Ontwaken
is de volgende natuurlijke fase
in de ontwikkeling van de mens.
Ontwaken is het herkennen van
wat wij in essentie zijn.
Het is geen vreemde,
mystieke religieuze ervaring die
slechts voor sommigen
is weggelegd.
Het is voor beschikbaar voor iedereen.
Wat wij in wezen zijn is al
volledig wakker, volledig bewust.
En het is volkomen grenzeloos.
Wie je werkelijk bent is veel dichterbij
dan wie je denkt dat je bent.
Bewustzijn
is de ultieme realiteit van het universum.
De volgende stap voor de wetenschap is
te zeggen dat bewustzijn fundamenteel is.
Wat is ontwaken eigenlijk?
Kan iemand mij dat uitleggen?
Wat is ontwaken?
Of je het nu het Ware Zelf,
het onmetelijke zelf of "niet zelf" noemt
Boeddha natuur,
Tao of Christus Bewustzijn,
het maakt echt niets uit.
In deze film wordt het bewustzijn genoemd.
Bewustzijn
is geen eigendom van enigerlei religie.
Ontwaken of Zelfrealisatie
is als het wakker worden uit een droom.
De droom van jouw personage
in het theaterstuk van het leven.
Het is door onze personages,
dat we de wereld ervaren
in al haar schoonheid en lelijkheid.
Deze ervaring van leven en dood
noemen we dualiteit.
Heen en weer gaan we, gefixeerd op de
gedachten en sensaties
van onze personages.
Goed en slecht.
Oorlog en vrede.
Licht en donker.
Geboorte en dood.
Totdat we wakker worden
en erachter
komen dat we niet het personage zijn.
In deze film nodigen we je uit
om rechtstreeks je ware aard te ervaren.
Om direct te ontdekken,
niet intellectueel...
Wie ben je?
We zullen deze uitnodiging herhalen
op verschillende manieren.
Laat bij het onderzoeken naar wie je bent
alles precies zoals het is.
Probeer niet de geest te sturen om iets
te laten gebeuren
of een antwoord te vinden
op het niveau van de geest.
Maar probeer anderzijds ook niet de geest
weg te duwen.
Wees eenvoudigweg bereid te ervaren
wie je bent.
Laat de geest een "ik weet het niet geest"
zijn.
Ontwaken is het antwoord op alle
problemen in de wereld op elk niveau.
Alle problemen in de wereld komen voort
uit een waanidee.
De fundamentele verwarring van de geest.
En dat is de illusie dat ik dit
beperkte personage ben.
Wanneer we leven vanuit een beperkt,
afgescheiden zelf,
is er altijd een soort van voortdurende
ontevredenheid.
Het kan grote ontevredenheid zijn zoals
een trauma,
of het kan gewoon een
achtergrondgevoel zijn...
"Iets klopt er niet.
Er is iets fout. Ik mis iets."
Zelfs als ik wat plezier ervaar,
zelfs als ik iets bereik in de wereld,
zelfs als ik een goede relatie heb,
als ik even stil sta,
heb ik dat ontevreden gevoel alsof ik
geïsoleerd of ergens van afgesneden ben.
Dus dit gevoel, dat de meeste mensen
lijken te hebben, kan ons motiveren
om te ontwaken uit dat kleine,
afgescheiden zelf
waarvan de aard een soort verlatingsangst
is.
Dit beperkte personage heeft de neiging
om te grijpen wat het wil.
Het is slechts een verzameling
van geconditioneerde patronen
van verlangen naar wat het wil
en wegduwen van wat het niet wil.
Het is het eindeloze proces
van het plezier principe,
jagen op plezier en
het vermijden van pijn.
En als wij geloven dat we dit personage,
dit geconditioneerde patroon zijn,
zullen we lijden, en leed veroorzaken
in de wereld.
De wereld wordt een afspiegeling van
dat ego gedreven bewustzijn.
