0:00:05.000,0:00:08.360 SARAH SZE: [br]Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ 0:00:08.370,0:00:11.880 Με αφορά πολύ κάτι που θα περιέγραφα [br]σαν την ταλάντωση ενός εκκρεµούς. 0:00:13.270,0:00:16.490 Αφενός, μια επιθυμία να κατορθώσουμε[br]να αισθανθούμε και να αγγίξουμε 0:00:16.490,0:00:18.800 και να μυρίσουμε τα υλικά. 0:00:18.800,0:00:21.300 Αφετέρου, [br]στο άλλο άκρο της ταλάντωσης βρίσκεται 0:00:21.340,0:00:24.000 μια πραγματικότητα[br]αποστασιοποίησής μας από τα υλικά 0:00:24.000,0:00:26.560 εξαιτίας της συνεχούς εμπλοκής μας [br]με τις εικόνες. 0:00:31.190,0:00:33.320 Θεωρώ ότι η παρούσα σχέση μας[br]με τις εικόνες 0:00:33.320,0:00:36.570 διαφέρει αισθητά από οποιαδήποτε[br]προηγούμενη επαφή με εικόνες 0:00:36.570,0:00:38.120 γνωρίζω στην εποχή που ζω. 0:00:38.120,0:00:42.160 Και θεωρώ ότι η σχέση αυτή[br]αλλάζει ραγδαία από γενιά σε γενιά. 0:00:43.440,0:00:46.400 Δε γνωρίζουμε τον δημιουργό μιας εικόνας [br]που φτάνει σε εμάς. 0:00:46.400,0:00:47.850 Μπορούμε να τη διαχειριστούμε 0:00:47.850,0:00:49.339 και να τη στείλουμε σε άλλους. 0:00:49.339,0:00:51.940 Είναι σαν μια εικόνα-σπάραγμα. 0:00:52.660,0:00:55.630 Έχουμε εξοικειωθεί [br]με τη γρήγορη ανάγνωση εικόνων. 0:01:00.600,0:01:03.329 Συνεπώς όλες οι εικόνες[br]στην έκθεση της πινακοθήκης 0:01:03.329,0:01:06.790 είναι εικόνες που σε κάνουν να νιώθεις 0:01:06.790,0:01:10.230 ότι θα μπορούσαν να μην έχουν[br]χωρικές ή χρονικές συντεταγμένες. 0:01:12.700,0:01:15.670 Εικόνες τοπίων 0:01:15.710,0:01:18.970 σε εκτοξεύουν σε ένα είδος[br]χρονικού και γεωγραφικού απείρου. 0:01:19.500,0:01:21.520 Αλλάζουν την προσωπική αίσθηση του χρόνου, 0:01:21.520,0:01:23.870 όταν τις αντικρίζεις. 0:01:25.980,0:01:28.320 Θεωρώ, ουσιαστικά, αυτόν τον χώρο ως κόμβο 0:01:28.330,0:01:30.860 ζωγραφικής και γλυπτικής. 0:01:30.900,0:01:34.440 Στόχος μου ήταν να «εκριζώσω» 0:01:34.440,0:01:37.270 ο,τιδήποτε αναγνωρίσιμο στο έργο μου 0:01:37.270,0:01:40.100 ώστε οι θεατές να αντικρίζουν θραύσματα 0:01:40.100,0:01:43.610 χρωμάτων και εικόνων που συναντώνται, 0:01:43.610,0:01:45.560 που περνούν από κοινά φίλτρα 0:01:45.570,0:01:47.780 και που, στη συνέχεια, αποσυντίθενται. 0:01:51.920,0:01:53.320 Όταν εισέρχεσαι στον χώρο, 0:01:53.320,0:01:55.460 αρχίζεις να βλέπεις τα αντικείμενα[br]ως σύνολα. 0:01:55.460,0:01:57.420 Όλα τα άκρα των έργου, υπό μια έννοια, 0:01:57.420,0:02:00.650 τοποθετούνται έτσι ώστε να δημιουργούν[br]πολύ διαφορετικές γωνίες. 0:02:01.040,0:02:02.700 Ουσιαστικά αντιλαμβάνεσαι τον χώρο 0:02:02.700,0:02:04.520 σχεδόν ως μια σύνθεση 0:02:04.520,0:02:06.850 αυτών των πλαισίων [br]που μοιάζουν να επιπλέουν. 0:02:09.180,0:02:12.540 Βιώνεις την εμπειρία [br]ενός χώρου και χρόνου, 0:02:12.550,0:02:15.470 όπου δε γνωρίζεις που αρχίζει ένα έργο 0:02:15.470,0:02:17.770 και που τελειώνει. 0:02:17.800,0:02:20.030 Αυτός είναι ο τρόπος[br]που βλέπουμε τον κόσμο. 0:02:20.240,0:02:23.380 Δεν βλέπουμε τα αντικείμενα [br]περιχαρακωμένα σε λευκά κουτιά. 0:02:30.310,0:02:33.430 Πώς μπορούμε να επικεντρωθούμε απλώς[br]στην πλούσια υφή των υλικών 0:02:33.430,0:02:37.400 και όχι σε ο,τιδήποτε άλλο [br]αναπαρίσταται μέσω του υλικού; 0:02:37.489,0:02:39.790 Πως συμπεριφέρεται το χρώμα στον χώρο; 0:02:39.790,0:02:41.549 Τι αίσθηση δημιουργεί; Πώς στεγνώνει; 0:02:41.549,0:02:43.099 Πώς προσκολλάται; 0:02:46.340,0:02:48.530 Όταν βλέπουμε μια στοίβα από χαρτιά, 0:02:48.560,0:02:51.560 αναρωτιόμαστε τι έχει συμβεί [br]στην αναπαριστώμενη εικόνα. 0:02:51.560,0:02:54.439 Αυτό είναι το κομβικό σημείο [br]όπου η υλική φύση της γλυπτικής 0:02:54.439,0:02:57.319 και η εικόνα, κατά την άποψή μου, 0:02:57.320,0:02:59.350 συναντώνται. 0:03:01.960,0:03:03.260 Αυτό το είδος συμπεριφοράς, 0:03:03.260,0:03:05.209 αυτό το είδος απτικότητας 0:03:05.209,0:03:07.540 και η αξιακή τους ένταση, [br]κατά τη γνώμη μου, 0:03:07.540,0:03:09.860 έτσι ενισχύονται. 0:03:09.940,0:03:12.040 Διότι συνήθως[br]η οπτική ψευδαίσθηση κυριαρχεί 0:03:12.040,0:03:14.109 ενώ δεν έχουμε αίσθηση της αφής, 0:03:14.109,0:03:16.120 δεν έχουμε γεύση, ούτε όσφρηση. 0:03:16.120,0:03:19.999 Δεν έχουμε αυτού του είδους[br]την οικειότητα με τις εικόνες.