Ontwaken is de volgende natuurlijke fase in de ontwikkeling van de mens. Ontwaken is het herkennen van wat wij in essentie zijn. Het is geen vreemde, mystieke religieuze ervaring die slechts voor sommigen is weggelegd. Het is voor beschikbaar voor iedereen. Wat wij in wezen zijn is al volledig wakker, volledig bewust. En het is volkomen grenzeloos. Wie je werkelijk bent is veel dichterbij dan wie je denkt dat je bent. Bewustzijn is de ultieme realiteit van het universum. De volgende stap voor de wetenschap is te zeggen dat bewustzijn fundamenteel is. Wat is ontwaken eigenlijk? Kan iemand mij dat uitleggen? Wat is ontwaken? Of je het nu het Ware Zelf, het onmetelijke zelf of "niet zelf" noemt Boeddha natuur, Tao of Christus Bewustzijn, het maakt echt niets uit. In deze film wordt het bewustzijn genoemd. Bewustzijn is geen eigendom van enigerlei religie. Ontwaken of Zelfrealisatie is als het wakker worden uit een droom. De droom van jouw personage in het theaterstuk van het leven. Het is door onze personages, dat we de wereld ervaren in al haar schoonheid en lelijkheid. Deze ervaring van leven en dood noemen we dualiteit. Heen en weer gaan we, gefixeerd op de gedachten en sensaties van onze personages. Goed en slecht. Oorlog en vrede. Licht en donker. Geboorte en dood. Totdat we wakker worden en erachter komen dat we niet het personage zijn. In deze film nodigen we je uit om rechtstreeks je ware aard te ervaren. Om direct te ontdekken, niet intellectueel... Wie ben je? We zullen deze uitnodiging herhalen op verschillende manieren. Laat bij het onderzoeken naar wie je bent alles precies zoals het is. Probeer niet de geest te sturen om iets te laten gebeuren of een antwoord te vinden op het niveau van de geest. Maar probeer anderzijds ook niet de geest weg te duwen. Wees eenvoudigweg bereid te ervaren wie je bent. Laat de geest een "ik weet het niet geest" zijn. Ontwaken is het antwoord op alle problemen in de wereld op elk niveau. Alle problemen in de wereld komen voort uit een waanidee. De fundamentele verwarring van de geest. En dat is de illusie dat ik dit beperkte personage ben. Wanneer we leven vanuit een beperkt, afgescheiden zelf, is er altijd een soort van voortdurende ontevredenheid. Het kan grote ontevredenheid zijn zoals een trauma, of het kan gewoon een achtergrondgevoel zijn... "Iets klopt er niet. Er is iets fout. Ik mis iets." Zelfs als ik wat plezier ervaar, zelfs als ik iets bereik in de wereld, zelfs als ik een goede relatie heb, als ik even stil sta, heb ik dat ontevreden gevoel alsof ik geïsoleerd of ergens van afgesneden ben. Dus dit gevoel, dat de meeste mensen lijken te hebben, kan ons motiveren om te ontwaken uit dat kleine, afgescheiden zelf waarvan de aard een soort verlatingsangst is. Dit beperkte personage heeft de neiging om te grijpen wat het wil. Het is slechts een verzameling van geconditioneerde patronen van verlangen naar wat het wil en wegduwen van wat het niet wil. Het is het eindeloze proces van het plezier principe, jagen op plezier en het vermijden van pijn. En als wij geloven dat we dit personage, dit geconditioneerde patroon zijn, zullen we lijden, en leed veroorzaken in de wereld. De wereld wordt een afspiegeling van dat ego gedreven bewustzijn. Het voordeel van ontwaken is dat je minder lijdt en dat de mensen om je heen minder lijden. Ik twijfel er niet aan dat mijn aanvankelijke verbinding met mijn begrip van God een ontwaken in mijn leven was, het grootste ontwaken dat ik ooit heb ervaren. Het was alsof ik 50 jaar had geslapen. Rondgelopen als een robot, de dingen aan het doen die me geleerd waren vanaf dat ik een jonge man was. Ik had de formule onder de knie: pak het meisje, de auto, de baan, koop het huis, ga trouwen. Een formule waarvan ik dacht dat het zou werken totdat ik ongeveer 53 jaar oud was. En ik realiseerde me dat hoewel ik de meeste van die dingen had gedaan en tot op zekere hoogte professioneel succesvol was, ik tot de ontdekking kwam dat niks daarvan ertoe deed. Ik werd wakker rond mijn 53ste om me te realiseren dat niets ervan ertoe deed. Ik was geschokt toen ik ontdekte hoe weinig dit eigenlijk betekende hoe zinloos het allemaal was. Als je ophoudt het script te volgen dat uitgeschreven is voor jouw personage. Het verhaal dat je geërfd hebt van ouders, samenleving en biologische conditionering, dan zullen nieuwe dimensies zich openen in het spel. Het pad opent zich, maar het is geen pad om een bepaalde bestemming te bereiken. Het is het padloze pad, een ontdoen van illusies om precies te arriveren waar je bent in het nu. Mijn naam is Rupert Spira. Ik spreek over het essentiële non-duale begrip dat ten grondslag ligt aan alle grote religieuze en spirituele tradities. En ik schrijf en leid begeleide meditaties en voer gesprekken die tot doel hebben te leiden tot een ervaringsgerichte herkenning van dit begrip. Weet dat de vrede en het geluk waar wij allen bovenal naar verlangen, per definitie nooit gevonden kan worden in objectieve ervaring. Het kan nooit ontleend worden aan objecten, substanties, activiteiten en relaties. En ik zou willen voorstellen om dat duidelijk te begrijpen en niet de rest van je leven door te brengen met het zoeken naar vervulling waar die niet gevonden kan worden. Iedereen die naar deze film kijkt, doet dit juist omdat ze hebben begrepen of op zijn minst aanvoelden dat de vrede en het geluk waarnaar ze verlangen niet gevonden kan worden in objectieve ervaring en zijn begonnen aan de zoektocht naar hun ware natuur. Dat is het belangrijkste onderzoek dat men kan doen, en het is het onderzoek waarvan ons geluk afhangt. De