1
00:00:05,000 --> 00:00:08,360
SARAH SZE: 
Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

2
00:00:08,370 --> 00:00:12,050
Με αφορά ιδιαιτέρως μια αίσθηση 
που θυμίζει την ταλάντωση ενός εκκρεµούς.

3
00:00:13,270 --> 00:00:16,490
Αφενός, η επιθυμία να μπορούμε
να αισθανόμαστε, να αγγίζουμε

4
00:00:16,490 --> 00:00:18,800
και να οσφραινόμαστε τα υλικά.

5
00:00:18,800 --> 00:00:21,200
Αφετέρου, 
στο άλλο άκρο της ταλάντωσης,

6
00:00:21,200 --> 00:00:24,000
βιώνουμε μια αποστασιοποίηση 
από τα υλικά,

7
00:00:24,000 --> 00:00:27,600
η οποία οφείλεται 
στη συνεχή εμπλοκή μας με τις εικόνες.

8
00:00:31,190 --> 00:00:33,320
Θεωρώ ότι η παρούσα τριβή μας
με τις εικόνες

9
00:00:33,320 --> 00:00:36,570
διαφέρει αισθητά από οποιαδήποτε
προηγούμενη επαφή μας με εικόνες

10
00:00:36,570 --> 00:00:38,120
στη σύγχρονη εποχή.

11
00:00:38,120 --> 00:00:42,600
Και θεωρώ ότι η σχέση μας με τις εικόνες
αλλάζει ραγδαία από γενιά σε γενιά.

12
00:00:43,440 --> 00:00:46,400
Δε γνωρίζουμε τον δημιουργό μιας εικόνας 
που φτάνει σε εμάς.

13
00:00:46,400 --> 00:00:47,850
Μπορούμε να τη διαχειριστούμε

14
00:00:47,850 --> 00:00:49,339
και να τη στείλουμε σε άλλους.

15
00:00:49,339 --> 00:00:51,940
Είναι σαν μια εικόνα-σπάραγμα.

16
00:00:52,660 --> 00:00:55,630
Έχουμε εξοικειωθεί 
με τη γρήγορη ανάγνωση εικόνων.

17
00:01:00,600 --> 00:01:03,329
Συνεπώς, όλες οι εικόνες
στην έκθεση της πινακοθήκης

18
00:01:03,329 --> 00:01:06,790
είναι εικόνες που σε κάνουν να νιώθεις

19
00:01:06,790 --> 00:01:10,450
ότι θα μπορούσαν να μην έχουν
χωρικές ή χρονικές συντεταγμένες.

20
00:01:12,700 --> 00:01:15,670
Εικόνες τοπίων

21
00:01:15,710 --> 00:01:19,330
σε εκτοξεύουν σε ένα είδος
χωροχρονικού απείρου.

22
00:01:19,500 --> 00:01:21,520
Αλλάζουν την αίσθηση του χρόνου,

23
00:01:21,520 --> 00:01:23,870
όταν τις αντικρίζεις.

24
00:01:25,980 --> 00:01:28,490
Θεωρώ, ουσιαστικά, αυτόν τον χώρο ως κόμβο

25
00:01:28,490 --> 00:01:30,860
ζωγραφικής και γλυπτικής.

26
00:01:30,900 --> 00:01:34,440
Στόχος μου ήταν να «εκριζώσω» ο,τιδήποτε

27
00:01:34,440 --> 00:01:37,270
τυχόν αναγνωρίσιμο στο έργο μου,

28
00:01:37,270 --> 00:01:40,100
ώστε οι θεατές να αντικρίζουν θραύσματα

29
00:01:40,100 --> 00:01:43,610
χρωμάτων και εικόνων που συναντώνται,

30
00:01:43,610 --> 00:01:45,560
που περνούν από κοινά φίλτρα

31
00:01:45,570 --> 00:01:48,520
και στη συνέχεια αποσυντίθενται.

32
00:01:51,550 --> 00:01:53,320
Όταν εισέρχεσαι στον χώρο,

33
00:01:53,320 --> 00:01:54,990
αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι 
τα αντικείμενα ως διάτρητα.

34
00:01:55,000 --> 00:01:56,640
Όλες οι παρυφές των έργων

35
00:01:56,640 --> 00:02:00,650
τοποθετούνται με τρόπο που να δημιουργούν
πολύ διαφορετικές γωνίες.

36
00:02:01,040 --> 00:02:02,700
Ουσιαστικά ο χώρος γίνεται αντιληπτός

37
00:02:02,700 --> 00:02:04,520
σχεδόν ως μια σύνθεση πλαισίων

38
00:02:04,520 --> 00:02:06,850
που μοιάζουν να επιπλέουν.

39
00:02:09,180 --> 00:02:12,540
Βιώνεις την εμπειρία 
ενός χώρου και χρόνου

40
00:02:12,550 --> 00:02:15,470
όπου δε γνωρίζεις που αρχίζει ένα έργο

41
00:02:15,470 --> 00:02:17,770
και που τελειώνει.

42
00:02:17,800 --> 00:02:20,190
Αυτός είναι ο τρόπος
που βλέπουμε τον κόσμο.

43
00:02:20,240 --> 00:02:23,380
Δεν βλέπουμε τα αντικείμενα 
περιχαρακωμένα σε λευκά κουτιά.

44
00:02:30,020 --> 00:02:33,430
Πώς όμως θα εντρυφήσουμε 
στην πολυτέλεια των υλών

45
00:02:33,430 --> 00:02:37,400
και όχι σε όσα αναπαρίστανται
ή απεικονίζονται μέσω των υλών αυτών;

46
00:02:37,489 --> 00:02:39,790
Πώς συμπεριφέρεται το χρώμα στον χώρο;

47
00:02:39,790 --> 00:02:41,549
Τι αίσθηση δημιουργεί; Πώς στεγνώνει;

48
00:02:41,549 --> 00:02:43,759
Πώς προσκολλάται στις επιφάνειες;

49
00:02:46,340 --> 00:02:48,530
Όταν βλέπουμε άτακτους σωρούς χαρτιών,

50
00:02:48,560 --> 00:02:51,560
αναρωτιόμαστε τι έχει συμβεί στις εικόνες.

51
00:02:51,560 --> 00:02:54,439
Αυτό είναι το κομβικό σημείο 
όπου η υλική φύση της γλυπτικής

52
00:02:54,439 --> 00:02:57,319
και η εικόνα, κατά την άποψή μου,

53
00:02:57,320 --> 00:02:59,350
συναντώνται.

54
00:03:01,960 --> 00:03:03,260
Αυτό το είδος συμπεριφοράς,

55
00:03:03,260 --> 00:03:05,209
αυτό το είδος απτικότητας

56
00:03:05,209 --> 00:03:07,540
και η δυναμική τους ως αξίες,


57
00:03:07,540 --> 00:03:09,860
θεωρώ ότι ενισχύονται 
κατ' αυτόν τον τρόπο.

58
00:03:09,880 --> 00:03:12,040
Διότι συνήθως
κυριαρχεί η οπτική ψευδαίσθηση

59
00:03:12,040 --> 00:03:14,049
αλλά δεν έχουμε την αίσθηση της αφής,

60
00:03:14,049 --> 00:03:15,900
δεν έχουμε γεύση, δεν έχουμε όσφρηση.

61
00:03:15,900 --> 00:03:21,919
Δεν έχουμε αυτού του είδους
την οικειότητα με τις εικόνες.