1
00:00:05,000 --> 00:00:08,360
[Sarah Sze: Jak widzimy świat]

2
00:00:08,370 --> 00:00:11,390
Interesuje mnie ta wahadłowa huśtawka.

3
00:00:13,460 --> 00:00:15,980
To pragnienie żeby odczuwać, dotykać

4
00:00:15,980 --> 00:00:17,860
i wąchać materiały.

5
00:00:18,780 --> 00:00:20,740
A potem drugi koniec tej huśtawki

6
00:00:21,340 --> 00:00:22,340
czyli rzeczywistość,

7
00:00:22,340 --> 00:00:24,000
gdzie doświadczamy materiałów z daleka

8
00:00:24,000 --> 00:00:26,220
ponieważ tyle czasu poświęcamy obrazom.

9
00:00:31,760 --> 00:00:33,320
Sądzę, że ten czas spędzony z obrazami

10
00:00:33,320 --> 00:00:36,570
jest w moim życiu szczególny.

11
00:00:36,570 --> 00:00:38,120
Uważam, że z biegiem pokoleń to się zmienia.

12
00:00:38,120 --> 00:00:40,440
Kiedy dociera do ciebie obraz,

13
00:00:40,440 --> 00:00:43,440
nie znasz autora.

14
00:00:43,440 --> 00:00:46,400
Możesz go edytować i przesłać.

15
00:00:46,400 --> 00:00:47,580
To jakby szczątki obrazu.

16
00:00:47,589 --> 00:00:48,509
Nauczyliśmy się czytać obrazy bardzo szybko.

17
00:00:49,140 --> 00:00:51,480
Zatem wszystkie obrazy pokazywane w galerii

18
00:00:52,660 --> 00:00:55,340
wiążą się z obrazami, które dają ci odczuć

19
00:01:00,600 --> 00:01:03,329
jakby mogły być gdziekolwiek i kiedykolwiek.

20
00:01:03,329 --> 00:01:06,790
Krajobrazy wrzucają cię

21
00:01:06,790 --> 00:01:09,290
w rozległą przestrzeń i czas.

22
00:01:12,700 --> 00:01:15,120
To zmienia poczucie czasu -

23
00:01:15,710 --> 00:01:18,970
w samym widzeniu.

24
00:01:19,500 --> 00:01:21,520
Dla mnie ten pokój

25
00:01:21,520 --> 00:01:22,960
to przecięcie malarstwa i rzeźby.

26
00:01:25,980 --> 00:01:28,320
Chciałam w pewnym sensie uwydatnić

27
00:01:28,330 --> 00:01:30,210
wszystko, co w mej pracy da się nazwać,

28
00:01:30,900 --> 00:01:34,560
sprawić, żeby ludzie patrzyli na fragmenty

29
00:01:34,570 --> 00:01:37,270
zarówno farby jak i obrazów -

30
00:01:37,270 --> 00:01:40,100
przenikających się -

31
00:01:40,100 --> 00:01:43,610
a potem oddalających się od siebie.

32
00:01:43,610 --> 00:01:44,870
Kiedy wchodzisz,

33
00:01:45,570 --> 00:01:47,390
zaczynasz widzieć rzeczy jako dziury.

34
00:01:51,920 --> 00:01:53,320
Jakby wszystkie krawędzie pracy

35
00:01:53,320 --> 00:01:55,000
formowały się pod różnym kątem.

36
00:01:55,000 --> 00:01:56,640
Widzisz właściwie jak pokój

37
00:01:56,640 --> 00:01:58,780
zlewa się

38
00:02:01,040 --> 00:02:02,700
w tych pływających ramach.

39
00:02:02,700 --> 00:02:04,520
Odczuwasz więc czas i przestrzeń

40
00:02:04,520 --> 00:02:06,520
jakby nie było wiadomo, kiedy praca

41
00:02:09,180 --> 00:02:12,540
zaczyna się, a kiedy kończy.

42
00:02:12,550 --> 00:02:15,470
Tak właśnie widzimy świat.

43
00:02:15,470 --> 00:02:16,870
Nie widać rzeczy w białych pudłach.

44
00:02:17,800 --> 00:02:19,480
Jak mówimy o luksusowym materiale --

45
00:02:20,240 --> 00:02:22,220
nie takim, ktory reprezentuje coś innego.

46
00:02:30,310 --> 00:02:33,430
Jak farba zachowuje się w przestrzeni?

47
00:02:33,430 --> 00:02:35,650
Jak da się odczuć? Jak wysycha?

48
00:02:37,489 --> 00:02:39,790
W jaki sposób przylega?

49
00:02:39,790 --> 00:02:41,489
Kiedy papieru jako masę

50
00:02:41,489 --> 00:02:42,589
zastanawiasz się, co się stało z obrazem.

51
00:02:46,340 --> 00:02:48,280
To miejsce, gdzie właściwie spotyka się

52
00:02:48,560 --> 00:02:51,020
materialność rzeźby i obrazu.

53
00:02:51,560 --> 00:02:54,139


54
00:02:54,139 --> 00:02:56,799
Takie zachowanie [się materiału]

55
00:02:57,320 --> 00:02:58,360
taki rodzaj dotyku

56
00:03:02,240 --> 00:03:03,260
ilość w jego jakości

57
00:03:03,260 --> 00:03:05,209
pojawia się.

58
00:03:05,209 --> 00:03:07,540
Obcujemy z olbrzymią iluzją,

59
00:03:07,540 --> 00:03:08,720
ale nie mamy dotyku

60
00:03:10,060 --> 00:03:12,040
ani smaku, zapachu.

61
00:03:12,040 --> 00:03:14,129
Nie mamy intymnego związku z obrazami.

62
00:03:14,129 --> 00:03:15,650


63
00:03:15,650 --> 00:03:18,189