grootste vraag van mijn leven, uiteraard, waarvan ik geloof dat het de vraag is die de meeste mensen zich vroeg of laat gaan stellen is: "Wat heeft het eigenlijk voor zin?" "Wat is de zin van het leven?" Tot mijn verbazing kreeg ik te horen dat het doel van het leven niets te maken had met iets wat ik aan het doen was. Het ging niet om mijn baan. Het had niets met mijn carrière te maken. Het ging om bijna niets in mijn fysieke leven. Dat waren slechts aspecten maar niet de zin van mijn leven. Ik ben gaan begrijpen dat het doel van mijn leven was dat ik mijn ware identiteit moest ervaren, uiten, demonstreren en vervullen. Wie ik werkelijk ben. Ik denk dat de grootste vraag waarmee de meeste mensen worden geconfronteerd, een vraag is die bijna niemand zichzelf ooit stelt of beantwoordt. In mijn optiek is de grootste vraag van het leven: wie ben ik? Wie ben ik? Ben ik eenvoudigweg een fysieke entiteit zoals een vogel in de lucht of een vis in de zee? Je weet wel, misschien meer geraffineerd, maar gewoon een fysieke entiteit. Ik werd geboren, ik leef, ik sterf. En dat is alles. Of zou het misschien kunnen dat ik meer ben dan dat? Is het mogelijk dat ik een spiritueel wezen ben die een fysieke ervaring heeft? Iedere ervaring in je leven bracht je bij deze ene universele vraag. Wie ben je? Zoek niet naar het antwoord met het denken. Laat alles precies zo zijn als het is. Wie is het die zich gewaar is van de geest? Voel alles wat zich aandient. Wie is het die zich gewaar is van deze gevoelens? Heb een totale ervaring van alles wat er opkomt als gevolg van je vraag. Ik ben Donald Hoffman en ik ben emeritus hoogleraar cognitieve wetenschappen aan de Universiteit van Californië in Irvine. Mijn werk was studenten onderwijzen, hoewel ik nu emeritus ben, dus ik geef geen les meer. Ik doe nu onderzoek. Ik doe onderzoek naar bewustzijn, wiskundige modellen van bewustzijn, en hoe fysica en ruimtetijd kunnen ontstaan uit een bewustzijnstheorie die volledig wiskundig nauwkeurig is. Mijn eigen reis is zowel spiritueel als wetenschappelijk geweest. Mijn vader was een dominee, een fundamentalistisch christelijke predikant. Dus dat kreeg ik mee op zondagen en ik kreeg wetenschap op school, en die twee conflicteerden uiteraard. De verhalen die ik te horen kreeg waren tegenstrijdig. En dus besefte ik als tiener dat ik dingen zelf moest uitzoeken. En ik besloot dat de vraag die ik wilde beantwoorden was: zijn we machines? Zijn mensen slechts machines of niet? Ik bedoel, fysiek gezien, zijn we gewoon machines. Vanuit spiritueel standpunt niet. Het was niet exact genoeg om te bepalen wat we zijn. En dus besloot ik wetenschappelijk de vraag te stellen: zijn we slechts machines? En ik dacht dat de beste manier om dat te doen zou zijn om AI te bestuderen. En dus ging ik naar MIT en bestudeerde AI in het laboratorium voor artificiële intelligentie, en op de afdeling hersenen en cognitieve wetenschappen, onderzocht ik ook de menselijke kant van de dingen, want ik wilde beide onderzoeken. Ik wilde weten wat machines kunnen doen en wat er eventueel uniek is aan de mens en menselijke neurowetenschap. Om te verifiëren of de spirituele tradities het juist hebben, dus zijn we meer dan slechts machines of klopt het het fysicalistische, wetenschappelijke standpunt. Zijn we maar machines. En is bewustzijn maar een bijproduct van hersenactiviteit. Het wetenschappelijk materialistische paradigma dat de vorige eeuw heeft gedomineerd, ontkent het bestaan van alles voorbij het fysieke. Alles dat niet geverifieerd kan worden door een wetenschappelijke methode. Wetenschap is een impasse. Het komt niet voorbij de paradox die fundamenteel is voor kwantumfysica, waardoor het oog in oog kwam te staan met de waarnemer, met bewustzijn zelf. Evenzo functioneren religies grotendeels alleen op het niveau van overtuiging. Ze hebben hun oorspronkelijke doel verloren - het leiden naar de directe ervaring van waarheid van wie wij werkelijk zijn. De kloof tussen wetenschap en spiritualiteit heeft beide verarmd. Religies en spirituele systemen hebben dringend behoefte aan rigoreuze methoden, die aantoonbaar voorwaarden scheppen voor ontwaken. En wetenschap heeft nodig behoefte aan openheid voor de mogelijkheid dat er meer is dan het fysieke. Het gaat niet om het opgeven van religie of wetenschap, maar om dieper te gaan, om bereid te zijn onszelf te veranderen zodat we een beter instrument voor onderzoek worden. Wij zijn degenen die het experiment doen, en het experiment zelf. Religie is de taal en de bewaarplaats geweest van deze tradities van meditatie en spiritualiteit, die zijn opgeschreven en van generatie op generatie zijn doorgegeven. En er zit zeker wat taal in die behoorlijk letterlijk is, en als dingen letterlijk worden genomen verdeelt het religies en verdeelt het culturen. Maar als je de geest van religie voelt, kun je de draad terug volgen naar authentiek ontwaken. Iedereen heeft dat potentieel, of ze nu geloven of niet, want ontwaken is inherent aan ons menselijk bewustzijn, het is ons geboorterecht. Dus hoe je het ook noemt en welke taal ook wordt gebruikt, er zijn bepaalde principes die hetzelfde lijken te zijn in al deze verschillende religies en tradities van spiritualiteit en meditatie. Toen ik jonger was, was deze kennis voornamelijk beschikbaar in de oosterse spirituele tradities. Het was wel beschikbaar in de westerse tradities, maar het was zó vermomd en gecodificeerd in deze tradities dat het bijna ontoegankelijk was., Dus veel mensen van mijn generatie gingen fysiek, of op z'n minst intellectueel naar het Oosten om dit begrip te vinden. En