WEBVTT

00:00:07.440 --> 00:00:12.380
[Andrea Zittel: Kunst & Design]

00:00:22.902 --> 00:00:24.490
Joshua Tree heeft iets unieks;

00:00:24.490 --> 00:00:27.250
twee-en-half uur afstand van Los Angeles

00:00:27.250 --> 00:00:29.760
en 't grenst direct aan de open woestijn.

00:00:29.760 --> 00:00:31.680
Dus als je verder naar het oosten rijdt

00:00:31.680 --> 00:00:34.090
breekt het landschap volledig open.

NOTE Paragraph

00:00:34.090 --> 00:00:38.369
En iedereen hier 
komt ergens anders vandaan.

00:00:39.479 --> 00:00:42.579
Ik ben al veertien jaar in Joshua Tree.

00:00:44.370 --> 00:00:48.800
Ik wilde wonen in een gemeenschap
buiten de kunstwereld.

00:00:54.830 --> 00:00:58.700
Ik geloof dat design 
het leven moet beschrijven.

00:00:59.620 --> 00:01:04.650
Het is echt interessant
om over design als kunst te praten.

00:01:05.541 --> 00:01:08.780
Elke plek waar ik woonde
zag ik als een kunstproject.

00:01:08.790 --> 00:01:15.090
En, ik denk dat alles thuis 
mijn eigen ontwikkeling weerspiegelt.

00:01:15.950 --> 00:01:18.170
Het originele deel van het huis
is de keuken.

00:01:18.170 --> 00:01:21.070
En aan de achterzijde van de keuken
is een slaapkamer.

00:01:21.070 --> 00:01:26.140
Toen ik het kocht, besloot ik deze kamer
toe te voegen--

00:01:26.140 --> 00:01:27.730
dit was voorheen de oprit--

00:01:27.730 --> 00:01:31.610
en een slaapkamer voor m'n zoon.

00:01:35.330 --> 00:01:38.210
Er is een andere vraag
die ik mezelf vaak stel,

00:01:38.210 --> 00:01:43.313
waarom zie ik mezelf
als kunstenaar en niet designer?

00:01:43.643 --> 00:01:47.860
Ik dacht: als een kunsthistoricus,
zeg, honderd jaar in de toekomst,

00:01:47.870 --> 00:01:50.020
iets over mijn generatie moest zeggen,

00:01:50.020 --> 00:01:55.610
dan zou een culturele duiding
bijna onmogelijk zijn

00:01:55.630 --> 00:01:59.650
zonder ook de ontwikkelingen in design
aan te halen.

00:02:00.540 --> 00:02:03.460
Het kunstenaarschap komt
met een soort privilege

00:02:03.460 --> 00:02:07.230
waardoor je met dingen kunt experimenteren

00:02:07.230 --> 00:02:10.310
gewoon om te zien wat er gebeurt.

00:02:23.030 --> 00:02:25.650
We moeten hier zoveel materiaal bestellen.

00:02:25.650 --> 00:02:27.290
Ze zijn hier niet verkrijgbaar.

00:02:27.290 --> 00:02:29.360
We kregen zoveel kartonnen dozen binnen.

00:02:29.360 --> 00:02:32.860
En een tijdlang stapelde ik
al die dozen tegen de muur,

00:02:32.860 --> 00:02:34.640
en zette ik er spullen in,

00:02:34.640 --> 00:02:37.490
en fantaseerde ik over hoe
ik ze kon veranderen

00:02:37.490 --> 00:02:41.310
in iets van een permanente opzet.

00:02:45.340 --> 00:02:50.760
Ik denk dat de ambiguiteit van hoe dingen
gebruikt dienen te worden opzettelijk is,

00:02:50.760 --> 00:02:56.100
en dat wordt denk ik één van de meest 
interessante onderdelen van dit werk.

00:02:59.560 --> 00:03:03.740
Als iemand hiermee thuis komt
ben ik zo benieuwd of

00:03:03.740 --> 00:03:06.459
ze dan besluiten of ze 
het in perfecte staat behouden,

00:03:06.459 --> 00:03:08.450
zoals, zeg, een Donald Judd object?

