0:00:05.000,0:00:08.360 SARAH SZE: [br]Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ 0:00:08.370,0:00:11.390 Με ενδιαφέρει πολύ κάτι που θα περιέγραφα [br]σαν μια ταλάντωση εκκρεµούς. 0:00:13.460,0:00:15.980 Στο ένα άκρο, μια επιθυμία να κατορθώσουμε[br]να αισθανθούμε και να αγγίξουμε 0:00:15.980,0:00:17.860 και να μυρίσουμε τα υλικά. 0:00:18.780,0:00:20.740 Και στο άλλο άκρο αυτής της ταλάντωσης[br]βρίσκεται 0:00:21.340,0:00:24.000 μια πραγματικότητα[br]αποστασιοποίησης από τα υλικά 0:00:24.000,0:00:26.220 λόγω της διαρκούς εμπλοκής μας [br]με τις εικόνες. 0:00:31.760,0:00:33.320 Θεωρώ ότι η παρούσα αλληλεπίδρασή μας [br]με τις εικόνες 0:00:33.320,0:00:36.570 διαφέρει αισθητά από οποιαδήποτε[br]άλλη αλληλεπίδραση με εικόνες 0:00:36.570,0:00:38.120 έχω βιώσει όσο ζω. 0:00:38.120,0:00:41.800 Και θεωρώ ότι υπάρχουν ραγδαίες αλλαγές [br]από τη μία γενιά στην άλλη. 0:00:43.440,0:00:46.400 Δε γνωρίζουμε τον δημιουργό μιας εικόνας [br]όταν αυτή φτάνει σε εμάς. 0:00:46.400,0:00:47.580 Μπορούμε να τη διαχειριστούμε 0:00:47.589,0:00:48.509 και να τη στείλουμε σε άλλους. 0:00:49.140,0:00:51.480 Είναι εικόνες-σπαράγματα. 0:00:52.660,0:00:55.340 Έχουμε εξοικειωθεί [br]με τη γρήγορη ανάγνωση εικόνων. 0:01:00.600,0:01:03.329 Συνεπώς όλες οι εικόνες[br]στην έκθεση της πινακοθήκης 0:01:03.329,0:01:06.790 είναι εικόνες που σε κάνουν να νιώθεις 0:01:06.790,0:01:09.290 ότι θα μπορούσαν να μην έχουν[br]γεωγραφικές ή χρονικές συντεταγμένες. 0:01:12.700,0:01:15.120 Εικόνες τοπίων 0:01:15.710,0:01:18.970 σε εκτοξεύουν σε ένα είδος[br]χρονικού και γεωγραφικού απείρου. 0:01:19.500,0:01:21.520 Αλλάζουν την προσωπική αίσθηση του χρόνου, 0:01:21.520,0:01:22.960 όταν τις αντικρίζεις. 0:01:25.980,0:01:28.320 Θεωρώ ουσιαστικά αυτή την αίθουσα ως κόμβο 0:01:28.330,0:01:30.210 ζωγραφικής και γλυπτικής 0:01:30.900,0:01:34.560 Στόχος μου ήταν να εκριζώσω 0:01:34.570,0:01:37.270 ο,τιδήποτε αναγνωρίσιμο στο έργο μου 0:01:37.270,0:01:40.100 ώστε οι θεατές να αντικρίζουν θραύσματα 0:01:40.100,0:01:43.610 χρώματος και εικόνων να συναντώνται, 0:01:43.610,0:01:44.870 να περνούν από τα ίδια φίλτρα 0:01:45.570,0:01:47.390 και στη συνέχεια να αποσυντίθενται. 0:01:51.920,0:01:53.320 Όταν εισέρχεσαι στον χώρο, 0:01:53.320,0:01:55.000 αρχίζεις να βλέπεις τα αντικείμενα[br]ως σύνολα. 0:01:55.000,0:01:56.640 Όλα τα άκρα των έργων, υπό μια έννοια, 0:01:56.640,0:01:58.780 στοιχίζονται έτσι ώστε να δημιουργούν[br]πολύ διαφορετικές γωνίες. 0:02:01.040,0:02:02.700 Ουσιαστικά αντιλαμβάνεσαι την αίθουσα 0:02:02.700,0:02:04.520 ως το σύνολο των στοιχείων 0:02:04.520,0:02:06.520 όλων αυτών των πλαισίων [br]που μοιάζουν να επιπλέουν. 0:02:09.180,0:02:12.540 Βιώνεις την εμπειρία ενός χώρου και χρόνου 0:02:12.550,0:02:15.470 όπου δε γνωρίζεις που αρχίζει ένα έργο 0:02:15.470,0:02:16.870 και που τελειώνει. 0:02:17.800,0:02:19.480 Αυτός είναι ο τρόπος [br]που βλέπουμε τον κόσμο. 0:02:20.240,0:02:22.220 Δεν βλέπουμε τα αντικείμενα[br]περιχαρακωμένα σε λευκά κουτιά. 0:02:30.310,0:02:33.430 Πώς μπορούμε να επικεντρωθούμε[br]στην πλούσια υφή των υλικών 0:02:33.430,0:02:35.650 και όχι σε αυτό που αναπαριστά το υλικό; 0:02:37.489,0:02:39.790 Πως συμπεριφέρεται το χρώμα στον χώρο; 0:02:39.790,0:02:41.489 Τι αίσθηση δημιουργεί; Πώς στεγνώνει; 0:02:41.489,0:02:42.589 Πώς προσκολλάται; 0:02:46.340,0:02:48.280 Όταν βλέπουμε μια στοίβα από χαρτιά, 0:02:48.560,0:02:51.020 αναρωτιόμαστε τι έχει συμβεί [br]στην αναπαριστώμενη εικόνα. 0:02:51.560,0:02:54.139 Αυτό είναι το κομβικό σημείο [br]όπου η υλική φύση της γλυπτικής 0:02:54.139,0:02:56.799 και η εικόνα, κατά την άποψή μου, 0:02:57.320,0:02:58.360 συναντώνται. 0:03:02.240,0:03:03.260 Αυτό το είδος συμπεριφοράς, 0:03:03.260,0:03:05.209 αυτό το είδος απτικότητας... 0:03:05.209,0:03:07.540 ...θεωρώ πως η αξιακή τους ένταση 0:03:07.540,0:03:08.720 ενισχύεται. 0:03:10.060,0:03:12.040 Διότι βιώνουμε μια έντονη ψευδαίσθηση 0:03:12.040,0:03:14.129 όμως δεν έχουμε αίσθηση της αφής, 0:03:14.129,0:03:15.650 δεν έχουμε γεύση, δεν έχουμε όσφρηση. 0:03:15.650,0:03:18.189 Δεν έχουμε αυτού του είδους[br]την οικειότητα με τις εικόνες.