de oosterse cultuur is exotisch vergeleken met de westerse cultuur. Dus dit begrijpen vereiste een gevoel van het exotische van deze culturen waarin het werd uitgedragen. En veel mensen, mezelf inbegrepen, dachten daarom dat er iets exotisch was aan het begrip van het non-duale. Dat het een bijzondere manier van leven vereiste, dat je het familieleven moest opgeven, of je haren lang laten groeien, een speciale naam aannemen of een of andere leraar of traditie gaan volgen, of je bezighouden met vreemde praktijken. Al deze dingen hadden niets van doen met het zuivere begrip. Ze hadden te maken met de cultuur waarin het in een bepaalde tijdsperiode tot uiting kwam. Dus nu is het volledig ontdaan van de traditionele, culturele verpakking waarin het omgeven zat toen de meesten van ons ervan hoorden. En nu is precies het essentiële begrip beschikbaar op een manier die ons in staat stelt ons leven precies te leiden zoals het was. Een gezinsleven, een carrière... Het is niet nodig om uiterlijke veranderingen aan te brengen in je leven. De moeilijkheid die we hebben op deze wereld is dat we denken dat er meer dan één essentie is. Dus we leven in een wereld van dualiteit. Er is man en vrouw, zwart en wit, groot en klein, snel en traag, op en neer, hier en daar, ervoor en erna, maar in feite is er maar één ding. Alle dingen zijn één ding. Er is maar één ding. Dus het blijkt dat als we dieper naar de dingen kijken we zien dat hier en daar, groot en klein, boven en onder, links en rechts, mannelijk en vrouwelijk, hetzelfde ding zijn, slecht een andere uitingsvorm, maar geenszins afgescheiden van elkaar. Ik geloof dat wij allemaal individuaties zijn van God. Ik geloof dat God bestaat in, en door elk mens, en wat dat betreft, in elk voelend wezen in de kosmos. Dus ik zie dat ik in relatie tot God sta zoals de golf staat tot de oceaan. De golf is niet anders dan de oceaan. Het is simpelweg een beweging van de oceaan in individuele vorm. En wanneer de individuatie voltooid is, trekt de golf zich weer terug in de oceaan vanwaar hij kwam. Om weer op een nieuwe dag te verschijnen. Ik geloof dat we allen individuaties zijn van goddelijkheid, en wanneer we alles zien als goddelijk, kunnen we onze relatie met alles veranderen. En wordt alles anders in onze ervaring. Dat is hoe de wereld verandert. Bewustzijn is de ultieme realiteit van het universum, dus we kunnen ons afvragen als bewustzijn de ultieme realiteit van het universum is en alles en iedereen is overduidelijk dat, hoe het dan komt dat de wereld verschijnt als een veelheid en diversiteit van afgescheiden en onafhankelijk bestaande mensen en dieren en dingen, allemaal gemaakt van iets dat we materie noemen. Hoe kunnen we de bewering verzoenen dat bewustzijn de ultieme realiteit is als het verschijnt als een veelheid en diversiteit van objecten gemaakt van materie? Dus het bewijs dat ik gebruik om te suggereren dat bewustzijn fundamenteel is, heeft vele aspecten. Een daarvan is dat de natuurkunde zelf zegt dat ruimtetijd niet fundamenteel is en dat de evolutietheorie het er ook over eens is dat ruimtetijd en fysieke objecten geen fundamentele realiteit zijn. Beide theorieën vertellen ons alleen maar dat ruimtetijd niet fundamenteel is. Ze verklaren niet wat er buiten ruimtetijd is. En dus is mijn argument dat wat de natuurkundigen buiten ruimtetijd vinden, ze vinden wiskundige structuren. Maar waar die precies over gaan is niet echt duidelijk. Wat is dit rijk buiten ruimtetijd? Dus ik stel ik dat het rijk voorbij ruimtetijd ober bewustzijn gaat. En ik zou willen suggereren dat oneindig bewustzijn het vermogen heeft zichzelf te lokaliseren als vele afzonderlijke subjecten van ervaring, dat wil zeggen, alle voelende wezens, alle mensen en dieren. Ieder van ons is een lokalisatie van oneindig bewustzijn, in oneindig bewustzijn, gemaakt van oneindig bewustzijn, vanuit wiens perspectief zijn eigen activiteit als de buitenwereld beschouwt. Dus wat vanuit onze gelokaliseerde perspectieven aan ons verschijnt als een wereld die bestaat uit materie, is vanuit de realiteit bezien, simpelweg de activiteit van het ene oneindige bewustzijn. In andere woorden, in de uiteindelijke analyse zijn er geen afgescheiden of onafhankelijk bestaande dingen of mensen. Er is één oneindig, ondeelbaar geheel. De eenheid van zijn die slechts wordt gebroken in een schijnbare veelheid en diversiteit van objecten. Als het Ene naar zijn eigen activiteit kijkt door de waarnemende vermogens van de eindige geest. Als we wakker zijn, we realiseren dat er één bewustzijn is dat is vermomd als al deze verschillende wezens op de planeet, één bewustzijn dat schijnt door de ogen van iedereen. Dan zien we letterlijk onszelf in anderen. En de neiging te opereren als een ego, de neiging om voor zichzelf te nemen valt weg, want we realiseren direct de waarheid. De waarheid is dat we allemaal één bewustzijn zijn. De ervaring van mijn spirituele zelf was alleen mogelijk in het fysieke rijk en wel voor een goede reden, want alleen in de fysieke wereld is het tegenovergestelde aanwezig. In andere woorden, om een simpel voorbeeld te gebruiken, als ik mezelf zou willen ervaren, metaforisch gesproken, als het licht, zou ik dat niet kunnen ervaren als ik temidden van het licht was, met niets dan licht om me heen, wat de perfecte definitie is van het spirituele rijk. Om het licht te ervaren zou ik naar het rijk van het fysieke gaan, waar er nog iets anders is dan licht. Want als ik mezelf wil ervaren als het licht, niet slechts kennen maar mezelf ervaren als het licht, zou ik dat alleen maar kunnen als er tegenovergestelde