1
00:00:04,180 --> 00:00:08,360
[Sarah Sze: Jak widzimy świat]

2
00:00:08,550 --> 00:00:11,570
Interesuje mnie ta wahadłowa huśtawka.

3
00:00:13,460 --> 00:00:15,980
To pragnienie żeby odczuwać, dotykać

4
00:00:15,980 --> 00:00:17,960
i wąchać materiały.

5
00:00:18,780 --> 00:00:21,010
A potem drugi biegun tej huśtawki

6
00:00:21,010 --> 00:00:22,440
czyli rzeczywistość,

7
00:00:22,440 --> 00:00:24,000
gdzie doświadczamy materiałów z daleka

8
00:00:24,000 --> 00:00:26,640
ponieważ tyle czasu poświęcamy obrazom.

9
00:00:31,760 --> 00:00:34,900
Sądzę, że ten czas spędzony z obrazami

10
00:00:34,900 --> 00:00:38,060
jest w moim życiu szczególny.

11
00:00:38,070 --> 00:00:42,500
Uważam, że z biegiem pokoleń to się zmienia.

12
00:00:43,510 --> 00:00:45,080
Kiedy dociera do ciebie obraz,

13
00:00:45,080 --> 00:00:46,590
nie znasz autora.

14
00:00:46,660 --> 00:00:49,730
Możesz go edytować i przesłać.

15
00:00:49,730 --> 00:00:52,070
To jakby szczątki obrazu.

16
00:00:53,010 --> 00:00:55,590
Nauczyliśmy się czytać obrazy bardzo szybko.

17
00:01:00,590 --> 00:01:03,340
Zatem wszystkie obrazy pokazywane w galerii

18
00:01:03,340 --> 00:01:06,350
wiążą się z obrazami, które dają ci odczuć

19
00:01:06,350 --> 00:01:09,239
jakby mogły być gdziekolwiek i kiedykolwiek.

20
00:01:12,509 --> 00:01:15,930
Krajobrazy wrzucają cię

21
00:01:15,930 --> 00:01:18,840
w rozległą przestrzeń i czas.

22
00:01:19,280 --> 00:01:21,310
To zmienia poczucie czasu -

23
00:01:21,310 --> 00:01:23,060
w samym widzeniu.

24
00:01:26,310 --> 00:01:28,080
Dla mnie ten pokój

25
00:01:28,080 --> 00:01:30,030
to przecięcie malarstwa i rzeźby.

26
00:01:31,100 --> 00:01:33,520
Chciałam w pewnym sensie uwydatnić

27
00:01:33,520 --> 00:01:36,190
wszystko, co w mej pracy da się nazwać,

28
00:01:36,190 --> 00:01:39,830
sprawić, żeby ludzie patrzyli na fragmenty

29
00:01:39,830 --> 00:01:42,770
zarówno farby jak i obrazów -

30
00:01:42,770 --> 00:01:45,830
przenikających się -

31
00:01:45,830 --> 00:01:48,260
a potem oddalających się od siebie.

32
00:01:52,070 --> 00:01:53,170
Kiedy się wchodzi,

33
00:01:53,170 --> 00:01:55,350
zaczyna się widzieć obiekty jako dziury.

34
00:01:55,350 --> 00:01:57,170
Jakby wszystkie krawędzie pracy

35
00:01:57,170 --> 00:01:59,270
formowały się pod różnym kątem.

36
00:02:01,330 --> 00:02:02,760
Widzisz właściwie jak sala

37
00:02:02,760 --> 00:02:04,130
prawie zlewa się

38
00:02:04,130 --> 00:02:07,640
w tych pływających ramach.

39
00:02:09,120 --> 00:02:12,260
Odczuwa się czas i przestrzeń

40
00:02:12,260 --> 00:02:14,730
jakby nie było wiadomo, kiedy praca

41
00:02:14,730 --> 00:02:17,110
zaczyna się, a kiedy kończy.

42
00:02:17,920 --> 00:02:20,380
Tak właśnie widzimy świat.

43
00:02:20,380 --> 00:02:22,430
Nie widać rzeczy w białych pudłach.

44
00:02:30,259 --> 00:02:33,889
Jak mówimy o luksusowej jakości materiału -

45
00:02:33,889 --> 00:02:36,619
nie takim, ktory reprezentuje coś innego.

46
00:02:37,739 --> 00:02:40,110
Jak farba zachowuje się w przestrzeni?

47
00:02:40,110 --> 00:02:41,830
Jak da się odczuć? Jak wysycha?

48
00:02:41,830 --> 00:02:43,461
W jaki sposób ją słychać?

49
00:02:46,481 --> 00:02:48,400
Kiedy widzi się papier jako masę

50
00:02:48,400 --> 00:02:51,190
myśli się, co się stało z obrazem.

51
00:02:51,190 --> 00:02:54,060
To miejsce, gdzie właściwie spotyka się

52
00:02:54,060 --> 00:02:58,270
materialność rzeźby i obrazu.

53
00:03:02,780 --> 00:03:04,170
Takie zachowanie się

54
00:03:04,170 --> 00:03:05,330
[materiału]

55
00:03:05,330 --> 00:03:06,970
taki rodzaj dotyku

56
00:03:06,970 --> 00:03:07,980
ilość w jego jakości

57
00:03:07,980 --> 00:03:09,179
pojawia się.

58
00:03:10,009 --> 00:03:12,360
Obcujemy z olbrzymią iluzją,

59
00:03:12,360 --> 00:03:14,350
ale nie mamy dotyku

60
00:03:14,350 --> 00:03:16,200
ani smaku, zapachu.

61
00:03:16,200 --> 00:03:19,149
Nie mamy intymnego związku z obrazami.