0:00:04.180,0:00:08.360
[Sarah Sze: Jak widzimy świat]

0:00:08.550,0:00:11.570
Interesuje mnie ta wahadłowa huśtawka.

0:00:13.460,0:00:15.980
To pragnienie żeby odczuwać, dotykać

0:00:15.980,0:00:17.960
i wąchać materiały.

0:00:18.780,0:00:21.010
A potem drugi biegun tej huśtawki

0:00:21.010,0:00:22.440
czyli rzeczywistość,

0:00:22.440,0:00:24.000
gdzie doświadczamy materiałów z daleka

0:00:24.000,0:00:26.640
ponieważ tyle czasu poświęcamy obrazom.

0:00:31.760,0:00:34.900
Sądzę, że ten czas spędzony z obrazami

0:00:34.900,0:00:38.060
jest w moim życiu szczególny.

0:00:38.070,0:00:42.500
Uważam, że z biegiem pokoleń to się zmienia.

0:00:43.510,0:00:45.080
Kiedy dociera do ciebie obraz,

0:00:45.080,0:00:46.590
nie znasz autora.

0:00:46.660,0:00:49.730
Możesz go edytować i przesłać.

0:00:49.730,0:00:52.070
To jakby szczątki obrazu.

0:00:53.010,0:00:55.590
Nauczyliśmy się czytać obrazy bardzo szybko.

0:01:00.590,0:01:03.340
Zatem wszystkie obrazy pokazywane w galerii

0:01:03.340,0:01:06.350
wiążą się z obrazami, które dają ci odczuć

0:01:06.350,0:01:09.239
jakby mogły być gdziekolwiek i kiedykolwiek.

0:01:12.509,0:01:15.930
Krajobrazy wrzucają cię

0:01:15.930,0:01:18.840
w rozległą przestrzeń i czas.

0:01:19.280,0:01:21.310
To zmienia poczucie czasu -

0:01:21.310,0:01:23.060
w samym widzeniu.

0:01:26.310,0:01:28.080
Dla mnie ten pokój

0:01:28.080,0:01:30.030
to przecięcie malarstwa i rzeźby.

0:01:31.100,0:01:33.520
Chciałam w pewnym sensie uwydatnić

0:01:33.520,0:01:36.190
wszystko, co w mej pracy da się nazwać,

0:01:36.190,0:01:39.830
sprawić, żeby ludzie patrzyli na fragmenty

0:01:39.830,0:01:42.770
zarówno farby jak i obrazów -

0:01:42.770,0:01:45.830
przenikających się -

0:01:45.830,0:01:48.260
a potem oddalających się od siebie.

0:01:52.070,0:01:53.170
Kiedy się wchodzi,

0:01:53.170,0:01:55.350
zaczyna się widzieć obiekty jako dziury.

0:01:55.350,0:01:57.170
Jakby wszystkie krawędzie pracy

0:01:57.170,0:01:59.270
formowały się pod różnym kątem.

0:02:01.330,0:02:02.760
Widzisz właściwie jak sala

0:02:02.760,0:02:04.130
prawie zlewa się

0:02:04.130,0:02:07.640
w tych pływających ramach.

0:02:09.120,0:02:12.260
Odczuwa się czas i przestrzeń

0:02:12.260,0:02:14.730
jakby nie było wiadomo, kiedy praca

0:02:14.730,0:02:17.110
zaczyna się, a kiedy kończy.

0:02:17.920,0:02:20.380
Tak właśnie widzimy świat.

0:02:20.380,0:02:22.430
Nie widać rzeczy w białych pudłach.

0:02:30.259,0:02:33.889
Jak mówimy o luksusowej jakości materiału -

0:02:33.889,0:02:36.619
nie takim, ktory reprezentuje coś innego.

0:02:37.739,0:02:40.110
Jak farba zachowuje się w przestrzeni?

0:02:40.110,0:02:41.830
Jak da się odczuć? Jak wysycha?

0:02:41.830,0:02:43.361
W jaki sposób przylega?

0:02:45.171,0:02:47.000
Kiedy widzi się papier jako masę

0:02:47.000,0:02:48.250
zastanawiasz się, co się stało z obrazem.

0:02:48.250,0:02:49.890
To miejsce, gdzie właściwie spotyka się

0:02:49.890,0:02:51.560
materialność rzeźby i obrazu.

0:02:51.560,0:02:54.139
Takie zachowanie się

0:02:54.139,0:02:56.799
[materiału]

0:02:57.320,0:02:58.360
taki rodzaj dotyku

0:03:02.240,0:03:03.260
ilość w jego jakości

0:03:03.260,0:03:05.209
pojawia się.

0:03:05.209,0:03:07.540
Obcujemy z olbrzymią iluzją,

0:03:07.540,0:03:08.720
ale nie mamy dotyku

0:03:10.060,0:03:12.040
ani smaku, zapachu.

0:03:12.040,0:03:14.129
Nie mamy intymnego związku z obrazami.