is van het licht, in dit geval het donker. Dus bracht ik mezelf naar het fysieke rijk, waar het licht en het donker tegelijkertijd bestaan, en in die uiterlijke expressie van mezelf als het licht, zou ik zijn wie ik echt ben. En dit begrijpen suggereert dat we onder onze verschillen allen hetzelfde wezen zijn. Niet een vergelijkbaar wezen, maar we zijn letterlijk één... hetzelfde wezen. En liefde is het gevoel van die ervaring van eenheid of gedeeld wezen. Het is de stelling van onze theorie dat er uiteindelijk één bewustzijn is. En dus hebben we deze dynamiek van vele, vele bewuste voertuigen. Maar de theorie vertelt ons dat al deze bewuste voertuigen waarlijk slechts projecties zijn van één enkel bewustzijn. Het huidige paradigma in de wetenschap is, en dat is het al eeuwenlang, dat ruimte en tijd de fundamentele natuur zijn van de realiteit. Ze zijn onherleidbaar en vormen de basis van alles. En vóór Einstein werden ruimte en tijd als los van elkaar gezien. Nu zijn ruimte en tijd samen, verenigd in ruimtetijd, als de basisnatuur van de realiteit. En de wetenschap heeft toen aangenomen dat ruimtetijd en alle objecten daarbinnen de fundamentele realiteit zijn. En dus, als we het bijvoorbeeld over bewustzijn hebben, moet bewustzijn zelf het product zijn van objecten in ruimte en tijd. Binnen dat fysicalistische raamwerk zijn ruimte en tijd en fysieke objecten zonder enig bewustzijn de fundamentele realiteit. En bewustzijn komt later in de evolutie van het universum, nietwaar? Dus bij de oerknal was er geen bewustzijn, er was enkel ruimtetijd en energie. De energie vloeide samen tot massieve deeltjes en uiteindelijk ontstod er leven na wie hoeveel miljoenen of of honderden miljoenen of miljarden jaren. Pas daarna kwam het bewustzijn. Vanuit dat gezichtspunt, wanneer je sterft lost de fysieke complexiteit die bewustzijn tot leven bracht op, en aldus lost jouw bewustzijn op. En dus elimineert het fysieke raamwerk bewustzijn werkelijk als een fundamenteel iets. En beweert dat als het lichaam sterft, je bewustzijn ook ophoudt te bestaan. Van de andere kant bekeken... mijn collega's en ik hebben de evolutietheorie gebruikt om aan te tonen dat het een consequentie is van de evolutietheorie, dat ruimte en tijd niet fundamenteel zijn, de fysieke interpretatie van evolutie onjuist is. Het idee dat ruimte en tijd en deeltjes op een of andere manier zijn geëvolueerd tot menselijke organismen, is het verkeerde gedachtengoed, want ruimtetijd zelf is niet fundamenteel. We stellen een dynamiek voorbij ruimtetijd voor die veel rijker is. De dynamiek van bewustzijn. We gooien niet onze oude theorieën weg. Wanneer natuurkundigen beweren dat ruimtetijd gedoemd is, betekent dat niet dat we Einstein vergeten, absoluut niet. We letten wel degelijk op Einstein. Elke nieuwe theorie buiten de ruimtetijd die de natuurkundigen verzinnen, kan maar beter vanuit ruimtetijd vertrekken en ons Einstein en kwantumfysica teruggeven, of het is onjuist. Al onze oude theorieën zijn dierbare vrienden en we zullen ze bewaren als speciale zaken van een diepere theorie. Dus in onze theorie van bewustzijn moeten we hetzelfde doen. We kunnen niet zomaar alles stellen wat we willen. We moeten een theorie over bewustzijn hebben die ons ruimtetijd teruggeeft en kwantumtheorie en de speciale en algemene relativiteitstheorie, en die ons evolutie door natuurlijke selectie teruggeeft. Als we dat niet in exact wiskundig detail kunnen, dan is er geen reden voor wetenschappers om onze bewustzijnstheorie serieus te nemen. Het is alsof oneindig bewustzijn een VR-bril opzet. Oneindig bewustzijn zet een VR-bril op gemaakt van denken en waarnemen. En daarmee lokaliseert het zichzelf binnen zijn eigen activiteit. En door de bril kijkt het door de waarnemende instrumenten van de eindige geest: horen, zien, voelen ruiken en proeven. En het fragmenteert de eenheid van zijn eigen zijn en doet het voorkomen als 10.000 verschillende dingen. Wat ik bedoel is dat het universum veel meer behelst dan de eindige geest. Ik suggereer niet dat het universum alleen verschijnt in onze eindige geest. Het universum bestaat ook buiten onze eindige geest, maar binnen bewustzijn. Maar het zijn de beperkingen van onze eindige geest die het universum zijn verschijning geven. Dus als we naar het universum kijken, zien we de realiteit die bestaat voordat deze wordt waargenomen. Maar we zien het door de lens van ons waarnemingsvermogen, welke het zijn uiterlijk geeft. Dus het concept van ontwaken in veel spirituele tradities is het idee geweest dat wat wij hebben waargenomen als realiteit, objecten in ruimte en tijd, onze fysieke lichamen enzovoort, niet de uiteindelijke realiteit is, dat er een veel diepere realiteit is, een realiteit van bewustzijn die ruimte, tijd en fysieke objecten overstijgt, en dat wij niet afgescheiden zijn van die realiteit. Die realiteit is, in zekere zin, de essentie van wat wij zijn. En dus is ontwaken wakker worden uit de illusie dat ik slechts dit kleine lichaam in ruimte en tijd ben en besef dat ik daarbinnen in feite de auteur ben van alles wat ik zie in ruimte en tijd. En ik creëer ter plekke terwijl ik zie en waarneem. Men ontwaakt door te herkennen dat wat wij in essentie zijn al helemaal wakker is, volledig gewaar, compleet, heel, vervuld, in vrede is. Het is als vragen hoe de zon verlicht wordt. Zijn natuur is licht. Het is al volledig verlicht. De aard van ons essentiële wezen is al vrede en geluk. We zien dat niet omdat ons werkelijke wezen zo grondig vermengd is met de inhoud van de ervaring dat het de aangeboren kwaliteiten van vrede en