00:03:08.450 --> 00:03:11.550
Of dat ze ervoor kiezen 
om er boeken in te plaatsen,

00:03:11.550 --> 00:03:15.330
stenen en souvenirs van trips, enzovoort.

00:03:16.380 --> 00:03:19.300
Dit zijn sommige 
van mijn favoriete werken,

00:03:19.310 --> 00:03:20.910
en ze zijn gegrond in het raster.

00:03:20.910 --> 00:03:25.500
En ik denk dat het raster representatief
is voor het menselijk streven.

00:03:28.240 --> 00:03:30.140
Alles is gebaseerd op het raster--

00:03:30.140 --> 00:03:32.130
de kalender, onze planning.

00:03:32.680 --> 00:03:35.940
Kijk, het draait om menselijke perfectie.

00:03:35.940 --> 00:03:39.060
Ik houd van die spanning--
dit probeert perfect te zijn,

00:03:39.060 --> 00:03:41.599
en tijdens de creatie proberen we
ze perfect te maken,

00:03:41.599 --> 00:03:44.279
maar ze willen het gewoon niet worden.

00:03:49.049 --> 00:03:59.829
[Onverstaanbaar]

00:04:00.240 --> 00:04:04.160
Twee van mijn grootste exposities
gingen over weven.

00:04:04.170 --> 00:04:06.770
Het weven benaderde ik altijd als concept,

00:04:06.770 --> 00:04:08.770
omdat het wederkeert naar het raster.

00:04:11.629 --> 00:04:13.760
Ze lijken heel imperfect,

00:04:13.760 --> 00:04:17.519
en dat maakt dat ze zo interessant zijn.

00:04:19.209 --> 00:04:22.280
We besloten een heel, 
heel groot weefwerk te maken.

00:04:22.280 --> 00:04:25.770
Na een aantal kleinere werken,
voelden we ons zo moedig.

00:04:25.770 --> 00:04:27.250
[Zittel lacht]

00:04:27.250 --> 00:04:28.510
Misschien overmoedig.

00:04:28.510 --> 00:04:32.450
Maar, middenin het proces, 
kregen we problemen met de schering.

00:04:32.450 --> 00:04:34.690
(Zittel, uit beeld) Ik hoop 
dat iemand dit ziet en denkt...

00:04:34.690 --> 00:04:37.080
"Oh, sukkels, daar begin je 
toch niet aan..." (Vrouw) "Ongelooflijk!"

00:04:37.080 --> 00:04:38.920
(Zittel) Ja.
(Vrouw) Misschien schrijven ze ons wel.

00:04:38.930 --> 00:04:40.620
(Zittel) Leggen ze uit hoe het moet.
(Vrouw) Precies!

00:04:40.640 --> 00:04:42.470
(Zittel) Dat zou geweldig zijn.
(Vrouw) Email ons!

00:04:42.470 --> 00:04:45.270
(Zittel) De schering wordt heel oneven
en uitgerekt

00:04:45.270 --> 00:04:47.270
en daarom hebben deze houtblokken

00:04:47.270 --> 00:04:50.150
en stenen eraan gehangen.

00:04:51.960 --> 00:04:55.260
Tijdens de afgelopen jaren heb ik gewerkt
met het idee van een paneel,

00:04:55.260 --> 00:04:57.540
en heb ik gezocht naar de intersectie 
tussen

00:04:57.540 --> 00:05:03.460
een heel subtiel, minimalistisch object
dat zowel kunst als design is.

00:05:16.360 --> 00:05:18.040
Je kunt stellen dat design kracht heeft

00:05:18.050 --> 00:05:21.590
omdat het je op een veel
concretere wijze bereikt;

00:05:21.590 --> 00:05:25.280
maar ik denk dat kunst meer wrik heeft,

00:05:25.280 --> 00:05:27.630
en meer flexibiliteit.

00:05:29.060 --> 00:05:33.980
En misschien intrigeert mislukking me
net zoveel als succes.