امیدوارم شما ببینید که
داریم به کجا میریم.

233
00:11:50,629 --> 00:11:54,571
اما من اینجا هستم، و رسانه ای رو
بررسی عقلی میکنم که میگم تجربیه.

234
00:11:54,839 --> 00:11:56,475
پس بیاین تجربهاش کنیم.

235
00:11:56,845 --> 00:12:00,150
در دستهاتون، امیدوارم یه عدد
سربند مقوایی داشته باشین.

236
00:12:01,143 --> 00:12:02,776
بیاین اصل نمایش رو شروع کنیم.

237
00:12:02,800 --> 00:12:05,333
دکمه پاور گوشی رو فشار
بدین تا قفلش باز بشه.

238
00:12:06,145 --> 00:12:07,769
برای تماشاگران توی خونه،

239
00:12:07,793 --> 00:12:09,533
الان یه برگه نمایش میدیم
with.in/ted

240
00:12:09,533 --> 00:12:13,143
تا نشون تون بدیم چطور این احساس رو
خودتون، روی گوشی خودتون بارگذاری کنین،

241
00:12:13,143 --> 00:12:16,208
و حتی یک سربند مقوایی گوگل برای
خودتون بخرین و امتحانش کنین.

242
00:12:17,275 --> 00:12:19,802
ما زمان بچگی با جعبههای
مقوایی بازی میکردیم،

243
00:12:19,826 --> 00:12:24,410
و در بزرگسالی مون امیدوارم بتونیم
همه با یکی کردن دوباره سرهامون با هم

244
00:12:24,434 --> 00:12:27,208
کمی از اون جرقه رو پیدا کنیم.

245
00:12:29,615 --> 00:12:31,044
به زودی در بزرگترین تماشای

246
00:12:31,068 --> 00:12:35,520
دسته جمعی وی.آر در تاریخ
شرکت میکنید.

247
00:12:36,236 --> 00:12:39,854
و در اون سبکِ کلاسیک و
محبوب قدیمی از سال پیش،

248
00:12:39,878 --> 00:12:42,109
همگی در دقیقاً یک زمان، با همدیگه

249
00:12:42,133 --> 00:12:44,130
یک چیز رو تماشا خواهیم کرد.

250
00:12:45,019 --> 00:12:46,442
امیدواریم کار کنه.

251
00:12:46,466 --> 00:12:48,871
شمارش معکوس به چند رسید؟
نمی تونم ببینم.

252
00:12:52,564 --> 00:12:59,482
حضار: ... ۹،۱۰،۱۱،۱۲،۱۳،۱۴،۱۵

253
00:12:59,482 --> 00:13:06,446
۱،۲،۳،۴،۵،۶،۷

254
00:13:10,327 --> 00:13:14,155
(آواز پرندهها)

255
00:13:22,508 --> 00:13:25,168
(صدای موتور قطار)

256
00:13:33,261 --> 00:13:35,691
حضار: (وای)

257
00:13:51,285 --> 00:13:52,575
(ویدئو) جی.آر: بذارین بگم

258
00:13:52,599 --> 00:13:55,076
چطوری برای جلد مجله نیویورک تایمز
فیلمبرداری کردم،

259
00:13:55,100 --> 00:13:57,194
«قدم زدن در نیویورک».

260
00:14:06,577 --> 00:14:09,987
فقط خودم رو به بیرون
بالگرد بستم،

261
00:14:10,011 --> 00:14:14,255
و باید کاملاً عمودی
میموندم که بگیرمش.

262
00:14:14,279 --> 00:14:15,851
و وقتی حسابی در ارتفاع بودم --

263
00:14:15,851 --> 00:14:18,668
میدونید، با بودن باد،
مجبور شدیم کارو چند بار تکرار کنیم --

264
00:14:18,668 --> 00:14:20,316
بعد فیلمبرداری کردم.

265
00:14:27,598 --> 00:14:29,296
(ویدئو) صدای زن: خدایا،

266
00:14:29,900 --> 00:14:31,220
ما را از بدیها حفظ کن،

267
00:14:32,654 --> 00:14:33,865
چون که تو خدا

268
00:14:35,044 --> 00:14:36,231
و روشنی هستی.

269
00:14:41,824 --> 00:14:44,207
تو به ما جان بخشیدی و آنرا میگیری.