Het voordeel van ontwaken is
dat je minder lijdt
en dat de mensen om je heen minder lijden.
Ik twijfel er niet aan dat
mijn aanvankelijke verbinding
met mijn begrip van God een ontwaken
in mijn leven was,
het grootste ontwaken
dat ik ooit heb ervaren.
Het was alsof ik 50 jaar had geslapen.
Rondgelopen als een robot, de dingen
aan het doen die me geleerd waren
vanaf dat ik een jonge man was.
Ik had de formule onder de knie:
pak het meisje, de auto, de baan,
koop het huis, ga trouwen.
Een formule waarvan ik dacht
dat het zou werken
totdat ik ongeveer 53 jaar oud was.
En ik realiseerde me dat hoewel ik
de meeste van die dingen had gedaan
en tot op zekere hoogte
professioneel succesvol was,
ik tot de ontdekking kwam dat niks daarvan
ertoe deed.
Ik werd wakker rond mijn 53ste om me te
realiseren dat
niets ervan ertoe deed.
Ik was geschokt toen ik ontdekte
hoe weinig dit eigenlijk betekende
hoe zinloos het allemaal was.
Als je ophoudt het script te volgen
dat uitgeschreven is voor jouw personage.
Het verhaal dat je geërfd hebt van
ouders, samenleving
en biologische conditionering,
dan zullen nieuwe dimensies zich openen
in het spel.
Het pad opent zich,
maar het is geen pad om een bepaalde
bestemming te bereiken.
Het is het padloze pad,
een ontdoen van illusies om precies te
arriveren
waar je bent in het nu.
Mijn naam is Rupert Spira.
Ik spreek over het essentiële
non-duale begrip dat ten grondslag ligt
aan alle grote religieuze
en spirituele tradities.
En ik schrijf en leid begeleide meditaties
en voer gesprekken
die tot doel hebben te leiden
tot een ervaringsgerichte herkenning
van dit begrip.
Weet dat
de vrede en het geluk
waar wij allen bovenal naar verlangen,
per definitie nooit gevonden
kan worden in
objectieve ervaring.
Het kan nooit ontleend worden aan
objecten, substanties,
activiteiten en relaties.
En ik zou willen voorstellen
om dat duidelijk te begrijpen
en niet de rest van je leven
door te brengen met het zoeken
naar vervulling waar die niet
gevonden kan worden.
Iedereen die naar deze film kijkt, doet
dit juist omdat ze hebben begrepen
of op zijn minst aanvoelden
dat de vrede en het geluk waarnaar
ze verlangen niet gevonden kan worden
in objectieve ervaring
en zijn begonnen aan de zoektocht
naar hun ware natuur.
Dat is het belangrijkste onderzoek
dat men kan doen,
en het is het onderzoek
waarvan ons geluk afhangt.
De grootste vraag van mijn leven,
uiteraard, waarvan ik geloof
dat het de vraag is die de meeste mensen
zich vroeg of laat gaan stellen is:
"Wat heeft het eigenlijk voor zin?"
"Wat is de zin van het leven?"
Tot mijn verbazing kreeg ik te horen
dat het doel van het leven
niets te maken had met iets
wat ik aan het doen was.
Het ging niet om mijn baan.
Het had niets met mijn carrière te maken.
Het ging om bijna niets
in mijn fysieke leven.
Dat waren slechts aspecten maar
niet de zin van mijn leven.
Ik ben gaan begrijpen dat het doel
van mijn leven was
dat ik mijn ware identiteit
moest ervaren,
uiten, demonstreren en vervullen.
Wie ik werkelijk ben.
Ik denk dat de grootste vraag
waarmee de meeste mensen
worden geconfronteerd,
een vraag is die bijna niemand zichzelf
ooit stelt of beantwoordt.
In mijn optiek is de grootste vraag
van het leven: wie ben ik?
Wie ben ik?
Ben ik eenvoudigweg een fysieke entiteit
zoals een vogel in de lucht of een
vis in de zee?