geluk overschaduwd. En om die reden denken we dat wie we werkelijk zijn verlicht moet worden. Ons werkelijke wezen heeft net zo min verlichting nodig als dat de zon in de ochtend aangestoken moet worden. De zon schijnt altijd met dezelfde felheid. Ons ware zelf schijnt altijd met dezelfde vrede en vreugde. Maar die vrede en vreugde worden gedimd door de agitatie en het gemis dat onze gedachten en gevoelens kenmerkt. Er is geen persoon die ontwaakt. Dus het ik dat wakker werd, ontwaakte uit deze Dan-structuur in een meditatiecentrum. Het was in een zen centrum. We deden een zenretraite, wat een lange periode van intensieve beoefening is. En zen is geweldig voor het creëren van een systeem waar geen ontsnapping mogelijk is. Dus het Dan-personage die geleerd had te mediteren, Het Dan-personage die al deze meditatie 'deed', de doener van de meditatie, realiseerde dat hij niet kon ontwaken. It was alsof al de meditatie trucjes, alle oefeningen die het had geleerd geen enkel nut hadden. Het kwam tot het punt dat het personage dat trachtte te ontwaken, daarin faalde, en het moest wel falen. Het personage dat ik leefde, dat ik mijn hele leven al speelde, moest ik laten gaan, laten sterven. En wat bleef er over? Wat bleef er over als er geen doener, geen persoon die mediteerde, of iets deed dat we mediteren noemen, wat overbleef was mijn ware natuur, of ik, gewoon ik. Als we ontwaken uit dit kleine, afgescheiden zelfbewustzijn, is het niet wat we het doden van het ego noemen of dat we het bevechten. We zijn het eigenlijk toe om semi met pensioen te gaan van zijn carrière als ego identiteit zodat het kan ontspannen en deel kan zijn van ons team, van ons bewustzijn. En dat geeft ons onmiddellijk een besef van vrijheid dat we niet langer de wereld zien door die kleine lens, dat we met een open hart en open geest zijn, op een manier die expansief is en tegelijkertijd inniger verbonden. Verlichting gaat niet over ontwaken. Niemand wordt wakker of verlicht. Het is het herkennen van het licht, het licht van puur weten, waarvan de aard vrede en geluk is. Maar dat zijn we altijd al geweest. Mijn naam is Lisa Natoli, en ik ben een spiritueel leraar. Ik onderwijs over heling en ontwaken en transformatie. Ontwaken is het herkennen van onze ware natuur, en het is de realisatie van wat we ten diepste zijn, namelijk bewustzijn. En bewustzijn is slechts één benaming van de vele benamingen die we gebruiken voor gewaarzijn, leven, liefde, God, licht. Dus ontwaken tot de erkenning dat ik niet het lichaam ben, dat ik ben, dat wat nooit sterft en nooit geboren is. En dat was een moeilijk concept voor mij. Ik ben op het spirituele pad sinds 1992. Ik ben begonnen met Een Cursus in Wonderen. Welke ik religieus bestudeerde. Ik was zo toegewijd om het zelf te kennen, God te kennen, wakker te worden. Ik kon het niet begrijpen omdat ik in de veronderstelling verkeerde dat ontwaken iets mystieks was, dat er iets zou gebeuren, dat er iets zou verschijnen, en dat het zou zijn als Jezus of Boeddha of al deze verlichte meesters, en het gebeurde niet voor mij. Ik begreep niet waarom. Waarom ben ik zo toegewijd en heb ik diepe momenten van vrede en geluk en vreugde en worstel ik nog steeds. Ik begon me de eenvoud van onze ware aard te beseffen, namelijk bewustzijn. Dus voor degene die nu naar me luistert, het gewaarzijn dat mijn stem nu hoort, is wat wij zijn. En het heeft geen locatie, geen geslacht, Het heeft geen kleur, geen lichaam, en het is absoluut ongelimiteerd. Dus ontwaken is waar we wakker worden tot onze ware natuur. We worden wakker tot de realisatie dat ik het gewaarzijn van deze ervaring ben, zoals ik hier nu ben. En het is zo gewoon dat we het missen. We denken dat het niet zo simpel kan zijn. De herkenning van onze ware natuur leidt niet tot geluk. het is geluk. De aard van ons wezen is het geluk zelf. Dus de herkenning van onze waren natuur ís de ervaring van geluk. Wie is het die bewust is van dit moment? De geest zal naar iets zoeken, of het proberen ingewikkeld te maken. Je bent al hetgeen waar de geest naar op zoek is. De geest zal het altijd mislopen. Dus zoek niet in de geest naar een antwoord. Duw je gedachten niet weg en raak niet verstrikt in gedachten. Laat simpelweg de interesse of gehechtheid aan gedachten, ideeën en overtuigingen los. Heb de intentie om direct te ervaren wie je bent. Probeer niet de geest te negeren of een bepaalde staat te bereiken. Al het doen, het manipuleren, alle beweging is alleen maar nog meer controle uitoefenen door de geest. Laat de geest zijn zoals hij is. Soms kunnen mensen gewoon wakker worden in het dagelijkse leven. Ze hebben niet per se oefening nodig. Soms gebeurt er iets in het leven waar er een onderbreking is van het patroon van jou. En kan er spontaan ontwaken optreden. Maar als iemands leven verloopt in een soort van robotachtig patroon of zich herhalend patroon, dan is er een soort van interventie nodig. Als iemand de roep voelt tot ontwaken en het onderbreken van het patroon in jou, wordt dat soms sadhana of spirituele beoefening genoemd. En deze beoefeningen zijn altijd geconditioneerd. Er is iets dat we leren met de geconditioneerde geest. Zodat ze de mogelijkheid van ontwaken kunnen vergroten, door het losser maken van de zelfstructuur. Soms zeggen ze dat ontwaken willekeurig plaatsvindt, maar de beoefening maakt je er meer ontvankelijk voor. De technieken, de beoefeningen kunnen uitermate nuttig zijn je hiervoor ontvankelijk te maken. Maar op een bepaald moment moet je ze ook weer loslaten. Want als de geest zich constant bezighoudt met bepaalde oefeningen of iets