270
00:14:46,191 --> 00:14:47,771
هرچه تو بخواهی همان میشود.

271
00:14:48,941 --> 00:14:53,505
خواهش میکنم به همه کسانی که
عزیزانشان را از دست دادهاند آرامش بده.

272
00:14:53,529 --> 00:14:55,272
کمک کن باز زندگی کنیم.

273
00:14:58,564 --> 00:15:01,683
(موسیقی)

274
00:15:17,066 --> 00:15:18,527
(فیلم) (صدای کودکان)

275
00:15:19,504 --> 00:15:24,169
صدای کودک: حالا تعداد بچههای «زاتاری»
(کمپی در اردن) بیش از بزرگسالان شده.

276
00:15:29,924 --> 00:15:31,953
گاهی فکر میکنم

277
00:15:31,977 --> 00:15:34,411
ما بچهها رئیس اینجاییم.

278
00:15:39,410 --> 00:15:40,689
کریس میلک: چطور بود؟

279
00:15:40,689 --> 00:15:44,334
(تشویق تماشاگران)

280
00:15:44,334 --> 00:15:47,477
این یه راه ارزون بود برای اینکه
شما رو به ایستادن و تشویق واداره.

281
00:15:47,501 --> 00:15:50,309
الان کاری کردم همگی بایستین.
می دونستم بعدش دست می زنین.

282
00:15:50,333 --> 00:15:51,974
(تشویق تماشاگران)

283
00:15:51,998 --> 00:15:55,817
من معتقدم هر کسی روی زمین
چیزی که الان شما حس کردین رو

284
00:15:55,841 --> 00:15:57,421
باید تجربه کنه.

285
00:15:58,036 --> 00:16:01,203
به این ترتیب می تونیم
دسته جمعی بهش شکلی بدهیم،

286
00:16:01,227 --> 00:16:03,001
نه به عنوان یک جایگاه رسانه فناوری

287
00:16:03,025 --> 00:16:04,800
بلکه به عنوان یه جایگاه انسانی.

288
00:16:05,498 --> 00:16:08,682
و به این منظور، در ماه نوامبر سال گذشته،

289
00:16:08,706 --> 00:16:11,992
نیویورک تایمز و «Vrse» یک
پروژه وی.آر به نام «جابجا شده» ساختن.

290
00:16:12,016 --> 00:16:14,362
که با یک میلیون سربند
«مقوایی گوگل» شروع شد

291
00:16:14,386 --> 00:16:17,859
که برای مشترکهای
یکشنبهها (تعطیلات) شون ارسال شد.

292
00:16:17,883 --> 00:16:20,401
اما چیز جالبی در اون 
یکشنبه صبح اتفاق افتاد.

293
00:16:20,425 --> 00:16:21,867
کلی آدم که اسمشون در بین

294
00:16:21,867 --> 00:16:25,977
مشخصات مرسولهها نبود
سربندها رو گرفتن.

295
00:16:26,001 --> 00:16:29,545
و ما شروع کردیم به دیدن
این چیزها توی «اینستاگرام».

296
00:16:33,059 --> 00:16:34,239
به نظر آشناست؟

297
00:16:36,252 --> 00:16:38,395
موسیقی من رو به راهی
برای جستجوی چیزی

298
00:16:38,419 --> 00:16:41,412
کشوند که برای مدتی طولانی

299
00:16:41,412 --> 00:16:42,875
به نظر دست نیافتنی بود.

300
00:16:43,466 --> 00:16:47,437
حالا، میلیونها کودک
در دوران کودکی شون درست

301
00:16:47,461 --> 00:16:49,202
همون تجربه سازنده رو داشتن

302
00:16:49,226 --> 00:16:51,530
که من در زمان خودم داشتم.

303
00:16:52,316 --> 00:16:54,499
فقط فکر کنم این یکی

304
00:16:54,499 --> 00:16:55,727
از اون بهتره.

305
00:16:56,358 --> 00:16:57,508
بذارین ببینیم

306
00:16:57,859 --> 00:16:59,009
که این اونها رو

307
00:16:59,573 --> 00:17:00,723
به کجا میکشه.

308
00:17:01,384 --> 00:17:02,535
سپاسگزارم.

309
00:17:02,559 --> 00:17:09,040
(تشویق تماشاگران)