1
00:00:05,000 --> 00:00:06,000
Sarah Sze: Πως βλέπουμε τον κόσμο

2
00:00:06,000 --> 00:00:08,370
Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα κάτι που θα περιέγραφα σαν την ταλάντωση ενός εκκρεµούς.

3
00:00:08,370 --> 00:00:11,390
Στο ένα άκρο, μια επιθυμία να μπορέσουμε να αισθανθούμε και να αγγίξουμε

4
00:00:13,460 --> 00:00:14,460
και να μυρίσουμε τα υλικά.

5
00:00:14,460 --> 00:00:15,980
Και στο άλλο άκρο της ταλάντωσης του εκκρεµούς βρίσκεται

6
00:00:15,980 --> 00:00:17,860
μια πραγματικότητα αποστασιοποίησης από τα υλικά

7
00:00:18,780 --> 00:00:20,740
λόγω της διαρκούς εμπλοκής μας με εικόνες.

8
00:00:21,340 --> 00:00:24,000
Θεωρώ ότι η παρούσα αλληλεπίδρασή μας με τις εικόνες

9
00:00:24,000 --> 00:00:26,220
διαφέρει αισθητά από οποιαδήποτε άλλη αλληλεπίδραση με εικόνες

10
00:00:31,760 --> 00:00:33,320
έχω βιώσει όσο ζω.

11
00:00:33,320 --> 00:00:36,570
Και θεωρώ ότι υπάρχουν ραγδαίες αλλαγές από τη μία γενιά στην άλλη.

12
00:00:36,570 --> 00:00:38,120
Δε γνωρίζουμε τον δημιουργό μιας εικόνας όταν αυτή φτάνει σε εμάς.

13
00:00:38,120 --> 00:00:41,800
Μπορούμε να την διαχειριστούμε

14
00:00:43,440 --> 00:00:46,400
και μπορούμε να την στείλουμε σε άλλους.

15
00:00:46,400 --> 00:00:47,580
Είναι εικόνες-σπαράγματα.

16
00:00:47,589 --> 00:00:48,509
Έχουμε εξοικειωθεί με τη γρήγορη ανάγνωση εικονων.

17
00:00:49,140 --> 00:00:51,480
Συνεπώς όλες οι εικόνες στην έκθεση της πινακοθήκης

18
00:00:52,660 --> 00:00:55,340
είναι εικόνες που σε κάνουν να νιώθεις

19
00:01:00,600 --> 00:01:03,329
ότι θα μπορούσαν να μην έχουν γεωγραφικές ή χρονικές συντεταγμένες.

20
00:01:03,329 --> 00:01:06,790
Εικόνες τοπίων

21
00:01:06,790 --> 00:01:09,290
σε εκτοξεύουν σε ένα είδος χρονικού και γεωγραφικού απείρου.

22
00:01:12,700 --> 00:01:15,120
Αλλάζουν την αίσθηση του χρόνου,

23
00:01:15,710 --> 00:01:18,970
όταν τις αντικρίζεις.

24
00:01:19,500 --> 00:01:21,520
Θεωρώ ουσιαστικά αυτή την αίθουσα ως κόμβο

25
00:01:21,520 --> 00:01:22,960
ζωγραφικής και γλυπτικής

26
00:01:25,980 --> 00:01:28,320
Στόχος μου ήταν να απομακρύνω εντελώς

27
00:01:28,330 --> 00:01:30,210
ο,τιδήποτε αναγνωρίσιμο στο έργο μου

28
00:01:30,900 --> 00:01:34,560
ώστε οι θεατές να βλέπουν θραύσματα

29
00:01:34,570 --> 00:01:37,270
χρώματος και εικόνων να συναντώνται,

30
00:01:37,270 --> 00:01:40,100
να περνούν από τα ίδια φίλτρα

31
00:01:40,100 --> 00:01:43,610
και στη συνέχεια να αποσυντίθενται.

32
00:01:43,610 --> 00:01:44,870
Όταν εισέρχεται ο θεατής στον χώρο,

33
00:01:45,570 --> 00:01:47,390
αρχίζει να βλέπει τα πράγματα ως οπές.

34
00:01:51,920 --> 00:01:53,320
Όλα τα άκρα των έργων

35
00:01:53,320 --> 00:01:55,000
στοιχίζονται έτσι ώστε να δημιουργούν πολύ διαφορετικές γωνίες.

36
00:01:55,000 --> 00:01:56,640
Ουσιαστικά ο θεατής αντιλαμβάνεται την αίθουσα

37
00:01:56,640 --> 00:01:58,780
ως το σύνολο των στοιχείων

38
00:02:01,040 --> 00:02:02,700
αυτών των πλαισίων που μοιάζουν να επιπλέουν.

39
00:02:02,700 --> 00:02:04,520
Ο θεατής βιώνει την εμπειρία ενός χώρου και χρόνου

40
00:02:04,520 --> 00:02:06,520
όπου δε γνωρίζει που αρχίζει ενα έργο

41
00:02:09,180 --> 00:02:12,540
και που τελειώνει.

42
00:02:12,550 --> 00:02:15,470
Αυτός είναι ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο.

43
00:02:15,470 --> 00:02:16,870
Δεν βλέπουμε τα αντικείμενα περιχαρακωμένα σε λευκά κουτιά.

44
00:02:17,800 --> 00:02:19,480


45
00:02:20,240 --> 00:02:22,220


46
00:02:30,310 --> 00:02:33,430
Πως συμπεριφέρεται το χρώμα στον χώρο;

47
00:02:33,430 --> 00:02:35,650
Τι αίσθηση δημιουργεί; Πώς στεγνώνει;

48
00:02:37,489 --> 00:02:39,790
Πώς προσκολλάται;

49
00:02:39,790 --> 00:02:41,489
Όταν βλέπουμε μια στοίβα από χαρτιά,

50
00:02:41,489 --> 00:02:42,589
αναρρωτιόμαστε τι έχει συμβεί στην εικόνα.

51
00:02:46,340 --> 00:02:48,280
Αυτό είναι το κομβικό σημείο όπου η υλική οντότητα της γλυπτικής

52
00:02:48,560 --> 00:02:51,020
και η εικόνα θεωρώ πως ουσιαστικά

53
00:02:51,560 --> 00:02:54,139
συναντώνται.

54
00:02:54,139 --> 00:02:56,799
Αυτό το είδος συμπεριφοράς,

55
00:02:57,320 --> 00:02:58,360
αυτό το είδος απτικότητας...

56
00:03:02,240 --> 00:03:03,260
...θεωρώ πως η αξιακή του ένταση

57
00:03:03,260 --> 00:03:05,209
ενισχύεται.

58
00:03:05,209 --> 00:03:07,540
Διότι βιώνουμε μια έντονη ψευδαίσθηση

59
00:03:07,540 --> 00:03:08,720
όμως δεν έχουμε αίσθηση αφής,

60
00:03:10,060 --> 00:03:12,040
δεν έχουμε γεύση, δεν έχουμε όσφρηση.

61
00:03:12,040 --> 00:03:14,129
Δεν έχουμε οικειότητα με τις εικόνες.

62
00:03:14,129 --> 00:03:15,650


63
00:03:15,650 --> 00:03:18,189