0:00:05.000,0:00:08.360
SARAH SZE: [br]Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

0:00:08.370,0:00:11.390
Με ενδιαφέρει πολύ κάτι που θα περιέγραφα [br]σαν την ταλάντωση ενός εκκρεµούς.

0:00:13.460,0:00:15.980
Στο ένα άκρο, μια επιθυμία να κατορθώσουμε[br]να αισθανθούμε και να αγγίξουμε

0:00:15.980,0:00:17.860
και να μυρίσουμε τα υλικά.

0:00:18.780,0:00:20.740
Στο άλλο άκρο της ταλάντωσης βρίσκεται

0:00:21.340,0:00:24.000
μια πραγματικότητα[br]αποστασιοποίησης από τα υλικά

0:00:24.000,0:00:26.220
λόγω της διαρκούς εμπλοκής μας [br]με τις εικόνες.

0:00:31.760,0:00:33.320
Θεωρώ ότι η παρούσα αλληλεπίδρασή μας [br]με τις εικόνες

0:00:33.320,0:00:36.570
διαφέρει αισθητά από οποιαδήποτε[br]άλλη αλληλεπίδραση με εικόνες

0:00:36.570,0:00:38.120
έχω βιώσει όσο ζω.

0:00:38.120,0:00:41.800
Και θεωρώ ότι υπάρχουν ραγδαίες αλλαγές [br]από τη μία γενιά στην άλλη.

0:00:43.440,0:00:46.400
Δε γνωρίζουμε τον δημιουργό μιας εικόνας [br]όταν αυτή φτάνει σε εμάς.

0:00:46.400,0:00:47.580
Μπορούμε να τη διαχειριστούμε

0:00:47.589,0:00:48.509
και να τη στείλουμε σε άλλους.

0:00:49.140,0:00:51.480
Είναι εικόνες-σπαράγματα.

0:00:52.660,0:00:55.340
Έχουμε εξοικειωθεί [br]με τη γρήγορη ανάγνωση εικόνων.

0:01:00.600,0:01:03.329
Συνεπώς όλες οι εικόνες[br]στην έκθεση της πινακοθήκης

0:01:03.329,0:01:06.790
είναι εικόνες που σε κάνουν να νιώθεις

0:01:06.790,0:01:09.290
ότι θα μπορούσαν να μην έχουν[br]χωρικές ή χρονικές συντεταγμένες.

0:01:12.700,0:01:15.120
Εικόνες τοπίων

0:01:15.710,0:01:18.970
σε εκτοξεύουν σε ένα είδος[br]χρονικού και γεωγραφικού απείρου.

0:01:19.500,0:01:21.520
Αλλάζουν την προσωπική αίσθηση του χρόνου,

0:01:21.520,0:01:22.960
όταν τις αντικρίζεις.

0:01:25.980,0:01:28.320
Θεωρώ ουσιαστικά αυτή την αίθουσα ως κόμβο

0:01:28.330,0:01:30.210
ζωγραφικής και γλυπτικής.

0:01:30.900,0:01:34.560
Στόχος μου ήταν να εκριζώσω

0:01:34.570,0:01:37.270
ο,τιδήποτε αναγνωρίσιμο στο έργο μου

0:01:37.270,0:01:40.100
ώστε οι θεατές να αντικρίζουν θραύσματα

0:01:40.100,0:01:43.610
χρώματος και εικόνων να συναντώνται,

0:01:43.610,0:01:44.870
να περνούν από κοινά φίλτρα

0:01:45.570,0:01:47.390
και στη συνέχεια να αποσυντίθενται.

0:01:51.920,0:01:53.320
Όταν εισέρχεσαι στον χώρο,

0:01:53.320,0:01:55.000
αρχίζεις να βλέπεις τα αντικείμενα[br]ως σύνολα.

0:01:55.000,0:01:56.640
Όλα τα άκρα των έργου, υπό μια έννοια,

0:01:56.640,0:01:58.780
τοποθετούνται έτσι ώστε να δημιουργούν[br]πολύ διαφορετικές γωνίες.

0:02:01.040,0:02:02.700
Ουσιαστικά αντιλαμβάνεσαι τον χώρο

0:02:02.700,0:02:04.520
ως μια σύνθεση

0:02:04.520,0:02:06.520
αυτών των πλαισίων [br]που μοιάζουν να επιπλέουν.

0:02:09.180,0:02:12.540
Βιώνεις την εμπειρία ενός χώρου και χρόνου

0:02:12.550,0:02:15.470
όπου δε γνωρίζεις που αρχίζει ένα έργο

0:02:15.470,0:02:16.870
και που τελειώνει.

0:02:17.800,0:02:19.480
Αυτός είναι ο τρόπος[br]που βλέπουμε τον κόσμο.

0:02:20.240,0:02:22.220
Δεν βλέπουμε τα αντικείμενα [br]περιχαρακωμένα σε λευκά κουτιά.

0:02:30.310,0:02:33.430
Πώς μπορούμε να επικεντρωθούμε[br]στην πλούσια υφή των υλικών

0:02:33.430,0:02:35.650
και όχι σε αυτό που αναπαριστά το υλικό;

0:02:37.489,0:02:39.790
Πως συμπεριφέρεται το χρώμα στον χώρο;

0:02:39.790,0:02:41.489
Τι αίσθηση δημιουργεί; Πώς στεγνώνει;

0:02:41.489,0:02:42.589
Πώς προσκολλάται;

0:02:46.340,0:02:48.280
Όταν βλέπουμε μια στοίβα από χαρτιά,

0:02:48.560,0:02:51.020
αναρωτιόμαστε τι έχει συμβεί [br]στην αναπαριστώμενη εικόνα.

0:02:51.560,0:02:54.139
Αυτό είναι το κομβικό σημείο [br]όπου η υλική φύση της γλυπτικής

0:02:54.139,0:02:56.799
και η εικόνα, κατά την άποψή μου,

0:02:57.320,0:02:58.360
συναντώνται.

0:03:02.240,0:03:03.260
Αυτό το είδος συμπεριφοράς,

0:03:03.260,0:03:05.209
αυτό το είδος απτικότητας

0:03:05.209,0:03:07.540
και η αξιακή τους ένταση, [br]κατά τη γνώμη μου,

0:03:07.540,0:03:08.720
ενισχύονται.

0:03:10.060,0:03:12.040
Διότι βιώνουμε πολύ εκτεταμένα την οφθαλμαπάτη

0:03:12.040,0:03:14.129
όμως δεν έχουμε αίσθηση της αφής,

0:03:14.129,0:03:15.650
της γεύσης και της όσφρησης.

0:03:15.650,0:03:18.189
Δεν έχουμε αυτού του είδους[br]την οικειότητα με τις εικόνες.