Hallo, ik ben Suzan Song,
Directeur van de afdeling Kind,
Jeugd- en gezinspsychiatrie van de
George Washington-universiteit, en
adviseur voor humanitaire bescherming
voor overlevenden van gedwongen
ontheemding wereldwijd en lokaal.
Er is een ongekende stijging geweest
in het nummer
van ontheemden wereldwijd,
waaronder vluchtelingen, asielzoekers,
immigranten zonder papieren
en niet-begeleide minderjarigen.
Rond de wereld,
meer dan 65 miljoen mensen
zijn momenteel ontheemd door oorlog,
gewapend conflict of vervolging.
Vanaf begin 2018 werden
bijna 31 miljoen kinderen wereldwijd
verdreven door geweld en conflicten.
Als deze trends zich voortzetten,
zal één op de honderd mensen
in de nabije toekomst vluchteling zijn.
Helaas zullen de meeste
vluchtelingen en ontheemden
geen noodzakelijke geestelijke
gezondheidszorg krijgen.
vanwege gebrek aan diensten en
toegang tot gekwalificeerde zorg,
en stigma op psychische stoornissen.
Vluchtelingen zijn gevlucht
uit hun land van herkomst
wegens gegronde vrees voor vervolging
gebaseerd op ras, religie,
nationaliteit, politieke mening
of lidmaatschap van
een bepaalde sociale groep.
Hoewel vluchtelingen bescherming
vragen in het buitenland
en toestemming krijgen
om de VS binnen te komen,
hebben asielzoekers ook
een gegronde vrees voor vervolging.
Maar zij zoeken bescherming
terwijl ze in de VS zijn.
Vluchtelingen en andere door conflicten
getroffen personen hebben naar verluidt
een prevalentie van 15 tot
30% voor PTSS en depressie.
vergeleken met de 3,5% prevalentie van
PTSS onder niet-vluchtelingen.
De sterkste voorspellers van slechte
geestelijke gezondheid zijn marteling
en meerdere traumatische gebeurtenissen.
Maar marteling, scheiding van familie,
stressvolle asielprocedures,
isolement en achterstand in het gastland
verslechteren de geestelijke gezondheid.
De omgeving na de migratie,
voornamelijk langdurige detentie,
onzekere immigratiestatus,
slechte toegang tot diensten
en beperkingen op het
gebied van werk en opleiding
kan de mentale
gezondheid verslechteren.
Dit dekt niet alle emotionele problemen
waar veel mensen uit
conflicten mee te maken hebben
inclusief ingewikkeld verdriet,
complex trauma,
wanhoop, isolement,
boosheid en gebrek aan vertrouwen.
Veel mensen ervaren
normale reacties
tot zeer abnormale ervaringen.
Na een tijdje vertonen de meeste
vluchtelingen weinig of geen symptomen.
Een klein aantal laat een
patroon van geleidelijk herstel zien
en een kleine minderheid blijft chronisch.
We moeten dus het verschil evalueren
tussen situationele vormen van leed
en een duidelijke psychische
stoornis voor vluchtelingen.
Dit doen we door te focussen op
een dynamisch samenspel van
blootstelling aan
trauma uit het verleden,
aanhoudende
dagelijkse stressfactoren
en de belangrijkste psychosociale
systemen waarin men is ingebed.
Psychiaters kunnen deze populaties helpen
met cultureel competent klinisch werk
met vluchtelingen en asielzoekers.
Op beleidsniveau door
asiel evaluaties uit te voeren
en op belangenbehartigingsniveau
door gelijke toegang te bevorderen,
duurzaamheid van de dienstverlening
aan vluchtelingen en
door geweld verdreven mensen
en samenwerking met interdisciplinaire
leden uit de samenleving,
zoals advocaten,
opvoeders en beleidsmakers
voor een veilig systeem waar vluchtelingen
en overlevenden van gedwongen ontheemding
op kunnen vertrouwen.