anders, dan heeft de geest het voor het zeggen, en zit de geest achter het stuur. Dus de oefeningen zijn erg nuttig als opstapjes om de zelfstructuur losser te maken of te verlichten, zodat deze beter doordringbaar wordt voor onze ware natuur. De paradox van deze oefeningen is dat als je uiteindelijk ontwaakt, je beseft dat al deze oenigen gedaan werden door het valse zelf, het personage in het VR-spel, en dat JIJ, het ware zelf, nooit gebonden was. Alles wat je dient te doen is het opgeven van de voorkeuren van het ego, het gefixeerd zijn op dingen. Alles dat aan verandering onderhevig is, is niet het ware zelf, en de jij die je dent te zijn, het jij waar je altijd mee geïdentificeerd bent geweest, heeft nooit bestaan. Je ontwaakt uit dat personage. Je ontwaakt uit de illusie dat je dit geconditioneerde personage bent geweest. Dus als mensen naar deze retraites komen, denken ze dat dit 'ik', deze kleine 'mij' zal ontwaken, dat er iets groots zal gebeuren. Op een gegeven moment zal dit kleine ik het nooit bereiken. Het zal moeten opgeven, moeten falen. En het is enkel in dat falen dat we ons realiseren dat wie we zijn, dat we dat altijd waren, we waren altijd al bewust. We waren slechts verstrengeld geraakt in het personage en we geloofden dat we dat waren. Ik begon mijn spirituele zoektocht in de klassieke Advaita Vedanta traditie, welke een devotioneel pad is waarbij mantra-meditatie gebruikt wordt. Welke ik 20 jaar lang zeer ijverig beoefend heb. Bij mantra-meditatie richt je je aandacht op een geluid dat geleidelijk aan wegebt. Het was echter pas toen ik in contact kwam met het directe pad, dat mijn spirituele zoektocht echt tot zijn hoogtepunt kwam. Want in deze directe benadering, schenken we onze aandacht niet aan enigerlei object, hoe subtiel ook, bijvoorbeeld een mantra, een geluid, de adem.. we keren onze aandacht naar binnen of terug naar de bron ervan. Laten we een analogie gebruiken. Stel je voor dat je naar je leven kijkt op een televisiescherm. Je raakt geïdentificeerd met het personage op het scherm. Dag in dag uit, jaar in jaar uit ben je betrokken bij het verhaal van het personage, wanneer je plotseling wakker wordt uit het verhaal en het scherm opmerkt waarop het personage verschijnt, en je je beseft dat je niet het personage bent waarnaar je hebt zitten kijken. Objecten kunnen komen gaan op het scherm. Personages kunnen komen en gaan, maar het scherm blijft hetzelfde. Het personage kan nat worden, maar het scherm wordt niet nat. Het personage kan gestoord worden, maar het scherm niet. Zonder het scherm zou het personage niet bestaan, en toch blijft het scherm onopgemerkt. De personages gaan verder met hun voorgekauwde leventjes. Bewustzijn is als het scherm. Het is als de ruimte waarin alle gedachten, bewegingen, alle staten van bewustzijn komen en gaan. Gedachten, gewaarwordingen en de gehele buitenwereld verschijnen op het scherm, voortdurend veranderend. Maar het scherm verandert niet. Het is de geest die gedurende de menselijke ervaring verschillende staten ervaart. Maar er is iets in jou, dat wat jij werkelijk bent, dat altijd blijft. Iets dat altijd aanwezig is, altijd bewust van die veranderende toestanden, en dat is bewustzijn, of onze ware aard. Zolang er gehechtheid is aan het personage op het scherm, het gevoel dat ik dat personage ben, dan zal er lijden zijn; Maya, de illusie van het zelf. Er is niets dat het droompersonage doen kan om je te helpen te bevrijden. Of je nu het script volgt van het drama van je leven of ertegen rebelleert, zolang je handelt vanuit het standpunt van het personage, zit je gevangen in de illusie. Om wakker te worden, houd ermee op jezelf te identificeren met wat er op het scherm gebeurt. Erken dat het allemaal vergankelijk is. Stop met reageren op gedachten en het televisieprogramma te behandelen als echt. Als ik de aandacht terugtrek van het scherm, en het bewustzijn naar zichzelf richt, gebeurt er iets ondoorgrondelijks. Bewustzijn zelf wordt wakker. Dit is geen gebeuren. Het gebeuren is dat wat plaatsvindt op het scherm. Ontwaken is slechts het scherm herkennen dat er altijd al was. Geloof niet je volgende gedachte. Richt in plaats daarvan bewustzijn op het bewustzijn zelf. Ik ben altijd al mezelf geweest. Mijn zelfbesef loopt door mijn hele leven. Het blijft mijn hele leven consequent aanwezig. De aanwezigheid in mij op dit moment, was er gisteren ook, en vorig jaar, tien jaar geleden, en toen ik nog maar een tweejarig kind was. Wat is dit ware 'ik' of zelf? Aan wie verschijnen mijn ervaringen? Het herkennen van de natuur van dat ene, is het grote geheim van het leven. Het is het directe pad naar vrede en geluk. Het is niet iets dat iemand initieert. Het is iets dat herkent wordt. Te her-kennen. Dat is opnieuw weten. Wat we vanaf het begin hebben geweten maar het is gewoon vergeten, ontkent of niet geloofd. Dus we kunnen nabijheid tot God niet initieren. We kunnen het simpelweg herkennen. Te her-kennen wat er altijd al is geweest en er altijd zal zijn. Het was enkel deze directe benadering tot ontwaken, dit openen tot wat er al was, dat me toestond een nieuwe manier van zijn te vinden, een nieuwe fase van ontwikkeling. Veel mensen denken dat het een onmogelijk doel is of buiten ons bereik om het zelf te kennen. En mijn eigen soort doel als een leraar, gevoed door mijn eigen ontwaken, is om het echt heel praktisch te maken, en nuchter. Ik hou ervan om mensen dit te leren. Het is beschikbaar voor iedereen. Als wij denken en het gevoel hebben dat we een tijdelijk, eindig, afgescheiden zelf zijn, dan zijn we altijd, of we het nu weten of niet, op