Je weet wel, misschien meer geraffineerd,
maar gewoon een fysieke entiteit.
Ik werd geboren, ik leef, ik sterf.
En dat is alles.
Of zou het misschien kunnen
dat ik meer ben dan dat?
Is het mogelijk dat ik een spiritueel
wezen ben
die een fysieke ervaring heeft?
Iedere ervaring in je leven
bracht je bij deze ene
universele vraag.
Wie ben je?
Zoek niet naar het antwoord met
het denken.
Laat alles precies zo zijn als het is.
Wie is het die zich gewaar is
van de geest?
Voel alles wat zich aandient.
Wie is het die zich gewaar
is van deze gevoelens?
Heb een totale ervaring van alles
wat er opkomt
als gevolg van je vraag.
Ik ben Donald Hoffman en ik ben
emeritus hoogleraar
cognitieve wetenschappen
aan de Universiteit van Californië in Irvine.
Mijn werk was studenten onderwijzen,
hoewel ik nu emeritus ben,
dus ik geef geen les meer. Ik doe
nu onderzoek.
Ik doe onderzoek naar bewustzijn,
wiskundige modellen
van bewustzijn, en hoe
fysica en ruimtetijd kunnen ontstaan uit
een bewustzijnstheorie die volledig
wiskundig nauwkeurig is.
Mijn eigen reis is zowel
spiritueel als wetenschappelijk
geweest.
Mijn vader was een dominee, een
fundamentalistisch christelijke predikant.
Dus dat kreeg ik mee op zondagen
en ik kreeg wetenschap op school,
en die twee conflicteerden uiteraard.
De verhalen die ik te horen kreeg
waren tegenstrijdig.
En dus besefte ik als tiener dat ik
dingen zelf moest uitzoeken.
En ik besloot dat de vraag
die ik wilde beantwoorden was:
zijn we machines?
Zijn mensen slechts machines of niet?
Ik bedoel, fysiek gezien, zijn we
gewoon machines.
Vanuit spiritueel standpunt niet.
Het was niet exact genoeg om te
bepalen wat we zijn.
En dus besloot ik wetenschappelijk de
vraag te stellen: zijn we slechts
machines?
En ik dacht dat de beste manier om dat
te doen zou zijn om AI te bestuderen.
En dus ging ik naar MIT
en bestudeerde AI in het laboratorium
voor artificiële intelligentie, en op de
afdeling hersenen en cognitieve
wetenschappen, onderzocht ik ook de
menselijke kant van de dingen,
want ik wilde
beide onderzoeken.
Ik wilde weten wat machines kunnen
doen en wat er eventueel uniek is
aan de mens en menselijke neurowetenschap.
Om te verifiëren of de spirituele
tradities het juist hebben,
dus zijn we meer dan slechts machines
of klopt het het fysicalistische,
wetenschappelijke standpunt.
Zijn we maar machines.
En is bewustzijn maar
een bijproduct
van hersenactiviteit.
Het wetenschappelijk materialistische
paradigma dat de vorige eeuw heeft
gedomineerd, ontkent het bestaan van
alles voorbij het fysieke.
Alles dat niet
geverifieerd kan worden door een
wetenschappelijke methode.
Wetenschap is een impasse.
Het komt niet voorbij de paradox die
fundamenteel is voor kwantumfysica,
waardoor het oog in oog kwam te staan
met de waarnemer,
met bewustzijn zelf.
Evenzo functioneren religies
grotendeels alleen op het
niveau van overtuiging.
Ze hebben hun oorspronkelijke doel
verloren - het leiden naar de directe
ervaring van waarheid
van wie wij werkelijk zijn.
De kloof tussen wetenschap
en spiritualiteit
heeft beide verarmd.
Religies en spirituele systemen hebben
dringend behoefte aan rigoreuze methoden,
die aantoonbaar voorwaarden scheppen voor
ontwaken.
En wetenschap heeft nodig behoefte aan
openheid voor de
mogelijkheid dat er meer is
dan het fysieke.
