WEBVTT

00:00:04.180 --> 00:00:08.360
[Sarah Sze: Jak widzimy świat]

00:00:08.550 --> 00:00:11.570
Interesuje mnie ta wahadłowa huśtawka.

00:00:13.460 --> 00:00:15.980
To pragnienie żeby odczuwać, dotykać

00:00:15.980 --> 00:00:17.960
i wąchać materiały.

00:00:18.780 --> 00:00:21.010
A potem drugi biegun tej huśtawki

00:00:21.010 --> 00:00:22.440
czyli rzeczywistość,

00:00:22.440 --> 00:00:24.000
gdzie doświadczamy materiałów z daleka

00:00:24.000 --> 00:00:26.640
ponieważ tyle czasu poświęcamy obrazom.

00:00:31.760 --> 00:00:34.900
Sądzę, że ten czas spędzony z obrazami

00:00:34.900 --> 00:00:38.060
jest w moim życiu szczególny.

00:00:38.070 --> 00:00:42.500
Uważam, że z biegiem pokoleń to się zmienia.

00:00:43.510 --> 00:00:45.080
Kiedy dociera do ciebie obraz,

00:00:45.080 --> 00:00:46.590
nie znasz autora.

00:00:46.660 --> 00:00:49.730
Możesz go edytować i przesłać.

00:00:49.730 --> 00:00:52.070
To jakby szczątki obrazu.

00:00:53.010 --> 00:00:55.590
Nauczyliśmy się czytać obrazy bardzo szybko.

00:01:00.590 --> 00:01:03.340
Zatem wszystkie obrazy pokazywane w galerii

00:01:03.340 --> 00:01:06.350
wiążą się z obrazami, które dają ci odczuć

00:01:06.350 --> 00:01:09.239
jakby mogły być gdziekolwiek i kiedykolwiek.

00:01:12.509 --> 00:01:15.930
Krajobrazy wrzucają cię

00:01:15.930 --> 00:01:18.840
w rozległą przestrzeń i czas.

00:01:19.280 --> 00:01:21.310
To zmienia poczucie czasu -

00:01:21.310 --> 00:01:23.060
w samym widzeniu.

00:01:26.310 --> 00:01:28.080
Dla mnie ten pokój

00:01:28.080 --> 00:01:30.030
to przecięcie malarstwa i rzeźby.

00:01:31.100 --> 00:01:33.520
Chciałam w pewnym sensie uwydatnić

00:01:33.520 --> 00:01:36.190
wszystko, co w mej pracy da się nazwać,

00:01:36.190 --> 00:01:39.830
sprawić, żeby ludzie patrzyli na fragmenty

00:01:39.830 --> 00:01:42.770
zarówno farby jak i obrazów -

00:01:42.770 --> 00:01:45.830
przenikających się -

00:01:45.830 --> 00:01:48.260
a potem oddalających się od siebie.

00:01:52.070 --> 00:01:53.170
Kiedy się wchodzi,

00:01:53.170 --> 00:01:55.350
zaczyna się widzieć obiekty jako dziury.

00:01:55.350 --> 00:01:57.170
Jakby wszystkie krawędzie pracy

00:01:57.170 --> 00:01:59.270
formowały się pod różnym kątem.

00:02:01.330 --> 00:02:02.760
Widzisz właściwie jak sala

00:02:02.760 --> 00:02:04.130
prawie zlewa się

00:02:04.130 --> 00:02:07.640
w tych pływających ramach.

00:02:09.120 --> 00:02:12.260
Odczuwa się czas i przestrzeń

00:02:12.260 --> 00:02:14.730
jakby nie było wiadomo, kiedy praca

00:02:14.730 --> 00:02:17.110
zaczyna się, a kiedy kończy.

00:02:17.920 --> 00:02:20.380
Tak właśnie widzimy świat.

00:02:20.380 --> 00:02:22.430
Nie widać rzeczy w białych pudłach.

00:02:30.259 --> 00:02:33.889
Jak mówimy o luksusowej jakości materiału -

00:02:33.889 --> 00:02:36.619
nie takim, ktory reprezentuje coś innego.

00:02:37.739 --> 00:02:40.110
Jak farba zachowuje się w przestrzeni?

00:02:40.110 --> 00:02:41.830
Jak da się odczuć? Jak wysycha?

00:02:41.830 --> 00:02:43.361
W jaki sposób przylega?

00:02:45.171 --> 00:02:47.000
Kiedy widzi się papier jako masę

00:02:47.000 --> 00:02:48.250
zastanawiasz się, co się stało z obrazem.

00:02:48.250 --> 00:02:49.890
To miejsce, gdzie właściwie spotyka się

00:02:49.890 --> 00:02:51.560
materialność rzeźby i obrazu.

00:02:51.560 --> 00:02:54.139
Takie zachowanie się

00:02:54.139 --> 00:02:56.799
[materiału]

00:02:57.320 --> 00:02:58.360
taki rodzaj dotyku

00:03:02.240 --> 00:03:03.260
ilość w jego jakości

00:03:03.260 --> 00:03:05.209
pojawia się.

00:03:05.209 --> 00:03:07.540
Obcujemy z olbrzymią iluzją,

00:03:07.540 --> 00:03:08.720
ale nie mamy dotyku

00:03:10.060 --> 00:03:12.040
ani smaku, zapachu.

00:03:12.040 --> 00:03:14.129
Nie mamy intymnego związku z obrazami.