zoek naar vrede en geluk. Met andere woorden, het is niet mogelijk een afgescheiden zelf te zijn, jezelf als een losstaand wezen te ervaren en niet op zoek te zijn naar geluk. Dus wat in dit geval nodig is, is om iemands zoektocht naar geluk te heroriënteren. In plaats van het geluk te zoeken in de objectieve inhoud van ervaring, het geluk in zichzelf ge zoeken. Dus de spirituele oefening die is vereist, is om iemands aandacht te richten, of beter gezegd, om iemands aandacht te laten ontspannen in de bron, puur bewustzijn. In plaats van het te richten op een object, substantie, activiteit, relatie, enzovoort. Dus de spirituele beoefening, als we het zo kunnen noemen, zou dit ontspannen van de aandacht zijn, het indalen van de aandacht in het hart van bewustzijn. Rustend in zijn, als zijn. Liefde. Ware liefde is mijn ware zelf. Het is mijn ware aard. Pure liefde voor alles en iedereen. Voor elk aspect van het leven. Zelfs de dingen waar ik het niet mee eens ben. Iemand die zijn ware natuur herkent heeft, kent het als de bron van vrede en geluk waar zij naar verlangen. Dan is de wereld niet langer een plek waarin zij geluk en voldoening zoeken. Dat wil niet zeggen dat zo iemand geen verlangens meer heeft, maar de verlangens zijn er niet om het gevoel van gebrek te vervullen dat kenmerkend is voor het afgescheiden zelf. Als zodanig heeft een persoon de bron van geluk in zichzelf gevonden en zijn verlangens komen voort uit dat gevoel van geluk. Er wordt niet naar gestreefd. Op het gebied van relaties maakt het bijvoorbeeld een groot verschil in onze relaties. We zoeken niet langer een ander om onze behoeften te vervullen. We zoeken de ander om de ervaring van geluk die we reeds ervaren te delen. En dat verlost onze vrienden van de onmogelijke last om geluk te bieden aan een vraatzuchtig, ontevreden zelf. Niets gebeurt in mijn leven dat me geen voordeel heeft gebracht of voordeel zal brengen, in de zin dat elk moment, elke activiteit, elke uitkomst me vooruit helpt in het proces van de evolutie van mijn ziel. En daarvoor kwam ik hier naar het fysieke rijk, om te evolueren. Blijf open. Voel je innerlijke levendigheid. Laat de energie vrij stromen. Probeer niet iets te laten gebeuren. Wie is bewust van deze energie, die innerlijke levendigheid? Wees bewust van de neiging van de geest om controle uit te oefenen, te manipuleren, om zich ermee te bemoeien. Zonder het gebruik van je geheugen of van taal, wie ben je dan? Voorbij de geest en de zintuigen, wie ben jij? Wie is het die zich bewust is? Veel mensen die deze ideeën voor het eerst horen, hebben zelfs nooit gehoord van het concept van het zelf. In mijn beleving zijn er twee verschillende kampen van mensen. Er zijn mensen die op een spiritueel pad zijn en bekend zijn met dit idee. Zij trachten het zelf te realiseren, het zelf te zijn. Ze zijn zoekende. En er zijn mensen die gewoon hun leven leiden. Ze hebben nooit van deze ideeën gehoord. Ze hebben 'Ken Uzelve' nog nooit gehoord. Veel mensen denken dat het betekent dat je het lichaam kent. Ken jezelf, wees jezelf, wees authentiek. Wat het echt betekent is te weten wie je bent, wat je bent, om te weten wat je in waarheid bent, je ware aard te kennen. De woorden 'Ken Uzelve' stonden geschreven bij de ingang van de Tempel van Apollon in Delphi, en staan als zodanig als een uitnodiging bij het begin van de westerse beschaving. Suggererend dat het kennen van onszelf het fundament is van alle beschaving. Waarom? Omdat ons zelf het middelpunt is van al wat wij ervaren. Wat wij ook ervaren, het zijn wij die het ervaren. Wat we ook denken en voelen, onze gedachten en gevoelens komen op uit naam van ons zelf. In welke activiteiten of relaties we ook betrokken zijn, we gaan die activiteiten en relaties aan in dienst van ons zelf. Dus ons zelf staat centraal in onze ervaring. Wat zou er dus belangrijker kunnen zijn dan het kennen van de ware natuur van het zelf, en zou het mogelijk zijn om iets echt te kennen als we niet eerst de aard begrijpen van hetgeen het dat kent? Ik denk dat ontwaken gaat over het beëindigen van de nachtmerrie om vervolgens in de droom te stappen. Daarmee bedoel ik dat we de nachtmerrie verbannen van wat ons verteld is over het leven, over God en over onszelf. En we betreden de droom van ons grootste denkbeeld. Ik vraag vaak: Hoe denk dat je leven eruit zou zien als je het beziet vanuit je hoogste, grootste en meest prachtige gedachte die je ooit hebt gehad over God, het leven en over jezelf. Dus dit herkennen van onze ware natuur is niet alleen het herkennen dat ons verlangen naar geluk in de wereld tot een einde brengt, het is ook het herkennen dat het ons mogelijk maakt om te leven op een manier die consistent is met het begrip dat op het diepste niveau, alles en iedereen één is. Dit begrip zou vriendelijkheid, mededogen, rechtvaardigheid, tolerantie, begrip in onze samenleving brengen. Dit begrip zou een revolutie teweeg brengen in onze samenleving. Als we ego-gebaseerde benaderingen loslaten, zullen wetenschap, religie, politiek en economie de eeuwige wijsheid gaan weerspiegelen. Of het nu de inheemse tradities zijn die in alle dingen de Grote Geest ervaren, of het Egyptische kemetisme die de menselijke evolutionaire reis van de van de nederige scarabee naar de enige bron beschrijft, of als we de woorden horen van de mystici van de christelijke, hindoeïstische, moslim- of boeddhistische tradities, of de leringen van Plato of Plotinus, ontdekken we dat degenen die hun ware aard gerealiseerd hebben spreken over groepen bewuste instrumenten. Zij gebruikten uiteraard de taal van hun cultuur