Het gaat niet om het opgeven van religie
of wetenschap,
maar om dieper te gaan, om bereid
te zijn onszelf te veranderen
zodat we een beter instrument voor
onderzoek worden.
Wij zijn degenen die het experiment doen,
en het experiment zelf.
Religie is de taal en de bewaarplaats
geweest
van deze tradities van meditatie
en spiritualiteit,
die zijn opgeschreven en van generatie
op generatie zijn doorgegeven.
En er zit zeker wat taal in die behoorlijk
letterlijk is,
en als dingen letterlijk worden
genomen verdeelt het religies
en verdeelt het culturen.
Maar als je de geest van religie voelt,
kun je de draad terug volgen
naar authentiek ontwaken.
Iedereen heeft dat potentieel,
of ze nu geloven of niet,
want ontwaken is inherent
aan ons menselijk bewustzijn,
het is ons geboorterecht.
Dus hoe je het ook noemt
en welke taal ook wordt gebruikt,
er zijn bepaalde principes die hetzelfde
lijken te zijn
in al deze verschillende religies
en tradities van
spiritualiteit en meditatie.
Toen ik jonger was, was deze kennis
voornamelijk beschikbaar in de oosterse
spirituele tradities.
Het was wel beschikbaar in de westerse
tradities, maar het was
zó vermomd en gecodificeerd
in deze tradities dat het bijna
ontoegankelijk was.,
Dus veel mensen van mijn generatie
gingen fysiek,
of op z'n minst intellectueel naar het
Oosten om dit begrip te vinden.
En de oosterse cultuur is exotisch
vergeleken met de westerse cultuur.
Dus dit begrijpen vereiste een gevoel
van het exotische
van deze culturen
waarin het werd uitgedragen.
En veel mensen, mezelf inbegrepen,
dachten daarom dat er iets
exotisch was aan het begrip
van het non-duale.
Dat het een bijzondere
manier van leven vereiste,
dat je het familieleven moest opgeven,
of je haren lang laten groeien,
een speciale naam aannemen of een
of andere leraar of traditie gaan volgen,
of je bezighouden met vreemde praktijken.
Al deze dingen hadden niets van doen
met het zuivere begrip.
Ze hadden te maken met de cultuur
waarin het in een bepaalde tijdsperiode
tot uiting kwam.
Dus nu is het volledig ontdaan van de
traditionele,
culturele verpakking waarin het omgeven
zat toen de meesten van ons ervan hoorden.
En nu is precies het essentiële begrip
beschikbaar op een manier
die ons in staat stelt ons leven precies
te leiden zoals het was.
Een gezinsleven, een carrière...
Het is niet nodig om uiterlijke
veranderingen aan te brengen in je leven.
De moeilijkheid die we hebben op
deze wereld is
dat we denken dat er meer dan één
essentie is.
Dus we leven in
een wereld
van dualiteit.
Er is man en vrouw, zwart en wit,
groot en klein, snel en traag, op
en neer, hier en daar, ervoor en erna,
maar in feite is er maar één ding.
Alle dingen zijn één ding.
Er is maar één ding.
Dus het blijkt dat als we
dieper naar de dingen kijken
we zien dat hier en daar, groot en klein,
boven en onder, links en rechts,
mannelijk en vrouwelijk, hetzelfde ding
zijn, slecht een andere uitingsvorm,
maar geenszins afgescheiden van elkaar.
Ik geloof dat wij allemaal
individuaties zijn
van God.
Ik geloof dat God bestaat in, en door
elk mens, en wat dat betreft, in
elk voelend wezen
in de kosmos.
Dus ik zie dat ik in relatie
tot God sta zoals de
golf staat tot de oceaan.
De golf is niet anders dan de oceaan.
Het is simpelweg een beweging van de
oceaan in individuele vorm.
En wanneer de individuatie voltooid is,
trekt de golf zich weer terug in de oceaan
vanwaar hij kwam.
