Het wereldwijde web,

waarop je deze video bekijkt,

wordt dagelijks door miljoenen mensen
voor van alles gebruikt -

van het lezen van de weersverwachting,
eten bestellen en chatten,

tot collecteren, nieuws delen
of revoluties beginnen.

Op computers, telefoons, zelfs in auto's -

het is er gewoon,
overal en altijd om ons heen.

Maar wat is het precies?

Allereerst is het wereldwijde web 
niet het internet,

ook al worden de termen vaak
door elkaar gebruikt.

Het internet is de wijze
waarop computers contact maken

zodat ze informatie kunnen uitwisselen.

Toen het internet ontstond,

belden computers elkaar letterlijk op.

Tegenwoordig zijn er overal netwerken,

dus kunnen computers
naadloos communiceren.

We kunnen het internet gebruiken
voor veel soorten communicatie,

zoals e-mail, vergaderen
en bestanden versturen.

Maar het wordt het meest gebruikt

om naar het wereldwijde web gaan.

Denk aan het web
als een handvol wolkenkrabbers -

elke staat voor een web-server,

een computer die altijd
met internet verbonden is

en speciaal ontworpen is
om informatie op te slaan en te delen.

Iemand die een website begint,

huurt een kamer in die wolkenkrabber

en vult hem met informatie
die zij zo heeft georganiseerd

dat anderen er gemakkelijk bij kunnen.

De eigenaars van de wolkenkrabbers

die de ruimtes verhuren,

worden webhosts genoemd.

Iedereen kan een webserver starten,
met de juiste spullen en wat kennis.

Er komt nog iets kijken bij een website,

opdat we niet in de stad verdwalen

zonder te vinden wat we nodig hebben.

Dat is het website-adres,

dat bestaat uit domeinnamen.

Net als met een straatadres

kan je daarmee gaan naar waar je wilt.

De informatie in websites

is opgeslagen in web-talen,

zoals HTML en JavaScript.

Als we de site vinden die we zoeken,

leest onze web browser de code op de site

en vertaalt die in woorden, 
plaatjes en filmpjes.

We hoeven geen computertaal te kennen,

omdat de browser
een grafische interface maakt.

Dus op veel manieren

is het wereldwijde web 
een grote virtuele stad

waar we met elkaar
communiceren in web-talen,

terwijl browsers voor ons vertalen.

En net zoals niemand
eigenaar is van een stad,

is ook het web eigendom van ons allemaal.

Iedereen kan er iets beginnen.

We moeten wel een serviceprovider
betalen om toegang te krijgen,

webruimte huren bij hosting-bedrijf,

of een registrar betalen voor een adres.

Net als nutsbedrijven in een stad

verzorgen deze bedrijven dienstverlening,

maar uiteindelijk is het web 
ook niet van hen.

Wat het web ècht speciaal maakt,

vind je in de naam.

Voordat het web bestond,

namen we informatie lineair tot ons.

In een boek of krantenartikel

las je de tekst zin voor zin,
pagina voor pagina,

in een vaste volgorde
tot je aan het einde kwam.

Maar zo werken onze hersenen niet.

Elke gedachte is verbonden
aan andere gedachten,

herinneringen en emoties

in een losjes verbonden netwerk,

als een web.

Tim Berners-Lee, de vader 
van het wereldwijde web,

begreep dat we de informatie
moesten ordenen

op een manier die hierbij paste.

Op het web doen we dat met hyperlinks.

Door te verwijzingen naar andere pagina’s
op de site of zelfs daarbuiten

om dieper op informatie in te kunnen gaan
zodra je haar tegenkomt,

stellen hyperlinks het web in staat

op dezelfde wijze te werken
als onze gedachtepatronen.

Het web is zo belangrijk voor ons

omdat de inhoud en structuur

zowel de samenleving 
alsook onze geest reflecteert.

En het verbindt onze geesten
over alle grenzen,

niet alleen die van ras,
sekse en leeftijd,

maar zelfs die van ruimte en tijd.