1
00:00:05,000 --> 00:00:08,360
SARAH SZE: 
Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

2
00:00:08,370 --> 00:00:11,390
Με ενδιαφέρει πολύ κάτι που θα περιέγραφα 
σαν την ταλάντωση ενός εκκρεµούς.

3
00:00:13,460 --> 00:00:15,980
Στο ένα άκρο, μια επιθυμία να κατορθώσουμε
να αισθανθούμε και να αγγίξουμε

4
00:00:15,980 --> 00:00:17,860
και να μυρίσουμε τα υλικά.

5
00:00:18,780 --> 00:00:20,740
Στο άλλο άκρο της ταλάντωσης βρίσκεται

6
00:00:21,340 --> 00:00:24,000
μια πραγματικότητα
αποστασιοποίησης από τα υλικά

7
00:00:24,000 --> 00:00:26,220
λόγω της διαρκούς εμπλοκής μας 
με τις εικόνες.

8
00:00:31,760 --> 00:00:33,320
Θεωρώ ότι η παρούσα αλληλεπίδρασή μας 
με τις εικόνες

9
00:00:33,320 --> 00:00:36,570
διαφέρει αισθητά από οποιαδήποτε
άλλη αλληλεπίδραση με εικόνες

10
00:00:36,570 --> 00:00:38,120
έχω βιώσει όσο ζω.

11
00:00:38,120 --> 00:00:41,800
Και θεωρώ ότι υπάρχουν ραγδαίες αλλαγές 
από τη μία γενιά στην άλλη.

12
00:00:43,440 --> 00:00:46,400
Δε γνωρίζουμε τον δημιουργό μιας εικόνας 
όταν αυτή φτάνει σε εμάς.

13
00:00:46,400 --> 00:00:47,580
Μπορούμε να τη διαχειριστούμε

14
00:00:47,589 --> 00:00:48,509
και να τη στείλουμε σε άλλους.

15
00:00:49,140 --> 00:00:51,480
Είναι εικόνες-σπαράγματα.

16
00:00:52,660 --> 00:00:55,340
Έχουμε εξοικειωθεί 
με τη γρήγορη ανάγνωση εικόνων.

17
00:01:00,600 --> 00:01:03,329
Συνεπώς όλες οι εικόνες
στην έκθεση της πινακοθήκης

18
00:01:03,329 --> 00:01:06,790
είναι εικόνες που σε κάνουν να νιώθεις

19
00:01:06,790 --> 00:01:09,290
ότι θα μπορούσαν να μην έχουν
χωρικές ή χρονικές συντεταγμένες.

20
00:01:12,700 --> 00:01:15,120
Εικόνες τοπίων

21
00:01:15,710 --> 00:01:18,970
σε εκτοξεύουν σε ένα είδος
χρονικού και γεωγραφικού απείρου.

22
00:01:19,500 --> 00:01:21,520
Αλλάζουν την προσωπική αίσθηση του χρόνου,

23
00:01:21,520 --> 00:01:22,960
όταν τις αντικρίζεις.

24
00:01:25,980 --> 00:01:28,320
Θεωρώ ουσιαστικά αυτή την αίθουσα ως κόμβο

25
00:01:28,330 --> 00:01:30,210
ζωγραφικής και γλυπτικής.

26
00:01:30,900 --> 00:01:34,560
Στόχος μου ήταν να εκριζώσω

27
00:01:34,570 --> 00:01:37,270
ο,τιδήποτε αναγνωρίσιμο στο έργο μου

28
00:01:37,270 --> 00:01:40,100
ώστε οι θεατές να αντικρίζουν θραύσματα

29
00:01:40,100 --> 00:01:43,610
χρώματος και εικόνων να συναντώνται,

30
00:01:43,610 --> 00:01:44,870
να περνούν από κοινά φίλτρα

31
00:01:45,570 --> 00:01:47,390
και στη συνέχεια να αποσυντίθενται.

32
00:01:51,920 --> 00:01:53,320
Όταν εισέρχεσαι στον χώρο,

33
00:01:53,320 --> 00:01:55,000
αρχίζεις να βλέπεις τα αντικείμενα
ως σύνολα.

34
00:01:55,000 --> 00:01:56,640
Όλα τα άκρα των έργου, υπό μια έννοια,

35
00:01:56,640 --> 00:01:58,780
τοποθετούνται έτσι ώστε να δημιουργούν
πολύ διαφορετικές γωνίες.

36
00:02:01,040 --> 00:02:02,700
Ουσιαστικά αντιλαμβάνεσαι τον χώρο

37
00:02:02,700 --> 00:02:04,520
ως μια σύνθεση

38
00:02:04,520 --> 00:02:06,520
αυτών των πλαισίων 
που μοιάζουν να επιπλέουν.

39
00:02:09,180 --> 00:02:12,540
Βιώνεις την εμπειρία ενός χώρου και χρόνου

40
00:02:12,550 --> 00:02:15,470
όπου δε γνωρίζεις που αρχίζει ένα έργο

41
00:02:15,470 --> 00:02:16,870
και που τελειώνει.

42
00:02:17,800 --> 00:02:19,480
Αυτός είναι ο τρόπος
που βλέπουμε τον κόσμο.

43
00:02:20,240 --> 00:02:22,220
Δεν βλέπουμε τα αντικείμενα 
περιχαρακωμένα σε λευκά κουτιά.

44
00:02:30,310 --> 00:02:33,430
Πώς μπορούμε να επικεντρωθούμε
στην πλούσια υφή των υλικών

45
00:02:33,430 --> 00:02:35,650
και όχι σε αυτό που αναπαριστά το υλικό;

46
00:02:37,489 --> 00:02:39,790
Πως συμπεριφέρεται το χρώμα στον χώρο;

47
00:02:39,790 --> 00:02:41,489
Τι αίσθηση δημιουργεί; Πώς στεγνώνει;

48
00:02:41,489 --> 00:02:42,589
Πώς προσκολλάται;

49
00:02:46,340 --> 00:02:48,280
Όταν βλέπουμε μια στοίβα από χαρτιά,

50
00:02:48,560 --> 00:02:51,020
αναρωτιόμαστε τι έχει συμβεί 
στην αναπαριστώμενη εικόνα.

51
00:02:51,560 --> 00:02:54,139
Αυτό είναι το κομβικό σημείο 
όπου η υλική φύση της γλυπτικής

52
00:02:54,139 --> 00:02:56,799
και η εικόνα, κατά την άποψή μου,

53
00:02:57,320 --> 00:02:58,360
συναντώνται.

54
00:03:02,240 --> 00:03:03,260
Αυτό το είδος συμπεριφοράς,

55
00:03:03,260 --> 00:03:05,209
αυτό το είδος απτικότητας

56
00:03:05,209 --> 00:03:07,540
και η αξιακή τους ένταση, 
κατά τη γνώμη μου,

57
00:03:07,540 --> 00:03:08,720
ενισχύονται.

58
00:03:10,060 --> 00:03:12,040
Διότι βιώνουμε πολύ εκτεταμένα την οφθαλμαπάτη

59
00:03:12,040 --> 00:03:14,129
όμως δεν έχουμε αίσθηση της αφής,

60
00:03:14,129 --> 00:03:15,650
της γεύσης και της όσφρησης.

61
00:03:15,650 --> 00:03:18,189
Δεν έχουμε αυτού του είδους
την οικειότητα με τις εικόνες.