Om weer op een nieuwe dag te verschijnen.
Ik geloof dat we allen individuaties
zijn van goddelijkheid,
en wanneer we alles zien als goddelijk,
kunnen we onze relatie met alles
veranderen.
En wordt alles
anders in onze ervaring.
Dat is hoe de wereld verandert.
Bewustzijn is de ultieme realiteit van het
universum,
dus we kunnen ons afvragen als bewustzijn
de ultieme realiteit van het universum is
en alles en iedereen is overduidelijk dat,
hoe het dan komt
dat de wereld verschijnt als een veelheid
en diversiteit van
afgescheiden en onafhankelijk
bestaande mensen
en dieren en dingen, allemaal gemaakt
van iets dat we materie noemen.
Hoe kunnen we de bewering verzoenen
dat bewustzijn de ultieme realiteit is
als het verschijnt als een veelheid
en diversiteit
van objecten gemaakt van materie?
Dus het bewijs dat ik gebruik om te
suggereren dat bewustzijn
fundamenteel is, heeft vele aspecten.
Een daarvan is dat de natuurkunde zelf
zegt dat ruimtetijd niet fundamenteel is
en dat de evolutietheorie het er ook over
eens is dat ruimtetijd
en fysieke objecten geen fundamentele
realiteit zijn.
Beide theorieën vertellen ons alleen maar
dat ruimtetijd niet fundamenteel is.
Ze verklaren niet wat er buiten
ruimtetijd is.
En dus is mijn argument dat wat de
natuurkundigen buiten ruimtetijd
vinden, ze vinden wiskundige structuren.
Maar waar die precies over gaan
is niet echt duidelijk. Wat is dit rijk
buiten ruimtetijd?
Dus ik stel ik dat het rijk voorbij
ruimtetijd ober bewustzijn gaat.
En ik zou willen suggereren dat oneindig
bewustzijn het vermogen
heeft zichzelf te lokaliseren als
vele afzonderlijke subjecten van ervaring,
dat wil zeggen, alle voelende wezens, alle
mensen en dieren.
Ieder van ons is een lokalisatie van
oneindig bewustzijn, in oneindig
bewustzijn, gemaakt van
oneindig bewustzijn,
vanuit wiens perspectief zijn eigen
activiteit als de buitenwereld beschouwt.
Dus wat vanuit onze gelokaliseerde
perspectieven aan ons verschijnt
als een wereld die bestaat uit materie,
is vanuit de realiteit bezien, simpelweg
de activiteit van het ene oneindige
bewustzijn.
In andere woorden, in de uiteindelijke
analyse zijn er geen afgescheiden of
onafhankelijk bestaande dingen
of mensen.
Er is één oneindig, ondeelbaar geheel.
De eenheid van zijn die slechts wordt
gebroken in een
schijnbare veelheid en diversiteit
van objecten.
Als het Ene naar zijn eigen activiteit
kijkt door
de waarnemende vermogens
van de eindige geest.
Als we wakker zijn,
we realiseren dat er één bewustzijn is
dat is vermomd als al deze verschillende
wezens op de planeet,
één bewustzijn dat schijnt door de ogen
van iedereen.
Dan zien we letterlijk onszelf in anderen.
En de neiging te opereren als een ego,
de neiging om voor zichzelf te nemen
valt weg,
want we realiseren direct de waarheid.
De waarheid is dat we allemaal
één bewustzijn zijn.
De ervaring van mijn spirituele zelf
was alleen mogelijk in het fysieke rijk
en wel voor een goede reden,
want alleen in de fysieke wereld is het
tegenovergestelde aanwezig.
In andere woorden, om een simpel voorbeeld
te gebruiken,
als ik mezelf zou willen ervaren,
metaforisch gesproken,
als het licht,
zou ik dat niet kunnen ervaren als ik
temidden van het licht was,
met niets dan licht om me heen,
wat de perfecte definitie is van het
spirituele rijk.