en tijd om de ene eeuwige waarheid uit te drukken. De wetenschap begint nu geen wereld van onbewuste deeltjes en velden te zien, maar een universum gemaakt van bewuste krachten. Er is iets nieuws aan het ontstaan in de wereld van de wetenschap. Zoals Nikola Tesla zei: "Op de dag dat de wetenschap niet-fysieke verschijnselen gaat bestuderen, zal het meer vooruitgang boeken in een decennium dan in alle voorgaande eeuwen van haar bestaan. Die dag is vandaag. Elke keer dat we een wiskundig nauwkeurige vooruitgang in de wetenschap hebben geboekt, heeft het nieuwe technologieën geopend die op magie lijken in vergelijking met wat we daarvoor hadden. Dus ik heb het gevoel dat deze theorie van bewuste krachten voorbij de ruimtetijd ons technologieën zal geven die waarlijk verbijsterend zullen zijn. Bijvoorbeeld, op dit moment, kunnen we de meeste sterrenstelsels die we zien, ik denk 97% van de sterrenstelsels die we zien, nooit bezoeken. Ze verwijderen zich sneller van ons dan de lichtsnelheid. Ze bewegen zich niet sneller dan het licht, maar de ruimte zelf breidt zich zo snel uit dat de snelheid waarmee ze zich van ons weg bewegen, groter is dan de snelheid van het licht. We zouden dus nooit door de ruimte kunnen reizen om 97% van de sterrenstelsels te zien. Dus er is al dat vastgoed daarbuiten, dat naar ons zwaait en hallo zegt, maar we kunnen er nooit naartoe. Dat is als je door de ruimte gaat. Maar wat als je je realiseert dat ruimtetijd slechts je VR-bril is? Het is slechts de opmaak van het spel en je zit er niet in gevangen. Je kunt spelen met de software die het spel bestuurt. Het is net als iemand in Grand Theft Auto. Stel je bent een meester in Grand Theft Auto, dus je weet hoe te rijden, je kent de wegen en kunt iedereen verslaan in het spel. Maar stel dat je de software kent die GTA runt. Dus je stapt uit het GTA universum en je kunt met de software spelen. Je kunt de benzine uit de tank van de meester halen. Je kunt zorgen dat hij lekke banden heeft. Je kunt de geometrie van de wegen veranderen. Je kan alles wat je wil. Als we eenmaal onze ruimtetijd-bril begrijpen, hoeven we niet meer door de ruimtetijd naar het Andromedastelsel te reizen, wat ons 2.4 miljoen jaar zou kosten. We kunnen er gewoon omheen gaan. Ik zie de wereld om me heen in een rustigere expressie overgaan van wat het betekent om mens te zijn en wat het betekent om deel uit te maken van het goddelijke. Maar ik denk niet dat we een onbeperkte hoeveelheid tijd hebben. Ik heb het gevoel dat de tijd dringt, dat het nu of nooit is. Ik denk dat we op de juiste weg zijn. Ik ben optimistisch omdat we het soort kansen dat we vandaag de dag zien in de wereld om krachtige en belangrijke ideeën te communiceren, manieren die we een paar jaar geleden nog niet hadden creëren de mogelijkheid dat we die plaats van kritieke massa kunnen bereiken, dat we kritieke massa kunnen bereiken voordat het te laat is. Maar we vergissen ons als we denken dat we een eindeloze hoeveelheid tijd hebben op deze planeet. Wanneer elk individu de identificatie verbreekt met diens geconditioneerde personage, handelen we niet langer als een egoïsche entiteit. En dat brengt een transformatie teweeg op de wereld. Dat schept een nieuwe aarde. Het leven zoals we het nu kennen op deze planeet, moeten we veranderen, en wel snel, drastisch en radicaal, als we de toekomst willen zien waar we allemaal van dromen. Dus, zou dit begrip mainstream kunnen worden in onze tijd? Waarom niet? Zeker wel. De uitdaging die voor ons ligt is te zien dat het niet werkt, en het is tijd dat we erkennen dat dat de waarheid is. We kunnen echt beter dan dit. Zeker weten. We kunnen ons begrip verruimen van wie wij zijn en de uitdrukking van onze ware natuur. We moeten aandacht besteden aan onze omgeving, aan onze politiek, aan onze economie en aan ons spirituele proces op deze planeet. Want het probleem op deze wereld vandaag is niet een politiek probleem. Het is geen economisch probleem. Het is geen maatschappelijk probleem. Het is een spiritueel probleem. Het heeft te maken met hoe toegewijd we zijn aan het bereiken van onze hoogste spirituele waarheid. Dit is geen New Age filosofie. Deze ideeën bestaan al duizenden jaren. De eeuwige wijsheid is uitgedrukt door talloze tradities en culturen, en is, net als bewustzijn zelf, altijd verborgen geweest in het volle zicht. In het christendom bevat het gnostische evangelie van Thomas directe aanwijzingen naar onze ware aard. De discipelen vroegen Jezus: Wanneer zal het koninkrijk komen? Jezus zei: "Het zal niet komen door erop te wachten. Het zal geen kwestie zijn van zeggen: Hier is het of daar is het. Integendeel, het koninkrijk van de vader is uitgespreid over de aarde en de mensen zien het niet." Het Koninkrijk is niet hier of daar. Bewustzijn is niet hier of daar. Het ligt niet vast in tijd en ruimte. Als je wacht tot er iets gebeurt, een uiterlijke gebeurtenis of een bepaalde staat, een verheffing, een heling of een bepaalde energie, dan is je geconditioneerde geest nog steeds aan het zoeken. Het bemiddelt nog steeds je ervaring van het nu. In het boeddhisme zeggen ze dat samsara - de wereld van lijden, en nirvana - de wereld van bevrijding, geen afgescheiden werelden zijn. Ze zijn één en dezelfde. We manipuleren of veranderen de dingen niet om tot een mystieke realiteit te komen. Wanneer we ontwaken, wordt de perfectie van de wereld direct onthuld, precies zoals ze is. Is het mogelijk eenvoudigweg hier en nu te zijn in dit moment, niet vertroebeld door de zoekende geest? Is het mogelijk om oké te zijn met dit moment zoals het is? Om gewoon te zijn.